Twilight Zone

[Mon money]

คืนนั้น...

ช่างครับ...มาที่หน้างานหน่อยครับ มีเรื่องแล้วครับ เสียงอู้อี้แต่แสดงความร้อนรนของโฟร์แมนคุมหน้างานก่อสร้างโรงปูนของบริษัทใหญ่ในสระบุรีดังมาเข้าวิทยุสื่อสารประจำตัวผม
มีอะไร ทองมา...? ผมกรอกเสียงใส่เจ้าวิทยุฯนั่น
ก็ไอ้ปล่องบ้าที่เราจะต้องยกขึ้นไปตั้งบนเตาเผานั่นซิครับ...ช่าง มันหล่นลงมา คนของเราติดอยู่ข้างในหลายคนเลยครับ ทองมาโฟร์แมนลูกอีสานตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว
คงจะเป็นเสียงโครมที่ดังสนั่นหวั่นไหวเมื่อตอนเช้านี่เอง ปกติแถบนั้นจะมีการระเบิดเขาเพื่อเอาหินไปทำปูนบ่อยๆ ฉะนั้นเสียงดังสนั่นอย่างนั้นจึงเป็นเรื่องที่ไม่ค่อยมีคนสนใจเท่าไร
มีใครได้รับบาดเจ็บไหม? ผมยิงคำถามทันทีเมื่อมาถึงที่
ผมกำลังเคลียร์อยู่ครับ ไม่รู้จะกี่ศพ คนของเราอยู่ในนั้นสิบกว่าคน น้ำเสียงทองมาเบาลงถนัดใจ ไม่ใช่เรื่องที่ทองมาจะต้องกลัวว่าจะต้องรับผิดชอบอะไรหรอก การบาดเจ็บล้มตายในไซต์งานก่อสร้างใหญ่ๆมีให้เห็นอยู่เสมอ
เมื่อสิบกว่าปีที่แล้วเราไม่มีแรงงานต่างด้าวมาให้ใช้สอยกันเหมือนสมัยนี้ครับ คนงานส่วนใหญ่เป็นลูกอีสานเกือบทั้งนั้น ทองมากับลูกน้องของเขาสนิทกันมาก เขาจะสั่งงานด้วยสำเนียงท้องถิ่นเสมอจนผมเองก็พอจะจำๆเอามาใช้ได้บ้าง การที่ลูกน้องอยู่ในอันตราย ไม่รู้เจ็บหรือตายเป็นเรื่องที่ผู้ที่เป็นหัวหน้าและเป็นเสี่ยวกันต้องกังวลใจ
ปล่องเหล็กที่ม้วนเป็นทรงกลมขนาดใหญ่ได้ค่อยๆถูกยกออกมาที่ละท่อนหลังจากถูกตัดด้วยหัวตัดไฟ ใช้เวลาไปนานหลายชั่วโมง ทองมาไม่อยู่นิ่ง เขาวิ่งวุ่นไปหมด ดูเหมือนช่างตัดแก็สกับคนขับเครนจะทำอะไรได้ไม่ทันใจเอาเสียเลย
ช่างครับ...มี13ศพครับ ลูกน้องผมหมดเลย ทองมาเดินมาบอกผมที่ตู้คอนเทนเนอร์ที่ทำเป็นออฟฟิตที่ไม่ห่างจากจุดเกิดเหตุนัก ตาแดงๆหน้าเศร้าๆ ผมเข้าใจเขาดี สิ่งที่ทำได้คือบอกไปว่า
มันเป็นอุบัติเหตุ ทองมา...ไม่มีใครอยากให้เกิดหรอก
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
มันเป็นเรื่องปกติที่ทองมาจะต้องถูกสอบสวน แต่ไม่ใช่การเอาผิด อย่างที่บอกแหละครับ เรื่องอย่างนี้เกิดอยู่บ่อยๆในไซต์งาน
เย็นนั้นไม่มีการทำโอที เลิกงานห้าโมงทองมาขอร้องให้ผมขับรถให้

[NinjaTurtle]

เรื่องนี้มันคุ้นๆนะ เลยเดาทางได้

ไม่ได้ว่าไม่ดีนะแต่เรื่องที่แล้วเจ๋งกว่า คิดมากกว่า แบบว่ามัน relate กันได้มากกว่านะ

เออ....นายช่างใหญ่หันมาเอาดีทางนี้แล้วนะ

เปิด บอร์ดลี้ลับ ไหมครับ หรือ บอร์ด X-File ดี


... :lol: ...

ปล. พี่มนครับ อยากเรียน stock valuation เปิดไหมพี่ จะไปเรียนที่ร้านพี่ก็กลัวฝนตก

[CK]

เมื่อไหร่รวมเล่มพิมพ์ครับ?

[VIB007]

นี่เป็นตอนที่เท่าไหร่หละเนี่ย

คนอ่านเริ่มจับทางได้แล้ว
ลองเปลี่ยนมุมตอนจบสักเล็กน้อย
อาจช่วยได้

[Mon money]

ร้านนั้น...
อาการมึนงงที่เกิดจากพิษแอลกอฮอล์สร้างความรำคาญให้ผมมากในชาวนี้ อาการมึนที่เกิดขึ้นพร้อมๆกับอาการคอแห้งและผะอืดผะอม เจ้าน้ำสีอำพันนี้ตอนดื่มเข้าไปก็ครืนแครงดีอยู่หรอก แต่พอเมาแล้วอาการไม่พึ่งปรารถนาก็จะตามมาทุกครั้งไป
น้ำดื่มเย็นๆสักแก้วหนึ่ง และการอาบน้ำชำระล้างร่างกายคงทำให้ผมสดชื่นได้ตามเคย  แล้วเดี๋ยวค่อยลงไปหาข้าวกินที่ร้านรถเข็นเจ้าประจำในซอยสักหน่อย
ผมอาบน้ำแล้วเดินออกมาเพื่อจะแต่งตัว ก็พบเข้ากับไอ้กล้าเพื่อนที่เดินทางมาจากไซต์งานทางกำแพงเพชรตั้งแต่เมื่อเย็นวาน แล้วได้นั่งดื่มกับผมที่คาราโอเกะเจ้าประจำแถวๆพัฒนาการ ก่อนที่ผมจะแยกตัวกลับก่อนเพราะง่วงมาก ส่วนไอ้กล้าติดใจน้องๆเลยต่อแล้วบอกผมว่าจะกลับเองตอนเช้า มันคงคิดจะออกรบยามดึกของมันนั่นเอง
หน้าตาไอ้กล้าเช้านี้ไม่ค่อยเหมือนกับคนที่มีอาการเมาค้าง สีหน้าของมันตื่นๆอย่างไงชอบกล ผมก็ยังคงไม่แปลกใจ คนที่ทำงานอยู่ในป่าในเขานานๆจะออกมาเจอแสงสีสักทีก็อาจจะตื่นเต้นมากหน่อย ไม่เหมือนกับผมที่ลาจากการทำงานบุกๆลุยๆนั้นมาเป็นปีแล้ว
ไงวะ เด็ดขนาดทำให้มึงนั่งตาลอยคิดถึงเลยหรือวะ ผมแซวไอ้กระทิงเปลี่ยว
ไม่ใช่อย่างที่มึงคิดหรอก  แต่กูกำลังงง...เมื่อคืนมึงพากูไปกินที่ไหนวะ มันตอบแบบครุ่นคิดอะไรบางอย่าง
ร้านที่ผมพามันไปนั่งดื่มสุราเคล้านารีเมื่อคืนนี้ อยู่แถวๆแยกพัฒนาการเลยเข้าซอยไปอีกเล็กน้อย ร้านนี้ดีตรงที่มันมีทางเข้าทั้งข้างหน้าและข้างหลัง ทางข้างหน้าติดกับถนนใหญ่ ตรงประตูทางเข้าจะมีน้องๆนั่งรอทักทายแขกเมื่อเดินเข้าร้านกันคึกคัก สำหรับพวกหน้าบางๆอย่างผมก็ชอบเข้าข้างหลังครับ มันเดินได้ไม่เขินเท่าไหร่นัก ว่ากันไปแล้วระยะสองสามเดือนนี้ผมก็ไม่ได้ไปที่นั่นเลย เนื่องด้วยติดงานโครงการใหญ่ แต่พอดีเมื่อเย็นวานไอ้กล้าคู่หูเมื่อสมัยอยู่ไซต์งานด้วยกันมันเข้ากรุงและอยากจะเที่ยวตักปิ่นโตก่อนเข้าป่าให้สะใจ ผมก็เลยพามันไปที่นี่
ที่ประจำแหละ เมื่อก่อนไปบ่อย เมาหนักๆก็ขึ้นไปเปิดห้องนอนที่ชั้นสามได้เลยสะดวกดี ผมตอบมันไป ทำไมวะ...
กูว่ามึงไปกะกูหน่อยดีกว่า...ไปที่ร้านนั้นแหละ มันบังคับให้ผมไปที่ร้านนั้นกับมันโดยไม่บอกเหตุผลว่าทำไม
๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙

เมื่อคืนราวๆสามทุ่มหลังจากผมพาไอ้กล้าไปกินข้าวที่ร้านอาหารจีนใหญ่ย่านบางนาตราดจนอิ่มแล้ว ไอ้กล้ามันก็ออกอาการกระทิงเปลี่ยวจนผมต้องพามันไปนั่งดื่มกันต่อที่ร้านดังกล่าว เพราะมันใกล้ที่ร้านอาหารนั่นดี และผมก็คุ้นเคยดีมาก่อน
หลังจากจอดรถที่ริมถนนด้านในซอยแยกออกมาแล้ว ผมก็พาไอ้กล้าเดินเข้าไปในซอยเล็กๆเพื่อจะเดินเข้าทางหลังร้านซึ่งเป็นปกติวิถีของผมอยู่เดิม ทางเดินเข้าวันนี้มันค่อนข้างเงียบสงบไม่เหมือนอย่างที่เคย ที่มีเสียงดนตรีดังแว่วออกมาจากร้านอย่างสม่ำเสมอ แต่คืนนี้ไม่มี ทางเดินก็ค่อนข้างรกขึ้น เศษขยะข้างทางดูเหมือนจะก่อจำนวนเพิ่มเติมเข้าทุกทีซึ่งไม่เหมือนครั้งก่อนๆ ปกติทางนี้จะเป็นทางที่ทั้งแม่บ้านออกไปซื้อของและเข้าครัวทางนี้ น้องๆมักจะใช้ทางนี้เดินออกไปหาอะไรกินแล้วแวบกลับมานั่งดริ๊งค์ต่อ ไม่น่าปล่อยให้รก ผมคิดในใจ แต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไรนัก เพราะมันเป็นทางประตูด้านหลังร้าน ไม่ต้องเอาใจใส่นักก็ได้
เมื่อใกล้จะถึงประตูเข้าร้าน เราก็พบกับน้องนางหนึ่งกำลังจะเดินเข้าร้านพอดี เธอยังอยู่ในชุดที่มาจากบ้าน แสดงว่าเพิ่งจะมาถึงที่ร้าน เธอหันมายิ้มทักแล้วเปิดประตูให้ผมกับไอ้กล้าเดินเข้าไป เราทั้งสามพูดคุยระหว่างเดินผ่านหน้าครัวเล็กน้อย ไอ้กล้าถามชื่อของน้องเขา หลังจากนั้นเธอก็เดินแยกไปชั้นที่สอง คงไปแต่งตัว
ภายในร้านจะมีโซฟาตั้งเป็นรูปครึ่งวงกลม แยกเป็นชุดๆอยู่ประมาณสี่ห้าชุด และด้านหลังร้านจะเป็นบาร์เบียร์สำหรับผู้มาคนเดียวนั่งดื่มและคุยกับน้องๆในชุดซีทรู วันนี้ในร้านคนไม่เยอะ มีผมกับเจ้ากล้านั่งที่โซฟาตัวเดียวเท่านั้น ส่วนที่บาร์เห็นมีเพียงสองสามคน ส่วนเวทีหน้าก็มีนักดนตรีและนักร้องสาวใหญ่หน้าเดิมมาร้องเพลงเป็นปกติ แต่วันนี้บรรยากาศเงียบเหงาผิดสังเกตุ หลังจากสั่งเครื่องดื่มยี่ห้อเดิมพร้อมมิกเซอร์แล้ว ไอ้กล้าก็บอกกับบ๋อยให้เรียกน้องโอ๋มานั่งคุยด้วย คงเป็นน้องคนที่เจอกันตอนเข้าร้านละมัง ส่วนผมวันนี้วิญญาณหมีเข้าสิง ง่วงนอนเอามากๆเลยขอนั่งดื่มเงียบๆเป็นเพื่อนไอ้กล้าก็พอ
น้องโอ๋ของไอ้กล้ามาในชุดกระโปรงยาวสีขาวโปร่ง แต่งหน้าแต่งตาแล้วดูสวยคมคายไม่เบา นั่นแหละเป็นน้องคนเดียวกับที่เจอเมื่อตอนเข้าร้านนั่นจริงๆด้วย ไอ้กล้ามันนั่งคุยอะไรกับน้องโอ๋อยู่สักพักหนึ่งก็เห็นว่าจะชวนกันขึ้นชั้นบน ส่วนผมก็เลยถือโอกาสแยกตัวกลับบ้านไปนอนก่อน แล้วไอ้กล้ามันก็บอกว่ามันจะอยู่เป็นเพื่อนน้องเค้า เช้าแล้วจะไปหาผมที่อพาสเม้นท์ที่ซอยอาภาฯเอง
๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙
ระหว่างทางมันเล่าให้ผมฟังระหว่างเดินทางไปที่ร้านนั้นว่า เมื่อคืนนี้มันขึ้นห้องไปกับน้องโอ๋ที่ชั้นสาม บนนั้นมีห้องแบ่งเอาไว้หลายห้อง น้องโอ๋พามันไปที่ห้องแถบกลางๆ ภายในมีเตียงและที่นอนขนาดสองคนนอนได้ มีตู้ไว้แขวนเสื้อผ้า มีห้องน้ำในห้องนั่นด้วย สภาพในห้องสะอาดเป็นปกติธรรมดา น้องโอ๋บอกไอ้กล้าว่า ถ้าพรุ่งนี้ตอนเช้าตื่นขึ้นมาไม่เจอเธอก็ไม่ต้องตกใจเพราะเธออาจจะออกไปก่อน พี่ก็อาบน้ำแต่งตัวกลับเองละกัน ไอ้กล้าก็ไม่ว่าอะไร ทุกสิ่งทุกอย่างก็ดำเนินไปตามครรลองของธรรมชาติตามปกติ ไอ้กล้าก็คงหมดแรงหลับสนิทไปเองจนเช้า
มันเล่าว่าพอมันตื่นขึ้นมาก็ไม่เห็นน้องโอ๋แล้ว สิ่งที่มันคิดได้คือตรวจดูสมบัติสิ่งของต่างๆของมันที่วางอยู่ข้างตัว ซึ่งก็อยู่ครบ แต่พอเงยหน้าขึ้นมามองรอบๆห้องกลับพบสิ่งผิดปกติ ที่นอนที่เมื่อคืนดูสะอาด แต่ตอนนี้กลับเป็นที่นอนที่มีแต่รอยคราบสีน้ำตาล รอบรอบห้องเต็มไปด้วยฝุ่นและกลิ่นอับชื้น ไอ้กล้ารีบสวมเสื้อผ้าแล้ววิ่งออกจากห้องทันที มันลงมาที่ชั้นล่าง มองไปที่ส่วนที่ผมกับมันนั่งดื่มกันเมื่อคืนเป็นกองโซฟา และมีเศษกระจกแตกเกลื่อนพื้นไปหมด ไม่มีสภาพเป็นร้านเหล้าอย่างเมื่อคืนนี้เหลือให้เห็นอีกเลย มันวิ่งจะออกจากร้านไปที่ประตูหน้าแต่พบว่าประตูถูกคล้องไว้ด้วยโซ่เส้นใหญ่ มันตกใจมากจนเหงื่อไหลไปทั้งตัว สุดท้ายคิดได้ว่าเมื่อคืนเข้ามาทางด้านหลังจึงวิ่งไปจะออกประตูหลัง มันเห็นแสงสว่างลอดเข้ามาผ่านประตูที่แง้มอยู่ ประตูหลังไม่ได้ล๊อค มันวิ่งกระเจิงขวัญหนีดีฝ่อออกมาเรียกรถเท็กซี่มาหาผมที่ซอยอาภาฯทันที
๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙
เรามายืนอยู่ด้านหน้าร้านนี้แล้ว มองไปที่ประตูกระจกสีดำเห็นโซ่คล้องเส้นใหญ่ ร้านนี้มันปิดจริงๆอย่างที่ไอ้กล้ามันบอก ผมตัดสินใจเดินไปหลังร้านในทางที่เราเข้าไปเมื่อคืนนี้ สภาพภายในร้านเป็นอย่างที่ไอ้กล้ามันเล่า ไม่มีสภาพที่จะใช้ต้อนรับลูกค้าได้เลย แล้วเมื่อคืนนี้ผมกะไอ้กล้ามานั่งดื่มเหล้าที่นี่ได้อย่างไง ไอ้กล้าดึงผมเดินขึ้นบันไดไปชั้นสาม ไปที่ห้องที่มันนอนกับน้องโอ๋เมื่อคืนนี้ บรรยากาศวังเวงเข้ามาแทนที่ ทางเดินมืดสลัวๆเพราะทึบแสง เปิดประตูมองเข้าไปในห้องที่มีแสงสว่างลอดผ่านหน้าต่างเข้ามาทำให้มองเห็นสภาพภายในห้องได้อย่างชัดเจน กระจกที่แตกเป็นช่องให้ลมพัดผ่านมาโชยๆเย็นผ่านเศษผ้าม่านที่เหลือคาชายเอาไปเป็นลิ้วๆ มันไม่น่าจะใช้เป็นที่นอนหลับทำกิจกรรมยามดึกได้แน่ๆ ที่นอนสกปรกเหมือนทิ้งโดนน้ำโดนฝุ่นมานาน ฝุ่นบนพื้นสูงหนามาก ตู้ไม้ราคาถูกที่ประตูซ้ายหลุดไปกองที่พื้น ประตูด้านขวายังห้อยติดอยู่ ภายในเป็นเศษผ้ากองกระจายอยู่ภายตู้
ผมหันมามองหน้าไอ้กล้าที่ยืนนิ่งเงียบห่อตัวอยู่ข้างๆผม ผมเองมีอาการขนลุกและเย็นวาบๆจากด้านหลังตั้งแต่เดินเข้ามาในร้านนี้แล้ว ไม่รู้เป็นอุปทานจากความกลัวหรือเปล่า ผมได้ยินเสียงหัวเราะคิกๆคักๆของหญิงสาวลอยมากระทบโสตประสาท ผมดึงแขนไอ้กล้าวิ่งลงชั้นล่างเพื่อออกจากร้านนั้นทันที
ไอ้กล้าก็ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆนั้นเหมือนกับผม อาการขวัญหนีดีฝ่อยังคงไม่ทุเลาลงโดยเฉพาะไอ้กล้า ซึ่งมันโดนเข้าเต็มๆ
๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙๙
ร้านี้ปิดไปได้ประมาณสามเดือนแล้ว เหตุเพราะเกิดการฆาตกรรมสาวบริการที่ชั้นสามนั่นเอง นี่คือคำบอกเล่าของเจ้าของร้านขายกาแฟที่อยู่ถัดออกมาทางด้านหน้าของร้านเหล้าแห่งนั้น
ผมไม่รู้ว่าหญิงที่ถูกฆาตกรรมนั้นเป็นน้องโอ๋หรือไม่ และไอ้กล้าก็คงไม่อยากรู้อะไรอีกแล้ว........

[matrix]

เมื่อไหร่รวมเล่มพิมพ์ครับ?

จบบอลโลกแล้ว.. คุณ CK ช่วยเปิดห้อง.." จุดตะเกียง เล่าเรื่องผี.." สิครับ
ผมเองก็มีเรื่องเล่ากับเค้าเหมือนกัน..ให้ทีมงาน TVI เอาไปพิมพ์แล้วมาแบ่งกัน..

[por_jai]

8) สนุกครับ
    เอาไว้เบรคพักสมองเวลาตึงๆให้ผ่อนคลายได้ครับ
    ผมว่าเขียนเรื่องสั้นเนี่ยยากที่สุดของร้อยแก้วแล้ว
    เพราะเราแทบไม่มีเวลาปูพื้นตัวละครเลย

[ดร.โหน่ง]

พึ่งอ่าน คืนนั้น  จบเอง เรื่องใหม่มาจ่อแล้ว
มิน่าเมื่อคืนหมาแถวบ้านผมหอนทั้งคืน
พี่มนปล่อย มนตภาพรังสี นี่เอง

นักสะสมกุฏิเก่าในตลาดมืดอย่างผม
มีหรือจะพลาด................

เรื่องนี้สยองพี่..........ปล่องเหล็กที่ร่วงทับคนงานน่าจะมีสภาพราวแพนเค๊ก
แรงแค้นหัวใจเรื่องนี้อยู่ระดับ 4 แทบไม่รู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือน
เรายังเห็นว่าเรื่อง แตก และ แยก ออก เห็นรอยเลื่อนขยับไปทางไหน
หัวใจผมไม่ได้รับความเสียหาย
แต่เรื่องแรกถึง 8.5 ถือเป็นระดับที่รุนแรงมาก
เหนือความคาดหมาย จู่โจมอย่างไม่คาดฝัน
รอ รอ รอ แล้วก็บุก ไร้แบบแผน และพิสดาร.........

ถ้าตอนนั่งรถมีใครมาเรียกอยู่ข้างหลังรถ
อยู่ดีๆมาสะกิดขอบุหรี่ ช่างขอบุหรี่ตัว
พี่มนจะทำอย่างไง..........


พี่มนดูภาพถ่ายตรงนั้นสิครับ
ค่อยๆลอยขึ้นสู่ท้องฟ้าเบื้องบน
คนงานของพี่มนลอยขึ้นไปบนฟ้าและหายตัวไป.......สู่สรวงสวรรค์แล้วนะ

[ดร.โหน่ง]

จุดเด่นของ ร้านนั้นอยู่ที่การเก็บรายละเอียด
เก็บ details ด้วยกระดาษทรายอย่างแคล่วคล่องว่องไวมาก
บ่งบอกวี่แววการเป็นช่างผู้ชำนาญงานวิดวะที่เปล่งประกายในสมัยนั้น

    เมื่อประยุกต์ทักษะงานวิดวะของตนเข้ากับความสามารถ
ในการเป็นนักเขียนออกแบบเรื่องสั้น        

      ร้านนั้น ของผู้เขียนจึงมิได้เป็นเพียง ร้านค้า..... เท่านั้น
สิ่งที่เห็นได้ชัด หากยังสะท้อนสภาพชุมชนแห่งการติดต่อสื่อสารกัน
ในหมู่คนที่พิสมัยในสัตว์ปีกชนิดนี้ เป็นสัญญาณที่บ่งชี้ว่า
ชีวิตบางคน    ยังมีลมหายใจอยู่ท่ามกลางลัทธิปัจเจกชนนิยมสุดขั้ว
ซึ่งคึกคักหนักแน่นอย่างยิ่งในเขตเมืองใหญ่อย่างกรุงเทพมหานคร  


     หากคุณไอ้กล้า ลงหลักปักฐานสร้างเลือดเนื้อชีวิตในคุณ น้องโอ๋
โชคร้ายน้องโอ๋ท้องมีลูก พากันตามหาพ่อ เรื่องนี้คงตีความมีหลากมุมหลายเหลี่ยม
แต่แง่มุมในการมองอาจเปลี่ยนทัศนคติและความหมายของเรื่องอาจเปลี่ยนแปลงไป

    ผลงานชิ้นสำคัญที่คนเขียนฝากไว้ให้กับแผ่นดินไทยวีชิ้นนี้
อาจพูดว่านี่คือเวลาที่อาการของโรคผวาจะเริ่มปรากฏให้เห็น
ในเดือนผีดุ.............ในไม่ช้า  

[Mon money]

เมื่อเย็นนี้ จอมกลัวผีอย่างเจ้าเสือ (TIGER)แวะเข้ามาตรวจสภาพกิจการที่ร้าน หลังจากไม่ได้เข้ามาดูงานหลายวันเต็มทน

เจ้าเสือมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม และมีสัมมาคาวะเหมือนทุกครั้งจนผมขี้เกียจรับไหว้เจ้าเสี่ยเสือผู้นอบน้อมนี้เต็มทน

ปัญหาใหญ่ภายในบ้านคือตัวต่อเข้ามาทำรังอยู่ริมชายคาบ้าน แถมตอนนี้มีการเปิดสาขาย่อยมาทำรังที่หน้าห้องนอนอีกรังต่างหาก

เฮ้อ...ปัญหาหนักอกของเจ้าสั่วน้อย...

เราคุยกันต่อเรื่องที่ผมเขียน ผมบอกว่าเรื่องเหล่านี้เป็นของจริง ประสบมาจริงๆ โรงงานปูนที่เขาวงนั้นตายมากกว่าสิบสามศพ แต่ตายที่เดียวสิบสามศพนั้นมีครั้งเดียว

รูปร่างหน้าตาของน้องโอ๋นั้นผมจำได้เลาๆ แต่คุณ'ไอ้กล้า'มันจำได้จนทุกวันนี้

คุณเคยไหมที่บางครั้งขับรถมาแบบสบายๆ แต่พอจอดรถเข้าห้องน้ำ หรือแวะกินข้าวข้างทาง กลับมาขับรถใหม่จะรู้สึกเหมือนรถมันหนักๆอย่างไงชอบกล....

เขาอยู่รอบๆตัวเรานี่เองครับ...คุณอาจไม่เห็นเขา...แต่เขาเห็นคุณ...

จงทำแต่ความดี...มีผู้ที่เห็นและรับรู้แน่นอน...

[ดร.โหน่ง]

คุยนอกจอ.........
พี่มนพรู่งนี้บ่าย 3 ผมไปฟังพี่ Muffin
ถ้าพี่ว่าง แล้วเจอกันนะ
ผมจะติดหนังสือไปให้เซ็นต์ด้วย
เผื่อฟลุ๊กๆ เจอพี่มนและคนอื่นๆด้วย.......ใครจะไปรู้...ฮ่า



 

[Mon money]

เขาแค่อยากจะบอก
การก่อสร้างโรงงานขนาดใหญ่ให้เสร็จตามเวลานั้นเป็นเรื่องที่ค่อนข้างเหน็ดเหนื่อยและหนักใจผู้เป็นวิศวกรควบคุมงานมากครับ การควบคุมงานในแต่ละโครงการก็เป็นอย่างนี้ทุกครั้ง ต้องอาศัยโฟร์แมน ช่าง คนงาน คนขับรถเครน รถบรรทุก ทุกอย่างต้องเป็นไปตามกำหนดการ คาดเคลื่อนนิดหน่อยก็จะส่งผลกระทบต่อกับงานอื่นๆที่ต้องรอให้งานนี้ลุล่วงไปก่อน
การที่จะนำเอาชิ้นส่วนใหญ่บรรทุกใส่รถมาถึงแล้วติดตั้งที่ไซต์งานเลยเป็นไปไม่ได้เลย สิ่งที่ต้องทำก่อนคือแบ่งส่วนแยกชิ้นแล้วนำมาประกอบที่ไซต์งาน เมื่อเสร็จแล้วก็ยกด้วยเครนนำขึ้นไปประกอบทีละส่วนจนเสร็จสิ้น การยกชิ้นส่วนที่ทำจากเหล็กทั้งชิ้นขึ้นติดตั้งในที่สูงๆนั้นเป็นงานที่ยากและต้องอาศัยการวางแผนอย่างรอบคอบ ไม่เพียงจะทำงานให้เสร็จตามกำหนดแล้ว ยังเป็นการปลอดภัยทั้งแรงงาน และกระเป๋าของบริษัทอีกด้วย
การขนส่งชิ้นงานเริ่มต้นที่โรงงานที่บางนาตราดกิโลเมตรที่36 แล้วเดินรถพ่วงสิบแปดล้อมาทางถนนบางนาตราดเข้าสู่ทางด่วนเพื่อลงไปถนนวิภาวดีจนหลุดพ้นเขตกรุงเทพฯและอยุทธยาเข้าสู่สละบุรีจนถึงไซต์งานที่โรงปูน ชิ้นส่วนต่างๆจะถูกลำเรียงลงมากองเอาไว้ตามหมายเลขที่กำหนดเพื่อนำไปประกอบและติดตั้งในวันรุ่งขึ้นทันที เป็นอย่างนี้วันแล้ววันเล่าไปจนกว่างานจะเสร็จสิ้น จากนั้นเราก็แยกย้ายกันไปที่ไซต์งานแห่งใหม่ ซึ่งเป็นที่ไหนก็ยังไม่รู้ได้
พนมเป็นคนขับรถสิบแปดล้อที่ทางบริษัทจ้างเอาไว้ประจำ เขารู้งานและพูดน้อย ผมพบกับพนมเป็นประจำเพราะเขาขับรถส่งชิ้นส่วนเข้าไซต์งานของผมตลอด นอกจากบางครั้งจะถูกสั่งให้ไปลงของที่อื่นก่อนเท่านั้น เช้าๆเข้างานผมจะถือเครื่องดื่มชูกำลังเข้ามาฝากพนมเกือบทุกครั้งจนเป็นเรื่องเคยชินสำหรับเขา จนคำทักทาย สวัสดีครับ ช่าง เป็นเรื่องที่ไม่ต้องพูดกันอีกต่อไปแล้ว
เช้านั้นผมขับรถมาจอดหน้าสำนักงานก่อสร้างตรงที่จอดเดิม พร้อมด้วยเครื่องดื่มชูกำลังยี่ห้อเดิมสำหรับพนม แต่ตอนนี้ยังไม่เห็นรถสิบแปดล้อคันเดิมมาจอดลงของเลย  จริงๆแล้วเขาน่าจะมาถึงตั้งแต่เมื่อคืนเพื่อลงของและพร้อมจะประกอบในตอนเช้า
งานนี้ถ้าของไม่มาคงต้องทำให้งานล่าช้าไปเยอะเลย ผมเดินไปถามทองมาโฟร์แมนประจำหน้างานเพื่อถามให้รู้เรื่องไป
รถมันคว่ำอยู่แถวบางประอินครับช่าง... ไอ้นมมันคาที่เลย ทองมาเล่าให้ฟัง
เฮ้ย...อะไรนะ ผมร้องออกไป มือที่ถือถุงใส่เครื่องดื่มสำหรับพนมยิ่งกำถุงแน่นเข้าไปอีก
มันเบรครถอีท่าไหนก็ไม่รู้ ไอ้กองเหล็กข้างหลังมันเกิดหลุดกลิ้งมาดันหัวลากเสียหลักปักลงข้างทาง และมีแท่งเหล็กเสียบเข้าตรงทายทอยมันพอดีเลยช่าง ทองมาบรรยายเหมือนเห็นภาพจริง
หลังจากที่ทองมาเล่าเหตุการณ์เสร็จ ผมก็ส่งถุงเครื่องดื่มให้กับทองมา ทองมารับไปเปิดดูก็สดุ้งเล็กน้อย
ช่าง...ผมว่าเปิดฝาและไปวางไว้ตรงที่มันเคยนั่งประจำดีกว่านะ ผมไม่กล้ากินของมันหรอก ทองมาว่า ผมก็พยักหน้าตอบไป


การที่เกิดอุบัติเหตุมีข้าวของเสียหายอย่างนี้คงไม่พ้นหน้าที่ของนายช่างวิศวกรคุมงานต้องไปสำรวจความเสียหาย ถ่ายรูปและเขียนรายงานเพื่อขอรับค่าชดเชยจากบริษัทประกันและขอยืดเวลาการติดตั้งจากเจ้าของงานออกไป
บ่ายแก่ๆวันนั้นผมกับทองมาก็เดินทางออกจากไซต์งานเพื่อมุ่งไปบางประอิน จุดเกิดเหตุ ทองมารับหน้าที่พลขับ ส่วนผมเซ็งๆเลยขอเอนเบาะนั่งหลับตาไปจนกว่าจะถึงจุดหมาย
เมื่อวานซืนไอ้นมมันมาหยอกอยู่กับผมอยู่เลย ผมยังจะไล่แตะมันด้วยซ้ำ ทองมาพูดขึ้นทำลายความเงียบในรถ
วันนี้ถ้ามันจะมาหยอกอีกละ จะทำอย่างไง ทองมาหันมายิ้มแบบมีเลศนัย
ผมกับช่างก็รักกันอยู่ แต่ขอบอกว่างานนี้ช่างเอาตัวรอดเองเด้อครับ แน่ะมันคิดจะเอาตัวรอดคนเดียว
ผมไม่พูดอะไรต่อได้แต่ยิ้มๆ
เราใช้เวลาอยู่บนรถประมาณชั่วโมงเศษๆประมาณได้ว่าห้าโมงเย็นก็มาถึงจุดเกิดเหตุ ผมลงรถและเดินไปที่จุดเกิดเหตุ หางรถพ่วงหลุดจากตัวหัวลาก กองเหล็กถูกเคลื่อนย้ายเล็กน้อย ที่หัวลากด้านกระจกหลังมองเห็นกระจกแตกกระจาย ประตูด้านคนขับเปิดอ้าอยู่มองเห็นคราบเลือดที่แข็งตัวจนเป็นสีคล้ำกองใหญ่ที่พื้น มีกระเด็นไปติดที่กระจกหน้าและวงพวงมาลัย ร่างของพนมถูกนำไปเก็บไว้ที่โรงพยาบาลใกล้เคียงนานแล้ว ข้าวของในช่องเก็บคล้ายถูกลื้อค้น ไม่รู้ว่าตำรวจค้นหาหลักฐานหรือมือดีใจกล้าแถวนี้มาค้นขโมยข้าวของซึ่งมีให้เห็นกันเป็นประจำ
ผมเดินไปรอบๆรถทั้งหัวลากและหางพ่วง มองดูกองชิ้นงานสำรวจความเสียหายเพื่อบันทึกเป็นรายงาน ผมต้องปีนป่ายเพื่อตรวจสอบและถ่ายรูปอยู่ใช้เวลาไปนานเอาการ แสงแดดยามเย็นเริ่มอ่อนลงมากแล้ว ลมเย็นๆเริ่มโชย ผมและทองมามีเพียงเสียงรถที่วิ่งไปมาเป็นเพื่อน นึกด่าตัวเองเหมือนกันว่าทำไมไม่ออกมาตั้งแต่เที่ยง น่าจะวางงานอย่างอื่นไว้ก่อน เจ้าทองมามันก็มาคะยั้นคะยอตั้งแต่เช้าให้ไปกันได้แล้ว ผมยังแหย่ทองมาว่า กลัวอะไรวะ... เย็นๆค่อยไปก็ยังทัน ทองมามันก็ยิ่งหน้าซีดใหญ่ พอแหย่มันไปอย่างนั้นแล้วเรามารีบออกเร็วก็เสียฟอร์มแย่เลยต้องเลยตามเลย
เมื่อเสร็จสิ้นการสำรวจรายละเอียดแล้ว สิ่งต่อไปคือถ่ายรูปรอบๆรถให้ครบถ้วน ผมเริ่มถ่ายตั้งแต่ท้ายรถพ่วงไล่ถ่ายขึ้นมาทางด้านนอกถนนจนมาถึงหัวลากตรงบริเวณที่นั่งคนขับ แสงแดดหดหายไปหมดแล้วเหลือแสงสว่างยามโพล้เพล่เล็กน้อย ผมยกกล้องอัตโนมัติขึ้นจะถ่ายรูปตรงบริเวณคนขับ หรี่ตาซ้าย แล้วใช้ตาขวามองลอดเล็นเพื่อกำหนดขนาดของรูป สายตาที่มองผ่านช่องเล็นนั้นปรากฏร่างชายร่างสันทัด สวมเสื้อสีตุ่นๆลายดอก กางเกงขายาวสีกรมท่ายืนตัวงอเล็กน้อย มือข้างซ้ายยื่นชี้มาข้างหน้า มือขวากุมเป้าตาเอาไว้ ตามตัวมีคราบเลือดไหลชุ่มมาจากศีรษะ
อาการขนลุกซู่ไปทั่วร่างกายเกิดขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ ผมรู้สึกหัวโตขึ้นอย่างไรบอกไม่ถูก อีกใจหนึ่งแย้งว่าเราตาฟาด ผมยกกล้องขึ้นเพื่อจะลองอีกครั้ง ภาพชายร่างสันทัดคนนั้นยังคงยืนเอามือข้างหนึ่งชี้ไปข้างหน้า อีกมือหนึ่งกุมเป้าตาเอาไว้เช่นเดิม ภาพนั้นติดตาผมไม่ว่าจะหันไปมองด้านใดก็ยังเห็นภาพนั้นอยู่อย่างนั้น
ไอ้ทองมาตาขาวเป็นทุนเดิมอยู่แล้วเห็นอาการของผมก็ทำให้มันจับต้นชนปลายถูกจึงรีบดึงมือผมขึ้นรถ ผมนั่งนึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งเจอเข้ากับตัวเมื่อสักครู่นี้ ชายคนนั้นคงไม่ใช่ใครอื่น เจ้าพนมนั่นเอง แต่พนมต้องการจะหรอกผมหรือไงถึงมาให้ผมเห็นในสภาพนั้น
ทองมาขับรถมุ่งหน้าจะกลับสระบุรี แต่ผมบอกว่าให้เลี้ยวเข้าวัดที่ใกล้ที่สุด ความรู้สึกของผมมันบอกว่ามีบางสิ่งติดตามเรามาด้วย ผมรู้สึกระแวงหลังจนหันไปมองหลายครั้ง ทองมาก็รู้สึกกระสัยกระส่าย ผมไม่ชอบสภาพที่เป็นอยู่ อาการหายใจไม่ทั่วท้อง เหงื่อที่ไหลชุ่มโชกแม้จะนั่งอยู่ในรถที่เปิดแอร์เย็น สภาพถนนในตอนหัวค่ำที่ไม่น่าจะปราศจากรถสัญจรไปเป็นไปได้เหมือนเราถูกกลั่นแกล้งให้อยู่ในสภาพนี้อย่างจงใจ
ผมจำไม่ได้ว่าวัดนั้นชื่ออะไร ทองมาเลี้ยวลงจากถนนใหญ่มุ่งหน้าเข้าประตูวัด วิ่งอ้อมโบสถ์เข้าไปจอดหน้าประตูเข้าเขตสงฆ์เหมือนโปรแกรมเอาไว้ เราสองคนรีบลงจากรถเหมือนนัดกันไว้ กึ่งเดินกึ่งวิ่งไปที่กุฏิพระที่ใกล้ที่สุด พระมีอายุรูปหนึ่งเดินออกมาพบเราสองคนมีอาการตื่นๆกันเล็กน้อยก็เลยเรียกเข้ามานั่งที่ระเบียงกุฏิ
เราสองคนเริ่มสบายใจขึ้นมาบ้างเมื่อเข้าใกล้พระ ผมเล่าเหตุการณ์ที่เจอมาเมื่อตอนเย็นให้หลวงพ่อท่านฟังจนจบ หลวงพ่อท่านนั่งฟังอย่างสงบสำรวม
คืนนี้สภาพของโยมทั้งสองคงไม่น่าขับรถกลับได้หรอก นอนค้างมันที่นี่แหละเดี๋ยวอาตมาจะให้เด็กเอาที่นอนมาให้ ท่านแนะนำ ผมเองเป็นห่วงงานที่ค้างอยู่ ส่วนทองมาตาขาวนั้นไม่ต้องไปถาม คืนนี้มันตั้งใจจะปักหลักที่นี่แน่นอน
ตกลงเราค้างกันที่วัด เช้าขึ้นมาเราทั้งสองก็อาบน้ำนั่งรอหลวงพ่อท่านฉันอาหารเช้า เสร็จแล้วเราคงต้องกลับไปถ่ายรูปที่เกิดเหตุต่อให้เสร็จ ตอนเช้าๆแดดแรงๆ รถเยอะๆคงไม่น่ากลัวอะไร
เขาคงต้องการบอกอะไรโยมสักอย่างกระมัง หลวงพ่อท่านกล่าวขึ้นโดยที่ผมไม่ทันตั้งตัว
ถ้ามันจะบอกอะไรผมมันก็น่าจะมาบอกกันดีๆ เล่นมาอีท่านี้ใครจะไปอยู่ฟังมันกัน แต่อย่างไงก็ตามผมก็คงต้องไปทำงานให้เรียบร้อย หันไปทางทองมา ดูท่าทางมันจะไม่ค่อยเต็มใจจะไปด้วยเท่าไร ผมก็เลยบอกให้มันรออยู่ที่วัด ซึ่งมันก็รีบตอบตกลง
ผมไปที่จุดเกิดเหตุเพื่อถ่ายรูปสภาพรถที่ยังขาดอยู่ในส่วนของหัวลากและด้านที่อยู่ด้านริมทางเท้า ผมจอดรถที่ท้ายรถพ่วงแล้วเดินมายังหัวลากจุดที่ผมเห็นพนมเมื่อเย็นวาน อาการมือไม้สั่นเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เหงื่อแตกยิบๆริมไรผมและท้ายทอย อาการลุ้นว่าจะเห็นภาพนั้นอีกหรือไม่เริ่มเข้ารบกวนการสั่งงานของสมอง ผมยกกล้องขึ้นและมองลอดเล็นด้วยตาขวา...
เดชะบุญ...
พนมไม่มาให้ผมเห็นอีกในคราวนี้

ผมกดชัตเตอร์เสียงดัง แช็ค เมื่อสิ้นเสียงชัตเตอร์ ผมได้ยินเสียงกุกๆดังมาจากที่นั่งคนขับ คล้ายมีคนใช้ปลายนิ้วเคาะเข้ากับแผงคอนโซลหน้ารถ เสียงนั้นเลื่อนลงต่ำผ่านมาทางช่องเกียร์ ลงมาที่พื้นรถ ผมชโงกมองหาเสียงนั้น ในใจตอนนี้รู้สึกดีขึ้นมากเพราะไม่พบเห็นสิ่งใดเหมือนที่ลุ้นไว้ ผมมองหาเสียงนั้นไปที่พื้นรถ มีก้อนอะไรสักอย่างขนาดหัวแม่โป้งสีคล้ำๆอยู่ที่พื้นรถตรงที่คนขับลึกเข้าไปใกล้คันเหยียบครัช มีมดตัวเล็กๆขึ้นอยู่เต็มไปหมด ผมใช้นิ้วเขี่ยดูให้หายสงสัย เจ้าก้อนนั้นมันนิ่มๆพอเขี่ยพลิกมาดูอีกด้านหนึ่ง เจ้าก้อนเท่านิ้วโป้งนั้นมันคือ....
ดวงตา...
มีลักษณะของตาขาวล้อมรอบตาดำที่คล้ำๆลงไปแล้ว ผมเริ่มประติดประต่อเรื่องราวต่างๆได้อย่างชัดเจน
ผมล้วงไปหยิบผ้าเช็ดหน้าที่กระเป๋ากางเกง เอามาห่อดวงตาข้างนั้นแล้วขึ้นรถกลับวัดในทันที

[Doraemon]

"แค่อยากจะบอก" น่าจะต่อตอนจบอีกนิดนะคับ ดูเหมือนยังไม่สุดยังไงไม่รู้

รอติดตามเรื่องต่อไป ช่วงนี้พักรบ กระสุนหมดแย้ว

[por_jai]

8) ในวันที่สองผมคงไม่กล้ามองผ่านเลนส์
    ในบริเวณนั้นอีกเป็นครั้งที่สองแล้วละครับ
    ส่วนไอ้ทองมานั้นถึงผมจะเห็นใจมันไม่น้อย
    แต่ผมก็จะจำไว้ว่า
    มันฝากฝีฝากไข้ไม่ได้แม้แต่น้อย

[ดร.โหน่ง]

เรียนพี่มน              

      เรื่องนี่น่ากลัวสุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
กินข้าวไปพลันขนลุกซู่  ผมรีบคายหัวปลาทูออกใส่มือเลย
เดินไปเปิดไฟเปิดผ้าม่าน โรงหนังเลิกแล้ว
ตาปลาทู.............อยู่ในปากผม  :ep:

     การจาริกเดินทางย้อนอดีตไปตามขอบทวายลาย
เพื่อเผยแผ่เรื่องลี้ลับของพี่มนเหล่านี้
หวังว่าบุญกุศลที่พี่สะสมในครั้งนี้......จะดลบันดาล
ให้พี่มีสุขภาพแข็งแรง เดินทางโดยสวัสดิภาพ
กลับมา............มีเรื่องประสบการณ์เหนือโลก
มาถ่ายทอดให้ฟังอีกไม่รู้จบ........
                           
                                                         ด้วยความเคารพ
                                              จากกองคาราวานผู้มีศัทธาในพุทธศาสนา  

[Mon money]

"แค่อยากจะบอก" น่าจะต่อตอนจบอีกนิดนะคับ ดูเหมือนยังไม่สุดยังไงไม่รู้

ถ้าให้ต่อคุณคิดว่ามันจะเป็นอย่างไร ช่วยเติมให้ผมหน่อย

ใครคิดอย่างไง ต่อเติมได้เลย ใครต่อได้ถูกใจผม มีรางวัลหญ่ายยยยยย....

[Raphin Phraiwal]

ถ้าให้ต่อคุณคิดว่ามันจะเป็นอย่างไร ช่วยเติมให้ผมหน่อย

ใครคิดอย่างไง ต่อเติมได้เลย ใครต่อได้ถูกใจผม มีรางวัลหญ่ายยยยยย....

ต่อทำนองว่าเอาดวงตาของคุณพนมไปไว้รวมกับร่างของเขา แล้วกลางคืนคุณพนมก็มาขอบคุณอาจารย์มนในฝันที่ทำให้อวัยวะเขาครบ ทำนองนั้นครับ

[VIB007]

เข้ามารายงานว่า อ่านแล้ว

มีอะไรที่น่ากลัวกว่านี้อีกไหมล่ะ ท่านประธาน
ท่าทางจะเอาดีด้านนิยายสยองขวัญเลยนะเนี่ย

ฉบับหน้า
เวลาเขียนช่วยเว้นวรรค ขึ้นบรรทัดใหม่หน่อยนะ
เขียนติดกันแล้วอ่านยากจริงๆเลยท่าน

เที่ยวหน้าลองเขียนเป็นซีรี่ดูดิ
สักสี่ห้าตอนจบ
ตอนเดียวจบ มันเหมือนไม่จบนะ
ลองดู.....รออ่านอยู่

[VIB007]

อ้าว เลิกเขียนแล้วเหรอท่าน

รออ่านอยู่

[por_jai]

8) เรื่องนี้น่าจะจัดอยู่ในกระทู้นี้

[por_jai]

[por_jai]

8) ไปวิ่งก่อนครับ เด๋วมาต่อ...

[por_jai]

[por_jai]

8) โทษที่เรียงหน้าผิดครับ
    เอาใหม่เลยนะครับ

[por_jai]

[por_jai]

[por_jai]

[CK]

เห็นใจพี่พอใจครับ

ไปเอาจากนี่เลยดีไหมครับ

http://www.chaliang.com/Board-Detail.asp?ID=07996

[por_jai]

[por_jai]

8) ดีครับดี
    ถือว่าของผมเป็นออเดิฟละกันนะครับ
    อ่านเต็มๆตามลิ๊งที่ท่านซีเค ทำไว้ให้
    เป็นตอนต่อไปได้เลยนะครับ...
    ผมเลยไม่ต้องบอกนะครับว่าใครเขียน
    ฮุ..ฮุ..
    ตั้งกะมีบอลโลกทำให้นอนดึกเก่งขึ้นนะ