Thai VI

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย  การค้าขาย 5 อย่างเหล่านี้  อันอุบาสกไม่ควรทำคือ

1. การค้าขายศัสตรา

2. การค้าขายสิ่งมีชีวิต

3. การค้าขายเนื้อสัตว์

4. การค้าขายน้ำเมา

5. การค้าขายยาพิษ

จากหนังสือ พระไตรปิฎก  ฉบับประชาชน  
มหามงกุฏราชวิทยาลัย ในพระบรมราชูปถัมภ์

แล้วถ้าเราถือหุ้นบริษัทประเภท CHOTI  CPF D-MARK  GFPT  จะควรไม่หนอ (รวมทั้งพี่ช้างที่จะเข้าด้วย)

แต่แปลกนะคับที่ร้านค้าแถวบ้าน พอรู้แกว  ว่าเหล้าจะขึ้นราคา

รีบไปซื้อมาตุนจาก7-11  เพราะเป็นราคาเก่าอยู่ยังไม่ขึ้นกัน

คิดแล้ว  ช่วงนี้คนตุนสินค้าประเภทนี้เยอะ  แต่คนผลิตเหล้ากำไรเพิ่มน่าดู

แบบว่าเกิดความต้องการเทียม   เกิดขึ้น

ผมว่าสินค้าพวกนี้เป็นสินค้าเพราะกลุ่มไม่ไช่ว่าจะมีการขยายวงกว้างมากนัก


ต่อต้านไป   ก็เท่านั้น  สู้  ขึ้นภาษีเพิ่มขึ้ไม่ได้  พอแพงมากมาก

กลุ่มคนที่กิน ก็น้อยลงไปเองแหละผมว่า

[quote="chatchai"]ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย

พระพุทธเจ้าไมได้บอกว่า ห้ามทำเด็ดขาด

อืม

งั้น หุ้นโรงแรมทุกตัว หุ้นร้านอาหารหลายตัว และหุ้นค้าปลีก BIGC CP7-11 ห้ามด้วยคับ เพราะมีขายเหล้าและเนื้อสัตว์ทุกแห่ง :lovl:

พวก CPL CWT ฟอกหนังสัตว์ ขายหนัง อันนี้เฉียดๆนะ เพราะท่านว่าไว้ว่าค้าเนื้อสัตว์

กลุ่มเคมี จะโดนข้อหาขายสารพิษมั้ยนะ .. ผมไม่รู้รายละเอียดของแต่ละตัว ..อ้อ... ATC พวกอะโรเมติกทั้งหลาย ผมว่าเป็นพิษนะ ปูนใหญ่นี่เพียบอีกตัว

พวกหนังสือพิมพ์ก็ห้ามครับ พวกนี้ใช้ปากกาเป็นอาวุธ (ศัสตรา) พวกสื่อTV วิทยุ ก็ใช้ปากเป็นอาวุธทั้งนั้น

ขำๆครับ พวกเราคิดซะว่าซื้อขายหลักทรัพย์ก็พอแล้ว พระท่านไม่ห้าม ...จบ

ขออนุญาตให้ความเห็นอย่างกลางๆ ครับ

ธุรกิจทั่วไปก็อาศัยกำไรจากการทำลายสภาพแวดล้อมอย่างใดอย่างหนึ่งอยู่แล้ว
ข้อพิจารณาการลงทุนน่าจะไปดูที่ business ethic มากกว่าครับ

อิอิ หลักศาสนาพุทธ พระพุทธเจ้าทรงเลือกสอน จากง่ายไปยาก

สรุปได้ว่า ท่านไม่ได้ห้ามนะครับ ท่านชี้ให้เห็นโทษครับ

ผมคิดว่า ในสังคมมนุษย์ ถ้าให้คะแนะ ความเลว ความดี ก็เป็นการไล่แถบสี จาก 1 ไป 100 คือ 1 เลวมาก 50 กลางๆ คะแนน 100 ก็ดีมาก

คำสอนของพระพุทธเจ้า 45 ปี ที่ตรัสรู้ มีคำสอน จากง่ายไปยาก และสามารถเลือกเรียน เลือกปฎิบัติได้ ขึ้นอยู่กับว่า เราอยู่ ที่ตำแหน่งไหน ระหว่า 1 ถึง 100

................................................................................................................

ยกตัวอย่างเรื่อง การรับประทานอาหาร เมื่อเราหิว เราก็จำเป็นต้องกิน ความอยากกิน ตอนหิว ไม่เป็นกิเลส แต่เป็นเวทนา

เมื่อเราอิ่มแล้ว ถ้าเรายังอยากกินอีก เพราะอร่อย หรือ ยังไม่พอใจ ยังอยากอีก ตรงนี้เป็นกิเลส

................................................................................................................

เรื่องอาชีพ ฆ่าสัตว์ เป็นเรื่องกรรมเหมือนกัน ทำกรรมอะไรไว้ ชาตินี้ต้องมามีอาชีพแบบนี้ ลองไปถามคนที่มีอาชีพฆ่าหมู ดูซิ วันๆ เชื่อดหมู หลายสิบตัว

ถามเขาซิว่าเขามีความสุขหรือไม่

ฟังเสียงหมูร้อง วิ่งหนี ขอชีวิต

เพราะฉะนั้นเมื่อไม่มีทางเลือก ตอนแรกต้องทำเพื่อ ความอยู่รอด ก็ทำไปก่อน และให้มีสติ และเมื่อได้เข้าวัด ได้รับคำสอนจากศาสนาพุทธ ก็ให้พยายามเลิก แล้วหาอาชีพอื่นทำ

ไม่ต้องกลัวนะครับ เพื่อนๆ ว่าเราจะไม่มีหมูกิน ในที่สุด จะมีคนใหม่ ที่ไม่มีทางเลือก หรือ ว่าเลือกทางนี้ เดินเข้ามาเป็นนักฆ่าหมูต่อไป

งั้น หุ้นโรงแรมทุกตัว หุ้นร้านอาหารหลายตัว และหุ้นค้าปลีก BIGC CP7-11 ห้ามด้วยคับ เพราะมีขายเหล้าและเนื้อสัตว์ทุกแห่ง  

พวก CPL CWT ฟอกหนังสัตว์ ขายหนัง อันนี้เฉียดๆนะ เพราะท่านว่าไว้ว่าค้าเนื้อสัตว์

กลุ่มเคมี จะโดนข้อหาขายสารพิษมั้ยนะ .. ผมไม่รู้รายละเอียดของแต่ละตัว ..อ้อ... ATC พวกอะโรเมติกทั้งหลาย ผมว่าเป็นพิษนะ ปูนใหญ่นี่เพียบอีกตัว

พวกหนังสือพิมพ์ก็ห้ามครับ พวกนี้ใช้ปากกาเป็นอาวุธ (ศัสตรา) พวกสื่อTV วิทยุ ก็ใช้ปากเป็นอาวุธทั้งนั้น

ขำๆครับ พวกเราคิดซะว่าซื้อขายหลักทรัพย์ก็พอแล้ว พระท่านไม่ห้าม ...จบ

ถ้าคุณ jachou เห็นว่าไม่ดี ไม่ควรถือไว้ครับ ถ้ามีให้ขายทิ้งให้หมด

อิอิ หลักศาสนาพุทธ พระพุทธเจ้าทรงเลือกสอน จากง่ายไปยาก

สรุปได้ว่า ท่านไม่ได้ห้ามนะครับ ท่านชี้ให้เห็นโทษครับ

น่าจะใช้คำพูดว่า ให้คนหันมาปฎิบัติ โดยไม่ได้บังคับ จะดีกว่าครับ

ถ้าอย่างนั้น สาวกของพระพุทธองค์ (พระภิษุสงฆ์) ทำผิดศีลทำไมต้องมีการลงโทษ ตามแบบนักบวชล่ะ

สอนพระกับสอนคน คนละเรื่องนะโป้ง

บอกแล้วไง ท่านสอนจากยากไปง่าย ถ้าเอามาปนกัน เดี๋ยวจางงไปกันใหญ่

ผมเห็นว่าการลงทุนในหุ้นเป็นกิจกรรมซื้อขายหลักทรัพย์เท่านั้นครับ

ไม่เกี่ยวกับพฤติกรรมการอุปโภค บริโภค จริยธรรม ความเชื่อ
หรือความเห็นทางการเมืองแต่อย่างใด เคยแสดงจุดยืนไว้หลายกระทู้แล้ว
มีโรงเหล้า ผมซื้อ ..มีโรงอาบน้ำ ผมก็ซื้อ

ผมไม่เชื่อว่าบาปกรรมเป็นหนี้สินที่ไม่เป็นตัวเงิน หนี้สิน..ทั้งเป็นตัวเงินและไม่ใช่
ตัวเงิน ไม่มีการส่งความรับผิดชอบต่อมายังผู้ถือหุ้นครับ ผู้ถือหุ้นในบริษัทรับผิดชอบเฉพาะเงินที่ได้ลงทุนไปแล้วเท่านั้นตามกฏหมาย

"ไม่ควร" กับ "ข้อห้าม" มีความแตกต่างกัน
ผมว่า ท่าน ครรชิต ได้ให้ความเห็นในความหมาย "ไม่ควร" ได้อย่างชัดเจนดีครับ

กรรม เกิด จาก กาย วาจา ใจ

กรรมไม่ดี ก็เกิดจาก กาย วาจา ใจ

ขึ้นอยู่กับเจตนา

และภูมิปัญญาของผู้กระทำ

ยกตัวอย่าง พระบางท่าน ฉันอาหารที่มีเนื้อสัตว์ จิตตรึกนึกไปถึง ว่าสัตว์นั้นโดนฆ่ามา เกิดความสงสาร อย่างนี้ก็ไม่ต้องฉัน

แต่ถ้าพระบางท่าน ฉันอาหารนี้ เพื่อให้ร่างกายอยู่ได้ ไม่ได้เพื่อความอร่อย ก็ฉันได้ แม้จะมีเนื้อสัตว์

เป็นต้น

ใครที่คิดว่า ไม่ดี ก็ไม่ควรซื้อ

ใครไม่ได้คิดอะไรตรงนั้นก็ซื้อไปเถอะ ถ้าอยากซื้อ

อย่างน้อย โรงเหล้า ก็สัมมาอาชีพ ( อาชีพ ไม่ผิดกฎหมาย )

jaychou เขียน:ผมเห็นว่าการลงทุนในหุ้นเป็นกิจกรรมซื้อขายหลักทรัพย์เท่านั้นครับ

ไม่เกี่ยวกับพฤติกรรมการอุปโภค บริโภค จริยธรรม ความเชื่อ
หรือความเห็นทางการเมืองแต่อย่างใด เคยแสดงจุดยืนไว้หลายกระทู้แล้ว
มีโรงเหล้า ผมซื้อ ..มีโรงอาบน้ำ ผมก็ซื้อ

ผมไม่เชื่อว่าบาปกรรมเป็นหนี้สินที่ไม่เป็นตัวเงิน หนี้สิน..ทั้งเป็นตัวเงินและไม่ใช่
ตัวเงิน ไม่มีการส่งความรับผิดชอบต่อมายังผู้ถือหุ้นครับ ผู้ถือหุ้นในบริษัทรับผิดชอบเฉพาะเงินที่ได้ลงทุนไปแล้วเท่านั้นตามกฏหมาย

อย่างนั้นการฟันดาบเพื่อสังหารใครสักคนก็ไม่ใช่การพรากชีวิตเขา แต่เป็นแค่การเอาสสารของเหล็กผ่านกลุ่มสสารที่เป็นก้อนสักก้อนให้มันแยกจากกันแค่นั้นเอง

เจตนารมณ์ดั้งเดิมของการซื้อขายหลักทรัพย์สะท้อนความเป็นเจ้าของ การมีส่วนร่วม หากนิติบุคคลนั้นทำการค้าสุรา ผู้ถือหุ้นถือมีส่วนในความเป็นเจ้าของด้วย

อย่าว่างมงายเลยนะครับ ผลกรรมของการสนับสนุนมีส่วนร่วมให้ผู้อื่นดื่มสุราถือเป็นการทำร้ายเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน สิ่งที่ได้รับโดยตรงสำหรับผู้เสพคือจะมีสติปัญญาตกต่ำ อกุศลแทรกใจได้ง่าย ซึ่งจะมาปรากฎให้เป็นนิมิตรก่อนตายโดยสิ่งดีงามที่เคยกระทำไว้จะเข้ามาในใจไม่ได้เลยเพราะความมึนเมาทำให้นึกถึงความดีที่เคยกระทำไว้ไม่ออก ซึ่งแน่นอนว่าอบายเป็นที่ไป นี่จึงเป็นเหตุผลที่คนสงสัยกันว่าดื่มแล้วไม่ได้เบียดเบียนใคร จะบาปได้ไงควรทราบ ส่วนผู้สนับสนุนไม่ว่าร่วมผลิต ร่วมค้า ท่านว่าผลกรรมไม่ตกกับตัว แต่จะต้องเป็นผู้คอยรับเลี้ยงดูคนปัญญาอ่อน คนบ้า เสียสติที่มาเกิดเป็นลูกหลานตน ซึ่งคนเหล่านี้ก็คือผู้เสพโดยตรงกลับมาเกิดนั่นเอง

      ผมต้องขออภัยหากความเห็นทำให้บางท่านไม่พอใจ แต่ด้วยความหวังดีจริงๆที่อยากจะชี้แจงนะครับ

ไม่โกรธหรอก เรื่องแบบนี้ อิอิ คือเรื่องนี้ เป็นเรื่องใหญ่ ต้องคุยกันยาว

ว่างๆ จะชวนไปคุยธรรมะกัน ที่บรรยากาศดีๆ ช่วงเย็นๆ

เออ อีกเรื่อง อย่าลืมเรื่อง ทางสายกลางกันนะครับ

มีหุ้นอะไรในตลาดผมว่ามันก็บาปทั้งนั้นคัรบ จะมากจะน้อยเท่านั้นเอง

สนใจกระทู้นี้ครับ
ในความคิดของผม => ลองคิดอย่างเป็นเหตุเป็นผลไปเรื่อย ๆ จะพบสาเหตุของหลายสิ่งที่สิ่งมีชิวิตแสดงออกมาคือ ตัวตน ซึ่งผมเชื่อว่าในทางพุทธศาสนา บอกว่านี่คือสาเหตุของ ทุกข์  และ จะพ้นทุกข์ได้ก้คือต้องดับ หรือ เข้าให้ถึง นิพพาน
คราวนนี้ จะดับอย่างไร หรือ เข้าถึงให้ได้อย่างไร ก็อาศัย ทางสายกลาง เป็นแนวทางปฏิบัติ มีศีล คอยควบคุม มีสมาธิเพื่อก่อให้เกิด ปัญญา แล้ว ปัญญา จะก่อให้เกิดนิพพาน
ซึ่ง สิ่งเหล่านี้ ต้องการการปฏบัติที่เข้มงวด ดังนั้น จึงมีมนุษย์ น้อยนักที่เข้าถึง เพราะ คงต้องบวชเป็นพระ และ ต้องปฏิบัติปย่างจริงจัง
ดังนั้น พุทธศาสนา จึงมีหลายระดับ หลายหลักธรรม ในการดำรงชีวิตอยู่หลายระดับ ที่เหมาะสำหรับมนุษย์ แต่ละ คนนำไปใช้ นำไปปฏิบัติ เพื่อช่วยในการดำรงชีวิต และ ดำรงตนให้อยู่ในความไม่ประมาทต่อ กิเลส ทั้งหลาย

ความจริงผมเองก็อยากจะเข้าให้ถึงนิพพาน แต่ เพียงแค่คิดว่าต้องตัดสินใจบวช มันก็ยากมากเลยครับ ต้องอาศัยความกล้าอย่างมาก และ อีกอย่าง ผมเองก็ยังมีบ่วงอยู่ซึ่งยังสละไม่ได้  ดังนั้นในขั้นต้นก็เลยต้องขอเป็นพุทธบริษัทที่ดี ก่อน อย่างน้อยก็เพื่อเป็นส่วนหนึ่งในการดำรงไว้ซึ่ง พระพุทธศาสนา ครับ

ข้างบนนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวนะครับ

ทุกท่านได้อ่านหนังสือ เสียดายคนตายไม่ได้อ่าน กันหรือยังครับ ยังไงก็เล่าสู่กันฟังหน่อย
ส่วนที่พี่เจ๋งว่าพระพุทธเจ้าสอนจากง่ายไปยากนั้น ลองไปอ่านหนังสือมงคลสูตรดูนะครับ เป็นการปฏิบัติตามขั้นบันไดที่ดีทีเดียว

โหย ระดับพี่ ยังไม่ถึงขั้นที่จะอ่านหรอกครับ เอาง่ายๆก่อน

อ๋อ ลืมบอกไป ผมถือศิล 5 อยู่ที่บ้านมา 5 วัน เหล้ามะกิน ยุงมะตบ ขออวยพรให้ทุกคนมีความสุขครับ

ท่าน hatorihunso นี่ยกคำขององคุลีมาลมาเลยนะนี่

อย่างนั้นการฟันดาบเพื่อสังหารใครสักคนก็ไม่ใช่การพรากชีวิตเขา แต่เป็นแค่การเอาสสารของเหล็กผ่านกลุ่มสสารที่เป็นก้อนสักก้อนให้มันแยกจากกันแค่นั้นเอง

เจตนารมณ์ดั้งเดิมของการซื้อขายหลักทรัพย์สะท้อนความเป็นเจ้าของ การมีส่วนร่วม หากนิติบุคคลนั้นทำการค้าสุรา ผู้ถือหุ้นถือมีส่วนในความเป็นเจ้าของด้วย

เจตนารมณ์ดั้งเดิม
บริษัท จำกัด

เรื่องนี้นะ ท่านเจ ถ้าจะโยงก็โยงกันได้หมด

เช่น วันนี้เรากินข้าวเช้า ถ้ามีหมู เราคิดมั๊ย ว่านั่น เรามีส่วนร่วมในการฆ่าสัตว์

แล้วมานไม่บาปเท่าซื้อหุ้นเบียร์หรือ

น่านดิคับ ท่านเจ๋ง ..คิดไปก็ไปได้เรื่อย

ท่านหนึ่งว่าจะไม่กินยา เพราะยาไปฆ่าเชื้อโรค

เห็นท่าจะไม่ดีแล้ว เอาจิตไปผูกพันกับมันจนหลงบาปหลงบุญไปหมด

ผมเลยขอหาจุด cut off คลายเครียดสักจุดนึง

ไม่งั้นวันๆ มัวแต่กังวล ไม่ได้ทำอะไรนะครับ ..ว่าป่ะ

ที่จริงทุกๆอย่างที่ถามตอบกัน มองกันคนละมุมเท่านั้นเอง
คำถามทางโลก---ต้องตอบแบบทางโลก
ปัญหาทางธรรม---ควรจะตอบทางธรรม
ไม่มีใครผิด ไม่มีใครถูก เพราะทุกๆอย่างมันคือธรรมชาติที่เรากำหนดสมมุติขึ้นมา

ผมเคยถือ CPF แล้วก็ขายไปแล้ว
กำไรมา นิดหนึ่ง
เลยปลอบใจตัวเองว่า กำไร จากมิจฉาอาชีพ น้อยก็ดีแล้ว 555 :lovl:  :lovl:

และคิดว่า จะไม่ซื้อไทยเบฟฯ
ถ้าจะเข้ามาในตลาด
กลัวว่า เงินของผมจะทำให้ คนที่เมามาย กันอยู่แล้วเมามายกันมากขึ้น

มีพระอาจารย์ผู้ทรงภูมิรู้ภูมิธรรมรูปหนึ่งท่านเมตตาให้หลักพิจารณาที่สำคัญอันหนึ่งกับผมไว้ว่า ระดับของความ "ถูก-ผิด" นั้นเรียงจากสูงไปต่ำได้ดังนี้คือ
1) ระดับธรรม
2) ระดับศีล
----------------------------------
3) ระดับขนบธรรมเนียมประเภณี
4) ระดับกฎระเบียบ
5) ระดับกฎหมาย

เราจะเห็นได้ว่า ระดับที่ 5 คือระดับกฎหมายเป็นระดับที่ต่ำที่สุดสำหรับมาตรฐานมนุษย์ ทั้งนี้เพราะอะไร คือแม้หลายคนจะรู้ว่ามันไม่ถูกต้อง ไม่ดีงามแต่ก็ยังตะแบงไป ผ่านช่องของจิตสำนึกซึ่งมันละเอียดที่สุด เมื่อไปผ่านตะแกรงหยาบๆอย่างระดับกฎหมายมันก็ผ่านอยู่ดี

ผมเชื่อว่าหุ้นในตลาดหลักทรัพย์เป็นการระดมเงินทุนอย่างหนึ่ง ความรับผิดต่อกรรม(การกระทำ)  เริ่มเมื่อสั่งการอะไรในบริษัทได้เท่านั้น ในกรณีนี้ หากบริษัททำบาป ผมว่ากรรมการเป็นผู้รับบาปนั้นครับ(เห็นมั้ยมีคำว่า*กรรม*ด้วย) เพราะกรรมการนั้นเป็นตัวแทนของบริษัทในการดำเนินธุรกิจ (นิติบุคคล ต้องมีบุคคลดำเนินการ)

เช่นกรรมการมีมติให้ทำสิ่งผิดกฏหมาย สุดท้ายแล้วไม่ว่าทางแพ่งหรืออาญา ไม่เคยมีผู้ถือหุ้นต้องมารับผิดชอบเป็นคดีความกัน สุดท้ายแล้วจบที่ระดับกรรมการครับ

             คงไม่ต้องอธิบายความถูกผิดกันแล้วนะครับ เรื่องที่คุณเข้าใจ กับเรื่องที่เป็นจริงมันต่างกัน

วันนี้เรากินข้าวเช้า ถ้ามีหมู เราคิดมั๊ย ว่านั่น เรามีส่วนร่วมในการฆ่าสัตว์

              นั่นไม่ใช่ความผิดของเราครับ คือคนที่ลงมือฆ่ารับบาปไปเต็มๆ เราไม่ได้มีส่วนในความยินดีในการฆ่านั้น การที่เรากินเป็นการดำรงชีวิตให้อยู่ต่อไป แต่ถ้าคุณไปยืนชี้เอาปลาตัวนั้นปูตัวนี้ เผาเลย นี่คือการมีส่วนร่วมอย่างเต็มที่ครับ

              ถ้าไม่มีคนเอาเนื้อสัตว์มาเป็นอาหาร เราก็อยู่ได้ครับ แต่การที่เรากินไม่เกี่ยวกับการฆ่า ต้องใช้เวลาในการทำความเข้าใจสักนิดนะครับ

เออ อีกเรื่อง อย่าลืมเรื่อง ทางสายกลางกันนะครับ

                ทางสายกลางเป็นเรื่องของการปฎิบัติครับ เช่นพระถือศีลไม่กินเหล้าก็จริงแต่พระพุทธเจ้าอนุญาติให้ฉันในลักษณะเป็นกระสายยาได้ คือแค่พอเอายาเข้ากระแสเลือดเพื่อบรรเทาความไข้เฉพาะกรณีเจ็บป่วยเท่านั้น ไม่ได้เกี่ยวกับการชี้ถูกผิด ผลกรรมเป็นอย่างไรก็เป็นอย่างนั้นไม่ใช่เรื่องที่ใครจะตั้งกฎเองตามใจชอบ

                 เหตุผลอีกประการจริงๆคือหากคุณ Jeng เชื่อในคำสอนพระศาสดาจริงๆแล้ว พึงเข้าใจเถิดครับ ที่ผมเพียรอธิบายมาไม่ต้องการเอาชนะหรือรบกวนใครเลย แต่ด้วยความจริงใจที่ว่าการมีส่วนร่วมถือหุ้นเหล้าถือว่าเป็นเจ้าของในกิจการที่ทำร้ายเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ซึ่งหากเข้าไปได้ผู้ที่จะต้องตกอบายจะเพิ่มเป็นจำนวนมาก ซึ่งจะมีหลายคนที่เรารู้จัก อย่าลืมนะครับว่ากฎแห่งกรรมไม่ได้ตัดสินว่าใครเป็นคนจิตใจดี ใครจิตใจร้ายหรือกระด้าง แต่ถือจากการกระทำเป็นหลัก คนจิตใจอ่อนโยนสักคนอาจตกนรกเพราะผลการกระทำที่เบียดเบียนคนอื่นแบบไม่ตั้งใจก็ได้ครับ

                 อย่าว่าแรงไปนะครับ ผมหวังดีกับทุกคนจริงๆ

อันการถกเรื่องการเมืองและศาสนาไม่มีจุดสิ้นสุด

ผมขอปล่อยวางตรงนี้เป็นพอครับ

อ๋ออีกอย่างนะ เรื่องศิล 5 นี่ เท่าที่ผมศึกษามา ข้อ 5 ไม่ใช่ข้อห้ามเรื่องสุรา

แต่ข้อ 5 เป็นข้อห้ามเรื่อง การยุแหย่ให้คนแตกแยกกัน คือการยุแหย่ให้คนแตกแยกกันเป็นอันผิดศิลข้อที่ 5

และ ที่เราเห็นว่าทุกข์มี โลภ โกรธ หลง

แต่เท่าที่ศึกษามา สมัยก่อน เป็น รัก โลภ โกรธ หลง

ผิดช่วยแก้ด้วยนะท่าน hatorihunso

ตามความเข้าใจของผมนะ สมัยพระพุทธเจ้า ในสมัยพุทธกาล ผมเดาเอาเองว่า ไม่มีเหล้านะ ( เดานะครับ )

ส่วนเรื่องการหยุแหย่ให้แตกความสามัคคีนี่ ผมมาลองคิดดู อืม หนักกว่า คนกินเหล้าที่นิสัยดีอีก

ผมเคยเจอคนประเภทนี้ครับ โห กว่าจะรู้ความจริงกัน ผิดใจกันไปหลายคนครับ

................................................................................................................

ผมก็เลยสรุปว่า เรื่องเหล้านี่เป็นเรื่องมหาชน ไม่ให้การยอมรับ

เอาเถอะ ใครไม่ซื้อไม่เป็นไร ผมก็ไม่ได้ตั้งใจซื้อเหมือนกัน

แต่ว่างๆผมก็พยายามตัดกิเลสนะ คือ พยายามกินน้อยๆ เอ้ย พยายามจะไม่สังสรร กับเพื่อนๆ อืม เหมือนข้ออ้างเนอะ เพื่อนหมอโทรมา โห เราก็ดีใจ เขาก็โทรมาแบบประมาณว่าจะชวนไปดื่ม แต่เราก็บอกไปว่า เรากำลังไปหล่อพระ

อืม