10 สถานที่บำบัดหูในกรุงเทพ

[กูรูขอบสนาม]

ชมรมรักความเงียบ (ชื่อคล้ายๆนี้)
เป็นกลุ่มที่รณรงค์เรื่องการใช้เสียงที่เหมาะสมกับหู
ต่อต้านการตะโกนโหวกเหวก  การเปิดเสียงอึกทึกครึกโครม(ตามอีเว้นท์ต่างๆ)
การส่งเสียงโฆษณาประกาศเชิญชวน
หรือเปิดคลิปหนังแอคชั่นสนั่นหวั่นไหวตามร้านเครื่องใช้ไฟฟ้า
ซึ่งเป็นอันตรายกับแก้วหูและรบกวนสภาวะจิตใจเป็นอันมาก

ทางชมรมได้ดำเนินกิจกรรมต่างๆเพื่อเรียกร้องให้ทุกฝ่ายหันมาใส่ใจ
กับระดับเสียงในสถานที่สาธารณะ
ซึ่งนับวันจะทำการรุกราน ก้าวล่วงล้ำเสรีภาพของหูมากขึ้นทุกที


เร็วๆนี้ชมรมได้จัดอันดับสถานที่เงียบเหมาะแก่การบำบัดหู
ซึ่งมีอยู่ 10 ที่ด้วยกัน เช่น  
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย / ห้องสมุดเนย์สัน เฮย์/ รถไฟใต้ดิน/
ร้านชาอกาลิโก/ ร้านชาเพนโอเน/ ร้านหนังสือประตูสีฟ้า
และอีกสองสามที่

เดี๋ยวมาว่ากันแต่ว่าแต่ละที่อยู่ที่ไหนบ้าง

แล้วเราจะพาไปเยี่ยมเยียนความเงียบด้วยกัน :lol:

[Diablo]

น่าสนใจจังเลยครับ    

รอติดตามตอนต่อไป...  

[กูรูขอบสนาม]

ได้ชื่อของชมรมอย่างเป็นทางการล่ะ
"ชมรมหรี่เสียงกรุงเทพฯ" (Quiet Bangkok Club)

ตามรายละเอียดของเวปชมรมดังลิงค์ที่ให้

http://www.quietbangkok.org/aboutus.htm

ทีนี้เราจะเริ่มออกทัวร์แวะเยือนความเงียบกัน 10 สถานที่
หลายแห่งคนส่วนใหญ่รู้จักแล้ว
แต่บางแห่งอาจจะไม่ใช่สถานที่สาธารณะเสียทีเดียว
มา..เราจะเดินย่างก้าวอย่างเงียบๆไปด้วยกัน แอน..แอ๊น

เมื่อความเงียบมาเยือนสถานที่ 1



จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ฝั่งถนนอังรีดูนังต์
จะเงียบสงบมากโดยเฉพาะช่วงเดือนมีนาคมที่ปิดภาคเรียน
และควรเป็นวันธรรมดาซึ่งไม่มีการแข่งม้าจากสนามม้าฝั่งตรงข้าม
แม้อากาศจะอ้าว แดดจะเปรี้ยงจัด
ไม้ดอกหน้าร้อนอย่างช่อชัยพฤกษ์เหลืองละออ
ช่ออินทนิลชมพูครามก็ยังเบ่งบานรับลมร้อนอย่างเริงร่า
เดินหลบแดดสักพักค่อยมานั่งรำพึงรำพันบริเวณลานเทวาลัย
ณ ที่นี้มีเงาร่มของชงโคชูช่อม่วงไสวสงบเสงี่ยม
นั่งได้นานเท่านาน ตราบที่ไม่มีใครมาวุ่นวาย

[กูรูขอบสนาม]

เมื่อความเงียบมาเยือนสถานที่แห่งที่ 2



เคยเล่าไว้บ้างแล้วในกระทู้เก่าๆ
ห้องสมุดแสนสวยบนถนนสุริวงศ์
แทบไม่น่าชื่อว่าบนถนนที่วุ่นวายที่สุดแห่งหนึ่งของกรุงเทพฯ
จะมีสถานที่เงียบสงัดซุกซ่อนอยู่ใต้เงาไม้ใหญ่และสนามหญ้าเขียวขจี
ตัวอาคารเป็นสถาปัตยกรรมตะวันตก หน้าต่างรายล้อมเปิดรับอากาศเต็มที่
ภายหลังฝุ่นเขลอะเลอะแปดเปื้อนเข้ามาทำลายหนังสือ
เลยต้องปิดหน้าต่างตายและติดเครื่องปรับอากาศแทน

มีตึกสร้างใหม่แยกต่างหากเป็นร้านขายของที่ระลึกและกาแฟ
สั่งมาดื่มสักถ้วย แล้วทอดสายตามองวิวรอบๆบริเวณ
(อย่ามองเลยออกไปถึงนอกถนน)
ก็มีความสุขง่ายๆประหนึ่งเหมือนเป็นท่านเซอร์
นั่งวางมาดอยู่ในสวนอังกฤษ

ห้องสมุดแสนสวยนี้ แวะเยี่ยมชมได้โดยไม่ต้องเป็นสมาชิก
โดยเสียค่าบริการครั้งล่ะ 50 บาท

[กูรูขอบสนาม]

เมื่อความเงียบมาเยือนแห่งที่ 3



Book Lounge@amarin
อยู่บนชั้น 5 ของตึกอมรินทร์ริมทางรถไฟฟ้าสถานีชิดลมนี่เอง
ถึงจะชื่อเป็นของอมรินทร์ แต่ก็มีอาณาเขตเชื่อมต่อกับ Book Outlet
ร้านหนังสือลดราคาของเอเชียบุคส์
เลยเสมือนยืนกลางอาณาจักรหนังสือล้อมรอบ
จะยืนเปิดพลิกดูหนังสือหรือจะเอาไปนั่งเบาะดูอย่างสบายอารมณ์
มองไปข้างล่าง เห็นคนเป็นมดเดินติดจั่น เออ..ไม่รู้จะเร่งเวลาไปถึงไหนกัน
หิวน้ำก็มีมุมเครื่องดื่ม จิบกาแฟไปก็ดูวิวรถไฟฟ้าด้านนอก
จนโพล้เพล้ค่อยลุกกลับบ้าน

เอ..แต่ไม่รู้มุมสงบแห่งนี้จะอยู่ได้นานแค่ไหน
เพราะเงียบสนิทจริงๆ

[Raphin Phraiwal]

เอ..แต่ไม่รู้มุมสงบแห่งนี้จะอยู่ได้นานแค่ไหน
เพราะเงียบสนิทจริงๆ

จริงครับ สำหรับบางคนแล้ว silence is deafening จริงๆครับ

[por_jai]

เมื่อสักครู่ผมออกไปกินมื้อเย็นที่พิซเซอเรีย ชั้นใต้ดิน สาขาฟอร์จูนทาวน์

[crazyrisk]

จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย / ห้องสมุดเนย์สัน เฮย์/ รถไฟใต้ดิน/
ร้านชาอกาลิโก/ ร้านชาเพนโอเน/ ร้านหนังสือประตูสีฟ้า
และอีกสองสามที่

พี่กูรูครับ

ผมไล่ๆ ดูแต่ละที่ แปลกตาหมดเลยครับ

จุฬาฯ    ส่วนอังรีย์  ตรงไหนไม่เคยสังเกต
ห้องสมุดเนย์สันเฮย์     วิวสวยมากครับ น่าไปมากๆ
รถไฟใต้ดิน  - อันนี้มุขหรือว่าอะไรครับเนี่ย  ส่วนไหนของรถไฟใต้ดินเหรอครับ
ชาอกาลิโก - สุดยอดร้านชา ครับ   เข้าไปแล้ว รู้เลยว่า โลกไร้กาลเวลาเป็นอย่างไร
ชาเพนโอเน  - ไม่ีเคยได้ยินครับ
ร้านหนังสือประตูสีฟ้า - ไม่เคยได้ยินครับ

สำหรับผม ชอบไป
มารวย,TK park แต่ติดที่ หลังๆ  คนไม่ค่อยสนใจเรื่องมารยาทการใช้เสียงเท่าไหร่นัก
มีแต่เสียงอื้ออึง คุยกันอย่างสบายใจ
ยิ่งเรื่องคุยโทรฯ บนมารวยชั้น 2 ก็พบกันเป็นเรื่องปกติ

ยังไงก็มารอฟังสถานที่ของพี่กูรูครับ

เพราะว่าหาตามเวปที่โพสต์ไม่เจอรูปภาพเลยครับ

[ลูกอิสาน]

[quote="por_jai"] เมื่อสักครู่ผมออกไปกินมื้อเย็นที่พิซเซอเรีย ชั้นใต้ดิน สาขาฟอร์จูนทาวน์

[Boring Stock Lover]

[quote="crazyrisk"]
จุฬาฯ

[Hughes]

มารวยบรรยากาศดีนะครับ

แต่เหม็น Teen มากกลิ่นมันเน่าๆเหมือนถุงเท้าแฉะๆ

[กูรูขอบสนาม]

น้องหมอเคนึกสงสัย

เพราะว่าหาตามเวปที่โพสต์ไม่เจอรูปภาพเลยครับ

ในเวปของชมรมคงยังไม่ได้ลงรายละเอียด
กูรูเก็บความเอามาจากหนังสือพิมพ์บางกอกโพสต์เมื่อสองวันก่อน
ตามข้อมูลนี้

http://www.bangkokpost.com/leisure/leis ... the-future

นายพรานใหญ่ระพินทร์ ไพรวัลย์

จริงครับ สำหรับบางคนแล้ว silence is deafening จริงๆครับ

อา..ได้นิยามอีกคำของ Silence แล้ว
นอกเหนือจาก Silence is Golden

คุณลูกอิสานชวนเที่ยวบ้านนอก

พี่กูรูครับ มาบ้านนอกซิครับ
ไม่ต้องแสวงหาความเงียบเลย...

แน่นอน ยิ่งเป็นจังหวัดนอกๆยิ่งเงียบสงบ
นานๆจะมีหนังกลางแปลงหรือคอนเสิร์ตให้ตื่นตาตื่นใจ
แต่เดี๋ยวนี้ที่ไหนมีศูนย์การค้า ตลาดนัด ก็มีเสียงไปหมดเน้อ

พี่ป้อมผู้ใช้จิตยลเสียง

จริงๆเรื่องเสียงนี่เป็นเรื่องสัมพัทธ์นะ
     เดี๋ยวนี้อยากได้ยินเสียง ก็เอาจิตไปจดจ่อ
     ถ้าไม่อยากได้ยิน ก็ย้ายจิตไปที่อื่นซะ
     อย่างที่บ้าน มีเสียงจั๊กจั่น จิ้งหรีด ถ้าจะว่าไปก็ดังมาก
     แต่ผมก็ไม่ได้รู้สึกว่าหนวกหูแต่อย่างใด
     แต่แหมคนข้างบ้านชอบด่าเพื่อนบ้าน
     เขาก็พูดค่อยๆ ไหงมันลอยมาเข้าหูดังจัง

พี่ป้อมมีความสามารถพิเศษใช้จิตยลเสียง
ประเภทเดินเหยียบใบไม้ใบเดียว รู้ซึ้งถึงความกว้างใหญ่ของป่า


คุณ Hugesผู้ไม่ชอบกลิ่น...

มารวยบรรยากาศดีนะครับ

แต่เหม็น Teen มากกลิ่นมันเน่าๆเหมือนถุงเท้าแฉะๆ

น่าจะมีกฎเขียนไว้ "ห้ามถอดรองเท้าเด็ดขาด" :lol:

เดี๋ยวค่อยมาเล่าสถานที่ที่เหลือต่อ
ขอเวลาไปเที่ยวจ่ายตลาดสดยามเช้า
ซื้อกับข้าวมาทำอาหารเที่ยงเผื่อเพื่อนๆด้วย

[crazyrisk]

มารวยบรรยากาศดีนะครับ

แต่เหม็น Teen มากกลิ่นมันเน่าๆเหมือนถุงเท้าแฉะๆ

อาจจะมีกฎว่า   ใครถอดรองเท้า  ให้เอาวางไว้บนโต๊ะตัวเอง

เอแต่แบบนี้ เกิดเจ้าของกลิ่นดันชินขึ้นมา  ทำไงดีคับเนี่ย

[กูรูขอบสนาม]

กลับมาต่อ

เมื่อความเงียบมาเยือนแห่งที่ 4

ร้านหนังสือศึกษิตสยาม
หลังจากโยกย้ายนิวาศสถานจากสามย่านนานโข
ก็มาปักหลักอยู่ที่แถววัดราชบพิธ
ตึกแถวมีอายุเก่าแก่ย่านเกาะรัตนโกสินทร์
เป็นร้านหนังสือแหล่งชุมนุมของปัญญาชน(ดะ)รุ่นเดอะชาวสยาม
มากมายด้วยหนังสือของสำนักพิมพ์ทางเลือก
ซึ่งแน่นอน ย่อมไม่ใช่หนังสือติดอันดับขายดีแบบร้านหนังสือสาขาใหญ่ๆ
(ประมาณหนังสือแสวงหาจักรวาลในตัวตน)

นอกจากหนังสืออุดมปัญญาทั้งไทยและเทศแล้ว
แล้วก็ยังมีงานหัตถกรรมของชาวเขา ชาวบ้านมาแขวนประดับ(และขาย)
พร้อมแผ่นซีดีบทสวดมนต์ของชาวหิมะลัย
บางวันทางร้านเห็นบรรยากาศเงียบเหงาเกินไป
ก็เปิดเพลงขลุ่ยผิวหวีดหวิวเหมือนอยู่ในป่า

บางวันอาจจะเจอชุมนุมนักเขียน กวีรุ่นหญ่ายๆมาร่ายคำกลอนให้ฟัง
พลันก็หายเงียบด้วยมนต์กวี


เอ๋ ทำไมโพสภาพร้านหนังสือไม่ขึ้นล่ะ
ไม่เป็นไร ดูมุมที่ขายของชาวบ้านดีกว่า
ทำก่อน OTOP เสียอีก

[กูรูขอบสนาม]

เมื่อความเงียบมาเยือนแห่งที่ 5

รถไฟใต้ดิน



สงกะสัยเหมือนกันกับการเลือกสถานที่แห่งนี้
แต่คิดว่าน่าจะเกิดจากการเปรียบเทียบกับรถไฟฟ้ากลางอากาศ
เพราะมลพิษทางเสียงอื่นๆที่นอกเหนือจากเสียงเดินรถไฟมีเยอะมาก
เช่น โฆษณาตะโกนโหวกเหวกในรถเอย โฆษณาที่ชานชาลาเอย
บางทีก็มีอีเว้นท์จัดอยู่ข้างในสถานีอีก
และของแถมที่บางครั้งก็ชวนให้จินตนาการกระเจิดกระเจิงก็คือ
บทสนทนาของคนในรถผ่านโทรศัพท์มือถือ
เสียงดังฟังชัดและเล่าอย่างไม่ปิดบัง ไม่มีโฆษณาคั่น
(น่าฟังกว่าสปอตโฆษณามาก):roll:
ทั้งแฟนนอกใจ เจ้านายบทโหด  หญิงโฉดชายเฉลา
และอีกสารพัดกิ๊กที่กำลังสับรางอยู่

ขณะที่รถไฟใต้ดิน(ยัง)ไม่มีโฆษณาลงไปถึง
อีกทั้งบรรยากาศอื้อๆตื้อๆไม่ชวนให้โทรศัพท์ภายในรถเลย

บางสถานีบรรยากาศหลบมุมน่าทำสมาธิอย่างยิ่ง  

[กูรูขอบสนาม]

เมื่อความเงียบมาเยือนแห่งที่ 6




พิพิธภัณฑ์ชาวบางกอก
พิพิธภัณฑ์ส่วนตัวที่ภายหลังมอบให้เป็นสมบัติของ กทมฯ
อยู่ในซอยบนถนนเจริญกรุง ตรงข้ามกับไปรษณีย์กลาง หาไม่ยาก
เดินลึกเข้ามาเลยทางด่วนเหนือหัวไม่กี่ก้าวก็ถึงหน้าประตูบ้าน
กดออด สักครู่ก็จะมีเจ้าของบ้านมาเปิดต้อนรับ
ชมฟรีตลอดหลัง
เป็นพิพิธภัณฑ์เก็บข้าวของใช้แสดงถึงวิถีชีวิตของคหบดี
ผู้มีอันจะกินของชาวบางกอกยุคก่อน

ย่างเข้าไปตัวบ้านที่ร่มรื่นด้วยแมกไม้และความสงบ
จะเห็นบรรยากาศเก่าๆเหมือนไปเยี่ยมบ้านคุณหลวงสักแห่ง
เผลอๆอาจจะเห็นลูกสาวคุณหลวงมาเล่นเปียโนตัวเก่งให้ฟัง
มองผ่านหน้าต่างม่านลูกไม้ฉลุสีขาว เห็นสระน้ำมีบัวใหญ่บานผลุโผล่
โอ้..กลับไปสู่ยุคสมัย"พล นิกร กิมหงวน"หรือ"ปริศนา"เลยทีเดียว

ขากลับอย่าลืมเติมเสบียงให้ท้องกับร้านขาหมูจ้าวอร่อย
ตั้งอยู่ในซอยนั่นเอง
อร่อยมาก ขอย้ำ โดยเฉพาะคากิ

[กูรูขอบสนาม]

เมื่อความเงียบมาเยือนแห่งที่ 7



อกาลิโก
ร้านน้ำชาแสนสวยในซอยสุขุมวิท 51
บรรยากาศการดื่มน้ำชาในสวนแบบท่านลอร์ด(กาละแมร์) และเลดี้อังกฤษ
ออกจะไฮโซ อยู่บ้างเมื่อเทียบกับสถานที่ที่กล่าวมาก่อน
ทั้งสวนสวย ตัวอาคารและศาลาดื่มชา
จากผลงานสถาปนิกชื่อดังที่จบจากอังกฤษนี่เอง
ไปนั่งๆดื่มๆเดินๆรอบสวนบ้าง ในอาคารบ้าง นานเท่าไหร่ก็ได้
แต่ควรจะอุดหนุนเครื่องดื่มเขาสักหน่อย เช่น ชาสักกาดูไม่น่าเกลียด
เผลอนึกตัวเองเป็นผู้ดีอังกฤษ กรีดนิ้ว กรีดกราย ชายตาหยิ่งนิดๆ
เพ่ง(ทำเป็นเคร่งขรึม)อ่านหนังสือปรัชญาหรือนิยายของ เจน ออสตินเล่มหนาๆ
ก็ไม่ว่ากัน  แต่ออกจากร้านไปแล้วต้องสลัดหลุดให้หมดนะเอ่อ

อย่างไรก็ตามความเงียบสงบแห่งนี้มีจำกัด
เพราะเปิดบริการแค่อาทิตย์ละสามวันคือ ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์
เหมือนกับเป็นงานยามว่างของเจ้าของมากกว่าจะต้องการเงินทองจริงจัง
เออ คนรวยทำอะไรก็ดูดีไปหมดเนอะ  :lol:

[กูรูขอบสนาม]

เมื่อความเงียบมาเยือนแห่งที่ 8



Peony
ร้านน้ำชายามบ่าย
ตกแต่งแสนจะหญิง หญิง
อยู่แถวศาลาแดง
ตัวเองยังไม่เคยไป
แต่มีกระทู้ของพี่เก่าแก่อยู่ในนี้

http://www.thaivi.com/webboard/viewtopi ... ight=peony

พี่ป้อมรจนา

ร้านโบตั๋น(PEONY)ที่อาจารย์บอลว่าเนี่ย
    ผมอ่านจากลิ๊งให้เข้าทางศาลาแดงซอย2
    น่าจะเดินพอๆกันกับไปสตาบัคร์ที่คอนแวนต์
    น่าสนใจครับ
    เพราะผมไปวิ่งสวนลุมบ่อยๆเหมือนกัน
    เดินเข้าทางศาลาแดงซอย1ที่ติดๆกับตึกอื้อจือเหลียง
    จะใกล้กว่าเยอะ
    ดูในลิ๊งแล้ว เขาตั้งใจตกแต่งร้านมั่กๆ น่าไปมากครับ  

ดูแล้วก็คงจะเป็นไฮโซทีคลับเหมือนกัน
คงจะนั่งนินทากาเลได้ไม่กี่คู่

[กูรูขอบสนาม]

เมื่อความเงียบมาเยือนแห่งที่ 9



ร้านประตูสีฟ้า
หากเอาแผงหนังสือข้างหน้าออกไป
คงดูไม่ออกว่าเป็นร้านหนังสือ นึกว่า Gift Shop
เป็นร้านหนังสือเล็กๆในซอยเอกมัย 10
เจ้าของร้านมีอารมณ์ประมาณศิลปินอินดี้
เลยจัดเลย์เอ้าท์ของร้านตามสไตล์ตัวเอง
กูรูยังไม่เคยไปเยือน เพียงได้ยินกิตติศัพท์
คาดว่าหนังสือในบ้านก็คงจะเป็นอินดี้เหมือนกัน
แต่แผงนิตยสารข้างหน้าพอจะจุนเจือให้หน้าร้านไม่เหงา(ตังค์)จนเกินไป

เปิดร้านแบบอินดี้ รายได้ก็คงจะอินดี้
ก็พอมีชีวิตอยู่อย่าง Independence ได้ไม่ลำบากลำบนนัก

[กูรูขอบสนาม]

แล้วความเงียบมาเยือนก็เดินทางถึงสถานที่แห่งสุดท้าย
แห่งที่ 10 หลุดออกมาจากในเมืองโขเหมือนกัน



อมานติ (Amantee ภาษาทิเบต )
ดูจากรูป เหมือนอยู่แถวอัมพวา ราขบุรี เพชรบุรีเลยล่ะเนี่ย
กลุ่มเรือนไทยชวนเยือนซ่อนตัวสงบเสงี่ยมแถวแจ้งวัฒนะซอย 13
ไม่เคยไปเหมือนกัน ทั้งๆที่ไม่ไกลจากบ้านนัก
แต่ดูจากเวปไซค์แล้ว มิอาจพลาดได้
เป็นสถานที่หรือเรียกว่าแกลอรี่งานศิลป์ที่เน้นหนักศิลปะตะวันออก
แถวทิเบต อินเดีย เนปาล จีน
ทั้งจิตรกรรม ประติมากรรม  และงานประดิษฐ์
ว่างๆก็มีกิจกรรมเปิดให้สาธารณะชนชม
เช่น คอนเสริต์แจ๊สของปรมาจารย์ชาวมะกัน
"จากเกอร์วิชถึงพอร์เตอร์"
เอ๋...ทำไมหลากหลายสกุลศิลป์จริงๆ
แจ๊สฝรั่งในเรือนไทย..
เยือนอมานติทางสายตาได้ก่อนที่

http://www.amantee.com/


ครบ 10 สถานที่บำบัดหูแล้ว
ความจริงคงจะมีสถานที่อื่นๆหลบมุมอยู่และคงจะซ่อนเร้นอยู่เช่นนั้น
หากเปิดเผยออกมาก็คงจะไม่เงียบสงบเช่นเดิม

เพื่อนๆล่ะมีสถานที่ไหนไปบำบัดหูบ้าง

[Mr. Boo]

ห้องสมุดเนย์สัน เฮย์


http://neilsonhayslibrary.com/index.shtml

[Mr. Boo]

ห้องสมุดเนย์สัน เฮย์


http://neilsonhayslibrary.com/index.shtml

โทษที......ต้อง

ห้องสมุดนิลสันเฮยส์

[กูรูขอบสนาม]

ขอบคุณมากพี่ Boo
ที่ช่วยแก้ไขคำอ่านที่ถูกต้องให้  

ไม่ได้เจอกันตั้งนานตั้งแต่สัมมนาเชคสเปียร์ปีที่แล้ว
พี่ Boo สบายดีน้า :lol:

นี่กลางเดือนนี้ก็จะมีสัมมนามาราธอนอีก
แล้วกูรูจะส่งข่าวไปบอก เผื่ออย่างไรก็มานั่งฟังฟรี
อาหารของว่าง กาแฟ ฟรีอีกเช่นกัน

[por_jai]

นี่เป็นมุมสงัดส่วนตัวครับ
     มีทุกอย่างที่จำเป็นและต้องการ
     อยู่ได้อย่างสุโขสโมสรยิ่งในแต่ละวัน
     เสียดายอย่างเดียวนอกหน้าต่างไม่มีเสียงคลื่น

     แต่บางเวลาหมอเคมีเมตตามาชวนไปนั่งคุยที่ร้านกาแฟนั่นบ้างนี่บ้าง
     ถือเป็นการทำบุญกับคนแก่ให้ได้มีโอกาสเปิดหูเปิดตาโดยแท้
     เมื่อวันก่อนเจอกันที่เอเซียพลัส
     ก็มาหยอดอีกแล้ว
     พี่ๆๆผมกะลังจะจัดทริปไป "เลย"
     เป็นทริปแวะเยี่ยมเซียนอีกตามเคย
     โอ๊ย...อยากไป...ฮ่า...
     คราวที่แล้วไปหาดใหญ่ ยังเขียนสูตรที่ได้มาไม่เสร็จเลย...

[crazyrisk]

อะไรกันครับพี่ ผมต่างหากที่ได้อนิสงค์จากพี่

เวลาจัดทริปต้องอ้างชื่อพี่้ป้อมก่อนทุกครั้งนะคร้าบบบบ

[Mr. Boo]

[quote="กูรูขอบสนาม"]ขอบคุณมากพี่ Boo
ที่ช่วยแก้ไขคำอ่านที่ถูกต้องให้

[pak]

Up

[Rocker]

เห็นหัวข้อกระทู้แล้วนึกว่า สถานที่รักษาหู ว่า กําลังจะติดต่อ "น้องจ๊ะคันหู" ให้ไปบําบัดพอดี