หลายสิบปีกับคำว่า "รับเท่าไหร่ ไม่สำคัญเท่า จ่ายเท่าไหร

[แผ่วเบา]

ตอนนี้ความเห็นผมเปลี่ยนไปแล้ว

เดิมทีผมก็เชื่อมั่นกับคำโบร่ำโบราณที่ตกทอดสั่งสอนกันมาหลายต่อหลายรุ่น

ว่ารายรับเท่าไหร่นั้นไม่สำคัญเท่ากับ
รายจ่ายเท่าไหร่

เพราะต่อให้รายรับสูงๆ
แต่ใช้จ่ายสุร่ยสุร่าย แล้วไม่เหลือเก็บเลย  ก็ไม่มีประโยชน์อันใด
และแม้รายรับจะน้อยกว่า แต่ถ้าเหลือเก็บได้มากกว่า ก็ยังจะมีประโยชน์มากกว่า

ความเชื่อนี้จึงถูกเก็บไว้ในเม็มโมรี่ผมในลักษณะถาวร  ไม่ใช่ชั่วคราว
จนกระทั่งถึงวันหนึ่ง ผมเริ่มสงสัยต่อคำๆนี้ และย้ายโหมดออกจากฝั่งถาวรเพื่อใตร่ตรองใหม่
และจนวันนี้ผมหายสงสัยแล้ว  และได้มุมมองใหม่

ผมเห็นว่า

รายจ่ายมากเท่าไหร่
ไม่สำคัญเท่ากับ  
รายรับมากเท่าไหร่  ต่างหาก

[MarginofSafety]

สวัสดีครับพี่แผ่ว
มีอะไรมาให้ชวนคิดอีกแล้ว


ให้ I เป็น รายรับ E เป็นรายจ่าย S เป็นเงินออมหรือทรัพย์สิน

I - E = S

ผมคิดว่า
เราควรหาทาง Optimize I, E, และ  S
ผมใช้คำว่า Optimize ไม่ใช่ Maximize I, Minimize E
เนื่องจากเราต้องพยายาม Balance ระหว่าง Saving และ Quality of Living
ไม่ใช่ทำงานหนักหามรุ่งหามค่ำไม่มีเวลาพัก ออกกำลังกาย เพื่อ Maximize I
หรือไม่ใช่ประหยัดจำกัดจำเขี่ย ยอมมีคุณภาพชีวิตทีต่ำเพื่อ Minimize E

มี S มากๆ แต่ใช้ชีวิตอย่างไม่มีความสุข ก็ไม่รู้จะมี S มากๆไปทำไม
ใช้ชีวิตอย่างสุขนิยม แต่ไม่มี S ก็คงเข้าข่ายใช้ชีวิตอย่างประมาท

ผมสรุปว่า
สำคัญทั้ง Income และ Expense
ที่สำคัญคือต้องรู้ตัวเองว่าตรงไหนเหมาะสมและพอดีสำหรับเรา
เราเป็นหนูแต่พยายามเรียนแบบราชสีห์ก็คงไม่เข้าท่า
หรือเป็นราชสีห์แต่ใช้ชีวิตอย่างหนู ก็คงไม่เหมาะสม  :D

[chatchai]

สำหรับผมแล้ว  รายได้อย่างพอเพียง  ใช้จ่ายอย่างเพียงพอ  ก็โอเคแล้วครับ

[...]

เห็นด้วยกับพี่หวียอดนักวิ่งครับ

สำหรับผมแล้วทั้งรายรับและรายจ่ายนั้นสำคัญพอๆกัน รวมถึงการจัดการกับเงินออมให้เกิดประโยชน์สูงสุดด้วย
แต่ทั้งนี้ก็ขึ้นอยู่กับความพอใจและการบริหารความสุขของแต่ละคนด้วยเช่นกัน

ผมคิดว่าหลายอย่างที่เราถูกปลูกฝังมาตั้งแต่เล็ก อาจไม่ใช่ทางเดินที่ดีที่สุด แต่คงได้รับการพิสูจน์มาระดับนึงแล้วว่า เป็นทางที่ปลอดภัยที่สุด

กาลามสูตรยังเป็นสิ่งจำเป็นอยู่เสมอ

[กระทิงแดง]

ผมว่าเป็นไปได้ทั้ง 2 มุมครับ
I-E=S หรือ (R)evenue-(C)ost=(P)rofit
ถ้ามองในแง่ธุรกิจ

ว่ารายรับเท่าไหร่นั้นไม่สำคัญเท่ากับ
รายจ่ายเท่าไหร่

เหมือนกับบริษัทที่ต้องควบคุมค่าใช้จ่าย เพื่อให้ได้มาซึ่งกำไรที่มากขึ้น เช่น OEM หรือ สินค้าเน้นถูก

รายจ่ายมากเท่าไหร่
ไม่สำคัญเท่ากับ  
รายรับมากเท่าไหร่

เหมือนกับบริษัทที่ต้องพยายามกระตุ้นการใช้จ่าย โดยการทำ promotion หรือ advertisement  เพื่อให้ได้มาซึ่งยอดขาย และกำไรที่ดีขึ้น เช่น พวกมี brand หรือ พวก consumer products

[por_jai]

ผมว่ารายรับเหมือนเล่นบอลก็พวกกองหน้า
     ส่วนรายจ่ายเหมือนพวกกองหลัง
     ต้องสมดุลจึงจะจ๊าบครับ
     ผมไม่ได้พกแบ๊งค์ใส่กระเป๋าตังเป็นปึกๆเหมือนพี่แผ่วนี่นา
     (ได้วันละสองร้อย ก็อย่างนี้ พกน้อยก็มีข้อดีนะ
      เวลาเพื่อนฝูงมายืมบอกไม่ได้พกมา
      มันบอกให้กดเอทีเอ็ม
      เราก็ว่าไม่มีหรอก
      แล้วสร้อยทองที่คอล่ะ อ๋อ เอาไปตึ๊งมาเล่นหุ้นตั้งนานแล้ว
      ห้ามบอกอย่างเดียวเวลาเพื่อนมายืมว่าไม่มีตัง
      บอกอย่างนี้เท่ากับแช่งตัวเองไม่ให้มีตัง ไม่ควรทำ ไม่ควรทำ)

[แผ่วเบา]

ขอบคุณทุกความเห็นครับ

ถามในนี้ทีไร  ไม่เคยผิดหวังเลย

[Basketman]

[quote="แผ่วเบา"]ขอบคุณทุกความเห็นครับ

ถามในนี้ทีไร

[bankniti]

บางช่วงบางตอนจากกรุงเทพธุรกิจ http://www.bangkokbiznews.com/2008/07/2 ... 279814.php

ฐิตินาถ( ณ พัทลุง)บอกว่า เธอเชื่ออย่างหนึ่งว่าคนเราไม่ได้รวยจากการเก็บเงิน  แต่รวยจากการหาเงิน

"ลองสังเกตมนุษย์เงินเดือนดูสิ  เก็บแทบตายยังไม่รวยซักที เพราะเงินเดือนก็น้อย ค่าครองชีพค่าใช้จ่ายก็แพงขึ้นทุกวัน ตะลุยออมอย่างเดียวไม่มีทางรวย เหนืออื่นใด อย่าทำอะไรเพียงเพื่อมุ่งมั่นจะสะสมเงิน หรืออยากจะรวยท่าเดียว แต่ขอให้รวยความสุขจะดีกว่า"


ขอให้รวยความสุขกันทุกคนครับ

[ปุย]

แรกๆ ครั้งรายได้น้อย
ผมก็เชื่อว่า ต้องควบคุมรายจ่าย
ประหยัด มัธยัสถ์ อดออม

แต่ยังไง รสนิยมก็ยังเกินรายได้
ผลก็คือเป็นหนี้  :evil:
กระนั้นก็ยังไม่รู้สึกเดือดร้อน
กลับรู้สึกว่าโก้ คนมีเครดิต  :?

พอรายได้เยอะขึ้นมาหน่อย  ถึงได้คิดอย่างพี่แผ่วเบาว่า

"มีสตางค์นี่มันช่างดีเหลือเกิน มีสตางค์จะทำอะไรก็เพลินจะตาย"

ได้รู้จัก ชีวิตเหนือระดับที่คุ้นเคย
แต่พอมองไปข้างบน
โห ยังมีระดับเศรษฐี อีกมากมาย หลายร้อย ที่เราคงไม่มีวันไปถึง
มองไปข้างล่าง ก็ยังมีคนอดอยาก อีกมากมาย

มองดูตัวเอง แค่นี้ก็น่าจะเพียงพอแล้ว
ได้อยู่กับลูก ได้กอด ได้วิ่งเล่น วันละกว่า 12 ชม.

อย่างพี่ฉัตรบอก ใช้อย่างพอเพียง นั้นเป็นที่สุดแล้ว
หามาให้เพียงพอต่อ การดำเนินชีวิต ดำรงครอบครัว

เท่านี้ก็สุขแล้ว

[terati20]

ให้ I เป็น รายรับ E เป็นรายจ่าย S เป็นเงินออมหรือทรัพย์สิน
I - E = S

ถ้าเปลี่ยนเป็น

I-S= E
ละครับ  พยายาม  Optimize  E ไว้คงที่
ถ้า  I เพิ่ม  S  ก็จะเพิ่มตามไปด้วย
เเล้วเมื่อ  S เพิ่มมากๆก็จะเกิด  Is ตามมากลายเป็น

I+Is - S =E

 :8)  :8)

[Eka]

เมื่อก่อน สมการของผมเป็นอย่างนี้

I - E = S

แต่เนื่องจาก จิตใจไม่เข้มแข็งพอ เก็บเท่าไหร่ก็ไม่ได้ตามเป้าเสียที
พอมีเงินเหลือ ก็อดที่จะใช้ไม่ได้ ตอนนีก็เลยกลายเป็น

I-S= E

มาถึงก็เก็บก่อนเลย  แล้วใช้เท่าที่มีเหลือให้ใช้
ส่วนเงินเก็บก็เอาไปลงทุนต่อ

[Stock Broker]

ขึ้นอยู่กับความมีวินัย และความพอเพียง ของแต่ละคนครับ

ถ้าอยากใช้เงินมาก ก็ต้องหามาให้ได้มากกว่า

ถ้ามีเงินมากแล้ว จะใช้จ่ายมากขึ้นบ้างก็คงไม่เป็นไร

แต่ที่ห้ามเลยคือ ใช้เงินเกินตัว ครับ

[naris]

มันก็คงจะเหมือนกับคำว่า Impossible ว่าเราจะเลือกเป็น Impossible หรือ I m possble มั๊งครับพี่แผ่วเบา

แต่ชงคิดว่าความอยากของคนนั้นมันช่างไม่รู้จักพอ ถ้าเราคุมมันอยู่ก็แล้วไป แต่ส่วนมากการโยนฟืนเข้ากองไฟ มันจะเป็นการเพิ่มกิเลศมากกว่าครับพี่

แต่ก็เห็นด้วยในมุมมองกลับกันว่า ถ้าเราพอมีเงินแล้ว การใช้เงิน(ที่ถูกทาง)มากขึ้น ก็ทำให้ทรัพย์สินเราเพิ่มขึ้นได้ หรือถ้าศัพท์พ่อรวยเขาเรียกว่า ค่าใช้จ่ายที่ดีครับ พี่แผ่วเบา