โพสต์
ไม่เคยมีเรื่องตื่นเต้นน่าลุ้นเท่าวันนี้ :lol:
วันศุกร์ต้นเดือน
กะจะเดินเตร็จเตร่กลางกรุงให้เต็มที่
สู้ใส่รองเท้าคู่เก่งนุ่มสบายที่เหมาะกับการเดินอย่างยิ่ง
ชื่อยี่ห้อฟังคล้ายๆกับบริษัทผลิตไฟฟ้าแห่งหนึ่ง
รองเท้าก็ใหม่เอี่ยม เพราะยังใส่ได้ไม่กี่หน
อวดสวยอวดเท่ได้ดีเชียวล่ะ
อา...นั่งรถจากบ้านแวะสถานที่ทำงานมายืมหนังสือก่อน
ลงจากรถได้สักพัก ขอยืนเด่นเป็นสง่า ก่อนจะขึ้นตึกที่ทำงาน
เดินเข้าไป อะหา..รู้สึกนุ่มๆที่ส้นเท้า
เอ..ไม่ใส่ตั้งนานยังนุ่มดีเหมือนเดิมนะเนี่ย
ก้มลงไปมอง เห็นก้อนดำๆหลุดออกมา
แล้วก็ยวบลงไปโดยฉับพลัน
อุ๊ยโหย๋ย...ยกเท้าขึ้นดู(ด้วยท่าเฉพาะตัว)
ส้นรองเท้าคู่เท่ถูกเซาะออกเป็นก้อน
ดูพื้นหินขัดที่เดินเข้ามาก็ปรากฏรอยเปื้อน ผงดำกระจาย
ว่าแล้ว เพื่อไม่ให้หน้าแตกกว่านี้
ก็รีบลงจากตึกไปทันที (กลัวแม่บ้านเอาไม้ถูพื้นมาตะเพิด)
ทำอย่างไรดีหว่า รองเท้าสำรองในรถก็ไม่มี
แล้วนี่ยังต้องไปต่อในเมืองอีกซึ่งเป็นโรงแรมเสียด้วย
เอ้า...เป็นไงเป็นกัน ไม่อยากเสียทริป
อาจจะแวะหาซื้อรองเท้าข้างทาง
เมื่อมาถึงโรงแรม อ้ายที่หลุดน้อยๆตอนแรก คราวนี้หลุดมาเป็นแผงเลย
อุ๊ย..แล้วตูจะเดินเข้าโรงแรมอย่างไรล่ะ
รอยเท้าต้องฟ้องแน่ๆ
ว่าแล้วก็ค่อยๆกระมิดกระเมี้ยนเหาะเหิรด้วยวิชาตัวเบาที่สุด(น้องๆย่องเบา)
ดีที่ไม่ใช่โรงแรมใหญ่โต มีคนเปิดประตูยกมือไหว้ มิฉะนั้น......
เดินรองเท้าส้นหลุดลุ่ยออกจากซอยในโรงแรมไปปากทางสุขุมวิท
มองหาแผงร้านนรองเท้าก็สิ้นหวัง เจอบาร์เบียร์แทน (จะแวะซดก็ยังไม่เปิด)
ตลอดเส้นทางส้นดำๆข้างซ้ายบ้าง ข้างขวาก็หลุดตามมาเป็นระยะๆ
เหมือนเป็นประจักษ์พยานรักแท้ต้องไม่ถอยห่าง
กูรูยังพยายามกระย่องกระแย่งเดินข้ามถนนไปแถวตลาดนัดแบ็งก์วายุภักษ์
เบียดกับสาวๆชาวแบ็งก์ที่ลงมาช้อปปิ้งเที่ยงวัน
หามุมรองเท้าก็ไม่ค่อยมี
เลยต้องยอมเสี่ยงขึ้นรถเมล์มาห้างสรรพสินค้าแถวอโศก
สภาพรองเท้าขณะนั้น ไม่มีส้นเหลืออยู่แล้ว
คล้ายๆรองเท้าบัลเล่ต์เหมือนกันนะ
เอ..ถ้าเหิรได้แบบนักบัลเล่ต์ก็ดีหรอก
ทันทีที่มาถึงก็รีบเดินไปที่มุมรองเท้า หาคู่ใหม่เปลี่ยน
แต่ละครั้งที่ลอง ก็ต้องถอดเปลี่ยนคู่เก่า
ก็ยิ่งทำให้ละอองผงดำๆที่ส้นหลุดออกมาอีก
จนพื้นห้างมีผงละอองดำตกนืด ตกหน่อย ...เห็นทีจะอยู่นานไม่ได้
อาจจะต้องอยู่หลังห้างปิดแล้วเช็ดพื้นชดใช้
เลยรีบเดินโซเซออกมาก่อนจะถูกดำเนินการใดๆ
ในที่สุดก็เจอซุ้มรองเท้าผ้าใบข้างทางพอใส่ถูไถได้
แล้วก็ผ่านพ้นการผจญภัยวันรองเท้า(ส้น)หลุดวิ่นมาได้
กลับมาค้นข้อมูลของรองเท้ายี่ห้อนี้
ราคาก็แพงแสนแพง ทำไมถึงหมดสภาพเร็วนักเนี่ย
ทราบจากตามเวปว่า
ส้นของรองเท้าผลิตจาก Poly Urethane หล่อขึ้นรูปทั้งชิ้น
จะต้องเอามาใส่บ่อยๆ PU ถึงจะยืดหยุ่นและไม่แห้งแตก
และเก็บในสถานที่ที่อุณหภูมิไม่สูงกว่า 20 องศา
(บ้านเรานี่นะ อุณหูภูมิโดยเฉลี่ยก็ 25-30 องศาแล้ว
)คนส่วนใหญ่จะเสียดายรองเท้า เลยเก็บไว้ในตู้
นานๆทีเอามาใส่ ก็จะเจอสภาพยวบหลุดวิ่นแบบเดียวกัน
ถึงจะเปลี่ยนส้นรองเท้าใหม่
ก็ไม่ได้คุณภาพเดียวแบบวิธีการและวัสดุเดิม
เออ..ทำไมไม่มีคำเตือนหรือคำแนะนำบอกไว้นะ
เลยมาบอกเพื่อนๆคนไหนที่ใช้รองเท้ายี่ห้อชือ่เหมือนบริษัทผลิตไฟฟ้า
จับมันมาใส่ทุกวันเลย เพื่อให้ PUขยาย ได้ออกกำลัง ยืดหยุ่น
ไม่แตกหลุดร่อนก่อนเวลาอันควร (กูรูเพิ่งใช้ได้ไม่ถึงปี)
และข้อสำคัญ ควรมีรองเท้าสำรองในรถเผื่อเสมอ
หรือถ้าไม่ได้ขับรถ จงใส่รองเท้าคู่ที่ใส่ประจำ
จะได้ไม่มีเรื่องผจญภัยอันก่อเกิดให้หน้าแตก(และรองเท้าหลุดวิ่น)
ปล. ขอกราบประทานโทษห้างสรรพสินค้าที่ได้ไปลองรองเท้าในวันนี้
รอยคราบผงดำๆที่เกิดขึ้นมาจากรองเท้าที่ซื้อจากในห้างของท่านนั่นเอง
ยังไม่ทันได้แวะไปซักถามพนักงานขาย ก็เกิดเหตุเป็นไปเสียก่อน
หวังว่าคงทำความสะอาดได้ไม่ยากเย็นนัก
บันทึกไม่สำเร็จ