ศีลข้อไหนบาปสุดครับ

[chatchai]

เคยอ่านมาว่า  ศีลข้อห้ามดื่มสุรา จะบาปสุด

เพราะเมื่อดื่มสุราแล้ว  ขาดสติ  จนสามารถทำผิดศีลข้อที่เหลือได้ทั้งหมด

[poppo]

ผมผิดทุกข้อเลยครับ เว้นข้อกาเมสุมิจฉาอย่างเดียว ไม่ยุ่งลูกเมียคนอื่นเขา

[miracle]

ข้อสี่ครับ

[MarginofSafety]

ศีลข้อไหนบาปสุดครับ

เท่าที่อ่านหนังสือธรรมะและศึกษาธรรมะ
ผมไม่เคยได้ยินว่ามีครูบาอาจารย์ท่านใดบอกว่าศีลข้อไหนบาปสุดนะครับ

แต่ถ้าเป็นความรู้สึก ผมคิดว่าข้อ 1
การเบียดเบียนชีวิตสัตว์อื่น ควรละเว้นที่สุดครับ นั่นก็คือศีลข้อ 1

ศีลข้อ 4 หรือการโกหก ผมว่าเบาสุด ในแง่ของการเบียดเบียนผู้อื่น
ถ้าเทียบกับข้อ 1,2 และ 3

ส่วนข้อ 5 ผมมองว่า หากผู้เสพสุราสามารถครองสติได้
ก็เป็นการเบียดเบียนตัวเองเท่านั้น ไม่ได้เบียดเบียนผู้อื่น
ซึ่งอาจจะมองว่าเป็นตัวกระตุ้นให้ผิดศีลข้ออื่นๆ ตามมา

ตัวผมถ้าจะผิดก็ผิดข้อ 5 นี่แหละครับ (ดื่มเบียร์กับเพื่อนบ้าง)

[Jeng]

ฆ่าสัตว์ >>> อายุสั้น

ลักทรัพย์ >>> ไม่รวย

กาเม >>> ผิดเพศ เป็นเกย์ แต๋ว ดี้ และทอม

พูดปด >>> คนไม่เชื่อถือ

ดื่มสุรา >>> ไรหว่า จำไม่ได้

แต่ละข้อ เป็นกรรมที่ส่งผลต่างกัน

[Boring Stock Lover]

ทำหมดครบทั้งห้า ก็จะกลายเป็น

เป็นเกย์ที่ไม่รวย ไม่มีใครเชื่อถือ ความจำเสื่อม แล้วอายุสั้น  

[por_jai]

[quote="Boring Stock Lover"]ทำหมดครบทั้งห้า ก็จะกลายเป็น

เป็นเกย์ที่ไม่รวย ไม่มีใครเชื่อถือ ความจำเสื่อม แล้วอายุสั้น

[ปุย]

ถ้า ขโมยเงินคนอื่น ไปซื้อเหล้า เมาแล้วข่มขื่นผู้หญิง ฆ่า แล้วบอกตำรวจว่า ไม่ได้ทำ

อันนี้ บาปสุดๆครับ

[Tiger]

ดื่มสุรา >>> ไรหว่า จำไม่ได้

แต่ละข้อ เป็นกรรมที่ส่งผลต่างกัน

สงสัย  :roll:

ขี้ลืมมังครับ


:lol:

[ดร.โหน่ง]

ศีลข้อไหนบาปสุด........????

ถ้าคิดตรงข้าม...ศีลข้อไหนปฏิบัติแล้วได้บุญสุด...แล้วค่อยตอบคำถามพี่ฉัตรผม

แบบนี้ ... ต้องเป็นศีลข้อแรกครับ

ถ้าวันไหนไปปล่อยปลา....

ยิ่งหัวร้างข้างแตกรอโดนทุบหัวในกาละมังเนี่ย....

ถ้าซื้อมาปล่อย จะอิ่มอกอิ่มใจเป็นพิเศษเลย

ถ้าค่าอิ่มบุญ เป็นตัวเลข ผมให้ 10 คะแนน


ข้อสอง เวลาไปทำทาน บริจาคทำบุญเลี้ยงเด็กพิการ............ผมให้ค่าอิ่มบุญ ที่ 8

ข้อสาม เวลาไปไกลเกลี่ยเรื่องผัวเมียให้คืนดีกัน ..ผมเคยครับครั้งหนึ่งครับ...ประสบการณ์ไม่ค่อยดีเลย...... ผมไม่ขอออกคะแนนให้ข้อนี้

ข้อสี่ พูดแต่ความจริง...สบายใจสุดๆ เลยครับ แต่บางทีจังหวะพูดก็ต้องดู ผมให้ค่าอิ่มบุญ 7 คะแนน

ข้อสุดท้าย ของมึนเมา .....ถ้าไม่กิน ผมก็ไม่รู้สึกอิ่มบุญตรงไหน ให้ 0  คะแนนครับ


สรุปแล้วนะ แต่ละคนผิดศีล ผิดบัญญัติ 5 ประการ ในแต่ละข้อ แล้วคงรู้สึกไม่เหมือนกัน

ถ้าเป็นผมลองผิดข้อแรก ถือว่าบาปสุด ค่าอิ่มบุญผมจะติดลบทันที 10 คะแนน

การฆ่าชีวิตแม้กระทั่งแมลงสาปตัวเดียว ก็อาจทำให้ผมคิดมากนอนไม่หลับไปหลายวันเลยทีเดียว..........

วันนี้เพื่อนๆพี่ๆ ท่านผู้อ่านที่เคารพทุกท่าน.........ให้ชีวิตแล้วยังครับ

[MarginofSafety]

คำว่า "ศีล" หมายถึง "ปกติ"
คนเรารักษาศีล ก็คือรักษาสภาพปกติของตนเอง
พระรักษาศีล ก็คือรักษาสภาพปกติของพระ
การผิดศีลก็จะเกิดสภาพไม่ปกติขึ้น
คนไม่ปกติ (ผิดศีล) ผลที่ตามมาก็จะเกิดการเบียดเบียนกัน จึงทำให้สังคมก็ไม่ปกติ

ศีลในแง่มุมต่างๆจาก เรื่องเล่าให้โยมฟัง โดยพระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต)

ศีลข้อ 3 ก็เพื่อรักษาความเป็นปกติในสังคม
หากเราไปผิดลูกผิดเมียผู้อื่น ผู้อื่นย่อมโกรธแค้น
เช่นเดียวกันกับหากผู้อื่นมาผิดลูกผิดเมียเรา เราย่อมโกรธแค้น
ความปกติในสังคมก็ไม่เกิด ก็เกิดการเบียดเบียนกัน
ซึ่งเป็นคนละความหมายกับการ ไปไกล่เกลี่ยให้คู่ที่ทะเลาะกันให้คืนดีกัน


เช่นเดียวกันกับศีลข้อ 5
ก็เพื่อป้องกันไม่ให้ผู้ดื่มขาดสติ แล้วก็จะไม่อยู่ในสภาพปกติ
ไม่ได้หมายถึง ไม่กินก็ไม่เห็นอิ่มบุญ

การรักษาศีลคือการรักษาความเป็นสภาพปกติ
ไม่ใช่การให้ทาน ซึ่งทำให้เกิดความอิ่มใจ (ปีติ)
ที่ยกมาเจตนาให้ผู้อ่านได้เข้าใจข้อธรรมะที่ถูกต้องครับ

[Dr.T]

เคยฟังว่า คนโกหก ไม่ทำบาปอื่น ไม่มี

[ดร.โหน่ง]

คำว่า "ศีล" หมายถึง "ปกติ"
คนเรารักษาศีล ก็คือรักษาสภาพปกติของตนเอง
พระรักษาศีล ก็คือรักษาสภาพปกติของพระ
การผิดศีลก็จะเกิดสภาพไม่ปกติขึ้น
คนไม่ปกติ (ผิดศีล) ผลที่ตามมาก็จะเกิดการเบียดเบียนกัน จึงทำให้สังคมก็ไม่ปกติ

ศีลในแง่มุมต่างๆจาก เรื่องเล่าให้โยมฟัง โดยพระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต)

ศีลข้อ 3 ก็เพื่อรักษาความเป็นปกติในสังคม
หากเราไปผิดลูกผิดเมียผู้อื่น ผู้อื่นย่อมโกรธแค้น
เช่นเดียวกันกับหากผู้อื่นมาผิดลูกผิดเมียเรา เราย่อมโกรธแค้น
ความปกติในสังคมก็ไม่เกิด ก็เกิดการเบียดเบียนกัน
ซึ่งเป็นคนละความหมายกับการ ไปไกล่เกลี่ยให้คู่ที่ทะเลาะกันให้คืนดีกัน


เช่นเดียวกันกับศีลข้อ 5
ก็เพื่อป้องกันไม่ให้ผู้ดื่มขาดสติ แล้วก็จะไม่อยู่ในสภาพปกติ
ไม่ได้หมายถึง ไม่กินก็ไม่เห็นอิ่มบุญ

การรักษาศีลคือการรักษาความเป็นสภาพปกติ
ไม่ใช่การให้ทาน ซึ่งทำให้เกิดความอิ่มใจ (ปีติ)
ที่ยกมาเจตนาให้ผู้อ่านได้เข้าใจข้อธรรมะที่ถูกต้องครับ

    สาธุ ไม่เอาดีทางนี้ไปเลย ท่านมหา......ท่านมหานี่หลักดีเนอะ ทางโลก ทางธรรม เก่งหมด ...........ทางในละครับท่าน ขอสักงวดนะ....555

[MarginofSafety]

ไม่ได้ตั้งใจจะขัดแย้งอะไร ดร.โหน่ง หรอกครับ
ผมก็แค่หยิบคำอธิบายในเรื่องศีลมา Post แค่นั้นเอง
ถ้าความคิดผมมันผิดเพี้ยนไปอย่างไร ก็กรุณาแนะนำด้วย
ดีกว่ามาประชดประชันกัน เพราะมันทำให้คนที่ตั้งใจดีขาดกำลังใจ
หรือถ้าไม่มีใครต้องการอ่าน หรือมันไม่มีประโยชน์ผมก็จะเลิก Post
เอาเวลาไปทำอะไรที่มันมีประโยชน์ดีกว่า ...

[por_jai]

8) น้องหวี พี่น้องกันทั้งนั้น
    ไม่ใช่เพิ่งรู้จักกัน เมื่อไร

[ดร.โหน่ง]

....แหม!!!!

น้องหวี....พี่แซวหน่อยก็ไม่ได้

มาเถอะ....รักหรอกจึงหยอกเล่น

วันไปเล่นกอล์ฟ ยังชมน้องหวีให้ ดร.Muffin ฟังอยู่เลยว่าน้องหวีเก่ง และเป็นคนที่ผมอยากเจอที่สุดในเว็ปนี้

ดร. ท่านยังบอกเลยว่า นอกจากเก่งแล้วยังขยันหาข้อมูลเป็นที่หนึ่งอีกด้วย

ขาด play maker อย่างน้องหวีก็ไม่สนุกเนอะ... :lol:

[MarginofSafety]

บางทีอาจจะถูกต้อง แต่ไม่ถูกที่ ถูกเวลา แทนที่จะเป็นประโยชน์ก็กลายเป็นสร้างความขัดแย้ง หรือเป็นโทษ
ความรู้ ถ้าไม่เอามาปฏิบัติก็คงไม่เกิดประโยชน์อะไรนะครับ (ผมคงจัดอยู่ในจำพวกนี้)
ช่วงนี้ไม่สบายใจหลายเรื่อง รวมทั้งเหตุการณ์บ้านเมือง
หวังว่าสิ่งที่เกิดขึ้นจะเป็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์

เว็บหุ้นก็ควรคุยเรื่องหุ้น ขอให้ลงทุนประสบความสำเร็จนะครับพี่ๆ
ไว้สบายใจจะมา Post ใหม่ สวัสดีครับ ...

   

[chatchai]

มาให้กำลังใจคุณ HVI ครับ

การเผยแพร่ความรู้  ความเข้าใจทางพุทธศาสนาที่ถูกต้อง  เป็นสิ่งที่ดีและควรทำครับ

[MarginofSafety]

ขอบคุณครับพี่ฉัตรชัย

[Boring Stock Lover]

เอามาฝากคุณ HVI จะได้สบายใจเร็วๆ

[por_jai]

8) เอาบทความดีๆมาฝากน้องหวีด้วยคน

คอลัมน์ จับจิตด้วยใจ

โดย น.พ.วิธาน ฐานะวุฑฒ์ หัวใจใหม่ ชีวิตใหม่ เชียงราย [email protected]

มีท่านผู้อ่านสงสัยและเขียนถามไปมากพอสมควรเกี่ยวกับคำว่า "ไม่ตัดสิน" ซึ่งนับเป็นเรื่องหนึ่งที่ทำความเข้าใจกันค่อนข้างยากสักนิดหนึ่งอาจจะในแง่ของภาษาด้วย ผมอยากจะขอลองเล่าประสบการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวผมเองก่อนหน้าที่จะได้รู้จัก "สุนทรียสนทนา" ซึ่งหมายถึงก่อนหน้าที่จะได้เข้าใจถึงเรื่องของ "การไม่ตัดสิน"

ผมเองก็เคยเป็นคนหนึ่งที่มีชีวิตเป็น "ไม้บรรทัด" และยึดถือคุณค่าของความถูกต้องแบบ "ตรงเป๊ะ" มากเกินไปไม่ยืดหยุ่นจนทำให้ชีวิตไม่มีความสุขเท่าที่ควร ก็ดูชื่อผมสิครับ "วิธาน" แปลว่า "การจัดหมวดหมู่ จัดระเบียบวินัยข้อบังคับ" คือเรื่องการยึดถือความถูกต้องนั้นเป็นเรื่องที่ดีแต่การยึดถือแบบ "ตรงเป๊ะเป็นไม้บรรทัด" โดยมุ่งการตัดสินคนนั้นเป็นเรื่องที่นำความลำบากมาให้ผมเองในการทำงาน

ในสมัยที่ทำงานเป็นแพทย์ใช้ทุนนั้น แพทย์รุ่นพี่คนไหนไม่ดูคนไข้หรือดูคนไข้ไม่ดี (ในสายตาของผม) ผมก็คือว่าแพทย์คนนั้นเลว ไม่ได้มาตรฐาน

พยาบาลคนไหนทำงานไม่ดี ไม่ดูคนไข้ รายงานอาการของคนไข้ไม่ถูกต้อง ทำแผลคนไข้ไม่เรียบร้อย ผมก็จะตัดสินทันทีว่าพยาบาลคนนั้นทำงานไม่ได้เรื่อง แย่ ไม่ได้มาตรฐาน

พอไปเรียนต่อระหว่างที่เป็นแพทย์ประจำบ้าน ผมต้องไปทำงานตั้งแต่ 06.30 น. ทุกวัน แพทย์รุ่นน้องคนไหนมาทำงานสายกว่าผมซึ่งเป็นแพทย์รุ่นพี่ 5 นาที แพทย์รุ่นน้องคนนั้นก็กลายเป็นแพทย์ที่เลว ขี้เกียจและไม่รับผิดชอบ

ชีวิตที่ "ตัดสินคน" แบบนี้ทำให้ผมพบว่าผมเจอ "คนดีที่ได้มาตรฐาน" ของผมน้อยลงไปทุกวันๆ ทำไปทำมาคนที่ทำงานรอบๆ ข้างของผมเลวไปหมด พยาบาลส่วนมากทำงานไม่ได้เรื่อง แพทย์ส่วนใหญ่ก็ทำงานห่วยสู้ผมไม่ได้สักคน

และบางครั้งผมรู้สึกว่าเหลือผมเป็นคนดีอยู่คนเดียวจริงๆ

เรื่องการตัดสินยังไม่จบแค่นั้นเพราะเป็นเรื่องที่แทรกซึมเข้าไปอยู่ในวิถีชีวิตของผมทุกๆ เรื่องอย่างแยกไม่ออกเลยทีเดียว

ร้านก๋วยเตี๋ยวแสนอร่อยร้านหนึ่งทำก๋วยเตี๋ยวให้กับลูกค้าแซงคิวผม-ผมถือว่าไม่ได้มาตรฐานบริหารห่วย มีอย่างที่ไหนไม่ดูเลยว่าใครมาก่อนมาหลัง ผมก็ไม่เหยียบร้านก๋วยเตี๋ยวร้านนั้นอีกเลย

ร้านคอมพิวเตอร์ร้านหนึ่ง ส่งช่างไปซ่อมคอมพิวเตอร์ของผมไม่ทันใจ ผมก็ตัดสินทันทีว่าร้านนี้ทำงานไม่ดี-ห่วย ผมก็เปลี่ยนร้านและไม่ซื้อของจากร้านนั้นอีกเลย

ปั๊มน้ำมันปั๊มหนึ่งเด็กปั๊มไม่ยอมให้น้ำดื่มแถมตามที่เขียนบอกไว้ ผมก็ว่าปั๊มนี้ห่วย

ฯลฯ

ทำไปทำมาผมเหลือร้านอาหารที่จะเข้าได้เพียงไม่กี่ร้าน เพราะร้านนั้นก็ไม่ดี ร้านนี้ก็ไม่ดี

ทำไปทำมาผมแทบจะไม่เหลือร้านคอมพิวเตอร์ให้เข้า

ทำไปทำมาผมแทบจะไม่เหลือปั๊มน้ำมันให้เติม เพราะมีแต่ปั๊มห่วยๆ ไม่ได้มาตรฐาน

ผมรู้สึกว่าสังคมแย่จังมีแต่เรื่องไม่ได้มาตรฐาน ชุ่ย แฉะและเลวร้าย ผมไม่รู้ตัวหรอกว่าสุขภาพของผมก็เลวร้ายตามไปด้วย ผมโกรธง่าย อารมณ์ฉุนเฉียวและเป็นแผลในกระเพาะอาหารที่รักษาไม่หายเสียที

สองเรื่องที่ช่วยให้ผมเข้าใจถึงโทษของ "การตัดสิน" และทำให้ผมได้เรียนรู้และก้าวไปสู่พื้นที่ของ "การไม่ตัดสิน" มากขึ้นเรื่อยๆ หนึ่งคือการพยายามฝึกตัวเองให้เข้าไปสู่ "สภาวะแห่งความเป็นปกติ" ตามที่ได้เขียนถึงมาตลอดในคอลัมน์นี้แล้วและสองก็คือ "สุนทรียสนทนา" นั่นเอง

"สภาวะแห่งความเป็นปกติ" นั้นเป็นเรื่องของปัจเจกแต่ละบุคคล มีวิธีการหลายวิธีมากที่จะช่วยนำทางให้เราเข้าสู่ "สภาวะ" แบบนี้ได้ เช่น การฝึกลมหายใจ โยคะ ชี่กง เทคนิคการใช้พลังงานของหัวใจ การนั่งสมาธิ กีฬาที่พ้นมิติการแข่งขันและเงินรางวัล ฯลฯ

"สุนทรียสนทนา" เป็นเรื่องของกลุ่มของชุมชนที่ช่วยเอื้อซึ่งกันและกัน องค์ประกอบที่สำคัญที่สุดหนึ่งในสามเรื่องของ "สุนทรียสนทนา" ก็คือ "การไม่ตัดสิน" หรือ "การแขวนการตัดสิน" "การชะลอการตัดสิน" "การไม่ตัดสิน" ตรงนี้มาจากภาษาอังกฤษคำว่า "Nonjudgement" ไม่เกี่ยวข้องกับคำว่า "การตัดสินใจ" (Decision)

การตัดสินนั้นเกี่ยวข้องสัมพันธ์กันและ "คุณสมบัติอย่างหนึ่ง" ที่สำคัญของความเป็นวิทยาศาสตร์เก่าอย่างชัดเจน เพราะวิทยาศาสตร์เก่านั้นต้องการจะบ่งบอกถึง "ความแน่นอน" "ความชัดเจน" "ไม่อย่างใดก็อย่างหนึ่งเท่านั้น" "ไม่ใช่ข้างฉันก็เป็นศัตรูกับฉัน"

ความเป็นวิทยาศาสตร์แบบเก่ามีแนวโน้มที่จะผลักดันให้มนุษย์คิดแบบตายตัว เลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง เหมือนกับว่าชีวิตนี้มีเรื่องเพียงสองแบบให้คุณต้องเลือก "ไม่อย่างใดก็อย่างหนึ่ง" (Either) เท่านั้น แต่วิทยาศาสตร์ใหม่บอกว่า เราสามารถเลือกแบบใดแบบหนึ่งก็ได้ เลือกทั้งสองแบบก็ได้หรือไม่เลือกทั้งสองแบบก็ได้(Both, And)

พอความคิดของเราสามารถพัฒนาไปพ้น "ทวิภาวะ" (Dualism) ได้ เราจะรู้สึกถึง "ความเบาสบาย" อย่างแปลกประหลาดเพราะการตัดสินนั้นทำให้เราไปไม่พ้น "ทวิภาวะ" เป็นขอบเขตที่มนุษย์ไปกำหนดเอาเอง

ผมพบว่าเมื่อผมลอง "ไม่ตัดสิน" ลอง "แขวนการตัดสิน" ไว้ ผมรู้สึกได้ว่าผมเข้าใจคนที่มีความคิดเห็นแตกต่างไปจากผมได้ เหมือนกับว่าเรารู้เท่าทันความคิดที่ผุดขึ้นมาในศีรษะของเราอย่างทันท่วงทีก่อนที่ความคิดเหล่านั้นจะไปทำให้เกิดปฏิกิริยาออกมาเป็นอารมณ์อย่างใดอย่างหนึ่ง เช่น จากเดิมที่พอคนพูดอะไรไม่เข้าหูก็จะโกรธทันทีเลย กลายมาเป็นสามารถมองเห็นความคิดที่เกิดขึ้นในศีรษะของเราก่อนที่จะเกิดอารมณ์โกรธ เป็นต้น

การไม่ตัดสินทำให้เราสามารถมองเห็นความดีในคนอื่นๆ มากขึ้น มองเห็นได้ว่าคนมีทั้งดีทั้งเลวอยู่ในตัว ไม่มีใครดีทุกเรื่อง ไม่มีใครเลวทุกเรื่อง

แต่แท้ที่จริงแล้ว การไม่ตัดสินทำให้ตัวเราเองนั่นแหละมีความสุขมากขึ้นต่างหาก

ที่เขียนเล่านี้ไม่ได้มีเจตนาจะยกตัวเองว่าดีว่าเก่งอะไรนะครับ ผมเพียงรู้สึกว่าอยากจะเล่าถึงเรื่องราวที่เปลี่ยนแปลงไปของผมมาประกอบบ้างและตัวผมเองก็ยังจะต้องพัฒนาในเรื่องนี้ต่อไปอีกมากเพราะยังจะมีเรื่องหลายเรื่องที่ทำให้ผม "ติดกับดัก" การตัดสินได้อีกทีผมจะต้องเรียนรู้ต่อไปอีกเช่นกัน


--------------------------------------------------------------------------------
มติชน วันที่ 28 พฤศจิกายน พ.ศ. 2547 ปีที่ 27 ฉบับที่ 9759

[MarginofSafety]

ขอบคุณคุณ BSL และพี่พอใจครับ

ปล. ผมไม่เห็นด้วยกับบทความทั้งหมด แต่ก็ได้แง่คิดที่ดีครับ