พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย
เห่ชมเครื่องคาว
โคลง
แกงไก่มัศหมั่นเนื้อ............นพคุณ พี่เอย
หอมยี่หร่ารสฉุน...................เฉียบร้อน
ชายใดบริโภคภุญช์.............พิศวาส หวังนา
แรงอยากยอหัตถ์ข้อน..........อกให้หวนแสวง ฯ
กาพย์
มัศหมั่นแกงแก้วตา............หอมยี่หร่ารสร้อนแรง
ชายใดได้กลืนแกง............แรงอยากให้ไฝ่ฝันหา
ยำใหญ่ใส่สารพัด..............วางจานจัดหลายเหลือตรา
รสดีด้วยน้ำปลา................ยี่ปุ่นล้ำยำยวนใจ
ตับเหล็กลวกหล่อนต้ม.......เจือน้ำส้มโรยพริกไทย
โอชาจะหาไหน................ไม่มีเทียบเปรียบมือนาง
หมูแนมแหลมเลิศรส..........พร้อมพริกสดใบทองหลาง
พิศห่อเห็นรางชาง.............ห่างห่อหวนป่วนใจโหย
ก้อยกุ้งปรุงประทิ่น.............วงถึงลิ้นดิ้นแดโดย
รสทิพย์หยิบมาโปรย..........ฤาจักเปรียบเทียบทันขวัญ
เทโพพื้นเนื้อท้อง..............เป็นมันย่องล่องลอยมัน
น่าซดรสครามครัน.............ของสวรรค์เสวยรมย์
ความรักยักเปลี่ยนท่า..........ทำน้ำยาอย่างแกงขม
กลอ่อมกล่อมเกลี้ยวกลม......ชมไม่วายคลับคล้ายเห็น
เข้าหุงปรุงอย่างเทศ............รสพิเศษใส่ลูกเอ็น
ใครหุงปรุงไม่เป็น................เช่นเชิงมิตรประดิษฐ์ทำ
เหลือรู้หมูป่าต้ม..................แกงคั่วส้มใส่ระกำ
รอยแจ้งแห่งความขำ...........ช้ำทรวงเศร้าเจ้าตรากตรอม
ช้าช้าพล่าเนื้อสด................ฟุ้งปรกกฎรสขึ่นหอม
คิดความยามถนอม..............สนิทเนื้อเจือเสาวคนธ์
ล่าเตียงคิดเตียงน้อง...........นอนเตียงทองทำเมืองบน
ลดหลั่นชั้นชอบกล..............ยลอยากนิทร์คิดแนบนอน
เห็นหรุ่มรุมทรวงเศร้า...........รุ่มรุ่มเร้าคือไฟฟอน
เจ็บไกลใจอาวรณ์...............ร้อนรุมรุ่มกลุ้มกลางทรวง
รังนกนึ่งน่าซด...................โอชารสกว่าทั้งปวง
นกพรากจากรังรวง.............เหมือนเรียมร้างห่างห้องหวน
ไตปลาเหมือนแสร้งว่า........ดุจวาจากระบิดกระบวน
ใบโสกบอกโศกครวญ........ให้พี่เศร้าเจ้าดวงใจ
ผักโฉมชื่อเพราะพร้อง........เป็นโฉมน้องฤาโฉมไหน
ผักหวานซ่านทรวงใน.........ใคร่ครวญรักผักหวานนาง ฯ
บันทึกไม่สำเร็จ