Thai VI

ผมว่าลูกจ้างสบายกว่านะ

พนักงานสบาย ไม่รวย

ผู้บริหารมีฐานะดี แต่เหนื่อย

เจ้าของ รวย แต่คิดไม่หยุด แม้เวลานอน

แล้วนักลงทุนหล่ะครับพี่ Jeng

อืมเป็นนักลงทุนนี่ อมทุกข์นะ กว่าจะบรรลุก็หลายสิบปี ทุกข์มากกว่าสุข

ผิดมากกว่าถูก แล้วก็ต้องฝืนยิ้มด้วย

คนในอยากออก คนนอกอยากเข้าครับ

เถ้าแก่ก็มองลูกจ้างสบายๆ รับภาระน้อย จบวันก็จบงาน

อืมเป็นนักลงทุนนี่ อมทุกข์นะ กว่าจะบรรลุก็หลายสิบปี ทุกข์มากกว่าสุข

พี่เจ๋งครับ เค๊าว่ากันว่า มีความสุขในความทุกข์ถือว่าสุดยอดครับ

แค่ไม่ทุกข์บนความทุกข์ได้ก็จะตายอยู่แล้ว นี่อะไรเล่นมีความสุขบนความทุกข์เชียวหรือ

สุขในทุกข์ครับ (ทุกข์ สุข ของตัวเอง)
ในสุขมีทุกข์ ในทุกข์ก็มีสุข

ทุกข์ สุข ก็แค่ความรู้สึก ก็แค่ผัสสะ
ก็แค่มุมมองแค่นั้นเอง อิ อิ

นอกเรื่องไปหรือปล่าวเรา

เพื่อนผมคนหนึ่งเป็นลูกน้องบริษัท แห่งหนึ่งที่ส่งคนพนักงานคนไทย
ไปทำงานในจีน เขามีเงินใช้ ส่งมาที่บ้าน ทุกปี ปีหนึ่งหลายตังเหมือนกัน
แต่พอผ่านไประยะหนึ่ง แบบว่าทำงานมา10 ปีรู้งานดีมาก เลยเอาทุนที่
สะสม กว่า10 ปีออกมาทำเอง พอ ผ่านไป2 ปี เงินที่ลงทุนหายหมด


บางที การเป็นลูกน้องเหมือนเดิม ก็ดีนะผมว่า

ไม่ทุกคนที่เหมาะจะเป็นเถ้าแก่
และไม่ทุกคนที่จะเป็นลูกน้อง

ผมชอบเป็นนักลงทุนครับ ..
ไม่มีทุก
มีแต่สุขทุกวัน

ไม่ทุกคนที่เหมาะจะเป็นเถ้าแก่
และไม่ทุกคนที่จะเป็นลูกน้อง

ตุ้ยเลอ Oui แม่นแล้ว

เป็นลูกจ้างแต่มีเงินมากๆ เที่ยวได้ตลอด โบนัสมโหฬาร งานแค่เข้าไปเซ้นแกร็กเดียวแล้วไปตีกอล์ฟ อุ้บ ตื่นพอดี