สิ่งลึกลับ

[naris]

ท่านเชื่อหรือไม่? ว่าสิ่งที่ลึกลับที่สุดในโลกนี้ คือเรื่องธรรมดาๆที่ทุกคนมองข้ามไปหมดนั่นเอง เช่น
1)พุทธะในตัวตนของตนเอง-ที่ทุกคนมีอยู่แล้ว แต่มองไม่เห็น และไม่พยายามหรืออยากจะมองเห็นมันเสียด้วย ทั้งๆที่ ถ้าเห็นแล้วเขาจะหลุดพ้นจากความทุกข์โดยสิ้นเชิง พุทธะ-ตัวนี้คือ ผู้รู้-ผู้ตื่น-ผู้เบิกบาน หมายถึงความเป็นพระพุทธเจ้าในตัวคุณนั่นแหละ......
2)กิเลสในตัวเอง-ทุกคนมี แต่มองไม่เห็นอีกแหละ แต่ชอบไปเห็นของคนคนอื่น แปลกพิลึก.....
3)ผีในตัวเอง-หลายๆคน หรือแทบทุกคนล้วนกลัวผี แต่ไม่น่าเชื่อว่าผีอยู่ในตัวคุณเอง ในท้องคุณน่ะมีแต่ซากศพมีแต่ผี กุ้ง หอย ปู ปลา วัว ควาย แมลงนานาชนิด.......ฯลฯ แต่คุณก็มองไม่เห็นตามเคย....
4)หนอนในตัวคน-มีถึง 80 ชนิด มีตั้งแต่ผิวหนัง ยันไขกระดูก ซับซ้อนหลายชั้น มีทั้งเล็กใหญ่ เกิด ตาย กิน ขี้ เยี่ยว สืบพันธุ์กันอยู่ในตัวคุณไง แต่ก็แปลกอีกที่ทุกคนมองไม่เห็นเหมือนเดิม.......
5)กลิ่นเหม็นสุดๆในท้องคุณ-แปลกมากที่ในท้องคน มีแต่ซากศพเหม็นคลุ้งไปหมด แต่ตัวเองไม่เคยได้กลิ่นเลย คงคุ้นกับมันจนชินไปแล้ว ในขณะที่พวกเทวดา พรหม จะรังเกียจกลิ่นเหล่านี้ พยายามหนีห่างไม่อยากเข้าใกล้คุณเลยหากไม่จำเป็นจริงๆ

[naris]

ไม่ได้เขียนเองนะครับ เห็นแปลกดีไม่รู้ใครเขียน เลยนำมาฝากกันอ่าน

[jaychou]

คุ้นๆว่าเคยสวดมนต์บทนี้ตอนทำวัตรเย็นที่วัดแห่งหนึ่งครับ
แต่หาไม่เจอว่าเรียกว่าบทอะไร

[chatchai]

เคยนึกเหมือนกันว่าเวลาที่กำลังทานข้าวอยู่  ว่าเรากำลังกินซากศพของสัตว์  แค่คิดนิดเดียวก็แย่แล้ว  เลยไม่อยากคิดต่อ

[jaychou]

ผมภาวนาแบบนั้นในช่วงเทศกาลกินเจครับ ได้ผลทีเดียว

[Viewtiful Investor]

เคยดูหนัง Hollywood เรื่องนึง

ฮิปปี้สาว บอกกับเพื่อนว่า แฮมที่เอามาในงานเลี้ยงคือ ซากศพ แล้วก็ทำหน้ารังเกียจ ต่อมาก็หันหน้าไปพี้กัญชาต่อ

สรุปว่า สูปกัญชามีศีลธรรมกว่ากินแฮม

[Tongue]

เชื่อครับ โดยเฉพาะข้อ 1 กับ 2 แล้วก็ไม่ง่ายด้วยที่จะได้เจอ
เจอแล้วรู้แล้ว แพ้มันก็มีประจำ

คุ้นๆว่าเคยสวดมนต์บทนี้ตอนทำวัตรเย็นที่วัดแห่งหนึ่งครับ
แต่หาไม่เจอว่าเรียกว่าบทอะไร

ประมาณว่า
...... มีผิวหนังเป็นวงรอบ
เกศา คือ ผม
นผะ คือ เล็บ
.....

บทนี้ฟังแล้ว ซึ้งมากครับ แต่ไม่ทราบเหมือนกันว่าบทอะไร

[Guang Ming]

คุ้นๆว่าเคยสวดมนต์บทนี้ตอนทำวัตรเย็นที่วัดแห่งหนึ่งครับ
แต่หาไม่เจอว่าเรียกว่าบทอะไร

พระสุตตันตปิฎก เล่ม ๒  ทีฆนิกาย มหาวรรค
๙. มหาสติปัฏฐานสูตร (๒๒)  ปฏิกูลมนสิการบรรพ

[๒๗๗] ดูกรภิกษุทั้งหลาย อีกข้อหนึ่ง ภิกษุย่อมพิจารณาเห็นกายนี้
แหละ แต่พื้นเท้าขึ้นไป แต่ปลายผมลงมา มีหนังเป็นที่สุดรอบ เต็มด้วยของ
ไม่สะอาดมีประการต่างๆ ว่า มีอยู่ในกายนี้ ผม ขน เล็บ ฟัน หนัง เนื้อ
เอ็น กระดูก เยื่อในกระดูก ม้าม หัวใจ ตับ ผังผืด ไต ปอด ไส้ใหญ่
ไส้ทบ อาหารใหม่ อาหารเก่า ดี เสลด หนอง เลือด เหงื่อ มันข้น น้ำตา
มันเหลว น้ำลาย น้ำมูก ไขข้อ มูตร ดูกรภิกษุทั้งหลาย เปรียบเหมือนไถ้มีปาก
สองข้าง เต็มด้วยธัญชาติต่างชนิดคือ ข้าวสาลี ข้าวเปลือก ถั่วเขียว ถั่วเหลือง
งา ข้าวสาร บุรุษผู้มีนัยน์ตาดีแก้ไถ้นั้นแล้ว พึงเห็นได้ว่า นี้ข้าวสาลี นี้ข้าว
เปลือก นี้ถั่วเขียว นี้ถั่วเหลือง นี้งา นี้ข้าวสาร ฉันใด ภิกษุก็ฉันนั้นเหมือน
กัน ย่อมพิจารณาเห็นกายนี้แหละ แต่พื้นเท้าขึ้นไป แต่ปลายผมลงมา มีหนัง
เป็นที่สุดรอบ เต็มด้วยของไม่สะอาดมีประการต่างๆ ว่า มีอยู่ในกายนี้ ผม ขน
เล็บ ฟัน หนัง เนื้อ เอ็น กระดูก เยื่อในกระดูก ม้าม หัวใจ ตับ ผังผืด
ไต ปอด ไส้ใหญ่ ไส้ทบ อาหารใหม่ อาหารเก่า ดี เสลด หนอง เลือด
เหงื่อ มันข้น น้ำตา มันเหลว น้ำลาย น้ำมูก ไขข้อ มูตร ดังพรรณนามา
ฉะนี้ ภิกษุย่อมพิจารณาเห็นกายในกายภายในบ้าง พิจารณาเห็นกายในกายภาย
นอกบ้าง พิจารณาเห็นกายในกายทั้งภายในทั้งภายนอกบ้าง พิจารณาเห็นธรรมคือ
ความเกิดขึ้นในกายบ้าง พิจารณาเห็นธรรมคือความเสื่อมในกายบ้าง พิจารณาเห็น
ธรรมคือทั้งความเกิดขึ้นทั้งความเสื่อมในกายบ้าง ย่อมอยู่ อีกอย่างหนึ่ง สติของ
เธอที่ตั้งมั่นอยู่ว่า กายมีอยู่ ก็เพียงสักว่าความรู้ เพียงสักว่าอาศัยระลึกเท่านั้น
เธอเป็นผู้อันตัณหาและทิฐิไม่อาศัยอยู่แล้ว และไม่ถือมั่นอะไรๆ ในโลก ดูกร
ภิกษุทั้งหลาย อย่างนี้แล ภิกษุชื่อว่าพิจารณาเห็นกายในกายอยู่ ฯ

[nano]

[quote="chatchai"]เคยนึกเหมือนกันว่าเวลาที่กำลังทานข้าวอยู่