Thai VI

hongvalue เขียน:
ดีนะครับ ฟังเหตุผลแล้วผมเห็นด้วยเลยครับ

ผมเข้าใจแล้วล่ะว่า vi มองกันยังไง

(ก่อนอื่นออกตัวก่อนว่าเห็นด้วยและไม่เห็นด้วย

และมีประเด็น discuss ซึ่งถ้าไม่ถูกใจก็อย่างโกดผมนะ)

hongvalue เขียน: แต่ว่าสมมุติฐานข้างต้น

base on ข้อมูลว่า หุ้นเราขึ้นได้ 100% ใช่ไหมครับ

แต่ว่าหุ้นขึ้นมาเยอะขนาดนี้หุ้นที่จะขึ้นต่อจากนี้ได้อีก

100% ผมว่าหายากนะครับ

แต่คำว่ายากหรือง่ายก็คือมีเงื่อนไขเวลามาเกี่ยวข้องด้วย

สมมุตินะ เราถือหุ้นอยู่ตัวนึงชื่อหุ้น z

ตลาดหุ้นขึ้นมาจาก 408 จุด มา 620

หุ้น z ต้องขึ้นมาไม่มากก็น้อย

แล้วเรายังหวังว่าถ้าหุ้นลงจะไม่หลุด 500

ซึ่งอาจจะหลุดหรือไม่หลุดก็ได้

แต่สมมุติว่าไม่หลุดแล้วกัน

เรายัง assume ต่อไปอีกว่า ถ้าลงมา 500

หุ้นเราจะต้อง outperforme โดยลงได้ 10%

ซึ่งมันก็ค่อนข้างผิดหลักการหุ้น เพราะเราหวัง

upside ตั้ง 100% แต่มา limit loss เพียง 10%

คงต้องดูว่า high beta หรือเปล่า

hongvalue เขียน:
ถ้าหุ้นตัวนั้นเป็นหุ้นต่างชาติหุ้นเข้าออกตาม

fundflow ก็ไม่น่าใช้สมมุติฐานนี้ได้

ถ้าไม่ใช่ก็อาจเป็นไปได้แต่ก็ถือว่ามองโลกในแง่ดี

สองต่อเหมือนกันนะ

ทั้ง set ไม่หลุด 500 ทั้งหุ้นเราต้องแข็งกว่า set

อีกอย่างนึง ผมว่า reward/risk 10 เท่า

ค่อนข้างเป็นสมมุติฐานที่ดีเกินจริงไปหน่อยนะ

ผมว่าถ้าตลาดตกต่ำอย่างปลายปีที่แล้ว

กำไรบริษัทโต แต่หุ้นลงสวนทางอุตลุด

แล้วซื้อหุ้นได้ในราคาที่ปันผลสูงมาก

ผมว่าแบบนั้น reward/risk 10 เท่าเป็นไปได้

แต่ผมไม่เชื่อว่าตลาดขึ้นมาแรงขนาดนี้จะหาหุ้น

reward/risk 10เท่าได้

ผมว่าตลาดขึ้นมาแรงขนาดหุ้นทีแข็งแกร่งที่สุดก็ยังไม่

downside มากกว่า 15-20% ได้

hongvalue เขียน:
ผมว่า reward/risk 10 เท่าเป็นไปได้ถ้า

คิดว่าถือยาวได้ซัก 3-4 ปี เพราะว่าตอนนั้น

เศรษฐกิจน่าจะฟื้นกำไรบริษัทน่าจะโตได้อีกเยอะ

โอกาศได้เป็นเด้งจะสูงขึ้นเยอะและ cover

downside จนน่าสนใจได้

แต่ประเด็นคือ พี่มองยาวซักแค่ไหน

มองยาวเท่าด็อกเตอร์ไหมล่ะ

hongvalue เขียน: ส่วนผมมีสมมุติฐานคนละแบบกับข้างต้น

ผมเลยไม่เล่น

Linzhi เขียน:


ผมว่า beta เอาไว้สำหรับนักเทรดหุ้น กับพวก hedge เป็นหลักน่ะครับ
เพราะมันพันกับการเคลื่อนไหว วอลุ่ม แต่ไม่มีตัวเลขในแง่ผลกำไรอะไรเลย

Linzhi เขียน: (คนอื่นไม่ต้อง pm มานะครับ คงเป็นการยกเคส ผมไม่ได้เก่งขนาดใบ้หวยได้)
แต่คิดว่าฮงคงไม่คิดว่าตัวอย่างนี้สำคัญเท่าไหร่นัก อิอิ ดักทางไว้ก่อน

ความสำเร็จของ Dell
มองมุมใหม่ :ผศ.ดร.พสุ เดชะรินทร์   กรุงเทพธุรกิจ   วันที่ 11 มีนาคม 2546

เมื่อสัปดาห์ที่แล้วผมได้นำเสนอผลการสำรวจบริษัทที่ได้รับความนิยมมากที่สุดทั่วโลก (The World's Most Admired Company) จากนิตยสาร Fortune และมีบริษัทหนึ่งที่น่าสนใจคือ Dell Computer ที่กระโดดจากลำดับที่ 23 ในปีก่อนสู่ลำดับที่ 4 ในปีที่แล้ว

วันนี้เลยอยากจะเล่าเกี่ยวกับความสำเร็จของ Dell ให้ทราบกัน ซึ่งกรณีศึกษาของ Dell นั้นถือว่าเป็นตัวอย่างของกรณีศึกษาทางธุรกิจ ที่ประสบความสำเร็จที่ใช้สอนกันโดยทั่วไปในระดับ MBA

ประวัติของบริษัท ก็เหมือนกับบริษัททางด้านคอมพิวเตอร์ที่เรารู้จักกันดี ผู้ก่อตั้งคือ Michael Dell ที่ในขณะที่เรียนปริญญาตรีก็เริ่มซื้อชิ้นส่วนของคอมพิวเตอร์มาประกอบขาย จนมีรายได้ดีและมองเห็นลู่ทางในการเติบโตจนต้องลาออกมาจากมหาวิทยาลัยเพื่อมาทำธุรกิจประกอบและขายคอมพิวเตอร์

สิ่งที่ทำให้ Dell ประสบความสำเร็จและโดดเด่นกว่าผู้ประกอบและขายคอมพิวเตอร์รายอื่นๆ ก็คือแนวคิดทางธุรกิจ (Business Model) ที่มีความแตกต่างจากเจ้าเดิมๆ ในขณะที่ผู้ประกอบและขายคอมพิวเตอร์เจ้าเดิมๆ นั้นใช้กลยุทธ์ make-to-stock ซึ่งก่อให้เกิดต้นทุนที่สูงและกำไรที่ต่ำ

แต่ Dell กลับใช้วิธีการที่เรียกว่า make-to-order การผลิตตามคำสั่งซื้อ ซึ่งส่งผลให้ต้นทุนของ Dell ถูกกว่าคู่แข่ง และในขณะเดียวกันลูกค้าก็ได้รับสินค้าตามที่ตนเองต้องการ

make-to-stock นั้นคือผู้ผลิตจะทำการพยากรณ์ความต้องการของผู้ซื้อว่ามีอยู่เท่าใด ในลักษณะใดบ้าง หลังจากนั้นก็ประกอบเครื่องคอมพิวเตอร์แล้วส่งไปจัดเก็บที่คลังสินค้า เพื่อส่งต่อไปยังผู้แทนจำหน่ายอีกทีหนึ่ง

ท่านผู้อ่านอย่าลืมว่าในเครื่องคอมพิวเตอร์หนึ่งเครื่อง มีชิ้นส่วนและองค์ประกอบมากมาย การ make-to-stock นั้นเหมือนกับการยัดเยียดสินค้าที่ผลิตเสร็จแล้วให้กับผู้บริโภค โดยตัวผู้บริโภคเองอาจจะต้องการหรือไม่ต้องการชิ้นส่วนบางอย่างในเครื่องนั้นก็ได้

นอกจากนี้ คอมพิวเตอร์ส่วนบุคคลนั้นตกรุ่นได้ง่าย ถ้าผู้ผลิตคาดการณ์ความต้องการของผู้บริโภคผิดไปก็จะทำให้เหลือสินค้าที่ขายไม่ออกอยู่เยอะ ส่งผลต่อต้นทุนที่เพิ่มพูนสูงขึ้น

ส่วนแนวคิดแบบ make-to-order นั้นผู้บริโภคสามารถสั่งซื้อคอมพิวเตอร์ของ Dell ผ่านทางอินเทอร์เน็ต (หรือผ่านพนักงานขายโดยตรง) สามารถที่จะเลือกส่วนประกอบภายในคอมพิวเตอร์ตามที่ตนเองต้องการ คำสั่งซื้อนั้นจะถูกส่งไปที่ Dell ซึ่งทาง Dell ก็จะประกอบเครื่องคอมพิวเตอร์ตามคำสั่งซื้อของผู้บริโภค และจัดส่งคอมพิวเตอร์ตามที่ผู้บริโภคสั่งซื้อกลับไปให้ภายในเวลาอันรวดเร็ว

ดังนั้นแทนที่เมื่อประกอบคอมพิวเตอร์เสร็จแล้วจะต้องมีคลังสินค้าเอาไว้เก็บ และส่งไปยังผู้แทนจำหน่ายอีกที ก็ไม่ต้อง เนื่องจาก Dell สามารถส่งสินค้าตรงไปยังผู้บริโภคได้โดยตรง ทำให้ลดต้นทุนในการจัดเก็บและต้นทุนที่เสียให้กับผู้แทนจำหน่าย นอกจากนั้นเนื่องจากคอมพิวเตอร์ที่ Dell ประกอบเป็นคอมพิวเตอร์ที่ประกอบขึ้นมาตามความต้องการของลูกค้าโดยตรง ทำให้ Dell ไม่ประสบกับปัญหาที่ประกอบออกมาแล้วขายไม่ได้ ซึ่งส่งผลต่อต้นทุนที่ต่ำของ Dell

และในขณะเดียวกันลูกค้าของ Dell เองก็ได้รับคอมพิวเตอร์ตามที่ตนเองต้องการ ไม่ต้องจ่ายแพงกว่าเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ตนเองไม่ต้องการ พูดง่ายๆ ว่า แนวทางของ Dell นั้นมีประโยชน์ทั้งขึ้นและล่อง นั้นคือทำให้ต้นทุนของบริษัทต่ำกว่าของคู่แข่ง และในขณะเดียวกันก็ทำให้ผู้บริโภคมีความพอใจต่อสินค้าที่ได้รับมากขึ้น

จริงๆ แล้ววิธีการของ Dell ไม่ได้ง่ายเพียงแค่ที่เขียนมาข้างต้น เนื่องจากจะต้องมีองค์ประกอบอีกหลายอย่างที่เข้ามาเกี่ยวข้อง ทั้งระบบเทคโนโลยีสารสนเทศที่ทันสมัย ระบบการจัดส่ง (Logistics) ที่สมบูรณ์ ระบบการบริหารวัตถุดิบแบบ Just-in-Time (JIT)

หรือแม้กระทั่งความพร้อมและความร่วมมือของผู้ที่เป็น Suppliers คู่แข่งของ Dell หลายเจ้าก็พยายามลอกเลียนรูปแบบทางธุรกิจ แต่ก็ไม่มีใครทำได้สำเร็จ เนื่องจากสาเหตุที่ต่างกันออกไป รูปแบบทางธุรกิจของ Dell เรียกได้ว่า เปลี่ยนโฉมหน้าของธุรกิจคอมพิวเตอร์ส่วนบุคคล (Personal Computer: PC) อย่างมโหฬาร เรียกว่าเป็นการเปลี่ยนแปลงผู้ที่เคยได้เปรียบในการแข่งขันให้กลายมาเป็นผู้เสียเปรียบไปเลย

ในปัจจุบัน Dell เป็นผู้ประกอบและขายคอมพิวเตอร์ส่วนบุคคลอันดับหนึ่งทั่วโลก และคงยากที่จะมีใครมาโค่นลงได้ ขณะเดียวกันก็คิดว่าคงไม่มีใครอยากจะมาแข่งกับ Dell ในธุรกิจนี้เท่าใด จะสังเกตเห็นว่าในปัจจุบันกลยุทธ์ของคู่แข่งสำคัญอย่างทั้ง IBM และ Compaq (หรือ HP) ได้หันไปให้ความสนใจต่อด้านอื่นมากกว่าเพียงคอมพิวเตอร์ส่วนบุคคล

ทั้งนี้เนื่องจากรูปแบบธุรกิจของ Dell ที่ทำให้สามารถประกอบและขายเครื่องได้ถูกกว่าชาวบ้านเขา ตราบใดที่ยังไม่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมโหฬารก็คงยากที่จะมีใครโค่น Dell จากตำแหน่งผู้นำในวงการคอมพิวเตอร์ส่วนบุคคลลงได้

นอกจากนี้ในปัจจุบันธุรกิจคอมพิวเตอร์ส่วนบุคคลเรียกว่าอยู่ในขาลง ใน 2-3 ปีที่ผ่านมายอดขายเริ่มลดลงจากในอดีต และในขณะเดียวกันเวลาเฉลี่ยกว่าที่จะเปลี่ยนเครื่องคอมพิวเตอร์ใหม่ขององค์กรธุรกิจต่างๆ ก็ยาวขึ้นเป็น 41 เดือน ส่วนของผู้บริโภคตามบ้านก็อยู่ที่ประมาณ 5 ปี แสดงว่าช่วงระยะเวลากว่าที่จะซื้อเครื่องคอมพิวเตอร์เครื่องใหม่นานขึ้นกว่าปกติ

อีกทั้งยังไม่มีสินค้าหรือนวัตกรรมใหม่ๆ ที่ออกมาจากทั้ง Intel และ Microsoft ที่จะกระตุ้นให้เกิดการซื้อคอมพิวเตอร์ขึ้นมาได้ ในปัจจุบันการขายเครื่องนั้นมักจะเน้นแข่งขันกันที่ราคาเป็นหลัก ก็เรียกได้ว่าเข้าทางของ Dell เขาเลยทีเดียว เพราะไม่มีผู้ผลิตคอมพิวเตอร์ระดับโลกเจ้าใดอีกแล้วที่มีรูปแบบของธุรกิจที่ต้นทุนถูกกว่าของ Dell

นอกจากนี้กลยุทธ์อีกหลายอย่างของ Dell ก็น่าสนใจ ทั้งกลยุทธ์การเติบโตและกลยุทธ์การแข่งขัน ในปัจจุบันหลังจากที่ตลาดคอมพิวเตอร์ในอเมริกาและส่วนอื่นของโลกเริ่มอิ่มตัว Dell ก็หันไปบุกตลาดจีนอย่างจริงจัง ซึ่งปัจจุบันยอดขายของ Dell ในจีนยังเป็นที่สามอยู่ แต่ Dell มุ่งมั่นกับตลาดจีนมาก ถึงขนาดตัดสินใจไปเปิดโรงงานประกอบคอมพิวเตอร์ในจีนทีเดียว

นอกจากนี้ Dell เองก็เริ่มมองการมุ่งเน้นอยู่แต่ธุรกิจคอมพิวเตอร์ส่วนบุคคลคงไม่พอต่อการเติบโตในอนาคต ทำให้ในปัจจุบันได้ทำการขยายเข้าสู่อีกหลายธุรกิจ ทั้ง Servers, Storage, PDA, Printer หรือแม้กระทั่งเริ่มเมียงมองเข้าสู่ธุรกิจการให้คำปรึกษาในการวางระบบด้วย

ส่วนกลยุทธ์ในการแข่งขันของ Dell นั้นก็น่าสนใจ Dell ไม่ได้มุ่งเน้นในเรื่องของนวัตกรรมในตัวสินค้ามากเหมือนคู่แข่งรายอื่นๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้ามีสินค้าหรือนวัตกรรมใหม่ Dell จะไม่รีบกระโจนไปผลิต แต่จะรอให้นวัตกรรมใหม่นั้นเริ่มที่จะเป็นที่ยอมรับและอยู่ตัวก่อน ค่อยส่งผลิตภัณฑ์ของตนเองเข้าสู่ตลาด แต่ด้วยราคาที่ถูกกว่าชาวบ้านและคุณภาพสินค้าที่ไม่แตกต่างกัน

เช่น ในกรณีของคอมพิวเตอร์แบบพกพา (PDA) ที่ Dell ปล่อยให้เจ้าอื่น ทำตลาดไปก่อน แล้วเพิ่งออกสินค้าของตัวเองเมื่อปลายปีที่ผ่านมา แต่ด้วยราคาที่ถูกกว่าคนอื่น

ความสำเร็จของ Dell นั้นเกิดขึ้นจากการคิดค้นรูปแบบทางธุรกิจที่แตกต่างจากคู่แข่ง และทำให้ตนเองเกิดความได้เปรียบ เหนือคู่แข่งรายอื่นๆ โดยเฉพาะในเรื่องของต้นทุน ขณะเดียวกัน Dell ก็ไม่ละเลยต่อการกำหนดกลยุทธ์ ในการเติบโตต่อไปในอนาคต และการยึดมั่นต่อกลยุทธ์ในการแข่งขันที่ทำให้ตนเองประสบความสำเร็จ

hongvalue เขียน:ขอบคุณครับน้อง ซารุส

นี้พี่ว่าผู้หญิงคนเดิมที่น้องเอารูปมาลง

หน้าตาคมคายกว่าผู้หญิงคนนี้นะครับ

i_sarut เขียน:

i_sarut เขียน:คู่แข่งของ Dell หลายเจ้าก็พยายามลอกเลียนรูปแบบทางธุรกิจ แต่ก็ไม่มีใครทำได้สำเร็จ เนื่องจากสาเหตุที่ต่างกันออกไป

truetempo เขียน:กรุณาลืมไปเลยนะครับ ที่ผมโพสถามด้านบน อายๆๆๆๆ

Voldtrest เขียน:

  ก็ขอพูดตรงๆละกันครับว่า สิ่งที่คุณฮงแวยู่เป็นอยู่ในวันนี้ คือ ตัวตนในอนาคตของผมเอง ที่วาดเอาไว้ในใจตั้งแต่เด็ก (มีทั้งความกล้าชนโลก+ความรู้ความเข้าใจเกินวัย) ....มากไปกว่านั้นกลับคิดไปอีกว่า  คนแบบนี้คงหาได้ยากนักในเยาวชนไทย เลยยิ่งมีแรงขับที่อยากเป็นคนกลุ่มนี้ให้ได้แต่เนิ่นๆๆ      
 
 

Voldtrest เขียน:   การที่คุณฮงแวยู่เกิดความรู้สึกอิ่มตัวในความรู้  หรือ อาการพายเรืออยู่ในอ่าง   ผมไม่แน่ใจว่า

คุณฮงได้วัดผลการลงทุนสไตล์ตัวเอง ชัดเจนพอหรือเปล่าครับ ?
ถ้าวัดออกมาแล้ว  ความรู้สึกที่มีต่อผลตอบแทนเป็นอย่างไร ?
พอใจ/ไม่พอใจ   เมื่อเทียบกับอะไร ?
ถ้ายังไม่พอใจ  ก็ต้องไปกลับไปทบทวนแนวคิดของหนังสือแต่ละเล่ม
ที่เคยอ่านมา  แล้ว screen เอาแต่หัวใจออกมาสั้นๆๆ...พิจารณาดูว่าหลุดอะไรไปบ้าง ?

หลังพิจารณาแล้ว  คิดว่าไม่หลุดอะไร  แต่ยังไม่พอใจตนเองอีก  ก็ต้องถามใจตนเองว่า นำผลงานตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่นอยุ่ตลอดเวลา ?
 

Voldtrest เขียน:ตามดูความรู้สึกตัวเองให้ได้บ่อยๆนะครับ  ไม่พอใจ  ก็ต้องรู้ว่า ไม่พอใจ  
โกรธ  ก็ต้องรู้ว่า โกรธ  อย่าไปกลบเกลื่อนมัน   สักพักอาการเหล่านี้มันก็หยุดไปเอง  เพราะไม่มีอะไรอยู่ค้ำฟ้าหรอกครับ    
           

Voldtrest เขียน:ปล. ขออวยพรให้คุณฮงมีความคิดที่แจ่มใส สร้างสรรผลงานดีๆให้บอร์ดนี้ต่อไปครับ

hongvalue เขียน:พี่วิบูลย์ครับ

มีคนแนะนำให้ผมไปศึกษาธรรมะหลายคน

พี่มีความเห็นว่าไงครับ

hongvalue เขียน:ผมเป็นคนจริงจังเกินไป ซีเรียสกับชีวิตเกินไป

หรือว่า โลภมากเกินไปครับ ?

ขอ comment หน่อยครับ

ขอตรงๆแรงๆเลยนะครับ ผมไม่โกรธแน่นอนผมอยากฝึกขันติ

VIB007 เขียน:ถ้าเปลี่ยนจำนวนเงินเป็นสิ่งของก็เหมือนกัน
วันที่เรานั่งรถเมล์
เราคิดว่าถ้าเรามีรถยนต์สักคันคงมี"ความสุข"
แต่เมื่อเรามีเงินซื้อรถยนต์สักคันได้จริงๆ
เราก็มี"ความสุข"ได้ชั่วคราว
สักสองสามปีเราก็อยากเปลี่ยนรถยนต์คันใหม่
ใช้รถยนต์คันเก่ามัน"ไม่สุข"แล้วหรือไง

วันที่เราเช่าบ้านอยู่
เราก็คิดว่ามีบ้านอยู่ของตัวเองจะมี"ความสุข"
แต่พอเรามีเงินซื้อบ้านของตัวเองแล้วจริงๆ
เราอาจจะเห่อบ้านของเราสักพัก
แต่แล้วเราก็พบว่าเราอยากจะมีโซฟาดีๆ มีนั่นมีนี่ตามมาอีก

สรุปแล้วเราก็ยังหา"ความสุขที่แท้จริง"ไม่ได้สักที
แล้วความสุขมันคืออะไร อยู่ที่ไหนกันแน่

VIB007 เขียน:
พี่ว่าฮงเป็นพวก GEN Y นะ
เด็กรุ่นใหม่ไม่ชอบรอ ใจร้อน และไม่มีSeniority
เด็กรุ่นนี้คนรุ่นเก่าๆมักรับไม่ค่อยได้
เพราะดูเหมือนก้าวร้าว ชอบแสดงความคิดเห็น ชอบแสดงออก
ขณะเดียวกันก็ไม่ค่อยให้ความสนใจในมนุษย์สัมพันธ์สักเท่าไหร่นัก

VIB007 เขียน:
ส่วนพวก GEN Y อย่างเอ็งนี่
ชอบอิสระ เน้นผลสำเร็จของงานเหมือนกัน
แสดงความคิดเห็นเต็มที่ ไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหม
ไม่ชอบระบบเจ้าขุนมูลนาย
แต่ถ้าใครเก่งจะนับถือเต็มที่
แต่ถ้าใครห่วย เมินซะเถอะ(ถึงแม้มันจะเป็นนายก็ตาม)

ที่ว่ามานี่จริงไหม

VIB007 เขียน:

มันไม่ง่ายหรอกที่จะฝืนสัญชาตญานของตนเอง
แต่พี่คิดว่าเราน่าจะทำได้
มันไม่แปลกที่จะมีคนคิดต่างจากเรา
เราก็เพียงอยากรู้ว่าทำไมเขาถึงคิดอย่างนั้น
และมันมีอะไรดีที่เราเอามาใช้ได้

VIB007 เขียน: ส่วนที่อยากให้ฮงดำเนินรายการนั้น
เพราะยังไม่มีใคร Active ในกระทู้นี้เลย
ส่วนใหญ่มาแล้วก็ไป
ยังหาคนที่ Consistant ไม่ได้เลย
คนไทยก็อย่างนี้หละ ไม่ยั่งยืน ชอบแป๊ปๆ เห่อเป็นพักๆ

ไม่ได้หมายความว่าจะปล่อยให้ฮงตอบอยู่คนเดียว
แต่มาทำหน้าที่เจ้าบ้านเวลามีคำถามหรือมีอะไรในกระทู้นี้
ตอบในแนวทางของฮงเอง

ส่วนพี่ก็ยังเข้ามาในกระทู้เรื่อยๆ ไม่ได้ทิ้ง
และจะตอบในแนวทางของพี่เอง

ยังหามือเทคนิคอาสาสมัครมาตอบไม่ได้
ไม่งั้นจะครบกว่านี้