Value Way กว่าจะเป็นเซียน(2) :วิบูลย์ พึงประเสริฐ

[PERFECT LUCKY]

Value Way ฉบับวันที่ 16 กุมภาพันธ์ 2552
โดยวิบูลย์ พึงประเสริฐ
กว่าจะเป็นเซียน (2)
ท่านดร.นิเวศน์ เหมวชิรวรากร นักลงทุนแบบเน้นคุณค่าระดับตำนานของไทยได้ให้สัมภาษณ์ในหนังสือพิมพ์ดิจิตอลรายวันสถานีนักลงทุน Investor Station (www.istationnews.com) ซึ่งบทสัมภาษณ์ดังกล่าวน่าสนใจในหลักการและชีวิตการลงทุนของท่านมาก จึงขอนำมาลงในบทความนี้

(ต่อจากฉบับที่แล้ว)

ต้องติดตามและจินตนาการ
จริงๆ การติดตามเกี่ยวกับข้อมูลและข่าวสาร ผมว่ามันอยู่รอบตัวเลย อย่างเช่น พออ่านหนังสือพิมพ์แล้วก็วิเคราะห์ไปเรื่อยๆ สถานการณ์เป็นอย่างนี้แล้วจะกระทบกับตัวบริษัทอย่างไร จากนั้นก็ลงไปดูในท้องตลาด เป็นการวิเคราะห์จากสภาพแวดล้อมซึ่งถือเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตประจำวัน ผมจะติดตามดูผลิตภัณฑ์ของบริษัทสม่ำเสมอ ยอดขาย ความรับรู้ของผู้บริโภค การขยายตัวเป็นอย่างไร ซึ่งเราไม่รู้สึกเลยว่าเป็นการทำงาน นอกจากนี้ก็ยังอ่านหนังสือเกี่ยวกับการลงทุน หนังสือเกี่ยวกับธุรกิจอยู่ตลอดเวลา ซึ่งก็เป็นเท็กซ์บุ๊ค แล้วก็นำทั้งหมดมาวิเคราะห์เข้ากับสถานการณ์ในเมืองไทย หรือเรียกว่าจินตนาการ ซึ่งก็ถือได้ว่าทำเป็นประจำทุกวัน ส่วนใหญ่จะทำเวลาออกกำลังกาย เช่น จ็อกกิ้งไปคิดไป รวมถึงยังมีการเก็บข้อมูลทางการเงินจากงบที่ประกาศ แล้วก็รวบรวมตัวเลขพวกนี้เก็บไว้ในสมุด ตัวไหนที่น่าสนใจก็เก็บไว้ในจอเรดาร์ จดว่าแต่ละไตรมาสข้อมูลเป็นอย่างไร พัฒนาการเป็นอย่างไร แล้วก็จะนำพวกนี้ไปใส่จินตนาการเหมือนกัน
ตัดสินใจซื้อหุ้น

จากที่สะสมจากจินตนาการเป็นเวลาหลายเดือนบางทีไม่ได้ซื้อหุ้นซักตัว แล้วพอมาถึงวันหนึ่งก็สรุปว่าถึงเวลาที่จะซื้อแล้วก็ซื้อเก็บเอาไว้ อย่างบางปีซื้อหุ้นแค่ 1-2 ตัวแค่นั้นเอง ไม่ใช่ซื้อหลายๆ ตัวแบบเบี้ยหัวแตก ส่วนจำนวนการซื้อตอนนี้ถ้าคิดว่าซื้อไม่ถึง 5% ของพอร์ตก็จะไม่อยากซื้อเพราะน้อยเกินไป เพราะถ้าหุ้นขึ้นเยอะๆ ก็ไม่ได้เป็นเงินอะไรมาก ฉะนั้นหลังๆ จึงเน้นไปเป็นแบบ โฟกัสอินเวสเมนท์ มากขึ้น คือถ้าซื้อน้อยเกินไปก็อย่าไปซื้อมันเลย มันจะดีจะอะไรช่างหัวมันเหอะ ต่อให้มันกำไร 100% ก็ไม่ได้สร้างความแตกต่างให้พอร์ตเรา สำหรับปัจจุบันในพอร์ตมีหุ้นอยู่ประมาณ 10 กว่าตัว แต่ก็ไม่ใช่ว่าเป็นหุ้นใหญ่ทุกตัว เพราะมีเหตุผลในการซื้อที่แตกต่างกัน
สภาพคล่องมีผลต่อการตัดสินใจ

การสะสมหุ้นจาก 0% ถึง 5% ใช้เวลาไม่นานมาก บางทีก็แค่อาทิตย์หรือสองอาทิตย์ก็ซื้อเสร็จแล้ว ส่วนเรื่องของสภาพคล่องนั้นแต่เดิมที่เป็นพอร์ตเล็กก็จะไม่ดู เพราะเราเงินนิดเดียวก็ซื้อไปได้เรื่อย ทุกตัวมีสภาพคล่องหมดในสายตาเรา แต่ถึงวันนี้มันมีผลเพราะถ้าสภาพคล่องน้อยเกินไป ถึงอยากซื้อก็ซื้อไม่ได้ ซื้อไปแล้วราคาก็วิ่งขึ้นไปก่อนที่เราจะเก็บได้เยอะๆ หรือเวลาขายก็ขายลำบาก ซึ่งไม่คุ้ม เพราะฉะนั้นหลังๆ สภาพคล่องก็เป็นปัญหาเหมือนกัน
ไม่ต้องกลัว...ถ้าเป็นหุ้นดี

อย่างบริษัทไทยสแตนเลย์ (STANLY) ในตอนนั้นเป็นไปตามสตอรี่ของผมเป๊ะเลย เพราะสำหรับเมืองไทยรถยนต์ถือได้ว่ามีความจำเป็น ก่อนวิกฤติมียอดขาย 6-7 แสนคัน แต่พอเจอต้มยำกุ้งยอดขายมันตกลงมาเหลือแสนกว่าคัน ซึ่งผมรู้ว่าอย่างไรมันต้องกลับมาเพราะเศรษฐกิจตอนนั้นมันวิกฤต คนจึงชะลอการซื้อออกไปปี-สองปียังพอได้ และผมรู้ว่า STANLAY ผลิตแผงไฟหน้าซึ่งจำเป็นกับทุกคัน ด้วยราคาที่ตกลงมาเยอะแต่หนี้ของบริษัทก็ไม่ได้เยอะ เป็นบริษัทที่ บริหารงานดี มีความแข็งแกร่งสูงมากทางด้านการผลิต ผมก็ซื้อไป พอเศรษฐกิจเริ่มฟื้นและในช่วงหลังมีเรื่องของการส่งออกด้วยทำให้ได้กำไรหลายสิบเท่า ซึ่งผมก็ขายไปหลายปีแล้ว อันนี้ก็เป็นตัวอย่างว่าถ้าสตอรี่เป็นไปตามที่คิดราคามันก็จะไป แม้ว่าตอนซื้อใหม่ๆ มันจะไม่เป็นไปตามที่คิด เพราะผมซื้อก่อนที่ตัวเลขมันจะเหลือแสนกว่าคันด้วยซ้ำไป...แต่ว่าในที่สุดมันก็กลับมา

การลงทุนไม่มีอะไร 100%
ส่วนใหญ่ซื้อมาตอนแรกก็ไม่ค่อยขายหรอก ต้องผ่านไประยะหนึ่งจนเห็นว่าผลการดำเนินงานหรือว่าธุรกิจของเขาไม่สอดคล้องความคิดของเราที่จินตนาการไว้ก่อนหน้านี้ อย่างน้อยๆ ต้องใช้เวลาดูอยู่หลายไตรมาส แม้ราคาหุ้นจะมีการปรับตัวลงแต่ตราบใดที่มองไปในอนาคตแล้วยังเป็นไปตามที่เราคิดก็จะไม่ขาย รอว่าเมื่อไหร่จะกลับมา การลงทุนไม่มีอะไร 100% บางทีอาจจะมีอะไรที่เราไม่รู้แต่คนอื่นรู้ทำให้ราคาหุ้นมันลง อย่างนี้เราต้องระวัง จริงๆ แล้วผมจะมองไม่ค่อยผิด เพราะถ้ามองผิดแล้วจะอันตรายมาก เพราะซื้อเยอะ แต่จะชี้ให้เห็นว่าบางครั้งสิ่งที่คุณคาดอาจจะไม่เป็นไปอย่างที่คิด ด้วยเหตุที่สุดวิสัยก็ได้ มันไม่ใช่ว่ามองผิดหรอก แต่ธุรกิจมันเป็นอะไรที่ Dynamic มีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา

[dome@perth]

อย่างบริษัทไทยสแตนเลย์ (STANLY) ในตอนนั้นเป็นไปตามสตอรี่ของผมเป๊ะเลย เพราะสำหรับเมืองไทยรถยนต์ถือได้ว่ามีความจำเป็น ก่อนวิกฤติมียอดขาย 6-7 แสนคัน แต่พอเจอต้มยำกุ้งยอดขายมันตกลงมาเหลือแสนกว่าคัน ซึ่งผมรู้ว่าอย่างไรมันต้องกลับมาเพราะเศรษฐกิจตอนนั้นมันวิกฤต คนจึงชะลอการซื้อออกไปปี-สองปียังพอได้ และผมรู้ว่า STANLAY ผลิตแผงไฟหน้าซึ่งจำเป็นกับทุกคัน ด้วยราคาที่ตกลงมาเยอะแต่หนี้ของบริษัทก็ไม่ได้เยอะ เป็นบริษัทที่ บริหารงานดี มีความแข็งแกร่งสูงมากทางด้านการผลิต ผมก็ซื้อไป พอเศรษฐกิจเริ่มฟื้นและในช่วงหลังมีเรื่องของการส่งออกด้วยทำให้ได้กำไรหลายสิบเท่า ซึ่งผมก็ขายไปหลายปีแล้ว อันนี้ก็เป็นตัวอย่างว่าถ้าสตอรี่เป็นไปตามที่คิดราคามันก็จะไป แม้ว่าตอนซื้อใหม่ๆ มันจะไม่เป็นไปตามที่คิด เพราะผมซื้อก่อนที่ตัวเลขมันจะเหลือแสนกว่าคันด้วยซ้ำไป...แต่ว่าในที่สุดมันก็กลับมา

แล้วรอบนี้ STANLY จะรอดไหมครับอาจารย์ ส่งออกนิ น่ากลัวจะยาวกว่ารอบที่แล้วไหมครับ

[miracle]

รอดครับ
แต่ว่า จุดต่ำสุดมันอยู่ที่จุดไหน

เพราะ เงินสดตอนนี้มัน ครอบคลุมหนี้สินทั้งหมดของตัวบริษัทอยู่
จากวันที่ทำงบดุลน่าครับ

เงินสด > หนี้สินทั้งหมด ถือว่าการเงินแข็งแรงมาก

แต่อุตสาหกรรมกำลัง เป็นไททานิก ตอนกำลังอับปางลงในมหาสมุทรแอตแลนติกส์ ทำให้ต้องหาจังหวะดีๆๆๆ

ดูภาพใหญ่ก่อนแล้วค่อยดูภาพเล็ก