ฟังแล้วประทับใจ จำมาเล่า

[Jeng]

1. เมื่อครั้งที่เจ้าชายสิทธัทถะ หนีเทียว แล้วได้มีมีคนสนิทชวนไป ไหว้ เทพ

มีหญิงแก่ท่านนึง ร้องไห้ ไหว้เทพ เพื่อขอให้ลูกชาย ที่หายไป กลับมาเนื่องจาก สามีตาย และสะใภ้ ก็ทำอะไรไม่ค่อยได้

เจ้าชาย ก็คิดว่า ถ้าเทพมีอำนาจจริง เทพนั้นๆ ต้องใจร้ายมากๆ เพราะไม่ช่วยผู้คนที่มาอ้อนวอน ด้วยน้ำตา ที่มากมาย หลายพันปี น้ำตาที่หรั่งรินรวมกัน มากกว่ามหาสมุทร อันกว้างใหญ่ หรือว่า เทพนั้นๆ ไม่ได้มีอำนาจจริง แต่ผู้คนก็ยังมาอ้อนวอน ในเทพ ที่ไม่สามารถช่วยคนเหล่านั้นได้เลย

2. เมื่อครั้ง มีนายพราน ยิงธนูถูกนก ตกลงมา แต่ยังไม่ตาย แล้วเจ้าชาย ก็ไปเก็บนก มาปลอบ แล้วรำพึงว่า เราตัวใหญ่ขนาดนี้ หากโดนศรยังเจ็บมาก นกน้อย ตัวเล็กมาก โดนศร จะเจ็บขนาดไหน นายพรานช่างใจร้ายมาก เมื่อนายพรานมาพบ ก็ขอสิทธิ์ ว่านกที่ถูกยิงตก เป็นสิทธิ์ ของนายพราน แต่เจ้าชายไม่ยอม ด้วยเหตุผลที่ว่า ท่านเป็นผู้พรากชีวิต แต่เราเป็นผู้รักษาชีวิต ผู้พราชีวิต ย่อมไม่มีสิทธิ์ในชีวิต เราต่างหากทีเป็นผู้รักษาชีวิต ย่อมมีสิทธิ์ในชีวิตนั้น เรื่องนี้ร้อนถึง อำมาต ต้องเปิดประชุม ว่าใครจะเป็นผู้ได้สิทธิ์ ในนกตัวนั้น ปรากฎว่า เจ้าชายสิทธัทถะ ชนะ

3. เมื่อเจ้าชายเห็น เหล่าสัตว์เล็กสัตว์น้อย ต่างค่อยๆกินกัน เป็นห่วงโซ่ไปเรื่อยๆ เจ้าชายก็รำพึงว่า ชีวิต นึง เกิดมา เพื่ออีกชีวิต นึง โลกเราก็เป็นเช่นนี้หนอ

ปล. เรื่องที่เล่าฟังจาก cd ไม่รับรองความถูกต้อง แต่ ชอบมักๆ

[แผ่วเบา]

1. เมื่อครั้งที่เจ้าชายสิทธัทถะ หนีเทียว แล้วได้มีมีคนสนิทชวนไป ไหว้ เทพ

มีหญิงแก่ท่านนึง ร้องไห้ ไหว้เทพ เพื่อขอให้ลูกชาย ที่หายไป กลับมาเนื่องจาก สามีตาย และสะใภ้ ก็ทำอะไรไม่ค่อยได้

เจ้าชาย ก็คิดว่า ถ้าเทพมีอำนาจจริง เทพนั้นๆ ต้องใจร้ายมากๆ เพราะไม่ช่วยผู้คนที่มาอ้อนวอน ด้วยน้ำตา ที่มากมาย หลายพันปี น้ำตาที่หรั่งรินรวมกัน มากกว่ามหาสมุทร อันกว้างใหญ่ หรือว่า เทพนั้นๆ ไม่ได้มีอำนาจจริง แต่ผู้คนก็ยังมาอ้อนวอน ในเทพ ที่ไม่สามารถช่วยคนเหล่านั้นได้เลย

เทพหลายๆองค์ก็ลำเอียงครับ

ถ้าใครเอาเทพห้อยคอก็จะช่วย

ถ้าไม่ห้อยก็ไม่ช่วย  หลอกให้คนต้องดิ้นรนหามาห้อยคอ

ดูแล้วเหมือนติดสินบนยังไงก็ไม่รู้

เทพเหล่านั้น่าจะเจริญเมตตากันบ้าง  

คือแบบใครดีก็ช่วยโดยไม่เลือกว่าเขาจะเอารูปเราห้อยคอหรือไม่

[แผ่วเบา]

เรื่องเทพนั้นเป็นเรื่องของศาสนาพราหมณ์
ประเทศที่ยึดถือจริงๆจังๆในอดีต
และอยู่ใกล้ตัวเราก็คือ ขอม

ขอมเมื่อก่อนนั้นยิ่งใหญ่มาก
เพราะใช้เรื่องเทพเป็นกุศโลบายนำมาซึ่งความศรัทธา
นำมาซึ่งกำลังทหาร
สามารถสร้างอาณาจักรขอมได้ยิ่งใหญ่
สามารถสร้างนครวัดซึ่งเป็นสิ่งมหัศจรรย์ของโลก

แต่เมื่อเวลาผ่านไป
เทพก็ไม่ได้ช่วยให้ขอมยิ่งใหญ่มาจนถึงปัจจุบัน
ปัจจุบันขอมไม่มีเหลืออยู่แล้ว
กลายมาเป็นกัมพูชาซึ่งไม่ได้ยิ่งใหญ่อะไร

ประเทศที่ยึดถือแนวทางวิทยาศาสตร์
อย่างอเมริกา อังกฤษ ฝรั่งเศสต่างหาก
ที่ยิ่งใหญ่มายาวนานจวบจนปัจจุบัน

ถ้าจะบอกว่าประเทศเหล่านี้มีแต่ความเจริญทางด้านวัตถุ
แต่จิตใจกลับเสื่อมทรามลง
ผมไม่เห็นด้วย

ยุโรปอเมริกาก็ไม่ได้มีจิตใจที่ย่ำแย่กว่าคนส่วนใหญ่
และกัมพูชาก็ไม่ได้มีจิตใจที่ดีงามเหนือใคร