บ่อยไหมคับที่คิดว่างานที่คุณทำ มันไม่ใช่สำหรับคุณ

[crazyrisk]

เป็นกันบ้างไหมคับ

ผมว่า ผมคำนวณอย่างดีแล้วสำหรับการเลือกชีวิตตัวเอง
ปรึกษาคนนู้นคนนี้  ซะอย่างดี  วาด กราฟ วาดตาราง
ถามประสบการณ์คนต่างๆ
จนฟันธงแล้วว่าใช่แน่!!!!

ช่วงหลังๆ  มีเพื่อนคนนึงจะลาออก  จากการเรียนต่อ
ไปเป็นสาขาวิชาชีพอื่น  ไอ้ผมก้อทักท้วงอยู่
และก้อบ่นว่า  ทำไม เอ็งมันถึง ไม่มีความอดทนเอาซะเลย
นี่มันแค่ สามเดือนเอง (นะเฟ้ย)

ยิ่งทักยิ่งท้วง  มันกลับ ชัดเจนในตัวเองมากขึ้น
เพื่อน ๆต่างพากันช่วยเข้าไปคุย
มันก้อยิ่งชัดขึ้นเรื่อยๆ  ว่า  "ออกแน่"

เพื่อนยิ่งชัดว่าลาออก

ผมทำงานไปเรื่อยๆ  ช่วงหลังๆรู้สึกแปลกๆ
ตั้งแต่ทำงานแบบเทรนนิ่งนี่  
อยู่เวรปาไป 12 เวร / เดือน แลกกับ รายได้ หมื่นต้นๆ
จึงต้องหาเอกชนเพิ่มอีก
รวมแล้ว สิริ แทบไม่ได้เจอหน้าพ่อแม่

ร่างกายเริ่มประท้วงตัวเองอยู่บ่อยๆ
ขอพักบ้าง  ดีนะ มันยังไม่ขอหยุดทำงาน

ในความรู้สึกชัด  กลับเริ่มไม่ค่อยชัด
สิ่งที่เราเคยมอง  กลับไม่เหมือนที่เราได้สัมผัสจริงๆ
ผมเคยเกลียด และเบื่อ พวก ประสบอุบัติเหตุ จากการดื่มเหล้า
ซ้ำๆซากๆ
เปลี่ยนงาน  ก้อไม่ต่างจากเดิม
คนก้อมา รพ. ด้วยรากเหง้าปัญหาเดิม ๆ  คือความประมาท
และความไม่รับผิดชอบ  
รู้ก้อรู้อยู่ว่า ความจริงน่าจะผิดที่ตัวเอง ที่ไม่รู้จัก ปรับทัศนคติตัวเองใหม่   อย่าไปรู้สึกตำหนิ คนไข้
ที่ไม่ฝากท้อง   หรือไปแอบทำแท้ง...  ในปริมาณครั้งที่มากกว่าการยอมรับได้

เริ่มมีปัญหาเรื่องของเวลา ส่วนตัว
และ ทัศนคติ มากวนใจบ้าง

ผมเริ่มไม่ค่อยชัด ขึ้นมาเรื่อยๆ  สวนกับเพื่อนที่มันชัดสุดๆ

สิ่งที่เป็นหนามในใจ คือ  
เลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง มีผลอย่างไร

เลือก ไปต่อ  -> แล้วอนาคต จะทนต่อไปได้นานแค่ไหน
                     หรือว่า ถ้าผ่านไปได้ จะเจอ  สิ่งดีๆ                                          

                     รอเราในอนาคต

เลือก เปลี่ยน -> เราเป็นคนเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อหรือป่าว
                     แล้วถ้าเปลี่ยน   มันยังจะใช่หรือป่าว
                     อายุขนาดนี้   ไม่สายเกินไปอีกเหรอ


ขอโทดด้วยคับ  มันเหมือนการระบายยังไงไม่รู้
อย่างน้อย สิ่งที่ผมชอบมากที่สุด ตอนนี้ คือการตลาด
และ ธุรกิจ   แต่ก้อไม่ได้ใส่ใจมากนัก เพราะ ต้องได้
สิ่งที่เรียกว่า ประกาศนียบัตร สำหรับ barrier of entry ซะก่อน


ผมเห็นเพื่อนๆ  พี่ๆใน เครือข่ายการลงทุน มีตั้งเยอะ แยะ
หลากหลายปริญญา   หลากหลายสาขาวิชาชีพ

เคยเจออารมณ์ ประมาณนี้กันบ้างไหมคับ

[Pn3um0n1a]

เคยครับ  8)

[Ryuga]

เคยเหมือนกันครับ ผมนึกถึงคำปู่บัฟนั่นล่ะ ถ้าเราไม่ชอบงานของเราในวันนี้ อีก 10 ปีข้างหน้าเราก็ไม่ชอบมันเหมือนเดิม

[crazyrisk]

เคยเหมือนกันครับ ผมนึกถึงคำปู่บัฟนั่นล่ะ ถ้าเราไม่ชอบงานของเราในวันนี้ อีก 10 ปีข้างหน้าเราก็ไม่ชอบมันเหมือนเดิม

เล่มไหนเนี่ย ?

[Ryuga]

เล่มไหนเนี่ย ?

พอพี่เคถาม ชักจะเสีย self เอ เล่มไหนหว่า  :lol:

[Noonino]

เป็นตลอดเวลาครับ ปัจจุบันก็ยังไม่ชอบอยู่
เนื่องด้วยไม่ได้เป็นงานที่เลือกเอง ต้องช่วยทางบ้านทำธุรกิจ จะเลิกก็เลิกไม่ได้ (จะเอาอะไรกินล่ะ)

ผมเป็นคนที่ชอบพูดคำนี้มาก "ทำในสิ่งที่ชอบ แล้วความร่ำรวยจะตามมาเอง" เพราะผมเชื่อว่าถ้าเราทำในสิ่งที่ชอบโดยนึกถึงเรื่องเงินเป็นอันดับท้ายๆแล้ว สุดท้ายมันก็จะมาหาเราเอง แต่ถ้าเราทำอะไรโดยนึกถึงเงินก่อน เราคงจะประสบความสำเร็จยากครับ

เหมือนคนที่เห็นคนอื่นเค้าทำอะไรแล้วประสบความสำเร็จ ก็ลงไปเลียนแบบเค้ามั่ง ไม่ได้นึกว่าเราชอบหรือเราถนัดทางด้านนั้นจริงๆหรือเปล่าสุดท้ายก็ล้มเหลว

ถ้าหมอทำงานแล้วไม่มีความสุขจริงๆ ลองวางแผนขีวิตใหม่ซิครับ

สำหรับผม ผมวางไว้แล้ว ถึงวันนี้จะยังเลือกเองไม่ได้ แต่วันหน้าผมทำได้แน่นอน :lol:

[crazyrisk]

ความจริง  ผมคิดว่าโดยส่วนตัวแล้ว

ต้องเผชิญกับ การเลือกที่ต้องทำ สองอย่างนี้อยู่แล้วคับ

คือ
1. ได้ ทำในสิ่งที่ชอบ
2. ได้ ชอบ ในสิ่งที่ต้องทำ

ซึ่ง  พอเจอกับการตัดสินใจอะไรมากๆ สุดท้าย
ก้อเลยเลือก  ข้อ สองแทน
เพราะข้อ 1 นั้น ผมคิดว่า คนเราไม่มีทางรู้หรอกว่าจริงๆแล้วเราชอบอะไรกันแน่
(หมายถึง ชอบ และ ทำมันโดยไม่มีการท้อถอยแม้สักนาทีนะคับ)

ดังนั้น ช่วงแรกๆของผมที่นี่ ก้อเลยค่อนข้างสนุกคับ
เพราะ  ทุกครั้งๆเวลาเราชอบอะไร
ก้อจะมีเหตุผล ร้อยแปด มา support เรา
เช่นเดียวกับ เวลาเราไม่ชอบอะไร

ก้อจะมีเหตุผลอีก เช่นกัน มา โต้แย้งกับเรา

ที่ผมถามคำถามนี้ขึ้นมา  ก้ออยากขอรบกวนคนที่เข้ามาอ่าน
ช่วยกันคอมเมนท์คับ

ว่าจริงๆแล้ว  ถ้าคุณชอบชีวิตที่คุณทำงานอยู่นั้น
เป็นไปได้ไหมว่า มีสักครั้งไหม ที่ไม่เคยรู้สึกเบื่อหน่าย
หรือรู้สึกว่า  "มัน...  ไม่ใ่ช่"  บ้างหรือป่าว

[MarginofSafety]

เรื่องเบื่อเนี่ยผมว่าใครๆก็เป็นทั้งนั้นแหละครับ

อาชีพแพทย์เป็นงานที่เหนื่อยมากเข้าใจครับ
น้องสาวผมเป็นหมอผิวหนังทำงานอาทิตย์ละ 7 วัน
น้องมันบอกว่าตัวเองเป็นคนที่เวลามีค่ามาก (ความสามารถในการเปลี่ยนเวลาเป็นเงิน)
เลยไม่อยากหยุดเลย

ผมบอกว่าอธิบายดูดีจัง พูดสั้นๆก็ได้ว่า "งก" 555

แล้วก็มาบ่นว่า เหนื่อย เครียด ขึ้นบันได 3 ชั้นก็เหนื่อย ไม่มีเวลาส่วนตัวเลย
แม้กระทั่งจะไปดูบ้านตัวเองที่เพิ่งซื้อก็ไม่มีเวลา

ผมเลยแนะนำว่าลองหยุดวันนึงดีมั้ย
ชีวิตคนเรามันต้อง balance ในทุกๆมิติ
ถ้าสุดโต่งไปด้านใดด้านหนึ่ง พอมันขาดสมดุลมันก็จะเริ่มมีปัญหา

แต่กรณีหมอเคผมว่าบางที
อย่าไปรู้สึกลบมากนักกับอะไรที่เราคอนโทรลไม่ได้
เช่น ทำไมคนไข้เมามาแล้วประสบอุบัติเหตุ
ทำไมไม่รู้จักป้องกัน แล้วก็ต้องไปทำแทงค์
บางทีเค้าอาจจะเจอสิ่งแวดล้อมที่เลวร้าย ทำให้ตัวเค้าต้องเป็นแบบนี้

ผมว่าพยายามมองถึงคุณค่าในงานของเรา
หาเวลาพักผ่อน ออกกำลังกายบ้าง อาจจะช่วยลดความเบื่อได้บ้างครับ

สำหรับผมก็เบื่อเช่นกัน อยากหาธุรกิจทำ สลับกันกับคุณ Noonino เลย
คนเรามักจะเบื่อในสิ่งที่ตัวเองเป็นอยู่ ... อิอิ

[...]

ทำไมไม่รู้จักป้องกัน แล้วก็ต้องไปทำแทงค์

แทงค์ความดันด้วยรึเปล่าครับ มิน่าหุ้นขึ้นจัง แฮ่ๆๆ  :mrgreen:



ส่วนตัวผมแล้วชอบคำนี้มากๆครับ ช่วยเตือนสติได้ดีเวลาเหนื่อยๆ เบื่อๆ ท้อๆ

"สิ่งใดเกิดขึ้นแล้ว สิ่งนั้นดีเสมอ"

[nanchan]

เรามักจะไม่ชอบหรือเบื่อกับปัจจุบันที่เป็นอยู่
ผมว่าหลายคนเป็น รวมทั้งผมด้วย
จริงๆที่เราเป็นอยู่นะยังดีกว่าคนเป็นล้านที่เป็นอยู่ด้วยซ้ำ
ดูอย่างพวกกรรมกรที่ทำงานกลางแจ้ง ถ้าเราเปรียบเทียบงานกับเขา
คงจะชอบขึ้นมาบ้าง ผมไม่คิดว่าเราจำเป็นจะต้องไปเปรียบเช่นนั้นเหมือนกัน
เพราะโอกาสของเรามีมากกว่าพวกเขาเยอะในการเลือกทำงาน

ก่อนอื่น เบื่อหรือไม่ชอบเพราะอะไร
ผมว่าสาเหตุต้องหาก่อน
1.รายได้น้อย
2.งานน่าเบื่อ
3.เพื่อนร่วมงานกวนต.
4.งานหนักเวลาพักผ่อนน้อย
5.ฯลฯ เอาไว้ค่อยมาต่อ เดี่ยวไปทำงานที่ไม่ค่อยชอบต่อ 555

[MarginofSafety]

แทงค์ความดันด้วยรึเปล่าครับ มิน่าหุ้นขึ้นจัง แฮ่ๆๆ

[mprandy]

เป็นธรรมดาของมนุษย์นะ มีช่วง high และ low

ผมว่าเป็นสีสันของชีวิตอย่างหนึ่ง เป็นความท้าทายที่ฝึกตัวเองว่า ถ้ามีเหตุการณ์เกิดขึ้นอย่างนี้เราจะตัดสินใจยังไง

ตัดสินใจออกมาแล้วไม่มีถูกผิดหรอกครับ จะทำงานต่อก็ไม่ผิด จะออกไปทำงานอย่างอื่นก็ไม่ผิดอีกเหมือนกัน

ลองนึกย้อนกลับไปในอดีต เรามีช่วงชีวิตสมบุกสมบันอะไรมั่ง ถ้านึกออกแสดงว่ามี ถ้านึกไม่ออก แสดงว่าชีวิตมันราบเรียบไม่มีอะไรน่าจดจำ

ถ้าชีวิตเป็นอย่างนั้นไปเรื่อย ๆ ไม่น่าเบื่อเหรอ

ชีวิตหมอ ทำงานไม่เป็นเวลา ยิ่งช่วงฝึกอบรมงานยิ่งหนัก แต่มันก็เป็นช่วง ๆ เดียว สามปี พอจบไปแล้วความหนักหนาสาหัสมันก็ไม่ได้มากเหมือนที่ผ่านมา

จริง ๆ แล้วการเป็น VI ได้ทำสิ่งที่ตัวเองชอบ และมีอิสรภาพอยากทำสิ่งที่ตัวเองรักในอนาคตย่อมอยู่ไม่ไกล แต่การจะไปถึงอิสรภาพอย่างนั้นได้ ถ้าไม่ได้คาบช้อนเงินช้อนทองมาแต่เกิด ก็คงต้องอาศัยงานประจำในปั๊มเงินเพื่อมาลงทุนสนับสนุนเป้าหมายของเรา

มีหมอหลายคนได้อิสรภาพทางการเงินแล้ว ก็ยังทำงานอยู่ เพราะว่าเป็นความสุขของเขาอย่างหนึ่ง ได้ช่วยคน เลือกเป็นหมอ part time เพื่อ keep challange, keep up-to-date ให้ชีวิตไม่น่าเบื่อ อาจารย์หลายคน ลาออกแล้วเลือกเป็นอาจารย์พิเศษ สอนนักเรียนแพทย์แบบไม่รับเงินเดือนก็มี

ถึงตอนนั้นมีอิสรภาพทางการเงิน ถึงออกจากงาน เลิกทำเวชปฏิบัติ ผมว่าน้องก็ไม่เลิกเป็นหมอหรอก เชื่อเหอะ

[mprandy]

น้องสาวผมเป็นหมอผิวหนังทำงานอาทิตย์ละ 7 วัน
น้องมันบอกว่าตัวเองเป็นคนที่เวลามีค่ามาก (ความสามารถในการเปลี่ยนเวลาเป็นเงิน)
เลยไม่อยากหยุดเลย

ผมบอกว่าอธิบายดูดีจัง พูดสั้นๆก็ได้ว่า "งก" 555

แล้วก็มาบ่นว่า เหนื่อย เครียด ขึ้นบันได 3 ชั้นก็เหนื่อย ไม่มีเวลาส่วนตัวเลย
แม้กระทั่งจะไปดูบ้านตัวเองที่เพิ่งซื้อก็ไม่มีเวลา

... คนบางคนถือหลัก ทำงานเยอะ ๆ ทำให้เต็มที่ หาเงินก่อน แล้วถึงเวลารากฐานมั่นคงแล้วยังมีเวลาใช้อีกนาน

บางคนถือหลักว่า ค่อย ๆ ทำไปเรื่อย ๆ เหนื่อยก็พัก จับงานใหญ่ได้เงินก้อนนึง หยุดยาวไปเลย จนกว่าเงินจะหมดแล้วค่อยทำงานใหม่

นิสัยคนมันเปลี่ยนยากเหมือนกัน

ผมว่าเดินหลักสายกลางดีกว่า ใช้เครื่องจักรนาน ๆ โดยไม่พัก มันยังพังเลย ทำงานหนักไป เจ็บป่วยแล้วจะแย่ครับ ยิ่งเป็นร่างกายและเวลาเป็นเงินเป็นทอง หยุดไปนาน ๆ เสียโอกาสเยอะกว่ามาก

ว่าไปแล้วตัวเองก็ทำงานทุกวันไม่มีวันหยุดมาสองอาทิตย์แล้ว เดี๋ยวปลายอาทิตย์หน้าจะหนีไปเที่ยว ตปท.ซัก 6 วัน

[ก้อนหิน]

ผมเคยเบื่อบ้างเหมือนกันในงานที่ทำอยู่เป็นประจำครับ

แต่คำว่า บ้าง นี้น่าจะมาจาก งานบางส่วนมันก็จำเป็นต้องทำ งานบางส่วนก็อยากทำจริงๆ แต่ก็เข้าใจว่าในโลกธุรกิจมันก็ยังงี้แหละครับ

อย่างผมจบมาทางสาย IT นี่จริงๆ ผมชอบมากๆนะครับ ชอบมาตั้งแต่สมัยเรียน ม ต้น แล้วด้วย แต่ IT เมืองไทยมันก็ตันๆ เหมือนกัน จะเห็นว่าตัวงานที่ได้ทำมันก็จะคล้ายๆรูปแบบเดิมๆ ความท้าทายต่องานก็เลยเริ่มลดลง (อาจจะด้วยความขี้เกียจของผมเองที่ไม่พยายามทำให้มันท้าทาย)

การลงทุนจึงเป็นสิ่งใหม่ที่เข้ามาในชีวิต และก็ท้าทายสุดขีดทีเดียว เคยคิดว่า ไปเรียนต่อสาย finance แล้วทำ เกี่ยวกับการเงินจริงๆเลยดีมั้ย คิดไปคิดมา งานสายนู้น มันก็ต้องมีงานน่าเบื่อเหมือนกันแหละวะ มีคนถามอยู่นั่นแหละว่าทำไมวันนี้หุ้นถึงลง หุ้นถึงขึ้น เหอเหอเหอ บางทีมันก็ไม่เห็นจะมีคำตอบเลย

ผมเลยคิดว่า เราก็ทำในสิ่งที่ชอบมากที่สุดแล้วกันครับ หาไปเรื่อยๆ ซักวันคงเจอ

[woody]

ผมเคยเบื่อบ้างเหมือนกันในงานที่ทำอยู่เป็นประจำครับ

แต่คำว่า บ้าง นี้น่าจะมาจาก งานบางส่วนมันก็จำเป็นต้องทำ งานบางส่วนก็อยากทำจริงๆ แต่ก็เข้าใจว่าในโลกธุรกิจมันก็ยังงี้แหละครับ

อย่างผมจบมาทางสาย IT นี่จริงๆ ผมชอบมากๆนะครับ ชอบมาตั้งแต่สมัยเรียน ม ต้น แล้วด้วย แต่ IT เมืองไทยมันก็ตันๆ เหมือนกัน จะเห็นว่าตัวงานที่ได้ทำมันก็จะคล้ายๆรูปแบบเดิมๆ ความท้าทายต่องานก็เลยเริ่มลดลง (อาจจะด้วยความขี้เกียจของผมเองที่ไม่พยายามทำให้มันท้าทาย)

การลงทุนจึงเป็นสิ่งใหม่ที่เข้ามาในชีวิต และก็ท้าทายสุดขีดทีเดียว เคยคิดว่า ไปเรียนต่อสาย finance แล้วทำ เกี่ยวกับการเงินจริงๆเลยดีมั้ย คิดไปคิดมา งานสายนู้น มันก็ต้องมีงานน่าเบื่อเหมือนกันแหละวะ มีคนถามอยู่นั่นแหละว่าทำไมวันนี้หุ้นถึงลง หุ้นถึงขึ้น เหอเหอเหอ บางทีมันก็ไม่เห็นจะมีคำตอบเลย

ผมเลยคิดว่า เราก็ทำในสิ่งที่ชอบมากที่สุดแล้วกันครับ หาไปเรื่อยๆ ซักวันคงเจอ

8)

[oatty]

คือ
1. ได้ ทำในสิ่งที่ชอบ
2. ได้ ชอบ ในสิ่งที่ต้องทำ

ตอนนี้ ผมใช้ข้อสองอยู่ครับ บางครั้ง เราทำในสิ่งที่เขาต้องการเราก่อน เรื่องเงินนี่ควรจะมาทีหลัง

จำได้ว่า หลวงพ่อพุทธทาสบอกว่า การทำงานก็คือการปฏิบัติธรรม เพราะหลายกรณีจากงาน มันสอนเราด้วย อบรมเราด้วย คงต้องใช้สติตามให้ทันมั้งครับ

ก่อนหน้านี้ ผมก็เคยเป็น แล้วก็ใจร้อนด้วย เบื่อเมื่อไหร่ก็จะเอาข้ออ้างว่า หมดความน่าสนใจในงานนั้นแล้ว และเปลี่ยนไปทำอย่างอื่น แต่มันก็ยังซ้ำรอยอีกจนได้

[Boring Stock Lover]

ถ้าภาพใหญ่ๆยังชอบอยู่ อย่างหมอนี่ก็อาจเป็น ชอบพบปะผู้คน ชอบบริการคน ภูมิใจที่ได้ช่วยคน ก็ทำต่อเหอะ แต่อาจหาสาขางานที่ชอบมากขึ้น อย่างเริ่มกำหนดทางไปเป็น หมอเฉพาะทาง อาจารย์ ผู้บริหาร หรืออื่นๆ

แล้วอีกอย่างก็อาจนำพลังที่เกิดขึ้น อย่างพลังด้านร้าย เบื่อพวกอุบัติเหตุเพราะประมาท หรือกินเหล้า มาเปลี่ยนเป็นพลังด้านบวก เริ่มทำโครงการป้องกันเหตุการณ์นั้นๆ อย่าคิดว่าคนรู้อยู่แล้ว ทำไปก็ไม่เกิดอะไรขึ้น การออกไปตอกย้ำ การดำเนินการที่ถูกต้อง อาจจะเปลี่ยนแปลงบางอย่างได้

แล้วก็ให้เวลาอีกซัก 6 เดือน อาจเอาวันปีใหม่มาเป็นเกณฑ์ มานั่งทบทวนแบบมีแบบแผน ถึงวันนั้นค่อยกำหนดชีวิตตัวเอง เหมือนตัดสินใจเรื่องหุ้น 2 ไตรมาส คงจะช่วยให้เหนภาพชัดเจนขึ้น

[crazyrisk]

ผมคิดคำถามขึ้นมาได้คับ

ว่า  คนที่เขาเป็นคนที่ประสบความสำเร็จในชีวิตนั้น

จริงๆ แล้ว เขาเคยถามตัวเองหรือป่าว ว่า  ไอ้ที่ทำอยู่น่ะ มันใช่ งานของเขาหรือป่าว


บีโธเฟน เคยถามไหมว่า    เฮ้ย ไอ้ แต่งเพลงอย่างงี้ไปเรื่อยๆ เนี่ย มันสนุกจริงเร้อ

โธมัส เอดิสัน  ถามตัวเอง ในขณะที่ ทำหลอดไฟ เจ๊ง หลอด ที่ 999
เฮ้อ  เลิกดีกว่า    หมกมุ่นอยู่นั่นแหละ  ทำก้อไม่เวิร์คสักที

หรือ ใครต่อใครอีก

ผมกำลังคิดอยู่ว่า คนที่คิดว่ามันไม่ใช่....
จริงๆแล้วเป็นเพียง การเลี่ยงที่จะเผชิญความท้อแท้ และยากลำบากหรือป่าว

วันนี้หลังคุยกับพี่พอใจ  ผมพอได้ คำตอบอะไรมากขึ้นในชีวิตคับ

[chatchai]

เมื่อก่อนที่ผมยังทำงานสินเชื่อที่ธนาคาร

ผมก็เบื่องานมากๆเลยครับ  ที่เบื่อเพราะงานที่เราวิเคราะห์แทบไม่ได้มีส่วนสำคัญในการตัดสินใจในการให้สินเชื่อเลยครับ

การจะอนุมัติหรือไม่นั้น  เงื่อนไขต่างๆ  ผู้ใหญ่ตกลงพูดคุยกันไปแล้ว  งานที่เหลือของเรา (ระดับพนักงาน) ก็แค่พยายามทำตัวเลขให้สอดคล้องกับเงื่อนไขที่ผู้ใหญ่ตกลงกัน

เมื่อครอบครัวของผมมีลูกคนที่สอง (ลูกคนแรก แฟนก็เลิกทำงาน)  ผมก็เลยตัดสินใจลาออกแบบไม่รอผลตอบแทนจาก Early Retire

เพราะงานที่เราตั้งใจทำ  ไม่ได้มีส่วนสำคัญและช่วยเหลืออะไรสังคมเลย  แทบไม่มีประโยชน์เลย

สิ่งที่ผมได้รับจากการเลิกทำงานประจำก็คือ  

ใครๆก็คงคิดได้ว่าเป็นเวลาที่ให้กับครอบครัวมากขึ้น

แต่ที่ผมว่าสำคัญไม่แพ้กันก็คือ  ได้ศึกษาธรรมะช่วยให้การดำเนินชีวิตดีขึ้นมาก  มีเป้าหมายที่ชัดเจนและถูกต้อง

รวมทั้งมีเวลาใส่ใจกับสุขภาพตัวเอง  ช่วงเวลาที่ยังทำงานประจำอยู่นั้น  เฮไหนเฮนั้น  กินไม่เลือก  อะไรชอบก็กินมาก  ไม่ชอบก็ไม่กิน  การออกกำลังกายไม่ต้องพูดถึง  ร่างกายทรุดโทรมไปมาก  น้ำหนักก็ขึ้น

โชคดีของผมจริงๆที่ได้สนใจเรื่องสุขภาพตัวเองและได้เรียนรู้ธรรมะก่อนที่จะสายเกินไป

ส่วนที่คุณหมอ crazyrisk ถาม  คงตัดสินใจยากกว่าผมแน่ๆ  เพราะงานคุณหมอเป็นงานที่ได้ช่วยเหลือคนได้มากจริงๆ  ถึงแม้จะเป็นคนแบบไหนก็ตามที  ลองปรึกษาท่านประธานดีก่อนซิครับ  ท่านมีประสบการณ์มาก่อน

[ก้อนหิน]

แต่เท่าที่ผมมีเพื่อนเป็นหมอ ช่วงแรกๆ ที่กำลังใช้ทุน หรือว่า เรียนเฉพาะ ทางอยู่นี่บ่นทุกคนเลยนะครับ

เท่าที่รู้นี่เพื่อนผม เลิกเรียนไปแล้วคนนึง กับ อีกสองคนเหนื่อยที่แทบจะทนไม่ไหว

คนแรกมาเรียน ER Med ครับแล้วก็ เครียด ทนไม่ไหวกับหลายๆ อย่าง งานเยอะ แถมยัง ไปรับจ๊อบอีก สุดท้ายทนไม่ไหว ออกไปใช้ทุนต่างจังหวัดที่สบายหน่อย

อีกคน ใช้ทุนอยู่ฝันอยากเป็น อายุรแพทย์ แล้ว ต้องเข้าเวรแทบทุกวัน จะกลับบ้านก็แทบไม่ได้กลับ ไปเที่ยวไกลๆก็ไม่ได้เพราะว่าต้องมา round ward ทุกเช้า ทำได้ไม่นานนัก ตอนนี้ตั้งเป้าจะไปทำงาน Clinic Skin เรียนต่อด้าน skin แทน งานเบากว่า เงินดีกว่า


ผมเลยนับถือ หมอทุกๆคน ว่า จะเรียนได้นี่ลำบากยากเข็ญ จริงๆ ที่ไม่เข้าใจคือ เข้าเวร วันรุ่งขึ้นก็ต้องทำงาน รวมเป็นทำงาน 48 ชั่วโมงติดต่อกัน เหอเหอเหอ ผมได้ยินครั้งแรกแล้ว เห็นใจแทน ดีใจที่ตอนเด็กๆแม่ยุ ผมไม่สำเร็จ

เข้ามาให้กำลังใจคุณหมอทุกท่านครับ

ปล. หมอ นิว ก็อย่าพึ่งเลิกนะครับ เสียดายหมอดีดี อีกคนครับ

[Pn3um0n1a]

ไม่เลิกหรอกครับ

แต่อยากให้การทำงานเป็นหมอ เป็นแค่งานอดิเรก

อยากรักษาให้คนไข้ฟรี ครับ

[Ano]

ที่คุณเค รู้สึกไม่แน่ใจ สับสนในสิ่งที่ทำ  เกิดขึ้นกับ resident หลายๆคนค่ะ )

แต่การที่ตัดสินใจมาเรียนต่อ แสดงว่าจริงๆคุณเค  คงไม่ได้เบื่อหน่ายหรือรังเกียจอาชีพแพทย์นัก  ไม่งั้นคงไม่มาเรียนต่อ

ตอนที่อโนเป็น resident จำได้ว่าเหนื่อยมากจนน้ำตาไหล  แล้วก็อดคิดไม่ได้ว่าเรามาทำอะไรที่นี่  แต่ไม่มีความคิดว่าจะลาออกโผล่มาในหัวแม้แต่ครั้งเดียว  ถามว่าชอบสาขาที่เรียนไหม  ตอบได้เลยว่าเฉยๆ  ไม่รักมาก  แต่ก้ไม่ได้ชอบสาขาอื่นมากกว่านี้  เรามีเป้าหมายชีวิต  การเทรนก็เป็นเป้าหมายหนึ่ง  คนอื่นๆทำกันได้ทำไมเราจะทำไม่ได้  จริงม่ะคะ  

ถ้าเราทำสิ่งท่ีใครๆว่ายากได้  อีกหน่อยเราจะทำอะไร  ก็ไม่ยาก  เทรนนิ่ง  ไม่ใช่แค่ให้ความรู้ค่ะ  แต่เป็นการฝึกความอดทน  ฝึกการบริหารงาน  ฝึกวินัย  ฝึกการวางตัว  ฝึกกระบวนการความคิด ฝึกการทำงานกับผู้อื่น ทั้งอาจารย์  รุ่นพี่ รุ่นน้อง เพือน พยาบาลและคนไข้

พอผ่านมันมาได้จะรู้ซึ้งค่ะว่าเทรนนิ่งให้อะไรมากกว่าที่คิด

[MarginofSafety]

คุณหมอ Ano จบหวอดไหนครับ  :D
พี่ๆหลายๆคนในนี้จบ (ห)วอดก้าครับ

[kongkang]

ไม่เลิกหรอกครับ

แต่อยากให้การทำงานเป็นหมอ เป็นแค่งานอดิเรก

อยากรักษาให้คนไข้ฟรี ครับ

ถูกกว่านโยบาย 30 บาทอีกนะคะ

จริง ๆ แล้วจะมีคนซักกี่คนที่ได้ทำงานอย่างที่ตัวเองรัก
ยิ่งกว่านั้น จะมีคนซักกี่คนที่รู้ว่าตัวเองรักที่จะทำงานอะไร
จะมีคนซักกี่คนที่ได้ทำงานตรงกับอาชีพที่เรียนมา (เวปนี้อาจจะมีเยอะก็ได้)
ทำธุรกิจโรงงานค่ะ สิ่งแวดล้อมก็เป็นคนงาน สาวโรงงาน บางวันสาวโรงงานเหล่านี้ก็หยุดงานไปหลายวัน กลับมาก็บอกว่าไปทำแท้งมา  ชีวิตของสาว ๆ พวกนี้ 99.99% มาจากตจว. เหงา ความรู้น้อย เหนื่อย ทำให้มีชีวิตคู่ง่าย ๆ บางทีง่ายเกินไป อายุ สิบแปดสิบเก้าก็มีลูกกันแล้วค่ะ  มีเยอะเกินไปเลี้ยงไม่ไหว ก็ต้องทำแท้ง  คุมกำเนิดไม่ดีพอ เป็นปัญหาสังคมค่ะคุณหมอ แต่ด้วยความเคารพค่ะ หากไม่ทำแท้งแล้วปล่อยให้เด็กเกิดมาในสภาพที่พ่อแม่ไม่พร้อม (ไม่พร้อมมีลูกแต่ดันพร้อมทำให้เกิดลูก) จะเป็นปัญหาสังคมหนักกว่านี้ค่ะ สุดท้ายคงต้องแก้ที่การศึกษามั้งคะ

[Pn3um0n1a]

ไม่หรอก
เพราะผมคงไม่จ่ายยาให้

เขียนใบสั่งยา ให้ไปซื้อเอง  :lol:

แต่ ใครมาปรึกษา หาเรา ถ้ารักษาไม่ต้องใช้ยา ก็ฟรีไป

ผมไม่ใจบุญขนาดให้ยาด้วยหรอกครับ 555555555  :oops:

[ShexShy]

ไม่เลิกหรอกครับ

แต่อยากให้การทำงานเป็นหมอ เป็นแค่งานอดิเรก

อยากรักษาให้คนไข้ฟรี ครับ

อย่าเลิกเลยนะหมอ ... ยิ่งฟรีได้ยิ่งดี (แต่ผมว่าไม่เกากำไรมากนี้ ก็เป็นการทำบุญที่ยิ่งใหญ่แล้วครับ)

ผมมีเรื่องมาเล่าให้ฟัง

วันนี้ (เมื่อชั่วโมงที่แล้ว ... )  ยามที่บริษัทผม เข้าเป็นไข้และสั่น นอนอยู่ในตู้ยาม ... ผมก็รีบไปดู เขายังมีสติและบอกว่า คงเพราะแพ้ยารักษาแผลในกระเพาะ  ... เนื่องจาก อาการนี้เขาบอกเคยเป็นมาก่อน ... และก็บอกว่าเป็นยามาจากโรงพยาบาล ... ที่เขาไปรักษามา ...

เขาก็บอกว่าตอนรับยามาไม่ได้บอกหมอว่าแพ้ยาอะไร (แต่ผมเชื่อว่าเขาไม่รู้ตัวเองว่าแพ้ยาหรือเปล่า)

ผมไม่รู้เขาพูดจริงหรือเปล่า ... ผมก็พยายามถามว่าเขาทานยาอะไร (เขาก้พูดไปสั่นไป )  ไปรงพยาบาลไหม แต่เขาก็บอกว่าเดี๋ยวก็คงหาย ...
ผมรู้สึกได้เลยว่า คงไม่อยากไป เพราะ ค่าใช้จ่าย ... และแถมผมขอดูบัตรประกันสังคม ก้เป็นบัตรที่หมดอายุแล้ว ด้วย ...

ผมทำอะไรไม่ได้มากเลย นอกจากหาเบอร์โรงพยาบาลไว้ และ รอดูออาการ ไว้ ถ้าดูแย่เมื่อไร ก็รีบไปโรงพยาบาลทันที

อาการแพ้ยานี้ ผมไม่รู้ว่าจะรุนแรงขนาดไหน (บางทีอาจจะไท่เป็นไรก้ได้ )
แต่สภาพเขา เหมือนป่วยหนักเลย ...

... ที่ผมเล่าให้ฟังเพราะ ... เวลานั้นผมอยากได้ความช่วยเหลือจากหมอจริง ๆ แค่คำแนะนำว่าให้ทำอย่างไรก้อได้ เพราะ เมื่อนึกถึงค่าใช้จ่ายที่โรงพยาบาลล่ะก้อ ยังไงเขาก็ไม่ไป  ...  หรือถ้ายอดเยี่ยมที่สุด หมอที่สามารถรักษาได้ โดยค่าใช้จ่ายไม่เยอะมาก ... ค่าใช่จ่ายในการรักษาพยาบาล กำหนดการอยู่รอดของคนได้จริง ๆ   เพราะ ถ้าเป็นอาการแพ้ยาแบบรุนแรง ยามอาจจะเสียชีวิตก็ได้ ...

[crazyrisk]

เมื่อก่อนที่ผมยังทำงานสินเชื่อที่ธนาคาร

ผมก็เบื่องานมากๆเลยครับ  ที่เบื่อเพราะงานที่เราวิเคราะห์แทบไม่ได้มีส่วนสำคัญในการตัดสินใจในการให้สินเชื่อเลยครับ

การจะอนุมัติหรือไม่นั้น  เงื่อนไขต่างๆ  ผู้ใหญ่ตกลงพูดคุยกันไปแล้ว  งานที่เหลือของเรา (ระดับพนักงาน) ก็แค่พยายามทำตัวเลขให้สอดคล้องกับเงื่อนไขที่ผู้ใหญ่ตกลงกัน

เมื่อครอบครัวของผมมีลูกคนที่สอง (ลูกคนแรก แฟนก็เลิกทำงาน)  ผมก็เลยตัดสินใจลาออกแบบไม่รอผลตอบแทนจาก Early Retire

เพราะงานที่เราตั้งใจทำ  ไม่ได้มีส่วนสำคัญและช่วยเหลืออะไรสังคมเลย  แทบไม่มีประโยชน์เลย

สิ่งที่ผมได้รับจากการเลิกทำงานประจำก็คือ  

ใครๆก็คงคิดได้ว่าเป็นเวลาที่ให้กับครอบครัวมากขึ้น

แต่ที่ผมว่าสำคัญไม่แพ้กันก็คือ  ได้ศึกษาธรรมะช่วยให้การดำเนินชีวิตดีขึ้นมาก  มีเป้าหมายที่ชัดเจนและถูกต้อง

รวมทั้งมีเวลาใส่ใจกับสุขภาพตัวเอง  ช่วงเวลาที่ยังทำงานประจำอยู่นั้น  เฮไหนเฮนั้น  กินไม่เลือก  อะไรชอบก็กินมาก  ไม่ชอบก็ไม่กิน  การออกกำลังกายไม่ต้องพูดถึง  ร่างกายทรุดโทรมไปมาก  น้ำหนักก็ขึ้น

โชคดีของผมจริงๆที่ได้สนใจเรื่องสุขภาพตัวเองและได้เรียนรู้ธรรมะก่อนที่จะสายเกินไป

ส่วนที่คุณหมอ crazyrisk ถาม  คงตัดสินใจยากกว่าผมแน่ๆ  เพราะงานคุณหมอเป็นงานที่ได้ช่วยเหลือคนได้มากจริงๆ  ถึงแม้จะเป็นคนแบบไหนก็ตามที  ลองปรึกษาท่านประธานดีก่อนซิครับ  ท่านมีประสบการณ์มาก่อน

ขอบคุณมากนะคับ พี่ฉัตร สำหรับคำแนะนำที่ดีๆคับ
ผมว่า จะไปปรึกษา พี่หมอเหมือนกัน  แต่ยังหาโอกาสดีๆไม่ได้คับ
สงสัยต้องรอหลังแกไป  company บ้าน ROCK II

[crazyrisk]

จิงๆ  แล้วอาจจะเป็นกระแสของการหลีกหนีบางอย่างจริงๆก้อได้คับ


เพราะความจริง ผมว่า จะไม่คิดมากหรอกคับ
ไหนๆ ก้อเรียนมาแล้ว รีบๆเรียนให้จบจะได้ทำงานจริงๆจังๆสักที

พ่อแม่ ก้อเริ่มแก่แล้วด้วย  ไหนจะไม่ได้ดูแล

ไม่ได้เลี้ยงดู  แล้วถ้าป่วยไข้  มัวแต่ หาความฝันส่วนตัว

โดยไม่พึง  สำรองความเจ็บป่วยของท่านไว้เบื้องหน้า

ได้ทำตามความฝัน (ที่ไม่รู้ว่าจริงแค่ไหน)  แต่หลีกหนีความจริงไป

มันก้อไม่น่าจะแฟร์นัก

หลังๆ  พ่อผม เริ่มตัดพ้อบ่อยขึ้นแล้วว่า เลือกงานที่มันมีเวลาให้กับครอบครัวซะบ้างสิลูก
ทำงานหนักไป มันจะไม่ดีเอา....

(ผมอยู่เวร  ประมาณ 4-6 วันต่อสัปดาห์คับ)

ก้อเลยเริ่มมีตัวแปรในการตัดสินใจมากขึ้น..
หลังคิดไปคิดมา เพ้อเจ้ออยู่สัก วัน สองวัน

แล้วไปเริ่มเรียนใหม่  ซึ่งสาขากระดูก
(ถึงแม้จะเป็นงานที่ผม โคตร ถนัด ก้อตามที)

แต่ตอนนี้ หมอกระดูก  demand เกลื่อนมาก
จากเดิม  สมัคร 12 เอา 10

ปีล่าสุด   สมัคร 38 เอา แค่ 10
แสดงว่า  นับวันๆ สาขานี้ยิ่งเกินความต้องการมากขึ้นเรื่อยๆ
เพราะใครก้อชอบงานสบายเงินหนัก หญิงเยอะ

 
ตอนนี้ก้อชักจะคิดหนักอยู่หน่อยเพราะ ต้นเดือนหน้า
อ.หมอกระดูกที่สนิทกัน จะมารอการตัิดสินใจครั้งสำคัญอีกแล้ว
(แกจะหาโอกาสให้)



มาคิดถึงแฟนๆ เวปนี้กันบ้างคับ  ใครได้อ่านประสบการณ์ปู่บัฟมากๆนี่เคย เห็นช็อต ที่แกท้อบ้างไหมคับ  แบบ  ซื้อ แล้วมันไม่เห็นขึ้นสักทีเลยเฟ้ย...

โอ้ เลิกเป็น VI ดีกว่า  หันไปเล่นกราฟดีไหมเนี่ย
หรือแบบ เลิกดูหุ้นหันไป เล่นทองคำดีกว่า..

อยากรู้ว่า คนเก่งๆ ในสังคมมีอีกเยอะไหม
ที่

โลเล....  แล้ว  รุ่ง!!!

[BHT]

เพิ่งเรียนจบทำงานไม่นานบ่นซะแล้ว ก็อดทนเก็บเงินซื้อหุ้นลงทุนให้เป็นอิสรภาพทางการเงินเร็วๆ อาชีพหมอเงินดี 30 ต้นๆ ก็คงไปถึงได้

จากนั้นอยากทำอะไร ก็ไปทำให้รู้ครับ เด๋วก็รู้ว่าอะไรคือที่ชอบที่อยากทำ

[naris]

คุณหมอครับ ผมเห็นแต่

โลเล....  แล้ว  รุ่ง!!.......ริ่ง ครับ

มาให้กำลังใจครับ โชคชะตาชีวิตคนเรา เป็นปกติที่ อนิจจัง ควบคุมอะไรไม่ได้อย่างใจหวัง(เพราะใจมันจะดิ้นรนต้องการมากขึ้นอยู่เสมอ)  

ดูมันดีๆแล้วกันนะครับ ไอ้ที่หมอเห็นมันน่ะ มันคือ "อาการ" ไม่ใช่ต้นเหตุของโรค จิตและกิเลส มันชอบหลอกให้เราเขวครับ