ผมโลภ

[กุหลาบงามหลังฝน]

หากเราอ่านหนังสือเกี่ยวกับการลงทุนเน้นคุณค่า เรามักจะเจอกับคำว่า
"จงหวาดกลัวในขณะที่คนอื่นโลภ จงโลภในขณะที่คนอื่นหวาดกลัว" หรือ
"อย่าโลภเกินกว่าความรู้" จนหลายครั้งผมคิดว่าถ้าเราโลภในสิ่งที่รู้แล้วจะเป็นอย่างไร?

ทุกครั้งก่อนที่ผมจะลงทุนผมมักจะศึกษาข้อมูลของบริษัท ข้อมูลอุตสหกรรม
ตัวเลขทางบัญชี และงบการเงินต่างๆ จนผมเข้าใจทั้งข้อมูลด้านคุณภาพและด้านปริมาณเป็นอย่างดี
และรอจนราคาลงมาถึงระดับที่ผมเรียกว่า "ซื้อแล้ว ไม่แพ้"

สิ่งที่ผมทำอยู่สามารถให้ตอบแทนในระดับที่ผมพอใจ
ผมมีความสุขในการเป็นส่วนหนึ่งของกิจการดีมากกว่าการเข้าไปเก็งกำไรกิจการที่ดี

จนมาถึงวันหนึ่ง ผมถามตัวเองว่าถ้าเราโลภในสิ่งที่รู้จะเกิดอะไรขึ้น?

และแล้วโอกาสก็มากถึง ผมได้เจอกับกิจการที่ดีในราคาที่เหมาะสม
ผมไม่รีรอที่จะเข้าเป็นส่วนหนึ่งของกิจการ จนกระทั่งครบจำนวนที่ต้องการ
ตอนนั้นผมคิดว่าราคานี้จะแพ้ได้อย่างไร และผมเริ่มที่จะโลภ

ผมเริ่มหาเงินจากการขายหุ้นในกิจการอื่นที่มีอยู่ในพอร์ต
เพื่อมาซื้อกิจการนี้มากขึ้นจน 90% ของพอร์ตอยู่ในกิจการเดียว
ทุกอย่างเหมือนเป็นได้ด้วยดีการขยายงานเป็นได้อย่างราบรื่น
มูลค่ากิจการเพิ่มขึ้น เงินปันผลเพิ่มขึ้น

แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกินขึ้น หลังจากขยายงานเสร็จ
ตัวเลขกำไรของบริษัทลดลงอย่างน่าใจหาย สาเหตุหลักมาจาก FixCost ที่สูงขึ้น
(เป็นสิ่งที่ผมคาดการว่าจะเกิด และคิดว่าตลาดรับรู้ข้อมูลในส่วนนี้ไปแล้ว)
มูลค่ากิจการลดลง 50 % ในระยะเวลาสามเดือน

หลังจากเหตุการนี้ผ่านไป แม้ว่าผมจะรอดจากจากลดลงของมูลค่ากิจการ
แต่ผมก็ได้เสียโอกาสในลงทุน
และผมได้รับบทเรียนว่า อย่าโลภในสิ่งที่รู้เพราะยังมีสิ่งที่เราไม่อาจรู้ได้อีก

คนคิดหรือจะสู้ลิขิตฟ้า

[crazyrisk]

ตัวไหนอ่ะครับ

บอกหน่อยได้ไหม....

[noooon010]

ขอบคุณที่มาแชร์ประสบการณ์นะครับ
ผมว่าทุกคนมีทั้งความโลภ และความกลัวนะครับ

มันขึ้นกับว่า เรา manage สิ่งเหล่านั้นอย่างไร

มีความสุขกับการลงทุนนะครับผม  :D

[san]

อ่านของท่านแล้ว  
ความรู้สึกในเรื่องข้อมูล  คือ....
บอกตรงๆ  

ผมยังงงๆในเรื่องข้อมูลของตลาดหลักทรัพย์ในหลายๆเรื่อง  ในแง่ของ เท็จ จริง
มันคล้ายๆกับว่า  ทางบริษัท  อยากส่งข้อมูลอะไรก็ได้ เพื่อให้ครบตามขั้นตอน  ส่วนเรื่องจริงนั้น ยังไง ไม่มีใครรู้

เรื่อง story  ยิ่งแล้วใหญ่  แล้วแต่ใครจะแต่ง  ใครจะ make  ขึ้นมา  ยิ่งมีคนมาเสริมด้วยนี่  โห....มันส์

บางครั้งแต่งกันจนมันส์หยดย้อย  backlog  อย่างโน้นอย่างนี้  อ่านไปอ่านมานึกถึง  ตอนเด็กที่อ่าน  ดาบวงพระจันทร์ของเต๊งพ้ง  มันส์จัง ฟันดาบเดียว ตายเป็นเบือ  โ
ห  ดัจังเลย  อิอิอิ  นอนฝันหวานพร่งนี้ ตรูจะฟันด้วยดาบ

ผมเองรู้สึกว่า  ตลาดหลักทรัพย์ หรือ ผู้ควบคุมกฏ ทำหน้าที่ไม่ดีเท่าไรเลย  มันทำให้รายย่อยอย่างเรา  รับข้อมูลเท่าที่เขาอยากให้รู้เท่านั้น  นอกนั้นโดยความเป็นจริง ทางปฏิบัติ  เราไม่มีสิทธิ์หรอกครับ

อิอิอิ

อันนี้ความเห็นส่วนตัวนะครับ

[BeSmile]

ความไม่รู้คือความเสี่ยงครับ

ไม่รู้มาก = เสี่ยงมาก


ประเด็นคือ ถ้าเรารู้ว่าเรา ไม่รู้ ความเสี่ยงก็ลดลงมาหน่อย

แต่ความเสี่ยงจะสูงมาก เมื่อเราไม่รู้ แต่คิดว่าเรารู้


และเมื่อนำ ความไม่รู้ มา คูณ ด้วยความโลภ =  :vm:


สรุปว่า กุหลาบงามหลังฝน ยังมีความรู้อยู่บ้าง เลยไม่เสียหายมากนัก



ต้องสมัยผมเป็นแมงเม่าใหม่ ๆ

ตอนนั้น ยังไม่รู้ว่าตัวเองเป็นแมงเม่านะ  :D

อ่านหนังสือเกี่ยวกับการลงทุนมาก (ตีแตก เนี่ยผมอ่านสมัยตีพิมพ์ครั้งแรกเลย) แต่ก็ชอบเล่นเก็งกำไรมากกว่า  :lol:


เคยถือ Warrant จนมัน Expire เลยเพราะ ไม่รู้ เดาตลาด ขาดทุนยับเลย:drink:

(ไม่รู้ แล้วยังโลภมาก)


ถึงตอนนั้นเพิ่งจะรู้ตัว ว่า เป็นแมงเม่า  :8)

[กุหลาบงามหลังฝน]

อย่าเชื่อในสิ่งที่ตัวเองเชื่อมากจนเกินไป เพราะมันจะทำให้เรามองไม่เห็นความคิดเห็นอันมีค่าทั่งปวง

[kornjackrit]

อย่าเชื่อในสิ่งที่ตัวเองเชื่อมากจนเกินไป เพราะมันจะทำให้เรามองไม่เห็นความคิดเห็นอันมีค่าทั่งปวง

เป็นข้อสรุปที่ยอดเยี่ยมครับ

[ccc111]

กุหลาบงามหลังฝน   good !!!

[holidaytours]

บางครั้งเราก็เรียนรู้ที่จะรักษากฏจากการที่เราได้ทำผิดกฏครับ
ผมก็เคยเป็นครับ
ปล่อยให้อารมณ์ชี้นำ จนกระทั่งแพ้ในเกมส์
และก็เข้าใจในที่สุดว่า
บางครั้งการรักษากฏอย่างเคร่งครัด
มันก็มาจากการที่เราได้ละเมิดกดเกณฑ์ที่เราตั้งไว้แต่แรก

ทุกวันนี้ไม่โลภมากแล้วคับ
เพราะโลภมากแล้วลาภหาย
เจอกับตัวเองเลย  :lol:  :lol:  :lol: