โคลงสี่สุภาพ

[บุคคลทั่วไป]

สักวันหนึ่งดอกไม้จะบานสะพรั่ง

สักวันหนึ่งคนจริงจังจะมากหลาย

สักวันหนึ่งคนดีทั้งหญิงชาย

จะเกิดขึ้นมากมายทั้งแผ่นดิน

....ไม่ทราบที่มา....

ทำดีเพื่อความดี

[ayethebing]

..............................................สักวันนั้นเมื่อไหร่จะมาถึง
ใจพะวงหลงจิตคิดคนึง.............ให้โกรธขึ้งเห็นซึ่งอยุติธรรม
คนทำดีไม่เคยได้ดีตอบ............ทำแต่ชอบได้แต่ร้ายให้ชอกช้ำ
คนพาลได้แต่ดีแสนจาบัลย์.......หวังผลกรรมตามทันเท่านั้นเอง
ดีหรือชั่วนั้นอยู่ที่ผลงาน............ใช่รำพันแล้วเสกสั่งให้เก่ง
กาลเวลาจะพิสูจน์ค่าตัวเอง.......ว่าข้าเอ็งใครผิดถูกได้รู้กัน
วันนี้เอ็งชนะข้าไม่สู้..................ขอให้รู้หลีกหนีหายแสนอาสัญ
แต่ผลชั่วจะมีเข้าสักวัน..............กลับไปบั่นทอนเจ้าวิบัติเอย


บ่นอีกทีครับ เซ็ง

[รางวัลแด่คนช่างฝัน]

รางวัลแด่คนช่างฝัน ( จรัล มโนเพชร )


อย่ากลับคืนคำเมื่อเธอย้ำสัญญา
อย่าเปลื่ยนวาจา เมื่อเวลาแปรเปลื่ยนไป
ให้เธอหมายมั่นคงแล้วอย่าหลงไปเชื่อใคร
เดินทางไปอย่าหวั่นไหวใครขวางกั้น ..

มีดวงตะวันส่องเป็นแสงสีทอง
กระจ่างครรลองให้ใฝ่ปองและสร้างสรรค์
เมื่อดอกไม้แย้มบานให้คนหาญสู้ไม่หวั่น
คือรางวัลแด่ความฝันอันยิ่งใหญ่ ให้ เธอ ..

บนทางเดินที่มีขวากหนาม
ถ้าเธอคร้ามถอยไปฉันคงเก้อ
ฉันยังพร้อมช่วยเธอเสมอ
เพียงตัวเธอไม่หนีไปเสียก่อน ..

จะปลอบดวงใจให้เธอหายร้าว ราน
จะเป็นสะพานให้เธอเดินไปแน่นอน
จะเป็นสายน้ำเย็นดับกระหายยามโหยอ่อน
คอยอวยพรให้เธอสมดังหวังได้นิรันดร์

บนทางเดินที่มีขวากหนาม
ถ้าเธอคร้ามถอยไปฉันคงเก้อ
ฉันยังพร้อมช่วยเธอเสมอเพียงตัวเธอไม่หนีไปเสียก่อน ..

จะปลอบดวงใจให้เธอหายร้าวราน
จะเป็นสะพานให้เธอเดินไปแน่นอน
จะเป็นสายน้ำเย็นดับกระหายยามโหยอ่อน
คอยอวยพรให้เธอสมดังหวังได้นิรันดร์
..............................................................

จำได้ว่าเคยอ่าน..ความหมายของเพลงนี้ ประมาณว่า..

เราเป็นหนึ่งในใครใคร ที่อยากเห็นสังคมที่เราอยู่
มีแต่ความแบ่งปันซึ่งกันและกัน
นั่นคือเราเชื่อว่าต้องมีใครใครที่คิดเห็นเหมือนกัน

ดังนั้น เพลงนี้จึงเกิดขึ้นแด่เรา
..คนช่างฝัน ...ที่ต้องดำเนินชีวิตอยู่บนโลกของความเป็นจริง...

.......................................................................

[บุคคลทั่วไป]

โค้ด: เลือกทั้งหมด

[b]สติมีมากเท่าไรยิ่งดี  มีแต่คุณไม่มีโทษ[/b]
ศรัทธา	มีมากเกินไป	ขาดปัญญา   กลายเป็นงมงาย
ปัญญา	มีมากเกินไป	ขาดศรัทธา   กลายเป็นทิฐิมานะ
สมาธิ	มีมากเกินไป	ขาดปัญญา   กลายเป็นโมหะ
ปัญญา	มีมากเกินไป	ขาดสมาธิ     กลายเป็นฟุ้งซ่าน
วิริยะ	มีมากเกินไป	ขาดสมาธิ     กลายเป็นเหน็ดเหนื่อย
สมาธิ	มีมากเกินไป	ขาดวิริยะ	   กลายเป็นเกียจคร้าน

จาก หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี


.....อันนี้ไม่ใช่โคลง/กลอนค่ะ
รบกวนช่วยแต่งเป็นโคลงหรือกลอน ด้วยก็ดีค่ะ

[ayethebing]

กำลังแต่งอยู่ครับ เดี๋ยวเอามาลงให้ดู

[บุคคลทั่วไป]

กำลังแต่งอยู่ครับ เดี๋ยวเอามาลงให้ดู

รออ่านอยู่ค่ะ....
.......................................................................

คืนวิสาข์

โค้ด: เลือกทั้งหมด

เพ็ญเดือนสิบห้าค่ำ           คืนวิสาข์
ห้วงแห่งเนรัญชรา            ใหญ่กว้าง
แท่นกุศะนามา                 ติณชาติ
โพธิ์พฤกษ์แหล่งสมสร้าง  สืบถ้วนบารมี

สิบทัศพลันเปี่ยมล้น         พุทธธรรม
ลุอนุตรสัม-                     โพธิพร้อง
โปรดหมู่สัตว์น้อมนำ         เนื่องสวัสดิ์
ไปเกลือกกลั้วเสพส้อง      กิเลสสิ้นบ่วงมาร

จาก ฝากฝันกลอนกานท์
( รวมพระราชนิพนธ์ร้อยกรองในสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯสยามบรมราชกุมารี )

[ayethebing]

เขียนดูแล้วคับแต่ไม่ค่อยเพราะเอาเสียเลย เต็ม 10 ผมให้คะแนนตัวเองแค่ 4 ครับ

ใครช่วยแก้ก้อจะดีนะครับ

ได้คำสอนท่านเว้า..........วอนมา
ควรแก่รำลึกพา..............จิตสล้าง
คำพระท่านโสภา............วานบอก
ขอแต่งเป็นโคลงบ้าง......ผิดแก้ ขออภัย

ศรัทธามีมากล้น.............ไยไพ
ความเชื่อมีมากไป...........ผ่องแผ้ว
ปัญญากลับเลือนหาย......สูญเปล่า
มีแต่งมงายแล้ว...............ห่อนรู้ สึกงาม

ปัญญามีมากไซร้............เหมือนงาม
พึงแต่ระวังความ.............โฉดบ้าง
ศรัทธาจักหายตาม..........เพราะฉลาด ไปนา
ทิฐินึกเองอ้าง.................นั่นไซร้ ไม่ดี

สมาธิมีก่อให้...................ใจเย็น
หากแต่มีมากเป็น.............โทษได้
ปัญญาห่อนคงเห็น...........ทนอยู่
กลายกลับโมหะไซร้..........เหตุด้วย มากเกิน

ปัญญามากก่อสร้าง..........โทษพลัน
สมาธิสูญจิตหวั่น..............แน่แท้
ใจฟุ้งซ่านกลับพลัน..........วายวุ่น ในทรวง
ร้ายกว่าประโยชน์แพ้.........จิตร้าง สงบแฮ

วิริยะจะมุ่งไว้.....................เพียรพยาม
พึงอย่าให้เกินงาม..............เกิดสิ้น
สมาธิจักสูญตาม...............เพราะเหตุ ขยันเกิน
เหน็ดเหนื่อยแทบแดดิ้น......ห่อนสร้าง ความดี

สมาธิมากจักให้.................ยากเข็ญ
ขยันจักสูญกลายเป็น.........เกียจคร้าน
จิตมัวมุ่งลำเค็ญ................ลืมแต่ ทำงาน
เกินสิ่งพอดีพร้อม..............แต่ไร้ กระทำ

ฟังพระท่านว่าไว้...............ควรจำ
มีสิ่งใดมากเกินทำ.............โทษไซร้
มีแต่สติเลิศล้ำ...................มีแต่ คุณนา
มียิ่งมากก่อไว้....................โทษไร้ คุณมี

[อหังการของดอกไม้]

เขียนดูแล้วคับแต่ไม่ค่อยเพราะเอาเสียเลย เต็ม 10 ผมให้คะแนนตัวเองแค่ 4 ครับ

กำลังอ่านอยู่ค่ะ คงแต่งไม่ได้อย่างคุณน่ะ
เพียงแค่คุณอ่านก็ยินดีแล้วค่ะ
แล้วนี่คุณก็ เขียนได้ แสดงว่าคุณก็ต้องเข้าใจเนื้อความใช่ไหมคะ
...............................................................................

อหังการของดอกไม้

สตรีมีมองมือ
มั่นยึดถือในแก่นสาน
เกลียวเอ็นจักเป็นงาน
มิใช่ร่านหลงแพรพรรณ

สตรีมีสองตีน
ไว้ป่ายปีนความใฝ่ฝัน
ยืนหยัดอยู่ร่วมกัน
มิหมายมั่นกินแรงใคร

สตรีมีดวงตา
เพื่อเสาะหาชีวิตใหม่
มองโลกอย่างกว้างไกล
มิใช่คอยชม้อยชวน

สตรีมีดวงใจ
เป็นดวงไฟไม่ผันผวน
สร้างสมพลังมวล
ด้วยเธอล้วนก็คือคน

สตรีมีชีวิต
ล้างรอยผิดด้วยเหตุผล
คุณค่าเสรีชน
มิใช่ปรนกามารมณ์

ดอกไม้มีหนามแหลม
มิใช่แย้มคอยคนชม
บานไว้เพื่อสะสม
ความอุดมแห่งผืนดิน !

ประชาธิปไตย
๔ พฤศจิกายน ๒๕๑๖

จากหนังสือใบไม้ที่หายไป
จิระนันท์ พิตรปรีชา

[นักดูดาว]

ประทับใจทุกท่านที่ร่วมสนุก ตั้งชือเป็นโคลงสี่สุภาพ แต่มากันทุกรูปแบบ มีสาระดีๆทั้งนั้นเลยครับ ไว้จะตั้งโจทย์ในการแต่งเป็นกระทู้ดีกว่า

ท่าน ayethebing แต่งโคลงได้ใจความดีครับครับ บทกวีเชิงธรรม พระท่านยกเว้นให้ไม่ต้องสละสลวย แต่อ่านได้ครบใจความเป็นสำคัญ

[ayethebing]

นิราพาธเลิศเพี้ยง.............พรรณราย
นรชาติใครได้หมาย...........สุขแท้
ผองชนหมดหนี้หาย...........มีค่า ประหนึ่งทอง
ลาภประเสริฐคุณแม้...........นพเก้า เพชรงาม

แปลว่า ไม่มีโรคและไม่มีหนี้เป็นลาภอันประเสริฐ

[Translations]

โค้ด: เลือกทั้งหมด

รู้น้อยว่ามากรู้   เริงใจ  
กลกบเกิดอยู่ใน   สระจ้อย  
ไป่เห็นชเลไกล   กลางสมุทร  
ชมว่าน้ำบ่อน้อย    มากล้ำ ลึกเหลือ  
      
                     So little yet so much         one knows,  
                     Like a frog which grows    in a puddle,  
                     knowing not oceans so     ever vast,  
                     becomes befuddled          by its small world.  

คัดจากหนังสือ Interpretative Translations of Thai Poets
โดย หม่อมราชวงศ์เสนีย์ ปราโมชย์ ค.ศ.1965

http://www.banfun.com/poet/thaipoets01.html

[บางกอกแก้วกำสรวล]

บางกอกแก้วกำสรวล

โค้ด: เลือกทั้งหมด

ดาวพรายรุ้งรุ่งแพร้ว     นภากาศ 
งามกว่ารุ้งรัตนชาติ           ทั่วหล้า 
เพชรพลอยแห่งโลกธาตุ   เสมอทาส  
งามเช่นกาพย์กลอนฟ้า     เฟื่องฟุ้งวรรณศิลป์ฯ 

   ติณชาติชูช่ออ้อน          แสงดาว 
แววหิ่งห้อยวับวาว            ป่าพร้อย 
เย็นฟ้าสั่นขวัญหนาว        หนักนัก 
อบอุ่นสักกิ่งก้อย               เปล่าเก้อละเมอหายฯ 

   ชะเลหลวงนั้นชื่อห้วง     เสน่หา 
ทำมิ่งขวัญชีวา                 จ่อมไว้ 
วนวังแห่งน้ำตา                วนว่าย 
ตายเปล่าเขลาโศกไซร้     หม่นไหม้เสมอผีฯ 

   ดึกดื่นคืนนี้สงบแล้ว      ชะเลหลับ 
ซู่ซ่าน้ำละเมอวับ             พร่างพร้อย
ดาริการ่วงฟ้าดับ              วาววูบ หายแฮ 
หายดั่งอกเศร้าสร้อย        เปล่าสิ้นสูญสลายฯ 

   ชะเลเอ๋ยดึกดื่นนี้        บุหลันหนาว 
เมฆกลุ่มสกาว               ปุยขาวรอบข้าง 
มาหุ้มห่อเดือนราว          ผ้าห่ม 
ขอแบ่งเมฆห่มบ้าง         ช่างอ้างว้างแสนฯ 

  สิ้นดินแดนแผ่นฟ้า        มหาสมุทร 
ขอเปล่าใจไปสุด            ชั่วหล้า 
เข็ดหลาบต่อหมู่มนุษย์    เหนื่อยหน่าย 
หนีห่างหายซ่อนหน้า       ป่าช้าเดือนดาวฯ 

  น้ำค้างพรายพร่างฟ้า     เหมันต์ 
หมอกดื่นดึกอารรพณ์       สั่นเศร้า
หวานวิหคแห่งเกาะฝัน     ครวญขลุ่ย 
เพลงคลื่นครืนสงบเร้า     จิ่มเช้าวิสุทธิ์ศรีฯ

อังคาร กัลยาณพงศ์

[กวีหน้าพระลาน]

โค้ด: เลือกทั้งหมด

 เกิดมาตัวเปล่าแท้     แค่ไหน
ตายก็ตัวเปล่าไป        แค่นั้น
คนดีจะมีอะไร            เหลืออยู่
ชีวิตนั้นแสนสั้น         ชื่อนั้น  แสนยาว ฯ

กวีหน้าพระลาน
นายโต๊ะ ณ ท่าช้าง

[ayethebing]

โคลงกลบทอักษรครับ

ว้าวุ่นวันเหว่ว้า.........................หวั่นไหว
ร้าวเล่ห์รุมรักร้าย.......................รุ่มร้อน
ค่ำคิดครุ่นครวญคล้าย..............เคืองขุ่น
สุดโศกแสนเศร้าซ้อน...............สวาทสิ้น ซึ้งทรวง

[พุทธารมณ์]

พุทธารมณ์

โค้ด: เลือกทั้งหมด

        น่านุ่งลมห่มฟ้า  มหาสมุทร 
ครู่หนึ่งร้อยปีมนุษย์    เปล่าไร้ 
โลงคือสิ่งช่วยวิมุติ    แม่นมั่น ขวัญเอย 
โลกวุ่นสวรรค์ทิ้งไว้   ป่าช้าจักรวาลฯ 

  เอาฟ้าดินต่างบ้าน           ชานเรือน 
ดาวร่วงรุ้งแสงเดือน           ต่างไต้ 
หมอกเมฆร่วงเหมยเหมือน   ผ้าห่ม 
หุ้มห่อปัญญาไว้                 กล่อมฟ้านิทราขวัญฯ 
 
        สมบัติบ้าทั่วฟ้า       สกลโลก 
ทิ้งปล่อยโอยทานโชค     ป่าช้า
วิญญาณสั่งซากโศก       สุสานซ่อน ลับแล
ลืมตื่นเกิดชาติหน้า         หน่ายสิ้นสังหารฯ 

      ช้าก่อนสูรย์ส่องฟ้า   นาฬิกา 
ทองบ่ใช่เวลา                เพ่งหล้า 
ทาสมนุษย์อย่าเป็นสา-   รพัดถ่อย นิ่งเทอญ 
ถึงแก่นสัจจธรรมกล้า      แจ่มจ้าวิจารณญาณฯ 

        ให้อิทธิบาทแก่กล้า  กายสิทธิ์ 
 ใจเปล่งปลั่งบุญญฤทธิ์    ร่วงรุ้ง
 พุทธธรรมแจ่มดวงจิตร    ใสสว่าง 
 วางจักรวาลใต้อุ้ง            ฝ่าเท้าสุญญตาฯ 

        พุทธารมณ์ชั่วช้าง  สะบัดหู 
งูแลบลิ้นตรองดู            ค่าล้ำ 
ทำบุญเบ่งอดสู             ผยองหยิ่ง 
อวดข่มผู้อื่นช้ำ              เน่าซ้ำวิญญาณ

อังคาร กัลยาณพงศ์

[ek_tt]

ผวนกลับจากที่คุณ Vina ลงไว้

ไฉนเอ็ง มาเวิ่งเว้า ว่ากู
ราวกับกู มาแต่เยิง ไม่รู้
เป็นศิษย์ คิดมาสู้ ครูเฒ่า
ชอบแต่จะเตะให้ ชีพม้วย มรณัง

------------------------------

ผมติดใจโคลงอยู่บทหนึ่งของศรีปราชญ์ แต่จำได้ไม่หมด ใครจำได้รบกวนเติมด้วยครับ

เรียมไห้ น้ำเนตรท่วม ถึงพรหม
พาหมู่สัตว์ จ่อมจม ชีพม้วย
(บรรทัดนี้จำไม่ได้ล่ะ)
หากอกนิษฐ์พรหมฉ้วย ชีพไว้ จึ่งคง

ตรงบรรทัดที่สาม มีคนถามศรีปราชญ์ว่า ถ้าน้ำท่วมโลกแล้วศรีปราชญ์จะไปอยู่ที่ไหน ศรีปราชญ์จึงตอบ (ตามบรรทัดที่สี่) ว่าก็เกาะพรหมโลกชั้น
อกนิษฐ์ ก็อยู่ได้ (ในพระไตรปิฎกกล่าวว่าเมื่อเกิดน้ำท่วมโลกจะท่วมไม่ถึงชั้นอกนิษฐ์พรหม แสดงว่าศรีปราชญ์มีความรู้เกี่ยวกับพุทธศาสนาพอตัวทีเดียว)

[vina]

โค้ด: เลือกทั้งหมด

   เรียมให้ชลเนตร              ถึงพรหม
พาหมู่สัตว์จ่อมจม              ชีพม้วย
พระสุเมรุเปื่อยเป็นตม         ทบท่าว ลงนา 
หากอัคษนิฐมหาพรหมฉ้วย  ชีพไว้จึ่งคง

http://www.bangkokbiznews.com/jud/sun/2 ... 93054.html

[ayethebing]

โคลงของท่านบรมครูทั้งหลายสุดยอดทั้งนั้นครับ

ผมจะพยายามฝึกฝนต่อไปครับ อันนี้อีกแบบฝึกหัดครับ

ทะเล มีคลื่นคล้าย...............พัีงพนัง
ลมบ่หยุด ครวญคราง...........คั่งแค้น
เมฆมืด แฉ่วสันต์พลาง.........แปรเปลี่ยน สักวัน
รุ้งก่อเกิด งามแม้น...............เด่นฟ้า มาเทอญ

ชีวิต จริงแน่แล้ว..................เปรียบเหมือน
มีสุขทุกข์ มาเยือน...............แน่ไซร้
จนตรอก อย่าบิดเบือน.........จุดมุ่ง หมายนา
วันหนึ่ง สมหวังได้...............หากแม้น พยายาม

หมายเหตุ: พนังแปลว่าเขื่อน แฉ่แปลว่าเสียงฝนตกพรำๆ ครับ

[wke_d]

โคลงของท่านบรมครูทั้งหลายสุดยอดทั้งนั้นครับ

ผมจะพยายามฝึกฝนต่อไปครับ อันนี้อีกแบบฝึกหัดครับ

post อีก ๆ รออ่านอยู่

[ek_tt]

ขอบคุณครับคุณ Vina ผมจดไว้แล้วครับ
จำมั่วๆ มาตั้งนาน

[น้ำป่าเข้าธานี]

โค้ด: เลือกทั้งหมด

 เหลว ๆ ลองเหล้นค่อ   ควรบอก เหลวแล
แถลงท่อยสัมผัสนอก    ฮ่ามหว้า
เอกโทท่าจะตรอก        คำฮ่า คิดเฮย
ขายน่าเขาฮาห้า          ใฮ่เหล้นเห็นเหลว ฯ

 อุกทกไพรไหลเค่าถ้วม   ถึงธา นีเอย
ไหลคื่นเขตเคหา           ฮ่องถั้ว
พันธุ์ผักค่าวในนา          ตายซิ่น สูญแฮ
นึกเซ่าเนานาฉั้ว            ญ่าเหน้าเฉาโฉม ฯ

แต่งเมื่อ "น้ำป่าเข้าธานี" ปี พ.ศ.2485
นายโต๊ะ ณ ท่าช้าง

( บทกวีล้อเลียนการใช้ เอก-โท ตามบังคับของโคลงสี่สุภาพ )

[ayethebing]

จริงซี! เราบ้าบอก..........ธรรมกัน
เพราะเหตุที่ ธรรมนำ......โลกแล้
ห่างทุกข์ สบศุขทัน........ใจอยาก
เป็นศุขที่ เที่ยงแท้..........จุ่งเห็น

ธรรม,ธรรม,ธรรม, เท่านั้น....ที่สมาน
โลกนี้โลกหน้าเย็น.............ยิ่งน้ำ
ใครคบเสพธรรมฐาน..........คู่ชีพ
ตนสุข, เมีย, ลูก, ซ้ำ..........สุขตาม

แต่งโดย.....ท่านพุทธทาสภิกขุ

[วันพีส]

...............................เป็นอย่างที่เป็นให้เด่นดี......................................

แม้มิได้เป็นดอกกุหลาบหอม.......................ก็จงยอมเป็นเพียงลดาขาว
แม้มิได้เป็นจันทร์อันสกาว..........................จงเป็นดาวดวงแจ่มแอร่มตา
แม้มิได้เป็นหงส์ทนงศักดิ์...........................ก็จงรักเป็นโนรีที่หรรษา
แม้มิได้เป็นน้ำแม่คงคา..............................ก็จงเป็นธาราใสที่ไหลเย็น
แม้มิได้เป็นมหาหิมาลัย..............................ก็จงพอใจจอมปลวกที่แลเห็น
แม้มิได้เป็นวันพระจันทร์เพ็ญ......................ก็จงเป็นวันแรมอันแจ่มจาง
แม้มิได้เป็นต้นสนระหง..............................จงเป็นพงอ้อสะบัดไม่ขัดขวาง
แม้มิได้เป็นนุชสุดสะอาง............................จงเป็นนางที่มิใช่ไร้ความดี
อันจะเป็นอะไรนั้นไม่แปลก.........................ย่อมผิดแผกดีงามตามวิถี
................... ประกอบกิจบำเพ็ญให้เด่นดี ......................
................... สมกับที่ตนเป็นเช่นนั้นเทอญ .....................



ปัณฑิตา : สุดยอดเรื่องน่าอ่าน (กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แจ่มใส, 2544 หน้า 96)

[ถ้อยคำสามบรรทัด]

Work like you don't need the money,

Love like you've never been hurt,

And dance like no one is watching.

..Author UnKnown..

ถ้อยคำสามบรรทัด

ทำงาน-ให้เหมือนกับไม่ต้องการค่าจ้าง

รัก-ให้เหมือนกับไม่เคยผ่านความปวดร้าว

เต้นรำ-ให้เหมือนกับไม่มีใครเฝ้ามองอยู่

จากหนังสือ..พระจันทร์พันดวง..'ปราย พันแสง

[ayethebing]

จำเพลงสองเพลงนี้ได้มั้ยครับ

To dream the impossible dream
To fight the unbeatable foe
To bear with unbearable sorrow
To run where the brave dare not go

ขอฝันใฝ่ ในฝันอันเหลือเชื่อ
ขอสู้ศึกทุกเมื่อ ไม่หวั่นไหว
ขอทนทุกข์ รุกโรมโหมกายใจ
ขอฝ่าฟัน ผองภัยด้วยใจทะนง

To right the unrightable wrong
To love pure and chaste from a far
To try when your arms are too weary
To reach the unreachable star

จะแน่วแน่แก้ไขในสิ่งผิด
จะรักชาติ จนชีวิตเป็นผุยผง
จะยอมตาย หมายให้เกียรติดำรง
จะปิดทอง หลังองค์พระปฏิมา

This is my quest to follow that star
No matter how hopeless, no matter how far
To fight for a right
Without question or pause
To be willing to march into hell
For a heavenly cause
And I know, if I'll only be true
To this glorious quest
That my heart will lie peaceful and calm
When I'm laid to my rest

ไม่ท้อถอย คอยสร้างสิ่งที่ควร
ไม่เรรวน พะว้าพะวังคิดกังขา
ไม่เคืองแค้น น้อยใจ ในโชคชะตา
ไม่เสียดาย ชีวา ถ้าสิ้นไป

นี่คือ ปณิธานที่หาญมุ่ง
หมายผดุงยุติธรรม อันสดใส
ถึงทนทุกข์ ทรมาน นานเท่าใด
ยังมั่นใจรักชาติ องอาจครัน

And the world will be better for this
That one man scorned and covered with scars
Still strove with his last ounce of courage
To fight the unbeatable foe
To reach the unreachable star

โลกมนุษย์ ย่อมจะดี กว่านี้แน่
เพราะมีผู้ไม่ยอมแพ้ แม้ถูกหยัน
จงยืนหยัด สู้ไป ใฝ่ประจัญ
ยอมอาสัญ ก็เพราะปอง เทอดผองไทย

ภาษาอังกฤษจากเพลง Impossible Dream โดย Frank Sinatra (1966)
ภาษาไทยจากเพลง ความฝันอันสูงสุด เป็นบทเพลงพระราชนิพนธ์ ในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 9

[wke_d]

เอาความดี เป็นแกนกลาง ทางชีวิต
เอาความคิด เป็นเครื่องช่วย อำนวยผล
เอาแรงงาน เป็นกลไก ภายในตน
นี่คือคน มีคุณค่า ราคางาม


พุทธทาสภิกขุ

[ayethebing]

เวลา พลันผ่านพ้น............เร็วนา
ดีชั่วนั้น ปรากฏมา.............แน่แล้
จงรีบ เร่งนำพา................ในสิ่ง ควรนา
ชีวิตจริง สั้นแท้................เร่งสร้าง ความดี

แต่งเองครับ

[นักดูดาว]

เวลาลอยผ่านเพี้ยง ลมพา
เลื่อนร่อนห่อนรู้ ลา ร่วงแล้ว
ลืมเลือนลับร้างรา เคยใฝ่ วัยเยาว์
ห่างฝั่งฝันเพริดแพร้ว ต่างนั้น คือจริง

[wke_d]

โค้ด: เลือกทั้งหมด

เวลาลอยผ่านเพี้ยง     ลมพา 
เลื่อนร่อนห่อนรู้ ลา     ล่วงแล้ว 
ไยใจไป่ร้างรา            บางสิ่ง  วันวาน
ห่างฝั่งฝันเพริดแพร้ว  ต่างนั้น คือจริง 

[ayethebing]

ทุกข์จากกิเลส

ทุกข์ทน โถที่แท้...............โทษทัณฑ์
เหตุหมกมุ่น มากมัน...........มอดไหม้
สพสิ่ง ซึ่งสุขสันต์.............สำส่อน
ลดเลิกละ ลงไร้................หลืบริ้น กิเลสลา