..Warren Buffett’s $12 Billion Disney Mistake
June 6, 2014 By Joshua Kennon
....
He used $4 million of his partnership capital to buy a 5% ownership stake. His thinking was that the firm had 200+ films in the vault that could be brought out over and over for future profits, they had 300 acres in Orange county where the Anaheim park attracted 9 million customers a year, there was a brilliant executive at the helm who had a lot of his own money invested in the place; a good recipe when combined with a dirt cheap price and a huge margin of safety.
A year later, Buffett sold the stake for $6 million. At the time, he felt good about it. In his mid-to-late 30′s, he’d made his partners the inflation-adjusted equivalent of $14.1 million in roughly twelve months with a single decision. However, in retrospect, it was one of the worst mistakes of his long and illustrious career.
..Warren’s original thesis turned out to be correct. The Disney company did have a special sort of business model that allowed it to continually profit from old intellectual property over and over, again, just like The Coca-Cola Company has return on capital advantages that make it mint money. As I’ve mentioned in the past, Buffett’s business partner, Charlie Munger, refers to Disney as an oil company that pumps money out of the ground, then puts it back for a generation to return to it when the time is right. The trick is to make sure you aren’t overpaying for the stock.
...How bad was Buffett’s mistake? Updating the calculation with a few, quick, back-of-the-envelope adjustments, it looks like the position would be worth somewhere between $7 to $12 billion today, including dividends and spin-offs. That assumes none of the funds were reinvested
.....Statistics
According to a report published by the Bank of Korea on May 14, 2008 investigating 41 countries,
there were 5,586 companies older than 200 years.
From these
3,146 are located in Japan,
837 in Germany,
22 in the Netherlands
nd 196 in France.[1]
89.4% of the companies with more than 100 years of history are businesses employing fewer than 300 people.[1][2] A nationwide Japanese survey counted more than 21,000 companies older than 100 years as from September 30, 2009.[3]. However, Beretta, a world famous gun company founded in 1526 in Bologna-Italy, is the oldest operating company in the world to this very day.
หุ้นผู้บริโภค
ช่วงสิบปีที่ผ่านมานั้น หุ้นในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย เปลี่ยนแปลงไปมากในด้านของ “คุณภาพ” ของกิจการ
ก่อนหน้านั้นดูเหมือนบริษัทขนาดใหญ่ที่มีมูลค่าตลาดขนาดใหญ่ของไทย ส่วนใหญ่จะเป็นบริษัทผลิตและขายสินค้าเป็นโภคภัณฑ์เป็นหลัก
บริษัทขายสินค้ามี “ยี่ห้อ” หรือบริษัทขายสินค้าเป็นที่ต้องการผู้บริโภค ที่มีกำไรต่อยอดขายหรือมีมาร์จินสูง ถือเป็นกิจการมี “คุณภาพสูง” นั้น มักเป็นบริษัทขนาดเล็ก สัดส่วน Market Cap. หรือมูลค่าตลาดบริษัทมี “คุณภาพดี” เหล่านั้นมีน้อยมาก
แต่เดี๋ยวนี้ “หุ้นผู้บริโภค” มีมูลค่าตลาดของหุ้นใหญ่ขึ้นมาก ส่วนหนึ่งเป็นเพราะบริษัทเหล่านั้นยอดขายและกำไรขยายตัวสูงกว่าหุ้นโภคภัณฑ์ แต่ที่อาจจะสำคัญยิ่งกว่าคือราคาหุ้นของบริษัทเหล่านั้น “แพง” ขึ้นมาก นั่นคือค่า PE ของหุ้นผู้บริโภคสูงขึ้นมาก เมื่อเทียบกับหุ้นโภคภัณฑ์ที่ยังมีค่า PE ในระดับ 10 เท่าบวก-ลบ ในขณะที่หุ้นผู้บริโภคจำนวนมากมีค่า PE ในระดับอาจจะ 20 เท่าบวก-ลบ และมีจำนวนหุ้นเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
หุ้น “ผู้บริโภค” ที่กำลังพูดถึงนั้น ไม่ใช่หุ้นตามกลุ่มอุตสาหกรรมที่มีการจัดโดยตลาดหลักทรัพย์ แต่เป็นหุ้นบริษัทที่ขายสินค้าให้แก่ผู้บริโภคที่เป็นบุคคลธรรมดาที่ซื้อสินค้าหรือบริการด้วยตนเอง บริษัทนั้นเป็นคนทำการตลาดเพื่อเชิญชวนให้คนมาซื้อสินค้า บริษัทเป็นคนตั้งราคาขายสินค้าเอง ยอดขายและกำไรบริษัทขึ้นอยู่กับนโยบายและกลยุทธ์ต่างๆ ที่บริษัทใช้แข่งขันกับคู่แข่ง หรือต่อรองกับหน่วยงานควบคุมของรัฐ
ในกรณีที่เป็นบริษัทที่อิงอยู่กับสัมปทานหรือกฎระเบียบต่างๆ ดังนั้นหุ้นผู้บริโภคจึงมีกระจายกันไปในหลายๆ กลุ่มอุตสาหกรรม ไม่ว่าจะเป็นธุรกิจอะไร ถ้าเขาขายให้คนซื้อที่มีเป็นพัน หมื่น แสน หรือเป็นล้าน ๆ คน สินค้าของเขามียี่ห้อที่คนรับรู้ และเขาเป็นคนทำการตลาดและกำหนดราคาเองได้ แบบนี้ก็เข้าข่ายที่เขาจะเป็น “หุ้นผู้บริโภค”
หุ้นผู้บริโภคที่มีขนาดใหญ่ ที่เริ่มปรากฏมากขึ้นในระยะหลังประมาณ 10 ปีมานี้ มักจะเป็นบริษัทที่เป็น “ผู้ชนะ” ในธุรกิจหรืออุตสาหกรรมของตนเอง พวกเขามักเป็นคนที่ขายสินค้าโดยตรงต่อผู้บริโภค ไม่ได้ขายผ่านผู้อื่นมากนัก ความหมายคือพวกเขามักมี “หน้าร้าน” ที่ได้สัมผัสกับลูกค้าอย่างใกล้ชิด
ที่สำคัญมากอีกข้อหนึ่งก็คือ สินค้าหรือบริการของพวกเขานั้น มักเป็นสินค้า “สมัยใหม่” หรือเป็นสินค้าที่คนรุ่นใหม่ใช้กันมากขึ้น พูดง่าย ๆ เป็นสินค้าที่อยู่ใน “เมกาเทรนด์” ลองมาดูกันว่ามีบริษัทไหนบ้าง ไล่กันไปทีละกลุ่มอุตสาหกรรม
กลุ่มแรกคือหุ้นในกลุ่มอาหาร จะพบว่าหุ้นผู้บริโภคขนาดใหญ่ตาม Market Cap. ก็คือ หุ้น CPF ที่มีขนาดใหญ่ขึ้นมากเมื่อเทียบกับ 10 ปีก่อนคิดเป็นมูลค่าตลาด 2 แสนล้านบาท อย่างไรก็ตาม สินค้าส่วนใหญ่ของ CPF นั้น จริง ๆ แล้วน่าจะเป็นสินค้าโภคภัณฑ์ แต่ที่มีขนาดใหญ่ขึ้นมากนั้น น่าจะเกี่ยวข้องกับการที่บริษัทถือหุ้นจำนวนมากใน CPALL ซึ่งเป็นหุ้นผู้บริโภคที่เติบโตขึ้นมาก
หุ้นตัวที่สองคือหุ้น M เครือข่ายร้านภัตตาคารซึ่งเพิ่งเข้าจดทะเบียนในตลาดที่มีมูลค่าตลาดกว่า 4 หมื่นล้านบาทกลายเป็นหุ้นใหญ่อันดับ 4 ในกลุ่ม หุ้นตัวที่สามคือหุ้น MINT ซึ่งทำโรงแรมและร้านอาหาร ที่มีมูลค่าตลาดเกือบหนึ่งแสนล้านบาท เช่นเดียวกับ CENTEL ที่มีมูลค่าตลาดประมาณ 5 หมื่นล้านบาท และนี่คือหุ้นที่ทำให้มูลค่าหุ้นในกลุ่มอาหารโตขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ
หุ้นกลุ่มที่สองคือกลุ่มธนาคารพาณิชย์ ที่อาจจะถือว่าอยู่ในหุ้นกลุ่มผู้บริโภคเช่นกัน เนื่องจากรับเงินฝากและให้สินเชื่อแก่บุคคลธรรมดาเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ อย่างไรก็ตาม การหาผู้ชนะในกลุ่มแบงก์เป็นเรื่องยาก และธุรกิจนี้ยังมีปัจจัยหลายอย่าง ในการที่จะประสบความสำเร็จ เช่นเรื่องภาวะหนี้เสียและอื่นๆ ทำให้มูลค่าตลาดของแบงก์เองนั้นโตขึ้นไม่ได้มาก เมื่อเทียบกับตลาดโดยรวม พูดง่ายๆเดิมเมื่อ 10 ปีก่อนแบงก์เองใหญ่มากอยู่แล้ว สำหรับผมแล้วกลุ่มแบงก์ยังไม่อาจจะพูดได้เต็มที่ว่าเป็นหุ้นผู้บริโภค
หุ้นสถาบันการเงิน ที่เป็นหุ้นผู้บริโภคที่น่าสนใจมาก เนื่องจากเพิ่งจะเติบโตขึ้นมาไม่นานก็คือ หุ้นในกลุ่มประกันชีวิตที่มีหุ้น BLA และ SCBLIF ที่มีมูลค่าตลาด ประมาณ 7 หมื่นล้านบาททั้งคู่ จากที่ในอดีตนั้น หุ้นในกลุ่มนี้แทบไม่มีใครสนใจและ Market Cap. น้อยมาก ข้อสังเกตเพิ่มเติมคือทั้งสองบริษัทนั้น มีลูกค้าที่อิงอยู่กับธนาคารขนาดใหญ่ ซึ่งน่าจะเป็นส่วนสำคัญในการแข่งขัน และทำให้ประสบความสำเร็จ เป็น “ผู้ชนะ”
กลุ่มพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ ที่คิดว่าเป็นหุ้นผู้บริโภคเติบโตขึ้นมากช่วง 10 ปีนี้ มีหลายบริษัทซึ่งน่าจะรวมถึงบริษัทที่พัฒนาห้างอย่าง CPN ซึ่งเติบโตขึ้นมากลายเป็นบริษัทขนาด 2 แสนล้านบาท และบริษัทสร้างบ้านขายที่เติบโตขึ้นมาก ซึ่งรวมถึง LH ที่มีขนาด 1 แสนล้านบาท PS ประมาณ 5 หมื่นล้านบาท และบริษัทที่มีขนาดประมาณ 2-3 หมื่นล้านบาท ซึ่งรวมถึงหุ้น BLAND LPN MBK QH SIRI SPALI
หุ้นกลุ่มพาณิชย์ น่าจะถือเป็นหุ้นกลุ่มผู้บริโภคที่ตรงมากที่สุดกลุ่มหนึ่ง และน่าจะเป็นกลุ่มที่มีมูลค่าตลาดเพิ่มมากที่สุดเมื่อเทียบกับกลุ่มอื่น ๆ ในช่วง 10 ปีที่ผ่านมา ช่วงก่อนนั้นกลุ่มพาณิชย์แทบจะไม่มีหุ้นที่มี Market Cap. ขนาดใหญ่เลย แต่ปัจจุบันนั้น หุ้นหลายตัวกลายเป็นหุ้นขนาดใหญ่ บางตัวติดอันดับหนึ่งในสิบของหุ้นใหญ่ที่สุดในตลาด
ประกอบไปด้วย หุ้น CPALL ซึ่งมีมูลค่าถึงประมาณ 3 แสน 5หมื่นล้านบาท หุ้น BIGC และหุ้น MAKRO ที่ต่างก็มีมูลค่าตลาดประมาณ 1 แสน 5 หมื่นล้านบาท หุ้น HMPRO ที่มีมูลค่าประมาณ 1 แสนล้านบาท และหุ้น ROBINS ซึ่งมีมูลค่าประมาณ 6 หมื่นล้านบาท
ในกลุ่มหุ้นบันเทิง ซึ่งเป็นหุ้นผู้บริโภคที่เป็นผู้ชนะ และมีมูลค่าเพิ่มขึ้นมากคือ หุ้น BEC ซึ่งคือทีวีช่อง 3 มีมูลค่าตลาดสูงขึ้นมากถึงประมาณแสนล้านบาท นอกจากนั้นยังมีหุ้น VGI ที่ขายโฆษณาที่เพิ่งเข้าตลาดไม่นาน มีมูลค่าสูงขึ้นถึงเกือบ 4 หมื่นล้านบาท
หุ้นกลุ่มโรงพยาบาล ที่ในอดีตไม่ใคร่จะมีค่ามากนักในตลาดหุ้น แต่ด้วยการเติบโตของหุ้นผู้บริโภคก็ทำให้หุ้นของเครือโรงพยาบาลกรุงเทพ BGH เติบโตขึ้นมหาศาล มีมูลค่าตลาดถึง 2 แสนล้านบาท เช่นเดียวกัน โรงพยาบาลบำรุงราษฏร์ BH ก็เติบโตมีมูลค่าประมาณ 6.5 หมื่นล้านบาท
หุ้นกลุ่มขนส่ง ซึ่งในอดีตมีเพียง THAI เท่านั้นที่มีมูลค่าตลาดสูง ในปัจจุบันกลับกลายเป็นหุ้น AOT และหุ้นของ BTS ที่เป็นหุ้นผู้บริโภคที่มีมูลค่าสูงมากคือประมาณ 2 แสน 6 หมื่นล้านบาท และ 1 แสนล้านบาทตามลำดับ
หุ้นกลุ่มสื่อสาร ที่เป็นหุ้นผู้บริโภคและมีขนาดเพิ่มขึ้นโดยเปรียบเทียบนั้น รวมถึงหุ้นที่มีขนาดใหญ่มากอยู่แล้วอย่าง ADVANC ที่มีขนาดประมาณ 6 แสน 7 หมื่นล้านบาท หุ้น DTAC และ INTUCH หุ้นละ 2 แสน 5 หมื่นล้านบาท TRUE แสนสองหมื่นล้านบาท และ JAS 5.6 หมื่นล้านบาท
หุ้นผู้บริโภคที่รวมเฉพาะในรายการที่กล่าวมาทั้งหมดนั้น มี Market Cap. ถึงประมาณ 4 ล้านล้านบาท ซึ่งคิดเป็นประมาณ 1 ใน 3 ของตลาดหุ้นทั้งหมด และนั่นคือตัวเลขที่แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่า ตลาดหุ้นไทยกำลังเคลื่อนไปสู่การเป็นตลาดหุ้นที่มีหุ้นมีคุณภาพมากขึ้นเรื่อยๆ ดังนั้น ค่า PE ของตลาดหุ้นไทยควรต้องสูงขึ้นกว่าอดีตที่ผ่านมา ที่อยู่ระดับ PE 10 เท่า
ที่มาlqT_dPApj9U
ขอตั้งข้อสังเกตนิดนึงครับ อ.Imerlot...จากที่เห็นการแบ่ง Industry อาจจะเป็นแบบคร่าวๆมาก การแข่งขันโดยตรงของ Automotive ที่สินค้าเป็นคู่แข่งกันจริงๆ กับ Technology ที่หลายๆรายไม่ได้แข่งกันโดยตรงนัก (เช่น Microsoft เน้น OS และ Office, Apple ที่มีรายได้จาก iPhone กับ iPad เป็นส่วนใหญ่ หรือ Google ที่เน้น Search Engine พวกเค้าเหล่านั้นไม่ได้แข่งกันตรงๆ) ...ดังนั้นการมี Brand ดังๆหลายๆ Brand (10+) ใน Automotive กับ Technology อาจจะเทียบกันไม่ได้imerlot เขียน:แปลว่า
มีบาง sector อยู่ยั้ง ยั้งยืนกว่า งั้นซิ
...
และบาง sector แข่งขัน กัน บัลลัยไปเลย
..
วันนี้ เห็นแวบๆ คนแข่งร้อง เพลง ผู้ชนะได้ไป 10ล้าน
ผู้แพ้ยังได้ 5แสน
..
สนามแข่งร้อง เพลง ยัง ยากง่ายไม่เท่ากัน และผลตอบแทนไม่เท่ากัน
..
dumb test model
เล่นเฉพาะในเกมที่เราจะมีโอกาส ชนะสูงสุด
...
http://www.interbrand.com/en/best-globa ... harts.aspx
แสดงว่า
สรุปได้ไหมว่า
sector ไหน มี 10+ เลี่ยงเลย
5+ หนาวๆ
2-3 ดูดี ตามไปดูต่อ
...
.......
Apple and the App Store
http://en.wikipedia.org/wiki/App_store
In 2007, Apple Computer launched the iPhone, the company's first ever smartphone. When the device launched, the device did not provide any support for third-party software: Apple's CEO Steve Jobs believed that web apps served over the internet could provide adequate functionality required for most users. Soon after its release, however, developers had managed to "jailbreak" the iPhone and begin coding third-party apps for the device, distributed through package managers such as Installer.app (which itself was based on APT) and Cydia.[8]
With the release of iPhone OS 2.0 in July 2008, Apple launched the App Store; officially introducing third-party app development and distribution to the platform. The service allows users to purchase and download new apps for their device through either the App Store on the device, or through the iTunes Store on the iTunes desktop software. Apple asserts a large number of restrictions on app developers: all apps are subject to a review by Apple staff when submitted and can be rejected if they do not pass Apple's technological and content guidelines. Additionally, Apple takes a 30% commission on revenues for paid apps sold through the store
----kraikria เขียน:Wells Fargo
ถึงแม้เราจะเป็นอันดับ 20 กว่าในแง่ Asset แต่เราเป็นอันดับ 1 ในโลกถ้าเทียบ Mkt Cap นะครับ
http://www.relbanks.com/worlds-top-banks/market-cap
roughly right ดีกว่า preceisely wrong ครับ ว่างั้นkraikria เขียน: ขอตั้งข้อสังเกตนิดนึงครับ อ.Imerlot...จากที่เห็นการแบ่ง Industry อาจจะเป็นแบบคร่าวๆมาก การแข่งขันโดยตรงของ Automotive ที่สินค้าเป็นคู่แข่งกันจริงๆ กับ Technology ที่หลายๆรายไม่ได้แข่งกันโดยตรงนัก (เช่น Microsoft เน้น OS และ Office, Apple ที่มีรายได้จาก iPhone กับ iPad เป็นส่วนใหญ่ หรือ Google ที่เน้น Search Engine พวกเค้าเหล่านั้นไม่ได้แข่งกันตรงๆ) ...ดังนั้นการมี Brand ดังๆหลายๆ Brand (10+) ใน Automotive กับ Technology อาจจะเทียบกันไม่ได้
รบกวนขอ Comment ด้วยครับ
จากที่ดูแล้ว รายได้ของ Investment Securities อยู่ใน Interest Income และในปี 2013 ก็น้อยกว่า 2012 ในขณะที่ Inerest Income จาก Loan ประมาณ 4 เท่าของ Investment Securities ดังนั้นถ้าดูจาก Port แล้ว Loan ให้ผลตอบแทนมากกว่านะครับ รบกวนขอ Comment ด้วยครับ อ.Imerlotimerlot เขียน:----kraikria เขียน:Wells Fargo
ถึงแม้เราจะเป็นอันดับ 20 กว่าในแง่ Asset แต่เราเป็นอันดับ 1 ในโลกถ้าเทียบ Mkt Cap นะครับ
http://www.relbanks.com/worlds-top-banks/market-cap
ใน assset 1,527,015
เป็น loan แค่ 825,799
แต่ เป็น Investment securities 264,353
และำ กำไร growth มาจากส่วน หลัง
2.) net income โตจาก 2,655 มาเป็น 21,878 เกือบ 10x โดย 5y compound =52%
กำไร loan ไม่ growth แล้ว
asset size ของ Well Fargo จึงไม่สำคัญอีกต่อไป
...
+
1.) 5-6ปี รายได้ 2x จาก 41,877 เป้น 83,780
โดยที่ non-interest income โต 5y compound 20% จาก 16,734 เป็น 40,980
(ไม่ลืมว่าปี 2008เป็น sub-prime ฐานต่ำ แต่ก็=ฟื้นแล้ว)
...
ผมนับถือ อ.Imerlot เป็นอาจารย์จริงๆครับ แต่ถ้าอาจารย์บอกว่าไม่ต้องเรียก งั้นผมเรียก K.Imerlot ครับ ด้วยความนับถือครับimerlot เขียน:...
ถ้าทุกท่านจะ กรุณาผม
เรียก k. imerlot ก็พอครับ
เรียก อจ. อ่านแล้ว กาแฟหก ..ทุกที..
....
โพสต์
บันทึกไม่สำเร็จ