คุณวิบูลย์ ขอรายชื่อหุ้นที่ผ่านตะแกรงร่อนหน่อยครับ

[VIB007]

ตอบคุณ CK

ลืมบอกไปว่า Buffet ใช้ DCF เป็นตัวหามูลค่าของกิจการครับ และเขาก็รู้จุดอ่อนของโมเดลนี้ครับ ดังนั้นเพื่อความมั่นใจ เขาจึงลงทุนในธุรกิจทีเขาถนัดและทำนายอนาคต (Predict) ของบริษัทได้ไปอีก 10 ปีเป็นอย่างน้อย เขาหลีกเลี่ยงธุรกิจที่เขาไม่สามารถทำนายอนาคตได้ เช่น Technology

Buffet บอกว่าถ้าในธุรกิจนั้น เขาไม่ใช่ 1 ใน 10 ของโลกที่เข้าใจในธุรกิจนั้นแล้ว เขาจะไม่ลงทุนในธุรกิจนั้นเลย (ไม่รู้เคยได้ยินหรือเปล่า) ต้องเห็นใจ Buffet ครับที่ต้องกำหนด Criteria อย่างนั้น เพราะเขาลงทุนทีมหาศาล ซื้อหุ้นบริษัททีครั้งละ 20,000 ล้านบาท เป็นผม ผมก็ไม่กล้าเสี่ยงเอาเงินไปลงในธุรกิจที่เราไม่เข้าใจหรอกครับ

ส่วนวิธีการของคุณ CK ในการซื้อหุ้น เรียกกันว่าวิธี Dollar Cost Average เป็นการซื้อหุ้นที่ไม่สนใจราคาว่าจะสูงหรือต่ำ แต่ใช้วิธีลงไปเรื่อยๆเมื่อมีเงินในหุ้นตัวเดียวกัน

วิธีการนี้ไม่ใช่วิธีที่ผิดครับ แต่ถ้าคุณ CK ใจเย็นกว่านี้นิดนึง เรียนรู้การหามูลค่าของกิจการให้มากขึ้น สนใจในรายละเอียดหน่อย อาศัยประโยชน์จาก Mr Market แทนที่จะให้ Mr Market ชักนำเรา รับประกันผลตอบแทนของคุณ CK สูงกว่าปัจจุบันแน่นอน

ผมว่าเราต้องจัด Workshop Valuation โดยด่วนแล้วละครับ ไม่งั้น Value Investor น้องใหม่โดน Mr Market กระซวกจนถอดใจกันหมดแน่ๆ

คุณ Mon Money กับคุณชาติชายช่วยด้วย!!!!!!

[ปรัชญา1]

ข้อคิดของ...คุณ VIBOO7

หลักปฎิบัติสำหรับ Value Investor คือ
1) รู้จักบริษัทของคุณเป็นอย่างดี
2) ผู้บริหารไว้ใจได้แค่ไหน
3) ราคาเป็นสิ่งสุดท้ายที่ Value Investor จะดู ขณะที่นักลงทุนแนวอื่นจะดูราคาก่อนสิ่งใด

คุณเป็นนักลงทุนแบบไหน?[/quote]


สอบผ่าน3ข้อนี้ หากินไปได้นานเลยครับ

[VIB007]

คุณปรัชญาลืมข้อ 4 ครับ

"ข้อ 4) ถือหุ้นให้นานที่สุดเพื่อให้บริษัทที่ถืออยู่แสดงศักยภาพในระยะยาวออกมา

Phillip Fisher บอกเอาไว้ว่าต้องถือหุ้นอย่างน้อย 3 ปี ระยะเวลาที่ต่ำกว่านั้นจะไม่พอสำหรับโครงการหรือสิ่งต่างๆที่บริษัททำอยู่จะแสดงผลระยะยาวออกมา

คุณถือหุ้นตัวหนึ่งนานแค่ไหน?"

ผมขอยกตัวอย่าง Warren Buffet (อีกแล้ว) เขาบอกว่าเขาซื้อหุ้น GEICO ครั้งแรกเมื่ออายุ 22 ปีด้วยเงิน 10,000 เหรียญ เขาขายหุ้นตัวนี้ไปในราคา 15,000 เหรียญในปีถัดมา ได้ผลตอบแทน 50% ต่อปีดีใจมากในตอนนั้น ตอนนี้ Buffet บอกว่าตัวเองโง่มากและเสียใจมากที่ขายหุ้นตัวนี้ไปตอนนั้น ถ้ายังถือหุ้นนั้นอยู่จนถึงวันนี้ หุ้น GEICO จำนวนนั้นจะมีมูลค่า 30 ล้านเหรียญ ได้ผลตอบแทนหลายพันเปอร์เซนต์โดยไม่ต้องวิ่งเข้าวิ่งออกตลาดหุ้นให้เมื่อยตุ้ม

สำหรับผมก็มีเหมือนกันครับที่ขายหุ้นไปแล้วเสียใจ น้ำตาตกในเพราะมันขึ้นเอาขึ้นเอา จนซื้อกลับมาใหม่ไม่ได้ ก็จำเอาไว้เป็นบทเรียนครับ

แล้วเพื่อนๆละครับ ถือหุ้นตัวนึงนานแค่ไหนน้อ?

[บุคคลทั่วไป]

สงสัยที่เขียนไปอาจจะโดนใจคนส่วนใหญ่เลยไม่มีใครโพสตอบผมเลย แต่จะรอความคิดเห็นดีๆ เกี่ยวกับการลงทุนแนวคุณค่าครับ

คุณธันวาครับ เจอหุ้นคู่ชีวิตหรือยังครับ

[จอม]

ผมว่าเราต้องจัด Workshop Valuation โดยด่วนแล้วละครับ ไม่งั้น Value Investor น้องใหม่โดน Mr Market กระซวกจนถอดใจกันหมดแน่ๆ

คุณ Mon Money กับคุณชาติชายช่วยด้วย!!!!!!


^
^
รออย่างใจจดใจจ่อเลยครับ

[Jeng]

ขอบคุณ น้องวิบูลย์มากครับ VI พันธ์แท้จริง ในวันงาน TVI meeting วิบูลย์ ได้รับการเรียนเชิญมานั่งในวงในสุด อยู่ด้านขวามือ ของ คุณมน นะครับ

อิอิ

[chatchai]

ผมก็อยากจะช่วยนะครับ แต่ผมไม่ชำนาญในการ Present อะไรที่เป็นเรื่องเป็นราวนะครับ ถ้าถามมาแล้วถ้ารู้จะตอบให้นะครับ แต่ผมอาจจะไม่มีความรู้มากนัก บางอย่างอาจจะเข้าใจผิดก็ได้ เพียงแต่ได้เรียน MBA และทำงานสินเชื่อ มาบ้างเท่านั้นแหละครับ

ส่วนที่คุณ VIB007 ถามเรื่องการถือหุ้นนะครับ ผมไม่เคยคิดที่จะถือหุ้นไปตลอดชีวิตนะครับ แต่ซื้อหุ้นที่มีราคาต่ำกว่าปัจจัยพื้นฐาน (ที่ตัวเองคำนวณไว้) ค่อนข้างมาก ( มี safety of margin มากซักหน่อย ) และอาจจะมี story บางอย่างซ่อนอยู่ ซึ่งถ้าราคาหุ้นขึ้นสูงกว่าราคาที่ผมคำนวณไว้ หรือมีตัวอื่นที่น่าสนใจกว่า ผมก็จะขายครับ แต่ผมก็ไม่เคยจำกัดเวลาในการลงทุนนะครับ ตัวที่ถือนานสุดก็เพียงปีกว่าๆเท่านั้น แต่ยังคงถืออยู่ในปัจจุบันนะครับ อาจจะถือต่อไปเรื่อยๆก็ได้ เพราะปัจจุบันหุ้นที่มีราคาต่ำค่อนข้างหายากนะครับ

ผมเลือกหุ้นไม่เหมือนกับ Buffett ครับ ผมจะเลือกหุ้นจากงบการเงินและพฤติกรรมการบริหารในอดีตเป็นหลักครับ จะไม่ค่อยได้ดูว่ามี Durable Comp. หรือเปล่าครับ เพราะผมรู้จักสินค้าค่อนข้างน้อย บริษัทที่มี Brand Name แข็งแกร่งก็มีไม่กี่บริษัท และบริษัทเหล่านี้ราคาหุ้นก็แพงด้วย ถ้าเราดูงบการเงินย้อนหลังนานพอสมควรเราก็จะทราบพฤติกรรมการบริหารของผู้บริหารบ้างนะครับ

[Jeng]

คุณ วิบูลย์ กับ คุณ ชาติชาย นี่รู้สึกเป็นรุ่นพี่รุ้นน้องกัน ที่วิศวะจุฬา นะครับ คุณวิบูลย์ รหัส 28 ครับ คุณ ชาติชายน่าจะเป็นรุ่นน้องเล็กน้อย แต่พอร์ทใหญ่มากครับ

[chatchai]

ผมฉัตรชัยนะครับ ไม่ใช่ชาติชาย ผมรหัส 29 ครับ Port ผมไม่ใหญ่เท่าไรหรอกครับ เทียบกับลุงขวดไม่ได้เลย

[Jeng]

อ๋อ คุณฉัตรชัย งั้นคุณก็เป็นรุ่นน้องผม 3 ปี ผมรหัส 26 อิอิ แก่จัง

[THiNK]

ผมว่าเราต้องจัด Workshop Valuation โดยด่วนแล้วละครับ ไม่งั้น Value Investor น้องใหม่โดน Mr Market กระซวกจนถอดใจกันหมดแน่ๆ
คุณ Mon Money กับคุณชาติชายช่วยด้วย!!!!!!

เห็นด้วยๆครับ ผมเองไม่มีความรู้ทางด้านนี้เท่าไหร่ ปัจจุบันก็เดามากกว่าดูจริงๆ แต่หัวใจของ VI อยู่ที่การที่สามารถประเมินคุณค่าของกิจการได้อย่างถูกต้อง Margin Of Safety จะไม่มีความหมายถ้าคุณค่าของกิจการที่ประเมินไม่ได้ใกล้เคียงความเป็นจริง

TVI meeting คราวนี้ก็คงไม่ทัน meeting คราวหน้าเมื่อไหร่ก็ไม่รู้...
ผมมีความคิดว่าเราอาจจะสามารถถ่ายทอดกันตรงนี้ได้ด้วยการใช้ตัวอย่าง
(บางทีอธิบายกันเป็นคุ้งเป็นแคว ปรากฎว่าไม่รู้จะเอาไปใช้กันยังไงครับ)
ไม่รู้ว่าจะเป็นไปได้แค่ไหน เอาบัญชีหรือตัวเลขของสักบริษัทมาดู แล้วหามูลค่ากัน (อาจจะเป็นตัวเลขสมมติก็ได้)

เมื่อจบแล้วค่อยสรุปเอาไปลงหน้าแรกของ TVI

คุณมน..คุณวิบูลย์..คุณฉัตรชัย... เข้าท่าไม๊ครับ.... น่ะๆ

[ปรัชญา1]

ข้อคิดของ...คุณ VIBOO7

หลักปฎิบัติสำหรับ Value Investor คือ
1) รู้จักบริษัทของคุณเป็นอย่างดี
2) ผู้บริหารไว้ใจได้แค่ไหน
3) ราคาเป็นสิ่งสุดท้ายที่ Value Investor จะดู ขณะที่นักลงทุนแนวอื่นจะดูราคาก่อนสิ่งใด
4) ถือหุ้นให้นานที่สุดเพื่อให้บริษัทที่ถืออยู่แสดงศักยภาพในระยะยาว


คุณเป็นนักลงทุนแบบไหน?

สอบผ่าน4ข้อนี้ หากินไปได้นานเลยครับ[/quote]

ผมเคยถือยาวสุด7ปีครับ ไม่ใช่ติดหุ้นราคาสูง
แต่.......ติดหุ้นต้นทุนต่ำเลยรับปันผลไปเรื่อย
อยากขอให้คุณอาจอง นำเอาคาถา4ข้อของคุณวิบูลย์
ไว้หน้าเวปเลย ใครเปิดเข้ามาจะได้อ่านครับ
ผมว่าดีและมีประโยชน์ แล้วยกกระทู้นี้ไปไว้ในห้องบทความด้วย
เป็นเพียงข้อเสนอความคิดเห็นครับ แล้วแต่จะเห็นสมควร
หากท่านใดไม่เห็นด้วยก็ยินดีรับฟังคำทักท้วงครับผม

[CK]

คุณวิบูลย์ครับ

การรอคอยไม่ใช่นิสัยของผมครับ ผมไม่สามารถรอซื้อหุ้น
นานๆได้ครับ ผมเป็นประเภทรักแล้วลุยเลย

การที่เราไปทำอะไรที่ไม่ถนัดอาจพลาดท่าตำตาได้ครับ

ส่วนถือยาวๆจนบริษัทแสดงศักยภาพออกมาผมไม่ค่อยมี
ปัญหาเท่าไหร่ครับ ผมไม่กลัวหุ้นไม่ขึ้น กลัวแต่มันจะไม่
ลงเท่านั้นเอง

ชอบซื้อครับ แต่ไม่ชอบขาย ปกติผมขายเพราะอยากไปซื้อ
ตัวอื่นนั่นเองครับ (ซึ่งมักจะกลายเป็นขายหมูไป) หรือไม่ก็
อยู่ๆเกิดไม่ปิ๊งขึ้นมาซะเฉยๆ ครับ ซึ่งถ้าเป็นอย่างนั้นมักจะ
ยังซื้อไม่ค่อยเยอะครับ (ไม่ถึง 1% ของพอร์ต)

เอ เคยได้ยินมาว่า Buffett ถือหุ้นเฉลี่ย 4 ปีครึ่งเท่านั้นเอง
ยังสงสัยว่าทำไมสั้นจัง พอบอกว่าแกทำ abritage ด้วย ถึง
ได้ถึงบางอ้อ

[PP]

".....และลองถามๆคนที่เคยใช้สินค้าและบริการว่าใช้ดีหรือเปล่า (Phillip Fisher เรียกขบวนการนี้ว่า Scatterbut)

จากนั้นดูที่ผู้ถือหุ้นและกรรมการครับว่ามีใครที่เราเคยเห็น เคยฟัง เคยคุย เคยได้ยินว่ามีคดีอะไรเป็นเรื่องเป็นราวในทางไม่ดีบ้างหรือไม่ ผมเดาเอาว่าส่วนใหญ่เราคงไม่เคยได้ยินชื่อคนเหล่านี้"

แนวทางการสืบค้นหาข้อมูลบริษัทที่สนใจโดยการสอบถามใครก็ได้ที่รู้เรื่องและเกี่ยวข้องกับบริษัทนั้นๆ นับตั้งแต่ คนใช้บริการหรือสินค้าของบริษัท คู่แข่งของบริษัท พนักงานในบริษัท ผู้บริหารระดับต่างๆ หรือที่เรียกว่า Scatterbut ตามแนว Phillip Fisher น่ะ เท่าที่คุณวิบูลย์ปฏิบัติมาแล้วเห็นว่าเอามาประยุกต์ใช้ในบ้านเราได้ผลมากน้อยแค่ไหนครับ และถือว่าเป็นข้อเสียสำหรับคนที่อยู่ห่างไกลจากบริษัทที่น่าสนใจศึกษาหรือไม่มีโอกาสไปสอบถาม Scatterbut หรือเปล่า ตัวอย่าง เช่นผมอยู่เชียงใหม่ แล้วสนใจ BH (รพ.บำรุงราษฎร์) การจะหาข้อมูลโดยวิธี Scatterbut เป็นไปได้ค่อนข้างยาก เท่ากับทำให้หมดสิทธิ์ที่จะเจาะหาข้อมูลโดยวิธีดังกล่าวเพื่อใช้ประกอบการตัดสินใจ

จริงๆแล้วผมก็สนใจ BH หากออกจาก rehabco จะขอร่วมวงแจมซื้อมาเข้าไว้ใน port สักหน่อยเมื่อได้ข้อมูลที่จำเป็นสำหรับการตัดสินใจครบถ้วน(อันนี้ไม่ได้ชี้นำนะครับคุณ Genie เพียงแต่ยกเป็นตัวอย่างประกอบเท่านั้น) เหตุที่สนใจเพราะเคยอ่านบทความเกี่ยวกับ BH และโดยเฉพาะผู้บริหารที่เป็นคนอเมริกันที่ลงในบางกอกโพสต์นานมาแล้ว 2-3 ครั้ง เขามีหลักบริหารที่ดีเลยทำให้สนใจ ซึ่งก็ถือว่าเป็นแนวของ Philip Fisher ที่เน้นเรื่อง ผู้บริหารที่มีความสามารถและวิสัยทัศน์ดี เป็นเบื้องต้น ส่วนเรื่องงบการเงินเป็นเพียงส่วนประกอบ (ต่างจาก Warren Buffet หลักการนี้จะสลับกลับกัน) แต่ก็อย่างที่บอกละครับการจะหาข้อมูลเพิ่มเติมแบบ Scatterbut ทำยากขึ้นหรือทำไม่ได้เลยเพราะอยู่เชียงใหม่ อย่างนี้คุณวิบูลย์แนะว่าจะทำอย่างไรดี และที่ยังสับสน คือเมื่อไปเปิดดู Form 56-1 ของ BH ไม่ปรากฏมีชื่อผู้บริหารที่เป็นคนอเมริกันดังกล่าวอยู่เลย ผมจำชื่อผู้บริหารคนนี้ไม่ได้แล้ว แต่หากเห็นชื่ออีกน่าจะจำได้ อย่างนี้ทำให้ตัดสินใจยากขึ้นเพราะข้อมูลของบริษัทคลุมเครือไม่ชัดเจน คุณวิบูลย์มีความเห็นอย่างไรครับ

[thanwa]

มีข้อคิดและข้อแนะนำดีๆ เยอะจัง สังสัยคุณยีนต้องเตรียมตัวสำหรับงาน workshop แล้วละมั้งครับเนี่ย

คุณวิบูลย์ มีว่าผมมีหุ้นอยู่ในใจเหมือนกัน
แต่ก็เป็นแค่เกรด B, B+ อยู่ในความคิดของผม
หุ้นเกรด A ก็มีอยู่ในใจ แต่ราคามันวิ่งไม่หยุดหรือลงมาให้ซื้อ
คงต้องรอไปก่อนนะครับ

แหม... ถ้าหุ้น thairath เข้าตลาดเมื่อไหร่
ผมอยากเป็นเจ้าของร่วม(ส่วนน้อย) จังเลย

ช่วงนี้ audit มาครับ
ภาวนาให้ถึงปลายเดือนเร็วจะได้ยิ้มออก

[VIB007]

ต้องขอขอบคุณพี่ๆ เพื่อนทุกท่านที่แสดงความคิดเห็นดีๆเข้ามากันเยอะแยะครับ

โดยส่วนตัวผมแล้ว ผมมีความคิดว่าการลงทุนเป็นทั้งศาสตร์และศิลป์ครับ และไม่สามารถบอกได้ว่าวิธีไหนเป็นวิธีที่ถูกหรือผิด แต่ละคนก็มีแนวทางของตัวเอง จะไปบอกว่าที่เขาคิดเขาทำอยู่นั้นมันไม่ถูกต้องคงเป็นไปไม่ได้ แต่สิ่งหนึ่งที่เราสามารถทำได้คือหยิบส่วนที่ดีๆของผู้ที่เคยผ่านร้อนผ่านหนาวในตลาดมาประยุกต์ใช้กับวิธีการที่เราถนัดที่สุด และมุ่งมั่นในหลักการนั้นไม่เสื่อมคลาย

Warren Buffet บอกว่าเขาไม่ได้คิดค้นวิธีการลงทุนอะไรใหม่ๆขึ้นมาเลย วิธีการลงทุนของเขาที่ใช้อยู่นั้นก็คือการนำสิ่งที่มีคนทำ คนสอนอยู่แล้วมาใช้ให้เป็นประโยชน์เท่านั้นเอง

มีผู้รู้สองท่านที่ Buffet ยกย่องคือ Benjamin Graham และ Phillip Fisher

Graham ถือหุ้นประมาณ 50-70 ตัวโดยไม่สนใจว่าเขาจะรู้จักบริษัทนั้นดีแค่ไหน หรือเคยใช้สินค้าของบริษัทนั้นหรือเปล่า หรือผู้บริหารเป็นคนอย่างไร สิ่งที่เขาสนใจคือ ฐานะทางการเงินของบริษัทนั้นว่าเป็นอย่างไร และราคาที่เขาซื้อต้องมี Margin of Safety เพียงพอ เมื่อราคาหุ้นขึ้นไปเพียงพอประมาณ 50% เขาก็จะขายหุ้นตัวนั้นออกไป

ระหว่างที่ Buffet เริ่มลงทุนใหม่ๆ ในปี 1960 เขาใช้หลักการของ Graham อย่างเคร่งครัด ผลตอบแทนของพอร์ตตลอด 10 ปีของเขาได้ผลตอบแทนมากกว่า 20% ต่อปี แต่สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือตัวอย่างของ GEICO ที่ได้ยกตัวอย่างไป ซึ่งเป็นสิ่งที่ Buffet บอกว่าเสียใจมากในตอนนี้

ในทางกลับกัน Fisher ถือหุ้นในพอร์ตประมาณ 3-4 ตัว โดยเลือกบริษัทที่เขาได้ไตร่ตรองมาอย่างดี ทำการบ้านมาแทบชนิดที่เรียกว่าเขาเป็นคนที่รู้จักบริษัทนี้ดีที่สุดคนหนึ่งในโลก เขาคิดว่าบริษัทนี้จะมีอนาคตไกล ผู้บริหารซื่อสัตย์ ลูกค้าชอบสินค้าของบริษัท พนักงานรักบริษัท ฯลฯ เขาสนใจในเวลาซื้อหุ้นมากกว่าราคา โดยเขาจะซื้อหุ้นตัวนั้นเมื่อผู้คนเลิกสนใจหรือเลิกเห่อบริษัทนั้น เช่น กำไรบริษัทตก ข่าวร้าย สงคราม ฯลฯเขาบอกว่าระยะเวลาที่เขาจะขายหุ้นตัวนั้นก็คือชาติหน้าครับ ตราบใดก็ตามที่บริษัทนั้นยังมีสินค้าและบริการที่แข็งแกร่ง ผู้บริหารยังซื่อสัตย์ ฯลฯ

ส่วนตัวผมคิดว่า Buffet เป็นส่วนผสมที่ลงตัวที่สุดของสองปรามาจารย์ที่ยิ่งใหญ่สองท่านนี้ โดยส่วนตัวปรามาจารย์ทั้งสองก็สร้างตัวจากคนที่ไม่มีเงินอะไร นอกจากความรู้และความมุ่งมั่นที่มี สร้างตัวเองเป็นเศรษฐีเงินล้าน(เหรียญ) ได้จากตลาดหุ้นครับ

แล้วพี่ๆ และเพื่อนๆหละครับเป็น Value Investor สไตล์ไหน?

[Mon money]

ผมถือหุ้นยาวมากครับ ผมถือยาวที่สุดคือหุ้นที่ผมซื้อเป็นบริษัทแรกและคาดว่าผมจะถือต่อไปกจนส่งให้ลูกชายคนเดียวของผมครับ

การเลือกหุ้นในแบบของผมจะคล้ายกับBuffett แต่คงไม่เท่าเขา ซึ่งเขาบอกว่าเขาเป็น 70% Graham 30% Fisher แต่ผมน่าจะ 90% Graham 10%Fisher แต่อย่างไรก็ตามผมกำลังพยายามอยู่ครับ ยอมรับว่าหวั่นไหวพอการแต่ส่วนใหญ่ระงับได้ครับ มีบ้างที่เพลอไป แต่ทุกครั้งเป็นบทเรียนที่มีคุณค่าเสมอมา

[chatchai]

รู้สึกว่าของผมจะเป็นแบบ Graham เกือบจะ 100% เลยครับ อาจจะเป็นเพราะผมมีความชำนาญในการวิเคราะห์งบการเงินมากกว่าด้านอื่น รวมทั้งผมอาจจะมีความคิดว่าโลกปัจจุบันอะไรๆก็เปลี่ยนแปลงเร็ว อะไรที่ดูดีในวันนี้ แต่อนาคตอันใกล้อาจจะไม่ก็ได้ ผมเลยคิดว่าบริษัทที่มีฐานะทางการเงินที่มั่นคง ราคาหุ้นที่มี Margin of Safty สูงๆอาจจะมีความเสี่ยงน้อยกว่าครับ ผมคิดแต่ว่ากำไรน้อยไม่ว่าแต่เงินต้นอย่าหายเป็นใช้ได้ครับ

[VIB007]

ต้องบอกก่อนว่าผมไม่อยากเป็นลุงหนวดตอบปัญหาหุ้นครับ แต่พวกเราสามารถเล่าประการณ์ (ทั้งดีและไม่ดี) ให้เพื่อนๆฟังกันได้ครับ ผมต้องจำยอมเป็น Moderator ของกระทู้นี้ไปก่อนแล้วกันครับ

ผมว่าคุณฉัตรชัยนี่ต้องเรียนมากับอาจารย์ Graham แน่เลยครับ วิธีการเหมือนกันเดี้ยะ ถ้ามีอะไรดีๆ (ประสบการณ์นะครับ ไม่ใช่ชื่อหุ้น) ก็บอกน้องๆกันบ้างนะครับ ที่แน่ๆ คุณฉัตรชัยต้องเตรียมสอนคอร์ส Valuation หนึ่งเซคชั่นแน่นอนครับ (แต่ไม่รุ้ว่าคุณ Mon Maney หายไปไหน ไม่มาแสดงตวามคิดเห็นเลยครับ สงสัยกลัวน้องๆเรียกว่าอาจารย์ Mon หลังจากสอนคอร์ส Valuation จบ)

ส่วนที่พี่ปรัชญาจะนำข้อคิด 4 ข้อไปไว้หน้าเวป ก็เป็นบุญของผมครับที่ได้รับโอกาสนี้ ผมไม่คิดค่าลิขสิทธิ์ครับ แต่อยากทราบว่าพี่ปรัชญาทำใจไม่ขายหุ้นได้ยังไงครับเวลาหุ้นมันตกเอาตกเอา

[VIB007]

โทษทีครับ คุณ Mon Money กลับมาแล้ว เมื้อกี้ผมพิมพ์ค้างไว้เลยไม่ได้ดูที่พวกพี่ๆเพื่อนๆโพสไว้ก่อน พอดีออกจากประชุมเลยรีบส่ง ช่วงนี้ต้องระวัง กลัวเจ้านายไล่ออกเอาเวลามาเล่นเนต ไม่ยอมทำงาน

ผมว่าคุณ CK นี่ต้องหลานอาจารย์ Fisher แน่เลยครับ แต่อาจารย์เราใจเย็นมากครับ รอจนชัวร์ว่ารู้จักบริษัทตัวนั้นจริงๆ ถึงลงมือครับ อาจารย์ไม่ค่อยสนใจราคาครับ ถ้าดีก็คว้ากระบี่เลยเวลามีคนเทขายหุ้น

[VIB007]

ตอบคุณพีพี
ผมทำ Scatterbut ทุกครั้งก่อนซื้อหุ้นครับ ผมจะถามคนที่เคยใช้สินค้าและบริการของบริษัทว่าดีมั๊ยชอบมั๊ย ทำไมถึงไม่ใช้ของคู่แข่ง คนส่วนใหญ่ที่ผมถามก็จะเป็นคนใกล้ตัวครับ เช่น เพื่อน น้องที่ทำงาน ภรรยา พี่น้อง ผมจะศึกษาว่าในธุรกิจนั้นมีใครเป็นคู่แข่งบ้าง แต่ละบริษัทมีข้อดีข้อเสียอย่างไร (เรียกว่าทำ SWOT Analysis ของทุกบริษัทใน Industry) บางครั้งการทำ SWOT ของผม ทำโดยการไปเดินห้างครับ ดูว่าลูกค้าชอบใช้สินค้าของใคร ยี่ห้อไหนขายดี ซึ่งคิดว่า ขบวนการนี้คงไม่ยากสำหรับทุกคน ดร.นิเวศน์ก็ใช้วิธีการเดียวกันครับ (แต่ผมคงไม่บังอาจยกตัวเองเท่าท่านอาจารย์หรอกครับ เพราะผมยังเด็กอยู่ในเรื่องการลงทุนและคิดว่าคงต้องใช้เวลาอีกนานพอสมควรถึงจะสามารถเท่า)

สื่งที่ยากน่าจะเป็นเรื่งการ Evaluate ผู้บริหาร เพราะเราคงมีโอกาสพูดคุยกับผู้บริหารน้อยมาก Warren Buffetแนะนำให้อ่าน อ่าน อ่านครับ อ่านบทสัมภาษณ์ผู้บริหารในหนังสือพิมพ์หรือนิตยสาร บทความหรืออะไรก็ตามที่เกี่ยวกับผู้บริหารและผู้ถือหุ้นใหญ่ เพื่อค้นหา attitute ของผู้บริหารเหล่านั้น

หรืออีกวิธีก็ซื้อหุ้นบริษัทนั้นเริ่มต้นด้วยเงินไม่เยอะถ้าไม่แน่ใจ แล้วเข้าร่วมประชุมผู้ถือหุ้น ถ้าดีก็ซื้อเพิ่ม ถ้าเห็นท่าไม่ดีก็ลาก่อน

ในกรณีของคุณพีพี ที่อยู่เชียงใหม่แต่อยากเป็นเจ้าของโรงพยาบาลในกรุงเทพ เป็นเรื่องของระยะทางใช่มั๊ยครับ ผมว่าคุณพีพีมีโอกาสในการตรวจโรงพยาบาลของตัวเองที่ห่างจากเชียงใหม่ 7 ชั่วโมงทางรถยนต์ และ 1 ชั่วโมงทางเครื่องบินมากกว่า Warren Buffet ที่อยู่อเมริกาแต่เป็นผู้ถือหุ้นใหญ่อันดับสองของ PetroChina ของเมืองจีนครับ (จากอเมริกาไปเมืองจีนใช้เวลาบิน 20 ชั่วโมงครับ ถ้าทางรถยนต์ไม่ทราบครับเพราะไม่เคยคุยกับคนขับรถจากอเมริกามาเมืองจีนครับ) (อย่าเอ็ดไปนะครับ อาจารย์ Warren ของผมเพิ่งลงทุนซื้อหุ้นของ PetroChina ไป 500 ล้านเหรียญ หรือ 20,000 ล้านบาท เมื่อเดือนเมษายน 2003 นี้เองครับ ตอนที่คนอื่นกำลังเทขายหุ้นหนีโรคซาร์กันจากตลาดหุ้นเมืองจีนอย่างจ้าละหวั่น Oh! Mr Market gave him a good kiss)

ถ้าจะลงทุนเป็นแสนเป็นล้านในโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง (ถ้าลงทุนเป็นหมื่นก็ได้ครับแต่รวยช้าหน่อย) ผมว่าคุณพีพีลางานสักหนึ่งวัน ซื้อตั๋วเครื่องบินมากรุงเทพ 4,340 บาทมาแต่เช้าหน่อย จับแท๊กซี่มากลางกรุงเทพ มาดูโรงพยาบาลของคุณพีพีเองกับตาซิว่ามีลูกค้าเยอะแค่ไหน คุณพีพีทำ Scatterbut ได้ทั้งวันเลยครับ ไม่ว่าจะคุยกับ รปภ แม่บ้าน หรือพยาบาล (สาวๆ) หรือลูกค้าที่มาใช้บริการ ฯลฯ เราคงคุยกับผู้บริหารไม่ได้แต่เราจะได้สิ่งที่ผู้บริหารไม่กล้าบอกสื่อจากคนที่เราคุยด้วยครับ คุณพีพีจะใช้เวลานานแค่ไหนก็ได้ครับ แล้วก็บินกลับ หลังจากนั้นเราก็ติดตามข่าวสารจากสื่อต่างๆ Internet Setrade หรือ SET นำผลประกอบการของบริษัทมาพิจารณา คำนวณหามูลค่าของบริษัท หรืออะไรก็ตามที่คุณพีพีอยากจะทำ เพื่อพิจารณาว่าเรายังอยากเป็นเจ้าของโรงพยาบาลแห่งนี้หรือไม่ที่ราคาเท่าใด

ถ้าเป็นผม ผมคงไม่จ่ายเงินเป็นแสนเป็นล้านลงทุนในโรงพยาบาลที่ผมเคยแต่ได้ยินชื่อ แต่ไม่เคยเห็นหรอกครับ ขอบอกว่านี่เป็นสิ่งที่ผมทำอยู่จริงและผมก็เป็นลูกค้าของโรงพยาบาลนี้ด้วยครับ ขอบอกว่าบริการเขาเยี่ยมจริงๆ หมอก็เก่งใช้ได้ เสียแต่รอจ่ายเงินนานไปหน่อย และที่จอดรถไม่เพียงพอ ลูกค้าต่างชาติเยอะจริงๆ จนหมอประจำตัวผมบอกว่าโรงพยาบาลนี้จะกลายเป็นโรงพยาบาลของผู้ป่วยต่างชาติไปแล้ว

ผมโหลดผลประกอบการมาดู พบว่าครึ่งปีแรกมีกำไร 300 ล้านบาท จากยอดขาย 2,000 ล้านบาท คิดเป็นมาร์จิน 15% คิดเป็น Return on Equity ทั้งปี 68% แต่บริษัทมีหนี้สินระยะยาวอยู่อีก 2,458 ล้านบาท ดังนั้นใช้ ROE อย่างเดียวคงไม่เหมาะสม ต้องใช้ ROTC (Return on Total Capital) ซึ่งเท่ากับ 18% คุณพีพีสนใจบริษัทนี้มั๊ยครับที่ผู้บริหารจัดการเงินลงทุนของคุณพีพีได้ผลตอบแทน 18% แต่เดี๋ยวก่อน บริษัทนี้ยังมีขาดทุนสะสมอยู่อีก 2,284 ล้านบาท คงใช้เวลาอีกประมาณ 3-4 ปีถึงจะล้างขาดทุนสะสมหมด และถึงจะจ่ายปันผลได้ คุณพีพีรอได้ไหมครับ (ผมว่านักเก็งกำไรคงรอไม่ไหว)

ผมวิเคราะห์ให้คร่าวๆครับ อย่าเชื่อผมมาก ต้องหาข้อมูลให้กับตัวเองครับ รักจะเป็นนักลงทุนคุณค่า ต้องทำการบ้านครับ ไม่งั้นผมก็แนะนำเหมือนเดิมคือไปซื้อกองทุนดีกว่า

ขอให้โชคดีครับ ผมจะออกจากออฟฟิศกลับบ้านแล้วครับ อยู่บ้านไม่เล่นเนตครับเพราะอยากให้เวลากับตรอบตรัว

สวัสดีครับ พบกันใหม่พรุ่งนี้

อ้อ คุณธันวา ลืมบอกไปว่าผมถือหุ้นเกรดเออย่างเดียวครับ หุ้นเกรดอื่นผมไม่ถือให้เปลืองพลังงานในการติดตามความคืบหน้าของบริษัทครับ พรุ่งนี้ผมจะมาบอกว่าการถือหุ้นเกรดเออย่างเดียวนี้มันทำร้ายผมอย่างไรบ้าง

สวัสดี คร๊าบบบบบบบ

[CK]

ผมว่าคุณ CK นี่ต้องหลานอาจารย์ Fisher แน่เลยครับ แต่อาจารย์เราใจเย็นมากครับ รอจนชัวร์ว่ารู้จักบริษัทตัวนั้นจริงๆ ถึงลงมือครับ อาจารย์ไม่ค่อยสนใจราคาครับ ถ้าดีก็คว้ากระบี่เลยเวลามีคนเทขายหุ้น

คุณวิบูลย์ศูนย์ๆเจ็ด ผมทึ่งในอฉริยะภาพการศึกษาของคุณวิบูลย์มากครับ
ศึกษากระบวนยุทธของสามยอดฝีมือ เอามาผสมรวมกัน คายกากเหลือแต่
แก่น และถ่ายทอดให้แก่รุ่นน้อง นับว่ามีคุณประโยชน์กับชาวยุทธจักรมากครับ

ผมรหัสสองแปดเหมือนกันครับ วิดยา แต่ยอมยกให้คุณวิบูลย์เป็นซือเฮียเลย

ส่วนฟีชเชอร์ไม่รู้จักครับ

ขอโหวตให้กระทู้นี้เป็นกระทู้เกี่ยวกับหุ้นที่ดีที่สุดในเดือนกันยา 2003 โดยที่
ไม่ได้พูดถึงหุ้นสักตัวเดียวเลย

[chatchai]

ผมขอเรียกว่าพี่ VIB007 นะครับ จริงๆแล้วผมซื้อหนังสือของ Graham มาหลายเล่มแล้วครับ ทั้ง The Intelligent Investor , Security Analysis และ The Interpretation of Financial Statements แต่ยังขี้เกียจอ่านอยู่เลยครับ เลยยังไม่รู้แก่นแท้ของ Graham เลยครับ แต่ที่เลือกลงทุนแนวนี้ ก็อาจจะเป็นเพราะสอดคล้องกับความรู้ที่พอมีนะครับ

[ปรัชญา1]

ส่วนที่พี่ปรัชญาจะนำข้อคิด 4 ข้อไปไว้หน้าเวป ก็เป็นบุญของผมครับที่ได้รับโอกาสนี้ ผมไม่คิดค่าลิขสิทธิ์ครับ แต่อยากทราบว่าพี่ปรัชญาทำใจไม่ขายหุ้นได้ยังไงครับเวลาหุ้นมันตกเอาตกเอา[/quote]

ถ้าผมรู้จักกิจการนั้นๆดีพอ รู้ข้อมูล......ตระกูลผู้บริหาร
รู้ถึงทรัพย์สินซ่อนเร้นของบริษัท ชื่อเสียง เครดิตการยอมรับ

ดูคู่ค้า-ดูคู่แข่ง เขาสามารถรักษาลูกค้าไว้ได้ดีแค่ไหน...

ดูผลงานของบริษัทเราที่ผลิตออกมาว่าดี...จริงหรือเปล่า?
ดูเศรษฐกิจส่วนรวม กับอื่นๆอีกเป็นองค์ประกอบครับ



ผมเคยถือUGP ซื้อตอนราคา34.75บาท เพราะผมคำนวนได้ว่าทรัพย์สินมหาศาล แต่หุ้นก็ถูกนักลงทุนมองข้าม หุ้นส่วนใหญ่อยู่ในมือผู้ถือหุ้น2ตระกูลใหญ่ พูดง่ายๆปั่นไม่ได้ทำนองนั้นครับ
ผมเกะงบดู มีเงินเหลือตอนนั้น เป็นกำไรสะสมอยู่เพียง200กว่าล้านบาท
เป็นค่ามัดจำถังแก๊ส1,400กว่าล้านบาท (ฝากกินดอกอยู่เฉยๆ)
มีกองเรือขนแก๊สอีก2ลำ มีคลังเก็บแก๊ส3แห่ง มีบริษัทร่วมลงทุนที่เขมรกับโมบิลออยล์ มีการร่วมลงทุนกับบริษัทที่ฮ่องกง และซื้อถ่านหินจากอินโดนีเซียนำเข้ามาขายให้พวกโรงงานเซรามิก มีรถขนแก๊ส ชนิด8ตัน 15ตัน อีกประมาณ150คัน ข้อมูลเหล่านี้เรื่องรถผมถามคนขับรถเขาเล่าให้ฟัง ถามเขาเงินเดือนเท่าไหร่ปีนั้นเขาได้เดือนละ12,000บาท
ไปตามตลาดโต้รุ่งทุกจังหวัดที่ผ่าน ก็เห็นถังแก๊สของบริษัทมากพอๆกับถังของ ปตท. ไปเที่ยวทะเลไปเที่ยวเกาะก็เห็นบนเกาะเป็นถังของบริษัทอีก ผมก็เลยคิดว่าดีและไม่ได้ขายจนเขาออกจากตลาดครับ
ใช้ประสบการณ์ปัจจัยพื้นฐานมากกว่า จะใช้กราฟเทคนิค
เพราะการดูกราฟเทคนิค มันจะบอกจุดซื้อและจุดขาย
(หุ้นลงทุนก็ไม่ต้องดูกราฟ แต่ถ้าหุ้นเก็งกำไรต้องดูแน่นอน)
จะว่ากราฟไม่ดีก็ไม่ได้
อย่างเราต้องการหุ้นตัวไหนเราก็ยอมซื้อตรงจุดต้าน
เราก็จะได้ของเยอะครับ

ตอนนี้ผมก็เเกะเจอบริษัทที่ผมคิดว่า...ถึงจะไม่ดีไม่เด่นดัง ไม่ใหญ่โตหรือคนอื่นไม่สนใจ แต่ผมคิดว่าผมเข้าใจ ผมก็จะถือของผมไปเรื่อยๆไม่มีกฏเกณฑ์ตายตัวว่าจะขาย แต่ถ้าราคาตกต่ำมากๆก็พร้อมที่จะซื้อเพิ่ม
ผมจะคอยดูอย่างเดียว ว่าหุ้นของเรา เจ้าของมีนิสัยอย่างไร
ถ้าชอบเอาเปรียบนักลงทุน ขนหุ้นมาขายมาเล่นรอบก็บายดีกว่า
ถ้าเจ้าของก้มหน้าก้มตาทำมาหากินก็OK ซื่อสัตย์สุจริตยิ่งดี
โปร่งใสเวลาประชุมผู้ถือหุ้น รายย่อยถามแล้วให้ความสำคัญตอบ...
ทุกคำถามที่สงสัยเป็นอันว่าบริหารดี ไม่มองข้ามปัญหาพร้อมแก้ไข
ยินยอมรับฟังคำถามที่บางครั้งจะไม่ถูกใจนักก็ตาม
และอื่นๆอีกครับ

อันที่จริงผมวิเคราะห์หุ้น ไม่ค่อยเป็นหลักเกณฑ์ตามที่ควรจะเป็น
คือไม่ได้ทำอย่างนักวิเคราะห์ทั่วไป ที่ชอบถามแต่เจ้าของบริษัท
ส่วนผมชอบถามตั้งแต่ยาม พนักงานทำความสะอาด แม่บ้านบริษัท
เดินเข้าไปคุยทำเป็นคนบ้านนอกถามหมด เจ้านายใจดีไหม
ดุหรือเปล่า ลูกน้องมีรับเข้าใหม่ หรือถูกไล่ออกบ่อยไหม
ทำงานมากี่ปีแล้วบางคนผมสะอึกเลย.............

(อย่างคุณวศิน ผมถามว่าทำงานมาตั้งแต่คุณปู่เทียมเลยใช่ไหม
เขาบอกว่าใช่ เรารู้อยู่แล้วว่าบริษัทนี้ตั้งมากี่ปี
คนที่ทำงานจากตำแหน่งเล็กๆจนถึงระดับสูง
โดยไม่ย้ายไปไหนนี่มีข้อมูลเยอะ
ถามเข้าไปถ้าเขายังไม่เบื่อตอบเรา สุดท้ายเราหมดคำถาม
เพราะถามตั้งแต่เรื่องเจ้านายเขาถึงลูกน้องเขา ลูกค้าเขา
มีความคิดเห็นและแนวโน้มในวงการนี้เป็นอย่างไร
และถามว่าจะไปทำเองหรือไปร่วมกับเพื่อนตั้งบริษัทอย่างนี้ไหม
เราจะกรองคำตอบเราจะได้เห็นสิ่งซ่อนเร้นมากมายหลายด้านครับ)

ผมก็เก็บอะไรได้มากครับ กับข้อคิดความเห็นของคุณวิบูลย์
ได้แง่คิดมุมมอง ที่จะมาแก้จุดบกพร่องของตัวเอง
และพร้อมกับทบทวนความคิด ซึมซับความรู้สึกดีดี
ที่หาที่ไหนไม่ได้ ก็หาได้ในกระทู้นี้ครับ

[Jeng]

เมื่อมีเวลา ผมจะกลับมาอ่านโพสนี้ครับ เพราะลุ่มลึกจริงๆ พูดได้คำเดียวครับ ว่า คุณวิบูลย์ นี่ตัวจริงครับ

วันไปเจอดร.นิเวศน์ ผมขอเชิญคุณวิบูลย์ไปด้วยครับ ท่านดร. ถ้าอ่านอยู่วิบูลย์นี้ วิศวะ รหัส 28 ครับ ส่วนผมน้องเจ๋งครับ รหัส 26 ครับ

นอนแล้วครับ

[นายนก]

ตายละหว่า

อ่านมาทั้งกระทู้ รู้เรื่องแค่ 50-60% ...... เก่งกันจังเลยครับคุณพี่


ปล. ไม่ได้ตั้งใจจะป่วนนะครับ แต่ทึ่งนะครับ

[VIB007]

ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้กำลังใจและความคิดเห็นดีๆกันเข้ามาครับ

ผมไม่สามารถที่จะพล่ามอยู่คนเดียวได้โดยไม่มีการตอบสนองจากคนอ่านครับ และผมคิดว่าผมคงไม่สามารถบอกอะไรได้ถ้าไม่มีคนอยากรู้ (ต้องโทษคุณธันวาครับที่ดันเอาชื่อผมมาเป็นชื่อกระทู้ ทั้งๆที่ไม่เคยตอบกระทู้ในเนตมาก่อน) ขอบอกว่าดีใจมากครับที่ได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นดีๆกับพี่ๆ เพื่อนๆทุกคน ดังนั้นตอนนี้ก็ขอให้ทุกท่านมีความสุขกับการค้นหาบริษัทที่อยากเป็นเจ้าของกันทุกคน

เรียกผมว่าน้องวิบูลย์ หรือ วิบูลย์ก็ได้ครับ พี่ๆเพื่อนๆอายุก็ไล่ๆกัน ผมเข้าโรงเรียนช้าครับ เลยไล่รุ่นกันไม่ทัน

โชคดีครับ

ปล: ถ้าใครอยากคุยกับผมก็โพสมาที่กระทู้นี้ได้ครับ จะมีการเตือนใน e-mail ผมที่บริษัท ว่ามีคนโพสมา ผมจะเข้ามาตอบปัญหาให้ แต่อย่าถามผมว่าซื้อหุ้นตัวไหนดี หรือหุ้นไหนเด็ด ผมขอสงวนสิทธิการเลือกตอบคำถามนะครับ ถ้าคำถามที่ผมคิดว่าไม่มีประโยชน์ที่จะตอบก็ขอไม่ตอบครับ ผมตอบคำถามเวลาทำงานที่ออฟฟิศเท่านั้นครับ โชคดีกันทุกท่านอีกทีครับ

[_THiNK_]

ลืมบอกไปว่า Buffet ใช้ DCF เป็นตัวหามูลค่าของกิจการครับ และเขาก็รู้จุดอ่อนของโมเดลนี้ครับ

ว่างๆคุณวิบูลย์ช่วยขยายความ DCF และจุดอ่อนของมันได้มั้ยครับ

ขอบคุณครับ

[chatchai]

พี่ VIB007 จบที่เซนต์คาเบรียลหรือเปล่าครับ พอดีมีรุ่นที่โต๊ะอยู่คนหนึ่ง ชื่อพี่บูลย์ครับ เรียนแผนกเครื่องกล

[Mon money]

ผมไม่ได้หายไปไหนครับ โทรศัพท์ที่บ้านเสียเข้าเน็ตไม่ได้เลย ช่วงกลางวันได้เข้าสองสามชั่วโมง อ่านบ้างตอบบ้างครับ

ตอนนี้ผมกลับไปอ่านเรื่องของBuffett อยู่ครับ วันงานจะได้ถามคำถามดีๆเป็นประโยชน์แก่เพื่อนๆพี่ๆ ที่มาร่วมงาน

ผมเห็นนับรุ่นกัน ตอนวันสัมนาที่ตลาดฯคุณวิบูลย์บอกว่ารุ่นเดียวกับผม สงสัยว่าผมจะเป็นรุ่นน้องซะแล้วนะครับ คือผมเรียนวิศวฯที่บางมด รุ่นปี 30 ถ้านับปีเข้าผมจะเป็นรุ่นน้องถึง2ปีเลยนะครับ

เรื่องการValuationนั้นเปิดสัมนาได้ครับ แต่เรื่องนี้ว่าไปแล้วจะง่ายก็ง่ายจะยากก็ยาก ซับซ้อนพอควร การเรียนต้องเรียนกันหลายชั่วโมง ต่อกันหลายครั้ง ต้องปูพื้นฐานกันอย่างมากพอควรจะว่าไปก็ไม่ยากสำหรับผู้สนใจจะเรียน แต่ต้องอาศัยความตั้งใจจริง ผมเคยสอนเรื่องนี้อยู่ให้นักศึกษาแต่พอสอบแล้วทำกันไม่ค่อยได้ ที่สนใจทำได้สบายส่วนบางคนทำไม่ได้เลย แต่สำหรับผู้ที่สนใจจริงผมว่าไม่ใช่เรื่องยาก

ฝากประชาสัมพันธ์งาน TVI Meetingด้วยนะครับ ตอนนี้ใกล้เวลามากแล้ว มีผู้สำรองที่นั่งเข้ามาน้อยมาก Genieกำลังลำบากใจเพราะอาจเตรียมการรองรับไม่ทัน หรือหากมีจำนวนน้อยเกินไปก็อาจต้องยกเลิกไปก่อน หากมีผู้สนใจกรุณาเข้าอ่านรายละเอียดในประกาศตามนี้ครับ
http://www.thaivalueinvestor.com/webboa ... php?t=1282

คุณฉัตรชัย ถูกผมเชิญเข้ามานั่งวงเสวนาด้วยนะครับ