Thai VI

house เขียน:พูดถึงเรื่องนี้ ผมก็ยังสงสัยอยู่ครับ ว่าผลงานปีแรกผมนี่ ฝีมือ หรือ ฟลุ้ค กันแน่ เพราะเอากันจริงๆ ผมก็ไม่มีความสามารถในการวิเคราะห์ DCA แบบคุณวิบูลย์ เก็บก้นบุหรี่ก็ไม่เก่ง DCF ก็เพิ่งหัด แล้วก็ประมาณกำไรแบบคุณ Blueblood ไม่ได้

yoyo เขียน:แต่ก่อนเพื่อนผมก็พูดแบบนี้เหมือนกันครับ
แต่หลังจากเวลาผ่านไปปีกว่า เพื่อนๆผมขาดทุนกันทุกคน ผมยังยิ้มแฉ่งกำไรดีเหมือนเดิม
เลยเลิกแล้วครับ .. หลังๆผมพูดอะไรไปซื้อตามกันเป็นแถวเลย
เอาผลงานพิสูจน์ดีกว่าครับ ชัดเจนกว่า

yoyo เขียน:เกือบครบปีแล้วเหรอครับที่พี่วิบูลย์เขียนบทความ
เร็วเหมือนกันนะครับเนี่ย ...
ผมยังรู้สึกเหมือนเพิ่งเกิดเมื่อไม่กี่เดือนก่อนอยู่เอง

yoyo เขียน:เกือบครบปีแล้วเหรอครับที่พี่วิบูลย์เขียนบทความ
เร็วเหมือนกันนะครับเนี่ย ...
ผมยังรู้สึกเหมือนเพิ่งเกิดเมื่อไม่กี่เดือนก่อนอยู่เอง

ส่วนที่หมอฟันท่านบอกว่าต้องรอเวลาพิสูจน์ 3 ปี
ผมว่าจริงอย่างยิ่งเลยครับ .. เล่นหุ้นที่ต้องพิสูจน์กันนานๆ ยิ่งเกิน 3 ปียิ่งดี
คนที่เล่นปีแรกขาดทุน ... ส่วนใหญ่เลิกเล่นหุ้นแล้วโทษว่าตลาดหุ้นเป็นการพนัน
คนที่เล่นปีแรกกำไร .. ส่วนใหญ่คิดว่าตัวเองเป็นเซียน ปีต่อมาลงเงินเพิ่มขึ้นๆ .. สุดท้ายเจ๊ง ...คิดว่าตลาดหุ้นเป็นการพนัน .. จะแย่กว่าก็ตรงที่อาจจะขาดทุนหนักกว่าคนแรก
ต้องพยายามเป็นคนส่วนน้อยให้ได้ ขาดทุนแล้วอย่าโทษใคร ให้โทษตัวเราเอง ..หาข้อบกพร่องแล้วแก้ไขไปเรื่อยๆ
กำไรแล้วอย่าเหลิง รอเวลาพิสูจน์เวลาเพิ่งปีหรือ 2 ปียังน้อยเกินไป เวลาน้ำมันขึ้น เรือมันก็ลอยขึ้นทุกลำ ทำกำไรเวลาที่ทุกๆคนทำได้ไม่ใช่เรืองแปลกขาดทุนซิแปลก แต่เมื่อผลงานระยะยาวเป็นแสดงว่าน้ำลดแล้วเรือยังลอยขึ้นค่อยมาเฮดีกว่า .. แล้วคนอื่นจะเห็นว่าไอ้นี่มันนั่งเรือวิเศษ ลอยเหนือน้ำได้ .... เค้าคงมาถามเราเองว่าไปเอาเรือวิเศษมาจากไหน

เหลืออีกประมาณ 9เดือนจะครบ 3 ปีครับ...
แต่ลงเงินไป 100% ตั้งแต่ยังไม่จบปีแรกเลยด้วยซ้ำ

Dividend VS Value Stock

คนจำนวนมากในตลาดหุ้นมักจะเข้าใจผิดคิดว่า Value Stock หรือหุ้นคุณค่าก็คือหุ้นที่มีการจ่ายปันผลที่ดี ยิ่งปันผลสูงเมื่อเทียบกับราคาหุ้นมากเท่าไรหุ้นนั้นก็เป็นหุ้น Value มากขึ้นเท่านั้น บ่อยครั้งโดยเฉพาะในช่วงที่ภาวะตลาดไม่คึกคักโบรกเกอร์และหนังสือพิมพ์ก็จะนำเสนอหุ้นที่จ่ายปันผลงามที่สุด 10-20 อันดับ และแนะนำว่าเป็นหุ้นที่น่าลงทุน

บางครั้งผมเองก็เคยพูดว่า ปันผลเป็นคำตอบสุดท้าย นั่นคือมีหุ้นที่จ่ายปันผลดีบางตัวน่าสนใจเข้าข่ายเป็น Value Stock และต่อมาก็พิสูจน์ว่าสิ่งนั้นเป็นจริง คือหุ้นที่จ่ายปันผลดีเหล่านั้นทำกำไรให้กับคนที่ถืออย่างงดงาม

พูดไปพูดมามาก ๆ เข้าคนจำนวนไม่น้อยก็เลยเข้าใจผิดคิดว่าหุ้น Value ก็คือหุ้นปันผล และคิดว่าผมในฐานะ Value Investor พันธุ์แท้ ชอบลงทุนซื้อหุ้นที่จ่ายปันผลงามและจะถือเก็บเพื่อกินปันผลเป็นหลักโดยไม่สนใจกำไรจากการปรับตัวขึ้นของราคาหุ้น

นั่นเป็นความเข้าใจผิดอย่างสิ้นเชิง เพราะคำว่า Value Stock นั้น ความหมายก็คือเป็นหุ้นที่มีคุณค่าสูงกว่าราคาหุ้นมาก โดยที่คุณค่านั้นคิดจากความสามารถในการทำกำไรและ / หรือการสร้างกระแสเงินสดของบริษัทในอนาคตระยะยาว ส่วน หุ้นปันผล ที่พูดกันนั้นมักจะเป็นปันผลที่จ่ายในปีที่แล้วหรือปีที่กำลังถึงเมื่อเทียบกับราคาหุ้นในปัจจุบัน

ความแตกต่างระหว่างหุ้นปันผลกับ Value Stock นั้นชัดเจนก็คือ ใน Value Stock เราพยายามหาความสามารถในการทำกำไรหรือเงินสดในระยะยาวของบริษัทซึ่งจะต้องวิเคราะห์ปัจจัยต่าง ๆ มากมายตั้งแต่เรื่องของภาวะอุตสาหกรรม การตลาด การผลิต การบริหารงาน และการเงินของบริษัท ความได้เปรียบเสียเปรียบของบริษัทเทียบกับคู่แข่งและอื่น ๆ อีกมาก ในขณะที่หุ้นปันผล ดูเฉพาะการจ่ายปันผลปีที่แล้วปีเดียวเทียบกับราคาหุ้นในปัจจุบันซึ่งเป็นข้อมูลของอดีตที่ไม่ต้องวิเคราะห์อะไรเลย

ในสายตาของ Value Investor แล้ว ปันผลเป็นเพียงองค์ประกอบหนึ่งหรือเป็นคุณค่าของหุ้นที่นำมาพิจารณาประกอบกับองค์ประกอบอื่นอีกหลาย ๆ อย่าง บางคนคิดว่าผลตอบแทนจากปันผลเป็นสิ่งที่สำคัญมาก บางคนก็เฉย ๆ ส่วนผมเองนั้น ผมคิดว่าปันผลเป็นเพียง ผลตอบแทนของการรอคอย นั่นก็คือ เวลาผมซื้อหุ้นที่เป็น Value Stock นั้น ผมซื้อเพราะผมเชื่อว่าเป็นกิจการที่ดีราคาถูก แต่ผมไม่รู้ว่าราคาหุ้นจะวิ่งขึ้นไปเมื่อไร บางครั้งผมต้อง รอคอย นานมาก ซึ่งถ้าในระหว่างนั้นผมไม่ได้อะไรตอบแทนเลยผมก็จะรู้สึกแย่มากและก็ทำใจได้ยาก ดังนั้น หุ้นที่มีการจ่ายปันผลน้อยนิดเมื่อเทียบกับราคาหุ้นจึงเป็นหุ้นที่ผมไม่ชอบเลย

แต่ผมเองก็ไม่ชอบและมักจะไม่สนใจหุ้นที่จ่ายปันผลอย่างงดงามมากเมื่อเทียบกับราคาหุ้น เช่น จ่ายถึง 10% ของราคาหุ้นที่เรียกกันว่าหุ้นปันผล เหตุผลไม่ใช่เพราะผมรังเกียจปันผลหรือคิดว่านี่เป็นผลตอบแทนที่น้อยเทียบกับการขึ้นของราคาหุ้น แต่เป็นเพราะว่า หุ้นปันผล เหล่านั้น ส่วนใหญ่มักจะเป็นหุ้นที่จ่ายปันผลมาก ชั่วคราว นั่นก็คือ จ่ายมากเฉพาะปีที่ผ่านมา แต่อนาคตคงไม่สามารถที่จะจ่ายได้เท่าเดิมเนื่องจากกำไรของบริษัทในอนาคตจะลดลง เพราะฉะนั้น หุ้นปันผล ของวันนี้ อาจจะกลายเป็นหุ้นที่จ่ายปันผลน้อยในวันข้างหน้า

บริษัทบางแห่งทำกำไรปีที่แล้วได้ 8 บาทต่อหุ้น และจ่ายปันผล 8 บาทต่อหุ้นเหมือนกันเพราะไม่มีความจำเป็นต้องเก็บกำไรเอาไว้ลงทุนต่อ ราคาหุ้นของบริษัทที่ซื้อขายในตลาดเท่ากับ 100 บาท ดังนั้นผลตอบแทนปันผลเท่ากับ 8% คนพูดว่านี่คือหุ้นที่จ่ายปันผลดีมากเป็นหุ้นปันผล อีกบริษัทหนึ่งกำไร 10 บาทต่อหุ้น ราคาหุ้นเท่ากับ 100 บาทเท่ากัน แต่จ่ายปันผลเพียง 3 บาท เพราะต้องนำกำไรส่วนที่เหลืออีก 7 บาทต่อหุ้นไปลงทุนขยายงานต่อ คำนวณดูแล้วผลตอบแทนปันผลเพียง 3% แต่มองดูแล้วบริษัทนี้น่าจะดีกว่าบริษัทแรกและมีคุณค่ามากกว่า เพราะบริษัทน่าจะเติบโตมากกว่าเพราะมีการลงทุนขยายกิจการ และราคาหุ้นเมื่อคิดจากค่า PE ก็ถูกกว่า คือเท่ากับ 10 เท่า (100/10) ในขณะที่บริษัทแรกนั้นค่า PE เท่ากับ 12.5 (100/8)

หุ้นที่จ่ายผลตอบแทนปันผลสูงนั้นคงจะไม่เลวร้ายดังตัวอย่างข้างต้นเสมอไปแต่หุ้นหลายตัวก็มีลักษณะดังกล่าว ดังนั้นก่อนที่จะซื้อหุ้น ปันผล ควรที่จะศึกษาตัวบริษัทอย่างถี่ถ้วนเสียก่อนว่าปันผลที่ได้รับนั้นจะไม่ลดลงในอนาคต ซึ่งถ้าเป็นอย่างนั้นจริง การได้ปันผลงามก็ไม่มีประโยชน์ เพราะในวันที่เราได้รับปันผล ราคาหุ้นกลับลดลงมากกว่า ปันผลดีกลายเป็นกับดัก และนี่ไม่ใช่หุ้น Value ที่เราเสาะแสวงหาเลย

ปรัชญา เขียน: คุณวิบูลย์ น่าเอาน้องyoyo
ไปเขียนคอลั่มน์ ใน นสพ.บ้างนะครับ
ที่เขียนนั่นเป็นสัจจะรรมเลย

color=blue] คุณวิบูลย์ น่าเอาน้องyoyo
ไปเขียนคอลั่มน์ ใน นสพ.บ้างนะครับ
ที่เขียนนั่นเป็นสัจจะรรมเลย[/color]

harry เขียน:ไหนว่าบทความของพี่ทั้งสอง จะมีรวมเล่มออกมาเร็วๆนี้ หรือว่ายังได้ไม่ครบพอออกเป็นหนังสือครับ

VIB007 เขียน:ขอบ่นเรื่องการศึกษาของเมืองไทยอีกหน่อย
เมื่อปิดเทอมคราวที่แล้ว บริษัทผมมีนักศึกษามาฝึกงาน
จบจากคณะเศรษฐศาสตร์ จุฬา ปี3 กำลังจะขึ้นปี 4
พอผมพบว่าเขาเรียนเศรษฐศาสตร์
ผมเลยถามเขาว่า
มีความเห็นอย่างไรในสภาพเศรษฐกิจประเทศไทยในอีก 1-2 ปีข้างหน้า
(จริงๆเพื่อนำมาวิเคาระห์หุ้น)

เขาตอบไม่ได้ครับ

ผมถามว่าอาจารย์เคยมีการสอนให้ออกความคิดเห็นเป็นกลุ่มในชั้นไหม
เขาตอบว่าไม่มี แต่จะมีวิชาหนึ่งในปี 4

ได้คำตอบแค่นี้ ผมก็พบแล้วว่า
ผ่านไป 10-20 ปีการเรียนแม้แต่ในมหาวิทยาลัยเมืองไทย
ยังคงล้าหลัง
เรียนกันแต่ในตำรา
ไม่เคยให้นักเรียนแสดงความคิดเห็นเพื่อมาดูว่าสิ่งที่รุ่นเก่าคิดไว้นั้น
มันยังนำมาใช้ในปัจจุบันได้หรือไม่

ผมว่าไม่มีทางที่นักเศรษฐศาสตร์เมืองไทยจะได้รางวัลโนเบลเลย
เพราะเราไม่เคยคิดอะไรใหม่ๆ ออกไปจากกรอบของตำราเดิมๆ
เรายึดติดกับสมการเดิมๆ เลยทำให้เราต้องลดค่าเงินบาท เศรษฐกิจพังพินาศเมื่อปี 40

แม้แต่การเรียนในมหาวิทยาลัยเมืองไทย
สุดท้ายก็ยังวนอยู่ในอ่าง

ขอบ่นเพียงเท่านี้

moo เขียน: วันนี้พี่เทพมีบวกสวน...นายแน่มาก