Thai VI

1.5 ภาวะการแข่งขัน
ตลาดอาหารกุ้ง
เกษตรกรที่เคยเลี้ยงกุ้งกุลาดำ เปลี่ยนมาเลี้ยงกุ้งขาวแวนนาไมกัน 1-2 ปีแล้ว เนื่องจากการเลี้ยงกุ้งกุลาดำเกิดปัญหาเรื่องโรคกุ้ง กุ้งเลี้ยงไม่โต และแคระแกรน เป็นต้น ทำให้เกษตรกรเกือบร้อยละ 90 ของการเลี้ยงกุ้งทั้งหมดหันมาเลี้ยงกุ้งขาวแวนนาไมแทนกุ้งกุลาดำและประสบความสำเร็จเพราะเลี้ยงง่ายกว่ากุ้งกุลาดำ สามารถเลี้ยงด้วยอาหารกุ้งรวมได้ราคาไม่แพงเหมือนกับอาหารกุ้งกุลาดำ กุ้งขาวโตเร็วและทนทานกับสภาพแวดล้อมได้ดีกว่า ทำให้ผู้เลี้ยงสามารถลดต้นทุนการเลี้ยงได้ต่ำกว่ากุ้งกุลาดำ รวมทั้งอัตรารอดยังสูงกว่ากุ้งกุลาดำซึ่งสามารถให้ผลผลิตประมาณ 1-2 ตัน/ไร่
ศักยภาพการเติบโตของอาหารกุ้งขาวจะมาแทนที่กุ้งกุลาดำ  ในปัจจุบันเพิ่มปริมาณจาก 500,000 ตัน เป็น 700,000 ตัน มูลค่าทางตลาดเพิ่มเป็น 15,000 ล้านบาทโดยประมาณ  เนื่องจากอาหารกุ้งขาวมีราคาต่อกิโลที่ถูกกว่ากุ้งกุลาดำ  แนวโน้มการแข่งขันในตลาดอาหารกุ้งยังคงรุนแรงและจะทวีความรุนแรงมากขึ้นเนื่องจากแต่ละบริษัทมีกำลังการผลิตเหลือมากกว่าความต้องการของตลาด นอกจากนี้การเลี้ยงกุ้งกุลาดำซึ่งเป็นจุดเด่นและเป็นตัวทำรายได้กำลังจะหายไปเพราะสายพันธุ์กุ้งและปัญหาการเพาะเลี้ยงที่ไม่ประสบผลสำเร็จ  เกษตรกรจึงหันมาเลี้ยงกุ้งขาวทดแทน   ปริมาณการเลี้ยงกุ้งขาวจึงทดแทนปริมาณการเลี้ยงกุ้งกุลาดำเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

ตลาดอาหารปลา
ในปี 2548 ปริมาณการเลี้ยงปลามีเพิ่มมากขึ้นโดยเฉพาะปลานิลและปลาทับทิม ซึ่งมีการเลี้ยงกันอย่างแพร่หลายทั่วทุกพื้นที่ของประเทศไทย อีกทั้งยังมีการส่งเสริมให้มีการเลี้ยงปลาชนิดอื่นๆเป็นเชิงพาณิชย์เพิ่มมากขึ้น เช่น ปลาหมอไทย ปลากด ปัจจัยที่ส่งผลให้มีการเลี้ยงปลาเพิ่มมากขึ้นเนื่องจากประชาชนหันมาสนใจบริโภคปลาเพิ่มมากขึ้นเนื่องจากค่านิยมในการรักษาสุขภาพ โดยมีความเข้าใจว่าเนื้อปลาเป็นอาหารโปรตีนคุณภาพสูง อุดมไปด้วย กรดดีเอชเอ  โอเมก้า 3 บำรุงสมอง ลดกรดไขมัน ฯลฯ การบริโภคปลาภายในประเทศจึงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง จำนวนผลผลิตปลาทั้งหมดยังคงเน้นการบริโภคภายในเป็นหลักมีการแปรรูปส่งออกบ้างเพียงเล็กน้อย  แต่มีแนวโน้มจะมีการแปรรูปส่งออกเพิ่มมากขึ้นโดยมีบริษัทไต้หวันเข้ามาลงทุนสร้างโรงงานแปรรูปเนื้อปลาจำนวนหลายราย
ในด้านการแข่งขันการผลิตอาหารปลาเพื่อสนองความต้องการของผู้เพาะเลี้ยงในระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมา ถึงแม้จะมีการแข่งขันที่สูงขึ้นแต่ยังถือว่าไม่รุนแรงมากนัก เนื่องจากมีความต้องการและกำลังการผลิตที่ไม่เกินความต้องการ อย่างไรก็ตามตลาดอาหารปลานับเป็นตลาดที่ดึงดูดใจให้กับผู้ผลิตอาหารปลารายใหม่ ๆ เข้ามาสู่ตลาดเพื่อขอส่วนแบ่งทางการตลาดและเก็บเกี่ยวผลกำไร


3. ความเสี่ยงจากการแข่งขันกับผู้ค้ารายใหญ่ซึ่งเป็นผู้นำตลาด ผู้นำตลาดของสินค้าอาหารกุ้งมีส่วนแบ่งในตลาดถึงร้อยละ 50 รองลงมาเป็นบริษัทขนาดกลางในระดับเดียวกัน 4-5 บริษัท ซึ่งจะแบ่งส่วนที่เหลือไปประมาณร้อยละ 35 นอกจากนั้นก็จะเป็นบริษัทรายย่อยต่างๆ เนื่องจากผู้นำตลาดได้รับความเชื่อถือจากเกษตรกรสูงและมีการจำกัดยี่ห้อสินค้าที่จะมาลงเสริมในร้านค้า มีการผูกขาดระหว่างเกษตรกรผู้เลี้ยงกุ้งที่จะต้องใช้วัตถุดิบจึงทำให้บริษัทค่อนข้างประสบความยากลำบากในการแย่งส่วนแบ่งทางการตลาด ประกอบกับบริษัทจัดอยู่ในบริษัทขนาดกลางทำให้บริษัทไม่สามารถปรับราคาขายหรือราคารับซื้อวัตถุดิบได้โดยสะดวก บริษัทจึงได้มีการเสนอผลประโยชน์ตอบแทนที่สูงกว่า หรือเงื่อนไขที่ดีกว่า รวมทั้งเน้นประสิทธิภาพในการบริการเพื่อเป็นการจูงใจตัวแทนจำหน่ายทำให้บริษัทยังสามารถคงยอดขายของอาหารกุ้งได้ถึงแม้ว่าปริมาณความต้องการอาหารกุ้งยังคงน้อยกว่าปริมาณการผลิตโดยรวม

ส่วนธุรกิจอาหารปลานั้นปัจจุบันอัตราการเจริญเติบโตของอุตสาหกรรมอาหารปลามีการเติบโตอย่างสม่ำเสมอ ปริมาณกำลังการผลิตอาหารปลาในอุตสาหกรรมโดยรวมยังคงมีน้อยกว่าความต้องการในตลาด จึงยังไม่ส่งผลกระทบต่อบริษัทในช่วงนี้ แต่ตลาดอาหารปลานับเป็นตลาดที่สร้างความสนใจให้ผู้ผลิตอาหารสัตว์รายอื่นเนื่องจากเป็นอุตสาหกรรมที่มีการขยายอย่างต่อเนื่อง คาดการณ์ว่าในอีก 2 ปีข้างหน้า การแข่งขันจะมีความเป็นไปได้ที่จะทวีความรุนแรงขึ้น เนื่องจากมี 2 3 บริษัทใหญ่กำลังขยายกำลังการผลิตและผู้แข่งขันรายใหม่อีกจำนวนหลายรายที่จะเข้ามาในตลาด อย่างไรก็ตามบริษัทถือเป็นหนึ่งในผู้นำธุรกิจอาหารปลา (จากการประมานการของฝ่ายขายบริษัท )มีฐานลูกค้ากว้างครอบคลุมทั่วประเทศ  ลูกค้ายังคงใช้สินค้าของบริษัทอย่างต่อเนื่อง เนื่องจากมีความเชื่อมั่นในคุณภาพของสินค้าสูง ซึ่งเป็นผลดีมาจากการที่บริษัทระวังในการรักษาคุณภาพสินค้าอย่างต่อเนื่อง