ธรรมะ ธรรมชาติ

พฤหัสฯ. ก.พ. 12, 2009 10:58 pm

[quote="por_jai"][quote="Alien Architecturer"]การพัฒนา ความมี

พฤหัสฯ. ก.พ. 12, 2009 11:29 pm

TOFFEEMAN เขียน:ทุกครั้งที่ผมเจอคำว่า"ควาร์ก"ของพี่สถาปนิกต่างดาวทีไร
ผมอ่านได้ว่า"ความรัก"ทุกทีเลยครับ

แหม ชอบจังเลย ตัวเอง
รักษา "สายตา" แบบนี้ไว้ให้ดีนะครับ
แล้วจักรวาลของ toffeemanจะหวาน ตลอดไป
(ระวังฟันผุหน่อยก็ดี)

มีอยู่หนนึง ผมกำลังยืนโหนราวรถเมล์อยู่ จำได้ว่าแถวพรานนก
คนมันแน่น ก็ต้องยืนตัวตรง รถก็ติดไม่ขยับ
เหลือบมองลงไปจากหน้าต่างรถเมล์
เจอป้ายเขียนว่า......"สุกยาก"
ผมก็นึกในใจ....มึงขาย อะไรของมึง ;t ???
ใครจะมาซื้อของมึงกิน ???

เอะใจขึ้นมา ผมเลยย่อตัวลงเล็กน้อย ไม่ให้ขอบหน้าต่างรถเมลล์บังสายตา
เลยถึงบางอ้อ
ป้ายเต็มๆเขาเขียนว่า

.....สุกี้ยากี้

แหะๆ
ยังมีอีกหลายป้ายนะครับ แต่กลัวว่าจะไม่เข้ากับกระทู้

ศุกร์ ก.พ. 13, 2009 9:26 am

ขอถามหน่อยครับ
มิจฉาวานิช มีอะไรบ้างครับ

ศุกร์ ก.พ. 13, 2009 11:05 am

MO101 เขียน:ขอถามหน่อยครับ
มิจฉาวานิช มีอะไรบ้างครับ

ปุ๊จะไปเปิดร้านเช็คควาร์กหรือครับ

เท่าที่ผมฟังหลวงพ่อเทศน์มาไม่ต่ำกว่า300ชั่วโมง
ท่านไม่เคยสอนเรื่องนี้ครับ
ผมก็เลยไม่ทราบเหมือนกัน

ศุกร์ ก.พ. 13, 2009 11:16 am

ควากผมไม่สนใจนัก ครับ ผมสนใจเฉพาะเรื่องใกล้ตัวครับ
ถ้าใครมีโอกาสรบกวนฝากถามให้ด้วยครับ

ศุกร์ ก.พ. 13, 2009 12:17 pm

ไปค้นหาจากน้องกุ๊กแล้ว http://www.palungjit.com/tripitaka/revi ... id=1100491

การค้าขายผิดศีลธรรม ๕ อย่าง

ศุกร์ ก.พ. 13, 2009 2:14 pm

ขอบคุณ น้องโอ๊ตครับ
ไปค้นมาแล้วดูเหมือนว่ายังขาดอยู่อีกหน่อย คือตอนนี้ยังมีไม่ีครบครับว่าอาชิพอะไรบ้างไม่ควรทำ

สัมมาอาชีวะ เลี้ยงชีวิตชอบ คือเว้นจากเลี้ยงชีวิตโดยทางที่ผิด เช่น โกงเขาหลอกลวง สอพลอ บีบบังคับขู่เข็ญ ค้าคน ค้ายาเสพติด ค้ายาพิษ เป็นต้น

ศุกร์ ก.พ. 13, 2009 2:55 pm

MO101 เขียน:ขอถามหน่อยครับ
มิจฉาวานิช มีอะไรบ้างครับ

พอดีว่ามีควาร์กเป็นเล่มชื่อ "พุทธธรรม" อยู่ใกล้ตัว
พอสรุปได้ดังนี้ครับ

ไตรสิกขา หรือการศึกษาเพื่ออบรมพัฒนาชีวิต มี ๓ ด้าน
๑ ศึกษาความสัมพันธ์กับสิ่งแวดล้อม เรียกว่า ศิล
๒ ศึกษาจิตใจ เรียกว่า สมาธิ
๓ ศึกษาด้าน ปัญญา

ในด้านศีล มีหลักปฏิบัติ ๔ หมวด
๑ วินัย
๒ อินทรียสังวร การสำรวม ตาหูจมูกลิ้นกายใจ
๓ปัจจัยปฏิเสวนา การเสพบริโภค
๔สัมมาอาชีวะ
ถึงซะทีครับ มี อาชีวปาริสุทธิ และ
อกรณียวณิชชา การค้าขายที่อุบาสกไม่พึงประกอบ ๕ อย่าง
การค้าอาวุธ
การค้ามนุษย์
การค้าสัตว์ขายเพื่อฆ่าเอาเนื้อ
การค้าของเมา(รวมทั้งสิ่งเสพติดทั้งหลาย)
การค้ายาพิษ

เสาร์ ก.พ. 14, 2009 11:04 am

ขอถามคุณพี่สถาปนิกต่างดาวหน่อยได้ไหมครับ ไม่ทราบว่าการค้าขายน้ำมันถือว่าเป็นการค้ายาพิษหรือเปล่าเพราะทำให้โลกเป็นพิษจนป่วยเป็นโรคโลกร้อนหรือโรคร้อนในนั่นเองครับ :roll:

อาทิตย์ ก.พ. 15, 2009 7:45 pm

ไหว้พระหน้าคอม
http://www.polyboon.com/worship/inside/worship.html

มิจฉาวานิช
ยังขาดอยู่นิดหน่อย

จาตุรงคสันนิบาต
ผมสงสัยว่าพระ1250รูป
พระพุทธเจ้าเทศน์ได้อย่างไร
ในเมื่อสมัยนั้นไม่มีไมค์โครโฟน
ใครทราบบอกมั่งครับ

http://84000.org/tipitaka/book/nana.php?q=26
เทวดาอยู่ห่างมากยังได้ยิน
ความเห็นส่วนตัว มนุษย์ธรรมดา คงเห็นและได้ยินประมาณ 1-2 กิโลเท่านั้น

อาทิตย์ ก.พ. 15, 2009 9:43 pm

เอาสนุกๆ นะครับ มิจฉาอาชีวะ = ช่างกลตีกัน

ส่วนที่มาจากพระไตรปิฎก ฉบับที่ 14 ๗. มหาจัตตารีสกสูตร

[๒๗๕] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็มิจฉาอาชีวะเป็นไฉน คือ การโกง
การล่อลวง การตลบตะแลง การยอมมอบตนในทางผิด การเอาลาภต่อลาภ
นี้มิจฉาอาชีวะ ฯ

ครบอ่านทั้งสูตรแล้วจะรู้ ว่ามีอะไรบ้างเต็มๆ

ขอบคุณ Rionia ห้องศาสนา เว็บพันทิปครับ
สาธุ

พุธ ก.พ. 18, 2009 1:18 pm

[quote="ศิษย์เซียน007"]ขอถามคุณพี่สถาปนิกต่างดาวหน่อยได้ไหมครับ ไม่ทราบว่าการค้าขายน้ำมันถือว่าเป็นการค้ายาพิษหรือเปล่าเพราะทำให้โลกเป็นพิษจนป่วยเป็นโรคโลกร้อนหรือโรคร้อนในนั่นเองครับ

พุธ ก.พ. 18, 2009 8:23 pm

อยากให้พี่พอใจเล่าถึงว่า
เป็นไงมาไงถึงได้เข้าหาพุทธศาสนาได้ครับ
เอาตั้งแต่ว่าเร่มรู้จักได้ยังไง
มีความคิดความรู้สึกยังไง

พี่เป็นคนเล่าเก่ง
น่าจะเป็นประโยชน์กับคนอื่นๆได้ครับ

พฤหัสฯ. ก.พ. 19, 2009 7:35 am

ความจริงเรื่องนี้เล่าให้พี่ๆน้องๆใกล้ๆตัว
ทั้งที่วิ่งจ๊อกกิ้งและเล่นแบดด้วยกันฟังบ้างเหมือนกัน
แต่ต้องเลือกคนครับ
เพราะแต่้ละคนเขาก็มีความเชื่อส่วนตัุวของเขาอยู่
ดังนั้นผมก็คิดได้ว่า
ผมไม่อยากบรรยายน้ำลายเหนียวคอไปเพื่ออะไร
สำหรับคนที่ปิดใจ
ผมไม่ได้มีหน้าที่ไปแง้มใจใคร
แต่สำหรับคนที่ผมดูแล้วเปิดใจกว้างรับฟังอะไรใหม่ๆ
แฮ่...ความจริงเรื่องพุทธนี่เก่านา เพราะสองพันกว่าปีแล้วนี่นา
ก็เล่าสู่กันฟังได้ครับ
ไว้มีโอกาสเจอหมอจะเล่าให้ฟังในส่วนที่ไม่ควรโพส
เพราะเป็นส่วนอภิญญา
เล่าไปรังแต่ไปทำความข้องใจให้คนอื่น
หลวงพ่อสอนบ่อยๆว่าศาสนาพุทธนี้
ยากที่จะเป็นศาสนามวลชน
เพราะยากแก่การศึกษา ยากต่อการปฏิบัติ
อีกทั้งต้องพึ่งพาบุญ ความมีฉันทะ วิริยะแห่งตัวเองยิ่ง
ซึ่งไม่เหมาะกับคนส่วนใหญ่ในโลกเบี้ยวๆใบนี้

พฤหัสฯ. ก.พ. 19, 2009 7:47 am

ผมเข้ามาเส้นทางสายนี้ครั้งแรก
เมื่อประมาณปี2548ได้มั๊ง
จริงๆเข้ามาเพราะความที่อ่านหนังสือมากนี่แหละ
อ่านแล้วก็สงสัยเรื่องวิปัสสนา เรื่องสติปัฐฐาน
เห็นเขาว่าทำบุญมี3ทาง
ทาน ศีล ภาวนา
เขาว่าอีกว่าล้านทานไม่สู้หนึ่งศีล
ล้านศีลไม่สู้1ภาวนา
ผมก็กะจะเล่นของสูง โตแล้วเรียนลัดเลย
อย่างนี้เป้าหมายในการทำบุญของเรา โน่น ภาวนา เลย
พอดีมีเืพื่อนสนิทเขาเป็นโต้โผใหญ่ที่วัดแห่งนึงในภาคกลาง
ไม่เอ่ยชื่อนะครับ
วัดนี้มีเปิดคอร์สสอนสติปัฐฐานเกือบตลอดทั้งปี
ทานอาหารมังสวิรัติ นอนแอร์ ภาวนาแอร์ มีที่จอดรถอย่างดี
เรียกว่ากินดีอยู่ดี มีของแจกอีกเพียบ
7วัน7คืน
ทั้งหมดนี่ฟรีนะครับ มีสปอนเซอร์เข้าคิวยาว2ปีรวด
มีเงื่อนไขว่าห้ามคุยกัน ห้ามใช้มือถือ
ห้ามนอนกรน เอ๊ย อันนี้ล้อเล่น
แต่คืนแรกผมเกือบแย่เหมือนกัน
ห้องนอนรวมชายที่นอน มีคนอ้วนๆนอนกรนอย่างที่เรียกว่าแผ่นดินไหวทีเดียว
พอคืนหลังๆเราก็รีบชิงนอนก่อนมั่ง
ถ้านอนหลังก็ยัดยานอนหลับซักเม็ด
แล้วก็เริ่มชินครับ ก็พออยู่ไปได้
รู้สึกเรื่องนี้จะเป็นความลำบากอยู่อย่างเดียวที่นี่
ไม่นับภาวนานะครับ
ภาวนานี่หนักหนาทีเดียว ส่วนใหญ่เพราะผมดื้อเอง

พฤหัสฯ. ก.พ. 19, 2009 7:59 am

การปฏิบัติในรอบแรกนี้
พอเข้าวัดก็จับเดินจงกรม แล้วนั่งสมาธิทัึนทีที่สวดมนต์เสร็จเหมือนกัน
เขาตั้งใจจะทำให้คนใหม่ๆงงอ่ะครับ
แบบว่าการเดินจงกรมสอนแบบมีจังหวะเฉพาะให้เดิน
ยก ก้าว ย่าง อะไรทำนองเนี้ย
แล้วก็มีท่าบังคับให้คุมสมาธิที่เกิดขึ้นไปจนนั่งสมาธิได้
ในหนึ่งบัลลังก์ ก็ประกอบด้วยเดินจงกรมประมาณ40นาทีนั่งสมาธิอีก40นาที
วันแรกเจอไป3บัลลังก์
เดินจงกรมสำหรับผมไม่เท่าไหร่ เพราะผมเป็นนักจ๊อกกิ้งอยู่แล้ว
แข้งขา ความยืดหยุ่นในการเดินนี่เท่าไหร่ เท่ากัน
ที่แย่คือนั่งสมาธินี่สิครับ
นั่งไป5นาทีนี่ก็แย่แล้วครับความปวดเริ่มมาเป็นริ้วๆแล้ว
เขาให้ภาวนายุบ พอง ที่ท้อง
พอปวดขา ปวดหลัง เริ่มลืมครับ จิตมาจับอยู่ที่ความปวดอย่างเดียวเลย
บิดไปบิดมาเพราะความปวด ไม่อยากยืดขาออกมากลัวขายหน้า
เพราะหรี่ๆตาดู ก็เห็นคนอื่นเขานั่งกันได้(นี่หว่า)
ก็ทนไปขยับบ้างนิดหน่อยพอให้ทนได้
แต่ก็ปวดอยู่อย่างนั้นแหละ
พอครบ40นาทีทีนี้เขาบอกให้ออกจากสมาธิได้
ผมอยู่ในสมาธิีทีไ่หนล่ะ ต่อสู้กับความปวดอยู่ตลอด40นาที
อือม...อย่างน้อยก็ได้พักละฟ่ะ
วันแรกเจอเข้าไป3บัลลังก์ ขาผมเริ่มสะสมความปวดร้าวมากขึ้นเรื่อยๆ
ที่หลังนี่น้อยกว่าแต่ก็ใช่ย่อย
คือความปวดที่ขามันมากลบไปด้วยเพราะหนักหนากว่าเยอะ
ผมนั่งคิดในใจว่าผมจะทนได้ซักกี่น้ำกัน

พฤหัสฯ. ก.พ. 19, 2009 8:10 am

วิธีการสอนเขาก็เป็นดังว่านี่นะครับ
พอเขาจับเรานั่งให้เราเกิดเวทนาซะมากมายนี่
เราก็คงมีคำถามกันเพียบ
เพราะต่างคนต่างนั่งก็ไม่มีใครรู้ว่าอีกคนไปเจออะไรมาบ้างระหว่างนั่ง
แล้วไอ้ที่เจอนี่มันดีหรือไม่ดี
ก็จะมีอาจารย์มาสอบอารมณ์ คือมาให้พวกศิษย์อย่างเราถาม
ก็แบ่งกลุ่มกันไปประมาณกลุ่มละ10คนมีอาจารย์หนึ่งคนมาคอยตอบ
มีคนเห็นเทวดาด้วยนะครับที่ไปถามอาจารยฺ์
อาจารย์เขาก็ว่านิมิตไม่ใช่ของจริงอะไรทำนองนั้น
สำหรับคนที่ปวดทั้งขาทั้งหลังอย่างผมก็มีมิใช่น้อย
บางคนก็ยอมถาม บางคนก็ไม่ยอม
คำตอบของอาจารย์คือปวดก็ขยับเปลี่ยนท่าอิสระได้เลยครับ
ไม่ต้องไปทน ถ้าไม่อยากทน

ข้อปฏิบัติที่พวกเราพึงทำอีกอย่างในวัดก็คือให้ทำอะไรชัาๆครับ
ทำไปให้รู้ตัวไปทุึกกิริยาอาการ
กินข้าว ดื้มน้ำ เข้าห้องส้วม ทำอะไรก็ตาม ให้รู้ตัวทุกระยะัว่างั้น
ผมเป็นคนทำอะไรไม่ค่อยช้า
ก็เลยทำอย่างที่อาจารย์สอนไม่ค่อยได้ เผลอตลอด

เช้าวันต่อมาตื่นตีสี่มาสวดมนต์
ถ้ามีฟังเทศน์ฟังธรรม
ผมก็สบายหน่อยไม่้ต้องปวดขาปวดหลัง
ถือเป็นช่วงพัก
วันที่สองนี่เจออีก5บัลลังก์
วันที่สามเจออีก4
ผมเริ่มถอดใจตั้งแต่วันที่สามตอนบ่ายแล้วครับ
ความปวดที่มันสะสมมาเรื่อยๆ
บอกกับผมว่า มันให้เวลาผมแค่นี้แหละ
ผมควรจะหนีคอร์สกลับบ้านได้แล้ว

พฤหัสฯ. ก.พ. 19, 2009 9:02 am

พอตัดสินใจได้ดังนั้น
ก็สบายใจขึ้นครับ

กะว่ากินข้าวเย็นเสร็จก็จะไปบอกอาจารย์ใหญ่ว่าผมไม่ร่วมสังฆกรรมด้วยแล้วคร้าบ
ไม่ไหวแล้ว
ช่วงบ่ายที่ปฏิบัติก็เ้ดินจงกรม และนั่งอย่างสบายใจ
ตั้งใจว่าถ้าปวดจนทนไม่ไหวจะลุกขึ้นยืนบิดขี้เกียจเสียหน่อย
เป็นการทิ้งท้ายซะด้วย...ฮ่า...
การเดินจงกรมตอนบ่ายในรอบแรก
พอเิดินจบ ก็ลงนั่งทำสมาธิ
นั่งได้ซักพักเวทนาตัวปวดมาีอีกแล้วครับท่าน
โอ้โฮ ใครไม่เคยไปก็ไม่รู้นะ มันปวดสะสมนะ ย้ำแล้วย้ำอีก
(แม้ว่าตอนสอบอารมณ์นั้น
อาจารย์บอกให้เราเปลี่ยนท่า ให้เราขยับได้ตลอดเมื่อปวด
แต่เมื่อมีคนถามว่ามีคนนั่งข้ามความปวดพวกนี้ได้ไหม
อาจารย์ก็บอกว่ามีเยอะแยะ
ดังนั้นในส่วนลึกของผมกลับคิดว่า ในเมื่อมีคนนั่งข้ามได้
ทำไมเราจะข้ามมั่งไม่ได้
มานะอัตตามาตัวเบ้อเริ่มเลย)
แต่คราวนี้จิตมันทำตัวแปลกครับ
มันสร้างโลกสีครามๆขึ้นมาในหัว
อยู่ดีๆมันก็ลอยเข้ามาในหัวให้เราเห็นเย็นๆมืดๆ
เป็นโลกใต้น้ำตอนกลางคืนครับ
มีปลามีซากเรือจม มีปะการัง มีพื้นสมุทร
ที่แย่คือไม่มีเงือกสาวน้อยซักกะัตัวเลยสิครับ
อย่างไรก็ดี
ผมก็เหมือนคนว่ายน้ำอยู่ก็ว่ายวนไป มาเรื่อยๆๆๆ
แล้วก็มีเสียงของคนแว่วๆมาเข้าสมาธิว่า
อ้าวให้ออกจากสมาธิมาได้แล้ว
เอ๋คราวนี้้้้้้้้้้้้้้้้้40กว่านาทีนี้ ไหงไม่ปวดขาปวดหลังแล้วหว่า
นั่งข้ามมาอย่างสบายๆ ชิวชิวเลย
อ้าวอย่างนี้ ถ้ามีทางอย่างนี้ ก็ไม่ต้องหนีคอร์สกลับบ้านแล้้้้้้้วสิครับ...ฮ่้า....

พฤหัสฯ. ก.พ. 19, 2009 9:13 am

อีก4วันที่เหลือ
คราวนี้ผมค้นพบทางแล้วนี่ครับ
ปฏิบัติได้อย่างสบาย
เวลาอาจารย์มาสอบอารมณ์
ผมก็นั่งนิ่งๆไม่ได้เล่าให้เขาฟังว่าเกิดอะไรขึ้นกับผมบ้าง
ผมก็อาศัยโลกใต้น้ำที่จิตผมสร้างขึ้นมาเป็นที่หลบภัย
เป็นที่ท่องเที่ยว เป็นที่แสวงหาความสงบส่วนตัว
ได้อย่างสบาย
จริงๆผมรู้นะว่าวิธีนี้เป็นการหนี ไม่ใช่วิธีการเผชิญหน้ากับเวทนา
แต่โลกนิมิตทีเ่กิดขึ้นนั้นมันตอบสนองโจทย์ผมครับ
ตอนนั้นผมคิดในใจว่ารอบนี้ผมพอแล้ว
ขอแค่มาดูลาดเลาก่อน ไงๆรอบหน้ามาสู้ต่อแล้วกัน
รอบนี้แข้งขาจะหลุดอยู่แล้ว
7วัน7คืนก็ผ่านมาได้อย่างชิว ชิว
ต่อมาผมจองมาปฏิบัติอีก2รอบ
ต้องมีเหตุจำเป็นเร่งด่วนจนมาไม่ได้ทุกทีไป
ผมสารภาพว่าเป็นเรื่องจำเป็นเร่งด่วนจริงๆ
ผมไม่ได้เคยคิดจะหนี หรือไม่ไปวัดแต่อย่างใด
ต่อมาก็เลยห่างๆวัดนี้ไป
เพราะจะว่าไปแล้ว
ผมก็ไม่ได้มีศรัทธากับสิ่งที่เขาสอนมาซะเท่าไหร่
ตอนกลับจากวัดมา
อาจารย์ก็บอกว่ากลับบ้านแล้วให้ปฏิบัติต่อเนื่องด้วยนะ
ไม่ง้านที่ฝึกมาก็เสียเปล่า
แต่ตั้งแต่กลับมาผมก็ไม่เคยไปเดินจงกรม ไปนั่งสมาธิที่บ้านเลย
แม้แต่ครั้งเดียว

สรุปก็คือ ที่ได้มารอบแรกนี้ก็คือสิ่งที่เล่ามาดังว่า

พฤหัสฯ. ก.พ. 19, 2009 9:18 am

อ้อ..ลืมเล่าถึงเพื่อนผมไป
คนทีี่พาผมเข้าสู่วงการ
ขานี้เขาเลื่อมใสมากครับ
เขาไปนั่งมา5-6รอบเห็นจะได้รอบนึงก็อาทิตย์นึง
แถมสุดท้ายมีไปนั่งเดี่ยว
นั่งในห้องคนเดียว 7วัน7คืน
ถึงเวลามีอาหารส่ง น้ำส่ง แต่ไม่ได้สมาคมกับใครเลย
อยู่คนเดียว จริงๆ
เดินจงกรมคนเดียว นั่งสมาธิคนเดียว
เขา่ว่ามีความสุขดี สงบดี
ทุกวันนี้เห็นเขาก็ไปชาร์จแบ๊ตเรื่อยๆ
ถามถึงตอนไปนั่งเดี่ยวว่าได้มรรคได้ผลอะไรมาบ้าง
ก็ได้นิมิตแปลกๆกลับมาเหมือนผม
แต่เขาเห็นเป็นแสง ไม่ได้เห็นเป็นโลกใต้น้ำเหมือนผมม

พฤหัสฯ. ก.พ. 19, 2009 9:55 am

กาลจำเนียรต่อมาจากเมื่อปีที่แล้ว
มีเพื่อนสนิทอีกกลุ่ม
กลุ่มนี้มีภรรยาเพื่อนสนใจธรรมะมากกว่าใคร
ได้ไปจองการปฏิบัติของสายการสอนแห่งหนึ่งไว้
ขออนุญาติไม่เอ่ยนามนะครับ เ้ดี๋ยวทะเลาะกัน
ความจริงพวกเราที่เหลือในกลุ่มนี้ี่ี้
ไม่มีใครเป็นพวกอยากรู้อยากเห็นเลยแม้แต่น้อย
อย่างผมเป็นตัวอย่าง
ผมถือว่าผมเคยไปเข้ามาแล้ว แล้วก็ไม่พบอะไรนอกจากนิมิตกับความปวด
ที่ผมเจอมาคงไม่ตรงกับจริตผมนัก
ผมก็ไม่ได้ตื่นเต้นกับการปฏิบัติธรรมที่มีคนจัดขึ้นเท่าใดนัก
พอภรรยาเพื่อนไป
เขาก็จองให้เพื่อนผมด้วย เพื่อนผมก็ไปบ้าง
ที่เป็นเรื่องก็เพราะเพื่อนคนนี้แหละครับ
เขากลับจากปฏิบัติมาก็มีปัญหาที่อาจารย์ให้คำตอบไม่ได้เหมือนผม
แต่ความที่มีกัลยาณมิตรๆก็แนะนำว่า
เรื่องที่สงสัยนั้น
ถ้าไปถามพระรูปนึงน่าจะพอหาคำตอบได้
เขาก็เลยชวนผมขับรถไปหาหลวงพ่อปราโมทย์ที่สวนสันติธรรมนี่แล
ไปก็ไปถาม
ถามก็ได้คำตอบที่ต้องการ
เพื่อนคนที่ว่าได้มีโอกาสไปนั่งภาวนาที่เดิมอีกรอบ
ก็มีปัญหากลับมาอีก
ก็วนเวียนไปถามท่านอีก
คำตอบที่ได้รับมาก็ตอบที่ข้องใจได้ทุกครั้งไป
ก็เลยวนเวียนไปเป็นลูกศิษย์่ท่านอยู่ทุกวันนี้
วิธีที่ท่านสอนก็ตรงกับจริตผม
ผมก็ปฏิบัติวนเวียนสะสมอยู่ทุกวี่วัน
เพิ่งเริ่มภาวนาเป็นกิจจะลักษณะมาแ่ค่ครึ่งปี
แม้ความก้าวหน้าแทบจะนับได้
แต่ทั้งกายทั้งใจก็เริ่มมีความสามารถ
รับสภาวะธรรมได้ทุกอย่างทั้งกุศล และอกุศล
ได้ตรงกับธรรมที่เกิดขึ้น
ธรรมที่เป็นธรรมชาติ
เสียดายที่มาเจอเมื่อตอนมีอายุแล้ว
การปฏิบัติเ้นิ่นช้าครับ เพราะกิเลสที่ฝังอยู่ทั้งหนาทั้งหนัก
มานะอัตตาอีกไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่
ร่างกายก็ไม่เอื้อเหมือนคนหนุ่มๆที่ทั้งร่างกายจิตใจพร้อมกว่า
แค่หลวงพ่อพร่ำบอกให้ปล่อยวางนะ ปล่อยวาง
สอนแล้วก็สอนอีก บอกแล้วก็บอกอีก
แค่นี้ยังทำไม่ค่อยจะได้เลยครับ
จริงๆที่มาตั้งกระทู้นี้ ก็หวังว่าหนุ่มๆสาวๆบางคนได้มาอ่าน
ได้มาเจอซะตั้งแต่หัววัน
จะมีเวลาปฏิบัติได้มาก ได้ก้าวหน้ามากๆ
เสียดายครับ วิชาดีๆอย่างนี้ คนไม่ค่อยรู้จักกันมากนัก

พฤหัสฯ. ก.พ. 19, 2009 9:57 am

หมอครับก่อนจบเรื่องบ่นที่หมออยากให้เขียนนี้
ผมอยากสรุปเรื่องนี้กับการใช้ชีิวิตในเรื่องต่างๆ
ของทุกผู้คนที่ผมเคยพบเคยผ่านมาในชีวิต
ธรรมที่หลวงพ่อสอนนี้สามารถประยุกต์ใช้ได้กับทุกเรื่อง
การศึกษา การทำงาน ครอบครัว แม้กระทั่้งเรื่องหุ้น
เป็นสุดยอดของสุดยอดวิชา
ที่เคยเจอมาในช่วงชีวิตที่เกิดมาทีเดียว
ส่วนตัวแม้เจอช้าหน่อย
ก็ถือว่ายังดีกว่า
ต้องรออีกชาติหรือหลายๆชาติกว่าจะเจอ

พฤหัสฯ. ก.พ. 19, 2009 10:33 am

สงสัยต้องตามพี่ป้อมไปสักรอบซะแล้ว

พฤหัสฯ. ก.พ. 19, 2009 10:46 am

ยืนตามคุณปุ๊(ระเบิดขวด)
ว่าต้องตามพี่พอใจ ไปด้วย 1 รอบ
เพราะตอนนี้นั่งได้แค่ไม่เกิน 30 นาทีต้องออก
เพราะเหน็บกิน

พฤหัสฯ. ก.พ. 19, 2009 9:08 pm

ขอบคุณพี่พอใจที่เล่าประสบการณ์ให้อ่านครับ ทำให้มีคนมีใจอยากไปศึกษาธรรม ดีจัง

ขอให้ทุกท่านเจริญในธรรมยิ่งขึ้นไปครับ อนุโมทนาด้วยครับ

พฤหัสฯ. ก.พ. 19, 2009 9:20 pm

มายืนยันด้วยว่าดีจริง (มันตรงจริต)
ถึงแม้ผมจะไม่มีโอกาสเรียนโดยตรงกับพระอาจารย์
อาศัยเรียนผ่านลูกศิษย์ของท่านบ้าง ฟังซีดีบ้าง
ทุกวันนี้ก็เรียนรู้กันไป ได้บ้างไม่ได้บ้าง
แล้วแต่ บุญวาสนาจะอำนวยส่งให้

พฤหัสฯ. ก.พ. 19, 2009 9:38 pm

พี่พอใจครับ
ผมไม่ได้ไปกราบท่านมานานมาก
ครั้งสุดท้ายท่านยังอยู่ที่กาญคนก็ยังไม่ค่อยมาก
พอดีวันอาทิตย์ที่ผ่านมาไปกราบท่านที่ศาลาลุงชิน
ตกใจเลยครับ คนเยอะมากๆเลย รถจอดไปถึงปากซอยเลยครับ
คนแน่นออกมานอกศาลา
ทุกวันนี้คนรู้จักท่านมากจริงๆเลยครับ มีตั้งแต่เด็ก10ขวบ ถึงวัยใกล้ฝั่ง

มารอฟังพี่เล่าต่อครับ

ศุกร์ ก.พ. 20, 2009 12:27 pm

ตัวอย่างนึงของการไม่ปล่อยวาง
หลวงพ่อสอนว่า เขามาได้เขาก็ไปได้
จะไปยึดติดอะไรนักหนา
หลวงพ่อเคยสอนด้วยว่าคนพวกนี้มีที่ไปที่ไหน
เจอแล้วถามแล้วกัน ผมจะเล่าให้ฟัง

ศุกร์ ก.พ. 20, 2009 12:40 pm

เป็นลูกศิษย์ซีดีหลวงพ่อค่ะ จนเมื่อวันที่ 4 เดือนนี้ได้ไปฟังท่านที่ รพ.กลาง
คนเยอะมาก ขนาดไปก่อนเวลาตั้งชม.ครึ่ง คนก็มาเตร่ๆกันแล้ว
ถ้าสนใจฟังสดๆ ท่านมีไปเทศนาที่ ม.ธรรมศาสตร์ ท่าพระจันทร์ค่ะ
ขวนขวายไปเถอะค่ะ ไม่เสียเปล่า

ศุกร์ ก.พ. 20, 2009 1:18 pm

f.escape เขียน:เป็นลูกศิษย์ซีดีหลวงพ่อค่ะ จนเมื่อวันที่ 4 เดือนนี้ได้ไปฟังท่านที่ รพ.กลาง
คนเยอะมาก ขนาดไปก่อนเวลาตั้งชม.ครึ่ง คนก็มาเตร่ๆกันแล้ว
ถ้าสนใจฟังสดๆ ท่านมีไปเทศนาที่ ม.ธรรมศาสตร์ ท่าพระจันทร์ค่ะ
ขวนขวายไปเถอะค่ะ ไม่เสียเปล่า

ผมว่าฟังเทศน์ที่ัสวนสันติธรรมในวันที่คนน้อยๆ
คือวันพฤหัสจะดีที่สุด
เพราะลูกศิษย์ที่ไปล้วนก้าวหน้าทางการปฏิบัติไปมาก
ธรรมะของหลวงพ่อนี่ตามคนฟังนะครับ
ไม่ได้เตรียมมา