ธรรมะ ธรรมชาติ

[wiras]

ในเวปนี้ บันเทิงธรรมของหลวงพ่อปราโมทย์มี 19 ตอน
แต่ีที่ผม save เอาไว้จะมี 20 ตอน ตอนที่20 นั้นท่านกล่าวถึง
อนุสานีปาฏิหารย์ของหลวงปู่ดูลย์

[por_jai]

ผมไม่มีอะไรคัดค้านครับ
     พูดอะไรเกี่ยวกับหลวงปู่ดูลย์จะเกรงอะไรครับ
     ต่อให้ตอนที่ท่านยังไม่ละสังขารไป
     ท่านก็มีแต่เมตตาจะให้
     พวกวังวนอยู่ในวัฏสงสารอย่างพวกเราอยู่แล้ว
     แต่ถ้าคุณwirasไม่แน่ใจก็พีเอ็มมาให้ผมอ่านก่อนก็ได้
     ผมพอทราบกฏกติกาของทางเวบเขาอยู่บ้าง...

[wiras]

บันเทิงธรรม ตอนที่ 20

20. อนุสานีปาฏิหารย์ของหลวงปู่ดูลย์  อตุโล

[ศิษย์เซียน007]

สำหรับท่านที่อาศัยอยู่แถวสุขุมวิทและมีความสนใจในการทำสมาธิครับ ที่วัดธรรมมงคล(อยู่แถวต้นซอยสุขุมวิท101ครับ)  เปิดสอนหลักสูตร"ครูสมาธิ"ฟรีครับ พัฒนาหลูกสูตรโดยท่านเจ้าอาวาสครับ

ปล. ท่านเจ้าอาวาสเป็นศิษย์หลวงปู่มั่นครับ  :)

ขอบคุณคุณ wiras ครับ น่าสนใจมากครับ  :mrgreen:

[f.escape]

ขอบพระคุณ K.weras ค่ะ

[กล้วยไม้ขาว]

ขอบคุณทุกคนครับ ที่นำสิ่งดี ๆ มาแบ่งปันเสมอ

[Dech]

ขอขอบพระคุณ K.weras ครับ
   

เป็นเรื่องที่เคยได้ยินหลวงพ่อท่านเล่าให้ฟังใน CD บ่อยๆครับ แต่ที่เขียนไว้นี้มีรายละเอียดบางส่วนที่ปลีกย่อยกว่าครับ

ขอบคุณอีกครั้งครับ

[Amadeus]

ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย

ขอบคุณ K.weras มากครับ  :)

[nano]

ขอขอบคุณคุณf.escape  และคุณwiras ด้วยครับที่นำบันเทิงธรรมมาได้อ่านกัน

พี่นาโน ขยายความหน่อยครับที่ผมมาร์คสีไว้
พี่ผ่านเวทนามาได้อย่างไรครับ
เวทนากายหรือเวทนาใจ
เล่าเท่าที่ภาษามันเอื้อก็ได้ครับ

ขอเล่าเริ่มต้นมูลเหตุมาจากครั้งหนึ่งญาติธรรมที่เป็นศิษย์หลวงพ่อจรัญ วัดพิกุลทอง   ได้ถามผมว่าเคยผ่านเวทนาหรือเปล่า   ผมตอบว่าไม่เคยได้ยินเลย   ช่วยอธิบายให้ฟังหน่อย   หลังจากนั้นก็ตั้งใจไว้ว่าสักวันหนึ่งจะขอทำให้ผ่านให้ได้   (ขณะนั้นยังศึกษาตามแนวหลวงพ่อฤาษีฯวัดท่าซุงอยู่)   จนท่านมรณะภาพ   ผมเหมือนกับไร้ที่พึ่ง   เหมือนกับโดนปล่อยเกาะอยู่กลางทะเล   แล้วเริ่มรู้สึกว่าจะต้องขวนขวายช่วยเหลือตนเอง   ไม่งั้นไปไม่รอดแน่    จนไปเจอเหตุการณ์บางอย่างที่ทำให้ได้คิดว่า   เราศึกษาปฎิบัติมาจนป่านนี้แล้วยังขาดสติอยู่เนืองๆอีกหรือนี่   แบบนี้แล้วจะพ้นทุกข์ได้ยังไง    ทำให้นึกถึงคำพูดหลายครั้งของพระบางองค์ที่บอกให้ฝึกแนวสติปัฎฐาน   แต่ผมไม่เชื่อเพราะคิดเองว่าจะพ้นทุกข์ได้ต้องนั่งสมาธิอย่างเดียว    แต่สุดท้ายที่ผ่านมาร่วมยี่สิบปีก็ได้แค่สมาธิหัวตอ   เพราะไม่เข้าใจหลังจากทำสมาธิแล้วไม่สามารถยกจิตเข้าสู่วิปัสสนาญาณได้   เนื่องจากขาดผู้ชี้แนะ

แล้ววันหนึ่งมีเพื่อนสหธรรมิกมาชวนผมไปปฎิบัติธรรมที่วัดใกล้บ้าน   ว่ามีพระปฎิบัติดี   มาสอนเพื่อนในการเจริญสติ    สอนเดินจงกลมด้วย    เรื่องเดินจงกลมผมอยากฝึกมานานแล้ว   ก็ดีเลยซิครับ   ช่วงไปวัดตอนเย็นผมก็จะฝึกเดินอยู่ 1 ชม. แล้วท่านก็จะเทศสอน ครึ่ง-ชั่วโมงแทบทุกวัน   เวลานั้นยังจำได้ว่าเป็นช่วงหุ้นตกจาก1700เศษลงมา   ภาวะทางจิตผมย่ำแย่มากๆ    ยิ่งท่านบอกว่าการที่ช่างปั้นหม้อจะปั้นหม้อคุณภาพดีได้ก็ต้องนวดทุบดินจนกว่าจะได้ที่   ผมก็โดนน่วมจนเกือบจะไม่รอด   คุยกับเพื่อนว่าไม่ไหวแล้ว   ขอถอนตัวไม่ไปอีกดีกว่า   แต่เพื่อนก็ขอให้ลองดูอีกสักครั้ง   ถ้าไม่ไหวค่อยเลิก   เอาก็เอา   ลองสู้อีกสักตั้ง  ( ก็ทิฐิมานะมันแรงนะครับ   คิดว่าตนเองเรียนมาก็ไม่น้อย  อีโก้จัดเหมือนกัน )

แต่พอเริ่มเข้าที่   ช่วงนั้นเริ่มตื่นตีสี่มาเดินอีกหนึ่งชั่วโมง  แล้วทำวัตรเช้าเสร็จนั่งสมาธิต่ออีกหน่อย   จนระยะหลังรู้สึกว่าตีสี่ยังสายไปหน่อยเลย  
มีอยู่ครั้งหนึ่ง ตื่นขึ้นมาดูนาฬิกา  พึ่งจะตี2เอง   ขอนอนต่ออีกหน่อยดีกว่า   พอเคลิ้มๆจะหลับเท่านั้นเอง   มี่เสียงตะโกนเรียกชื่อผมดังลั่นข้างหู   ผมสะดุ้งรีบลุกอย่างเร็วไว   หลังจากนั้นถ้ารู้สึกตัวเมื่อไหร่เป็นต้องลุกจากที่นอนทันทีเลยครับ   ปฎิบัติแบบนี้อยู่สามเดือนเศษ    ซึ่งผมเรียกช่วงนี้ว่าเป็นช่วงติวเข้ม  

ในระหว่างนี้มีอยู่วันหนึ่งตอนเช้าหลังจากนั่งสมาธิเสร็จ   ลืมตาขึ้นมาเห็นเทียนไขที่เชิงเทียนเหลืออยู่นิดเดียว   เลยคิดจะนั่งต่อแล้วอธิฐานว่า   ตราบใดเทียนนี้ยังไม่มอดจะไม่ลุกจะที่นั่ง    เอ้อเฮอเฮะ   งานนี้เป็นเรื่องเลย   นั่งๆไปลืมตามากี่เที่ยว   เทียนก็ไม่ดับสักกะที   เลิกก็ไม่ได้    มันปวดทุกทรมานมาก    กระดูกขานี้ปวดจนเหมือนกับจับเอากระดูกขาเราสองข้างมาจับรวมคู่กัน   แล้วบิดเหมือนกับบิดผ้าให้มันแห้งอย่างนั้นแหละ    ปวดจนน้ำตาเล็ด   นึกถึงคำพูดของเพื่อนเลยว่า   ปวดจนตูดสั่น  555  แต่ตอนนั้นขำไม่ออก   วิชาที่ฝึกฝนทั้งหมด   นำมาต่อสู้กับขันธมารตัวนี้   ทำยังไงก็สู้เขาไม่ได้   จนสุดท้ายหมดวิธีสู้   ขอยอมแพ้ครับ   ตายเป็นตาย   ขอยอมตาย   เลยนึกแต่   ตายๆๆๆๆๆอย่างเดียว    หลังจากนั้นไม่นาน   มันกลับเกิดเหตุการณ์บางอย่างขี้น   ถ้าใครเคยดูหนังกำลังภายใน  ตอนที่พระเอกทำสมาธิเดินลมปราณ   ช่วงจะผ่านด่านเป็นตาย   จะเห็นนั่งเหงื่อแตกโทรมกาย   แล้วมีภาพเปรียบเหมือนนั่งอยู่ในกองเพลิง  แล้วเปลี่ยนสลับเป็นภาพเหมือนนั่งอยู่ท่ามกลางหิมะตก    และแล้วในที่สุดหลังจากนี้ก็ทำให้เรารู้สึกได้ว่า   ความรู้สึกคิด  ทิฐิมานะ  จิตใจเปลี่ยนไปหมดเหมือนกบที่อยู่ในกะลา   ได้เปิดกะลาให้หงายออก    ทำให้เข้าใจที่อาจารย์พูดเลยว่า   ที่เรียนรู้มาทั้งหมดนั้นไม่ใช่ของจริง

[por_jai]

ไปเซเว่นซื้อเถ้าแก่น้อย กับเป๊ปซี่มาแล้ว
      ปูเสื่อรอฟังต่อครับเฮีย

[ศิษย์เซียน007]

คุณพี่nano ได้เรียนรู้ของจริงโดยได้เข้าใจไตรลักษณ์จากการปฏิบัติธรรมอย่างเต็มที่นับถือๆครับ การปฏิบัติธรรมจนกระทั่งเห็นทุกข์แปลงเปลี่ยนเป็นความไม่เที่ยงนั้นต้องอาศัยขันติอย่างมากมายเลยครับจากที่ผมได้อ่านมาผู้ปฏิบัติธรรมจะนึกในใจเหมือนคุณพี่เลยครับว่า "ตายเป็นตาย ,เป็นไงเป็นกัน"เพราะทรมานมาก  

ปล. มีผู้ปฏิบัติธรรมบางท่านกล่าวว่าถ้าต้องการเห็นผลจากการปฏิบัติจริงๆน่าจะเริ่มด้วยการเดินจงกรมให้เป็นก่อนครับ ฝึกเดินจงกรมไปเรื่อยๆจนกระทั่งจิตเริ่มนิ่งได้แล้วหรือจิตรวมกันได้แล้วครับซึ่งอาจจะใช้เวลาหลายวัน เป็นเดือนหรือหลายเดือนก็ขึ้นกับจิตของผู้ปฏิบัติเองครับ(เคล็ดลับคือให้คิดแบบท่านซุนวูครับ "เมือเริ่มแล้วอย่าได้หยุด"จะเห็นผลอย่างแน่นอนครับ นั่นก็คือ ฝึกปฏิบัติทุกวันช่วงเวลาใดก็ได้) แล้วค่อยผึกนั่งสมาธิจะเห็นผลได้อย่างชัดเจนในเวลาไม่นานครับ:B


รอฟังตามเฮียพอใจด้วยคนครับ

[nano]

หลังจากผมเลิกนั่งสมาธิ   ดูเวลาหกโมงเช้าพอดี   นึกไม่ถึงว่าเป็นวันที่ 23 ต.ค. ซะอีก   เลยจำวันได้แม่นไม่ลืม     ด้วยความสงสัยผมไปดูที่เชิงเทียนว่าไฟทำไมไม่ดับเสียที   เห็นแล้วได้แต่ขำตัวเอง   ก็เชิงเทียนเป็นแบบทองเหลือง   ตรงที่ปักเทียนเป็นเหมือนถ้วยน้อยๆ   น้ำตาเทียนที่ไหลย้อยละลายอยู่ทีเชิงเทียนเป็นเชื้อไฟได้เป็นอย่างดี    กลายเป็นว่าผมต้องโดนภาคบังคับไปโดยปริยาย     แต่ก็ถือว่าเป็นการโชคดีจริงๆ  

มีเรื่องบางอย่างผมไม่กล้าเขียนลงรายละเอียดมากกว่านี้จริงๆ   ขนาดนี้ผมยังต้องพิจารณาว่าเหมาะควรหรือเปล่า    เพราะบางสิ่งต้องรู้เองเห็นเอง   จากการปฎิบัติด้วยตัวเองเกิดได้เฉพาะตน(ปัจจัตตัง)   ไม่งั้นถ้าเราเกิดความสงสัยขึ้นมา    ก็ต้องมาเคลียร์อีกว่าที่รู้นี้รู้จากภายนอกหรือจากภายใน  เป็นสัญญาเก่าหรือเปล่า  ( การรู้ทำให้เกิดปัญญา)

การรู้จากภายนอก  คือ  ๑. จินตยมปัญญา--การตรึกนึกคิด
                                ๒. สุตตยมปัญญา--การได้ฟัง เรียนรู้จากผู้อื่น
การรู้จากภายใน     ตือ  ๓. ภาวนายมปัญญา--การรู้จากผู้รู้  ตัวรู้   จิต

การรู้จากภายนอกจะเป็นแค่รู้จากสัญญา(ความจำได้หมายรู้)เท่านั้น  ยังไม่ใช่ของจริง  
ในการเจริญสตินั้น  ถ้าเราตามรู้  ตามดู   ตามเห็น  วางใจให้เป็นกลางได้   ไม่ว่าจะอยู่ในอิริยาบทใด   ยืน  เดิน  นั่ง  นอน   ใจเบาๆสบายๆ   สิ่งที่ต้องการรู้ก็จะรู้ได้  

เรื่องจริงครับ   ที่ว่าอยากจะรู้   คิดคิดเท่าไรก็ไม่รู้   เมื่อหยุดคิดจึงรู้( ก็ที่เฮียพอใจใช้สองคำนั้นไงครับ---ปล่อยวาง)  และในการปฎิบัติจะขาดสองอย่างนี้ไม่ได้เลย  คือ  โยนิโสมนสิการ(ความคิดที่แยบคาย)   ปรโตโฆษะ(กัลยาณมิตร)    และเมื่อลงมือปฎิบัติยิ่งขาดไม่ได้คือ  แนวทางและวิธีการที่ถูกต้อง ( คนส่วนใหญ่จะรู้แนวทาง  แต่ขาดวิธีการ)    และที่สำคัญยิ่งของจุดเริ่มต้น  คือ  การทำความคิดเห็นให้ตรงที่เป็นสัมมาทิฏฐิ   ไม่งั้นเมื่อเริ่มต้นผิด  ต่อไปก็จะผิดตลอด

มีนักศึกษาธรรมที่มีความรู้ดีกรีทางโลกสูงๆจำนวนไม่น้อยที่เข้าใจผิดที่คิดว่าผลของกรรม  หรือหลักธรรมในหลายๆเรื่องประมวลได้โดยหลักตรรกกะ(เพื่อนผมเองอ่ะ)   นี่เขาไม่เข้าใจในสัจจะธรรม   กฏแห่งกรรม   ทำดีได้ดี  ทำชั่วได้ชั่ว  ๑ไม่มี๒ เลยหรือไง   ผมละงงจริงๆ

อ้อ...ช่วงปฎิบัติติวเข้มนั้น   ในเวลาระหว่างวัน    ผมจะต้องไปบ้านเพื่อนสนทนาธรรมทุกวันๆละ  2-3 ชม.   บางทีก็ไปหาอาจารย์พูดคุยครั้งละ 2-3 ชม. เช่นกัน  

การที่ผมได้อาจารย์องค์นี้  ผมยังได้ข้อสรุปข้อหนึ่งว่า    การที่เราจะได้อาจารย์ที่ดีว่ายากแล้ว   อาจารย์ที่ดีจะหาลูกศิษย์ที่ดียิ่งยากกว่า   ก็กว่าผมจะได้พบอาจาย์ที่มีความเมตตาที่จะสอนเราแบบตัวต่อตัว   ก็ผ่านมาร่วมยี่สิบปี   แต่เพื่อนผมก็ใช้เวลาร่วมสามสิบปีเหมือนกัน   กว่าจะมาพบท่าน   ( เพื่อนผมคนนี้ก็ได้ดีเหมือนกันนะครับ   )

นี่ก็ดึกแล้วพอก่อนดีกว่า

[wiras]

อนุโมทนาด้วยครับคุณ nano   นับว่าเกิดมาไม่เสียเวลาเปล่าจริงๆครับ

[por_jai]

เฮียนาโนครับ
     ผมไม่กล้าพอจะใช้วิธีตายเป็นตายของเฮียครับ
     เนื่องจากมีกิ๊ก(ห่วง)เยอะครับ กลัวเขาเดือดร้อนเกิดผมเป็นไรไป
     ผมใช้วิธีกระจายเวทนาครับ
     เวลาผมนั่งสมาธิแล้วทุกขเวทนามันก็ต้องมาเยือนทุกครั้งไป
     ผมเอาจิตไปดูมันๆก็ยิ่งปวด
     ก็เลยย้ายจิตเอาไปดูที่อื่นดูแขนดูขาดูหัวดูลมหายใจดูอะไรก็ได้อย่างอื่ืน
     เวทนามันก็คลายหายไปได้เหมือนกัน
     แต่วิธีของเฮียนี่เวทนามันหายขาดเลยไหม
     พอเฮียนั่งใหม่แล้วมันปวดเหมือนเดิมให้เฮียฝ่าด่านอีกไหม
     วิธีของผมนี่พอนั่งใหม่ก็ปวดใหม่ ก็ต้องว่าำกันไปเป็นครั้งๆไป
     พระอาจารย์แม็คผมสิครับเรื่องนี้เก่งจริงๆ
     พากันไปนั่งฟังอ.สุรวัฒน์สนทนาธรรมอยู่2ชั่วโมง
     เห็นหมอแม็คแกนั่งอยู่ท่าเดียวไม่ได้ขยับซักนิด
     พอเลิกผมถามแกว่าเมื่อกี้รู้ตัวหรือเปล่าว่านั่งไม่ได้เปลี่ยนอิริยาบถเลย
     แกบอกว่าไม่รู้ ก็ใจมันไปอยู่ที่หัวข้อที่สนทนาธรรมกัน
     ผมบอกว่านี่ลืมกายไปแล้วใช่ไหม
     เขาก็หัวเราะหึ หึว่าคงงั้นมั๊ง

[MO101]

เรียนถามท่าน Nano เหตุใดจึงบวช

[por_jai]

พี่wirasครับ
     ไม่ต้องถึงขนาดเฮียนาโนหรอกครับ
     หลวงพ่อเคยเทศน์์
     ผมจำได้แม่นยำ ท่านว่า
     เกิดมาได้ฟังธรรมะของพระพุทธเจ้าแม้เพียงครั้งเดียว
     ก็ถือว่าเกิดมาชาตินี้คุ้มแล้วครับ
     ที่ศรัทธาจนภาวนานี่ำกำไรไม่รู้จะกี่ท่วมต่อกี่ท่วมแล้ว

[por_jai]

เรียนถามท่าน Nano เหตุใดจึงบวช

ปุ๊ผมว่าเฮียเขาไม่ได้บวชนะ
หรือผมอ่านไม่ละเอียด

[wiras]

[quote="por_jai"] พี่wirasครับ

[nano]

อ่านทวนดูที่พิมพ์เขียนมา   เห็นมีตกหล่นอยู่หลายคำหลายที่   ทำให้ความหมายเปลี่ยนไปได้   ต้องกราบขออภัยต่อครูบาอาจารย์    ทั้งผู้ที่ได้มาอ่าน   และขอให้ผู้อ่านได้แต่งเติมแก้ไขในใจให้เหมาะสมตามแต่ควร   และที่จะเกิดขึ้นอีกจากการพูดคุยในกระทู้นี้ด้วย

................................

ตอบคุณMO101  ครับ

เดิมทีแต่แรกผมก็เคยคิดว่าไม่ขอแต่งงานอยากจะบวชตลอดชีวิต   แต่เนื่องจากเป็นลูกคนโต    แม่รบเร้าอยากให้มีครอบครัว   สุดท้ายก็ต้องตามใจผู้ใหญ่    ทำหน้าที่ทางโลกเป็นหัวหน้าครอบครัวให้สมบูรณ์    จนมาระยะหลังก็เตรียมตัวที่จะบวช(ถ้าบวชแล้วก็คงไม่สึก)   เมื่อได้มาศึกษาเรื่องศีล227ข้อ   ค้นอ่านพระวินัยปิฏกแล้วมาเทียบดูพระภิกษุในปัจจุบัน   ทำให้ผมไม่กล้าที่จะบวชครับ   เลยไม่แน่ใจว่าในชีวิตนี้จะได้บวชทางกายหรือเปล่า   แต่สำหรับผมไม่ใช่ประเด็นแล้วครับ

[nano]

เฮียพอใจครับ  เรื่องการตายนี้   คนเรามักจะรับรู้แล้วว่าเกิดมาแล้วทุกคนก็ต้องตาย   หนีความตายไม่พ้น   แล้วขึ้นอยู่กับว่าจะทำใจกันได้แค่ไหน
การที่ผมมาเจอสภาพเช่นนี้   สุดท้ายมันหมดหนทางสู้แล้วนี่ครับ   ตั้งสัจจะไว้แล้ว   ก็ต้องรักษาให้ได้   ในเมื่อไม่รู้จะทำยังไง   ก็เลยยอมตาย

เวลาดูเวทนา   ผมจะเอาจิตวางไว้ตรงลิ้นปี่แล้วดู  เช่น ปวดขา  ขามันปวด คือกายสังขารปวด   ไม่ใช่จิตปวด    ก็ต้องเพียรฝึกจิตแยกออกจากกายให้ได้
เพราะจิตยังไปยึดมั่นถือมั่นว่ากายนี้เป็นเราเป็นของเราอยู่  

ยามนั่งเมื่อเคยผ่านเวทนาแล้ว    ก็ยังสามารถเกิดใหม่ได้อีก   แต่อาการจะไม่มากเหมือนเดิม    ผมเคยลองอีก   แต่รู้สึกว่าไม่มีความจำเป็นต้องทดสอบอีก
ผมก็เลยมาดูลมหายใจเข้าออกแทน(ยามนั่ง)

การเจริญสติปัฎฐาน  จะมีการแบ่งเป็น  ๖ บรรพพะ   คือ

๑.  อานาปานสติบรรพ   ๒. สัมปชัญญะบรรพ   ๓.  อิริยาบทบรรพ   ๔. ธาตุสี่บรรพ   ๕.  ปฎิกูลสัญญาบรรพ   ๖. นวสีวถิกาบรรพ  

ที่ครูบาอาจารย์สั่งสอนให้เราปฎิบัติกัน  มักจะเป็น   ข้อ ๒ กับ ๓

ลมหายใจนี้  ปฎิบัติเป็นได้ทั้ง สมถะ  และ  วิปัสสนา


เวลาที่ผมสนทนาธรรมกับอาจารย์    ช่วงนั้นกระหายในธรรมมาก   พูดคุยครั้งหนึ่ง ๓ ชม. เป็นเรื่องปกติ    การนั่งผมจะนั่งพับเพียบ   ถ้านั่งท่าไหนก็ต้องเป็นท่านั้นเลย   ตัวนี้ต้องตั้งตรง (ท่านเฮียบมากครับ)    พอได้เวลา  ท่านมักจะพูดว่า  มานี่ ๓ ชั่วโมงแล้ว  แล้วผมก็กราบลากลับ    เวลาพูดคุยกันนี้ไม่มีโอกาสขยับตัวเลยครับ   อย่างดีก็ถ้าท่านเข้าห้องน้ำ   ผมก็บีบจับหรือขยับฝ่าเท้านิดหน่อย   กุฎิที่อยู่เป็นไม้   ผมนั่งบนพื้นกระดาน   นั่งจนรู้สึกว่า  กระดูกก้นมันจะติดกับกระดานแล้วครับ    ความปวดนั้นมีอยู่   แต่ก็ไม่เอามัน   พอทนได้

[por_jai]

เล่าต่อครับเฮีย
     ผมว่าเฮียปฏิบัติไปได้ไกลแล้ว
     เล่าสู่กันฟังหน่อยว่าจิตเฮียสลัดอะไรหลุดไปได้บ้าง
     แล้วจัดการกับขันธ์5ไปถึงไหนแล้วครับ

[MO101]

เรียนถามท่าน wiras เห็ตใดจึงไม่ไปหาอาจารย์

[MO101]

ลืมไป ท่านnano และพี่ป้อมตอบได้ดีและชัดเจนแล้วครับ

[f.escape]

[quote="ศิษย์เซียน007"]สำหรับท่านที่อาศัยอยู่แถวสุขุมวิทและมีความสนใจในการทำสมาธิครับ ที่วัดธรรมมงคล(อยู่แถวต้นซอยสุขุมวิท101ครับ)

[wiras]

อย่าเอาลงเลย เจ้าของเขาไม่เอาลง เราจะเอาลงทำไม?

เอ! ผมพลาดความเห็นนี้ของคุณ MO101 ไปได้ยังไงนี่ ตั้งใจไว้ว่าถ้ามีผู้คัดค้าน
ผมก็จะไม่นำมาลง ผมนี่สะเพร่าจริงๆ คงต้องวานให้ท่าน webmaster ลบออก
แล้วครับ

เรียนถามท่าน wiras เห็ตใดจึงไม่ไปหาอาจารย์

เมื่อปีที่แล้วผมไปกราบท่านที่สันติธรรมมาครั้งนึง ท่านบอกให้ดูความเปลี่ยน
แปลงของตัวอัตตาที่มันผุดขึ้นมา    ผมมันพวกนักฟุตบอลครับอย่างที่ท่าน
เคยแซวคุณตึกใน ซีดีแผ่นที่ 26 พวกที่ต้องคอยเลี้ยงลูก รับลูก ส่งลูก เด็ก
สมัยนี้ก็ต้องเรียนนั่น ติวนี่เติมไปหมดไม่ค่อยมีเวลาว่างดูแล้วน่าสงสาร    
แล้วเวลานี้แม่ก็ต้องมีอันเกิดเป็นโรคยอดนิยม ระยะ 4ซึ่งเป็นระยะสุดท้ายขึ้น
มาอีก ต้องคอยดูแลท่านอีกคน  แต่ผมพบว่าเวลาที่มีทุกข์เหมือนขณะนี้กลับ
เป็นเวลาที่เจริญสติได้ดีกว่า   หวังไว้ว่าถ้าภาระเริ่มคลีคลายก็จะได้มีโอกาส
ไปกราบท่านได้บ่อยๆ     เวลานี้ก็ได้แต่เจริญสติในชีวิตประจำวันตามที่ท่าน
สั่งสอนไว้ เมื่อมีเวลาว่างบ้างก็ใช้การเคลื่อนไหวกายเป็นการฝึกทำตามรูป
แบบ ไม่ทราบว่าคุณ MO101 จะช่วยเล่าถึงการปฏิบัติให้ฟังบ้างได้ไหมครับ

[MO101]

เดิมทีไม่ค่อยเชื่อเรื่องฤทธิ ปาติหารเท่าไหร่พอฟังธรรม ได้ 7 วันเลยลองของ
โดนของเล่นซะแล้ว

เจ้าของเขาไม่เอาลง ต้องใช้ระดับจิต กันเลยถึงจะรู้ครับว่าทำไม
สงสัยว่าคนระดับ ตัดเวทนาได้ทำไมไม่บวช  ผมคิดออกครับแต่ถามเพื่อความมันใจ
ส่วนคนที่โพสข้อความแต่ไม่ไปหาอาจรย์ก็ทราบเช่นกันครับว่าทำไม แต่ถามเพื่อความมันใจ
ส่วนพี่พอใจ ถือศีลไม่ครบ

ทราบไหมครับว่าผมอยู่ตรงไหน?
ณ ตอนนี้ยังเป็นคาราวาสไม่ได้ฝัง CD แผ่นที่ 26 ครับ แต่ load ไว้แล้ว

[nano]

[quote="por_jai"] เล่าต่อครับเฮีย

[nano]

หากมีโอกาสได้พบกัน   แล้วค่อยคุยกันดีกว่าครับ

[por_jai]

หากมีโอกาสได้พบกัน   แล้วค่อยคุยกันดีกว่าครับ

เฮียครับทางพุทธว่าเรื่องบังเอิญนั้นไม่มีครับ

จิตเขาอาจมาทดสอบพรหมวิหารข้อฉันทะ วิริยะของเฮีียก็เป็นได้นะครับ
ผมจำได้ว่าปัญหาเรื่องทำนองนี่เกิดกับเฮียบ่อยๆนะครับ
ไม่ใช่แต่โพสเรื่องพุทธนี่หรอก

เวลาผมนั่งภาวนา
เคยมีวันนึงนึกอธิษฐานในใจว่าจะไม่ง่วง
จะไม่ตกเป็นทาสเจ้าโมหะมัน
นั่งไปนั่งมาชักง่วง ก็ซะเงาะซะแงะไปตามสภาพ
แฮ่...มีมือใครไม่ทราบครับ มาลูบต้นคอเย็นวาบเลย
ตั้งแต่นั้นไม่กล้าเลย ไม่ใช่ไม่กล้าง่วงนะ
แต่ไม่กล้าอธิษฐานแบบเดิมน่ะครับ

เพื่อนสนิทผมเป็นสายกายเป็นคนที่มีสมาธิสูงมาก
แต่ปฏิบัติผิด ลองโน่น ลองนี่
พเอาจิตออกนอกไปดูกายเดินไปเดินมา
สนุกไม่พอ
เอาจิตเข้าในไปจับโน่นเจาะีนี่
ปรากฏว่าไปเจาะบริเวณหัวเข้าแล้วติดหนึบปวดหนับ
เห็นลาตายกับแฟนไปหลายรอบแล้ว
แก้ก็ไม่รู้จะแก้อย่างไร
ไปหาหลวงพ่อก็แล้ว หลวงพ่อว่าไปเพ่ง
ให้ใช้วิบากไป
รายนี้ก็ต้องโทรคุยอาการกันเป็นรายวันไป
แต่เท่าที่ดู เริ่มรู้เป็นแล้วแถมเวทนามาเกิดถี่ยิบให้รู้ยิบๆตามไปด้วย
ดูแล้วถ้าผ่านด่านนี้ไปได้
คงไปได้ไกลเชียวแหละ

เฮียนาโนกับคุณwirasครับ เรื่องธรรมนี่จริงๆคุยกันยากนะครับ
ยังมีคนพูดเลยว่า
ศาสนา กับการเมือง ห้ามพูดในวงเพื่อน แตกกันมาเยอะแล้ว
ผมก็หวั่นๆใจอยู่เหมือนกันนะ
เวลาคุยกับพี่น้องในเวบก็เหมือนกันได้ยินแว่วๆบ่อยๆว่า
พี่ป้อมกลายคนเป็นชอบเทศน์ไปตั้งแต่เมื่อไหร่...ท่าทางน่าเบื่อ
ทำให้ร่ำๆว่าจะหยุดๆเหมือนกัน
แต่ที่ยังโพสอยู่
ด้วยกุศลว่าเรารู้น้อย แถมทำชั่วมาเยอะ
อาจมีคนรู้เรื่องนี้มากกว่า
มาเป็นกัลยาณมิตร สั่งสอนเรา
ชักจูงเราไปในทางเดินสายที่ถูกต้อง
ไม่ต้องหลงทางเนิ่นช้าไปเปล่าๆปลี้ๆ
คิดอย่างนี้ก็พอโพสต่อไปได้
ใครไม่เข้าใจ...เราก็ปล่อยวางไป
ใครที่จริตตรงกับเรา แถมยินดีมาสอนเรา
ยอมเล่าเรื่องราวต่างๆให้เราฟัง
เป็นแผนที่ให้เราเดิน เราก็เฮงไป

[por_jai]

เอ! ผมพลาดความเห็นนี้ของคุณ MO101 ไปได้ยังไงนี่ ตั้งใจไว้ว่าถ้ามีผู้คัดค้าน
ผมก็จะไม่นำมาลง ผมนี่สะเพร่าจริงๆ คงต้องวานให้ท่าน webmaster ลบออก
แล้วครับ

เมื่อปีที่แล้วผมไปกราบท่านที่สันติธรรมมาครั้งนึง ท่านบอกให้ดูความเปลี่ยน
แปลงของตัวอัตตาที่มันผุดขึ้นมา    ผมมันพวกนักฟุตบอลครับอย่างที่ท่าน
เคยแซวคุณตึกใน ซีดีแผ่นที่ 26 พวกที่ต้องคอยเลี้ยงลูก รับลูก ส่งลูก เด็ก
สมัยนี้ก็ต้องเรียนนั่น ติวนี่เติมไปหมดไม่ค่อยมีเวลาว่างดูแล้วน่าสงสาร    
แล้วเวลานี้แม่ก็ต้องมีอันเกิดเป็นโรคยอดนิยม ระยะ 4ซึ่งเป็นระยะสุดท้ายขึ้น
มาอีก ต้องคอยดูแลท่านอีกคน  แต่ผมพบว่าเวลาที่มีทุกข์เหมือนขณะนี้กลับ
เป็นเวลาที่เจริญสติได้ดีกว่า   หวังไว้ว่าถ้าภาระเริ่มคลีคลายก็จะได้มีโอกาส
ไปกราบท่านได้บ่อยๆ     เวลานี้ก็ได้แต่เจริญสติในชีวิตประจำวันตามที่ท่าน
สั่งสอนไว้ เมื่อมีเวลาว่างบ้างก็ใช้การเคลื่อนไหวกายเป็นการฝึกทำตามรูป
แบบ ไม่ทราบว่าคุณ MO101 จะช่วยเล่าถึงการปฏิบัติให้ฟังบ้างได้ไหมครับ

เรื่องลบเดี๋ยวผมจัดการให้ตามประสงค์
ผมเองได้อ่านแล้วต้องขอบคุณมากมายครับ
ผมสองคนกับเพื่อนโดนหลวงพ่ออ่านวาระจิตออกตั้งแต่ครั้งแรกที่ไปหา
ตัวอัตตาหนาหนักไม่กล้าออกมาแหยมกับหลวงพ่อท่านหรอก
หลวงพ่อท่านคงรู้ว่า สองคนนี้ถ้าไม่ปรามมันไว้ก่อน
คงจะสอนลำบากอยู่เหมือนกัน
ด้วยขาดศรัทธา
โดนดอกนี้เข้าไป ผมเองก็ศิโรราบแต่โดยดีครับ
ดังนั้นเรื่องอภิญญานี้ ใครไม่เชื่อ ก็เป็นสิทธิของเขานั่นแหละครับ
ส่วนคนที่เจอมายากจะบอกครับถ้าไม่มีหลักฐาน
อย่างผมนี่ดีหน่อย
กล้าโพสเพราะผมมีเพือนเป็นหลักฐาน
เขาก็มีผมเป็นหลักฐานเหมือนกัน

ผมเองตั้งแต่ตั้งกระทู้นี้
มีกัลยาณมิตรเข้ามาหลายท่านมาก
ตั้งแต่พี่copywriterเข้ามาบอกว่าหลวงพ่อมีเทศน์ในกทม.ด้วยนะ
น้องสายลับก็เคยเข้ามาคุึย
ความจริงเท่าที่คนชอบอ่านอย่างผมตามๆที่น้องเขาโพสมา
ต้องบอกว่าไม่ธรรมดาครับ
แต่เคยมีครั้งนึงที่โพสเรื่องนี้แล้วมีการกระทบกระทั่งกันขึ้นมา
ตั้งแต่นั้นน้องเขาก็พยายามไม่โพสเรื่องนี้ต่อ
ซึ่งถือเป็นเรื่องที่น่าเสียดายมาก
พี่ศิษย์เซียนนี่ก็วนเวียนมาบ่อย
ป๋าริวงะ บิดาแห่งวิชาเศรษฐศาสตร์ ดาราศาสตร์ สต๊อกศาสตร์(ของผม)
นานๆก็แวะมาแซวผมดอกนึง
เจ้าโอ๊ตใหญ่หัวหยิกที่ชอบหนีไปเที่ยวลาว
ทั้งๆที่นั่งเครื่องบินได้เกือบฟรี นี่ก็เป็นกัลยาณมิตรที่ชอบพอกันอยู่แล้ว
น้องกูรูนี่แวะมาแซวตลอด
น้องเต้ยRonnapumทำให้ผมรู้จักไปฟังธรรมกับท่านอ.สุรวัฒน์ที่บ้านอารีย์
ทุกวันนี้ยังเป็นที่หลบร้อนของผม ไปนั่งอ่านหนังสือธรรม ฟังธรรม
หมอยุทธนาที่ไปเจอกันที่วัด
ก็ไปรู้จักกันในงานจิบเบียร์ที่โออิชิมาก่อน
รู้จักกันจากเรื่องหุ้นมาได้เจอกันอีกที่วัดได้รู้ว่าเป็นรุ่นพี่
เจริญสติมานานกว่าผมมากมายหลายกระบุง
น้องภา น้องยศ ไทยออยล์ ก็เป็นญาติธรรมที่วัดนี้ด้วยกัน
ได้อ่านจิ๊กซอว์ของหนุ่มคิม สถาปนิกต่างดาวที่อุตส่าห์บินจากต่างดาว
มาคุยกันจริงๆจังๆที่เมืองไทย
คิมศึกษาฟิสิคส์มาเยอะ
รู้ความลับของจักรวาลว่าเวลาไม่มีอยู่จริง
ตัวเราก็ไม่ใช่ตัวเรา
เป็นแค่กลุ่มควาร์กดังที่พุทธสอนไว้นานแล้ว
หมออีโยเร ก็ได้มาถกเรื่องกรรมกับอนัตตากัน ให้หายตื้นเขิน
คุณmeeeก็เป็นศิษยฺ์หลวงพ่อรุ่นพี่เช่นกัน
คุณford escapeก็ได้นำบทความสมัยหลวงพ่อยังเป็นฆราวาสมาให้อ่าน
พี่นาโนนี่ผมเรียกพี่ได้เต็มปากเพราะรุ่นพี่ผมจริง
เจอกันตั้งแต่ปี48ได้มั๋ง
ไปเรียนบัญชีกับอาจารย์มน ด้วยกัน
ก็มาเล่าเรื่องราวที่ก้าวหน้าทางภาวนาให้ฟัง
คุณwirasก็มาโพสสิ่งที่หาอ่านหาศึกษาได้ยากให้ได้อ่าน ได้รู้
ไม่เสียชาติที่เกิดมา
ได้มีน้องปุ๊กับพี่มิราเคิ่ล มาสนใจธรรม จากที่ไม่เคยรู้จัึก
ก็ถือได้ว่าผมดึงคนเข้าสู่ทางธรรม
สมดังเจตนาที่เขียนมาซะัยืดยาว
มีเจ้ากอล์ฟ Amadeusอีกคน คนนี้โชคดีได้ไปวัดมาแล้ว
เพราะมีพี่สาวเป็นลูกศิษย์หลวงพ่ออยู่
และทุกๆท่านที่ได้เข้ามาคุยกันในกระทู้นี้
จริงๆการมาโพสนี่ก็ไม่ใช่ไม่มีข้อเสียนะ
เพราะคงมีคนไปแย่งที่นั่งที่วัดทั้งที่่แสดงตัวและไม่ได้แสดงตัวอีกจำนวนนึง
อันจะทำให้ผมต้องลำบากต้องถูกดันไปนั่งด้านหลังๆ หลังๆ
สุดท้ายผมเองอาจต้องไปยืนฟังนอกศาลาก็เป็นได้...ฮ่า...