Thai VI

หุ้นเล็กเด้งง่ายกว่าหุ้นใหญ่ แล้วก็ไม่มีเส้นอะไรมาแบ่งว่าหุ้นเล็กเป็นหุ้นปั่นหุ้นใหญ่เป็นหุ้นพื้นฐาน หุ้นใหญ่ๆบางตัวซะอีกเป็นหุ้นที่ไม่ควรถือยาว แต่หุ้นเล็กบางตัวถือยาวๆแล้วกลายเป็นหุ้นใหญ่

มองให้ขาด อ่านให้ออกว่าเป็นหุ้นแบบใหน หุ้นไม่ใช้แค่กระดาษหนึ่งแผ่น มันมีธุรกิจติดอยู่ในนั้นด้วย และสิ่งที่ยากที่สุดคือใจเราเองต้องหนักแน่นและแม่นในหลักการ

amornd เขียน:คนเรานี่ก็แปลกนะครับ

ชีวิตปกติ เรามักจะกลัวสิ่งที่เราไม่รู้ เช่น การอยู่ในความมืด เราไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น จะมีอะไรน่ากลัวในความมืดนั้นมั้ย
พอเริ่มลงทุนเบื้องต้น เราก็ยังกลัว เช่น เวลาซื้อ LTF คนทั่วไปก็จะมอง SET index สูงไปหรือยัง ต้องระวังแล้วนะ
พอลงทุนหุ้นเต็มตัว ความเสี่ยงสูงขึ้นอีก แต่ความรู้กับความกลัว กลับไม่สัมพันธ์กันเลย

เท่าที่ได้มีโอกาสเข้าไปศึกษาความกลัวของตัวเอง

ผมคิดว่าจริงๆ แล้วสิ่งที่เรากลัวนั้น หากได้มองลึกลงไประดับหนึ่ง มันก็คือความกลัวต่อความทุกข์ เรื่อยไปจนถึง ความกลัวต่อความตาย (ทุกข์ที่คนทั่วไปคิดว่าน่าจะใหญ่หลวงที่สุดในชีวิตหนึ่งของมนุษย์)... ในความมืด จริงๆ สิ่งที่เรากลัวก็คือความไม่รู้ ความกลัวว่าจะมีบางสิ่งบางอย่างที่ทำให้เราเป็นทุกข์ หรือ นำมาซึ่งความตายแฝงอยู่ในนั้นหรือไม่

การจะขจัดความกลัว ความมืดมิดจากความไม่รู้ คือ แสงสว่างจากปัญญา จากความพยายามเข้าใจในทุกข์แต่ละอย่างที่เกิดขึ้นกับกายใจของเรา ยิ่งเราเข้าใจในทุกข์มากเท่าไหร่ ความกลัวต่อสิ่งต่างๆ ก็จะน้อยลงๆ


ความกลัว กับ ระดับความเสี่ยง แม้ว่าอาจดูเหมือนเป็นเรื่องที่สอดคล้องกัน ใกล้กัน แต่โดยส่วนตัวแล้ว ผมกลับมองว่าเป็นคนละเรื่อง... ในมุมมองผม...

ความเสี่ยง คือ ความน่าจะเป็น/โอกาส รวมไปถึงระดับ ความเสียหาย/ขาดทุน ที่อาจเกิดกับพอร์ต
ความกลัว คือ การที่ใจของเราปฏิเสธสภาวะทุกข์ที่อาจเกิดขึ้นในอนาคต

จริงๆ แล้ว แม้ว่าเราจะลงทุนในสถานะการณ์ที่มีระดับความเสี่ยงสูงมาก แต่หากว่าใจของเราไม่ได้ปฏิเสธสภาวะทุกข์ที่อาจเกิดขึ้น เราสามารถยอมรับสิ่งที่อาจจะเกิดขึ้น หรือ เราเมินเฉยต่อสิ่งที่อาจเกิดขึ้นได้ จะพบว่าเราจะไม่ได้รู้สึกกลัวสักเท่าไหร่

ดังนั้นในกระบวนการกำจัดความกลัว ที่ผมเข้าใจ หลักๆ จะมี 2 กระบวนการ
1) หลีกหนี ไม่ยอมรับความเป็นจริงที่ว่า อาจเกิดสภาวะทุกข์อย่างรุนแรงในอนาคต
2) ยอมรับความเป็นจริง ว่าสภาวะทุกข์นั้นๆ อาจเกิดขึ้น เกิดได้มากน้อยขนาดไหน อะไรเป็นเหตุปัจจัย รู้ว่าสิ่งใดเราสามารถจัดการได้ สิ่งใดเกิดขอบเขตที่เราสามารถจัดการได้ ยอมรับความเป็นจริงว่าเรามีความกลัวอยู่ ยอมรับความเป็นจริงถึงสิ่งเลวร้ายที่อาจเกิดขึ้น และสุดท้ายต้องยอมรับความเป็นจริงว่าสุดท้ายแล้ว ผลของสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นไปตามกรรมที่เราได้เคยสร้างมา หากมีสิ่งเลวร้ายเกิดขึ้น เราพร้อมที่จะยอมรับ และอยู่กับมันได้ ด้วยใจที่เป็นปกติสุข มีเครื่องมือที่จะอยู่กับปัจจุบันให้ดีที่สุด

อย่างไรก็ตาม กระบวนการที่ 1 และ 2 จะเป็นกลยุทธ์ที่ใช้สลับๆ กัน... ในบางเรื่อง เรายังยอมรับความเป็นจริงตรงๆ ไม่ได้ ก็ต้องใช้กลยุทธ์ถอยทัพ หนีไปก่อน สะสม รวบรวมกำลัง พอมีกำลังมากเพียงพอ ก็โจมตีแบบกองโจร เข้าไปเรียนรู้ทีละเล็กทีละน้อยบ้าง พอมีกำลังมาก ก็ยกทัพ เข้าไปบุกโจมตีมันตรงๆ บ้าง ด้วยการเข้าไปศึกษามันตรงๆ พอเราล้า ก็ถอยทัพบ้าง กลับออกไปสะสมกำลังขึ้นมาใหม่บ้าง พยายามปรับสมดุลของการเรียนรู้ทุกข์ เรียนรู้ความกลัวไปเรื่อยๆ เราก็จะค่อยได้องค์ความรู้ในเรื่องของทุกข์ เรื่องของความกลัวมากยิ่งขึ้นเรื่อยๆ เรื่อยๆ สุดท้ายเราก็จะอยู่กับความทุกข์ กับความกลัว ได้อย่างเป็นธรรมชาติยิ่งขึ้นๆ และยอมรับธรรมชาติข้อนี้ได้มากขึ้นๆ ซึ่งผลลัพธ์ของการศึกษาเรียนรู้นั้น จะทำให้เราสามารถลงทุนได้ด้วยใจที่สงบมากยิ่งขึ้น ความซัดส่ายของจิตใจมีน้อยลง สามารถยอมรับสิ่งที่ดีและสิ่งที่ไม่ดีที่อาจเกิดขึ้นโดยไม่ทุกข์ร้อน ไม่ลุ่มหลงไปกับมันมากยิ่งขึ้นๆ และทำให้ชีวิตของเราดำเนินไปได้อย่างปกติสุขมากยิ่งขึ้นๆ


ปล. ขออภัยที่พาเพื่อนๆ ออกทะเลไปไกลจากเนื้อหา... แต่หวังว่าความคิดเห็นของผมนี้ อาจจะเป็นประโยชน์กับเพื่อนๆ บางท่านบ้าง... หากความคิดเห็นเบื้องต้นได้ทำความขุ่นเคืองใจให้กับใคร ผมขอกราบขออภัย ขออโหสิด้วยนะครับ... ขอโทษครับ

ผมไม่รู้สึกถึงความยั่วยวนของหุ้นปั่น
เลยไม่ต้องใช้ความอดทนอะไร

สิ่งที่ยั่วยวนจนผมทนไม่ได้
คือการเติบโตของกำไรในบริษัทต่างๆ

เวลาที่หุ้นขึ้นเยอะ ๆ แบบนี้ ควรระวังในหลาย ๆ เรื่องครับ เรื่องหนึ่งที่จะต้องระวังเหมือนกันคือ หุ้นที่เราซื้อไว้มันขึ้นเพราะอะไร เพราะตลาดดี หรือเพราะผลประกอบการดี อย่าให้การขึ้นของหุ้นโดยไม่มีเหตุผลรองรับ เป็นกับดักทำร้ายตัวเองเป็นอันขาด เช่น จริง ๆ หุ้นมีผลประกอบการไม่เป็นไปอย่างที่เราคาดการณ์ไว้ แต่หุ้นก็ยังขึ้น แต่ที่หนักกว่านั้นคือ เราคิดว่าเราวิเคราะห์ถูก ผมเชื่อว่าตลาด ณ เวลานี้ คนส่วนหนึ่งที่ได้กำไร อาจจะเผลอคิดว่า "เรามันก็เซียน" เหมือนกัน อันนี้ก็ถือเป็นความน่ากลัวยามตลาดเป็นขาขึ้นครับ

leky เขียน:เวลาที่หุ้นขึ้นเยอะ ๆ แบบนี้ ควรระวังในหลาย ๆ เรื่องครับ เรื่องหนึ่งที่จะต้องระวังเหมือนกันคือ หุ้นที่เราซื้อไว้มันขึ้นเพราะอะไร เพราะตลาดดี หรือเพราะผลประกอบการดี อย่าให้การขึ้นของหุ้นโดยไม่มีเหตุผลรองรับ เป็นกับดักทำร้ายตัวเองเป็นอันขาด เช่น จริง ๆ หุ้นมีผลประกอบการไม่เป็นไปอย่างที่เราคาดการณ์ไว้ แต่หุ้นก็ยังขึ้น แต่ที่หนักกว่านั้นคือ เราคิดว่าเราวิเคราะห์ถูก ผมเชื่อว่าตลาด ณ เวลานี้ คนส่วนหนึ่งที่ได้กำไร อาจจะเผลอคิดว่า "เรามันก็เซียน" เหมือนกัน อันนี้ก็ถือเป็นความน่ากลัวยามตลาดเป็นขาขึ้นครับ

เห็นด้วยครับกับคุณ leky
ผมว่าเรารู้ตัวและเข้าใจว่า เราซื้อเพราะเหตุผลอะไร คือมีสติรู้เวลาซื้อ โดยไม่ตกเป็นทาสอารมณ์ของนายตลาด
ผมว่าก็ซื้อไปเุถอะครับ เพราะอย่างน้อยมันได้ผ่านการไตร่ตรองอย่างมีสติแล้ว
แต่ถ้าไม่มี ไม่รู้ ไม่เข้าใจว่าจะซื้อเพราะเหตุผลอะไร ผมว่าอย่าไปยุ่งเลยครับ
ผมเชื่อว่าการพลาดบางโอกาส มันไม่ใช่วิกฤตครับ

แบ่งพอร์ทมาส่วนเล็กๆ เทรดแก้คันมือ

-ใช้เคล็ดวิขา ** อยู่ห่างจากตลาดมากพอจนไม่ถูกภาวะตลาดครอบงำ



...................
ความรู้ คู่คุณธรรม

วิเคราะห์-- ซ้ือ-- ถือ--รับ (ปันผล) ตั้งแต่ลงทุนตามแนว
วี ไอ ผมกินอิ่ม นอนหลับสบาย เปรียบเทียบผลงานของตนเองในแต่ละปี ปันผลมากขึ้นทุกปี ก็พอใจแล้วครับ ผมเลือกคบหุ้นเพียงไม่กี่ตัวใน ตลท.แต่คบแบบคนรู้ใจ อย่าไปนั่งเฝ้ากระดานหุ้น ชีวิตนี้มีเวลาน้อยนัก อย่าลืมแบ่งเวลามาศึกษาธรรมะบ้าง ความโลภจะน้อยลง แล้วจะพบว่าเท่าที่เรามีอยู่มันก็พอเพียงแล้วนี่นา จะรวยล้นฟ้าขนาดไหน ตายไปก็เอาไปใช้ไม่ได้สักบาท มีแต่ บุญและบาปเท่านั้นที่ติดตัวเราไป

ถ้าเรารู้ตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่ เช่น เห็นหุ้นปั่นรู้ว่าเป็นหุ้นปั่น นี่ยังถือว่าพอมีสติ

ถ้าไปเล่นหุ้นปั่นแต่นึกว่าตัวเองเป็น VI นี่อาการหนัก

แต่ถ้าพึ่งเข้ามาในตลาด เล่นหุ้นปั่นแล้วได้เงินมาก เลยคิดว่าตัวเองเป็นเซียนนี่ สงสัยชีวิตจะลำบาก




สรุปว่า เขาจุดไฟเรียกแมงเม่าน่ะครับ เราไม่ใช่แมงเม่าอย่าไปยุ่งกับไฟดีกว่า

เอางี้

ถ้าวันดีคืนดี เพื่อนบ้านคุณแห่กันถูกหวยงวดเดียวกันหลายๆ คน คุณจะสนใจไปแทงกับเข้ามั้ย

จบ

อาการเดียวกับผมเลย อยากซื้อหุ้นตัวเล็กๆ กำไรพุ่งแรงๆ
สงสัยคงจะเป็นเพราะเราเฝ้าตลาดมากไปมั้ย
ผมว่าจะลดเวลาการเฝ้าดูราคาหุ้น และจะชวน
ครอบครัวไปดูกิจการที่เราลงทุนให้บ่อยขึ้น
จะได้ลดอาการที่เป็นอยู่

แทนที่จะมานั่งลุ้นว่า ราคาจะไปอีกเท่าไหร่
สู้เอาเวลาไปศึกษาวิธีหามูลค่า (คุณค่า) ที่แท้จริง ของหุ้นตัวนั้นๆ จะดีกว่า

ถ้าเรามองว่าหุ้นคือของซื้อของขาย เราก็จะวุ่นวายกับราคาที่ขึ้นๆ ลงๆ ตามข่าว
แต่ถ้าเรามองว่าหุ้นคือการเป็นเจ้าของกิจการ เราก็จะมาดูว่ากิจการที่เราอยากจะลงทุน มีดี มีเสีย อย่างไร มันก็จะเริ่มพาเราไปสู่การวิเคราะห์คุณค่าของหุ้นตัวนั้นๆ จริงๆ จังๆ และ อดทนรอเวลาที่ Mr.Market จะมาลดราคาให้

ถ้าเราสามารถแยกแยะออกระหว่างคำว่า คุณค่า (Value) กับคำว่า ราคา (Price) ว่าไม่ใช่คำๆ เดียวกัน เราก็จะไม่วุ่นวายกับความยั่วยวน

ถ้าอดทนต่อความยั่วยวนได้ก็เป็น VI
ถ้าอดทนต่อความยั่วยวนไม่ได้เขาเรียกว่าแมงเม่าครับ

ผม login เข้า web broker เพื่อเข้าไปดู port แต่ดันเผลอกด cap lock ค้างไว้ ตอนนั้นงงๆ login แล้วเด้งออกมาหลายรอบมาก ไม่รู้ตัว สุดท้ายระบบมัน lock account ไปเลย ถ้าจะขอรหัสใหม่ต้องโทรไปหามาร์ แต่ผมไม่เคยติดต่อมาร์ครั้งสุดท้ายเกือบสองปีที่แล้ว

จริงๆก็ไม่ได้ซื้อ ขาย อยู่นิ่งๆมาร่วมครึ่งปีละ แต่ account ถูก lock แบบนี้ จะลองใช้เป็นโอกาส ไม่ดู port ตัวเองสักที ตอนนี้ทนมาได้ 5 วัน ตั้งใจว่าจะลองกลั้นใจให้ครบเดือน ถ้าสำเร็จจะให้เป็น 3 เดือนเลย อยากรู้จะเป็นยังไง

พอร์ทผมโตได้เพราะหุ้นพื้นฐาน
และก็จะยึดมั่นต่อไป

กระทู้นี้ประมาณว่าสอนวิธีไม่ให้จน
ทำตัวให้พร้อมรอโอกาสมา แล้วคว้าไว้ค่อยรวยตอนนั้น

กระทู้นี้ทรงคุณค่ามากมาย

ได้สติเยอะเลย กอดหุ้นกันต่อปายย ขอบคุณครับ

vicompiler เขียน:ผมพยายามยึดแนวทางของ VI เพราะรู้ว่าเป็นหลักการกินอิ่มหลับสบาย
แต่ด้วยความที่ช่วงเวลานี้เป็นยุคที่หุ้นต่ำบาทรุ่งเรืองกันไปหมด ไม่เห็นจะมีพื้นฐานรองรับอย่างมีนัยยะ
ขึ้นดีเป็นเด้งๆ พี่ๆ รับมือกันอย่างไรที่หุ้นที่ถือด้วยพื้นฐานไม่วิ่งไปไหนแถมมีสีแดงเป็นบางวัน
แต่ที่เขียวๆ กับเป็นหุ้นเล็กๆ พุ่งปรี๊ดกันขนาดนี้ ยอมรับว่าทำใจไม่ได้จริงๆ ครับ ช่วยชี้แนะด้วยครับ

เอาจากประสบการณ์ (ในอดีต) ของผมละกัน
พวกเราไม่ใช่ trader ดังนั้น ถึงสนใจ เราก็จะซื้อไม่เยอะ เพราะกำลังจะทำในสิ่งที่เราไม่มั่นใจ แต่อยากสนุกเหมือนกับคนอื่นบ้าง
- ซื้อปุ๊ป หุ้นขึ้นไป 4-5 ช่องก็ต้องขาย (บางทีเอาแค่ 2 ช่อง ขอแค่ไม่โดนค่าคอม) เพราะเราไม่รู้พื้นฐาน กะเก็งกำไรอย่างเดียว
- ซื้อปุ๊ป ราคาลง ณ บัดเดี๋ยวนั้น ซัก 3 ช่องก็ต้องรีบขาย (สำหรับคนมีวินัยนะครับ แต่ถ้าไม่ขายไม่ขาดทุน ก็ ....) เริ่มไม่สนุก รู้งี้....

สรุป แทบจะไม่ได้อะไรเลย เสียเวลาต้องมานั่งลุ้น นั่งเฝ้าและนั่งเซ็งอีก เวลาได้กำไรก็ได้นิดเดียว เวลาเสียดันเสียเยอะ เสียทั้งเวลา เสียทั้งอารมณ์ เปลืองทรัพยากรโลก (statement ที่ทางโบรกเกอร์ต้องส่งให้) ผมเชื่อว่าตัวเล็กที่ขึ้นอย่างที่เห็น ยังมีคนขาดทุนอยู่เยอะนะครับ
ดังนั้น เราเดินตามทางเดินของเราดีกว่า ทางเดินที่เราพยายามสร้างมันขึ้นมา สำหรับทางลัด ทางด่วน ที่คนอื่นประสบความสำเร็จ อาจจะไม่เหมาะกับเราก็ได้ ก็ขอชื่นชมและแสดงความยินดีไปดีกว่า

จงพอใจในทุกย่างก้าว

ถ้าลองนึกถึงตอนเราเด็ก ๆ นั่งรถไปไหนกับคุณพ่อคุณแม่ถ้านั่งรถไปแค่รังสิตอาจจะไม่เท่าไหร่ แต่ถ้านั่งไปเชียงใหม่นี่ซิจะเฝ้าสะกิดถามอยู่นั่นแลว่า "ถึงยาง... ถึงยาง..."แม้แม่จะตอบว่า "ยังลูก" กี่ครั้ง เราก็ยังเพียรถามอยู่นั่น "ถึงรึยัง.. แม่.. ถึงรึยัง...

"นั่นก็เพราะมิได้มีจิตใจจดจ่ออยู่กับปัจจุบันการปฏิบัติธรรมก็เช่นกัน จิตใจจะไปคาดคั้นรีบเร่งย่อมไม่ได้มันเป็นหนทางยาวไกล ที่เราต้องอาศัยความอดทนและความเพียรที่ต่อเนื่องสม่ำเสมอกันไป

ฉะนั้น จงค่อยเป็นค่อยไป ไม่จำเป็นต้องเอาตัวเราไปเปรียบเทียบกับใครบางคน เห็นคนอื่นนั่งสมาธิไม่นาน แล้วบอกว่าเห็นโน่นเห็นนี่แต่เรากลับไม่เห็นอะไรบ้าง ก็คิดว่าเราไม่ก้าวหน้า น้อยใจว่าวาสนาบารมีไม่ถึงขอให้เรามีสติจดจ่ออยู่กับปัจจุบัน

เพียรตั้งใจทำในส่วนของเราให้ดีบางทีการที่เรานั่งสมาธิไม่เห็นอะไรเลยน่าจะดีกว่าเสียอีก
เพราะยิ่งถ้าเราไป เห็นโน่นเห็นนี่ ก็จะยิ่งพาลทำให้รู้สึกไปว่าเราเหนือกว่าคนอื่น เราวิเศษกว่าคนอื่น ก็รังจะเพิ่มอัตตาให้กับตัวเอง

ดังนั้น ถ้ามั่นใจว่าทางนี้ "ใช่" แล้ว ทางนี้ถูกต้องแล้ว ทางนี้ควรแล้วก็จงพอใจในทุกย่างก้าวมีสติทำทุกย่างก้าวให้ดี

จงพอใจเมื่อปฏิบัติแล้วเห็นว่าทุกข์นั้นน้อยลง

จงพอใจเมื่อปฏิบัติแล้วจิตใจนั้นเบาสบายขึ้น

เกร็ดธรรมเก็บมาฝาก จากท่านพระอาจารย์ชยสาโร

กฏข้อที่ 1 อย่าขาดทุน
ถึงแม้ตลาดในตอนนี้มันจะยั่วยวนมาก แต่่ผมว่าถ้าเข้าไปเล่นตามโดยที่ไม่ได้ศึกษาอย่างละเอียดถี่ถ้วน กฏข้อนี้คงต้องถูกมองข้ามไป และผลสุดท้ายคงยากจะคาดเดา

ดังนั้นเพื่อไม่ให้ละเมิดกฏอันสำคัญที่สุดสำหรับการเป็น VI ผมขอนั่งดูเค้ารวยวันนี้ดีกว่าจะตามเค้าไปจนในอนาคตครับ

สนใจแต่พื้นฐานของบริษัทตัวเองครับ ส่วนตัวอื่นยั่วยวนแค่ไหน แต่ถ้าวิเคราะห์ตามหลักการพื้นฐานที่เรายึด (ซึ่งเกมของแต่ละคนไม่เหมือนกัน) แล้วไม่เข้าข่ายบริษัทที่ดี .. เคยมีพี่ VI ผู้ชาญฉลาดกล่าวไว้ "ถ้ารู้ว่าจะตายที่ไหน ก็อย่าไปที่นั่น"

จริงๆบางครั้งก็แอบอิจฉาเม่าจ้าวเวหาเหินฟ้าบินทะยาน เราก็คิดว่า ทำไมเรานั้นต้องมาเป็นเต่า คลานต้วมเตี้ยม ต้วมเตี้ยม กระดองก็หนัก ไม่ไปไหนสักที อยากจะสลัดกระดองทิ้งให้ตัวเบา แล้วขี้เมฆไปเป็นเต่าเจ้าเวหากับเขาบ้าง .... แต่พอตั้งสติได้ นึกขึ้นมาอีกที ชีวิตเม่าช่างสั้นนัก อีกไม่นานปีกเจ้าก็จะถูกสลัด แล้วเมื่อนั้นเม่าเจ้าเวหาที่เคยไปสูงเทียมฟ้ากว่าใคร ... ก็จะกลายเป็นเม่าดิ่งพสุธาซึ่งอาจดิ่งลงมาลึกกว่าใครเช่นกัน คิดได้เช่นนั้แล้วก็กลัวความสูง จึงกลับมาคลานต้วมเตี้ยมแบบเนิบๆเหมือนเดิมดีกว่า

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ... เต่ากลัวฟามสูง .. (ไม่เกี่ยว )

รอวัด Profit กันในระยะยาวครับ พวกกรุ๊ปเพื่อนผม เทรดกันทุกวัน Lineคุยเรื่องหุ้นตัวนั้นตัวนี้เข้าๆออกๆกันทุกวัน มันก็หาว่าผมเป็นตัวประหลาด ที่ซื้อหุ้นแล้วไม่คอยตามดูราคาหุ้นตัวเองเลย แต่พอครบปี ผมก็ลองถามดูว่าได้ Returnต่อปีกันกี่%? สรุป ทั้งกรุ๊ปมีคนได้%returnมากกว่าผมอยู่แค่คนเดียว แต่ถ้าถามต่อว่าได้%returnเฉลี่ย3ปีกันเท่าไรบ้าง ก็ยังไม่มีใครได้มากกว่าผมนะครับ

ผมมั่นใจว่า ยิ่งวัดกันในระยะยาวมากขึ้นเท่าไหร่ (5ปี 10ปี ไปเรื่อยๆ) พวกขยันเทรดๆกันเนี่ย รอดยากครับ


ลองไปถามคนที่Daytradeแล้วได้เยอะๆกันนะครับ ว่าทำ Returnเฉลี่ย 3ปี 5ปี ได้เท่าไหร่กันบ้าง
เท่าที่ผมถามมาไม่เคยเจอที่เล่นมาเกิน2ปีเลยนะครับ ส่วนใหญ่จะตอบแค่ปีเดียว(ปีที่แล้ว) หรือหลักเดือน ไม่รู้ว่าระยะยาวหายไปไหนหมด??? หรือจะรวยจนเลิกไปกันหมดนะ...

ลองดู malee kamart ครับ ว่าจุดเริ่มต้นมาจากราคากี่บาท จุดเริ่มต้นเป็นหุ้นแบบไหน
ถ้าคุณอยู่ตรงจุดเริ่มต้น แล้วมองออกว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร คุณก็สามารถที่จะซื้อหุ้นดีๆ ได้ก่อนคนที่มองไม่ออก

แปลกนะครับ ตอนหุ้นเน่าๆกะลังจะเปลี่ยน กลับไม่มีใครสนใจ
แต่พอเปลี่ยนแล้ว แพงแล้ว กลับมารุมซื้อกัน

The Kop 71 เขียน:จงพอใจในทุกย่างก้าว

เพียรตั้งใจทำในส่วนของเราให้ดีบางทีการที่เรานั่งสมาธิไม่เห็นอะไรเลยน่าจะดีกว่าเสียอีก
เพราะยิ่งถ้าเราไป เห็นโน่นเห็นนี่ ก็จะยิ่งพาลทำให้รู้สึกไปว่าเราเหนือกว่าคนอื่น เราวิเศษกว่าคนอื่น ก็รังจะเพิ่มอัตตาให้กับตัวเอง

เกร็ดธรรมเก็บมาฝาก จากท่านพระอาจารย์ชยสาโร

ชอบมากๆเลยครับ

เจ็บแล้วต้องจำ
เมื่อก่อนก็เคยเล่นหุ้นปั่น ต่ำบาท warrant top gainer หลับตาจิ้ม ใส่หมด
มาร์ก็ช่างรู้ใจ sms มาใบ้หุ้นเด็ด เอาละเว้ย ซัดขวาหมดช่อง รวยแน่
หุ้นตัวนี้เค้าจะเพิ่มทุน แถมยังมาเสนอผู้ถือหุ้นเดิมก่อนด้วย
ถ้าเราซื้อเพิ่ม รวยแน่นอน ซื้อหุ้นเพิ่มทุนด้วยดีกว่า
สุดท้ายเลือดสาด

บางทีก็บอกยากว่าเป็นหุ้นปั่นหรือหุ้นพื้นฐาน
เอาเป็นว่าเป็นหุ้นที่เราไม่รู้จักดีกว่า

เดี๋ยวนี้ รออย่างเดียว รอวันงบออกครับ
ตอนนี้เลยลุ้นหุ้น แค่ปีละ 4 วัน
จริงๆ ก็ทำไม่ได้ขนาดนั้นหรอกครับ
แต่เลิกเล่นหุ้นที่เราไม่รู้จักโดยสิ้นเชิง
(ทุกวันนี้หุ้นที่ถืออยู่ก็ยังไม่แน่ใจว่ารู้จักมันดีพอหรือยัง)

เหมือนคุณส สลึงว่า รถเลนข้างๆ วิ่งฉิวๆ พอเราตัดสินใจเปลี่ยนเลน รถที่อยู่เลนเดียวกับเราก็เปลี่ยนพร้อมๆ กัน
สุดท้าย ถ้าเราขับรถไปตามเลนเดิม ไปเร็วกว่า

มีข้อสังเกตว่า ถือหุ้นพวกนี้แล้วใจเราจะร้อน ไม่เป็นสุข กระวนกระวาย ต้องมาคอยเฝ้าหุ้นตลอดเวลา
ไม่สามารถปล่อยวางได้ ถ้าถือหุ้นตัวไหน แล้วเกิดอารมณ์แบบนี้จะไม่ถือครับ

right for right reason


เงินที่ได้ ควรได้จากจากเหตุผลที่ใช่

ลาภลอย ไม่ได้เพิ่มศักยภาพในตัวเราเอง
แต่ได้บ่อยๆผมก็เอานะ

ตอน JAS ราคา 40 กว่าสตางค์ ผมก็คิดแบบ จขกท. นี่แหล่ะครับ
ผมเดินบอกชาวบ้านทั่วไปหมด ว่า...
"หุ้น JAS มันขึ้นทีเป็นเด้งๆ โดยไม่เห็นจะมีพื้นฐานรองรับอย่างมีนัยยะเลย"

ตอน KAMART ที่ราคาบาทกว่าๆ ผมก็ยังคิดแบบนี้อีกเช่นกัน
เดินบอกคนอื่นอีก ว่า...
"2 บาทนี่ แม่มดอยเห็นๆ อยากเล่นกันไฟก็เชิญ!!!"

สุดท้าย...

วันนี้ ผมเองไม่เคย "ดูเบา" หุ้นตัวใดในตลาดอีกเลยครับ
เพราะไม่แน่ใจว่า "มันไม่มีพื้นฐาน" หรือ "ผมไม่รู้กันแน่"?

แต่ถ้าจะให้แนะนำให้สบายใจที่สุดคือ...
"ถ้าเราไม่เอาผลตอบแทนของเราไปเทียบกับใคร เราก็มีความสุขที่ได้ลงทุนในบริษัทฯที่เรารัก ชื่นชอบ และเชื่อมั่นแล้วครับ"

เหตุผลในการซื้อขายหุ้น ที่ว่ากันว่า "ความโลภ" กับ "ความกลัว"ผมคิดขึ้นมาใหม่ว่า มันต้องไม่ใช่แบบนั้น!!!
แต่เหตุผลที่ทำให้ VI ซื้อขายหุ้น คือ "มองเห็นโอกาส" กับ "ขาดความเชื่อมั่น" ครับผม

pak ThaiVI ^ ^

บทความที่ผมเขียนไว้นานแล้วครับ


### จงสร้างวงสวิงที่ดีที่สุดสำหรับตัวเราเอง (By pak) ###

จงสร้างวงสวิงที่ดีที่สุดสำหรับตัวเราเอง
โดย "วงสวิงของคนอื่น" นั้น เราเพียงแค่ "เรียนรู้" มิใช่ "ลอกเลียน"!!!
วงสวิงที่ดี ต้องมีการผสมผสาน และมีสัดส่วนที่กลมกล่อมลงตัวสำหรับตัวเราเองเท่านั้น

หลับตาลง และจงสร้างวงสวิงที่ดีที่สุดและเหมาะสมที่สุดสำหรับตัวเราเอง
... ถ้าเราสามารถทำได้อย่างดีตามที่เราวางแผนไว้แล้ว
เหตุใดเราจะต้องนำไปเปรียบเทียบกับผู้อื่น...จริงไหมครับ?

วงสวิง KAMART หรือ วงสวิง APCO...ช่างน่าตื่นตาตื่นใจยิ่งนัก
แต่ผมมักท่องในใจเสมอ ว่า...
"มันไม่ใช่วงสวิงของเรา!!!
และเราควรจะพลอยมีความสุขไปกับผู้อื่นด้วย เมื่อเห็นว่าเค้าได้ดีโดยพยายามให้ปราศจากซึ่งความอิจฉาทั้งปวง"
เมื่อคิดได้แค่นี้ เราก็จะกลับมามีสมาธิที่ "วงสวิง" ของเราเอง
โดยเก็บบทเรียนจากวงสวิงของเค้าไว้ใช้ประโยชน์ในอนาคต...ก็เท่านั้นเอง

...ผมคิดแบบนั้นนะ

หุ้น turnaround ไม่ได้หมายความว่าทุกตัวจะ turnaround ได้หมด
ในภาวะตลาดแบบนี้ เรากำลังอยู่ในกระแสคลื่นของพายุที่บ้าคลั่ง???
เรากำลังมองโลกในแง่ดีกันสุดๆ? เรากำลังเลือกเสพข้อมูลที่สอดรับกับ
สิ่งที่เราคิด? เรากำลังติดกับดักของจิตใจเราเองอยู่หรือไม่
ผมอ่านทบทวน behavioral finance แล้ว พยายามดึงตัวเองออกจาก
Confirmation Bias หรือ Over Confidence โดยเฉพาะ
ภาวะ ตลาด bullish อันร้อนแรงแบบนี้
ขอให้ทุกท่านประสบความสำเร็จครับ

dragonrider เขียน:หุ้น turnaround ไม่ได้หมายความว่าทุกตัวจะ turnaround ได้หมด
ในภาวะตลาดแบบนี้ เรากำลังอยู่ในกระแสคลื่นของพายุที่บ้าคลั่ง???
เรากำลังมองโลกในแง่ดีกันสุดๆ? เรากำลังเลือกเสพข้อมูลที่สอดรับกับ
สิ่งที่เราคิด? เรากำลังติดกับดักของจิตใจเราเองอยู่หรือไม่
ผมอ่านทบทวน behavioral finance แล้ว พยายามดึงตัวเองออกจาก
Confirmation Bias หรือ Over Confidence โดยเฉพาะ
ภาวะ ตลาด bullish อันร้อนแรงแบบนี้
ขอให้ทุกท่านประสบความสำเร็จครับ

ไม่ทราบพอจะแบ่งปันได้ไหมคับ
สำหรับบทความ


ขอบคุณคับ

หุ้นบางตัวที่ไล่ๆราคากันอยู่ อาจเป็นหุ้นที่จะ Turnaround ได้จริงในอนาคต
แต่ถึงมันจะ Turn ได้จริง คนที่ซื้อหุ้นตัวนั้น ก็ใช่ว่าจะได้กำไรมากมายกันทุกคน
มันขึ้นกับพฤติกรรมการลงทุน หุ้นเล็ก หุ้นใหญ่ ไม่ได้บอกว่ามันดีหรือไม่ดี แต่เราควรจะโฟกัสที่พฤติกรรมการลงทุนของเราต่างหาก (หุ้นเล็ก แต่ถ้าเราวิเคราะห์อย่างดีแล้วว่ามันจะโตแน่ๆ ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะไม่ซื้อ)

คนนึง ซื้อเช้าขายเย็น ซื้อเย็นขายเช้า ได้กำไรมาก กำไรน้อย สลับขาดทุน ไปตลอดทั้งปี ครบปีอาจจะกำไร แต่แลกมากับสุขภาพจิตที่เสียไปตลอดทั้งปี ตื่นมาก็ต้องดูราคาหุ้น กินข้าวเสร็จก็ดู ขับรถอยู่ก็ต้องเหลือบมาดู ตลาดปิดก็ต้องดู อยู่กับแฟนก็หยิบมือถือมาดูหุ้น ฯลฯ ปฏิสัมพันธ์กับคนรอบข้างเริ่มเปลี่ยนไปเพราะวันๆเอาแต่คุยเรื่องหุ้นๆๆ
กับอีกคน วิเคราะห์แล้วว่าดี ก็ถือยาวไปเลย ใช้ชีวิตประจำวันได้ปกติ ตามดูงบแต่ละQพอ

ปลายทาง คนที่เทรด อาจได้กำไรมากกว่า(เหรอ??) แต่คุ้มมั๊ยกับสุขภาพจิตที่ต้องเสียไป สำหรับผม สุขภาพจิตสำคัญมาก หากจะให้ผมต้องไปเทรดๆๆแบบนั้น ผลตอบแทนที่ทำได้จากการเฝ้าเทรดๆๆแบบนั้นควรจะได้มากกว่าการที่ผมลงทุนแบบชิวๆสัก 2-3 เท่า มันถึงจะคุ้มกับเวลาที่ผมเสียไปเพื่อมานั่งเฝ้าหน้าจอ

ชอบแบบไหน เลือกกันเองครับ