Thai VI

คิดว่าเป็นเรื่องของความโลภกับความกลัวครับ
ตอนปลายเดือน กย. ที่กลัวปัญหายุโรปแล้ว SET ลงหนัก
มีหลายกระทู้ว่าควรทำยังไงดีกับสถานการณ์ในตอนนั้น
หลายท่านก็แนะนำให้ถือเงินสดครับ

พอคนเรากลัวก็มองว่าให้ถือเงินสด กลัวติดดอย
พอโลภก็ถือหุ้น กลัวตกรถ

ทางที่ดีประเมินธุรกิจเป็นตัวๆไป ลงทุนแบบ VI
แล้วเรียนรู้จากอดีต กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นซ้ำๆครับ

ผมว่าเราไม่ได้ตกรถหรอกครับแต่ผมว่าเราไม่รู้จะขึ้นรถคันไหนมากกว่านะครับ คือเราไม่รุ้จะขึ้นรถคันไหนและเราก็เลยไม่รู้ว่าเราจะขึ้นรถไปไหนมากกว่่าครับผิดกับผมครับผมไม่มีเงินจะซื้อตั๋วขึ้นรถครับ แต่เอ้จริงๆแล้วผมก็ไม่รู้ว่าจะขึ้นรถคันไหนและไปไหนด้วยเหมือนกันครับ

รถไม่ได้มีเที่ยวเดียว
ตกรถเที่ยวนี้
ก็รอไปเที่ยวหน้าได้

chukieat30 เขียน:Sixth Sense Investor พี่นี่เอง บุคคลลึกลับในการตูนต์น้องเม่า

ไม่ใช่นะคร๊าบบบ .... ไฟดับ พรึ่บๆ
จริงๆ ผมแค่เป็นนักลงทุนที่ใช้การเดาๆเอาน่ะครับ เลยยืมคำมาใช้ซะหน่อย

อ่านจากความคิดเห็นของเพื่อนนักลงทุนหลายๆท่าน
ก็มีการเลือกที่จะขึ้นรถไฟ หรือ ลง ในช่วงเวลาที่แตกต่างกัน

บางคนก็ ต้องการไปกับรถไฟขบวนที่สะดวก ปลอดภัย บริการดีเยี่ยม

บ้างก็ ขอให้ถึงจุดหมาย มีสะดุดติดขัดบ้าง ก็ยอมขึ้น ขอแค่ให้ถึงจุดหมาย

บางคนก็รอ และเลือกขบวนและช่วงเวลาที่เหมาะ เพื่อทั้งความสบายใจและปลอดภัย

หลายๅคนอาจลงขบวนนั้น แล้วขึ้นขบวนนี้ สร้างสีสรร และประสบการณ์ที่ดีในการเดินทาง

แต่ก็มีอีกบางกลุ่ม ที่ไม่ได้เริ่มเดินทางกับขบวนรถไฟ แต่ไปรอที่จะขึ้นระหว่างทาง ซึ่งก็
สามารถบรรลุเป้าหมายได้เช่นกัน


เช่นเดียวกับการลงทุน การวางเป้าหมาย และทำทุกวิถีทาง โดยหลักแห่งเหตุและผล
ย่อมนำไปสู่การบรรลุผลลัพธ์ที่ต้องการแล...

โอกาสมีให้มาเสมอๆครับ

ไม่ต้องกลัวที่จะตกรถเลย

ถ้าคิดว่า"ตกรถ"ก็ตกรถ ถ้าคิดว่าไม่ก็ไม่ อย่างไรก็ตามหุ้นมันก็เป็นวงกลม มันเป็นวัฎจักร มันก็เป็นธรรมชาติ

เเละเหมือนความเห็นก่อนๆ ที่ผมชอบมากคือ บางทีเราอาจยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าต้องขึ้นรถคันไหน หรืออาจขึ้นรถผิดคันเพราะเราไม่รู้ว่ารถคันนั้นจะไปที่ไหนเเต่ขึ้นตามๆกันไป หนักกว่า"ตกรถ"อีกนะนั่น

บทความเรื่อง : "ตกรถ" กับ "ไม่รู้จักรถ"
By pak

ถ้าเรารู้ใน 3 ข้อหลักๆ ว่า...
1) เราอยู่ที่ไหน?
2) และเราจะไปไหน?
3) และรถเมล์แต่ละคันมีเส้นทางการเดินทางอย่างไร?
ผมเชื่อว่าเราจะ "ไม่หลงทาง" ครับ!!!

ผมคือคนที่นั่งอยู่ "บนรถ" ครับ
และภาพที่ผมเห็นจนชินตา คือ...

"บางครั้ง...ผู้คนมากมายแย่งยื้อกันเพื่อจะขึ้นรถ
แต่บางครั้ง...รถกลับโล่ง โหรงเหรง แทบจะไร้ผู้คน
...ทั้งๆที่เป็นบนรถคันเดียวกันแท้ๆ!!!"

มีบ้างครับ...ที่ผมเห็นคน "รีๆรอๆด้อมๆมองๆ" จะขึ้นรถ...แต่ก็ไม่ขึ้น
เพราะเค้าไม่แน่ใจครับ ว่าปลายทางของรถที่ผมนั่งอยู่จะไปที่ใด?

มีบ้างครับ...ที่ผมเห็นคนขึ้นๆลงๆเปลี่ยนรถไปเรื่อยๆ
น่าจะเป็นเพราะ เค้าไม่มีข้อมูลมากพอเกี่ยวกับเส้นทางการเดินรถครับ ทำให้เค้าไม่มั่นใจ
ข้อมูลที่เค้าได้มาจากการถามคนแถวๆนั้น ก็ไม่เพียงพอจะทำให้เค้าเชื่อมั่นได้ครับ

แต่บนรถที่ผมนั่ง มันก็ไม่ได้มีแต่สิ่งที่ผมต้องการหรอกนะครับ
บางครั้งรถก็เสียบ้าง ยางแตกบ้าง ความร้อนขึ้นสูงบ้าง
...ก็ต้องซ่อมกันไปตามเรื่องตามราวครับ แต่ผมก็ยังคงนั่งอยู่ "บนรถ" คันนั้น
เพราะผมยังมีปลายทางในใจของผม และผมเชื่อว่ารถคันนี้กำลังจะวิ่งไปที่จุดๆนั้น

ผู้โดยสารหลายท่าน ขึ้นมาบนรถ เราได้พูดคุยแลกเปลี่ยนกัน แล้วก็จากกันไป
บางครั้งผมก็รู้สึกว่าเพื่อนเยอะ บางครั้งก็รู้สึกเหงาๆนะ
แต่รถคันนี้ มัน "อิสระ" ครับ ใครจะขึ้นหรือลงที่ป้ายไหน...ก็ย่อมได้เสมอ

คำว่า "ตกรถ" สำหรับผมแล้ว...มันไม่ใช่ที่สิ่งน่ากลัวอะไรเลยครับ
หากเพียงเรารู้ว่า เราอยู่ที่ไหน? และเราจะไปไหน? และรถแต่ละคันมีเส้นทางอย่างไร?
อีกซักพัก รถคันหลังยังจะตามกันมาอีกเยอะแยะมากมายอยู่แล้วครับ

ปัญหาจึงไม่ได้อยู่ที่ว่า "เราตกรถ"
ปัญหาจึงไม่ได้อยู่ที่ว่า "เราอยู่บนรถ" หรือ "เรายังไม่ได้ขึ้นรถ"
ปัญหาที่แท้จริง คือ เรารู้จัก "รถแต่ละคัน" ดีเพียงพอหรือยัง?
...ก็เท่านั้นเองครับ


pak
(^_^)