โพสต์
วันนี้เพิ่งอ่านข่าวผู้หญิงเก่งคนหนึ่งในแวดวงการเงิน-ธนาคาร
ขอลาออกจากตำแหน่งหน้าที่การงานปัจจุบันซึ่งใหญ่โตระดับรองประธานกรรมการบริหารฯ
อันด้วยเหตุสืบเนื่องจากการประมูลสินทรัพย์ ปรส.ในอดีต
และได้กลายเป็นคดีติดพันมาจนถึงปัจจุบัน
เหตุผลการลาออกก็คือ อยากจะสะสางคดีนี้ให้เสร็จสิ้น
โดยไม่ต้องการให้กระทบกระเทือนกับการทำงานในปัจจุบัน
นานๆเราจะเห็นความรับผิดชอบของคนในระดับสูงต่อการกระทำของตัวเองในอดีต
ถึงจะผ่านพ้นมานานแล้วก็ตาม
ข้อเขียนชิ้นนี้ ไม่ถึงกับสดุดีความกล้าหาญของเธอ
แต่อยากจะเผยบางกลีบของชงโคดอกเล็กๆนี้ที่รู้จัก
คุณวิวรรณ ธาราหิรัญโชติ หรือที่ส่วนใหญ่รู้จักในชื่อเล่นว่าคุณก้อย
เป็นผู้หญิงเก่งจากรั้วเทวาลัยที่มีสัญญลักษณ์ดอกชงโคสีม่วงบานต้อนรับ
ผิดแผกจากผู้หญิงคณะนี้ที่คุณก้อยหันเอาดีด้านการเงินหลังจากเรียนจบ
ด้วยจุดเริ่มต้นของการเป็นนักเรียนทุนธนาคารกสิกรไทย
ที่มีอดีตเจ้าสัว บัญชา ล่ำซำ ผู้ล่วงลับเอื้อเฟื้อทุน
ไปศึกษาต่อด้านบริหารธุรกิจที่ Kellogg Business School , Northwestern Illinois University (ถ้าจำไม่ผิด)
แล้วกลับมาเริ่มชีวิตธนวาณิชที่แบ็งก์รวงข้าวนั่นเอง
หลังจากนั้น เส้นทางอาชีพของเธอก็โลดแล่นเติบโตไปยังบริษัทจัดการกองทุนรวมต่างๆ
แล้วก็กลับมาสู่อ้อมอกของแบ็งก์รวงข้าวอีกครั้ง
จนประกาศลาออกวันนี้
กูรูรู้จักเธอเมื่อครั้งไปใช้บริการของบริษัทหลักทรัพย์ที่เธอทำงานอยู่
ด้วยกิริยาอาการต้อนรับที่อ่อนน้อมถ่อมตน
โดยยังไม่รู้ว่าผู้หญิงหน้าตาเหมือนญี่ปุ่นคนนี้เป็นใคร
จนกระทั่งได้มาอ่านบทความที่เธอเขียนประจำ
ในหนังสือพิมพ์กรุงเทพธุรกิจภายใต้หัวข้อเกี่ยวกับเงินๆทองๆ
หากครั้งหนึ่งเมื่อเกิดเหตุการณ์ไม่สงบ 4 จังหวัดภาคใต้
เธอได้เขียนบทความเรียกร้องให้ทุกหน่วยงานหันมาแก้ไขและกล้าเผชิญปัญหานี้อย่างจริงจัง
ข้อความที่พอจำได้ น่าจะเป็นประมาณนี้
บอกมาเลยค่ะ ว่าจะให้พวกเราทำอะไรถึงจะยุติความรุนแรงครั้งนี้ได้ เรายินดีทำทุกอย่าง
ไม่บอกครั้งนักที่ผู้บริหารสถาบันการเงินระดับสูง
จะเขียนบทความแสดงถึงมุมมองต่อปัญหาสังคม
เช่นนี้แล้ว ตามประสาคนที่อยู่ไม่ค่อยสุข
ก็เลยเขียนจดหมายไปสนทนากับเธอ
จึงเป็นจุดเริ่มที่ให้เราได้รู้จักและแลกเปลี่ยนความคิดเห็นต่างๆกัน
ผ่านทางบทความบ้าง อี-เมล์บ้าง หนังสือออมเงินที่เธอเขียนบ้าง
บ่อยครั้งที่ไปฟังเธอพูดในงานสัมมนาต่างๆ
ก็ได้แต่เจียมเนื้อเจียมตัวไม่กล้าไปทัก
กรณีที่เธอถูกฟ้องติดร่างแห
อันเป็นผลสืบเนื่องจากการขายสินทรัพย์ ปรส.ให้กับบริษัทต่างชาติ
เนื่องจากอยู่ในขั้นศาล จึงไม่ขอออกความเห็นใดๆ
แต่จากการประกาศขอลาออกในวันนี้ ย่อมแสดงให้เห็นกลายๆ
ถึงความรับผิดชอบของผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่ง (แต่ตำแหน่งไม่เล็ก)
ที่เติบโตด้วยเส้นทางมืออาชีพ ด้วยความสามารถ
ไม่มีเส้นไม่มีสายคอยพิงหลัง
ก็ไม่ทราบว่าพอถอดหมวกออกจากตำแหน่งหน้าที่การงานแล้ว
จะยังมีเกราะคอยกำบังให้หรือไม่
เพราะเห็นรายชื่อท่านอื่นๆ ล้วนแต่ใหญ่โตมโหฬารทั้งสิ้น
ก็ขอให้ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดีสำหรับเธอ
ชีวิตมักจะมีบททดสอบระหว่างทางอย่างนี้เสมอ
แต่คงจะไม่เป็นไรหรอก
ดูดอกชงโคที่คณะเราซิ
แม้ฝนซัดซา ก็ยังแย้มบานได้ทุกเวลา :lol:
บันทึกไม่สำเร็จ