คุณเคยพยายามสุดๆแค่ไหน สำเร็จหรือล้มเหลว?

[Jeng]

กลับมาที่หัวข้อกระทู้นะครับ

เมื่อยอมรับความจริงได้แล้ว เราก็เดินหน้าครับ เกิด แก่ เจ็บ ตายเป็นเรื่องธรรมดา ทุกคนต้องเจอ

มีวันนึงครับ ตอนนั้นบริหารบริษัทบ้านและที่ดินอยู่ และได้นำเงินบริษัทไปรับขายฝากไว้ 5 ล้านบาท ดอกเบี้ย 3 % คิดดอกเบี้ยหักล่วงหน้า 900,000 บาท เจ้าของบ้านได้เงินไป 4.1 ล้านบาท และเมื่อครบกำหนด 1 ปี ต้องนำเงินมาคืน 5 ล้านบาท ไม่เช่นนั้นบ้านหลังนั้นจะเป็นของบริษัท

โห สมัยก่อนเขาทำกันแบบนี้จริงๆนะ และหนักกว่านี้ก็มี

เจ้าของบ้าน ดูท่าทางเครียดมาก เพราะใกล้วันหมดสัญญา เข้าไปทุกที

เจ้าของบ้าน เขาเคยจะขายบ้านหลังนี้ครับ ว่าจะได้ 9 ล้าน แต่ไม่ยอมขาย และเนื่องจากต้องนำเงินไปโปะที่ดินอีกแปลง ไม่เช่นนั้น ที่ดินอีกแปลงก็จะโดนยึด ทำให้จำเป็นต้องใช้เงินครับ

เขาก็เลยนำบ้านมาขายฝาก

บ้านหลังนี้อยู่สุขุมวิท 16

พอใกล้หมดสัญญา ผมก็โทรไป เพื่อนัดคุยกัน เขามาด้วยอาการไม่ค่อยดี คือ เจ้าของบ้าน เขาจะมองว่า คนที่รับขายฝากเป็นพวกหน้าเลือดครับ

แต่พี่เองก็แค่ทดลองทำดู เห็นคนอื่นเขาทำ เราก็ลองทำบ้าง

อันนี้เป็นเรื่องถูกกฎหมายนะครับ ไปจดทะเบียน ทำนิติกรรมขายฝากกันที่กรมที่ดิน เรียกว่า เป็นภาษาอังกฤษว่า sale with the right to redemtion ( ขายแบบมีสิทธิซื้อคืน )

พี่ก็บอกกับเจ้าของบ้านว่า มันใกล้หมดสัญญาแล้วนะครับ ถ้าหมดแล้วจะทำอย่างไร เขาก็หงุดหงิด เขาพยายามขายบ้านหลังนี้มาโดยตลอด แต่ขายไม่ได้ พี่ก็เลยบอกเขาว่า ทำไมไม่ขายให้บริษัทพี่หละ เขางงครับ ในเมื่อเมื่อครบสัญญา เราก็ยึดได้เลย แต่เราขอซื้อ

ที่พี่ขอซื้อเพราะเราได้ดอกเบี้ยไว้เป็นทุนอยู่แล้ว ตั้ง 900,000 บาท โอกาสพลาดน้อยมาก และบ้านก็กำลังบูม

สรุปพี่ขอซื้อเขา 6 ล้านบาท

แต่ไม่ต้องโอนครับ ปล่อยให้หมดสัญญาแล้วก็จ่ายเงิน ค่าโอนเขาจ่ายไปแล้วตั้งแต่ตอนแรกครับ

หน้าของเจ้าของบ้านก็ยังเครียด หลังจากเซ็นต์สัญญากันเสร็จ พี่ก็บอกเขาว่าอย่าเครียดเลย เป็นแค่เรื่องเงินๆทองๆ ไปเครียดทำไม คุณรู้มั๊ย

ตอนนี้ ขณะนี้ เมียผมอยู่วัดธาตุทอง ในช่วงตั้งศพ 100 วัน

...................................................................................................

เมื่อได้บ้านหลังนี้มา ผมก็ใช้งบ 200,000 บาท ทาสีใหม่ แล้วก็ให้ฝ่ายประเมิณอิสระมาประเมิณราคา เขาประเมิณไว้ 15 ล้าน ( อันนี้ประเมิณแบบตลาด )

และเรื่องก็แปลก คือตรงข้ามบ้าน เป็นบ้านของคุณป้อม ภายหลังทราบว่าเป็นเจ้าของป้อมยนต์ ที่เจ๊ง แล้วหนีไปอยู่ประเทศจีนแล้ว

ระหว่างทาสี พี่ก็ชอบไปนั่งตรงข้ามบ้าน แม่บ้านที่ทำงานให้พี่ป้อม เธอจะเป็นแม่บ้านไปด้วยครับ และพี่ป้อมก็จะเอารถมาให้เธอขาย ทำเป็นประมาณว่า รถบ้าน เจ้าของขายเอง เพราะฉะนั้นแม่บ้านคนนี้ ก็จะแต่งตัวดีครับ

คุยกันไปคุยกันมา สุดท้าย แม่บ้านคนนี้ ไปพาคนมาซื้อบ้านหลังนี้ครับ โดยไปพาคุณสุขุม สิงคาลวณิช ( เสียไปแล้วครับ ) สมัยนั้นเป็นประธานตลาดหลักทรัพย์

วันที่ไปเจอคุณสุขุม แกดุมาก ผมเอาประเมิณให้แกดู แกบอกว่า ไม่ต้องดูเลย มันใช้ไม่ได้ และแกก็บอกว่า ไปทาสีทำไม ไปปรับปรุงทำไม ไม่มีประโยชน์ สรุป คุณสุขุมซื้อไปที่ 7.9 ล้านบาท

เรื่องที่เล่าให้ฟังมีแง่คิดครับ เจ้าของบ้าน ดิ้นรนขายบ้านแทบตาย แต่สุดท้าย คนที่ซื้อ คือคุณสุขุมครับ ที่อยู่บ้านหลังถัดจากบ้านพี่ป้อมไป ซึ่งก็คือตรงข้ามบ้านหลังที่ขายนั่นเอง

แกคงซื้อไว้ให้ลูกหลาน อยู่ใกล้คุณพ่อ คุณแม่ครับ

[กล้วยทอด]

โห พี่เจ๋ง พี่ทนได้ไงคะเนี่ย

[miracle]

ยิ่งฟัง
ผมก็ยิ่งบอกได้ว่าพี่jeng
ผ่านร้อนผ่านหนาวในระดับที่คนธรรมดาผ่านได้ยาก
ตอนนี้ผมยังมีคุณพ่อคุณแม่ครบ
ญาติพี่น้องยังมีครบ

แต่ที่บ้านก็ได้ผ่านร้อนผ่านหนาวมาระยะใหญ่แล้ว
ครั้งนี้เป็นมรสุมลูกสุดท้ายของชีวิตคุณพ่อแล้ว
บ้านที่อยู่กำลังโดน ทรัพย์สินส่วนของพระมหากษัตริย์ไล่ที่ แต่ตอนนี้ท่าทาง ทางโน้นยอมให้พวกเราซึ่งมีประมาณ 500 ห้องอยู่ต่อไปถึง 2551

ซึ่งเมื่อได้ข่าว ผมไม่คาดคิดเลยว่ามันจะเกิดขึ้นได้ ในใจมีแต่ความว่างเปล่า คิดอะไรไม่ออกเลย (เพิ่งจะรู้ว่าคนกำลังจะล้มคืออะไร) ซึ่งผมไม่ใช่คนที่จะเป็นหัวเลี้ยวหัวแรงอะไรได้มาก ได้แค่พยุง ไปเรื่อยๆๆ

แต่ตอนนี้ทำใจได้แล้ว ว่าในที่สุดสิ่งของที่ไม่ใช่ของเราก็ต้องจากเราไป มันไม่มีจิรังแน่นอนในโลกนี้

เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตที่เจอมา
ผมคงจะต้องเจออะไรอีกมาก

[por_jai]

2. อีกวิธี อันนี้พี่ว่าดีนะ เขาให้หางานอดิเรกทำ เขาบอกว่า งานอดิเรกที่เราทำเพราะใจรักที่อยากจะทำ ไม่ได้เงินก็ทำ สามารถนำเราไปสู่งานที่เรารัก

3. วิธีที่สามนี้ คือ ให้รู้ทุกขสัจจะ

ทุกขสัจจะ

1. ความเกิด ความแก่ ความเจ็บ ความตายก็เป็นทุกข์
2. ความประสบกับสิ่งไม่เป็นที่ชอบใจ ก็เป็นทุกข์
3. ความพลัดพราจากสิ่งที่เป็นที่รัก ที่พอใจ ก็เป็นทุกข์
4. ความผิดหวัง ไม่รับในสิ่งที่ต้องการ ก็เป็นทุกข์

8) ความคิดเห็นตรงนี้ต้องขอคารวะ
    -สำหรับคนที่เจอมาหนักๆในชีวิต
    ทางคริสต์เขาบอกเหมือนกันว่า
    เวลาพระเจ้าจะมอบหน้าที่สำคัญให้ใคร
    ท่านต้องทดสอบคนๆนั้นก่อน
8) จริงๆแล้วแต่ละคนก็มักจะมีความคิดดีๆเกิดขึ้น
    บ่อยๆต่างกรรมต่างวาระ
    -แต่ที่สำคัญ แหม มันไม่ได้ลงมือทำซะทีนะซี
    ผมว่าค่อยๆทำไปทีละเล็กละน้อย
    เพิ่มความมั่นใจให้ตัวเองไปเรื่อยๆ
    ตัวเองก็จะเคารพฝีไม้ลายมือของตัวเองไปเรื่อยๆ
    ก็เป็นวิธีที่ไม่เลวนะครับ

[Jeng]

โค้ด: เลือกทั้งหมด

ผมว่าค่อยๆทำไปทีละเล็กละน้อย

[Jeng]

โค้ด: เลือกทั้งหมด

แต่ที่บ้านก็ได้ผ่านร้อนผ่านหนาวมาระยะใหญ่แล้ว 
ครั้งนี้เป็นมรสุมลูกสุดท้ายของชีวิตคุณพ่อแล้ว 
บ้านที่อยู่กำลังโดน ทรัพย์สินส่วนของพระมหากษัตริย์ไล่ที่ แต่ตอนนี้ท่าทาง ทางโน้นยอมให้พวกเราซึ่งมีประมาณ 500 ห้องอยู่ต่อไปถึง 2551 

ไม่ทราบว่าคุณพ่อ วางแผนแก้ไขไว้อย่างไรครับ

[ลูกอิสาน]

อ่านเรื่องราวชีวิตพี่เจ๋งแล้ว ให้ข้อคิดที่มีประโยชน์มากครับ


ผมมีเพื่อนอยู่คนนึ่ง ต้องเลี้ยงดูทายาทที่ปัญหา ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้
ผมถามว่าพี่เป็นอย่างไรบ้าง

พี่ท่านนั้นตอบว่า

>>ก็ถ้าไม่เป็นอย่างนี้ ป่านนี้ผมคงไม่รู้จักคำว่ารัก คงจะมัวหลงทางแสวงหาความสุขจากวัตถุเหมือนคนทั่วไป<<  :?

ผมฟังแล้วยิ้มได้เลยครับ

สุข-ทุกข์ มันอยู่ที่ใจตัวเดียวจริงๆ

[miracle]

ตอบพี่jeng
ตอนนี้มรสุมลูกนี้คือ
ณ ปัจจุบัน คุณพ่อไม่ค่อยได้ทำงานหนักเหมือนเมื่อก่อน
ทุกคนช่วยเหลือกัน
มีกำลังสำคัญไม่กี่คน ที่บริหาร

และต่อไปลูกๆๆทั้งหลายก็เรียนจบกันหมดแล้ว ตอนนี้เริ่มจะเป็นกำลังของครอบครัวแล้ว
แต่(ต้องมี) พี่คนโตไปเรียนต่อ ตอนนี้เขาก็ช่วยเหลือตัวเอง กลับมารอบนี้คงจะได้ขึ้นเป็นผู้บริหารแล้วกระมั้ง
ส่วนเราเองก็วางตัวเป็นคนกำลังเรื่องเงินไว้ (เราว่าตัวเราเองไว้แบบนั้น) ส่วนมาม๊าตอนนี้เริ่มเป็นแม่ทัพ แทนปาป๊าแล้ว

กิจการทางบ้านคงจะต้องดูตอนปี 2551 ว่ากิจการที่ทำอยู่นั้นคุ้มค่าหรือเปล่า แต่ถ้าดูแล้ว คือคุ้มค่าอยู่ แม้นว่าเวลาจะเปลี่ยนไปก็ตาม ถือได้ว่าเป็นกิจการที่มีเงินสดในมือ
ทำให้มีอำนาจต่อรองได้ในระดับสูงเลย

ทางแบงค์เองในบ้างครั้ง ต้องมาบริการคุณพ่อที่แต่งตัวเหมือนขอทานเข้าแบงค์ พนักงานชงชา และบ้างครั้งก็กาแฟให้ พอสมุดธุรกรรมกับธนาคารเต็ม ก็ให้เอาสมุดเล่มใหม่มาเซ็นที่บ้านได้ด้วย (ซึ่งจริงๆๆต้องเซ็นกันที่แบงค์) มาเล่าแค่นี้ล่ะกัน

ต้องบอกว่า คุณพ่อมีเงินไม่เท่ากับพี่jengมีหรอก
แต่ข้าน้อยคนนี้ล่ะ ที่จะทำให้มันมากกว่าพี่jeng
เพราะข้าน้อยเล่นแบบว่ามีแต่เงินลงทุนอย่างเดียว
ตัดเงินเก็บทิ้งไปตอนช่วงนี้ เพื่อที่จะเร่งตามให้ทัน ในช่วงเวลาที่กิจการของปาป๊ายังคงอยู่

[Jeng]

อืม ขอให้ประสบความสำเร็จเร็วๆครับ

[miracle]

ขอบคุณที่อวยพร

[Onokung]

ผมว่า ... คนส่วนใหญ่ที่เคยพบอะไรกับตัวเองมักไม่เคยสงสารตัวเอง
พ่อผมเสียตั้งแต่ผมเรียนประถม ทำให้อะไรในชีวิตผมเปลี่ยนไปมากจริงๆ
แต่ผมไม่เคยสงสารตัวเอง แต่... เรื่องที่จะเล่าให้ฟังเป็นเรื่องของ ชาย 2 คนที่เป็นกำลังใจให้ผม
คนแรก ผมเคยเห็นเค้าเดินขายลูกโป่ง และ พวงกุญแจ อายุประมาณ 30-40 ปี เค้า นน.ประมาณ 30-42 โลไม่เกิน(เรียกได้ว่าผอมมากๆ)ใส่เสื้อบางๆเก่าๆแต่ซักสะอาด กางเกงขายาว เค้าจะเดินขายทั่วเมือง เวลาที่ผมเห็นเค้าก็มักจะมีลูกโป่งเต็มมือไปหมด(ขายไม่ได้) บางทีก็ไปติดของแม่ค้าพวงกุญแจเอาของมาเดินขายก่อน บางทีผมก็เห็นเค้าเดินขายขลุ่ย (ผมนึกในใจว่าแบบนี้จะขายได้เหรอ ขายให้ใคร??) แต่ที่ผมศรัทธา เค้าเพราะว่าไม่ว่าเค้าจะขายไม่ออกยังไง เค้าก็ไม่เคยขอทาน เค้าไม่มีกินยังไง ก็ไม่เคยเรียกร้องขอความสงสาร  ผมเคยเอาเงินไปใส่มือเค้าแล้วบอกว่า "ผมให้ ... " เค้าไม่ตอบอะไรนอกจากยิ้ม
 ตอนหลังผมไม่เคยเห็นเค้าอีกเลย มีคนเล่า(แม่ค้าขายพวงกุญแจ)ให้ผมฟังว่า เค้าตายแล้ว เค้าไม่มีภรรยาไม่มีลูก เค้าอยู่ตัวคนเดียวมานานจนวาระสุดท้าย
 ผมไม่รู้จะช่วยเค้ายังไงนอกจากเงินที่เอาไปใส่มือ(ผมไม่มีฐานะที่จะช่วยเหลือแบบยั่งยืน) ทุกวันนี้เวลาห็นคนแก่น่าสงสารเดินขายของที่ไม่น่าจะขายได้ ผมก็จะช่วยซื้อ อยากให้พี่ๆ เพื่อนๆ ทุกคนช่วยเหลือคนเหล่านี้ด้วย เพราะเค้ายังมีศักดิ์ศรี เค้าไม่ขอ เค้าอยากทำอะไรมาแลกเงินเพื่อให้มีชีวิต จำนวนเงินไม่มากสำหรับเราๆแต่เค้าอยู่รอด ผมไม่อยากให้คนที่รักศักดิ์ศรีอดตายก่อนคนที่มานั่งขอเฉยๆ เหมือนชายขายลูกโป่ง/พวงกุญแจ