......Fwd: FW: เรื่องย่อแดจังกึมไทย 1-74 (จบ).....

[สุเกียง]

Fwd: FW: เรื่องย่อแดจังกึมไทย 1-74 (จบ)

Wed, 30 Nov 2005 23:35:31 -0800 (PST)

ตอนที่ 1
ซอชอนโซได้รับพระราชบัญชาจากเหนือหัวให้นำสุราพิษไปให้นางกำนัลดื่มเพื่อรับโทษตาย หลังจากที่เสร็จสิ้นภารกิจแล้ว ซอชอนโซก็รู้สึกผิดและละอายใจต่อการกระทำของตนเป็นอันมาก ดังนั้นจึงดื่มเหล้าดับทุกข์ ระหว่างที่จะเดินทางกลับบ้านนั่นเอง ซอชอนโซประสบอุบัติเหตุลื่นตกเขา แต่โชคดีได้มีนักพรตคนหนึ่งช่วยชีวิตซอชอนโซเอาไว้
นักพรตได้ทำนายดวงชะตาซอชอนโซว่าซอชอนโซจะเคราะห์ร้าย โดยจะมีผู้หญิงสามคนเข้ามาเปลี่ยนแปลงชีวิตของเขา ซอชอนโซสอบถามนักพรตว่าจะหลีกเลี่ยงเคราะห์ครั้งนี้ได้อย่างไร  แต่นึกไม่ถึงว่านักพรตกลับพูดแต่เพียงว่าเคราะห์ร้ายครั้งนี้กำลังดำเนินอยู่ และจะดำเนินต่อไป  ซอชอนโซกลัดกลุ้มใจมากเมื่อได้ยินนักพรตกล่าวเช่นนั้น
สิบสี่ปีต่อมา ซอชอนโซได้ลาออกจากราชการ โดยหวังว่าจะหลีกเลี่ยงเคราะห์ร้ายซึ่งมาจากผู้หญิงสามคนซึ่งนักพรตเคยทำนายไว้  ปักเมียงยอต้นเครื่องที่มีหน้าที่ทำของเสวยถวายฮ่องเต้นั้นเห็นต้นเครื่องเช ทำของเสวยผิดจากที่กำหนดไว้จึงนำเรื่องนี้ไปฟ้องเชซังกุง เรื่องนี้เดือดร้อนถึงเชซังกุงซึ่งเป็นหัวหน้าดูแลของเสวยสำหรับฮ่องเต้ ที่แท้ต้นเครื่องเชเป็นหลานสาวเชซังกุง เชซังกุงตัดสินใจฆ่าปักเมียงยอ คืนหนึ่ง นางกำนัลได้นำตัวปักเมียงยอมาหาเชซังกุง เชซังกุงกล่าวหาว่าปักเมียงยอมีความสัมพันธ์ฉันท์ชู้สาวกับชายในวังโดยต้องการให้ปักเมียงยอฆ่าตัวตายชดใช้ความผิด ปักเมียงยอแก้ตัวว่าชายที่เชซังกุงกล่าวหานั้นมาแสดงความขอบคุณนางที่ครั้งหนึ่งนางได้เคยดูแลเมื่อเขาป่วยอยู่
หานซังกุงซึ่งคบหากับเชซังกุงเหมือนกับพี่น้องนั้นล่วงรู้แผนการของเชซังกุงเป็นอย่างดี      ดังนั้นจึงแอบวางยาถอนพิษในเหล้าพิษ ทำให้ปักเมียงยอไม่ตาย ปักเมียงยอถูกนำไปทิ้งที่ริมแม่น้ำ  ซอชอนโซผ่านมาพบเห็นเข้า เมื่อเห็นปักเมียงยอยังไม่ตาย ซอชอนโซจึงช่วยชีวิตนางเอาไว้  หลังจากนั้นซอชอนโซก็นึกถึงคำพูดของนักพรตที่เคยทำนายชะตาชีวิตของเขาขึ้นมา ถึงกระนั้นก็ตามซอชอนโซก็ดูแลปักเมียงยอเป็นอย่างดี

[สุเกียง]

ตอนที่ 2
หลังจากที่อาการของปักเมียงยอดีขึ้นแล้ว นางก็จากไป แต่ซอชอนโซเป็นห่วงเกรงว่านางจะมีอันตราย ดังนั้นจึงแอบให้ความช่วยเหลือนางอย่างลับๆ ต่อมา ปักเมียงยอเข้าไปเป็นคนงานในโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่ง   แต่นึกไม่ถึงว่ากลับถูกแขกในร้านลวนลาม ซอชอนโซสุดที่จะทนต่อไปได้จึงช่วยนางเอาไว้ ปักเมียงยอซาบซึ้งในน้ำใจของซอชอนโซเป็นอันมาก ซอชอนโซกล่าวกับปักเมียงยอว่านางเป็นผู้หญิงคนที่สองที่เกี่ยวพันกับดวงชะตาของตน ปักเมียงยอได้ยินเช่นนั้นจึงกล่าวตอบซอชอนโซไปว่าชีวิตของนางซอชอนโซเป็นคนช่วยชีวิตไว้ ดังนั้นชีวิตของนางจึงเป็นของซอชอนโซ หลังจากที่ทั้งสองต่างเข้าใจกันแล้ว ทั้งสองก็ตัดสินใจใช้ชีวิตด้วยกันอย่างคนธรรมดาสามัญโดยไม่ยุ่งเกี่ยวกับโลกภายนอกอีกต่อไป
แปดปีต่อมา ซอชอนโซได้ประกอบอาชีพตีดาบเลี้ยงชีพ ใช้ชีวิตอย่างชาวบ้านทั่วไป ซอจังกึมเด็กที่ใฝ่รู้มักจะแอบไปร่ำเรียนหนังสือกับศิษย์ของขุนนางทั้งหลาย แต่ทุกครั้งนางก็จะถูกแม่ทำโทษอยู่เป็นประจำ การที่แม่ของซอจังกึมทำเช่นนี้นั้น เพราะไม่ต้องการให้ผู้ใดล่วงรู้ฐานะที่แท้จริงของซอชอนโซพ่อของซอจังกึม หากผู้ใดรู้ฐานะที่แท้จริงของซอชอนโซขึ้นมาแล้ว ภัยจะต้องมาถึงครอบครัวอย่างแน่นอน ต่อมา ปักเมียงยอพบว่าซอจังกึมมีความสนอกสนใจอยากเรียนหนังสือจริงๆ ดังนั้นจึงตัดสินใจสอนหนังสือให้ซอจังกึมด้วยตัวเอง
ซอชอนโซเล่าเรื่องที่เคยรับราชการเป็นทหารองครักษ์ให้ซอจังกึมฟัง หลังจากที่ปักเมียงยอรู้เรื่องนี้เข้าก็ใส่ใจซอจังกึมเป็นพิเศษ เพราะเกรงว่าต่อไปจะเกิดเรื่องขึ้นอีก พระเจ้าจุงจงเถลิงราชย์ หลังจากที่ขึ้นครองราชย์แล้วพระเจ้าจุงจงก็ทรงสืบเรื่องการสิ้นพระชนม์ของพระราชมารดา พระองค์ทรงปฏิญาณว่าจะตามหาฆาตกรมาลงโทษให้ได้
ซอชอนโซและซอจังกึมพากันไปชมมวยปล้ำที่ตลาด ซอจังกึมขอให้ซอชอนโซขึ้นประลอง ผลปรากฏว่าซอชอนโซเป็นฝ่ายได้รับชัยชนะ  แต่นึกไม่ถึงว่าคู่ต่อสู้ของซอชอนโซกลับเล่นสกปรกใช้มีดทำร้ายซอชอนโซจนได้รับบาดเจ็บ ซอจังกึมร้อนใจเกรงว่าจะมีอันตรายถึงชีวิตซอชอนโซ ดังนั้นจึงร้องออกมาว่าพ่อของนางเป็นทหาร ด้วยเหตุนี้จึงทำให้คนจำได้ว่าซอชอนโซเป็นอาญาแผ่นดิน
ปักเมียงยอและซอจังกึมพากันหลบหนีการตามล่าของทหาร ต่อมา ทั้งสองล่วงรู้ว่าซอชอนโซถูกทหารจับตัวได้และพาตัวไปที่เมืองฮั่นหยาง ดังนั้นสองแม่ลูกจึงตัดสินใจพากันไปช่วยซอชอนโซ

[สุเกียง]

ตอนที่ 3
ปักเมียงยอและซอจังกึมพากันโดยสารเรือข้ามฝั่งเพื่อตามหาซอชอนโซซึ่งถูกทางการจับตัวไป เพื่อสะดวกต่อการเดินทาง ซอจังกึมได้ปลอมเป็นเด็กผู้ชายเพื่อตบตาผู้คน หลังจากที่ขึ้นฝั่งแล้ว  ปักเมียงยอและซอจังกึมได้เดินทางมาถึงหมู่บ้านแห่งหนึ่งและได้สอบถามคนในหมู่บ้านว่ามีทหารของทางการผ่านมาหรือไม่ หลังจากที่สอบถามจากชาวบ้านแล้วจึงรู้ว่าซอชอนโซถูกคุมตัวไปเมืองหลวง  ดังนั้น ทั้งสองจึงตัดสินใจพากันเดินทางไปเมืองหลวง
ปักเมียงยอเขียนจดหมายฉบับหนึ่งถึงต้นเครื่องฮันซึ่งนางนับถือเป็นพี่น้องและใช้ชีวิตด้วยกันอยู่ในวังหลวงมาก่อน แต่นึกไม่ถึงว่าในเวลานี้ต้นเครื่องฮันได้เลื่อนตำแหน่งเป็นฮันซังกุงแล้ว ฮันซังกุงได้รับจดหมายจากปักเมียงยอแล้วก็ดีใจมากเมื่อรู้ว่าปักเมียงยอยังมีชีวิตอยู่ เพื่อจะได้พบปักเมียงยออีกครั้ง ฮันซังกุงจึงอ้างกับแชซังกุงว่าจะออกไปซื้ออาหารทะเล แชซังกุงรู้สึกว่ามีพิรุธ ดังนั้นจึงสะกดรอยตามไป จนในที่สุดก็พบว่าปักเมียงยอยังมีชีวิตอยู่ ทำให้แชซังกุงถึงกับตะลึงงันเลยทีเดียว
แชซังกุงปรึกษาหารือกับแชปันซุกพี่ชายของนาง ด้วยเหตุที่นางเกรงว่าปักเมียงยอจะกลับมาเล่นงานนาง เพื่อตัดไฟเสียแต่ต้นลม ทั้งสองจึงตกลงกันว่าให้จับปักเมียงยอกลับมาเสียก่อน จากนั้นค่อยคิดอ่านกันต่อไป ฮันซังกุงรู้เรื่องที่ปักเมียงยอและซอจังกึมสองแม่ลูกถูกจับ หลังจากที่คิดใคร่ครวญแล้ว นางก็ตัดสินใจฟ้องต่อกรมตุลาการว่าแชปันซุกซุกซ่อนนักโทษไว้ในบ้าน กรมตุลาการมีคำสั่งให้แชปันซุกนำตัวปักเมียงยอและซอจังกึมสองแม่ลูกคุมขังไว้ที่กรมตุลาการ ระหว่างทางที่ควบคุมสองแม่ลูกมายังกรมตุลาการนั่นเอง ปักเมียงยอถูกลอบทำร้าย แต่ก็โชคดีที่ทั้งปักเมียงยอและซอจังกึมสองแม่ลูกหลบหนีไปได้
ปักเมียงยอถูกธนูยิงบาดเจ็บสาหัส นางหยิบตำราอาหารที่นำติดตัวมาด้วยมอบให้ซอจังกึม จากนั้นนางก็นึกถึงคำพูดของซอชอนโซถึงผู้หญิงสามคนที่จะนำภัยมาสู่ซอชอนโซขึ้นมา ที่แท้ผู้หญิงคนที่สามนี้ก็คือซอจังกึมนั่นเอง ปักเมียงยอรู้ดีว่านางและซอชอนโซไม่รอดแน่ นางจึงกำชับซอจังกึมว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม  ซอจังกึมจะต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป ก่อนที่ปักเมียงยอจะสิ้นใจลงได้เล่าเรื่องที่นางเคยเป็นต้นเครื่องในวังหลวงให้ซอจังกึมฟังและได้กำชับให้ซอจังกึมเข้าไปเป็นนางกำนัลในวังให้ได้ เพราะในวังหลวงมีตำราอาหารชั้นเลิศซ่อนอยู่ซึ่งตำราอาหารนี้จะเป็นประโยชน์ต่อซอจังกึมในภายภาคหน้า
ซอจังกึมซัดเซพเนจรไปตามลำพัง จนกระทั่งได้มาพบกับดังดึ้กดู ซอจังกึมถูกดังดึ้กดูเข้าใจผิดว่าขโมยเหล้า แต่เมื่อเห็นรูปร่างหน้าตาและแววเฉลียวฉลาดของซอจังกึมแล้ว ดังดึ้กดูจึงอุปการะซอจังกึมเอาไว้

[สุเกียง]

ตอนที่ 4
ซอจังกึมช่วยงานสองสามีภรรยาสกุลดัง และมักจะช่วยไปส่งเหล้าให้แก่ลูกค้าอยู่เสมอจนกระทั่งได้รับความเอ็นดูจากสองสามีภรรยาสกุลดังในที่สุด สองปีต่อมา บรรดาขุนนางชั้นผู้ใหญ่พากันวางแผนโค่นล้มเยี่ยนซันจิน หลังจากที่โค่นล้มเยี่ยนซันจินได้แล้วจะสนับสนุนจิ้นเฉิงต้าจินขึ้นเป็นฮ่องเต้ ต่อมา ซอจังกึมได้รับคำสั่งให้นำเหล้าไปส่งให้ที่จวนของจิ้นเฉิงต้าจินจนกระทั่งล่วงรู้แผนการนี้เข้าในที่สุด
ซอจังกึมได้รับมอบหมายให้นำเหล้าไปส่งที่จวนของจิ้นเฉิงต้าจิน ซอจังกึมปฏิบัติตามคำสั่งที่ได้รับมอบหมาย จิ้นเฉิงต้าจินสั่งให้ซอจังกึมนำไหเหล้าเรียงกันจนล่วงรู้แผนการทั้งหมดที่วางไว้ จิ้นเฉิงต้าจิน มองไปที่ซอจังกัมและรู้สึกว่านางเป็นเด็กที่เฉลียวฉลาดมีไหวพริบ ดังนั้นจึงเกิดความประทับใจในตัวนางขึ้นมา
ซอจังกึมเห็นนางกำนัลคนหนึ่งอยู่กับจิ้นเฉิงต้าจิน ดังนั้นจึงขอร้องให้นางกำนัลนางนั้นรับนางไว้เป็นนางกำนัล จิ้นเฉิงต้าจินสั่งให้นางกำนัลนางนั้นเป็นธุระรับซอจังกึมไว้เป็นนางกำนัล หลังจากที่จิ้นเฉิงต้าจิน ขึ้นครองราชย์แล้ว ก็สถาปนาตนเองขึ้นเป็นพระเจ้าจุงจง
วังหลวงส่งคนมาที่บ้านสกุลดังเพื่อรับตัวซอจังกึมเข้าไปเป็นนางกำนัลในวังหลวง ถึงแม้ว่าสองสามีภรรยาสกุลดังจะทำใจไม่ได้ที่จะต้องเสียซอจังกึมไป ถึงกระนั้นก็ตามก็เคารพการตัดสินใจของซอจังกึม
ซอจังกึมได้เข้าวังหลวงตามที่ตั้งใจไว้ นางได้รับการอบรมสั่งสอนธรรมเนียมต่างๆในวังหลวง ยองโนเพื่อนร่วมชั้นของซอจังกึมเป็นเด็กที่เอาตัวเองเป็นใหญ่ และชอบรังแกคนอื่น นางเด็ดหัวเต่าที่เยินเซ็งเลี้ยงเอาไว้ ซอจังกึมทนดูไม่ได้ จึงมีปากเสียงทะเลาะกับยองโนขึ้นมา ยองโนเหยียดหยามซอจังกึมว่าต่ำต้อย ไม่อยากนอนห้องเดียวกับนาง ดังนั้นจึงขับไล่นางออกจากห้อง ซอจังกึมอยากเปิดเผยฐานะที่แท้จริงของพ่อแม่ให้ยองโนรู้ แต่เมื่อนึกถึงคำพูดของซอชอนโซที่กำชับไว้ ดังนั้นจึงตัดสินใจเงียบๆไม่ต่อปากต่อคำต่อไป
ซอจังกึมนึกถึงตำราอาหารชั้นเลิศที่ซุกซ่อนไว้ในครัวหลวง ดังนั้นจึงชักชวนเยินเซ็งไปหา

[สุเกียง]

ตอนที่ 5
เยินเซ็งหกล้มในครัวหลวง ทั้งยังทำของเสวยสำหรับฮ่องเต้พังไม่เป็นชิ้นดี เรื่องนี้รู้ถึงหูของฮันซังกุงและต้นเครื่องมิน ฮันซังกุงใช้ไหวพริบแก้ไขสถานการณ์เฉพาะหน้าโดยสั่งให้ต้นเครื่องมินทำของเสวยขึ้นใหม่ เพียงชั่วเวลาอันสั้นของเสวยก็เสร็จ ของเสวยที่ทำขึ้นใหม่คือข้าวต้มใยบัวเป็นที่พอพระทัยพระเจ้าจุงจงเป็นอันมาก
หลังจากได้แก้ปัญหาเฉพาะหน้าไปแล้ว ฮันซังกุงก็ดุด่าซอจังกึมและเยินเซ็งเป็นการใหญ่   จากนั้นลงโทษให้ทั้งสองนอนในโกดังเก็บของทำครัว         ตอนเช้าค่อยส่งตัวให้นางกำนัลที่มีหน้าที่ดูแลอบรมสั่งสอนเด็กทั้งสอง ซอจังกึมพบสมุนไพรในโกดังเก็บของทำครัว จากนั้นซอจังกึมก็นำสมุนไพรนั้นห้ามเลือดให้แก่เยินเซ็ง เช้าวันรุ่งขึ้น ต้นเครื่องมินลืมนำเรื่องที่ฮันซังกุงลงโทษซอจังกึมและเยินเซ็งไว้ในโกดังเก็บของทำครัวบอกแก่นางกำนัลที่ดูแลเด็กทั้งสอง ทำให้นางกำนัลที่ดูแลเด็กทั้งสองร้อนใจตามหาเด็กทั้งสอง แต่นึกไม่ถึงว่าในเวลาเดียวกันนั้น ฮันซังกุงประหลาดใจมากที่เห็นซอจังกึมรู้จักใช้สมุนไพรห้ามเลือดให้แก่เยินเซ็ง
ซอจังกึมถูกลงโทษทำความสะอาดโดยให้พักการเรียนไว้ก่อน ซอจังกึมได้รับความช่วยเหลือจากเยินเซ็ง ทำให้นางได้แอบเรียนหนังสือ ซอจังกึมรู้ว่าซังกุงแต่ละคนนั้นกำลังคัดเลือกเด็กเข้ามาเป็นนางกำนัลในฝ่ายที่พวกนางดูแล ซอจังกึมวิงวอนขอร้องให้นางมีสิทธิ์เข้าสอบคัดเลือก แต่มีข้อแม้ว่าซอจังกึมจะต้องหาบน้ำมาเติมในอ่างให้เต็มเสียก่อน ซอจังกึมไม่มีทางเลือกจึงจำยอม
วันรุ่งขึ้น ซอจังกึมเข้าสอบเป็นคนสุดท้าย แม้ว่าคำถามจะยากก็ตาม แต่ซอจังกึมก็ตอบถูกต้อง ซอจังกึมถูกส่งตัวให้ไปทำงานกับฮันซังกุง ฮันซังกุงถามซอจังกึมว่าเหตุใดถึงอยากเข้ามาอยู่ในวัง ซอจังกึมตอบฮันซังกุงว่านางต้องการทำของเสวยชั้นเลิศถวายฮ่องเต้ จากนั้นนางก็ถามฮันซังกุงต่อไปว่าจะทำอย่างไรจึงจะสำเร็จ ฮันซังกุงไม่พอใจคำถามของซอจังกึม จึงเฉไฉทำเป็นแต่สั่งให้ซอจังกึมรินน้ำให้ดื่ม
ซอจังกึมถูกชางยากลั่นแกล้งโดยให้ไปพบนางซุงกุงชั้นสูงที่รับผิดชอบดูแลของเสวยสำหรับฮ่องเต้ ซอจังกึมเชื่อนึกว่าเป็นความจริง ดังนั้นจึงถูกฮันซังกุงลงโทษให้ไปทำงานล้างชามและงานเบ็ดเตล็ดทั่วไป

[สุเกียง]

ตอนที่ 6
ของที่มีไว้สำหรับทำอาหารในห้องครัวตำหนักต่างๆบูดเน่าไปหมด มีเพียงครัวหลวงที่ใช้สำหรับทำของเสวยฮ่องเต้เท่านั้นที่ไม่มีความเสียหาย เรื่องที่เกิดขึ้นนี้ทำให้บรรดาซังกุงต่างพากันประหลาดใจเป็นอันมาก หลังจากที่ตรวจสอบแล้วพบว่ามีสาเหตุมาจากน้ำไม่สะอาด เพื่อสุขอนามัยล้ว ซอจังกึมจะลุกขึ้นมากลางดึกนำน้ำที่ใช้ล้างถ้วยชามต้มให้เดือด ฮันซังกุงรู้เรื่องนี้จึงตำหนิเพื่อนๆซอจังกึมที่ดูดายไม่ยอมช่วยเหลือซอจังกึม
ฮันซังกุงสั่งให้ซอจังกึมหาบน้ำต่อไปเรื่อยๆ โดยมีจุดประสงค์ให้ซอจังกึมสอบถามนางว่าเพราะเหตุใดจึงสั่งให้นางคอยหาบน้ำ ซอจังกึมตระหนักดีถึงจุดประสงค์ของฮันซังกุง ซอจังกึมแข่งกับกึมยอง เพื่อนๆของซอจังกึมต่างไม่พอใจที่เห็นแชซังกุงลำเอียงให้ความช่วยเหลือกึมยองที่เป็นหลาน ทางเดียวเท่านั้นคือต้องขยัน และทำงานทุกอย่างที่อยู่ในห้องครัวจนช่ำชอง
กลางดึก ซอจังกึมนั่งสนเข็มอยู่ที่ศาลาริมน้ำตามลำพัง ที่นั่นซอจังกึมได้พบกับเด็กสาวรุ่นราวคราวเดียวกับนาง เด็กสาวนางนั้นถามซอจังกึมว่าทำไมถึงมานั่งสนเข็มอยู่ที่นี่ ซอจังกึมเล่าเรื่องที่บรรดาเพื่อนๆของนางไม่พอใจกึมยองให้เด็กสาวนั้นฟัง เด็กสาวนางนั้นสอนซอจังกึมใช้ความรู้สึกสนเข็ม ในวันแข่งขัน             ซอจังกึมพบว่าเด็กสาวที่นางพบเมื่อคืนนั้นคือกึมยอง กึมยองแสดงให้แชซังกุงรู้ว่าเพื่อนๆไม่พอใจนาง เพื่อความยุติธรรมในการแข่งขัน กึมยองเสนอให้มีการแข่งขันสนเข็ม  ผลปรากฏว่ากึมยองเป็นฝ่ายชนะ ซอจังกึมได้ที่สอง ซอจังกึมกล่าวว่ากึมยองเป็นคนสอนนางสนเข็ม ผลปรากฏว่าซอจังกึมกลับถูกเพื่อนๆพากันค้อนใส่
ดังดึ้กดูนำเหล้ามาส่งในวังหลวง แชซังกุงสอบถามดังดึ้กดูรู้จักปักเมียงยอหรือไม่ แชซังกุง สงสัยว่าซอจังกึมเป็นลูกสาวปักเมียงยอ ดังดึ้กดูปฏิเสธไม่รู้จัก แชซังกุงไปหาหมอ หมอตรวจพบว่านางเป็นปวดศีรษะเรื้อรังไม่มีทางรักษาให้หายได้  ทันใดนั้น นางกำนัลฝ่ายในถีเตี้ยวได้มาตรวจความเรียบร้อยเรือนพักของนางกำนัลต้นเครื่อง  พบว่ามีของต้องห้ามจำนวนมากซุกซ่อนอยู่ ดังนั้นจึงพานางกำนัลต้นเครื่องเหล่านั้นไปพบซังกุงชั้นสูงที่ดูแลนางกำนัลทั้งหมด

[สุเกียง]

ตอนที่ 7
นางกำนัลต้นเครื่องที่มีหน้าที่ทำของเสวยสำหรับฮ่องเต้นั้นซุกซ่อนของต้องห้ามไว้ นางกำนัลฝ่ายในถีเตี้ยวพานางกำนัลต้นเครื่องเหล่านั้นไปพบแชซังกุง หมอที่ทำการรักษาแชซังกุงถูกตามจับมายืนยันว่าเคยรักษาแชซังกุงมาก่อน นางกำนัลฝ่ายในถีเตี้ยวรู้เรื่องที่แชซังกุงแอบนำผู้ชายเข้ามาในวังหลวง แชซังกุงไหว้วานคนให้ไปหาแชปันซุกไปขอความช่วยเหลือจากไต้เท้ายุน นึกไม่ถึงว่ากลับถูกไต้เท้ายุนปฏิเสธและด่าทอเป็นการใหญ่
แชซังกุงถูกบังคับให้สละตำแหน่ง นางกำนัลฝ่ายในถีเตี้ยวไปหาชองซังกุงเพื่อขอให้นางดำรงตำแหน่งหัวหน้านางกำนัลฝ่ายในที่รับผิดชอบของเสวยสำหรับฮ่องเต้ ชองซังกุงเป็นคนเฉลียวฉลาด  นางรู้ดีว่านางกำนัลฝ่ายในถีเตี้ยวมีวัตถุประสงค์เช่นใด ดังนั้นจึงไม่ยอมเป็นหุ่นเชิดให้นาง ครั้งแรกที่ชองซังกุงเข้ารับตำแหน่ง นางลงมือทำของเสวยอย่างสุดความสามารถจนเป็นที่โปรดปรานของฮ่องเต้
ชองซังกุงและนางกำนัลทั้งหลายทานอาหารด้วยกัน กึมยองร่วมโต๊ะอาหารด้วยสร้างความประหลาดใจให้ชองซังกุงเป็นอันมาก แชซังกุงออกรับหน้าแทนกึมยองว่ากึมยองมีพรสวรรค์ในการรับรู้รสชาติอาหารเป็นอย่างดี ชองซังกุงได้ยินเช่นนั้นจึงจงใจทดสอบกึมยองโดยถาม กึมยองว่าอาหารมีเครื่องปรุงอะไรบ้าง หลังจากที่กึมยองตอบคำถามชองซังกุงแล้ว ชองซังกุงก็สอบถามนางกำนัลคนอื่นต่อไป ซอจังกึมตอบชองซังกุงว่าในอาหารใช้มะเขือเทศแทนน้ำตาล ชองซังกุงพอใจกับคำตอบของซอจังกึมเป็นอันมาก จากนั้นก็กำชับให้ทุกคนขยันหมั่นหาความรู้ใส่ตัว นางกล่าวต่อไปว่าตำแหน่งซังกุงชั้นสูงที่ดูแลของเสวยสำหรับฮ่องเต้นั้นเป็นตำแหน่งที่ทรงเกียรติ นางจะมอบตำแหน่งนี้ให้แก่ผู้ที่มีความสามารถเท่านั้น ก่อนที่ชองซังกุงจะจากไปได้กล่าวกับกึมยองว่าต่อไปให้ไปร่วมโต๊ะกับนางกำนัลคนอื่นๆ
ซอจังกึมก่อความวุ่นวายในห้องครัว ดังนั้นจึงถูกลงโทษให้ไปล้างจานกับนางกำนัลฝึกหัด     ซอจังกึมได้ยินทุกคนคุยกันว่าองค์หญิงเสวยอาหารไม่ลงเป็นเวลาหลายวันแล้ว แชซังกุงและกึมยองทำของเสวยขึ้นถวายองค์หญิง นึกไม่ถึงว่าองค์หญิงไม่เสวยเลยแม้แต่น้อย จนองค์หญิงหมดสติไป ซอจังกึมบอกกึมยองนำถ่านไม้เล็กน้อยผสมกับเครื่องปรุงจะทำให้อาหารรสชาติดีขึ้น กึมยองได้ยินเช่นนั้นจึงนำเรื่องนี้ไปบอกแชซังกุง

[สุเกียง]

ตอนที่ 8  
ด้วยเรื่องที่องค์หญิงไม่เสวยอาหาร ทำให้ฮ่องเต้ทรงกลัดกลุ้มพระทัยเป็นอันมากจนทำให้พระองค์ก็ทรงเสวยไม่ลง ชองซังกุงเรียกประชุมนางกำนัลทั้งหลายกำชับให้ทุกคนปรุงอาหารอย่างสุดความสามารถ เพื่อให้องค์หญิงกลับมาเสวยเหมือนเดิม
กึมยองกล่าวกับแชซังกุงว่านางมีความมั่นใจว่าจะทำของเสวยถวายองค์หญิงได้  ผลปรากฏว่าองค์หญิงทรงเสวยอาหารที่กึมยองทำขึ้นถวาย องค์หญิงตรัสถึงสาเหตุที่เสวยอาหารไม่ลงนั้นเนื่องจากรู้สึกว่าอาหารมีรสชาติประหลาด แต่เมื่อเห็นพระเจ้าจุงจงไม่ตรัสอะไร ดังนั้นจึงไม่กล้าทำให้เป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมา
ราชฑูตของต้าหมิงนำไก่ทองถวายพระเจ้าจุงจง พระเจ้าจุงจงทรงมีรับสั่งให้ดูแลไก่ทองอย่างดี แชซังกุงได้รับมอบหมายให้นำไก่ทองปรุงอาหารถวายพระเจ้าจุงจง ส่วนกึมยองมีหน้าที่ดูแลไก่ทองให้ดี
กึมยองทำไก่ทองหายไป หาทุกหนทุกแห่งแล้วก็ไม่พบ แชซังกุงออกไปซื้อวัตถุดิบต่างๆกลับมาเพื่อปรุงอาหาร กึมยองตัดสินใจลอบออกจากวังหลวงเพื่อตามหาไก่ทองกลับมา ซอจังกึมล่วงรู้เรื่องที่กึมยองทำไก่ทองหายไป ดังนั้นจึงตัดสินใจช่วยกึมยองหาไก่ทองอีกแรงหนึ่ง
ซอจังกึมพากึมยองลอบออกจากวังหลวงโดยอาศัยอุโมงค์ลับเพื่อหลบหูตาองครักษ์ ทั้งสองได้พากันไปที่จวนแชปันซุก นึกไม่ถึงว่าแชปันซุกไม่อยู่ที่จวน กึมยองตัดสินใจพักอยู่ที่จวนแชปันซุก รอถึงวันรุ่งขึ้นเมื่อตามหาไก่ทองพบแล้วค่อยกลับวังหลวง ซอจังกึมไปขอความช่วยเหลือจากดังดึ้กดู กึมยองกำชับซอจังกึมว่าจะต้องกลับมาสมทบกันก่อนค่ำเพื่อที่จะได้เดินทางกลับวังหลวงด้วยกัน ซอจังกึมซื้อไก่ทองมาตัวหนึ่ง ระหว่างที่เดินทางไปยังจวนแชปันซุกนั่นเอง   ซอจังกึมเห็นมินจุงโฮได้รับบาดเจ็บ   นางจึงช่วยห้ามเลือดและทำแผลให้แก่มินจุงโฮ จนทำปิ่นเงินหล่นหายไป
แชซังกุงและฮันซังกุงต่างแยกกันออกตามหากึมยองและซอจังกึม     เยินเซ็งโกหกเพื่อตบตาซังกุงทั้งสอง แต่นึกไม่ถึงกลับส่อพิรุธจนถูกจับได้ เรื่องราวที่เกิดขึ้นล่วงรู้ถึงหูชองซังกุง แชซังกุงเดินทางไปที่จวนแชปันซุกเพื่อรับกึมยองและซอจังกึมกลับเข้าวังหลวง แต่ซอจังกึมกลับมาไม่ถึงจวนแชปันซุกเสียที กึมยองขอร้องให้แชซังกุงคอยซอจังกึมกลับมาก่อนค่อยกลับเข้าวังหลวงด้วยกัน

[สุเกียง]

ตอนที่ 9
  กึมยองตามแชซังกุงกลับเข้าวังหลวง ซอจังกึมกลับมาไม่ทันสมทบกับกึมยอง ดังนั้นจึงต้องกลับเข้าวังหลวงตามลำพัง อุโมงค์ลับที่ใช้เป็นเส้นทางเข้าวังหลวงถูกปิดตาย ซอจังกึมถูกทหารองครักษ์จับตัวได้ พระเจ้าจุงจงทรงจัดงานเลี้ยงรับรองราชฑูตต้าหมิง เรื่องที่ซอจังกึมลอบออกจากวังรู้ถึงหูนางกำนัลฝ่ายในถีเตี้ยว นางกำนัลฝ่ายในถีเตี้ยวลงโทษซอจังกึมโดยจะขับไล่นางออกจากวังหลวง ส่วนชองซังกุงและคนอื่นๆถูกลดขั้น ทุกคนต่างพากันร้องขอความเห็นใจให้ซอจังกึม แต่ก็ไม่มีประโยชน์ ซอจังกึมถูกขับไล่ออกจากวังหลวง ฮันซังกุง ทำใจไม่ได้ที่เห็นซอจังกึมต้องจากไป ดังนั้นจึงพูดออกมาว่าชีวิตของซอจังกึมเหมือนกับเพื่อนรักคนหนึ่งของนาง คิดจะช่วยเหลือ แต่แล้วก็ไม่สามารถช่วยเหลืออะไรได้เลย
เยินเซ็งร้องขอความเห็นใจจากชองซังกุง แม้ว่าชองซังกุงและฮันซังกุงจะเห็นใจซอจังกึมก็ตาม  แต่ก็ต้องให้นางกำนัลฝ่ายในถีเตี้ยวตัดสินใจ ในที่สุดซอจังกึมก็ถูกลงโทษให้ไปทำงานในสวน แม้ว่าจะรักษาฐานะนางกำนัลไว้ได้ แต่ก็ยากที่จะกลับเข้าวังหลวงอีกครั้ง
หลังจากที่ซอจังกึมไปทำงานในสวนแล้ว นางพบว่าทุกคนพากันเกียจคร้านไม่ยอมทำสวนปลูกผัก สร้างความโกรธให้ชองอุนแป๊ดซึ่งเป็นคนดูแลเป็นอันมาก วันหนึ่ง นางกำนัลคนหนึ่งได้รับพิษเข้าไป ชองอุนแป๊ดช่วยฝังเข็มรักษาให้นางกำนัลนางนั้น ในเวลานี้เองซอจังกึมถึงรู้ว่าที่แท้ชองอุนแป๊ดเป็นหมอหลวง ชองอุนแป๊ดเตือนสติซอจังกึมว่าที่แห่งนี้ไม่ใช่สถานที่ที่น่าอยู่เท่าใดนัก เพราะที่นี่เป็นสถานที่สำหรับคนสิ้นหวัง
มินจุงโฮเก็บรักษาปิ่นเงินของซอจังกึมไว้เป็นอย่างดี โดยสั่งให้คนตามหานางให้พบ ซอจังกึมนำต้นกล้าสมุนไพรมาปลูก และได้พบกับดังดึ้กดูเข้า ซอจังกึมถึงรู้ว่าเวลานี้นางกำนัลในวังต่างวุ่นวายอยู่กับการแข่งขันทำของเสวยให้ฮ่องเต้ ซอจังกึมเศร้าโศกเสียใจมากที่ไม่มีโอกาสเข้าร่วมการแข่งขัน ต่อมา ซอจังกึมขอความรู้เกี่ยวกับสมุนไพรต่างๆจากชองอุนแป๊ด จากนั้นก็ศึกษาหาความรู้ด้วยตัวเอง ไป๋เปิ่นเป็นสมุนไพรชั้นเลิศที่มีสรรพคุณล้นเหลือนั้น เนื่องจากหายากจึงมีราคาแพง นางพยายามปลูกอยู่หลายครั้ง แต่นางก็ต้องพบกับล้มเหลวทุกครั้ง จะอย่างไรก็ตามนางก็ปฏิญาณว่าจะปลูกให้ได้

[สุเกียง]

ตอนที่ 10
ซอจังกึมใช้ความอดทนและมุมานะพยายามอย่างมากจนสามารถเพาะเลี้ยงต้นกล้าสมุนไพร ไป๋เปิ่นได้สำเร็จ ชองอุนแป๊ดเข้าวังหลวงและได้พบกับเยินเซ็ง เยินเซ็งไหว้วานให้ชองอุนแป๊ดนำจดหมายของนางไปมอบให้ซอจังกึม เนื้อความในจดหมายมีว่าจะพยายามจนสุดความสามารถเพื่อให้ชองซังกุงรับซอจังกึมกลับเข้าวังหลวงอีกครั้ง
นึกไม่ถึงว่าเพียงคืนเดียวเท่านั้นต้นกล้าสมุนไพรไป๋เปิ่นถูกทำลายลงจนหมดสิ้น ชองอุนแป๊ดและซอจังกึมต่างพากันซุ่มดูว่าใครเป็นมือดีที่ทำลายต้นกล้า โดยที่ทั้งสองไม่ได้นัดหมายกันมาก่อน   ในที่สุด  ชองอุนแป๊ดก็จับตัวคนที่ทำลายต้นกล้าได้คาหนังคาเขา ชองอุนแป๊ดถามคนร้ายว่าเหตุใดจึงมาทำลายต้นกล้า ที่แท้มีสาเหตุเกี่ยวพันกับผลประโยชน์มหาศาลนั่นเอง ซอจังกึมไปที่เรือนพันธุ์ไม้เพื่อนำพันธุ์ไม้กลับมาปลูกใหม่และได้พบกับกึมยองเข้าโดยบังเอิญ กึมยองขอโทษซอจังกึม จากนั้นได้มอบจดหมายที่เยินเซ็งเขียนถึงมอบให้นาง
ชองอุนแป๊ดเล่าเรื่องที่เพาะเลี้ยงต้นกล้าไป๋เปิ่นสำเร็จให้เกากงฟัง โดยจะถอนต้นกล้าขึ้นมานำไปประกาศให้ทุกคนล่วงรู้ แต่นึกไม่ถึงว่าทุกอย่างอยู่ในความเห็นชอบของเกากง ความดีความชอบครั้งนี้ซอจังกึม ก็มีส่วนได้รับความดีความชอบนี้ด้วยเหมือนกัน เมื่อเรื่องนี้รู้ถึงวังหลวง ซอจังกึมก็จะมีโอกาสได้กลับเข้าวังหลวงอีกครั้ง และยังทันเข้าร่วมแข่งขันทำของเสวยถวายฮ่องเต้อีกด้วย
ชองอุนแป๊ดให้ซอจังกึมนำจดหมายของตนไปมอบให้อาจารย์ใหญ่หอบัณฑิต นึกไม่ถึงว่าได้พบกับมินจุงโฮ หลังจากที่มินจุงโฮอ่านเนื้อความในจดหมายแล้วถึงรู้ว่าชองอุนแป๊ดหวังว่าหอบัณฑิตจะอนุญาตให้ซอจังกึมอ่านหนังสือของหอบัณฑิต     เนื้อความในจดหมายยังได้กล่าวถึงความฉลาดและความสามารถของซอจังกึมอีกด้วย อีกเจ็ดวันก็ถึงวันแข่งขันทำของเสวยถวายฮ่องเต้ ชองซังกุงให้กำลังใจซอจังกึมให้นางเตรียมตัวให้ดี กึมยองนำหนังสือมาให้ซอจังกึมอ่าน นางกำนัลฝ่ายในหลูจะลาออกจากราชการ ฮองเฮาจึงทรงรับสั่งให้นางกำนัลฝ่ายในหลูออกข้อสอบ การแข่งขันจะต้องมีการสอบข้อเขียน ผู้ที่ตอบคำถามได้ก่อนก็จะมีสิทธิ์เลือกวัตถุดิบที่ใช้ทำของเสวยถวายฮ่องเต้

[สุเกียง]

ตอนที่ 11
ซอจังกึมตอบข้อสอบได้ไม่ดีสักเท่าใดนัก ดังนั้นจึงเป็นคนสุดท้ายที่ได้เลือกวัตถุดิบที่นำมาทำของเสวยถวายฮ่องเต้ ภาคปฏิบัติต้องทำหมั่นโถวและน้ำแกงหมั่นโถว ซอจังกึมนำกระดูกวัวมาต้มทำเป็นน้ำแกง จากนั้นก็เคี่ยวให้มีความเข้มข้น เยินเซ็งชมน้ำแกงมีรสชาติกลมกล่อม การสอบแบ่งเป็นออกสองวัน วันรุ่งขึ้นค่อยทำหมั่นโถว วัตถุดิบและเครื่องปรุงต่างๆไว้ในสนามสอบ กลางดึก เยินเซ็งและซอจังกึมต้องการไปซ้อมทำก่อนที่จะทำจริงในวันรุ่งขึ้น แต่เมื่อไปถึงสนามสอบกลับพบว่าแป้งหมี่ที่เตรียมไว้หายไป
ซอจังกึมนำเรื่องที่แป้งหมี่ของนางหายไปไปบอกให้ชองซังกุงรับทราบ น่าเสียดายยังไม่ถึงเวลาที่จะแจกวัตถุดิบให้ใหม่ ทำให้ซอจังกึมต้องรอจนกว่าจะถึงวันรุ่งขึ้น ซอจังกึมเข้าไปในห้องเครื่องที่ใช้ทำของเสวยฮ่องเต้ ที่นั่นซอจังกึมพบเจินฉวนเพื่อนร่วมห้องขโมยแป้งหมี่ของนางมาฝึกทำหมั่นโถว   ซอจังกึมและเจินฉวนทะเลาะมีปากเสียงกันขึ้นมา ทำให้ทหารองครักษ์ที่ผ่านมาต้องเข้ามาห้ามปราม  เจินฉวนเห็นเช่นนั้นจึงแก้ตัวออกไปว่าจะมาทำน้ำแกงไปให้นางกำนัลฝ่ายในหลูซึ่งจะลาออกจากราชการในไม่ช้านี้ ในเวลานี้ซอจังกึมถึงรู้ว่าเจินฉวนและนางกำนัลฝ่ายในหลูมีสัมพันธ์แนบแน่นกัน ซึงจังกึมไม่มีทางเลือก ดังนั้นจึงกลับไปที่สวนผักเพื่อหาวัตถุดิบอื่นมาแทน
ชองซังกุงกล่าวว่าการสอบครั้งนี้จะมีนางกำนัลฝึกหัดจำนวนหนึ่งได้เลื่อนชั้นเป้นนางกำนัลต้นเครื่อง ซอจังกึมใช้หวงหยาไป๋มาทำหมั่นโถวแทนแป้งหมี่ที่หายไป หลังจากที่ทุกคนได้ลองชิมแล้ว ทุกคนต่างออกปากชมหมั่นโถวของซอจังกึมรสชาติดี แต่ก็มีนางกำนัลบางคนบอกว่าซอจังกึมใช้วัตถุดิบผิดไปจากที่กำหนดไว้โดยเลือกใช้วัตถุดิบตามอำเภอใจ ทำให้ซอจังกึมขาดคุณสมบัติในการสอบ ผลปรากฏว่าซอจังกึมสอบไม่ผ่าน ส่วนกึมยองชนะเลิศในการสอบแข่งขัน
การสอบแข่งขันกำลังจะสิ้นสุดลง ทันใดนั้นเองไทเฮาทรงเสด็จมาถึงสนามแข่งขัน ไทเฮาทรงชื่นชมในรสชาติหมั่นโถวของกึมยอง นอกจากนั้นยังทรงชมเชยซอจังกึมที่รู้จักใช้วัตถุดิบอื่นมาทำหมั่นโถวแทนแป้งหมี่ที่หายไป ซึ่งรสชาติที่ได้ก็ออกมาดี ในที่สุดซอจังกึมก็ได้เลื่อนชั้นเป็นนางกำนัลต้นเครื่องไปด้วยอีกคน

[สุเกียง]

และซอจังกึมจะต้องได้รับโทษอย่าง

ตอนที่ 12  
เยินเซ็งและยองโนถูกจัดให้พักห้องเดียวกัน แต่ทั้งสองมักจะมีปากเสียงกันอยู่เสมอ ในที่สุด ชองซังกุงก็สั่งให้ทั้งสองแยกห้องกันอยู่ ซอจังกึมพักอยู่ห้องเดียวกับเยินเซ็ง  ส่วนยองโนนั้นพักอยู่ห้องเดียวกับกึมยอง ฮันซังกุงมาหาซอจังกึม จากนั้น นางก็มอบมีดที่ใช้ประกอบอาหารเล่มหนึ่งให้ซอจังกึม ฮันซังกุงกล่าวกับซอจังกึมว่ามีดประกอบอาหารเล่มนี้เป็นของเพื่อนรักของนาง เนื่องจากซอจังกึมคล้ายกับเพื่อนรักของนาง ดังนั้นจึงตัดสินใจมอบมีดประกอบอาหารเล่มนี้ให้ซอจังกึมเอาไว้ใช้ ซอจังกึมกลับไปเยี่ยมเจียงเต๋อจิ่ว จากนั้น นางก็ไปเซ่นไหว้ดวงวิญญาณปักเมียงยอ ซอจังกึมนึกถึงคำพูดที่ปักเมียงยอพูดไว้ก่อนสิ้นใจ  ดังนั้นจึงตัดสินใจไปห้องเครื่องหลวงเพื่อหาตำราอาหารตามคำสั่งเสียของปักเมียงยอ
เนื่องจากกึมยองชนะเลิศการแข่งขันทำของเสวยถวายฮ่องเต้ ดังนั้นนางจึงได้เลื่อนชั้นขึ้นเป็นนางกำนัลต้นเครื่องอันดับหนึ่ง มีสิทธิ์เข้าห้องเครื่องที่ใช้ทำของเสวยสำหรับฮ่องเต้ได้ทุกเมื่อ นางกำนัลฝึกหัดที่ได้รับการคัดเลือกให้เป็นนางกำนัลต้นเครื่องนั้นเริ่มต้นบทเรียนสำหรับทำของเสวยสำหรับฮ่องเต้ ฮันซังกุงสอนซอจังกึมหั่นผัก ผู้หญิงที่ใช้มีดทำร้ายมินจุงโฮถูกจับตัวได้ ผู้หญิงนางนั้นกล่าวว่าในเวลานั้นน่าจะฆ่าผู้หญิงที่อุ้มไก่ทองไว้ให้ตาย มินจุงโฮได้ยินเช่นนั้นจึงรีบรุดไปที่ตลาดขายไก่เพื่อสืบหาเบาะแสของซอจังกึม
ซอจังกึมเดินทางมาที่บ้านของดังดึ้กดู จากนั้นได้สอบถามเบาะแสซอจังกึมจากนาง มินจุงโฮนำปิ่นเงินออกมา ดังดึ้กดูไม่รู้ว่ามินจุงโฮมีเจตนาอย่างไร ดังนั้นจึงสมอ้างว่านางเป็นคนที่เคยช่วยชีวิตมินจุงโฮไว้ มินจุงโฮทดสอบดังดึ้กดูอยู่นานจนรู้ว่านางสมอ้าง พระเจ้าจุงจงทรงออกล่าสัตว์เร็วกว่าที่กำหนดไว้ห้าวัน ทำให้นางกำนัลต้นเครื่องที่รับผิดชอบทำของเสวยถวายฮ่องเต้จะต้องร่วมเดินทางไปด้วย
ขณะที่เถียวฟางและนางกำนัลต้นเครื่องกำลังทำของเสวยถวายฮ่องเต้อยู่นั่นเอง   นึกไม่ถึงว่าไม่ทันระวังใส่วัตถุดิบที่มีพิษลงไปด้วย ก่อนที่จะนำของเสวยขึ้นถวายฮ่องเต้นั้น จะต้องชิมและตรวจสอบเสียก่อน ผลปรากฏว่าทั้งสองหมดสติไปด้วยกันทั้งคู่ ฮันซังกุงตรวจสอบของเสวย จึงพลอยได้รับพิษไปด้วย แต่โชคดีได้รับพิษเพียงเล็กน้อยเท่านั้น กึมยองและซอจังกึมต้องทำของเสวยขึ้นใหม่เพื่อถวายพระเจ้าจุงจง พระเจ้าจุงจงทรงปรารภออกว่าอยากเสวยบะหมี่เย็น ซอจังกึมนึกถึงน้ำแร่บนภูเขา โดยจะนำน้ำแร่บนภูเขามาทำน้ำแกง ขุนนางที่ตามเสด็จพบว่าของเสวยสำหรับฮ่องเต้นั้นนางกำนัลต้นเครื่องเป็นคนทำถวาย ถ้าหากว่าฮ่องเต้ทรงไม่พอพระทัยขึ้นมา กึมยองหนัก

[สุเกียง]

ตอนที่ 13
หลังจากที่พระเจ้าจุงจงเสด็จกลับจากล่าสัตว์แล้วก็ทรงขึ้นโต๊ะเสวย พระองค์ทรงชมบะหมี่เย็นมีรสชาติดี หลังจากที่ฮันซังกุงฟื้นได้สติขึ้นมาแล้วรู้ว่าซอจังกึมใช้น้ำแร่บนภูเขามาทำน้ำแกงของบะหมี่เย็น นางจึงออกปากชมซอจังกึมและกึมยองว่าแก้ไขสถานการณ์ได้ดี กึมยองได้พบกับมินจุงโฮ ที่แท้ทั้งมินจุงโฮและกึมยองรู้จักกันมาตั้งแต่ยังเล็ก กึมยองชื่นชมมินจุงโฮมาโดยตลอด กลางดึก ซอจังกึมนั่งเขียนอักษรที่ศาลาริมน้ำตามลำพัง และได้พบกับมินจุงโฮในที่สุด นึกไม่ถึงว่ากึมยองมาพบเห็นเหตุการณ์เข้า  ทำให้กึมยองรู้ว่าซอจังกึมและมินจุงโฮรู้จักกันมาก่อน เถียวฟางเลินเล่อขณะทำของเสวยถวายฮ่องเต้ ดังนั้นจึงได้รับโทษ ทำให้ครัวหลวงขาดคนทำงาน ซอจังกึมจึงถูกสั่งให้ไปทำงานแทนเถียวฟางไปพลางก่อน
โอดึมโฮนำยันต์ไปใส่ในของเสวย เพื่อให้ทารกในครรภ์ฮองเฮาเป็นหญิง แชซังกุงสั่งกึมยองนำยันต์ไปใส่ในของเสวย แต่กึมยองกลับปฏิเสธ เนื่องจากกึมยองปฏิเสธคำสั่งของแชซังกุง ดังนั้นจึงถูกแชซังกุง ให้บทเรียนที่ไม่ปฏิบัติตามคำสั่งของนาง ซอจังกึมค้นหาตำราอาหารที่ปักเมียงยอเขียนขึ้นในครัวหลวง  ต่อมา  ซอจังกึมเข้าทำงานแทนเพื่อน กึมยองปวดท้องและร้องเสียงดังออกมานอกห้อง ซอจังกึมได้ยินเช่นนั้นจึงวิ่งไปดู แต่กลับถูกกึมยองไล่ออกมา
ซอจังกึมไปหาแชซังกุงโดยนางจะเข้าทำงานแทนกึมยองซึ่งไม่สบาย แต่นึกไม่ถึงว่ากลับไม่ได้รับอนุญาต ซอจังกึมกลับไม่สนใจ นางแอบเข้าไปในครัวหลวงโดยพลการ กึมยองเห็นซอจังกึมอยู่ในครัวหลวง จึงออกคำสั่งให้ซอจังกึมออกไป หลังจากที่ซอจังกึมออกไปแล้ว กึมยองก็นำยันต์ไปใส่ในของเสวยตามคำสั่งของแชซังกุง เยินเซ็งเกิดความสงสัยที่เห็นซอจังกึมมักจะไปทำงานแทนคนอื่น ดังนั้นจึงตัดสินใจสืบหาความจริง    นึกไม่ถึงว่าเยินเซ็งเห็นกึมยองทำลับๆล่อๆเหมือนกำลังซุกซ่อนอะไรไว้ จากนั้นก็เห็นซอจังกึมเข้าไปค้นหาของในครัวหลวง เหตุการณ์ที่พบเห็นทำให้เยินเซ็งเกิดความสงสัยขึ้นมาว่าทั้งสองกำลังทำอะไรกันอยู่
เช้าวันรุ่งขึ้น เยินเซ็งได้สอบถามซอจังกึมว่าเข้าไปค้นหาอะไรในครัวหลวง จากนั้นนางก็บอกให้ซอจังกึมรู้ถึงเรื่องที่กึมยองซุกซ่อนอะไรบางอย่างไว้ในครัวหลวง  ในขณะที่เยินเซ็งกำลังค้นหาของที่กึมยองซุกซ่อนอยู่นั้นเอง ซอจังกึมก็ค้นพบตำราอาหารที่ปักเมียงยอเขียนขึ้น ซอจังกึมรีบเก็บตำราอาหารนั้นและรีบออกจากครัวหลวงไปทันที เรื่องยันต์สะพัดไปทั่ว แชซังกุงไปหาซอจังกึมเพื่อให้นางเป็นแพะรับบาป ซอจังกึม พยายามแก้ตัวเพื่อให้พ้นข้อกล่าวหา แต่ก็ไร้ผล ชองซังกุงสั่งคุมขังซอจังกึมในโกดังเก็บของ นึกไม่ถึงว่าแชซังกุง กลับต้องการกำจัดซอจังกึม ก่อนที่เรื่องราวจะบานปลายไปกันใหญ่ แต่ชองซังกุงกลับต้องการให้สืบหาความจริงให้กระจ่างเสียก่อน

[สุเกียง]

ตอนที่ 14  

แชปันซุกรู้เรื่องยันต์ล้มหลวแล้ว แชซังกุงกำชับไม่ให้แชปันซุกนำเรื่องนี้ไปบอกโอดึมโฮ  ชองซังกุงไปหาดังดึ้กดู โดยต้องการให้ดังดึ้กดูสืบเรื่องยันต์ว่าคนร้ายต้องการจะให้ร้ายใคร ดังดึ้กดูสองสามีภรรยานำยันต์ไปสอบถามนักพรต พบว่าตัวหนังสือที่ปรากฏอยู่บนยันต์นั้นให้ร้ายฮองเฮา ชองซังกุงตกใจมากเมื่อล่วงรู้เรื่องนี้ แชซังกุงเร่งเร้าให้ชองซังกุงรีบจัดการกับซอจังกึมโดยเร็ว   นึกไม่ถึงว่าเยินเซ็งได้ยินคำสนทนาของซังกุงทั้งสองเข้าโดยบังเอิญ เยินเซ็งตัดสินใจเล่าเหตุการณ์ที่นางพบเห็นที่ครัวหลวงให้ชองซังกุงฟัง ชองซังกุงพากึมยองไปที่โกดังเก็บของเพื่อยืนยันความจริงกับซอจังกึม นึกไม่ถึงแม้ตายกึมยองก็ไม่ยอมปริปากพูด ซ้ำร้ายกลับป้ายความผิดให้ซอจังกึม ชองซังกุงรู้สึกว่าเรื่องนี้สลับซับซ้อน ดังนั้นจึงตัดสินใจส่งกึมยองและซอจังกึมขึ้นศาล ทันทีที่แชซังกุงล่วงรู้เรื่องนี้เข้าก็รีบอ้อนวอนขอความเห็นใจจากชองซังกุง นึกไม่ถึงว่าแชซังกุงหลุดปากพูดถึงเนื้อความที่ปรากฏบนยันต์ออกมา แชซังกุงกล่าวต่อไปว่าฮองเฮาใกล้คลอดแล้ว  หากให้เรื่องนี้บานปลายออกไปจะไม่ดีด้วยกันทุกฝ่าย ชองซังกุงยืนกรานการตัดสินใจเดิมของนาง แชซังกุงเห็นเช่นนั้นจึงไปขอความช่วยเหลือจากนางกำนัลฝ่ายในถีเตี้ยว นางกำนัลฝ่ายในถีเตี้ยวสั่งห้ามไม่ให้ชองซังกุงส่งซอจังกึมและกึมยองขึ้นศาล         นางกำนัลฝ่ายในถีเตี้ยวขอเวลาหนึ่งวันสืบหาความจริง เรื่องนี้เองจึงทำให้ชองซังกุงและนางกำนัลฝ่ายในถีเตี้ยวมีปากเสียงทะเลาะกันขึ้นมาในที่สุด
แชปันซุกไปหาโอดึมโฮ โอดึมโฮส่งคนไปนัดแนะที่ศาลไว้ เพื่อให้เป็นผลร้ายต่อซอจังกึม  ฮันซังกุงไปหาซอจังกึมที่ห้องหวังว่าตำราอาหารที่ซอจังกึมพบในครัวหลวงจะช่วยนางได้ นางกำนัลฝ่ายในถีเตี้ยว เริ่มไม่พอใจชองซังกุงขึ้นมาแล้ว ดังนั้นจึงคิดตัดไฟแต่ต้นลม ชองซังกุงเห็นว่าจะรอช้าต่อไปไม่ได้อีกแล้ว ดังนั้นจึงเร่งเร้าให้นางกำนัลฝ่ายในถีเตี้ยวรีบตัดสินใจโดยเร็ว
ฮันซังกุงแนะนำให้ซอจังกึมพูดความจริงออกมา ซอจังกึมกลับบอกว่านางไม่สามารถเปิดเผยความจริงออกมาได้ เนื่องจากนางเคยเป็นสาเหตุที่ทำให้พ่อแม่ต้องตาย ชองซังกุงเร่งเร้านางกำนัลฝ่ายในถีเตี้ยว นางกำนัลฝ่ายในถีเตี้ยวบอกให้ส่งซอจังกึมและกึมยองขึ้นศาล   ชองซังกุงแปลกใจกับคำพูดของนางกำนัลฝ่ายในถีเตี้ยวเป็นอันมาก หลังจากที่ฮันซังกุงรู้ถึงการตัดสินใจของนางกำนัลฝ่ายในถีเตี้ยวแล้ว นางก็รีบไปหาชองซังกุง เกลี้ยกล่อมไม่ให้ส่งซอจังกึมไปขึ้นศาล เพราะรู้ดีว่าเมื่อถึงที่นั่นซอจังกึมจะต้องไม่รอดแน่

[สุเกียง]

ตอนที่ 15
ชองซังกุงเกิดความลังเลว่าจะส่งซอจังกึมและกึมยองขึ้นศาลหลวงดีหรือไม่ เพื่อช่วยซอจังกึมเอาไว้ ดังนั้นจึงบอกให้ซอจังกึมยอมรับผิดต่อนางกำนัลฝ่ายในถีเตี้ยว นางกำนัลฝ่ายในถีเตี้ยวกล่าวว่านางจะขับไล่ซอจังกึมออกจากวังหลวง แต่ชองซังกุงยืนกรานว่าถ้านางกำนัลฝ่ายในถีเตี้ยวต้องการขับซอจังกึมออกจากวังหลวง กึมยองก็ต้องถูกขับออกจากวังหลวงเช่นเดียวกัน ผลปรากฏว่าทั้งซอจังกึมและกึมยองต่างถูกปล่อยเป็นอิสระทั้งคู่
ดังดึ้กดูถูกทหารองครักษ์จับตัวโดยสงสัยว่าอาหารที่ดังดึ้กดูทำให้หยวนจื่อนั้นมีปัญหา ทำให้หยวนจื่อเกิดอาการชาไปทั้งตัว ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ ชองซังกุงนำเรื่องที่เกิดขึ้นไปปรึกษาพ่อครัวใหญ่ พ่อครัวใหญ่กล่าวว่าเนื่องจากหมอหลวงไม่สามารถวินิจฉัยสาเหตุของโรคได้ ดังนั้นจึงโยนความผิดให้ดังดึ้กดูว่าอาหารมีพิษ พระเจ้าจุงจงตรัสว่าในเวลานั้นได้ใช้เข็มทองตรวจสอบดูแล้ว แต่ก็ไม่มีอะไรผิดปกติ หมอหลวงทูลพระเจ้าจุงจงว่ามีพิษบางชนิดที่ไม่สามารถได้ด้วยเข็มทอง
ภรรยาดังดึ้กดูมาหาซอจังกึมเพื่อขอให้นางช่วยดังดึ้กดู จากนั้นได้มอบเห็ดดอกหนึ่งที่นำมาทำน้ำแกงให้ซอจังกึมดู  ซอจังกึมนำเห็ดที่ได้จากภรรยาดังดึ้กดูไปสอบถามฮันซังกุงว่ามีพิษหรือไม่  ฮันซังกุงตอบซอจังกึมว่าเห็นชนิดนี้มีพิษ แต่ก็น้อยมาก ที่สำคัญเห็ดชนิดนี้ไม่ทำให้ร่างกายชาไปทั้งตัวได้ ที่ครัวหลวง ได้มีการทดสอบโดยนำพิษต่างๆใส่ลงไปในน้ำแกง จากนั้นใช้เข็มทองตรวจสอบ    แต่กลับไม่มีอะไรผิดปกติ
ซอจังกึมต้องการช่วยดังดึ้กดู โดยรู้ว่าหยวนจื่อกินยี่โต้วโค่วเข้าไป นางไปหามินจุงโฮเพื่อขอยืมตำราแพทย์มาศึกษา  ซอจังกึมพบว่าถ้าหากกินยี่โต้วโค่วมากเกินไปจะทำให้ร่างกายชาไปทั้งตัว นางสันนิษฐานว่าเมื่อผสมโสมเข้าไปแล้วก็จะทำให้พิษในยี่โต้วโค่วทวีความรุนแรงขึ้น ซอจังกึมต้องการพิสูจน์สมมติฐาน ดังนั้นจึงใช้ร่างกายของนางทดสอบ ผลปรากฏว่าสมมติฐานของนางถูกต้อง ดังดึ้กดูพ้นความผิดถูกปล่อยตัวเป็นอิสระ หลังจากที่หมอหลวงรักษาซอจังกึมแล้ว อาการของนางก็ดีขึ้นเป็นลำดับ ซอจังกึมช่วยชองซังกุงเตรียมงานวันเกิดให้นางกำนัลฝ่ายในถีเตี้ยว ชองซังกุงสุขภาพไม่ดีนัก แต่ก็ยืนกรานว่าจะทำอาหารด้วยตัวเอง โดยให้ซอจังกึมคอยเป็นลูกมือทำน้ำแกงสำหรับหม้อไฟเท่านั้น

[สุเกียง]

[color=ิิิฺ๊blue]ตอนที่ 16
ชองซังกุงทำหม้อไฟเลี้ยงนางกำนัลฝ่ายในถีเตี้ยว นางกำนัลฝ่ายในถีเตี้ยวรู้สึกว่ารสชาติน้ำแกงแปลกไปจนเกิดความไม่พอใจขึ้นมา ซอจังกึมขอให้กึมยองและเพื่อนนางกำนัลด้วยกันชิมน้ำแกง ทุกคนต่างกล่าวออกมาเป็นเสียงเดียวกันว่าน้ำแกงเข้มข้นเกินไป ซอจังกึมจึงเติมน้ำตาลและเกลือลงไป นางพบว่าลิ้นไม่สามารถแยกรสชาติได้ น้ำแกงของนางต้องมีปัญหาแล้ว
ฮันซังกุงถามหมอถึงอาการป่วยของชองซังกุงถึงได้รู้ว่านางเป็นโรคไต เมื่อรู้เช่นนี้ฮันซังกุงจึงวางแผนโค่นล้มชองซังกุง ซอจังกึมคิดว่าการที่ลิ้นของนางไม่สามารถรับรู้รสชาติอาหารนั้นอาจจะมาจากตอนที่ร่างกายนางเหน็บชาไปทั้งตัวก็เป็นได้ ดังนั้นจึงไปหมอหลวงเพื่อรับการรักษา กระทั่งพบว่าอาการของหยวนจื่อดีขึ้นเป็นลำดับ ซอจังกึมบอกอาการหมอหลวงว่าประสาทการรับรู้รสชาติของนางกำลังมีปัญหา
มินจุงโฮให้ซอจังกึมยืมตำราแพทย์ จากนั้นเตือนนางว่าอย่าได้ลองใช้สมุนไพรผิดๆถูกๆ เพราะอาจมีอันตรายถึงชีวิตได้ แชปันซุกมาหาโอดึมโฮหวังว่าโอดึมโฮจะช่วยให้แชซังกุงได้ตำแหน่งซังกุงชั้นสูง นางกำนัลฝ่ายในถีเตี้ยวล่วงรู้เจตนาของแชซังกุงเป็นอย่งดี ดังนั้นจึงบอกให้นางรอไปก่อน นางกำนัลฝ่ายในถีเตี้ยว สั่งให้คนนำยาไปให้ชองซังกุง ชองซังกุงเองรู้ดีว่าเพราะเหตุใดนางกำนัลฝ่ายในถีเตี้ยวจึงต้องการสละตำแหน่ง
ชองซังกุงทำของเสวยถวายพระเจ้าจุงจงด้วยตัวนางเอง จากนั้นนางก็ทูลพระเจ้าจุงจงถึงเจตนาที่นางเข้าเฝ้า ชองซังกุงทูลพระเจ้าจุงจงถึงเรื่องซังกุงชั้นสูง พระเจ้าจุงจงทรงปฏิเสธโดยต้องการให้เป็นธรรมกับทุกฝ่าย ชองซังกุงเห็นเช่นนั้นจึงทูลเสนอพระเจ้าจุงจงให้มีการแข่งขันชิงตำแหน่งซังกุงชั้นสูง พระเจ้าจุงจงทรงเห็นด้วยเพราะยุติธรรมดี นางกำนัลฝ่ายในถีเตี้ยวและฮันซังกุงโกรธมากเมื่อรู้เรื่องนี้ ชองซังกุงกล่าวกับฮันซังกุงว่าการแข่งขันในครั้งนี้หวังว่าฮันซังกุงจะได้ตำแหน่งมาครอบครอง ฮันซังกุงไปขอความช่วยเหลือจากซอจังกึมให้ช่วยนางรับมือกับการแข่งขันในครั้งนี้ เพื่อให้สมตามความตั้งใจของชองซังกุง ซอจังกึมกล่าวกับฮันซังกุงว่านางไม่สามารถช่วยได้เนื่องจากประสาทการรับรู้รสชาติของนางเสียไป ฮันซังกุงและซอจังกึมพากันออกไปหาหมอ     แต่นึกไม่ถึงว่ากลับไม่มีหมอคนใดสามารถรักษาให้ซอจังกึมได้ ฮันซังกุงให้กำลังใจซอจังกึมอย่าได้ท้อถอย    ก่อนที่จะกลับเข้าวังหลวง ฮันซังกุงไปตลาด จากนั้นได้ซื้อปลาจากพ่อค้าที่ตาบอดทั้งสองข้าง
[/color]

[สุเกียง]

ตอนที่ 17
ฮันซังกุงซื้อปลาจากพ่อค้าขายปลาซึ่งตาบอดทั้งสองข้าง นางสังเกตว่าพ่อค้าปลาใช้มือจับปลาอย่างชำนาญ สิ่งที่นางเห็น ทำให้นางนึกถึงซอจังกึมขึ้นมา โดยใช้วิธีการอื่นให้ซอจังกึมสามารถรับรู้รสชาติอาหารได้ อย่างน้อยเป็นการทดแทนประสาทการรับรู้รสชาติที่หายไป   ชองซังกุงต้องการให้แชซังกุงและฮันซังกุงเลือกนางกำนัลต้นเครื่อง เพื่อคอยเป็นลูกมือของพวกนางในการแข่งขัน แชซังกุงเลือกกึมยองเป็นลูกมือ ฮันซังกุงเลือกซอจังกึมเป็นลูกมือ
ซอจังกึมเกลี้ยกล่อมให้ฮันซังกุงเปลี่ยนความตั้งใจ แต่ฮันซังกุงกลับตอบซอจังกึมไปว่านางสามารถทำให้ซอจังกึมกลับมารับรู้รสชาติได้ แต่ก็ต้องอาศัยซอจังกึม ฮันซังกุงเริ่มต้นฝึกซอจังกึม โดยให้นางทำหม้อไฟกุ้ง แต่ไม่อนุญาตให้นางชิมแต่อย่างใด ผลปรากฏว่ารสชาติที่ได้ออกมากลมกล่อม ฮันซังกุงกล่าวชมเชยซอจังกึม แชซังกุงนำตำราอาหารชั้นสูงให้กึมยองโดยให้นางฝึกฝนให้ดี
แชซังกุงพบว่ายองโนและชางยาพกกันเล่นอย่างสนุกสนานอยู่ในห้องพัก ดังนั้นจึงสั่งยองโนให้ไปพักอยู่ห้องเดียวกับเยินเซ็งและซอจังกึม โดยกำชับให้ยองโนจับตาดูความเคลื่อนไหวของซอจังกึมให้ดีแล้วมารายงานให้นางรู้ ความเชื่อของชาวบ้านมีว่าถ้าซีอิ๊วเสียแสดงว่าจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น นึกไม่ถึงว่ารสชาติของซีอิ๊วในวัง รสชาติเปลี่ยนไปหมด ชองซังกุงสั่งให้แชซังกุงและฮันซังกุงสืบหาสาเหตุให้พบว่ามีสาเหตุมาจากอะไร
แชซังกุงพากึมยองไปที่บ้านแชปันซุก โดยสอบถามถึงเรื่องเกลือที่ใช้ในวังหลวง แชปันซุกเปิดเผยว่าตนรู้เรื่องที่โอดึมโฮทุจริตเรื่องเกลือของราชสำนัก ฮันซังกุงและซอจังกึมได้พบกับดังดึ้กดูสองสามีภรรยา   ดังดึ้กดูมอบเหล้าซึ่งผสมด้วยดอกไม้นานาชนิดให้ซอจังกึมเพื่อแสดงความขอบคุณนาง    ฮันซังกุงและซอจังกึมพบว่าเกลือและของต่างๆไม่มีปัญหาแต่อย่างใด ต่อมาทั้งสองเห็นชาวบ้านพากันนำไหซีฮิ๊วไปฝังใต้ต้นไม้ เมื่อสอบถามชาวบ้านดูแล้วพบว่าการทำเช่นนี้จะทำให้ซีอิ๊วรสฃาติดีขึ้น ในที่สุดซอจังกึมก็พบทางออก

[สุเกียง]

ตอนที่ 18
แชซังกุงไม่รู้สาเหตุที่แป้งถั่วเหลืองเสียได้อย่างไร แต่ด้วยความกลัวว่าจะเสียหน้าจึงพูดออกไปว่านางรู้วิธีที่จะทำให้แป้งถั่วเหลืองมีรสชาติดีขึ้น ชองซังกุงไปตรวจครัวหลวง นางสอนเยินเซ็งให้รู้ว่าอย่างไรเรียกว่าเกลือชั้นดี ชางยากล่าวว่าเกลือในห้องครัวใดก็ไม่เหมือนเกลือในครัวหลวงที่ขาวสะอาด ชองซังกุงได้ยินเช่นนั้นจึงไปตรวจสอบและพบว่าเกลือในห้องครัวอื่นเป็นเกลือชั้นเลว
แชซังกุงนำซีอิ๊วที่ทำจากแป้งถั่วเหลืองของชาวบ้านมาปรุงน้ำแกงนำขึ้นถวายพระเจ้าจุงจง พระเจ้าจุงจงทรงรู้สึกว่าแป้งถั่วเหลืองก่อนๆมีรสชาติดีกว่านี้ ซอจังกึมพบว่าพบว่าในวังหลวงมีสถานที่แห่งหนึ่งที่ซีอิ๊วแป้งถั่วเหลืองมีรสชาติดีมาก   ในที่สุดก็พบเหตุผลที่ทำให้ซีอิ๊วแป้งถั่วเหลืองมีรสชาติดี    ถ้าจะให้ซีอิ๊วแป้งถั่วเหลืองมีรสชาติดีต้องนำไหไปฝังไว้ใต้ต้นไม้ จะช่วยให้หมักได้เร็วและมีรสชาติดี ฮันซังกุงสั่งให้ซอจังกึมใช้ซีอิ๊วแป้งถั่วเหลืองปรุงน้ำแกงถวายพระเจ้าจุงจง พระเจ้าจุงจงทรงล่วงรู้เรื่องซีอิ๊วแป้งถั่วเหลือง พระองค์ถึงกับทรงชมเชยว่าซอจังกึมมีความสามารถมากเลยทีเดียว
ซอจังกึมไปหาชองอุนแป๊ด ขณะนั้นชองอุนแป๊ดกำลังค้นคว้าเรื่องการใช้เข็มผึ้งนำมาฝังเข็ม      ซอจังกึมยินดีเป็นหนูทดลองให้ชองอุนแป๊ด แต่กลับถูกปฏิเสธ มินจุงโฮล่วงรู้เรื่องนี้เข้า จึงให้กำลังใจซอจังกึม กล้าเผชิญกับความจริง มินจุงโฮนำตำราแพทย์มาให้ซอจังกึมยืมอ่าน ซอจังกึมรู้ว่ามินจุงโฮเขียนกลอนให้กำลังใจนาง  ทำให้นางปลาบปลื้มใจเป็นอันมาก
กึมยองรู้ว่าฮันซังกุงไม่อนุญาตให้ซอจังกึมชิมอาหารเมื่อปรุงเสร็จ แต่กลับสอนให้ซอจังกึมใช้ความชำนาญในการปรุงรสโดยไม่ต้องชิม แชซังกุงล่วงรู้จากปากหมอหลวงว่าซอจังกึมสูญเสียประสาทการรับรู้รสชาติอาหาร แชซังกุงกล่าวกับชองซังกุงว่านางรู้สึกว่าซอจังกึมจะได้รับชัยชนะในการแข่งขัน ในเวลาเดียวกันนางก็เปิดเผยเรื่องที่ซอจังกึมสูญเสียประสาทการรับรู้รสชาติอาหารให้ชองซังกุงรู้ด้วย ชองซังกุงทดสอบซอจังกึมว่าเป็นความจริงตามที่แชซังกุงบอกหรือไม่   เรื่องที่ซอจังกึมสูญเสียประสาทการรับรู้รสชาติอาหารถูกเปิดเผย   แชซังกุงออกคำสั่งไม่ให้ซอจังกึมมาทำงานในครัวหลวงอีกต่อไป ฮันซังกุงออกหน้าปกป้องซอจังกึมโดยเดิมพันกับแชซังกุงให้ซอจังกึมปรุงอาหารให้ทุกคนกิน และให้ทุกคนลงความเห็นว่ารสชาติดีหรือไม่

[สุเกียง]

ตอนที่ 19
แชซังกุงพูดกับกึมยองถึงเรื่องที่ซอจังกึมสูญเสียประสาทรับรู้รสชาติอาหาร ดังนั้นซอจังกึมจึงฝึกฝนการปรุงอาหารโดยไม่ต้องชิม แชซังกุงบอกกึมยองว่าอย่าได้เสียเวลาอีกต่อไป ซอจังกึมขอร้องชองอุนแป๊ดให้ใช้เข็มผึ้งทดสอบฝังเข็มกับนาง หลังจากที่ฝังเข็มไปแล้ว พบว่าที่ตัวซอจังกึมมีผื่นขึ้นเต็มไปหมด เพื่อผลของการรักษา ซอจังกึมตัดสินใจไม่กินยา ดังดึ้กดูนำตับหมูมาให้ซอจังกึมที่วังหลวงโดยบอกกับนางว่าตับหมูมีสรรพคุณในการรักษาเรื่องการรับรู้รส ซอจังกึมพบว่าตับหมูขมมาก จากนั้นนางก็ถามดังดึ้กดูว่าเนื้อปลาวาฬเป็นอย่างไร ดังดึ้กดูตอบนางว่าเนื้อปลาวาฬมีลักษณะคล้ายกับเนื้อวัว
แชปันซุกนำวิธีการปรุงเนื้อปลาวาฬมอบให้แชซังกุง จากนั้นก็กล่าวต่อไปว่าโอดึมโฮเริ่มไม่พอใจชองซังกุงขึ้นมาแล้ว ซอจังกึม,กึมยอง,ชองซังกุงและฮันซังกุงแยกกันปรุงเนื้อปลาวาฬ พระเจ้าจุงจงทรงโปรดรสชาติอาหารของซอจังกึม ซอจังกึมลองปรุงอาหารขึ้นมา จากนั้นนางก็ชิมดูพบว่าประสาทการรับรู้รสของนางหายเป็นปกติแล้ว แชซังกุงไม่พอใจที่ซอจังกึมได้รับคำชมเชยจากพระเจ้าจุงจง แม้ว่าแชซังกุงจะยอมรับว่าพ่ายแพ้ก็ตาม แต่นางก็เปิดเผยเรื่องที่ซอจังกึมสูญเสียประสาทการรับรู้รสให้ชองซังกุงรู้ ประสาทการรับรู้รสเป็นสิ่งสำคัญสำหรับคนทำอาหาร เมื่อซอจังกึมสูญเสียประสาทการรับรู้รส นางจึงไม่มีคุณสมบัติอยู่ในครัวหลวงอีกต่อไป สมควรจะไล่นางออกจากวังหลวง หากชองซังกุงไม่เชื่อจะทดสอบซอจังกึมดูก็ได้ ชองซังกุงได้ยินเช่นนั้นจึงรับปากตามคำขอของแชซังกุง
แชซังกุงจงใจกลั่นแกล้งซอจังกึมโดยให้นางชิมซีอิ๊วที่ทำจากกุ้งชนิดต่างๆกัน    นึกไม่ถึงว่าซอจังกึมสามารถตอบได้ถูกต้องทุกชนิดโดยไม่ผิดเลย ซอจังกึมบอกกับทุกคนว่าประสาทการรับรู้รสของนางเป็นปกติดีแล้ว ชองซังกุงชมเชยซอจังกึมที่ไม่กลัวตายถึงได้กล้าใช้ตัวเองทดสอบถึงสาเหตุของโรคที่หยวนจื่อเป็น   ดังนั้นจึงไม่สมควรอย่างยิ่งที่จะไล่ซอจังกึมออกจากวังหลวง แชซังกุงโกรธมากแต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้
ซอจังกึมไปขอบคุณชองอุนแป๊ด จากนั้นก็ขอบคุณมินจุงโฮที่คอยให้กำลังใจนาง ซอจังกึมทำอาหารเลี้ยงขอบคุณคนทั้งสอง กึมยองกล่าวกับซอจังกึมว่านางดีใจที่เห็นซอจังกึมหายเป็นปกติ  จากนั้นก็กล่าวต่อไปว่าซอจังกึมเป็นคู่แข่งที่น่ากลัวที่สุด ซอจังกึมนำตำราแพทย์และอาหารไปให้มินจุงโฮ เพื่อแสดงให้เห็นว่านางหายเป็นปกติแล้ว

[สุเกียง]

ตอนที่ 20
กึมยองกล่าวกับมินจุงโฮว่าระยะนี้นางรู้สึกไม่ค่อยสบายใจ มินจุงโฮได้ยินเช่นนั้นจึงปลอบใจ นางกำนัลฝ่ายในถีเตี้ยวกราบทูลไทเฮาถึงเรื่องที่พระเจ้าจุงจงทรงก้าวก่ายการคัดเลือกซังกุงชั้นสูง พระเจ้าจุงจงทูลไทเฮาว่าการที่พระองค์ทรงเข้ามาข้องเกี่ยวนั้นเพราะต้องการได้คนที่มีความสามารถมากที่สุด ไทเฮาทรงมีรับสั่งให้จัดการแข่งขันคัดเลือกซังกุงขึ้นโดยพระองค์จะทรงเป็นกรรมการคัดเลือก หลังจากที่แชซังกุงรู้ว่าไทเฮาทรงเป็นกรรมการคัดเลือกแล้ว ยิ่งทำให้นางมั่นใจว่านางจะได้ตำแหน่งาครอบครอง เพราะนางเชื่อว่าไทเอาทรงเข้าข้างนางอย่างแน่นอน
ซอจังกึมคิดว่าต้องหาวัตถุดิบใหม่ๆมาปรุงอาหาร ดังนั้นจึงไปขอให้ดังดึ้กดูช่วย นึกไม่ถึงว่าดังดึ้กดูได้รับคำสั่งจากพระเจ้าจุงจงไปที่อารามหลวงดูแลซังกุงที่เคยเป็นแม่นมพระองค์มาก่อน    ส่วนมินจุงโฮได้รับคำสั่งให้ไปสืบหาที่ซ่อนโสม และให้มีน้าที่พาหมอหลวงและดังดึ้กดูไปอารามหลวง ชองซังกุงประกาศว่าการคัดเลือกซังกุงชั้นสูงครั้งนี้นั้น ไทเฮาทรงออกข้อสอบหนึ่งข้อโดยให้นำวัตถุดิบที่ชาวบ้านไม่กินกันนำมาทำเป็นวัตถุดิบที่ใช้ประกอบอาหาร จะทำปรุงเป็นน้ำแกงหรืออาหารอื่นใดก็ได้ทั้งนั้น การที่ไทเฮาทรงออกข้อสอบเช่นนี้นั้นเพราะพระองค์ทรงอยากรู้ชีวิตความเป็นอยู่ของชาวบ้าน
กึมยองใช้ครีบปลาดองเป็นวัตถุดิบ ส่วนซอจังกึมใช้บ๊วยดองเป็นวัตถุดิบ แต่นึกไม่ถึงว่าทั้งสองคิดใช้กระดูกวัวตุ๋นทำเป็นน้ำแกงด้วยกันทั้งคู่ แต่ตลาดกลับไม่มีกระดูกวัวขาย กึมยองต้องการได้กระดูกวัว และมีเวลาพอที่จะตุ๋นน้ำแกง ดังนั้นจึงไปที่ร้านชำและเนื้อวัว ซอจังกึมต้องการได้วัตถุดิบที่ดี ดังนั้นจึงตัดสินใจรอจนถึงวันรุ่งขึ้นค่อยกลับวังหลวง   ซอจังกึมกลับไม่กังวลเรื่องเวลาในการตุ๋นน้ำแกง      เนื่องจากนางมีวิธีการที่สามารถฃดเชยเวลาที่สูญเสียไป ดังนั้นจึงบอกให้ฮันซังกุงไม่ต้องกังวลเรื่องนี้
ไทเฮาทรงมีความเห็นว่าอาหารทั้งสองชนิดสูสีกันมาก หลังจากที่ไทเฮาทรงชิมน้ำแกงที่ตุ๋นจากกระดูกวัวแล้ว ก็ตัดสินให้แชซังกุงชนะเลิศในการแข่งขันรอบแรกนี้ ฮันซังกุงอบรมสั่งสอนซอจังกึม ที่แท้ขณะที่ตุ๋นกระดูกวัวนั้น ซอจังกึมได้ใส่นมวัวลงไปด้วย ฮันซังกุงกล่าวว่าเนื่องจากซอจังกึมต้องการชนะจึงลืมกฏที่ตั้งไว้ ดังนั้นจึงสั่งให้ซอจังกึมไปปฏิบัติแม่นมหลวงซึ่งเคยเลี้ยงดูฮ่องเต้มาก่อน โดยไม่ให้นางเป็นผู้ช่วยอีกต่อไป

[สุเกียง]

ตอนที่ 21
ยองโนต้องการสืบข่าวให้แชซังกุง ดังนั้นจึงวางแผนล่อให้เยินเซ็งบอกนางว่าฮันซังกุงจะทำอาหารอะไร แต่กลับไม่สำเร็จ ดังดึ้กดูช่วยฮันซังกุงคิดว่าจะทำอาหารอะไรดี ภรรยาดังดึ้กดูบอกให้ดังดึ้กดูนำเหล้ามดแดงไปมอบให้ฮันซังกุงเพื่อให้นางนำไปถวายพระเจ้าจุงจง เพื่อจะมีอภิสิทธิ์ขึ้นมาบ้าง ดังดึ้กดูเข้าวังหลวงนำสมุนไพรตงฉงเซี่ยเฉ่าไปให้ฮันซังกุง  จากนั้นก็มอบเหล้ามดแดงให้ซอจังกึมโดยให้นางเขียนหนังสือยืนยันว่าพระเจ้าจุงจงทรงดื่มเหล้านี้แล้ว
ยุนปักเกหาว่ายองโนเข้ามาวุ่นวายในครัวของฮันซังกุง เยินเซ็งนำวัตถุดิบออกมาตระเตรียม แต่กลับถูกแมวและไก่ขโมยกินหมด ทำให้ห้องครัววุ่นวายโกลาหลขึ้นมา ฮันซังกุงต้องลอบออกจากวังหลวงในเวลากลางคืนเพื่อออกไปซื้อของ เพื่อใช้แข่งขันในวันพรุ่งนี้ ฮันซังกุงไปสั่งซื้อของทะเลจากพ่อค้าปลา จากนั้นได้ขอให้ดังดึ้กดูช่วยนางหาสมุนไพรตงฉงเซี่ยเฉ่าที่จะนำมาใช้ประกอบอาหารให้นางด้วย ส่วนซอจังกึมและเยินเซ็งพากันออกไปตระเตรียมของที่นำมาใช้ประกอบอาหารกันแต่เช้า
ในที่สุด ฮันซังกุงก็สามารถหาตงฉงเซี่ยเฉ่าสมุนไพรที่นางต้องการได้ ดังดึ้กดูรับปากช่วยนางหาของทะเล โดยบอกให้นางนั่งเรือกลับวังหลวงไปก่อน นึกไม่ถึงว่าเมื่อดังดึ้กดูหันหลังกลับไปมองฮันซังกุงซึ่งอยู่บนเรือ ดังดึ้กดูเห็นฮันซังกุงถูกคนในเรือจับตัว และเรือนั้นก็เปลี่ยนเส้นทางไป ดังดึ้กดูกลับบ้านไปปรึกษาหารือกับภรรยา ทั้งสองลงความเห็นว่าให้ไปขอความช่วยเหลือจากมินจุงโฮ
การแข่งขันใกล้เข้ามาทุกที ซอจังกึมเฝ้าคอยฮันซังกุง  แต่นางก็ไม่กลับมาเสียที  ดังนั้นจึงได้แต่ตระเตรียมการเท่าที่พอจะทำได้ ส่วนมินจุงโฮควบม้าเร็วไปช่วยฮันซังกุง ยองโนนำเรื่องที่ฮันซังกุงหายไปบอกให้แชซังกุงรู้ แชซังกุงกล่าวกับยองโนว่าถ้าไม่เกิดเรื่องนี้ขึ้นนางก็เป็นฝ่ายชนะอยู่แล้ว นางกำนัลฝ่ายในถีเตี้ยวซักซ้อมความเข้าใจ จากนั้นให้กำลังใจทุกคนให้แข่งขันกันสุดความสามารถ นางกำนัลฝ่ายในถีเตี้ยวพบว่าฮันซังกุง หายไป ในเมื่อฮันซังกุงไม่เข้าแข่งขันก็ถือว่านางสละสิทธิ์ ขณะที่นางกำนัลฝ่ายในถีเตี้ยวกำลังนำรายชื่อผู้ชนะการแข่งขันขึ้นถวายไทเฮานั่นเอง ซอจังกึมได้ขอเป็นตัวแทนเข้าแข่งขันแทนฮันซังกุง แชซังกุงตำหนิที่ซอจังกึมไม่มีมารยาท ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง คิดตีเสมอ ชองซังกุงได้ยินเช่นนั้นจึงแกล้งพูดเหน็บแชซังกุงว่าที่ไม่อยากให้ซอจังกึมแข่งแทนแชซังกุง เพราะกลัวพ่ายแพ้ให้แก่ซอจังกึมอย่างนั้นหรือ

[สุเกียง]

ตอนที่ 22
ดังดึ้กดูและภรรยาพบพ่อค้าขายปลา ภรรยาดังดึ้กดูอาสานำของทะเลไปให้ซอจังกึม แชซังกุง และกึมยองตระเตรียมวัตถุดิบที่จะใช้ในการแข่งขัน ส่วนมินซังกุง,ชางยาและเยินเซิงต่างพากันเตรียมของที่ใช้ในการแข่งขันให้ซอจังกึม ซอจังกึมขอให้เยินเซ็งเป็นลูกมือให้นาง กึมยองและซอจังกึมต่างต้องทำของเสวยถวายในวันคล้ายวันประสูติของไทเฮา ทั้งสองต้องแสดงความสามารถอย่างเต็มที่เพื่อเป็นแม่ครัวอันดับหนึ่งของวังหลวง
กึมยองใช้เมล็ดผลไม้ห้าชนิดต้มกับข้าวต้ม ซึ่งสามารถเรียกน้ำย่อยได้เป็นอย่างดี  ไทเฮาทรงตัดสินให้กึมยองเป็นฝ่ายชนะในรอบแรก ของเสวยจานที่สอง แชซังกุงและซอจังกึมนำขึ้นถวายไทเฮาพร้อมกัน แชซังกุงนำหนังปลามาม้วนทำเป็นของเสวยถวายไทเฮาซึ่งมีรสชาติกลมกล่อมเป็นอันมาก แชซังกุงเป็นฝ่ายชนะ ทำให้ซอจังกึมต้องพายแพ้อีกรอบหนึ่ง
ซอจังกึมพ่ายแพ้ถึงสอบรอบด้วยกัน ทำให้เยินเซ็งเกิดความกังวล ถึงแม้จะพ่ายแพ้ ซอจังกึมก็ต้องแข่งขันต่อไป ซอจังกึมปรุงเนื้อปลาผักสด โดยมีกระเทียมโทนผสมกับซีอิ๊วซึ่งผสมอย่างดีเป็นเครื่องเคียง ไทเฮาทรงโปรดปรานและตรัสชมฝีมือซอจังกึม ทำให้การแข่งขันรอบนี้ ซอจังกึมเป็นฝ่ายชนะ แต่น่าเสียดายที่ไทเฮาทรงพบว่าฮันซังกุงหายตัวไป ไทเฮาทรงตรัสออกมาว่าการแข่งขันรู้ผลแพ้ชนะแล้ว ไม่ต้องแข่งกันต่อไปอีก พระเจ้าจุงจงและฮองเฮาทรงเห็นว่าเป็นวันคล้ายวันประสูติของไทเฮา ไม่ควรจะทำให้เสียงาน ทั้งสองพระองค์ต่างเห็นว่าการแข่งขันควรดำเนินต่อไป แต่น่าเสียดายที่การแข่งขันในรอบที่สี่ ซอจังกึมกลับพ่ายแพ้
ฮันซังกุงถูกขังอยู่ในโกดังแห่งหนึ่ง นางพบว่าประตูไม่ได้ถูกปิดตาย ดังนั้นจึงสามารถออกมาจากโกดังได้ บังเอิญมินจุงโฮผ่านมาพอดี มินจุงโฮสั่งให้คนส่งฮันซังกุงกลับเข้าวังหลวง เยินเซ็งตื่นเต้นมากจนไม่สามารถควบคุมสมาธิเอาไว้ได้ ซอจังกึมเห็นเช่นนั้นจึงขอแรงจากเยินเซ็ง ซอจังกึมนำของเสวยจานที่ห้าขึ้นถวาย ไทเฮาทรงตรัสชมซอจังกึมที่รู้จักนำหาวัตถุดิบมาใช้งาน  ทันใดนั้นเอง ฮันซังกุงก็กลับเข้ามาถึงวังหลวง บรรดานางกำนัลฝ่ายในและนางกำนัลต้นเครื่องทั้งหลายต่างเรียกให้ฮันซังกุงเตรียมตัวลงแข่งขัน นึกไม่ถึงว่าฮันซังกุง กลับกล่าวกับทุกคนว่าการแข่งขันครั้งนี้ปล่อยให้เป็นฝีมือซอจังกึม ให้นางแข่งขันต่อไปจนกว่าจะรู้ผลแพ้ชนะ  ต่อมา ซอจังกึมนำข้าวปั้นกับผัก ทุกคนต่างออกปากชมเป็นเสียงเดียวกันว่ารสชาติดีมาก ทำให้รอบนี้ซอจังกึมเป็นฝ่ายชนะ ทำให้นางมีคะแนนเสมอกับแชซังกุง

[สุเกียง]

ตอนที่ 23
รอบสุดท้ายเป็นการแข่งขันทำของหวาน ซอจังกึมนำผลบ๊วยที่โตบนภูเขาขึ้นถวาย จากนั้นนางก็กล่าวออกมาว่าอาหารจานนี้เป็นอาหารชั้นเลิศที่สุดของนาง ซอจังกึมเล่าเรื่องที่แม่ของนางกินผลบ๊วยก่อนที่จะสิ้นใจให้ทุกคนฟัง พระเจ้าจุงจงทรงซาบซึ้งกับเรื่องราวที่ซอจังกึมเล่า พระองค์ทรงตรัสชมเชยซอจังกึมว่านางมีคุณสมบัติเป็นแม่ครัวหลวง ไทเฮาทรงล่วงรู้ถึงเจตนาของพระเจ้าจุงจง แต่พระนางก็ไม่รู้ว่าจะตัดสินอย่างไร ขณะที่ไทเฮาทรงกำลังลำบากพระทัยอยู่นั่นเอง ฮองเฮาทรงเสนอให้เชิญฮันซังกุงมาก่อนค่อยตัดสิน ไทเฮาทรงเคารพการตัดสินพระทัยของพระเจ้าจุงจง ผลการแข่งขันปรากฏว่าฮันซังกุงเป็นฝ่ายได้รับชัยชนะ ฮันซังกุงทูลว่านางจะฝึกนางกำนัลต้นเครื่องให้มีความสามารถทุกคน ซอจังกึมดีใจถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่เมื่อฮันซังกุงได้รับเลือกให้เป็นนางกำนัลฝ่ายในชั้นสูง  แชซังกุงไม่ยอมรับความพ่ายแพ้ นางรู้สึกเคียดแค้นเป็นอันมาก  ซอจังกึมขอบคุณเยินเซ็งที่ช่วยเหลือนางจนถึงที่สุด มินจุงโฮมาหาสีฉางจิน จากนั้นได้กล่าวชมเชยและเลื่อมใสในความสามารถของนางเป็นอันมาก
มินจุงโฮนำตัวคนร้ายที่จับตัวฮันซังกุงไปคุมขังไปขึ้นศาลไต่ศาล หลังจากที่ศาลได้ไต่สวนแล้วพบว่าข้อเท็จจริงไม่ตรงกัน ดังนั้นจึงขอร้องให้เจ้าหน้าที่ไต่สวนทำการไต่สวนใหม่ นึกไม่ถึงว่ามินจุงโฮกลับถูกสอนมวย เรื่องที่เกิดขึ้นทำให้มินจุงโฮเกิดความสงสัยขึ้นมา ดังดึ้กดูพบกับมินจุงโฮ มินจุงโฮถามเหตุการณ์ที่ฮันซังกุงถูกจับตัวไปจากดังดึ้กดู ดังดึ้กดูพามินจุงโฮไปที่หอคณิกาเพื่อสืบหาความจริง ในเวลานี้เอง มินจุงโฮถึงรู้ว่าแชปันซุกและโอดึมโฮมักจะมาที่หอคณิกาอยู่เป็นประจำ ซึ่งทั้งสองมีท่าทางที่สนิทสนมกันมาก
โอดึมโฮกล่าวว่าไม่สามารถทำให้คนของตนได้ครอบครองตำแหน่งนางกำนัลฝ่ายในชั้นสูง  ทำให้แชปันซุกต้องสูญเสียรายได้มหาศาล   ชองซังกุงสุขภาพย่ำแย่  นางจึงทูลขอลาออกจากราชการต่อไทเฮา   อีกสามวันจะมีพิธีแต่งตั้งนางกำนัลฝ่ายในชั้นสูงคนใหม่ แชซังกุงทำใจไม่ได้ที่ตนไมได้ตำแหน่งนี้มาครอบครอง แชซังกุงเรียกบรรดานางกำนัลฝ่ายในทั้งหลายมาพบโดยขอให้พวกนางเสนอชื่อนางเป็นนางกำนัลฝ่ายในชั้นสูง   เยินเซ็งปรนนิบัติชองซังกุงซึ่งกำลังป่วยหนัก  นางทำใจไม่ได้ที่จะต้องสูญเสียชองซังกุงไป

[สุเกียง]

ตอนที่ 24
ชองซังกุงเรียกฮันซังกุงมาพบ ชองซังกุงได้อบรมสั่งสอนถึงการวางตัวเมื่อต้องอยู่ในตำแหน่งนางกำนัลฝ่ายในชั้นสูง จากนั้นได้ขอร้องให้นางกำนัลฝ่ายในถีเตี้ยวช่วยดูและคอยให้คำแนะนำแก่ฮันซังกุง      จากนั้นได้เตือนให้แชซังกุงให้ล้มเลิกความคิดเอาชนะเสียที วันแต่งตั้งนางกำนัลฝ่ายในชั้นสูงอย่างเป็นทางการใกล้เข้ามาทุกที บรรดานางกำนัลต่างพากันมาประชุมกันอย่างพร้อมเพรียงตามที่นางกำนัลฝ่ายในถีเตี้ยวนัดหมายเอาไว้ ทุกคนลงความเห็นว่าจะไม่เข้าร่วมพิธี โดยขอให้นางกำนัลฝ่ายในถีเตี้ยวทูลไทเฮาว่าฮันซังกุงไม่มีคุณสมบัติเป็นนางกำนัลฝ่ายในชั้นสูง ทุกคนไม่สามารถยอมรับนางได้ มินจุงโฮแอบนำเรื่องที่เหล่าบรรดานางกำนัลทั้งหลายซ่องสุมนัดแนะกันไปบอกชองซังกุง ชองซังกุงรีบรุดไปยังสถานที่ที่เหล่าบรรดานางกำนัลทั้งหลายประชุมกัน   เมื่อเห็นความโกลาหลที่เกิดขึ้น ทำให้ชองซังกุงถึงกับเป็นลมหมดสติไป
ชองซังกุงถูกพากลับห้องพัก ยุนปักเกมาหาชองซังกุง นางได้รับคำสั่งจากฮ่องเต้ให้พาแชซังกุง ออกจากวังหลวง ฮันซังกุงยินดีออกจากวังหลวงเพื่อดูแลปรนนิบัติชองซังกุง   ชองซังกุงปฏิเสธความหวังดีของฮันซังกุง ฮันซังกุงสั่งให้ซอจังกึมและเยินเซ็งไปดูแลปรนนิบัติชองซังกุง นางกำนัลฝ่ายในถีเตี้ยวหยั่งเชิงเพื่อให้ไทเฮาถอนรับสั่งแต่งตั้งฮันซังกุงเป็นนางกำนัลฝ่ายในชั้นสูง นางกำนัลฝ่ายในถีเตี้ยวทูลไทเฮาว่าบรรดานางกำนัลต่างไม่พอใจในชาติกำเนิดอันต่ำต้อยของฮันซังกุง ฮองเฮาทรงกริ้วมากเมื่อทรงได้ยินเช่นนั้น ฮองเฮาทรงรับสั่งออกมาว่าจะลงโทษทุกคนที่ไม่เห็นด้วยกับการตัดสินพระทัยของไทเฮา ไทเฮาทรงรับสั่งออกมาว่าพระองค์ทรงเข้าใจความรู้สึกของทุกคนเป็นอย่างดี การแข่งขันไม่ได้สวยงามอย่างที่คิดไว้
ซอจังกึมดูแลปรนนิบัติชองซังกุงเป็นอย่างดี  นางนึกถึงเมื่อสมัยที่ยังเป็นเด็กซึ่งอาศัยอยู่กับชองซังกุง ชองซังกุงกล่าวว่าหลังจากที่ฮันซังกุงสูญเสียเพื่อนรักไปแล้ว อุปนิสัยของนางก็เปลี่ยนไปกลายเป็นคนเงียบๆเก็บเนื้อเก็บตัว จากนั้นก็กำชับซอจังกึมให้สนับสนุนและคอยเป็นกำลังใจให้ฮันซังกุง

[สุเกียง]

ตอนที่ 25
บรรดานางกำนัลทั้งหลายต่างไม่พอใจที่ฮันซังกุงได้เป็นนางกำนัลฝ่ายในชั้นสูง ดังนั้นพวกนางจึงพากันหยุดงานประท้วง มีเพียงมินซังกุงและชางยาเท่านั้นที่แอบให้ความช่วยเหลือฮันซังกุง ฮันซังกุงทำของเสวยถวายฮ่องเต้ แต่กลับถูกนางกำนัลฝ่ายในถีเตี้ยวขัดขวาง  นางกำนัลฝ่ายในถีเตี้ยวกราบทูลพระเจ้าจุงจงว่าชองซังกุงป่วยหนักจึงต้องออกจากวังหลวงไป พระเจ้าจุงจงทรงมีรับสั่งให้หมอหลวงรักษาชองซังกุง หลังจากที่หมอหลวงทำการรักษาแล้วพบว่าชองซังกุงสิ้นใจไปในขณะที่นางกำลังหลับ เยินเซ็งเสียใจมากกับการตายของชองซังกุง ซอจังกึมตัดสินใจนำกระดูกของชองซังกุงไปโปรยบนภูเขา เพื่อให้สมความตั้งใจของนาง
ซอจังกึมทำอาหารให้ฮันซังกุง แต่นึกไม่ถึงว่านางกลับไม่ยอมกิน ทันใดนั้นเอง ยุนปักเกก็เข้ามาบอกฮันซังกุงว่าหลังคาโกดังเก็บของสำหรับทำของเสวยฮ่องเต้เกิดรอยรั่วขึ้นมา ขอให้นางไปตรวจว่าเสียหายมากน้อยเพียงใด นึกไม่ถึงว่าไม่มีของเสียหายเลยแม้แต่น้อย เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้ฮันซังกุงขาดประชุม ดังนั้นจึงถูกครัวหลวงใหญ่ตำหนิเป็นการใหญ่
ฮันซังกุงมีท่าทางที่ท้อแท้หมดอาลัยตายอยาก ซอจังกึมเห็นเช่นนั้นจึงเกิดความกังวลขึ้นมา  ซอจังกึมเตือนฮันซังกุงให้แสดงอำนาจให้ทุกคนเกรงกลัวบ้าง ซอจังกึมแนะนำให้ฮันซังกุงเรียกประชุมนางกำนัลทั้งหลายเพื่อปรึกษาหารือเรื่องงานวันเกิดของซูหยวนเหนียงเหนียง แชซังกุงและนางกำนัลทั้งหลายประชุมกัน ทุกคนต่างยืนยันความคิดของตนโดยจะไม่เข้าร่วมงาน  ฮันซังกุงรายงานต่อครัวหลวงใหญ่ว่านางกำนัลทั้งหลายไม่ให้ความร่วมมือ ขอให้ครัวหลวงใหญ่อนุญาตให้หาคนมารับผิดชอบงานนี้ ในเวลานี้เองครัวหลวงใหญ่ถึงรู้ว่านางกำนัลทั้งหลายต่างไม่ยอมรับฮันซังกุง ครัวหลวงใหญ่ไปซักถามเอาความจริงจากนางกำนัลฝ่ายในถีเตี้ยว     แต่นึกไม่ถึงว่านางกลับขอร้องให้ครัวหลวงใหญ่สั่งให้ฮันซังกุงหลีกทางให้นาง

[สุเกียง]

ตอนที่ 26
มินจุงโฮสืบพบว่าแชปันซุกขนเครื่องราชบรรณาการจำนวนมากเข้าวังหลวง ในที่สุดมินจุงโฮก็รู้ว่าแชปันซุกและโอดึมโฮมีผลประโยชน์ร่วมกัน มินจุงโฮเกรงว่าจะเดือดร้อนถึงนางกำนัลคนอื่นๆ ดังนั้นจึงบอกฮันซังกุงว่าจะไม่ร่วมงานฉลองของซูหยวนเหนียงเหนียงวันพรุ่งนี้ ฮันซังกุงตำหนิบรรดานางกำนัลทั้งหลายที่พากันประชุมเรื่องการจัดงานอยู่ นึกไม่ถึงว่านางกำนัลทั้งหลายต่างเรียกร้องให้ฮันซังกุงสละตำแหน่ง ฮันซังกุง ต้องการทูลสละตำแหน่งกับไทเฮา   ซอจังกึมคัดค้านไม่เห็นด้วยที่ฮันซังกุงจะทำเช่นนั้น ซอจังกึมกล่าวว่าถ้าหากฮันซังกุงสละตำแหน่งจริง ต่อไปก็จะไม่ได้พบหน้านางอีก ฮันซังกุงเข้าเฝ้าไทเฮา โดยหวังว่าไทเฮาจะประทานการแข่งขันขึ้นอีกครั้ง ถ้าหากว่าครั้งนี้นางเป็นฝ่ายได้รับชัยชนะ ก็ขอให้นางมีอำนาจถอดถอนหรือลดตำแหน่งนางกำนัลทั้งหลายได้
ฮองเฮากราบทูลไทเฮาว่าการที่นางกำนัลทั้งหลายไม่ยอมรับฮันซังกุงนั้น     มีสาเหตุมาจากชาติกำเนิดของนางนั่นเอง ไม่ใช่เพราะนางไม่ได้เข้าร่วมการแข่งขันแต่อย่างใด ดังนั้นควรจะให้อำนาจนาง เพื่อที่นางกำนัลทั้งหลายจะได้เกรงกลัว ไทเฮาทรงรับฟังเช่นนั้นแล้วจึงมีรับสั่งให้ฮองเฮารับผิดชอบเรื่องการแข่งขัน ฮองเอามีรับสั่งเรียกประชุมนางกำนัล ฮองเฮามีรับสั่งว่ากาที่พวกนางไม่ยอมรับผลการแข่งขันที่ออกมานั้นเป็นสิ่งที่ไม่สมควร เพื่อให้สบายใจกันทุกฝ่าย ดังนั้นจึงจัดให้มีการแข่งขันเป็นครั้งสุดท้ายเพื่อตัดสินแพ้ชนะ
หัวข้อในการแข่งขันครั้งนี้คือการแข่งขันหุงข้าว จากนั้นใหนางกำนัลทั้งหลายพากันชิมแล้วให้คะแนน หลังจากที่นางกำนัลทั้งหลายได้พากันลงคะแนนแล้ว ฮองเฮาก็มีรับสั่งให้นางกำนัลทั้งหลายพากันวิจารณ์ว่าข้าวของใครมีรสชาติดีที่สุด ผลปรากฏว่าข้าวที่ฮันซังกุงหุงขึ้นมานั้นได้รับคะแนนมากที่สุด
ผลการนับคะแนนออกมาว่าฮันซังกุงเป็นฝ่ายชนะ ถึงแม้ว่านางกำนัลทั้งหลายต่างรู้สึกว่าข้าวที่แชซังกุงหุงขึ้นนั้นหอมกรุ่นก็จริง แต่กลับรู้สึกว่ารสชาติของฮันซังกุงถูกปากมากกว่า ที่แท้ฮันซังกุงรู้ว่านางกำนัลทั้งหลายชอบกินข้าวแบบใด ดังนั้นนางจึงหุงข้าวได้ถูกปากนางกำนัลทั้งหลายเหล่านั้น   ฮองเฮาทรงประกาศว่าฮันซังกุงเป็นผู้ชนะเลิศการแข่งขันหุงข้าว พระนางรับสั่งต่อไปว่าคำพูดของฮันซังกุงให้ถือเป็นคำพูดของพระนาง จากนั้นฮองเฮาก็มีรับสั่งให้นางกำนัลฝ่ายในถีเตี้ยววางมืองานในครัวหลวงชั่วคราวไปก่อน

[สุเกียง]

ตอนที่ 27
นางกำนัลฝ่ายในถีเตี้ยวเล่าถึงการแข่งขันและผลการแข่งขันให้โอดึมโฮฟัง  โอดึมโฮเกรงว่าต่อไปจะมีผลกระทบต่อผลประโยชน์ของตน แชปันซุกบอกโอดึมโฮว่าจะปรึกษาหารือแชซังกุงว่าจะทำอย่างไรต่อไป แชซังกุงกลับไม่ยอมรับความพ่ายแพ้ในการแข่งขันครั้งนี้ ฮันซังกุงและซอจังกึมพากันไปเซ่นไหว้ดวงวิญญาณชองซังกึม จากนั้นฮันซังกุงก็ตามซอจังกึมไปเซ่นไหว้ดวงวิญญาณพ่อแม่ของซอจังกึม ฮันซังกุงทำของเสวยถวายพระเจ้าจุงจง พระเจ้าจุงจงทรงโปรดน้ำแกงที่ฮันซังกุงนำขึ้นถวาย ในที่สุดงานในครัวหลวงก็เป็นระเบียบขึ้นมา
ซอจังกึมต้องการพบกับเพื่อนสนิทของปักเมียงยอที่ทำงานอยู่ในวังหลวง ดังนั้นจึงเขียนจดหมายนัดแล้ววางไว้ที่เก็บน้ำส้มสายชู มินจุงโฮกำลังสืบเรื่องการเบิกจ่ายของในครัวหลวงจำเป็นต้องขอความร่วมมือจากนางอย่างยิ่ง มินจุงโฮพบบันทึกการเบิกจ่ายของในครัวหลวง แต่กลับไม่พบสิ่งผิดปกติแต่อย่างใด     ดังนั้นจึงลองหาวิธีอื่นดู  แชซังกุงต้องการให้ฮันซังกุงย้ายนางไปทำงานที่โรงหมัก แต่ขอให้กึมยองได้ทำงานในครัวหลวงต่อไป ฮันซังกุงประกาศหน้าที่รับผิดชอบใหม่ให้แก่นางกำนัลทั้งหลาย นางกำนัลส่วนใหญ่ได้ทำงานเดิมที่ทำอยู่ มีเพียงซอจังกึมเท่านั้นที่ได้รับการแต่งตั้งให้รับผิดชอบเรื่องการเบิกจ่ายของในครัวต่างๆของวังหลวง
ซอจังกึมตรวจตามครัวต่างๆในวังหลวง นอกจากครัวหลวงแล้ว วัตถุดิบที่เหลือจากการเบิกออกมาไม่ได้มีการส่งคืน เรื่องนี้เองทำให้ต้นเครื่องหลวงตำหนิบรรดานางกำนัลทั้งหลายเป็นการใหญ่ นึกไม่ถึงว่าบรรดานางกำนัลต่างตอบเป็นเสียงเดียวกันว่าที่แล้วมาก็เป็นเช่นนี้ทั้งนั้น บรรดานางกำนัลทั้งหลายต่างพากันไปหานางกำนัลฝ่ายในถีเตี้ยวเพื่อปรึกษาหารือว่าจะทำอย่างไรกันต่อไป นางกำนัลฝ่ายในถีเตี้ยวไปขอความช่วยเหลือจากแชซังกุง แชซังกุงจึงสั่งให้ลิ่งลู่ไปขโมยสมุดบัญชีจากซอจังกึมมาให้ได้

[สุเกียง]

ตอนที่ 28
ซอจังกึมพบว่าสมุดบัญชีหายไป ดังนั้นจึงออกตามหา เรื่องนี้ล่วงรู้ถึงฮันซังกุง ฮันซังกุงเชื่อว่าจะต้องมีคนนำสมุดบัญชีมาคืนดังเดิมอย่างแน่นอน เมื่อซอจังกึมกลับไปยังห้องนอน นางพบว่าลิ่งลู่อยู่ในห้องของนาง และสมุดบัญชีก็นำมาวางไว้ที่เดิม ทำให้ซอจังกึมสงสัยว่ายองโนเอาสมุดบัญชีไป ไม่เพียงเท่านั้น ที่สำคัญสมุดบันทึกก็ยังหายไปด้วย
ในห้องครัว ยองโนได้นำสมุดบันทึกออกมาดู นึกไม่ถึงว่าสมุดบันทึกได้ถูกเยินเซ็งแย่งชิงไป ขณะที่ยองโนและเยินเซ็งกำลังมีปากเสียงกันอยู่นั้นเอง ฮันซังกุงได้เปิดสมุดบันทึกดู นางพบว่าสมุดบันทึกเล่มนี้เป็นสมุดบันทึกของปักเมียงยอ  ยองโนรู้ดีว่าทำผิดมหันต์  ดังนั้นจึงไปหาแชซังกุง  ยองโนบอกกับแชซังกุงว่าสมุดบันทึกไม่ใช่ของฮันซังกุง ที่สำคัญซอจังกึมให้ความสำคัญกับสมุดบันทึกเล่มนี้มาก แชซังกุงครุ่นคิดอยู่นาน ในที่สุดนางก็คิดออกว่าสมุดบันทึกการทำอาหารเล่มนี้ต้องเป็นของปักเมียงยอ เชื่อว่าซอจังกึมจะต้องเป็นลูกสาวของปักเมียงยออย่างแน่นอน
กึมยองสอบถามยองโนถึงได้รู้ว่าฮันซังกุงและซอจังกึมยังไม่รู้ว่าศัตรูเป็นใคร จากนั้นแชซังกุง และกึมยองก็พากันพูดถึงเรื่องราวในอดีต แชซังกุงยอมรับกับกึมยองว่านางเป็นคนให้ร้ายปักเมียงยอจนนางตาย นึกไม่ถึงเลยว่าซอจังกึมจะเป็นลูกสาวของปักเมียงยอ กึมยองตกใจมากเมื่อรู้ว่าซอจังกึมเป็นลูกสาวของปักเมียงยอ
โอดึมโฮรู้ดีว่าการจัดซื้อมีปัญหา ดังนั้นแต่ละหน่วยงานจึงถูกตรวจสอบ เมื่อโอดึมโฮไปหานางกำนัลฝ่ายในถีเตี้ยวถึงรู้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นถูกส่งให้พระธรรมนูญหลวงตรวจสอบ โอดึมโฮนัดพบกับแชปันซุกที่หอนางโลมเพื่อปรึกษาหารือกันว่าจะทำอย่างไรกันต่อไป พระเจ้าจุงจงทรงรู้ว่าแชปันซุกสมคบกับกลุ่มพ่อค้า    ดังนั้นจึงมีรับสั่งให้การจัดซื้อต้องโปร่งใส
โอดึมโฮและแชปันซุกปรึกษาหารือกันว่าจะทำอย่างไรกันต่อไปดี ทั้งสองล่วงรู้ว่ามีคนของพระธรรมนูญหลวงเข้ามาแทรกแซงเรื่องนี้  จะต้องสืบให้ได้ว่าคนคนนี้เป็นใคร  ยองโนนำจดหมายที่ปักเมียงยอเขียนถึงซอจังกึมมอบให้กึมยอง เนื้อความในจดหมายกล่าวถึงเรื่องราวที่ปักเมียงยอถูกคนให้ร้าย กึมยองตกใจมากเมื่อรู้เนื้อความในจดหมาย จากนั้นกึมยองก็รีบรุดไปหาแชซังกุงทันที

[สุเกียง]

ตอนที่ 29
เจ้าหน้าที่คนหนึ่งจากพระธรรมนูญหลวงรู้จากปากดังดึ้กดูว่ามินจุงโฮ,ซอจังกึมและฮันซังกุง รู้จักกันเป็นอย่างดี หลังจากที่สืบแล้วพบว่ามินจุงโฮไม่มีใครคอยคุ้มหัว ดังนั้นจึงนำเรื่องนี้ไปบอกกับโอดึมโฮ   แชซังกุงและแชปันซุกพากันปรึกษาหารือกันว่าจะเล่นงานมินจุงโฮและฮันซังกุงอย่างไรดี ในเวลานี้เอง แชปันซุกถึงรู้ว่าซอจังกึมเป็นลูกสาวของปักเมียงยอ
กึมยองเกรงว่ามินจุงโฮจะมีภัย ดังนั้นจึงเกลี้ยกล่อมมินจุงโฮให้ไปขอโทษโอดึมโฮ แต่ทว่ากลับได้รับคำปฏิเสธจากมินจุงโฮ กึมยองไม่มีทางเลือกจึงนำเรื่องความสัมพันธ์ของมินจุงโฮและซอจังกึมขึ้นมาข่มขู่ ที่แท้การที่กึมยองทำเช่นนี้นั้นเพราะไม่ต้องการให้มินจุงโฮมีภัย นางเชื่อว่าการที่มินจุงโฮยอมลามือนั้นเพราะเป็นห่วงความปลอดภัยของซอจังกึม ต่อมา มินจุงโฮขอย้ายกลับเข้าไปทำงานเป็นทหารองครักษ์และไปจากเมืองฮั่นหยาง หลังจากที่ซอจังกึมรู้เรื่องนี้แล้วก็ไปสอบถามความจริงจากมินจุงโฮ นึกไม่ถึงว่า มินจุงโฮกลับไม่บอกเหตุผลให้ซอจังกึมรู้ ฮันซังกุงเรียกประชุมนางกำนัลทั้งหลาย นางกล่าวกับนางกำนัลทั้งหลายว่าเดิมทีจะสืบเรื่องสมุดบัญชี แต่เรื่องนี้ก็ขอให้แล้วกันไป ทำให้นางกำนัลทั้งหลายเบาใจลง
กึมยองบอกแชซังกุงว่าจะเล่นงานฮันซังกุงและซอจังกึมเอง ซอจังกึมครุ่นคิดว่าเพราะเหตุใดเพื่อนสนิทของปักเมียงยอไม่ปรากฏตัวออกมาเสียที นางคิดต่อไปว่าจะนำจดหมายฉบับนั้นไปให้ฮันซังกุงดู    เมื่อซอจังกึมไปตรวจสอบน้ำส้มสายชู นางพบว่าจดหมายที่นางเขียนไว้ยังอยู่ที่เดิม ไม่นานนัก  ซอจังกึมก็พบว่าฮันซังกุงเข้าไปในห้องครัวหลวง และฮันซังกุงก็พบจดหมายที่ซอจังกึมนำมาไว้ ในที่สุดฮันซังกุงและซอจังกึมก็ยอมรับกัน
ฮันซังกุงเล่าเรื่องความสัมพันธ์ของนางกับปักเมียงยอให้ซอจังกึมฟัง จากนั้นางก็ถามสาเหตุการตายของปักเมียงยอจากซอจังกึม หลังจากที่ซอจังกึมและฮันซังกุงทบทวนเรื่องราวที่เกิดขึ้นแล้วก็พบว่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดเป็นฝีมือของแชซังกุง ซอจังกึมต้องการนำจดหมายที่ปักเมียงยอเขียนขึ้นให้ฮันซังกุงอ่าน นึกไม่ถึงว่าจดหมายฉบับนั้นได้หายไปแล้ว

[สุเกียง]

ตอนที่ 30
กึมยองปฏิญาณว่าจะเล่นงานซอจังกึมและฮันซังกุงให้ได้     แชปันซุกมอบยาพิษห่อหนึ่งให้กึมยอง ซอจังกึมและฮันซังกุงกำลังตกอยู่ในอันตรายมากขึ้นทุกที  
ยองโนยืนกรานว่านางเก็บสมุดบันทึกได้ในห้องครัว ทำให้ฮันซังกุงเล่นงานลิ่งลู่ได้ไม่ถนัดนัก นึกไม่ถึงว่าการที่ทำเช่นนี้กลับเป็นการยอมรับว่าฮันซังกุงและซอจังกึมเป็นพวกเดียวกัน ฮันซังกุงสั่งขังยองโนในห้องเก็บของเพื่อไม่ให้ยองโนติดต่อกับแชซังกุง ฮันซังกุงบอกซอจังกึมว่าแชซังกุงจะต้องเล่นงานพวกเราต่อไปอย่างแน่นอน
กึมยองพบว่ายองโนหายตัวไป ต่อมากึมยองสืบพบว่าก่อนที่ยองโนจะหายตัวไปนั้น ยองโนได้พบหน้าฮันซังกุงมาก่อน กึมยองเชื่อว่าต้องมีเรื่องไม่ชอบมาพากลเกิดขึ้นอย่างแน่นอน ฮันซังกุงต้องการตัดไฟเสียแต่ต้นลม ดังนั้นจึงย้ายแชวังกุง,กึมยองและยองโนไปทำงานที่ตำหนักไท่ผิง ที่สำคัญนางได้ยึดหนังสือผ่านเข้าออกวังหลวงของพวกนางเอาไว้ด้วย แต่ถึงกระนั้นก็ตามฮันซังกุงก็ยังรู้สึกว่ายังไม่ปลอดภัย ดังนั้นจึงบอกซอจังกึมไปขอความช่วยเหลือจากมินจุงโฮ
ซอจังกึมรู้จากดังดึ้กดูว่ามินจุงโฮยังคงอยู่ที่ฮั่นหยางโดยพักอยู่กับดังดึ้กดู หลังจากที่มินจุงโฮรู้เรื่องของซอจังกึมแล้ว มินจุงโฮก็รับปากว่าจะช่วยหาเบาะแสพ่อของซอจังกึมให้ได้ เวลานี้ซอจังกึมกลัดกลุ้มใจเป็นอันมาก มินจุงโฮกล่าวกับซอจังกึมว่าตนยินดีแบ่งรับความทุกข์จากนางเป็นการแสดงความจริงใจและความห่วงใยนางอย่างแท้จริง