VI บ้าน ๆ

เชิญมาพักผ่อน คลายร้อนนั่งเล่น คุยกันเย็นๆ พร้อมเรื่องกีฬา สัพเพเหระ ทัศนะนานา ชีวิตชีวา สุขภาพทั่วไป บันเทิงขำขัน รอบเรื่องเมืองไทย ชวนเที่ยวที่ไหน อยากไปก็นัดมา ...โย่วๆ
theenuch
สมาชิกสมาคมนักลงทุนเน้นคุณค่า
โพสต์: 1735
ผู้ติดตาม: 0

Re: VI บ้าน ๆ

โพสต์ที่ 211

โพสต์

saichon เขียน:
theenuch เขียน:
พี่รู้สึกว่าน้องสายชลเองก็เลี้ยงลูกได้ดีมากทีเดียวนะ :wink:
ขอบคุณครับ
ผมหวังแค่ว่าเมื่อพวกเค้าโตขึ้น แค่ไม่ทำตัวเป็นภาระของสังคม
ผมก็ดีใจและภูมิใจมากแล้วครับ

อ่านโพสด้านล่างเรื่องการเบี่ยงเบนความสนใจนี่ผมเห็นด้วยมากครับ
ผมใช้กับลูกคนโตตั้งแต่เล็กๆ ค่อนข้างได้ผลดีระหว่างเรากับเค้าครับ
เราใช้จนตอนหลังเวลาเราจะทำอะไรที่เค้าไม่ชอบ เช่นแปรงฟันให้
เค้าจะใช้มุขนี้เบี่ยงเบนความสนใจเรากลับด้วย
ขำดีเชียวครับ :D
นั่นไง...เลี้ยงลูกเก่งจริงๆ...เจ้าตัวเล็กก็เก่งด้วย 555

สิ่งที่น้องสายชลเล่ามาเป็นข้อที่ย้ำได้ดี
เรื่องของการเลียนแบบ อยากสอนลูกเรื่องไหน
พ่อแม่ต้องปฏิบัติเป็นแบบอย่าง อย่างที่น้องสายชลทำ
และประสพความสำเร็จอยู่นี่แหละค่ะ

พี่เองก็หวังแค่นั้นจริงๆ ค่ะ
หวังให้เค้า "ทำสิ่งแย่ๆ ร้ายๆ ไม่ลง" ก็พอแล้ว

ตอนเค้าอยู่ ป.5 พาไปทำฟันกับคุณหมอที่ลูกเรียนที่ AIT เหมือนกัน
ได้รับคำชมว่า "ผมชอบเค้ามากเลยนะ เห็นเค้าเก็บขยะตามที่ส่วนรวมทิ้งประจำเลย"
เป็นสิ่งที่แม้แต่เรายังไม่เคยรู้มาก่อนเลย เพราะตัวลูกเองเค้าก็ไม่ได้บอก
(ที่ รร.นี้จริงๆ แล้วก็ไม่ค่อยมีขยะหรอกค่ะ อาจจะมีที่มาตามลมหรือของน้องเล็กมากๆ)

เรื่องเลี้ยงลูกที่บอกว่าเวลาต้องใจแข็งก็ต้องทำ
ลูกมีโอกาสผิดหวัง และ suffer จากการถูกปฏิเสธ
มันก็เป็นเรื่องธรรมดาที่ต้องพบเจอ เจอในบ้านเสียก่อน
ดีกว่าที่จะสมหวังไปหมด แต่พอไปผิดหวังจากสังคมแล้วเสียศูนย์

ในส่วนของอารมณ์ ก็ต้องได้การตอบสนองด้านบวก
อยากร้องไห้ก็ร้อง เราก็ปลอบไป แต่เราไม่ให้ในสิ่งที่ไม่ควร

อย่าไปสั่งให้หยุดร้อง เดี๋ยวจะกลายเป็นเก็บกดไป
แต่อาจเบี่ยงเบนเพื่อให้หยุดร้องเร็วขึ้น
และบอกเค้าว่าเราอยากฟังสิ่งที่เค้าพูด
แต่ถ้าร้องไห้อยู่พ่อแม่จะฟังไม่รู้เรื่อง
แล้วลูกเองก็จะเหนื่อยด้วยถ้าพูดไปร้องไป
แต่ถ้ายังไม่สบายใจและอยากร้องก็ร้องไปก่อน
สบายใจขึ้นค่อยมาคุยกัน...แต่พ่อแม่รอฟังลูกอยู่นะ

เค้าจะอยากหยุดร้องเอง...โดยที่เราไม่ต้องไปบังคับให้หยุดเลย

ของพี่โชคดีที่ลูกไม่ค่อยร้องไห้บ่อย และไม่เคยลงไปนอนดิ้น
ถือว่าเค้าเป็นเด็กที่ฐานอารมณ์ดีมากทีเดียว
ช่วยให้เราเลี้ยงเค้าง่ายกว่าค่าเฉลี่ยมากๆ :D

เรื่องเลี้ยงลูกก็มีความเหมือนการลงทุนในหุ้นนะ
ที่เราต้องมองภาพใหญ่ และมีความหนักแน่นทางอารมณ์มาก

จะว่าไปความหนักแน่นทางอารมณ์นี้เป็นสิ่งสำคัญ
สำหรับการดำเนินชีวิตทุกเรื่องเลยนะ :wink:
saichon
Verified User
โพสต์: 1219
ผู้ติดตาม: 0

Re: VI บ้าน ๆ

โพสต์ที่ 212

โพสต์

ผมเห็นด้วยเรื่องความหนักแน่นทางอารมณ์ครับ

อีกอย่างที่ผมว่าดีมากไม่แพ้กันคือเรื่องวินัยครับ
ตัวผมเองนอกจากอยากให้ลูกโตขึ้นเป็นคนดีแล้ว
อีกสิ่งหนึ่งที่ผมต้องการคือ ผมอยากให้พวกแกรักการอ่านครับ...
นอกจากทำให้แกดูอย่างสม่ำเสมอแล้ว ทุกวันช่วงค่ำผมก็จะชวนแกมาอ่านหนังสือให้ฟัง
แรกๆพอผมหยิบหนังสือแกวิ่งหนีเลยครับ จะเอาเวลาไปเล่นซุกซนอย่างอื่นตามประสา
แต่ผมก็ทำไปเรื่อยๆเหมือนการลงทุนนี่แหละครับ พอแกวิ่งหนีผมก็หยุดพักก่อน
พอแกเข้าใกล้ผมก็พามาอ่านอีก
ทำจนหลังๆมานี่เปลี่ยนไปครับ ว่างเมื่อไหร่เป็นแกเองครับที่มักเป็นคนหยิบหนังสือมาให้เราอ่านให้ฟัง
หรือพอเราหยิบหนังสือแกวิ่งเข้ามานั่งในตักรอฟังเลยครับ
ตอนนี้กลับเป็นเราซ๊ะอีก ที่บางครั้งอ่านจนเหนื่อยและต้องบอกแกว่าพอแค่นี้ก่อนน๊ะครับ...555+ :D
ซื้อหุ้นตัวที่เมื่อมองไปในอนาคตแล้ว ที่ปัจจุบันราคายัง undervalue ที่สุด
หวานกับแวว
Verified User
โพสต์: 86
ผู้ติดตาม: 0

Re: VI บ้าน ๆ

โพสต์ที่ 213

โพสต์

เห็นด้วยกับคุณนุชและคุณ saichon ค่ะ การเลี้ยงลูกนี่ การปลูกฝังแนวคิด วินัย การควบคุมอารมณ์ ผ่านการหมั่นพูดคุย และการทำเป็นตัวอย่างให้เค้าเห็นนี่สำคัญและได้ผลมากๆเลย

การสื่อสารกับลูกๆในปัจจุบัน ไม่ทราบว่าเจอคลื่นแทรกจากเทคโนโลยีสมัยนี้กันมั่งมั้ยคะ โดยเฉพาะกับลูกวัยรุ่น ประเภทที่เดี๋ยวนี้ลูกอ่านหนังสือ(อ่านเล่น)น้อยลง ท่องแต่เว๊ป (ก็คงต้องอ่านเหมือนกันแหละ แต่เรามองไม่เห็นว่าเค้าอ่านอะไรบ้าง อ่านนานแค่ไหน หรือเราช่วยตัดสินใจเลือกให้ไม่ค่อยได้เหมือนหนังสือเป็นเล่มๆ) กับเวลาที่เราอยากคุยกับลูก ระหว่างนั่งรถไปด้วยกัน หรือนั่งเล่นอยู่ด้วยกัน แต่มันมี ตึ๊ง..ตึ๊ง..เข้ามา แล้วเค้าก็สาละวนอ่าน แล้วก็สาละวนตอบ จนเราต้องถามย้ำหรือปล่อยให้เค้าเล่นไปก่อน จนบางทีเราก็ลืมเรื่องที่อยากคุยด้วยไปเลยเหมือนกัน :D

คุณนุชหรือว่าเพื่อนๆท่านอื่นมีวิธีจัดการยังไงคะ
อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
theenuch
สมาชิกสมาคมนักลงทุนเน้นคุณค่า
โพสต์: 1735
ผู้ติดตาม: 0

Re: VI บ้าน ๆ

โพสต์ที่ 214

โพสต์

ของที่บ้านเรื่องการอ่านให้ความสำคัญเป็นลำดับต้นๆ เหมือนกันค่ะ
จนลูกตั้งชื่อตัวเองว่า Booker Tee Book worm เลยค่ะ (เค้าชื่อ "ธีร์")

ตอนสอนลูกอ่านหนังสือจะสอนด้วยตัวเอง
ทำอุปกรณ์สอนเองด้วยค่ะ

จริงๆแล้วน่าจะเปิดโรงเรียนอนุบาลได้เลย 555

ขออธิบายละเอียดเลยนะคะ
เผื่อจะเป็นประโยชน์แก่พ่อแม่ที่มีลูกเล็กๆ

ตอนให้ทำความรู้จักกับตัวอักษร
ใช้กระดาษสีมาตัดตัวโตๆ แต่ไม่ทำให้สำเร็จรูปนะคะ
จะทำเป็นหัวกลมไว้ นึกภาพสระอุ "ุ" ชิ้นนี่เป็นสระอุ ได้
และไปเป็นหัวของตัวอักษรอื่นที่มีหัวได้หมด
นอกนั้นจเป็นเส้นตรง สั้นบ้าง ยาวบ้าง
เส้นโค้ง เล็ก ใหญ่ ที่สามารถเอา เส้นตรงมาวางแนวตั้ง 2 เส้น
แล้วเอาเส้นโค้งเล็ก คั่นกลาง บนและล้างจะกลายเป็นเลข "0" ได้
ปาก หยักๆ ของ ก. ที่สามารถ เอาไปประกอบเป็น ก ภ ถ ได้
ตัวแบบไม้หันอากาศ " ั " ที่สามารถเอาไปทำ สระ "ะ" และ ส่วนประกอบของ "ษ" ได้
(อันนี้นำมาสอนอ่านแบบนี้ได้ด้วย "ว" "ะ" "น" ย้ายสระอะขึ้นข้างบน
ฮื้อ เกะกะจัง เอาออกไปตัวนึง เหลือแค่นี้ "วั " กระเถิบ "น" มาติด กลายเป็น "วัน"
แล้วให้ลูลองทำเองกับคำรูปแบบเดียวกันเช่น "ฉัน" "ฝัน" "กัน"

ใช้กับภาษาอังกฤษยิ่งง่ายใหญ่เลยค่ะ

เป็นการสอนที่ Active สนุกดี และตามพื้นก็เอาเทปกาวสีๆ
มาทำเป็นตัวอักษรตัวยากๆ ไว้ เวลาเดินในบ้าน
ก็กระโดดไปตามตัวอักษรต่างๆ สนุกดี
เดินทางเข้าหัวลูกแบบ "ชิว ๆ" เลยค่ะ

ช่วงไหนจะสอนอะไรก็ทำออกมาแล้วแปะไปตาม
ประตูห้องน้ำ หรือพื้นกระเบื้องได้เลย จำได้แล้วก็แกะทิ้งไป
แต่ผนังบ้านไม่ดีนะคะ เพราะสีจะลอก เสียหายได้

.....................

หนังสือ Active

คือไม่รอให้เรามาเปิดอ่านที่บ้านอย่างเดียว
เวลาไปเที่ยวเราพกไปด้วยแล้วเอาไปเปิดเทียบกับของจริงที่เจอ
เช่น เรื่องงู ก็มีหนังสือจำแนกชนิดของงูไปด้วย
ตอนพาไปเที่ยวสถานเสาวภา แล้วก็เปิดเทียบกับตัวจริง
เวลากลับมาบ้านเค้ามาเปิดอ่านทวนและดูภาพประกอบ

เลือกหนังละเอียดๆ ไปเลยค่ะ พวก text book
เพราะจะเป็นภาพจริงและอธิบายละเอียดมาก
ของงูที่มีอยู่จะอธิายลักษณะเกร็ด เขี้ยว
ระบบทางเดินอาหารและ อวัยวะภายในด้วย
ในตัวยาวๆ นั้น ปอดอยู่ตรงไหน กระเพาะ ฯลฯ

สิ่งมีชีวิตที่อาจพบเจอตามชาดหาด
เวลาไปทะเลก็เอาไปด้วย "ปูเสฉวน" เห็นตัวจริงปุ๊บ
ก็เปิดวงจรชีวิต ที่อยู่อาศัย อาหาร ศัตรูตามธรรมชาติ

"ปู" เล็กๆ ที่กำลังขุดดินอยู่มีฟองปุดๆ ที่ปากด้วย
หนังสือจะฉายภาพรูที่อยู่ใต้ดินให้เราดูด้วย

"ด้วง" จะมีหลายเล่ม
ลูกจะรู้ Anatomy ของมันด้วย รวมทั้งแมลงต่างๆ
(ตอนนี้ก็เลี้ยงอยู่ 1 ตัว เพื่อนเค้าให้มา)

บางวันเล่นอยู่ที่สนามวิ่งหน้าตั้งกลับมาบ้าน
บอกว่าเจอแมลง จะเอาหนังสือไปเทียบเพื่อนๆ ก็อยากรู้ด้วย

อย่างเรื่องงูเวลาเค้าไปเที่ยวสถานเสาวภา
เค้าก็ยังเล็กมาก แต่เค้าเรียกชื่องู เช่น
cobra viper adder ซึ่งมันจะมีอยู่ที่ชื่อวิทยาศาสตรที่ตู้งูค่ะ
คนที่ได้ยินก็ถามว่าอายุแค่นี้อ่านออกแล้วเหรอ
จริงๆ แล้วเปล่าหรอกเค้าจำตัวมันได้

และบางคนก็ถามเพิ่มเติมเค้าก็อธิบายได้
เช่น เขียวหางไหม้ คนเข้าใจผิดว่าพิษร้าย
จริงๆ แล้วพิษอ่อนไม่สามารถทำให้คนตายได้ ฯลฯ
คนก็ชม เค้าก็ยิ่งรู้สึกเป็นบวกกับหนังสือใหญ่เลย

คือเค้ามองหนังสือเป็นเพื่อนเป็นแหล่งความรู้
และแน่นอน "รักการอ่าน" มากๆ ค่ะ

ตอนนี้อ่านหนังสือเร็วมากๆ :wink:
theenuch
สมาชิกสมาคมนักลงทุนเน้นคุณค่า
โพสต์: 1735
ผู้ติดตาม: 0

Re: VI บ้าน ๆ

โพสต์ที่ 215

โพสต์

saichon เขียน:ทำจนหลังๆมานี่เปลี่ยนไปครับ ว่างเมื่อไหร่เป็นแกเองครับที่มักเป็นคนหยิบหนังสือมาให้เราอ่านให้ฟังหรือพอเราหยิบหนังสือแกวิ่งเข้ามานั่งในตักรอฟังเลยครับ
ตอนนี้กลับเป็นเราซ๊ะอีก ที่บางครั้งอ่านจนเหนื่อยและต้องบอกแกว่าพอแค่นี้ก่อนน๊ะครับ...555+ :D
นึกภาพตาม...น่ารักดี อิ อิ
นอกจากจะรักหนังสือแล้วยังเป็นการอ่าน "เชิงสัญลักษณ์" ด้วยนะ
ที่เมื่อเวลาผ่านไปนึกถึงนั่งตักพ่อฟังนิทานทีไรอมยิ้มคนเดียวได้ทุกที

เดี๋ยวพี่ค่อยมาเล่าการสอนอ่านหนังสือ
แบบ whole language approach ให้ฟัง
พร้อมวิธีการอย่างละเอียดทั้งภาษาไทยและ Eng นะ
ถ้าเด็กอ่านหนังสือได้เร็วเค้าก็จะเข้าสู่โลกแห่งการอ่านได้เร็วด้วยค่ะ

อาจต้องเตรียมการสอนบ้าง แต่คุ้มค่ะ
ยิ่งมีลูกสองคน สอนคนโตเสร็จไว้ใช้กับคนเล็กได้อีกค่ะ :wink:

เรื่องวินัยพี่เห็นด้วยเหมือนกันค่ะ มันเป็นเรื่องใหญ่ในชีวิตเลยหละ
ภาพประจำตัวสมาชิก
oatty
สมาชิกสมาคมนักลงทุนเน้นคุณค่า
โพสต์: 2444
ผู้ติดตาม: 0

Re: VI บ้าน ๆ

โพสต์ที่ 216

โพสต์

มาเสริมเรื่องไซนัสหน่อยครับ ว่าง ๆ ลองไปอ่านในเวบนี้ได้เลยครับ
http://www.doctor.or.th/search?text=%E0 ... 1%E0%B8%AA

ลูกผมก็เป็นภูมิแพ้ ซึ่งเป็นต้นเหตุของไซนัส ทางแก้คือออกกำลังกายให้สุขภาพแข็งแรง อย่างพี่โจต้องวิ่งรอบสระน้ำใน มอ.เช้าละสามรอบครับ :D
"ผู้ทรงธรรมนั่นแหละคือผู้ทรงเกียรติ ผู้มีความดีนั่นแหละคือผู้มีทรัพย์ ผู้รู้จักพอนั่นแหละคือมหาเศรษฐี" ว.วชิรเมธี
theenuch
สมาชิกสมาคมนักลงทุนเน้นคุณค่า
โพสต์: 1735
ผู้ติดตาม: 0

Re: VI บ้าน ๆ

โพสต์ที่ 217

โพสต์

oatty เขียน:มาเสริมเรื่องไซนัสหน่อยครับ ว่าง ๆ ลองไปอ่านในเวบนี้ได้เลยครับ
http://www.doctor.or.th/search?text=%E0 ... 1%E0%B8%AA

ลูกผมก็เป็นภูมิแพ้ ซึ่งเป็นต้นเหตุของไซนัส ทางแก้คือออกกำลังกายให้สุขภาพแข็งแรง อย่างพี่โจต้องวิ่งรอบสระน้ำใน มอ.เช้าละสามรอบครับ :D
เข้าไปดูแล้วมีเรื่องเกี่ยวกับไซนัสเยอะดีค่ะ ขอบคุณมากค่ะ :)
แล้วลูกของคุณ oatty เป็นไซนัสด้วยหรือเปล่าคะ หรือยังเป็นแค่ภูมิแพ้
ลูกชายก็เป็นภูมิแพ้ค่ะ พอออกกำลังกายมากๆ ดีขึ้นจริงค่ะ

นึกภาพ "คุณโจต้องวิ่งรอบสระน้ำใน มอ.เช้าละสามรอบ" แข็งแรงมากๆ :wink:
theenuch
สมาชิกสมาคมนักลงทุนเน้นคุณค่า
โพสต์: 1735
ผู้ติดตาม: 0

Re: VI บ้าน ๆ

โพสต์ที่ 218

โพสต์

หวานกับแวว เขียน:การสื่อสารกับลูกๆในปัจจุบัน ไม่ทราบว่าเจอคลื่นแทรกจากเทคโนโลยีสมัยนี้กันมั่งมั้ยคะ โดยเฉพาะกับลูกวัยรุ่น ประเภทที่เดี๋ยวนี้ลูกอ่านหนังสือ(อ่านเล่น)น้อยลง ท่องแต่เว๊ป (ก็คงต้องอ่านเหมือนกันแหละ แต่เรามองไม่เห็นว่าเค้าอ่านอะไรบ้าง อ่านนานแค่ไหน หรือเราช่วยตัดสินใจเลือกให้ไม่ค่อยได้เหมือนหนังสือเป็นเล่มๆ) กับเวลาที่เราอยากคุยกับลูก ระหว่างนั่งรถไปด้วยกัน หรือนั่งเล่นอยู่ด้วยกัน แต่มันมี ตึ๊ง..ตึ๊ง..เข้ามา แล้วเค้าก็สาละวนอ่าน แล้วก็สาละวนตอบ จนเราต้องถามย้ำหรือปล่อยให้เค้าเล่นไปก่อน จนบางทีเราก็ลืมเรื่องที่อยากคุยด้วยไปเลยเหมือนกัน :D

คุณนุชหรือว่าเพื่อนๆท่านอื่นมีวิธีจัดการยังไงคะ
นุชพอจะมีคำตอบ...แต่ติดไว้ก่อนนะคะพี่หมอหวานกับแวว
วันนี้....เหมือนจะหลับก่อนลูกแล้วค่ะ :wink:
zzzZ zzzZ zzzZ Z...zz......z..z z z
ภาพประจำตัวสมาชิก
นายมานะ
สมาชิกสมาคมนักลงทุนเน้นคุณค่า
โพสต์: 1116
ผู้ติดตาม: 0

Re: VI บ้าน ๆ

โพสต์ที่ 219

โพสต์

theenuch เขียน:ช่วงนี้ไซนัสอักเสบที่เคยผ่าไปถึง 2 ครั้ง เหมือนจะกลับมากวน...ปวดหัวปวดตาไปหมดเลย
ไม่ค่อยได้มาทักทาย เพื่อนๆ คุยกันไปพลางๆ ก่อนนะคะ

เอา " Depapepe " ที่เราชอบมาฝากค่ะ น่ารักดี :wink:

[youtube]c4niNrQrRHM[/youtube]
เพราะมากครับ ฟังกี่ครั้งก็รู้สึกดีจริงๆ ขอบคุณครับ

ปล.หายไวๆ นะครับพี่นุช ^^
theenuch
สมาชิกสมาคมนักลงทุนเน้นคุณค่า
โพสต์: 1735
ผู้ติดตาม: 0

Re: VI บ้าน ๆ

โพสต์ที่ 220

โพสต์

นายมานะ เขียน:
เพราะมากครับ ฟังกี่ครั้งก็รู้สึกดีจริงๆ ขอบคุณครับ

ปล.หายไวๆ นะครับพี่นุช ^^
ดูแล้วมีความสุขคงเพราะสองคนนี้ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรักทุกๆ วัน
และเค้ามีความสุข เสียงกีตาร์ก็ถ่ายทอดความสุขออกมาด้วย

ท่าจะหายยากมันเรื้องรังนะ อาจต้องออกกำลังกายบ้างตามที่คุณ oatty แนะนำ
บางทีอาจต้องขอบคุณไซนัสอักเสบด้วย ที่ทำให้นอนเร็วขึ้น....ขอบคุณมากนะน้องตู้ :D
ภาพประจำตัวสมาชิก
Nevercry.boy
Verified User
โพสต์: 4626
ผู้ติดตาม: 0

Re: VI บ้าน ๆ

โพสต์ที่ 221

โพสต์

ช่วงรุ่งสางขับรถเข้ามาทำงานในกรุงเทพฯ พอตะวันเริ่มสาง ก็รู้สึกเหนื่อย ๆ ว่ามีปัญหารอ อยู่อีกมากมาย

สารพัดเรื่องในหัว ทั้งเรื่องที่พอมีทางออกและเรื่องที่ไม่มีทางออก รวมถึงเรื่องใหม่ที่ถาโถม

รถติดไฟแดง เจอ ข้อความของพี่สิบล้อ

รูปภาพ

"ทำตัวให้มีค่ากับเวลาที่มีอยู่" พี่เค้าตั้งใจเขียนให้ผมอ่านแน่ ๆ
เด็กผู้ชายไม่ร้องไห้
http://nevercry-boy.blogspot.com/
theenuch
สมาชิกสมาคมนักลงทุนเน้นคุณค่า
โพสต์: 1735
ผู้ติดตาม: 0

Re: VI บ้าน ๆ

โพสต์ที่ 222

โพสต์

Nevercry.boy เขียน:ช่วงรุ่งสางขับรถเข้ามาทำงานในกรุงเทพฯ พอตะวันเริ่มสาง ก็รู้สึกเหนื่อย ๆ ว่ามีปัญหารอ อยู่อีกมากมาย

สารพัดเรื่องในหัว ทั้งเรื่องที่พอมีทางออกและเรื่องที่ไม่มีทางออก รวมถึงเรื่องใหม่ที่ถาโถม

รถติดไฟแดง เจอ ข้อความของพี่สิบล้อ

รูปภาพ

"ทำตัวให้มีค่ากับเวลาที่มีอยู่" พี่เค้าตั้งใจเขียนให้ผมอ่านแน่ ๆ
ขอบคุณ คุณ NB ที่เก็บภาพดีๆ มาแบ่งปัน ขอบคุณพี่สิบล้อด้วย

ยินดีด้วยกับเรื่องที่พอมีทางออก
สำหรับเรื่องที่เหมือนจะไม่มีทางออกอย่างเพิ่งตัดสินว่ามันไม่มีทางออกนะ
เชื่อว่าเมื่อเวลาผ่านไปสักช่วง และระดับคุณ NB ซะอย่าง ทุกสิ่งจะลุล่วงด้วยดี
สำหรับเรื่องที่ถาโถมมาใหม่ ซึ่งตอนนี้อาจจะยังไม่รู้ว่ามันจะไปทางไหน
เดี๋ยวหายเหนื่อยแล้วค่อยๆ คิดไปนะ หวังว่าจะถูกจัดกลุ่มไปเป็นเรื่องที่มีทางออกนะคะ

ในปัญหาที่มากมายเหล่านั้นมีเรื่องจัดเป็นเรื่องที่ควร "อุเบกขา" ได้บ้างมั้ยนะ
ที่ถามเพราะเคยมีค่ะ บางงานที่เราตั้งใจและมีเจตนาดีในการทำมาก เราลุยเข้าไปทำเต็มที่
สุดท้ายผลออกมาถึงกับหมดแรง เราก็ถอยออกมาก่อนเลย ไปพัก ไปเที่ยว ไปทำอะไรๆ
ที่ทำให้เรามีแรง แล้วกลับมองมันใหม่ เอามันวางไว้ตรงหน้าไกลๆ แล้วมองจากมุมใหม่หลายๆ มุม
บางทีเจอเลยว่ามันมีปัจจัยที่เราคุมไม่ได้ที่เกิดจากคนอื่นบ้าง สิ่งแวดล้อมบ้าง

ที่ผ่านมาเรายืนอยู่ใกล้มันเกินไปจนเรามองไม่เห็น พอถอยออกมาแล้วมองเข้าไปใหม่ "เจอเลย"

เราเคยทำแบบที่ว่ามาแล้วพบว่าเรา "ปล่อยวาง" หลายเรื่องที่ต่อให้ทำดีแทบตายก็ให้ผลแค่ "งั้น ๆ"
และมีเวลาไปให้ความสำคัญกับเรื่องที่มีคุณค่า ที่เมื่อเราใส่ใจทำให้ดีผลของมันเปลี่ยนชีวิตค่ะ
ไม่ว่าจะเปลี่ยนชีวิตเราเอง หรือเปลี่ยนชีวิตคนอื่น ไปในทางที่ดี ตอนนี้เราจำกัดความเรื่องลักษณะนี้ว่า
"เรื่องที่เราคู่ควร" ค่ะ เรามีแนวโน้มจะเอาเวลาที่มีค่าของเราไปใส่ใจกับเรื่องอย่างนี้มากขึ้น

ถ้าอธิบายด้วยกฎของพาเรโต ก็จะได้ว่ามีเรื่องแค่ 20 % ในชีวิตที่เราควรเอาเวลา 80 % ไปใส่ใจ
ที่เหลืออีก 80 % อาจต้องการเวลาแค่ 20 % ก็เพียงพอในการจัดการ เพราะผลมันจะแค่ "งั้น ๆ"

พบว่าบริหารเวลาและเรื่องต่างๆ ได้มีประสิทธิภาพขึ้นมากทีเดียว
เมื่อมองย้อนกลับไปต้องอุทานกับตัวเองว่า "รู้งี๊ คิดแบบนี้มาตั้งนานแล้ว"
วิ่งเป็นหนูถีบจักรอยู่กับ "เรื่องที่ไม่คู่ควรแก่เวลาอันมีค่าของเรา" เสียตั้งนาน :D
theenuch
สมาชิกสมาคมนักลงทุนเน้นคุณค่า
โพสต์: 1735
ผู้ติดตาม: 0

Re: VI บ้าน ๆ

โพสต์ที่ 223

โพสต์

theenuch เขียน:ถ้าอธิบายด้วยกฎของพาเรโต ก็จะได้ว่ามีเรื่องแค่ 20 % ในชีวิตที่เราควรเอาเวลา 80 % ไปใส่ใจ
ที่เหลืออีก 80 % อาจต้องการเวลาแค่ 20 % ก็เพียงพอในการจัดการ เพราะผลมันจะแค่ "งั้น ๆ"

พบว่าบริหารเวลาและเรื่องต่างๆ ได้มีประสิทธิภาพขึ้นมากทีเดียว
เมื่อมองย้อนกลับไปต้องอุทานกับตัวเองว่า "รู้งี๊ คิดแบบนี้มาตั้งนานแล้ว"
วิ่งเป็นหนูถีบจักรอยู่กับ "เรื่องที่ไม่คู่ควรแก่เวลาอันมีค่าของเรา" เสียตั้งนาน :D
มาอ่านทวนดูอีกครั้ง...รู้สึกอยากอธิบายเพิ่ม
เพราะถ้าเราบอกว่า เราบริหารเวลาได้ดี
เดี๋ยวจะกลายเป็น คุณ NB เพื่อนที่ดีของเรา
บริหารเวลาไม่เป็นไปอย่างนั้นหรือ...
สงสัยท่าจะไม่เข้าท่าเสียแล้ว จึงอยากอธิบายเพิ่ม ดังนี้ค่ะ


ปกติเราค่อนข้างมีความรับผดชอบสูง และข้มงวดกับตัวเองมากเป็นฐานอยู่แล้ว
ตอนย้ายมาที่ รพ.นี้ใหม่ ๆ ด้วยความที่ hyperactive จนเห็นได้ชัด
ท่าน ผอ. และคณะกรรมการบริหาร เลยได้กรุณาแต่งตั้ง
ให้รักษาการหัวหน้าฝ่ายอีกฝ่ายนึงด้วยซึ่งเป็นงานที่เราก็ไม่ค่อยถนัด
(ปกติเป็นหัวหน้างานอยู่แล้ว..รับเพิ่มอีกตำแหน่งนึง)
และหลังๆ เพราะความที่เข้มงวดกับตัวเอง และตรงต่อเวลามากๆ
เราไม่ยอมให้งานใดๆ เสร็จช้ากว่ากำหนดอย่างเด็ดขาด
(ไม่ว่าจะชิ้นเล็กชิ้นน้อยแค่ไหนก็ตาม ต้องมีคุณภาพและตรงเวลา)
จนในที่สุดก็เริ่มกระทบกับชีวิตประจำวัน เพราะเริ่มมีนอนไม่หลับ และ ฯลฯ

- ขับรถเลยทางออก motor way ทั้งที่เราใช้ทางนี้อยู่ทุกวัน
- ถอยรถเหยียบเหล็กขั้นบันได จนล้อรถฉีกขาดแล้วเราไม่รู้สึกตัว
- ขับรถจะ U-Turn ใต้สะพานคลองรังสิต ในจุดที่เราก็เคย U-Turn บ่อยๆ
แต่เราดันไป U-Turn ช่องสำหรับมอเตอร์ไซค์ จนยางฉีกขาด

เหตุเกิดในช่วงเวลาที่ห่างกันไม่มาก


ส่งผลให้เราต้องมาทบทวนครั้งใหญ่ ว่าเรา "เหม่อลอย" ขณะขับรถ
เพราะเราคิดเรื่องงานอยู่เลยหรือเนี่ย :?: เราเกรงว่าถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป
เราอาจประสพอุบัติเหตุไม่วันใดก็วันหนึ่ง

มันเกิดจากการที่เรามีความรับผิดชอบสูง มาก ๆๆๆๆๆๆๆ
แล้วทำงานเกินตัว แต่อย่างที่บอกงานบางอย่างผลมันแค่ "งั้น ๆ" จริงๆ
และเราดันไปรับผิดชอบเกินกว่าเหตุ เช่น ช้ามาทั้งกระบวนการ
พอมาถึงเรา เราต้องทำให้ทัน เรายอมไม่กินข้าวกลางวัน
ไม่กลับบ้านยังเคย ยอมอยู่จนถึง 4-5 ทุ่ม โทรบอกแฟนว่า
ช่วยเอาลูกเข้านอนไปเลย เราจะกลับดึก (ซึ่งถ้าไม่ใช่เรา
งานตรงจุดนี้จะต้องช้าออกไปแน่จริงๆ มันก็สมเหตุสมผล
ที่จะช้าด้วยนะ เพราะช้ามาทั้งกระบวนการ) แต่เราไม่ยอม

บางครั้งก็เอางานกลับมาทำต่อที่้บ้าน
ซึ่งงานในส่วนของเราเองนั้น เสร็จล่วงหน้าไปนานแล้ว
แต่งานที่เราเอามาทำ คืองานที่เรารับเพิ่ม
หรือบางงานก็อาสาทำเพิ่มเข้าไปอีก นั่นเอง
(ที่มักจะช้ามาเป็นทอดๆ ก่อนจะมาถึงมือเรา)

มันก็ค้านๆ กับนิสัย รู้สึกสับสนว่า
ขนาดเลี้ยงลูกเรายังไม่รับผิดชอบงานแทนลูกเลย
แต่ทำไมเรารับผิดชอบแทนคนอื่น...จนกลับมาเบียดเบียนตนเอง

พอดีแฟนเราต้องไปต่างประเทศ (6 เดือน) ด้วย และต้องเลี้ยงลูกคนเดียว
วันๆ นึงขับรถไปส่งลูก-รับลูก และไปทำงาน เป็นระยะทางกว่าร้อย กม.
ประกอบกับคิดได้ เลยไปขอลาออกจากตำแหน่งรักษาการหัวหน้าฝ่ายค่ะ
เกรงใจ ผอ.ท่านอยู่เมือนกัน แต่เราต้องเลือก เพราะเรามี style การทำงานแบบนั้น
ถ้าไม่ลาออกเสียตำแหน่งนึง แน่นอนงานจะไม่เคยเสีย แต่เราจะแย่ไปเองค่ะ

เมื่อคิดใหม่ ก็ต้องทำใหม่ด้วย...ช่วงแรกๆ ขอบอกว่าทรมานเลยหละ
เวลาที่เรารู้สึกว่าที่จริงบางครั้งเราก็ว่างพอที่จะเข้าไปแก้ปัญหา (ของคนอื่น)
ที่เราเห็นอยู่ตรงหน้าได้ แต่เราต้องนั่งเฉย เพื่อฝึก "ทำใหม่" อย่างที่เราบอก

แต่ตอนนี้เราสามารถทำได้แล้วหละ เราถึงได้มาเล่าได้
และพอทำได้ เรากลับมีเวลาทำงานที่เราอยากทำ เช่น
เขียนอะไรต่างๆ ที่เป็นประโยชน์ในวงกว้างได้

อยากบอกอีกครั้งว่าเรารู้สึกขอบคุณ คุณ NB ที่กรุณามาแบ่งปัน
และแลกเปลี่ยนมุมมองที่ดีอยู่บ่อยครั้ง จนเราก็รู้สึกว่า
คุณ NB เป็นเพื่อนที่ดี และเริ่มเป็นห่วงว่าอาจมี style การทำงาน
เหมือนกับตัวเราเองเมื่อก่อน เพราะเท่าที่เคยอ่านความเห็นคุณ NB
เราคิดว่า คุณ NB เป็นคนที่มีความรับผิดชอบต่องานสูงมากเหมือนกัน
(อาจสูงกว่าเราด้วยซ้ำ)

สรุปว่าที่อยากอธิบายเพื่ม เพราะเกรงว่าที่เราเขียนไว้ด้านบน
จะกระทบคุณ NB ทั้งที่เราไม่ได้เจตนาค่ะ :wink:
koko8889
Verified User
โพสต์: 39
ผู้ติดตาม: 0

Re: VI บ้าน ๆ

โพสต์ที่ 224

โพสต์

เริ่มต้นอ่าน บทความคุณนุช รู้สึกว่าเป็นบทความที่ดีน่าติดตาม จะตามอ่านเรื่อย ๆ น่ะครับ
ขอบคุณที่แบ่งปันประสบการณ์ดี ๆ ครับ
theenuch
สมาชิกสมาคมนักลงทุนเน้นคุณค่า
โพสต์: 1735
ผู้ติดตาม: 0

Re: VI บ้าน ๆ

โพสต์ที่ 225

โพสต์

koko8889 เขียน:เริ่มต้นอ่าน บทความคุณนุช รู้สึกว่าเป็นบทความที่ดีน่าติดตาม จะตามอ่านเรื่อย ๆ น่ะครับ ขอบคุณที่แบ่งปันประสบการณ์ดี ๆ ครับ
ยินดีค่ะ :wink: ติดตามบทความที่คุณ koko8889 กรุณานำมาแบ่งปัน
ในกระทู้ธรรมะด้วยความขอบคุณเช่นกันค่ะ
ชอบมาก รู้สึกว่ามีประโยชน์ เรียบง่าย ปฏิบัติได้จริงค่ะ
theenuch
สมาชิกสมาคมนักลงทุนเน้นคุณค่า
โพสต์: 1735
ผู้ติดตาม: 0

Re: VI บ้าน ๆ

โพสต์ที่ 226

โพสต์

theenuch เขียน:
หวานกับแวว เขียน:การสื่อสารกับลูกๆในปัจจุบัน ไม่ทราบว่าเจอคลื่นแทรกจากเทคโนโลยีสมัยนี้กันมั่งมั้ยคะ โดยเฉพาะกับลูกวัยรุ่น ประเภทที่เดี๋ยวนี้ลูกอ่านหนังสือ(อ่านเล่น)น้อยลง ท่องแต่เว๊ป (ก็คงต้องอ่านเหมือนกันแหละ แต่เรามองไม่เห็นว่าเค้าอ่านอะไรบ้าง อ่านนานแค่ไหน หรือเราช่วยตัดสินใจเลือกให้ไม่ค่อยได้เหมือนหนังสือเป็นเล่มๆ) กับเวลาที่เราอยากคุยกับลูก ระหว่างนั่งรถไปด้วยกัน หรือนั่งเล่นอยู่ด้วยกัน แต่มันมี ตึ๊ง..ตึ๊ง..เข้ามา แล้วเค้าก็สาละวนอ่าน แล้วก็สาละวนตอบ จนเราต้องถามย้ำหรือปล่อยให้เค้าเล่นไปก่อน จนบางทีเราก็ลืมเรื่องที่อยากคุยด้วยไปเลยเหมือนกัน :D

คุณนุชหรือว่าเพื่อนๆท่านอื่นมีวิธีจัดการยังไงคะ
นุชพอจะมีคำตอบ...แต่ติดไว้ก่อนนะคะพี่หมอหวานกับแวว
วันนี้....เหมือนจะหลับก่อนลูกแล้วค่ะ :wink:
zzzZ zzzZ zzzZ Z...zz......z..z z z
มาตอบตามที่สัญญาไว้ค่ะ
แต่คิดว่าอาจไม่ครอบคลุมและอาจไม่ใช่คำตอบที่ดีที่สุด
เนื่องจากอายุลูกของพวกเราไม่เท่ากัน
ฐานนิสัย และเพศของลูกก็มีความแตกต่างกัน

เพื่อนๆ มีวิธีไหนดีๆ ช่วยมาเพิ่มเติมให้นะคะ
เพื่อที่พวกเราจะได้มีวิธีการดีๆ ไปใช้ได้หลากหลายค่ะ

ของที่้บ้านค่าใช้จ่ายส่วนเป็นค่าเข้าถึงเทคโนโลยีผ่านมือ
คิดว่าควรจะเป็นส่วนที่ลูกต้องรับผิดชอบเองค่ะ
เคยบอกเค้าว่าถ้าอยากใช้ก็ได้แต่ต้องจ่ายเอง
เค้าบอกว่าเค้าไม่ได้อยากใช้ค่ะ (ไม่รู้ว่าไม่อยากเอง หรือเสียดายตังค์.. (ฮา))
ดังนั้นลูกจะสามารถเชื่อมต่อกับโลก online ได้เฉพาะตอนอยู่ที่บ้านเท่านั้น

และยังบอกเค้าไปว่าคุณพ่อใช้เพราะต้องติดต่อเรื่องงาน
กับบริษัทนายจ้างที่ US และคุณแม่เองก็เพิ่งใช้ตอนที่
มูลค่า port แตะ 10 ล้าน ถือเป็นการใช้เพื่อก่อให้เกิดรายได้
ซึ่งลูกก็เห็นด้วยค่ะ...เพราะเราทำตามที่เราบอกจริงๆ


การที่ลูกสนใจเรื่องใดๆ นั้นแสดงว่ามันน่าดึงดูดความสนใจมากพอ
คือ "ดู" หรือ "ทำ" แล้วมีความสุขนั่นเองค่ะ
ดังนั้นเราควรพาตัวเองเข้าไปอยู่ในสิ่งที่ลูกสนใจ...แบบเนียนๆ
"พ่อแม่" ควรเป็นสิ่งที่ลูกนึกถึงแล้วมีความสุขไม่น้อยไปกว่า social media ค่ะ

เพื่อให้เข้าใจง่ายขอยกตัวอย่างของที่บ้านนะคะ

[youtube]0C5o9CwHsLo[/youtube]

ลูกดู youtube นี้ แล้วเค้าก็เรียกเรามาดูด้วย
เราก็เลยหัดทำท่า handshake แบบต่างๆ ด้วยกัน
หัดทำไปวันละแบบ (บางทีก็แบบละหลายวัน)
แน่นอน หัวเราะกันลั่นบ้าน...กว่าจะทำได้แต่ละแบบ 555

และเราสามารถเอามาเล่นกันได้ทุกเมื่อที่ต้องการ

ไม่ว่าลูกจะดูอะไร เค้าจะเรียกเรามาดูด้วยเสมอ
อยากให้เราเข้าไปมีส่วนร่วมกับทุกๆ สิ่งค่ะ

แต่ก็ไม่รู้ว่าโตขึ้นกว่านี้จะเปลี่ยนไปเป็นแบบไหนอีก
เราก็ต้องหมั่นสังเกต และพร้อมที่จะปรับตามค่ะ

ตอน 8 โมง เสาร์-อาทิตย์ ก็จะดูการ์ตูน
"ดร.สลัม กับ หนูน้อยอาราเร่" ด้วยกัน
เวลาดูนี่จะนั่งพิงและเกี่ยวแขนเกี่ยวขา หรือกอดกันไปด้วยค่ะ
เดี๋ยววันนี้ก็จะไปดู Dragon ball Z the movie กันค่ะ
ครั้งก่อนไปดู let's go kamen riders ด้วยกัน

สิ่งที่เราทำด้วยกันและหัวเราะด้วยกันเหล่านั้น
ยังแอบมาอยู่ในบทสนทนาระหว่างกัน เป็นช่วงๆ หลังจากนั้น
ไม่ว่าจะในรถ หรือที่ไหนๆ เค้าจะมีคำพูดว่า
"คุณแม่จำได้มั้ย..(โน่น นี่ นั่น ที่เราทำด้วยกัน หรือ ดูด้วยกัน แล้วฮาๆ)..." :B

อาจเรียกได้ว่าสร้างสิ่งที่เป็น "เชิงสัญลักษณ์" ด้วยกัน
ที่นึกถึงเมื่อไหร่อมยิ้มได้เสมอนั่นแหละค่ะ :wink:
ภาพประจำตัวสมาชิก
Nevercry.boy
Verified User
โพสต์: 4626
ผู้ติดตาม: 0

Re: VI บ้าน ๆ

โพสต์ที่ 227

โพสต์

คุณนุชตื่นเต้นมั๊ยครับ ประสบการณ์ที่ไปพูดมาเป็นอย่างไรบ้าง?
เด็กผู้ชายไม่ร้องไห้
http://nevercry-boy.blogspot.com/
theenuch
สมาชิกสมาคมนักลงทุนเน้นคุณค่า
โพสต์: 1735
ผู้ติดตาม: 0

Re: VI บ้าน ๆ

โพสต์ที่ 228

โพสต์

Nevercry.boy เขียน:คุณนุชตื่นเต้นมั๊ยครับ ประสบการณ์ที่ไปพูดมาเป็นอย่างไรบ้าง?
มากมายค่ะ หยิบแก้วกาแฟมาดื่มนี่มือสั่นนะ
ต้องรีบวางกลัวผู้ชมสังเกตเห็น อิ อิ

แต่พอเรามองในกล้องเราจะรู้ว่า
อืม..ช่วงนี้กล้องไม่อยู่ที่เราเลย
จะอยู่ที่แต่อาจารย์แต่ละท่านที่พูด
เราก็จะเริ่มรู้สึกสบายขึ้น
ประกอบกับ เวลาจะส่งคำถามมา
อาจารย์ ดร.ไพบูลย์ท่านก็ถามนำ
และมีข้อความที่ให้กำลังใจเริ่มต้นให้
ในทุกๆ คำถามค่ะ...

หลังจากตอบคำถามไปแล้ว
เราก็ตื่นเต้นตอบตกๆ หล่นๆ ไปตามประสา
อาจารย์ทุกท่านและคุณทิวา
ก็ช่วยกันเสริมให้ลงตัวเลยค่ะ

พอมาช่วง 20 นาทีท้ายๆ หายตื่นเต้นเกือบหมดแล้ว...จบพอดีค่ะ 555

และก็พยายาม keek step เหมือนตอบกระทู้
อย่างที่ NB แนะนำด้วย พบว่าช่วยได้จริง...ขอบคุณมากค่ะ
theenuch
สมาชิกสมาคมนักลงทุนเน้นคุณค่า
โพสต์: 1735
ผู้ติดตาม: 0

Re: VI บ้าน ๆ

โพสต์ที่ 229

โพสต์

theenuch เขียน:อย่างที่ NB แนะนำด้วย
...คุณ NB... :wink:
theenuch
สมาชิกสมาคมนักลงทุนเน้นคุณค่า
โพสต์: 1735
ผู้ติดตาม: 0

Re: VI บ้าน ๆ

โพสต์ที่ 230

โพสต์

ขอเล่าถึงสามีบ้างดีกว่า เหมือนไม่ค่อยได้เล่าถึงเค้าเท่าไหร่

.............................

บนเวทีตอบไปว่าเค้าไม่หนักแน่นทางอารมณ์มากพอ
ทำให้หวั่นไหว เวลาที่ตลาดหุ้นผันผวนมาก

มาคิดทบทวนดูอีกที เราน่าจะใช้คำไม่ถูก
ที่จริงเค้าอาจจะ "รับความเสี่ยงได้น้อย" เท่านั้น
ถ้าให้ทำแบบสอบถามลงทุน อาจได้คะแนน 3/8
ในขณะที่ตัวเราเองนั้น ได้คะแนน 7/8

เพราะจริงๆ แล้วคุณพ่อของลูกเป็นคนที่
มีความหนักแน่นทางอารมณ์สูง และใจเย็นมากๆๆๆๆๆ

ดังนั้นเราเลยจะสลับๆ บทบาทกันหลายเรื่อง ดังเช่นที่
ท่านอาจารย์ ดร.นิเวศน์ ได้กรุณาแบ่งปันไว้ในการสัมมนาครั้งนี้ด้วยว่า
" อยู่กันไปจะรู้ว่าบทบาทใครเป็นอย่างไร หน้าที่ตรงนี้ใครทำ
โดยธรรมชาติจะปรับไปเรื่อยๆ ใหม่ๆ ก็มีฝ่ายหนึ่งพยายาม
บอกให้ทำอย่างนั้นอย่างนี้ สักพักจะรู้ว่าให้เขาทำดีกว่า"

ที่บ้านคุณพ่อจะเตรียมอาหารเช้า + กาแฟ
พอเตรียมอาหารเสร็จจึงค่อยไปปลุกพวกเรา
แม่ ลูก ตื่นมา อาหารเช้าพร้อมเลยค่ะ

เรามีหน้าที่ ถูบ้าน ตัดแต่งกิ่งไม้ เก็บใบไม้
ดูแลบ่อปลา ล้างโรงรถ และวางแผนการเงินการลงทุน

คุณพ่อมีหน้าที่ ล้างรถ ซักผ้าด้วยมือ เพราะเค้าบอกว่า
เค้ามีแรงขยี้ผ้าซักมือมากกว่า และรีดผ้าเรียบร้อยกว่า

ลูกก็มีหน้าที่ซักถุงเท้าตัวเองและของคุณพ่อด้วย
ช่วยล้างจาน กรอกน้ำใส่ตู้เย็น และล้างพัดลมทุกตัว
อาบน้ำเจ้าหมาช่วยกันกับคุณพ่อ

นอกจากเป็นรายได้หลักของครอบครัว
และทำงานบ้าน ดูแลพวกเราเก่งอย่างที่เล่ามาแล้ว
ยังไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ และใช้จ่ายอย่างประหยัดด้วย
และไม่เคยวอกแวกให้น่าเป็นห่วง เลิกงาน กลับบ้านเร็วตลอด

ตอนคลอด (ผ่าคลอด) เราฟื้นช้า เลยกลับจากห้องผ่าตัดช้า
กลับมาห้องพบว่าคุณพ่อเอาลูกมาดูแลแล้ว
และไม่ยอมคืนให้ห้องเด็กอ่อน แม้ทาง รพ.
จะบอกว่าคุณแม่ยังไม่แข็งแรงจะเอาไปดูแลให้ก่อน
คุณพ่อตื่นมาเปลี่ยนผ้าอ้อมลูกทั้งคืน

พอดีที่บ้านไม่มีคนช่วยเลยขออยู่ รพ.หลายวัน
เพื่อให้สะดวกเพราะยังไม่ต้องซักผ้าเอง
วันที่จะออกจาก รพ. พยาบาลชอบใจกันใหญ่
ว่าคุณพ่อ ห่อผ้าอ้อมลูกได้สวยกว่าพยาบาลอีก

.............................

ถือว่าเราโชคดีมากๆ เรื่องชีวิตคู่

.............................

จะว่าโชคดีก็อาจไม่ใช่ซะทั้งหมด
เราเองก็มีคุณสมบัติที่เราประเมินเอง
ว่าดีสำหรับการใช้ชีวิตคู่มาก
คือ ไม่จุกจิก เราไม่เคย "งอน"
แบบที่ต้องให้เค้ามาง้อเลยสักครั้งเดียว
ตั้งแต่ตอนก่อนแต่งงานมาแล้ว

และดูแลตัวเองได้ ทำอะไรคนเดียวได้
บางทีไปห้างเราจะจดรายการ 2 ใบ
แล้วออกแบบการเดินให้แต่ละใบ
ไปทางไหนที่ไม่ย้อนไปย้อนมา
แล้วแบ่งให้เค้าใบนึงตัวเองใบนึง
และสุดท้ายจะเดินกลับมาเจอกันจุดนึง

มีอยู่วันนึง สามีบอกว่า
"เราไม่ได้รีบไปไหนนี่นา เราเดินไปด้วยกันไม่ได้เหรอ" 555
แต่ตอนนี้ก็ยังแบ่ง ๆ หน้าที่เดินแยกกันแบบนั้นอยู่บ้าง
เพื่อความรวดเร็ว เพราะเราไม่ชอบอยู่ในห้างนานๆ

เวลาเค้าไปต่างประเทศเราก็อยู่ได้สบายไม่เคยเหงา
ดูแลลูก ทำงานบ้านทั้งหมด โดยไม่ต้องให้เค้าห่วง
เวลาที่เค้าทำงานเราไม่ค่อยชอบโทรไป
กลายเป็นว่า เค้าโทรหาเราทั้งวันแทน อิ อิ :wink:

จบดื้อๆ เลยดีกว่า...เล่าชีวิตคู่ยาวๆ เขิน :oops:
หวานกับแวว
Verified User
โพสต์: 86
ผู้ติดตาม: 0

Re: VI บ้าน ๆ

โพสต์ที่ 231

โพสต์

ขอบคุณคุณนุชที่แนะนำเรื่องกิจกรรมกับลูกนะคะ

ได้อ่านสรุปงาน money talk แล้ว ชอบจังเลย หลากหลายรสชาติมาก ไว้จะตามไปดูย้อนหลังอีกที ตื่นเต้นและยินดีไปกับคุณนุชด้วยค่ะ
อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
theenuch
สมาชิกสมาคมนักลงทุนเน้นคุณค่า
โพสต์: 1735
ผู้ติดตาม: 0

Re: VI บ้าน ๆ

โพสต์ที่ 232

โพสต์

หวานกับแวว เขียน:ขอบคุณคุณนุชที่แนะนำเรื่องกิจกรรมกับลูกนะคะ

ได้อ่านสรุปงาน money talk แล้ว ชอบจังเลย หลากหลายรสชาติมาก ไว้จะตามไปดูย้อนหลังอีกที ตื่นเต้นและยินดีไปกับคุณนุชด้วยค่ะ
ไม่ทราบจะเป็นประโยชน์หรือไม่เพราะลูกพี่หมอนะจะโตนำลูกนุชไปแล้ว

หัวข้อดีมากๆ เลยค่ะ มีอยู่ตอนนึงที่คุณดนัยพูดถึงว่า
ไปประมูลงานภาครัฐได้แต่ในที่สุดแล้วต้องปฏิเสธไป
เพราะมีการยื่นข้อเสนอที่คอรัปชั่นค่ะ
ตอนหันหลังเดินกลับออกมาน้ำตาคลอเลย

นุชนั่งอยู่แถวหน้าสุดก็น้ำตาคลอไปด้วยนิดนึง
ต้องเงยๆ หน้านิดๆ ให้มันไหลกลับลงไปเองค่ะ

คือเรามองว่าการที่ผู้ชายจะร้องไห้หรือน้ำตาคลอได้เนี่ย
มันไม่ใช่เรื่องของความ "อ่อนแอ" นะคะ เป็นความ "อ่อนโยน"
ในเรื่องที่ซาบซึ้งใจ หรือคงต้องกระทบกับอุดมการณ์พอสมควรทีเดียว

อาจารย์ทุกท่านพูดดีมากๆ ทั้งสองช่วงค่ะ
ส่วนนุชก็มีแอบก้มหน้าก้มตาอยู่บ้าง "ทำใจ" ค่ะ 555 :D
saichon
Verified User
โพสต์: 1219
ผู้ติดตาม: 0

Re: VI บ้าน ๆ

โพสต์ที่ 233

โพสต์

theenuch เขียน:
จบดื้อๆ เลยดีกว่า...เล่าชีวิตคู่ยาวๆ เขิน :oops:
555+
ครอบครัวนี้น่ารักทั้งบ้านเลย...
อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่นดีครับ

ส่วนเนื้อหาที่พี่นุชและวิทยากรท่านอื่นไปพูดในรายการมันนี่ทอร์คเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา
ได้ประโยชน์กับคนที่กำลังวางแผนชีวิตให้ลูกอย่างผมมากครับ :D
ซื้อหุ้นตัวที่เมื่อมองไปในอนาคตแล้ว ที่ปัจจุบันราคายัง undervalue ที่สุด
ddoo7
Verified User
โพสต์: 292
ผู้ติดตาม: 0

Re: VI บ้าน ๆ

โพสต์ที่ 234

โพสต์

theenuch เขียน: ..........
เวลาเค้าไปต่างประเทศเราก็อยู่ได้สบายไม่เคยเหงา
ดูแลลูก ทำงานบ้านทั้งหมด โดยไม่ต้องให้เค้าห่วง
เวลาที่เค้าทำงานเราไม่ค่อยชอบโทรไป
กลายเป็นว่า เค้าโทรหาเราทั้งวันแทน อิ อิ :wink:

จบดื้อๆ เลยดีกว่า...เล่าชีวิตคู่ยาวๆ เขิน :oops:
เล่าได้บรรยากาศครอบครัวเลยครับ น่ารักจุงเบย
อยู่ต่างประเทศ โทรมาบ้านต้องกล้าและกัดฟันมาก เพราะแม้แต่เด๋ยวนี้ค่าโทรศัพท์ก็ยังแพงมาก
ทั้งหลังโทรศัพท์ยังต้องทำใจ เพราะจากที่คิดถึงจะเป็นกลายมากกว่าคิดถึง....
ขอรอชม money talk ตอนต่อไป :mrgreen:
syj
Verified User
โพสต์: 4241
ผู้ติดตาม: 0

Re: VI บ้าน ๆ

โพสต์ที่ 235

โพสต์

theenuch เขียน:
หวานกับแวว เขียน:ขอบคุณคุณนุชที่แนะนำเรื่องกิจกรรมกับลูกนะคะ

ได้อ่านสรุปงาน money talk แล้ว ชอบจังเลย หลากหลายรสชาติมาก ไว้จะตามไปดูย้อนหลังอีกที ตื่นเต้นและยินดีไปกับคุณนุชด้วยค่ะ
ไม่ทราบจะเป็นประโยชน์หรือไม่เพราะลูกพี่หมอนะจะโตนำลูกนุชไปแล้ว

หัวข้อดีมากๆ เลยค่ะ มีอยู่ตอนนึงที่คุณดนัยพูดถึงว่า
ไปประมูลงานภาครัฐได้แต่ในที่สุดแล้วต้องปฏิเสธไป
เพราะมีการยื่นข้อเสนอที่คอรัปชั่นค่ะ
ตอนหันหลังเดินกลับออกมาน้ำตาคลอเลย

นุชนั่งอยู่แถวหน้าสุดก็น้ำตาคลอไปด้วยนิดนึง
ต้องเงยๆ หน้านิดๆ ให้มันไหลกลับลงไปเองค่ะ

คือเรามองว่าการที่ผู้ชายจะร้องไห้หรือน้ำตาคลอได้เนี่ย
มันไม่ใช่เรื่องของความ "อ่อนแอ" นะคะ เป็นความ "อ่อนโยน"
ในเรื่องที่ซาบซึ้งใจ หรือคงต้องกระทบกับอุดมการณ์พอสมควรทีเดียว

อาจารย์ทุกท่านพูดดีมากๆ ทั้งสองช่วงค่ะ
ส่วนนุชก็มีแอบก้มหน้าก้มตาอยู่บ้าง "ทำใจ" ค่ะ 555 :D
พอดีกันเลย ครับ ฝากข่าวนี้ให้อ่านด้วย . . .
http://board.thaivi.org/viewtopic.php?f ... 1#p1580541

ที่จริงประสบการณ์ที่เจอมาก็คล้ายๆ กัน แต่มันเป็นทั้ง Industry ทำให้
ต้องออกมานี่แหละครับ หลังต่อสู้เป็นระยะเวลายาวนาน ยอมแพ้ครับ . . .
// Stay Hungry, Stay Foolish.
// Stay Calm, Stay Invest.
// Price is what you pay, Value is what you get.
ภาพประจำตัวสมาชิก
นพพร
Verified User
โพสต์: 1039
ผู้ติดตาม: 0

Re: VI บ้าน ๆ

โพสต์ที่ 236

โพสต์

เอามะเฟืองมาฝากครับ ไม่ได้เข้ามาซะนาน
คุณไม่มีสิทธิ์ดูไฟล์ที่แนบมาในกระทู้
ก้าวแรกที่เล็กๆ แต่เป็นก้าวที่ยิ่งใหญ่ของชีวิต
theenuch
สมาชิกสมาคมนักลงทุนเน้นคุณค่า
โพสต์: 1735
ผู้ติดตาม: 0

Re: VI บ้าน ๆ

โพสต์ที่ 237

โพสต์

นพพร เขียน:เอามะเฟืองมาฝากครับ ไม่ได้เข้ามาซะนาน
ขอบคุณมากที่นำมะเฟืองลูกดกๆ มาฝาก ตกลงน้องฉิมมีลูก 2 คนใช่มั้ยคะ
ใน fb พี่ไปแอบเยี่ยมชมมา บางครั้งเห็นเจ้าตัวน้อย 3 คน

ยังมีน้องสายชลที่บอกไว้ว่าจะนำรูปครอบครัวมาฝาก ยังไม่เห็น...ทวงซะเลย อิ อิ

บ้านคุณ ddoo7 ที่เคยบอกว่ามีกล้วยไม้เยอะ ถ้าสะดวกนำมาลงได้
เพื่อนๆ ท่านอื่น หรือน้องๆ ที่อยู่ต่างแดนก็นำรูปมาให้เพื่อนๆ ชื่นชมได้นะคะ

หรืออย่างของคุณ NB ที่เคยนำรูปและข้อความจากพี่สิบล้อมาฝากกันก็ดีค่ะ

รู้สึกขอบคุณทุกท่านที่แวะมาเล่ามาคุยหรือแม้แต่แวะมาอ่านค่ะ :wink:
ภาพประจำตัวสมาชิก
นพพร
Verified User
โพสต์: 1039
ผู้ติดตาม: 0

Re: VI บ้าน ๆ

โพสต์ที่ 238

โพสต์

สองคนครับ หญิงทั้งคู่ ที่เห็นเิพิ่มมาจะเป็นหลานๆที่ชอบวิ่่งเล่นไปมาที่บ้าน

เห็นคนหนึ่งมาเล่าเรื่องที่บ้าน เหมือนจะอยู่ราชบุรีเหมือนกัน ผมอยู่อำเภอโพธารามครับ
เมืองคนสวย

้พื้นฐานเป็นเด็กชนบทธรรมดาครับ เีรียนโรงเรียนวัดในระดับประถมและมัธยม ต่อเทคนิคราชบุรีโดยสอบแข่งเพราะโรงเรียนวัดตอนมัธยมไม่มีโควต้าให้ สอบได้อันดับสุดท้ายพอดีของคนที่สอบแข่งขันเข้าสาขาช่างไฟฟ้า ที่เทคนิคราชบุรี หลังจากนั้นมาทราบภายหลังมีเืพื่อนบอกว่าเราเกือบไม่ได้เรียนเพราะเขาเห็นชื่อเราในลำดับสุดท้าย และเขาสามารถมาแทนตำแหน่งนั้นได้ (ขอไม่บอกละกันครับว่าสิทธิ์อะไร) เขาเลยมาตามหาเราในชั้นและก็กลายมาเป็นเพื่อนกันตลอดช่วงเรียน ปวช.ปวส. จากนั้นก็ไปสอบแข่งเข้าเรียนระดับปริญญาตรีต่อ เพราะไม่มีโควต้าเช่นกัน ได้อันดับกลางๆ เพราะมีติวกับเพื่อนก่อนมาสอบด้วยกัน เพื่อนที่ติวก็ติดที่อื่นกันบ้างก็ว่ากันไป ค่าเทอมของรัฐถูกแต่มีค่าอุดหนุนพิเศษ 30,000 ต่อปีที่ต้องจ่ายตลอดการเีรียน, เราสามารถลดคชจ.ตรงนี้ได้้ด้วยการเรียนให้ติดดาวในรุ่น ซึ่งมีประมาณ 10 คน แข่งกันในรุ่นแย่งดาวทำให้ไม่เสียเงินในปีถัดมา เรียนเครียดเพราะไม่อยากเสียค่าใช้จ่ายเยอะ สมุดหนังสือไม่มี ยืมเพื่อนตลอด ชีตไม่เคยถ่ายเอกสารขอยืมเพื่อนอ่านตลอด หลังๆยิ่งมาอยู่บ้านด้วยกัน (เพราะประหยัดค่าใช้จ่ายเมื่อมาแชร์กัน) ทำให้้ลดรายจ่ายหลายอย่างลงไปได้เยอะ เรียนจนจบจึงเริ่มออกมาหางานทำ ไว้เดี๋ยวมาโม้ต่อ
ก้าวแรกที่เล็กๆ แต่เป็นก้าวที่ยิ่งใหญ่ของชีวิต
saichon
Verified User
โพสต์: 1219
ผู้ติดตาม: 0

Re: VI บ้าน ๆ

โพสต์ที่ 239

โพสต์

theenuch เขียน: ยังมีน้องสายชลที่บอกไว้ว่าจะนำรูปครอบครัวมาฝาก ยังไม่เห็น...ทวงซะเลย อิ อิ
อุ้ย...โดนพาดพิง
ส่งให้ใหม่อีกรอบแล้วจ้า
(รอบแรกที่ส่งไป สงสัยเครื่องคอมจะรับในความหน้าตาดีของคนในครอบครัวเราไม่ได้ 555+) :D
ซื้อหุ้นตัวที่เมื่อมองไปในอนาคตแล้ว ที่ปัจจุบันราคายัง undervalue ที่สุด
theenuch
สมาชิกสมาคมนักลงทุนเน้นคุณค่า
โพสต์: 1735
ผู้ติดตาม: 0

Re: VI บ้าน ๆ

โพสต์ที่ 240

โพสต์

saichon เขียน:
theenuch เขียน: ยังมีน้องสายชลที่บอกไว้ว่าจะนำรูปครอบครัวมาฝาก ยังไม่เห็น...ทวงซะเลย อิ อิ
อุ้ย...โดนพาดพิง
ส่งให้ใหม่อีกรอบแล้วจ้า
(รอบแรกที่ส่งไป สงสัยเครื่องคอมจะรับในความหน้าตาดีของคนในครอบครัวเราไม่ได้ 555+) :D
ได้รับแล้วจ้า..ลูกชายสองคนของน้องสายชลน่ารักมากๆๆๆๆๆๆ :wink:
แต่คุณพ่อเขาบอกว่าเขาหน้าตาดีกว่าลูกอีก 555...จะเชื่อดีมั้ยพวกเรา