ผู้ชายเข้าครัว : แกงส้มสองน้ำ

[สถาปนิกต่างดาว]

ใครไม่เคยทำกับข้าวยกมือขึ้น ?

            ผมว่ามีไม่น้อยนะ  เพราะผมก็เป็นคนหนึ่งในนั้น  ตั้งแต่เด็กก็ทำตัวเป็นคุณชาย แม่ทำให้กิน  โตขึ้นมาก็เป็นคุณชี้ ชี้นิ้วสั่งเอาตามร้าน
               ไม่เคยมีความคิดในสมองเลยว่าจะทำอาหารทานเอง
               แล้วอะไรจะเกิดขึ้น หากคุณชายอายุน้อย(เหลือน้อย)ต้องเข้าครัวเลี้ยงตัวเองและภรรยาสุดที่รัก !!!
               บางครั้งการเดินทางท่องเที่ยวไกลๆ  การอยู่ต่างถิ่น  ก็ทำให้เราต้องทำอะไรที่ไม่เคยทำมาก่อนในชีวิต
                ผมทำมาแล้วจึงอยากมาเล่าให้ฟัง  เผื่อใครสนใจหรือจำเป็นจะต้องเข้าครัว  จะได้มีแนวทาง
                แนวทางที่ว่า.........กรุณาอย่าทำแบบนี้นะเธอ !!!

             ด้วยความที่เข้าครัวเอาเมื่อสาย  ผมจึงต้องเรียนลัด  ทำกับข้าวอย่างแรกนี่เลย......แกงส้ม  แค่เพราะอยากกิน  โดยไม่รู้เรื่องมาก่อนว่านี่คือกับข้าวสุดหิน ขนาดแม่ยายเอาไว้วัดฝีมือลูกสะไภ้  แต่แกงส้มของผมนี่ไม่เหมือนใคร  ผมตั้งชื่อเองว่า
                 แกงส้มสองน้ำ
                เป็นการประเดิมการทำอาหารครั้งแรกในชีวิต เพื่อเป็นการเอาฤกษ์เอาชัยในการทำอาหารครั้งต่อๆไป
                 และหลังจากฝ่าฟัน  ฝ่าปาก ฝ่าลิ้น มาพอสมควร ผมก็มีข้อแนะนำสำหรับมือใหม่เข้าครัวเป็น กฏ ๑๐ ข้อดังนี้
           
                  กฎข้อที่ ๑   วันแมนโชว์  ห้ามใครเข้ามายุ่งตอนเข้าครัว
                  ฮ่า  ฮ่า  บอกไปเลยว่าเรามีสูตรเด็ดเป็นความลับทางราชการ  แต่ที่จริงแล้วเวลาเราทำพลาด ทำผิด ทำเผลอ จะได้ไม่มีใครรู้ไง  อย่างเช่นผัดไปผัดมาดั๊นใส่น้ำปลาเกินเค็มปี๋   วิธีแก้ก็ไม่เห็นจะยากอะไรเติมน้ำเข้าไปสิ  พอน้ำมากเกินไปอีกก็แค่เทออก  เท่านี้ขลุกขลิก ลดเค็มได้
                 ที่สำคัญคือ อย่าให้ใครมาเห็นตอนเราทำ แค่นั้น
              หรือบางทีตอนแรกก็กะว่าจะทำกินกัน ๒ คน ทำไปทำมา ใส่ไปใส่มา แก้ไป แก้มา  ผลลัพท์ออกมากินกันได้ ๘ คน  ก็จะได้เฉไฉว่า จะทำเก็บใส่ช่องฟรีซไว้กินวันหลัง  
                 ไม่มีใครรู้หรอก  ถ้าไม่มีใครเห็นตอนเราทำ

              กฎข้อที่ ๒  ต้องมีแผน ๒
             เป็นกฎเหล็กสำหรับมือใหม่เลยว่า   เวลาจะทำกับข้าวใหม่ๆที่ไม่เคยทำครั้งใด  จะต้องไปซื้อกับข้าวสำเร็จรูปจากตลาดมาสำรองเอาไว้ให้พอทาน
                 เวลาพลาดขึ้นมา  กับข้าวที่เราทำเองมันสุดจะกล้ำกลืน  ก็แอบเททิ้งไป  พอภรรยากลับมาบ้านก็บอกว่า  วันนี้เพลียๆเฮียเลยซื้อเขาทานไปก่อน
              เพลียจริงๆนะ  ทำมาเป็นชั่วโมงแล้วยังแหลกม่ายล่ายเนี่ย

                 กฎข้อที่ ๓  อาร์ตเข้าไว้
              เพราะการทำอาหารมันป็นอาร์ต  พอทำกับข้าวไปสักพักผมก็พอจับหลักได้บ้างว่า  กับข้าวแต่ละประเภทมันก็มีเทคนิคแตกต่างกันไป  อย่างเช่น  การผัด  นี่ก็เปรียบกับการวาดสีน้ำ  คือต้องรวดเร็ว ฉับพลัน ห้ามซ้ำ ห้ามช้า  ไม่งั้นเดี๋ยวสีเน่า  ถ้าเป็นผัดผักก็จะเหลวเหี่ยวช้ำไม่น่ากิน
              หากเป็นพวกแกง  เช่นแกงกะทิ   ก็คล้ายเราวาดสีอะครีลิค หรือ สีน้ำมัน  คือพวกนี้เรายังพอที่จะโปะๆ  กระฉ็อกๆ เพิ่มเข้าไป รสเพี้ยนไปก็ยังพอแก้ไขได้

                 กฎข้อที่ ๔  อย่าอาร์ตมาก
             อ้าวแนะนำขัดกันเองซะงั้น  คืออาร์ตบางอันแอ๊บสแตรคมากคนก็ดูไม่รู้เรื่อง  ยิ่งถ้าเป็นอาหารเสพเข้าไปมันอาจจะอ้วกอาร์ตออกมาได้
                อันนี้ผมมีตัวอย่างมาก  ครั้งนึงผัดบล็อกโครี่  ผัดไปผัดมาผุดบังเกิดว่า มีรูปแล้ว มีรสแล้ว เอ มันน่าจะมีกลิ่นด้วยนะ ผัดบล็อกโครี่ถ้ามีกลิ่นหอมฉุยจะยิ่งน่าทานขนาดไหน  ได้ความดังนั้นผมก็เลยเหยาะผงกาแฟคาปุชชิโน่เข้าไป กะเอาหอมแบบขนมปังโรตีบอยที่ครั้งหนึ่งเคยหอมฮิต
                ผลออกมาทั้งหอมทั้งไหม้  
                มาเร็วไปเร็วแบบโรตีบอยไม่ผิดเพี้ยน !!!
                อีกคราวนึง  ทำต้มข่าไก่  เพื่อให้มันไม่ธรรมดา  เอ น่าจะเติมอะไรอีกซักหน่อย  นี่เลย วุ้นเส้น  ใส่เข้าไปปิดฝาหม้อ รอผล
                เปิดมาอีกที อื้อฮือ แห้งอึดถึด เป็นไข่ตุ๋นวุ้นเส้นยังไงยังงั้น  
                อีกครั้ง  ข้ามชั้นไปดิวิชั่นหนึ่ง  อยากทำขนม แถมไม่ใช่ขนมธรรมดาแต่เป็นขนมเค้ก  แน่ะขึ้นชั้นพรีเมียร์ลีกซะเลย  และก็จะขอบอกต่ออีกว่า มันไม่ใช่การทำขนมเค้กใช้เตาอบตามที่ชาวบ้านชาวช่องเขาทำกัน  แต่นี่เป็นการทำเค้กโดยใช้เตาไมโครเวฟ !!!  โอ แม่จ้าว
             ไปซื้อตำราทำอาหารของญี่ปุ่นมาครับ  อ่านแล้วก็บรรเลงเลย เค้กมะนาวไมโครเวฟ  ผมก็ทำไปตามขั้นตอนทุกอย่าง จนถึงนำเข้าไมโครเวฟแล้วกดปุ่ม
                แต่ก็ต้องรีบเปิดฝาไมโครเวฟก่อนกำหนด เพราะควันฟุ้งเต็มไปหมด
                เคยเห็นเค้กมะนาวเคลือบคาราเมลไหม้ๆ แห้งๆ ดำๆ ไหมครับ นี่ละใช่เลย
                จึงเป็นที่มาของกฎข้อที่ ๕

              กฎข้อที่ ๕  อย่าไปเชื่อตำรา หรือ ฉลากข้างซอง โดยเด็ดขาด
              และ
                 กฎข้อที่ ๖  ไม่ลองไม่รู้
                 ก็ถ้าผมไม่เอาวุ้นเส้นใส่ไปในต้มข่า  ผมก็ไม่รู้หรอกว่า ไอ้เจ้าวุ้นเส้นนี่มันอืดยกกำลังสอง ยิ่งถ้าปิดฝาหม้อด้วยแล้ว มันจะอืดเป็นยกกำลังสามขึ้นทันที
                 ก็ถ้าผมอยากกินไข่ต้มยางมะตูม  พร้อมๆกับอยากให้มีบรรยากาศ ผมก็ต้องไปหาเพลงที่มีความยาวซัก ๖ นาทีครึ่ง พอน้ำเดือดใส่ไข่แล้วเปิดเพลง  เพลงจบก็จะได้ไข่ต้มยางมะตูมหนึบๆดั่งใจ
                 ยิ่งลองมากเราก็จะรู้กฏมากยิ่งขึ้น
 
                กฎข้อที่ ๗  อย่าเอาหน้าใกล้กระทะ
                เคยฟังเพลงของพี่เบิร์ดไหม ที่ร้องว่า ลิ้นกับฟัน พบกันทีไรก็เรื่องใหญ่  น้ำกับไฟถ้าไกลกันได้ก็ดี   ผมต่อให้ว่า  น้ำกับน้ำมันเจอกันเห็นๆกระเด็นเข้าหน้าทุกที  และไม่มีวิธีที่จะหลบทัน
             เวลาจะทอดอะไร  หมั่นร้องเพลงนี้เข้าไว้

                กฎข้อที่ ๘   อย่าชิมเกิน ๓ หน
             ลิ้นนะครับ  ไม่ใช่ข้าราชการ  จะได้ทนสับโขกแล้วยังรับรู้รสเดิมอยู่ได้  ผมรับประกันว่าใครชิมเกิน ๓ ครั้ง ถ้าฝืนชิมครั้งต่อไปจะเกิดอาการเพี้ยนรส  ไม่รู้แล้ว เปรี้ยว หวาน มัน เค็ม  ของพรรค์นี้ต้องอาศัย ๓ อย่างครับ
                 ความชำนาญ  ความเด็ดขาด และ ดวง

                 กฎข้อที่ ๙  นึกอะไรไม่ออกบอก น้ำมันหอย
             ทอด ผัก แกง ต้ม อบ หมัก เนี่ย ถ้าสิ้นคิดไม่รู้จะเอาอะไรปรุงรสละก็  ผมขอแนะนำ น้ำมันหอยครับน้ำมันหอย  น้ำมันอเนกประสงค์สำหรับอาหารไทย  ใส่แล้วจะดูดี มีชาติตระกูล เหมือนมืออาชีพ
               
                เอาไปแค่ ๙ ข้อก่อนละกัน  บอกกฏเยอะมากเดี๋ยวพาลไม่อยากเข้าครัว ใครทำกับข้าวไม่เป็น  หรือไม่เคยเข้าครัวมาก่อน  ลองดูนะครับไม่ยากเย็นอย่างที่คิดหรอกจะบอกให้
                ก่อนจาก  มักมีคนถามผมว่า ทำไมตั้งชื่อว่า แกงส้มสองน้ำ
                 ก็ไม่มีอะไรหรอกครับ  
             น้ำแรกมันกินไม่ลงจริงๆ เลยต้องเททิ้ง

[reiter]

ขำน้ำหูน้ำตาไหลเลยครับพี่สถาปนิก    

[babypex]

 :D  :D

[Paul VI]

กฎข้อที่ ๖  ไม่ลองไม่รู้
                ก็ถ้าผมไม่เอาวุ้นเส้นใส่ไปในต้มข่า  ผมก็ไม่รู้หรอกว่า ไอ้เจ้าวุ้นเส้นนี่มันอืดยกกำลังสอง ยิ่งถ้าปิดฝาหม้อด้วยแล้ว มันจะอืดเป็นยกกำลังสามขึ้นทันที
                ก็ถ้าผมอยากกินไข่ต้มยางมะตูม  พร้อมๆกับอยากให้มีบรรยากาศ ผมก็ต้องไปหาเพลงที่มีความยาวซัก ๖ นาทีครึ่ง พอน้ำเดือดใส่ไข่แล้วเปิดเพลง  เพลงจบก็จะได้ไข่ต้มยางมะตูมหนึบๆดั่งใจ

             


ผมก็ทำกับข้างเองบ้าง

แต่ผมงง ไอ้วุ้นเส้นนี่ เอาไปใส่ ต้ทข่า ได้ด้วยหรือ พี่ สถาปนิก

แต่ไอ้ 6 นาทีครึ่ง นี่ ขอเอาไปใช้ นะครับ  :D

[smith_sanguan]

ผมใช้แกงส้มกระป๋องครับ ใส่เครื่องเติมรสชาติ ใส่ อะไรก็ได้ที่อยากกิน

เดี๋ยวนี้มีหมด กระป๋อง ยกเว้นไอ้หมูกรอบ หมูแดง หายากมาก

[กล้วยทอด]

ลำบากแบบนี้ ไปทานนอกบ้านกันดีกว่าค่ะ :lol:

[jverakul]

[quote="สถาปนิกต่างดาว"]ใครไม่เคยทำกับข้าวยกมือขึ้น ?

[smith_sanguan]

การทำกับข้าวเป็นสิ่งที่เหนื่อยเหลือเกินกับการใช้ชีวิตอยู่เมืองนอก กินข้าวนอกบ้านแลเป็นสิ่งสิ้นเปลืองอย่างมากสำหรับผม ยกเว้นเดินออกไปซื้อพิซซ่า ชิ้นล่ะเหรียญกินข้างถนน :lol:

ไม่อธ่อยใส่ MSG ครับ อธ่อย เพื่อนผมเรียนคุ้กการี่ สอนว่าไม่อธ่อยใส่ MSG อาจารย์มันชมตลอดอาหารยูอธ่อยมากๆ มันก็บอกแดกเข้าไป หัวโล้นพอดี นึกแล้วขำ ฝรั่งเจอสูตรเอเชีย

[san]

ผมใช้แกงส้มกระป๋องครับ ใส่เครื่องเติมรสชาติ ใส่ อะไรก็ได้ที่อยากกิน

เดี๋ยวนี้มีหมด กระป๋อง ยกเว้นไอ้หมูกรอบ หมูแดง หายากมาก

อ่า....ขอบคุณครับ

พึ่งรู้นะคับว่ามีแกงส้มกะป๋องขายแล้ว

หุหุหุ  อย่างนี้  สนุกแน่ๆครับ

[ayethebing]

555 แกงส้มสองน้ำ ขำดีครับ

ผมก็ชอบทำกับข้าวนะครับ สนุกดี แหมต้องยืม  nine commandment ไปใช้บ้างซะแล้ว

ผมเคยลองแบบยากสุดๆ น่าจะเป็นลาซานย่านี่แหละ ผมว่าขั้นตอนมันซับซ้อนวุ่นวายมาก เคยทำครั้งแรกออกมาอร่อยมาก เลยภูมิใจสุดๆ แต่ทำครั้งที่สอง ที่สามมันไม่ได้เหมือนเดิมอะดิ

ลาซานย่ามันต้องเริ่มที่ซอส ถ้าซอสไม่ดีทำไงก็ไม่อร่อย โดยเฉพาะเจ้าซอสขาว (เค้าเรียกว่า บีคาเมลซอส) ผมล่มก็ไอ้เจ้าซอสที่ว่านี่แหละ ส่วนซอสมะเขือเทศผัดเนื้อต้องเอารสเข้มนิดนึงเพราะพอผสมกันแล้วจะได้พอดี  

อืมเดี๋ยวออกเจ ลองทำดูอีกสักทีดีกว่า ขอเพิ่มกฏข้อที่ 10 คือ วัตถุดิบ วัตถุดิบ วัตถุดิบ อาหารจะอร่อยต้องเอาวัตถุดิบดีๆ มาทำคับ เช่นเจ้าลาซานย่า วัตถุดิบที่สำคัญที่ทำให้อร่อยคือชีส อย่าไปขี้เหนียวชีสครับ ใส่มันให้สะใจ จะได้ของที่ดีกว่าไปกินที่ร้านครับ

[thaloengsak]

เห็นภาพชัดมากน้ำลายไหลเลยครับ