peOple bOrn On Oct 12

เชิญมาพักผ่อน คลายร้อนนั่งเล่น คุยกันเย็นๆ พร้อมเรื่องกีฬา สัพเพเหระ ทัศนะนานา ชีวิตชีวา สุขภาพทั่วไป บันเทิงขำขัน รอบเรื่องเมืองไทย ชวนเที่ยวที่ไหน อยากไปก็นัดมา ...โย่วๆ

โพสต์ โพสต์
ดร.โหน่ง
Verified User
โพสต์: 877
ผู้ติดตาม: 0

peOple bOrn On Oct 12

โพสต์ที่ 1

โพสต์

รูปภาพ

วันนี้เป็นวันที่ 285 ของปี เหลืออีก 80 วันก็จะถึงปีใหม่ครับ

Hugh Michael Jackman
Born:  12-Oct-1968
Sydney, Australia
อาชีพ: นักแสดง นักร้อง


         พระเอกเรื่อง  X-Men จำได้ใช่ไหมครับ ที่แสดงเป็น  Wolverine ที่เล็บพี่แกเป็นใบมีดยาวๆ  ฟัน โช๊ๆ  ต่อสู้กับผู้ร้าย      
         
     ไม่น่าเชื่อครับ นาย Joe คนนี้ ชื่อที่เพื่อนๆ เรียกนะครับ  บอกว่า การเป็นนักแสดง เป็นดารานี่ ไม่เคยอยู่ในหัวเลยครับ คือไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะเป็นได้
           

     ประวัติคร่าวๆ เกิดที่ Sydney, Australia  พ่อแม่เป็นคนอังกฤษ แต่ย้ายมาทำมาหากินที่นี

     แต่พอ Hugh 8 ขวบ แม่ก็ทิ้งครอบครัวกลับไปอยู่อังกฤษ พ่อ Hugh ซึ่งมีอาชีพเป็นนักบัญชี ก็เลี้ยงลูกเองทั้งหมด 5 คน  Hugh เป็นลุกคนสุดท้อง  
     
      พอโตเข้ามหาลัย  the University of Technology เลือกเรียนคณะวารสาร เอก หนังสือพิมพ์  

  ตอนอยู่ปี 3 อยู่ดีๆ ผมก็คิดขึ้นได้ว่า เอ๊ เราต้องเก็บอีก 2 หน่วยกิตนี่หว่า ถึงจะเรียนจบ ตอนนั้นนั่งกินข้าวไป ก็คุยกับเพื่อนอีกคน ว่าจะลงวิชาอะไรดี เพื่อนมันก็บอกว่า เฮ้ย....ลงการละครซิ หมูดีนะเฟ้ย  คิดไปคิดมา ผมก็เอาวะ ละครก็ละคร  
   
      ปีนั้น สรุปในห้องแสดงละครเรื่อง  The Memorandum แล้วอาจารย์เลือกใครเป็นพระเอก รู้ไหมครับ  เลือก Hugh ครับ  พอเจออาจารย์ แกเดินไปบอกเลยครับ อาจารย์ครับ ขอบคุณนะครับที่เลือกผม แต่ผมไปอยู่หลังเวทีได้ไหมครับ
       
       ไม่สำเร็จครับ ดูเหมือนอาจารย์ท่านนั้นจะเห็นแววลูกศิษย์คนนี้  แต่พอได้ซ้อมไปได้สักพัก คราวนี้พึ่งรู้ว่าตัวเองชอบครับ  แล้วก็หลงรักติดใจการแสดง ถึงขั้นไปเรียนต่อการแสดงจริงๆจังอีกใบที่ the Western Australian Academy of Performing Arts หลังจากเรียนจบวารสารแล้ว
               
 
   Personal quotes

   ผมรู้สึกว่า ถ้าเราหนีอะไรที่เรากลัว คือเราไม่กล้าเผชิญกับมัน มันก็จะไม่ไปไหนหรอกครับ แต่มันจะตามหลอนคุณไปทุกที่ เพราะฉะนั้นอะไรที่ผมกลัว ผมจะวิ่งเข้าหามัน ไม่ใช่บอกว่าทำไม่ได้ แล้วกลับมานั่งเสียดายที่บ้าน มานั่งคิดว่าเราน่าจะทำนะ ทำไมเราไม่ทำ ผมไม่ชอบที่มีความรู้สึกอย่างนี้


     แน่นอนครับ การแสดงเป็นสิ่งที่ผมรัก เป็นอาชีพที่ผมให้ความเคารพอย่างมาก  แต่ผมไม่ได้บอกว่ามันท้าทายมากกว่าอาชีพอื่น หรือมันสำคัญกว่าเวลาที่ผมให้กับการเลี้ยงลูก 8 ขวบของผม  การแสดงก็คืองาน มันมีขอบเขตในตัว คุณทำให้มันสำคัญไปกว่าชีวิตส่วนตัวคุณไม่ได้


    พอได้เป็นพ่อคน  ความคิดผมก็เปลี่ยน อะไรหลายๆอย่างเปลี่ยนไปหมด เวลานอนก็นอนไม่พอ เวลากินก็กินไม่อิ่ม แต่นั้นทำให้ผมกลายเป็นคนใช้ชีวิตแบบง่ายๆ  ทำอะไรไม่ต้องซับซ้อนมาก
โพสต์โพสต์