Thai VI

[quote="naris"]แต่อยากจะเสริมพี่ฉัตรนิดหนึ่งนะครับ

สิ่งที่พี่ฉัตรสื่อคือคนที่ใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อหากระดาษโดยที่คิดว่ากระดาษจะทดแทนความสุขได้ แต่ไม่ใช่สอนให้คนขี้เกียจ

หลายคนที่ผมเห็น เขาพยายามจะเลียนแบบความสุขเหมือนๆกับคนตกปลา แต่ดันใช้ชีวิตเหมือนกับนายทุน สรุปว่าหาปลาก็ไม่เป็น แต่ใช้เป็นอย่างเดียว 555 คนกลุ่มนี้ต้องขยันให้ถึงที่สุดนะครับ ต้องดึงสายกีต้าร์ให้ตึงก่อน แล้วค่อยผ่อน จึงจะรู้ว่าสายกลางเป็นอย่างไร[/quote]

ความไม่ยึิดติด และเดินทางสายกลาง น้อบรับไปปฏิบัติครับ

บทความหรือเรื่องราวต่าง ๆ ที่แฝงด้วยปรัญชา

เวลาเราอ่าน

บางทีอ่านแล้วไม่เข้าใจ
ถึงเข้าใจแต่ไม่เชื่อ
ถึงเชื่อแต่ก้อไม่ทำตาม
ถีงทำตามแล้วแต่ก้อทำไม่ได้....

นี่แหละชีวิตคน.......

ชอบที่พี่ฉัตรชัยเอามาโพส จริงๆเรื่องนี้ผมเคยฟังมาแล้ว ฟังครั้งแรกก็รู้สึกชอบเลยครับ เพราะตรงกับจริตของผม

พี่นริศก็เสนอมุมมองให้คนเข้าใจได้ง่ายดีครับ หลายๆคนจะได้เข้าใจว่าบทความนี้ต้องการสื่ออะไร

อีกอันที่ชอบคือ reply ด้านบนของคุณ pornchal ได้ข้อคิดดีๆครับ

ได้ความรู้ดีๆเสมอ จาก เวปนี้ตลอดมาครับ  :8)

Think so   มนุษย์มักชอบเรื่องที่ตนเห็นด้วย และวิพาก ว่า ดี  :o
เว็บนี้ คนเก่งๆที่ประสบความสำเร็จ มักเป็นคนที่มีแนวคิด และการดำเนินชีวิตที่ดีงามจริงๆ ขอบคุณความเห็นที่แนะนำ จะพยายามจดจำและปฎิบัติ

อ่านแล้วได้แนวความคิดในการดำเนินชีวิตหลายด้านเลยนะคะ ขอบคุณค่ะ

[quote="tritara"]แล้วถ้าอีกสองปีต่อมา มาเรียเกิดป่วยเป็นโรคไตล่ะครับ จะปล่อยเธอตายไปเลยรึเปล่า :?:

ผมไม่ได้มาขวางโลกนะครับ แต่รู้สึกว่าในชีวิตเราก็ต้องมี MOS ไว้เหมือนกัน ไม่เพียงแต่ในหุ้นครับ  :8)[/quote]
เห็นด้วยครับว่าชีวิตมันต้องมี MOS ไว้บ้าง
แต่ลองคิดดูนะครับ ว่าการลาจากคนที่เรารัก มันก็มีหลายมุมคิด
1. รวย แต่ไม่ได้ดูแล
ข้อนี้คงคล้ายกับลูกๆ หลายคนที่มุ่งแต่ทำงานสร้างตัวเอง จนละเลยที่จะดูแลพ่อแม่ที่แก่เฒ่า
2. รวย และได้ดูแล
ถ้าทำได้จะดีมาก แต่มีน้อยนักที่ทำได้ เพราะถ้ามุ่งจะสร้างแต่เงิน มุ่งแต่จะรวย เท่าไหร่ก็ไม่พอหรอกครับ วันนี้เคยมีเงินหมื่น ก็คิดว่าถ้ามีเงินล้านก็รวยแล้ว วันข้างหน้ามีเงินล้าน ก็อยากได้สิบล้าน ร้อยล้าน เพราะรู้วิธีสร้างเิงินล้านแล้ว ไม่ยอมปล่อยให้เสียโอกาส สุดท้ายก็อาจจะละเลยคนข้างหลังอยู่ดี
3. จน แต่ได้ดูแล
ข้อนี้ผมว่าอย่างน้อยก็ย่อมดีกว่าข้อ 1 ที่รวยแต่เงินทอง แต่จนน้ำจิตน้ำใจแห่งมนุษย์
4. จนและไม่ได้ดูแล
ถึงจะฟังดูแย่ แต่ถ้าให้เลือกว่าอันไหนแย่สุด ผมว่า รวยแต่ไม่ดูแล นี่แย่สุดนะครับ เพราะมันแสดงว่าเห็นแก่ตัว

ส่วนที่จะให้ดีที่สุด ผมว่าเอากลางๆ เหอะครับ เพราะอย่างน้อยก็พอเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง เหลือเก็บบ้างตามกำลัง และก็ได้อยู่และดูแลคนที่เรารักและมีพระคุณ อย่างนี้ถึงจนเงินแต่ก็รวยสุขครับ

แล้วคุณหละ เลือกแบบไหน???

ขอบคุณมากครับ บทความดีมากเลย

คมมากๆ ครับ

CK เขียน:

naris เขียน: ยกเว้นภรรยามั๊งเฮีย ถึงแม้บางอารมณ์ระดับความพึงพอใจเหลือน้อย ก็ยังต้องถือต่อ 555

ถ้าเป็นภรรยาจริงๆ ระดับความพึงพอใจน่าจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ นะ :lol:

ต้องคิดมากขึ้นหลายเท่า

thanks for sharing krub, nice story, very open to interpretations, not closed loop enough though.................

personally i think its all about personal values.......subjectivity......the fisherman's values at that moment made the him feel and act that way............ and as we all know, humans arent static, pretty dynamic, in thought, emotions, logic, requirements etc................................... i could probably write a 50 page essay on this but let's not do that hehehehe

If the investor came back 3-5 years later, i think its very probable the fisherman would react differently

CK เขียน:

naris เขียน: ยกเว้นภรรยามั๊งเฮีย ถึงแม้บางอารมณ์ระดับความพึงพอใจเหลือน้อย ก็ยังต้องถือต่อ 555

ถ้าเป็นภรรยาจริงๆ ระดับความพึงพอใจน่าจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ นะ :lol:

MOS ของภรรยาขึ้นกับ ความรักของสามีคับ

รักน้อยก้กร่อยเร็ว

รักมากแบบป๊าจุ๊ ก้รักกันยันตาย

naris เขียน:แต่อยากจะเสริมพี่ฉัตรนิดหนึ่งนะครับ

สิ่งที่พี่ฉัตรสื่อคือคนที่ใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อหากระดาษโดยที่คิดว่ากระดาษจะทดแทนความสุขได้ แต่ไม่ใช่สอนให้คนขี้เกียจ

หลายคนที่ผมเห็น เขาพยายามจะเลียนแบบความสุขเหมือนๆกับคนตกปลา แต่ดันใช้ชีวิตเหมือนกับนายทุน สรุปว่าหาปลาก็ไม่เป็น แต่ใช้เป็นอย่างเดียว 555 คนกลุ่มนี้ต้องขยันให้ถึงที่สุดนะครับ ต้องดึงสายกีต้าร์ให้ตึงก่อน แล้วค่อยผ่อน จึงจะรู้ว่าสายกลางเป็นอย่างไร

คลังกระทู้คุณค่า ชอบชื่อนี้จริงๆครับ อ่านกี่ปีก็เพิ่มคุณค่าให้ตลอดครับ

ขอบคุณมากครับพี่ Chatchai ขออ่านความรู้ดีๆๆๆที่คนรุ่นเก่าเคยเขียนไว้ใน "คลังกระทู้คุณค่า" ต่อไปเรื่อยๆๆครับ