เพื่อน (นักลงทุน) ของข้าพเจ้า

พุธ เม.ย. 18, 2007 4:16 pm

กลิ่นกาแฟหอมฟุ้ง ข้าพเจ้านั่งดื่มกาแฟ กาแฟก็กำลังถูกข้าพเจ้าซดเข้าไป เบื้องหน้าของข้าพเจ้า คือชายวัยกลางคน
เขาเป็นเพื่อนนักลงทุนมืออาชีพ เดิมทีนั้นดูเหมือนว่าเขาก็ไม่ได้ตั้งใจจะเป็นนักลงทุนแต่อย่างใด อาจด้วยชะตาลิขิต ทำให้วันหนึ่งเขาพบหนังสือ “กลยุทธ์การลงทุนแบบเน้นคุณค่า” ด้วยการทึกทักเอาว่าน่าจะนำมาใช้กับธุรกิจร้านอาหารของเขาได้ แต่นั่นกลับทำให้ชีวิตของเขาเปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง

เขาหลงไหลสาระในหนังสือเล่มนั้น และลงมือศึกษาค้นคว้าเรื่องการลงทุนอย่างหนัก เพื่อหาคำตอบว่ากิจการที่ดีนั้นเป็นอย่างไร แต่เหนือสิ่งอื่นใด คือการฟูมฟักทัศนคติของการเป็นเจ้าของกิจการ ด้วยความเชื่อ “ถือมันไว้ตลอดไป ตราบเท่าที่มันยังเป็นธุรกิจที่ดี” เพราะในที่สุดแล้วพื้นฐานของกิจการเป็นสิ่งที่เรามีโอกาสที่จะรู้สิ่งที่ผ่านมา ทำความเข้าใจกับสิ่งที่เป็นอยู่ และคาดการณ์สิ่งที่จะเกิด ด้วยเหตุและผล

อันที่จริงๆแล้วผู้มีส่วนสำคัญในการพัฒนาทัศนคติดังกล่าวนั้น ต้องขอบคุณเจ้าหน้าที่โบรกเกอร์ที่ดูแลบัญชีซื้อขายหุ้นของเขา เธอจะโทรหาเขาแทบทุกครั้งที่ราคาหุ้นที่เขาถืออยู่ขยับขึ้น แล้วเขาต้องตอบว่า “ไม่ขาย” จากนั้นเสียงโทรศัพท์ก็จะหายไปนานหลายเดือน แล้วเธอก็ลองอีกครั้งเมื่อราคาหุ้นพุ่งสูงขึ้นไปอีก เพื่อนคนนี้บอกกับข้าพเจ้าว่า หากเป็นไปได้เขาน่าจะอัดข้อความ “ไม่ขาย” ไว้เป็นเสียงตอบรับโทรศัพท์ ซึ่งจะเป็นการประหยัดเวลาของทั้งสองฝ่าย

รสกาแฟกรุ่นนมเฮือกสุดท้ายไหลผ่านปุ่มรับรสในปากของข้าพเจ้า พร้อมกับเสียงของเพื่อนนักลงทุนผู้นี้ที่ตอกย้ำให้ข้าพเจ้าได้รับรู้ว่า “ถ้าหากเรายังไม่รู้ว่า ใครคือผู้แพ้ในเกมนี้ เรานั่นหละคือผู้แพ้”

**********************************
ขอบคุณเพื่อน (นักลงทุน) ที่สละเวลามานั่งดื่มกาแฟกับข้าพเจ้า

พุธ เม.ย. 18, 2007 5:30 pm

สั่งไอซ์ลาเต้มานั่งแช่รออ่านแล้วครับ

พฤหัสฯ. เม.ย. 19, 2007 8:45 am

แม่ทัพได้ข่าวว่า ตั้งหน้าตั้งตาเขียนหนังสืออย่างเดียวแล้วเหรอครับ

ปล. รอสักครู่ เดี๋ยวมี "เพื่อน (นักธุรกิจ) ของข้าพเจ้า
และ เพื่อน (ผู้สมถะ) ของข้าพเจ้า
แป๊บนึงครับ

พฤหัสฯ. เม.ย. 19, 2007 11:29 am

:lol: ชา กาแฟ ทานไม่เป็นครับ
มีโค๊กใส่น้ำแข็งมานั่งรออ่าน

เข้าคิวต่อจากท่านแม่ทัพสุมาอี้ครับ

พฤหัสฯ. เม.ย. 19, 2007 2:44 pm

มาด้วยคนครับ

ศุกร์ เม.ย. 20, 2007 9:17 am

ข้าพเจ้าเป็นคนดื่มกาแฟจัด โดยไม่เลือกเวลา ฤทธิ์ของมันจึงมักทำให้ข้าพเจ้าจำใจต้องคิดเรื่อยเปื่อย เนิ่นนานกว่าห้าปีที่ข้าพเจ้าตกลงปลงใจที่จะเป็นนักลงทุน ข้าพเจ้าได้มาจุดที่จะต้องทบทวนอะไรบางอย่าง ก่อนที่จะก้าวต่อไป

เพื่อนนักลงทุนที่น่านับถือคนหนึ่ง เขามักจะขอเลี้ยงกาแฟข้าพเจ้าบ่อยครั้ง ซึ่งข้าพเจ้าก็ไม่ขัดศรัทธาแม้แต่น้อย เพราะนั่นทำให้มีโอกาสแลกเปลี่ยนประสบการณ์บางอย่าง เขาลงทุนในกิจการที่ดีอยู่ห้าถึงหกแห่ง แต่สิ่งที่น่าปราบปลื้มใจคือ กิจการบางแห่งนั้นเขาไม่มีหุ้นอยู่เลย แล้วนั่นจะเรียกว่าเป็นกิจการของเขาได้อย่างไรกัน

นั่นเพราะ นายตลาดได้เสนอซื้อกิจการดังกล่าวในราคาสูงลิบลิ่วจนไร้เหตุผล ไร้เหตุผลมากเกินกว่าจะถือครองหุ้นนั้นต่อไป เขาจึงตัดสินใจขายมัน

แม้จะขายไปแล้ว แต่เขารู้แก่ใจดีว่า นั่นคือกิจการของเขา เขายังคงต้องติดตามผลการดำเนินงาน การเปลี่ยนแปลงทางธุรกิจอย่างต่อเนื่อง ยังคงดีใจเมื่อเห็นผู้คนใช้สินค้าของกิจการนั้น และเขาก็พร้อมที่จะเข้าถือหุ้นในกิจการนั้นอีกครั้ง เมื่อราคาสมเหตุสมผล ซึ่งอาจไม่ได้หมายความว่า ราคาหุ้นต้องถูกลง เพราะหลายครั้งหลายคราที่เขาเข้าถือหุ้นดังกล่าว ในราคาที่แพงกว่าราคาที่เขาขายไปเสียด้วยซ้ำ แต่หากนั่นเป็นราคาที่สมเหตุสมผล ก็ไม่มีเหตุผลหรือความไร้เหตุผลใดที่จะทำให้เขาไม่เข้าถือหุ้นกิจการนั้น

ไม่มีอะไรที่จะต้องยึดติด นอกจากคุณค่าของกิจการกับราคาที่เหมาะสม ก็เท่านั้นเอง

ศุกร์ เม.ย. 20, 2007 10:26 am

ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีดี แล้วมาตั้งตารออ่านบทความต่อๆไป ของพี่ ม้าเฉียวครับ

ศุกร์ เม.ย. 20, 2007 1:59 pm

เพื่อน (ผู้สมถะ) ของข้าพเจ้า

ข้าพเจ้าเป็นเด็กบ้านนอก เคยชินกับการใช้ชีวิตอย่างเนิบช้า ใช้เวลากับสิ่งที่เราชอบ และอยู่ใกล้ชิดกับคนที่เรารัก อย่างไรก็ดี ข้าพเจ้าก็ตัดสินใจเข้ามาทดลองใช้ชีวิตในเมืองหลวงนี้ราวกว่าสามปี ทำให้ได้สัมผัสกับการใช้ชีวิตด้วยความเร่งรีบ หลายคนเชื่อว่า เร็วกว่ารวยกว่า เพื่อจะได้เอาเงินไปซื้อเวลาได้มากกว่า

ข้าพเจ้าไม่อาจสุขใจได้ที่จะใช้ชีวิตด้วยความเร็วขนาดนั้นได้ ข้าพเจ้าจึงดูเป็นคนเชื่องช้าและใจเย็นในสายตาของคนรอบตัวในเมืองหลวงแห่งนี้

เพื่อนของข้าพเจ้าคนหนึ่ง นิยมใช้ชีวิตเรียบง่าย ประหยัด เมื่อครั้งที่เขาเป็นเจ้าของร้านอาหารนั้น บางทีก็แอบทานของเหลือของลูกค้า เพื่อสะสมเงินมาลงทุนในหุ้น แม้กระทั่งการนำวัตถุดิบในร้านมาทำกับข้าวให้ตัวเองทานนั้น เขายังรู้สึกน่าละอาย เพราะสิ่งที่เขาควรจะได้รับจากการกิจการร้านอาหารของเขาเองนั้น ถูกจ่ายเป็นเงินเดือนของเขาเองไปแล้ว

เขาเห็นว่าแนวทางการลงทุนและแนวทางการใช้ชีวิต อันที่จริงก็ไม่อาจจะแปลกแยกกันได้ การตัดสินใจเลือกต่างๆในแต่ละวัน และการใช้เวลา ยังคงอยู่บนพื้นฐานของเหตุผล ไม่ต่างจากการเลือกหุ้น และการใช้ชีวิตอย่างหรูหราฟุ่มเฟื่อยนั้น ก็ดูจะไม่เข้ากับวิถีชีวิตของนักลงทุนเน้นคุณค่าสักเท่าไหร่

การใช้ชีวิต สัมพันธ์กับวิธีคิด แล้ววิธีคิดก็ถูกใช้กับตัดสินใจเลือก และวินัยในการลงทุน เพื่อนที่น่านับถือทิ้งท้ายไว้เพียงเท่านี้

ศุกร์ เม.ย. 20, 2007 8:29 pm

ม้าเฉียว เขียน:และเขาก็พร้อมที่จะเข้าถือหุ้นในกิจการนั้นอีกครั้ง เมื่อราคาสมเหตุสมผล ซึ่งอาจไม่ได้หมายความว่า ราคาหุ้นต้องถูกลง

กำลังหมายถึงตัวไหนนะที่น่ากลับเข้าไปซื้ออีกครั้ง :roll:

ศุกร์ เม.ย. 20, 2007 10:56 pm

ขอบคุณครับพี่ม้าเฉียว ผมมานั่งกินโกโก้เย็นฟังบ้าง :mrgreen:

เสาร์ เม.ย. 21, 2007 7:28 am

แป๊ปเดียวลูกค้ามานั่งรอกันเต็มร้านแล้ว :D

เสาร์ เม.ย. 21, 2007 3:28 pm

อันที่จริงจะว่าไปก็อยากขอไปนั่งจิบสตาร์บัคส์เสวนากับจขกท.จริงๆ สักครั้ง :roll:

อาทิตย์ เม.ย. 22, 2007 11:43 am

สุมาอี้ เขียน:แป๊ปเดียวลูกค้ามานั่งรอกันเต็มร้านแล้ว :D

พฤหัสฯ. เม.ย. 26, 2007 3:31 pm

มารอฟังด้วยครับ :D

จิบกาแฟหอมๆ รอนี่อารมณ์ดีจริงๆ

ศุกร์ เม.ย. 27, 2007 9:45 am

สุมาอี้ เขียน:อันที่จริงจะว่าไปก็อยากขอไปนั่งจิบสตาร์บัคส์เสวนากับจขกท.จริงๆ สักครั้ง :roll:

ได้ซิครับ
ขอผมสะสางโครงการวิลล่าที่ภูเก็ตให้เรียบร้อยก่อน
แล้วหาโอกาสขอความรู้จากท่านแม่ทัพสักหน่อยหละ

พฤหัสฯ. ก.ค. 26, 2007 11:05 pm

ขอดูด้วยคนนะครับ
เพื่อนดีๆแบบนี้หายาก

พุธ ส.ค. 22, 2007 3:08 pm

ม้าเฉียว wrote:

ใช้เวลากับสิ่งที่เราชอบ และอยู่ใกล้ชิดกับคนที่เรารัก

:lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: