ช่วยแนะนำหนังสือธรรมะหน่อยสิครับ

[boybbcom]

ซัก 1 ปีมานี้ รู้สึกตัวเอง สับสนในชีวิตหลายเรื่อง ฟุ้งซ่าน มีปัญหากับคนรอบข้างบ่อยครั้ง บางครั้งรู้สึกแย่แย่ยังไงไม่รุ้ครับ ไม่อยากเป็นอย่างนี้เลย พยายามสงบสเงี่ยมอยู่น่ะครับ  เพื่อนๆพี่พี่มีหนังสือธรรมะ ดีดี แนะนำไหมครับ ผมมี คู่มือมนุษย์ฉบับย่อ และ ตัวกูของกู ของท่านพุทธทาส แต่ผมรู้สึกว่าอ่านแล้วไม่เข้าใจน่ะครับ  ขอบคุณครับ

[booklover]

อ่านมาไม่ถึงสิบเล่มนะครับ

ชอบ เข็มทิศชีวิต ที่สุดครับอ่านง่าย ใช้ได้จริงครับ

[Oatarm]

"เสียดาย..คนตายไม่ได้อ่าน"  ของ ดังตฤณ  สำนักพิมพ์ DMG Books ราคา 235 พิมพ์ซ้ำมากกว่า 18 ครั้ง  อ่านง่ายครับ

[Zionism]

http://thai.mindcyber.com
ลองดูครับ

[chatchai]

ลองหาผลงานเขียนของ ท่าน ว.วชิรเมธี  และ ท่าน  พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตโต) น่าจะอ่านเข้าใจง่ายกว่าครับ

[MarginofSafety]

แนะนำ website

http://www.dhammathai.org

สามารถ d/l เสียงธรรมมาฟังได้ด้วย
เป็นแหล่งให้ผมศึกษาธรรมมะไปอีกนาน

[กล้วยทอด]

แนะนำ website

http://www.dhammathai.org

สามารถ d/l เสียงธรรมมาฟังได้ด้วย
เป็นแหล่งให้ผมศึกษาธรรมมะไปอีกนาน

เข้าใจ กับเข้าถึง ต่างกันจังค่ะ
http://www.wimutti.net/download/pramote/books/vidhi.pdf
http://www.wimutti.net/download/books/w ... iPart1.pdf

[Jeng]

ถ้าแบบง่ายๆที่สุด ก็หา cd ธรรมะ เช่น พระอานนท์ , ผู้สละโลก , และอื่นๆ ของ วศิน .......

ซื้อได้ที่วัดปทุมวนาราม

เพราะตอนนี้ เจ้าของกระทู้ กำลังมีปัญหา ต้องฟังธรรมะแบบย่อยง่ายๆ

ถ้าเป็นหนังสือ อาจจะไม่มีสมาธิอ่าน เพราะจิต ก็มัวไปหมกหมุ่นกับปัญหาครับ

[boybbcom]

ขอบคุณมากมากเลยครับ สำหรับทุกคำแนะนำครับ

[กล้วยทอด]

ความเบื่อเป็นของคู่กับโลก ไม่รู้ว่าเหมือนกันว่ามีมาตั้งแต่สมัยไหน แต่ให้สังเกตดูว่าช่วงใดที่จิตใจเราอ่อนแอ
มันพร้อมเข้ามาจู่โจม ครอบงำ เอาความเฉา เหงาหงอยหยิบยื่นให้เราทันที
     
      วันก่อนกลับบ้านที่นครสวรรค์ บ้านอยู่ริมแม่น้ำน่าน เห็นสองคนผัวเมียกำลังพายเรือสุ่มปลาอยู่
เลยตะโกนถามไถ่ตามประสาคนบ้านเดียวกัน
      ถามว่าได้ปลาเยอะไหม เขาบอกพอได้ แบ่งไว้กินที่เหลือก็พอแบ่งขายได้
      ถามเขาว่าแล้ว พออยู่ พอกินหรือ เขาก็บอกว่า พออยู่ได้ แต่จะให้มีมากเหมือนคนเรียนสูง คนรวยๆ ก็คงมีไม่เท่า
      สรุปว่า ก็มีความสุขบ้าง เบื่อบ้าง ทุกข์บ้างตามอัตภาพแต่ก็พออยู่ได้ แล้วก็คงจะอยู่ไปเรื่อยๆ
           
            คนหาปลา

      ก่อนหน้านิ้ ได้ยินเรื่องราวของคนที่รู้จัก บ่นถึงความเบื่อหน่ายในชีวิตเหลือหลาย ไม่รู้จะอยู่ไปทำไม
จะฆ่าตัวตายก็ยังกลัวบาป คนที่บ่น เข้าข่ายร่ำรวย ทำอะไรก็สำเร็จ เลยไม่รู้จะทำอะไรเบื่อๆ อยากๆ ชีวิตดูไร้ค่ายังไงชอบกล
โทรศัพท์ไปหาใครเขาก็ทำงานกันหัวซุกหัวซุน ไม่มีใครว่างมาคุยด้วย
     
      อีกสองคนอยากบ่นอยากตายเหมือนกัน เป็นผู้หญิง ให้เหตุผลว่าไม่รู้จะอยู่ไปทำไม คนแรกไม่มีลูก เคยดูแลพ่อแม่
แต่ตอนนี้พ่อแม่เสียไปหมด หลานๆ ที่เคยเลี้ยงก็โตไปหมดแล้ว แยกย้ายไปเรียนต่อนานๆ กลับบ้านที ส่วนอีกคนสามีตาย
ลูกไปเรียน ไปทำงาน นานๆ กลับบ้านทีเหมือนกัน สองคนหลังนี้ฐานะปานกลางไม่ได้ลำบากลำบนมาก
     
      พอถึงวันดีคืนดี รุ่นน้องในแวดวงสื่อมวลชนซึ่งเป็นคนรื่นเริง เฮฮา แต่งงานกับสาวสวยในแวดวงเดียวกันได้ไม่นาน
เพิ่งมีลูกคนแรกอายุพอขวบได้ไม่กี่วัน หน้าตาน่ารักน่าชังชื่อน้อง ต้นน้ำ บอกว่าลูกเป็นโรคคาวาซากิ ไม่รู้สะกดยังไง
แต่ภาษาไทยออกเสียงแบบนี้แหละ
       
      ฟังความทีแรกดิฉันหัวเราะเสียกลิ้ง คิดในใจว่า นานนานโทรมาทีก็ยังอุตส่าห์หาเรื่องมาอำให้ขำเล่น สงสัยจะหลอกเรา
ไปซื้อรถเสียกระมัง แต่ฟังไปฟังมากลายเป็นเรื่องจริง จริงแบบเป็นวิกฤตของคนเป็นพ่อแม่เสียด้วย
       
      เรื่องเริ่มต้นจากลูกตัวร้อน มีไข้สูง ก็พาไปหมอ หมอให้ยามาแล้วก็กลับบ้าน แต่ไข้ก็ไม่ลด ก็พาไปอีกแต่ก็ไม่เจอว่าเป็นอะไร
พอช่วงวันที่ 4 น้องต้นน้ำเริ่มมีผื่นขึ้น ตาเริ่มแดง ปากบวม เท้าบวม คราวนี้ทั้งพ่อทั้งแม่มือใหม่นั่งไม่ติด หัวใจแทบกระโดดออกมานอกอก
โทรหาทุกคนเท่าที่รู้จัก ถามถึงหมอเด็กเก่งๆ จนในที่สุดก็ได้เรื่อง
       
      หมอบอกทำไมเพิ่งมา โรคนี้ก็คือหัดญี่ปุ่น เด็กต้องถึงมือแพทย์ภายในสิบวัน ไม่งั้นอาจหมดสิทธิ วันที่พาน้องต้นน้ำไปนั้น
เป็นวันที่ 8 ต้องใช้เซรุ่มราคาแพงช่วย จนถึงตอนนี้ลูกพ้นขีดอันตรายมาแล้วแบบน่าหวาดเสียว ใจหายใจคว่ำ ใครอยากรู้
รายละเอียดโรคนี้ต้องเข้าอินเตอร์เน็ตดูค่ะ เดี๋ยวดิฉันบรรยายแล้วจะกลายเป็นละโรคกัน
       
      รุ่นน้องเล่าว่า สำหรับคนอื่นอาจคิดว่าเป็นเรื่องเจ็บไข้ป่วยธรรมดา แต่สำหรับครอบครัวคนข่าวที่เก่งแต่เรื่องทำข่าว
แต่ยังเป็นมือใหม่ในเรื่องเลี้ยงลูกนั้นไม่ธรรมดา
     
      แม้จะรู้ว่าพ่อแม่รักลูกเพียงใด แต่ไม่ซาบซึ้งเท่าคราวนี้ที่ได้มาเป็นพ่อแม่เอง ความรู้สึกในช่วงเวลาแห่งการยื้อยุดฉุดชีวิตลูกนั้น
หากหัวใจแยกเป็นเสี่ยงได้ คงเห็นริ้วรอยเว้าแหว่งขาดวิ่น เหวอะหวะ ตามอาการของลูก ยามลูกเจ็บอยากเจ็บแทน
อยากให้อาการทั้งหลายแหล่มาเกิดที่พ่อเสียเอง จะเสียเงินเท่าไหร่ไม่ว่า แต่ขอให้ลูกมีชีวิตรอดก็พอ

         
          แสนสุขริมน้ำ
 
      คนจะเป็นพ่อแม่สมัยนี้ไม่ง่ายเหมือนเมื่อก่อนเสียแล้ว แค่มีการศึกษา มีความรู้อย่างเดียวไม่พอ ต้องหมั่นติดตามข่าวสารใหม่ๆ
ทั้งเรื่องโรคภัยไข้เจ็บ การศึกษา การดำเนินชีวิต
        โลกยุคใหม่ อยู่ยากกว่าเก่าเยอะ กว่าจะรอดชีวิตได้แต่ละคน พ่อแม่ พี่น้อง ญาติสนิท มิตรสหายร่วมลุ้น ร่วมทุกข์
ร่ำไห้กันน้ำตาเป็นสายเลือด คนไม่เคยเป็นพ่อแม่คน ไม่รู้หรอกว่า
      การสูญเสียหรือหวิดจะสูญเสียคนที่เป็นลูกไปนั้นเป็นอย่างไร
      สามเรื่องนี้เป็นสามมิติของความคิดเรื่องของการมีชีวิตอยู่
     
      คนที่ต้องดิ้นรนเรื่องทำกิน แม้จะคิดเบื่อชีวิตบ้าง แต่ไม่มีเวลาคิดถึงมันมากนัก คิดแต่ว่าวันนี้จะหามาพอเลี้ยงปากเลี้ยงท้องไหม
จะมีเหลือเก็บบ้างไหม เหลือสักเท่าไหร่
      ส่วนคนที่มีทุกอย่างเกินพอแล้ว กลับคิดวนเวียนอยู่แต่เรื่องของตัวเองด้วยเวลาอันมากมาย
      ส่วนคนที่เป็นผู้ให้กำเนิด คิดอย่างเดียวคือพยายามยื้อยุดฉุดชีวิตที่รักที่สุดนั้นไว้ จะแลกกับอะไรก็ยอม
      เชื่อว่ายามนี้มีคนมากมายที่รู้สึกเบื่อหน่ายกับชีวิตในปัจจุบัน มองไปทางการเมืองก็เหมือนหมดหวัง มองสังคมยิ่งย่ำแย่
มองเศรษฐกิจก็เห็นแต่ความตกต่ำ บางคนก็ไม่รู้จะอยู่ไปเพื่ออะไร ไม่มีจุดหมายใดใดในชีวิต
      จะเบื่อมากขนาดไหน จะตัดสินใจอะไรแล้วแต่ อย่าลืมนึกถึงความรักของพ่อแม่ ความรักของคนในครอบครัว เพื่อนฝูงที่อยู่ข้างหลัง
      ให้คิดถึงคนที่ด้อยกว่าเราที่เขายังต้องต่อสู้ดิ้นรน
      คิดถึงความรู้สึกคนอื่นๆก่อน แล้วค่อยคิดถึงการกระทำในสิ่งที่เราคิดว่าทำแล้วจะเป็นสุข
      เบื่อนักก็พักนอน หนักนักก็วางก่อน ทุกอย่างไม่มีอะไรเป็นอะไร แล้วค่อยๆ คิดใหม่
      ไม่รู้จะทำอะไรหนีไปไหว้พระที่อินเดียสักพักจะได้เห็นว่า คนจนจนแสนเข็ญ สามารถนอนหลับสบายบนทางเท้าและทุกที่
สถิติการฆ่าตัวตายน้อยมาก ส่วนคนรวยล้นฟ้ามีที่นอนแสนสบาย กลับต้องกินยากล่อมประสาทให้นอนหลับ
      คิดให้ตกแล้วจะรู้ว่า ชีวิตเรายังมีค่าสำหรับคนอื่นมากมาย เลิกเบื่อ เลิกเซ็ง เลิกหมกมุ่นกับตัวเองใช้ความสามารถที่มี
เอาเงินที่มากมายมาช่วยเหลือคนอื่นดีกว่า

      สรุปว่า ถ้าเบื่อชีวิตเสียหนักหนา ดิฉันว่าให้คิดยาวยาว อย่าคิดสั้น
     
      หากมองไปข้างหน้าแล้วเวิ้งว้างไม่เห็นใคร ให้หันมาดูข้างหลัง คนที่รักเราเขายืนอยู่เต็มไปหมด เพียงแต่ว่า ที่ผ่านมา
เรามีเวลาที่จะหยุดแล้วหันมามองหรือไม่เท่านั้นเอง

[yoyo]

อ่านแล้วยิ้ม  :D

[...]

ชอบครับ  :D

[naris]

นี่หล่ะน้าที่เขาบอกว่าคนฆ่าตัวตายเป็นคนคิดสั้น

อ่านแล้วอิ่มครับ

[por_jai]

เข้าใจ กับเข้าถึง ต่างกันจังค่ะ

อ่านไทยรัฐวันนี้
พระพยอมเล่าให้ฟังว่ามีคนขอให้หลวงพ่อเป่ากระหม่อมให้
ท่านปัญญาว่า หัวนะไม่ใช่กระโถน
จะได้เป็นที่รองรับ น้ำลาย สเลด ของใคร
หัวมีไว้ให้รู้จักคิด คิดดี พูดดี ทำดี คบเพื่อนดีๆ
แฮ่............รู้กันทั้งนั้นแหละ......ทำหรือไม่ทำเท่านั้น

เจ้าของกระทู้ว่าหมู่นี้ทะเลาะกับผู้คนบ่อย
ทะเลาะนี่มันต้อง2ฝ่ายนะ
เราอย่าไปทะเลาะกับเขา มันก็จบ ง่ายๆแค่นั้น....
สูดลมหายใจลึกๆ..นับ1ถึง10ก็ได้...
แต่ส่วนใหญ่..เราไปคิดต่อพูดต่อ
..เอ ไม่อธิบายไม่โต้แย้งไป เด๋วเขาเข้าใจเราผิด
แฮ่....ตัวเราเองยังไม่เข้าใจตัวเองหมดเลยมั๊ง....
สุดท้ายก็ร้าวฉาน..มานั่งเสียใจ...ไม่มีประโยชน์...ไม่มีประโยชน์..

[chatchai]

เราเกิดเป็นคนนั้นแสนยาก

เมื่อได้เกิดมาแล้ว  ก็พยายามศึกษาและปฏิบัติธรรมะให้ได้มาก

[กล้วยทอด]

ก็มีชีวิตยุ่งเหยิงเหมือนกันค่ะ
อ่านข้างล่าล่างแล้ว หลายข้อก็ยังทำไม่ได้
ตัวเลขไทย อ่านแล้วไม่คุ้นตาจริงๆ ค่ะ

ข้อคิดในแง่ของธรรมะ ๑๐๐ ข้อ

๑. จงทำดี อย่าหวังค่าตอบแทน ถึงแม้จะเป็นเพียงคำสรรเสริญก็ตาม
๒. จงทำดี ให้มันดี ถึงแม้ผลงานออกมาไม่ดี ก็ถือว่าเราทำดีที่สุดแล้ว
๓. จงทำดี แต่อย่าอวดดี เพราะทุกคนก็มีดีไม่เหมือนกัน
๔. อุปสรรคมักจะเกิดขึ้นในขณะที่กำลังทำความดี ดีเหลือเกินหนี้สินเก่าจะได้หมดไป
๕. อุปสรรคมักจะไม่เกิดขึ้นในขณะกำลังทำความชั่ว เพราะเป็นทางกู้หนี้สินใหม่เข้ามาแทน
๖. ทุก ๆ คนปรารถนาแต่สิ่งที่ดี ๆ แต่ไม่รู้จักการทำความดี
๗. ควรแก้ปัญหาที่ต้นเหตุ อย่าพยายามแก้ปัญหาที่ปลายเหตุ
๘. คนโง่ไม่มีความพยายามที่จะเข้าใจอะไรได้เลย ได้แต่เอะอะโวยวายว่า ทำไมถึงเป็นแบบนี้ ทำไม ? ถึงต้องเป็นเรา ทำไม ? ทำไม ?
๙. ผู้ฉลาดในธรรม ยอมรับว่า สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว ซึ่งไม่มีอะไรที่น่าตกใจเลย เพราะเป็นเรื่องธรรมดา
๑๐. ชีวิตที่ไม่ขาดทุน คือการไม่เคยทำความชั่วเลย
๑๑. เพราะฉะนั้นคนเราเจอทั้งสุขและทุกข์ เพราะว่าทำทั้งดี ทำทั้งชั่ว
๑๒. การตามใจตัวเองอยู่เสมอ เป็นทางตันในการดำเนินชีวิต
๑๓. การขัดใจตัวเอง ก็คือการขัดเกลาหนทางให้ราบเรียบ
๑๔. ถ้าหากเราอยากให้คนอื่นมาเข้าใจหรือเอาใจในตัวเรา เหมือนกับว่าเรายังเป็นเด็กไร้เดียงสาไม่รู้จักเติบโตเลย
๑๕. เราพยายามที่จะเข้าใจคนอื่น มากกว่าที่จะให้คนอื่นมาเข้าใจ ตอนนี้ เรากำลังจะเป็นผู้ใหญ่แล้ว
๑๖. หลาย ๆ ชีวิต เดินสวนทางกันไปมาอยู่ในขณะนี้ มีทางดำเนินชีวิตไม่เหมือน และก็มีอุปสรรคที่ไม่เหมือนกัน
๑๗. เราอย่าเข้าใจว่า มีความทุกข์มากกว่าคนอื่น คนอื่นมีความทุกข์มากกว่าเราก็ยังมี
๑๘. การร้องไห้เป็นการแสแสร้งที่แบบเนียนเหลือเกินในวัน เพราะพรุ่งนี้เราจะร้องเพลงก็ได้
๑๙. เพราะฉะนั้น เวลาเรามีความทุกข์ ก็อย่าเข้าใจว่า เรามีความทุกข์ เวลาเรามีความสุข ก็อย่าเข้าใจว่า เรามีความสุข
ไม่เช่นนั้นเราต้องเป็นคนบ้า ร้องไห้บ้าง ร้องเพลงบ้าง ตามประสาคนบ้า
๒๐. คนอื่นจะให้ได้ดังใจเรานั้น ทุกอย่างไม่มีเลย เพียงแต่เรายอมรับเขา อยู่ในฐานะใดฐานะหนึ่งเท่านั้น

๒๑. แม้แต่ตัวของเราเองก็ยังไม่ได้ดังใจเรา แล้วคนอื่นจะให้ได้ดังใจเรานั้น เป็นอันไม่มี
๒๒. เราไม่ได้ดังใจเขา จะให้เขาได้ดังใจเราอย่างไร
๒๓. ปรารถนาสิ่งใด อย่าพึงดีใจไว้ล่วงหน้า พลาดหวังสิ่งใด อย่าพึงเสียใจตามหลัง
๒๔. ทุกสิ่งทุกอย่าง มันเป็นเช่นนั้นเอง
๒๕. หากยึดถือมาก ให้ความสำคัญมันมาก ทุกข์มาก
๒๖. หากยึดถือน้อย ให้ความสำคัญมันน้อย ทุกข์น้อย
๒๗. ยินดีไปตามความอยาก คือความมักมากไม่มีสิ้นสุด
๒๘. แท้จริง ผัว ไม่มี เมียไม่มี ลูกไม่มี ทรัพย์สมบัติก็ไม่มี แต่ความยึดมั่นด้วยความลุ่มหลงอย่างหนาแน่นว่าเรามี
๒๙. สักวันหนึ่ง เราคงจะไม่มีอะไรสักอย่างเลย ถึงวันนั้น เราทำใจได้ไหม ?
๓๐. การเกิดขึ้น เพื่อเริ่มต้นไปสู่ความดับลง ท่านจะยึดถือ หรือไม่ยึด นั้นมันเป็นเรื่องของท่าน
๓๑. อุปาทานคือความยึดมั่นถือมั่น กับความรับผิดชอบ มันคนละอย่างกัน
๓๒. วันนี้ต้องดีกว่าวานนี้ พรุ่งนี้จะต้องดีกว่าวันนี้
๓๓. ทำดีในวันนี้ พรุ่งนี้จะดีของมันเอง
๓๔. คนโง่จะเสียใจ ร้องไห้ตลอดวัน โดยไม่เกิดประโยชน์อะไรเลย
๓๕. ส่วนคนฉลาด จะรีบแก้ปัญหาที่เกิดขึ้น เท่าที่จะทำได้
๓๖. เรารักในสิ่งใด จะต้องจากในสิ่งนั้น ช้าหรือเร็วมันอีกเรื่องหนึ่ง
๓๗. ถ้าผัวตายก่อนเมีย เมียจะต้องเสียใจ ถ้าเมียตายก่อนผัว ผัวจะต้องเสียใจ ทำอย่างไร จึงจะไม่เสียใจ
๓๘. ถ้าไม่อยากเสียใจ เมื่อจากกันไป ก็อย่าดีใจเมื่อตอนได้มา
๓๙. ท่านแน่ใจหรือว่าท่านเป็นพระเอกหรือนางเอกตลอดนิรันดรกาล
๔๐. ใช่แน่นอน ! ท่านเป็นตัวเอกในเรื่องของท่าน แต่ท่านอาจจะเป็นตัวสำรองในเรื่องของผู้อื่น

๔๑. เรายืนอยู่บนสนามชีวิต ต้องต่อสู้อุปสรรคทุกรูปแบบ จนกว่าจะปิดฉากละครแห่งชีวิต ด้วยการตายลงไป
๔๒. บทเรียนในตำราเรียน กับบทเรียนในชีวิตจริง มันคงละอย่างกัน
๔๓. ไม่มีตำราเล่มไหน ที่จะสอนเราทุกอย่างก้าวว่าวันนี้เราจะต้องเจออะไรบ้าง และจะต้องแก้อย่างไร ?
๔๔. เสียเงินทอง เสียสิ่งของ เสียเวลา และก็เสียใจ เป็นการจ่ายค่าเทอมชีวิต
๔๕. คนฉลาดจะจ่ายค่าเทอมที่ถูกที่สุด ส่วนคนโง่จะจ่ายค่าเทอมที่แพงกว่ากัน
๔๖. ที่จริงคนตาบอด พิกลพิการเขาน่าจะเป็นทุกข์มากกว่าเรา ทำไม ? เขายังยิ้มแย้มแจ่มใสได้
๔๗. ทำไมเราจึงทุกข์กว่าคนพิกลพิการเล่า ?
๔๘. กายพิการ แต่ใจไม่พิการ ใจพิการ แต่กายไม่พิการ อย่างไหนดีกว่ากัน ?
๔๙. เราสามารถตัดสินหนทางดำเนินชีวิตของเราเองได้ ดีหรือชั่ว อยู่ที่ตัวของเรา
๕๐. คนอื่นสามารถบังคับเราเป็นเพียงบางเวลา ส่วนใจของเรานั้น ไม่มีใครสามารถบังคับได้นอกจากตัวของเราเท่านั้น
๕๑. ถึงแม้งานจะสับสนยุ่งยากเหลือเกิน หากใจมีอิสระแล้ว ไม่เห็นจะยุ่งยากตรงไหน
๕๒. ทุกคนเกิดมาเพื่อทำหน้าที่ ตายเพื่อทำหน้าที่ ดีกว่าตายเพราะไม่ทำหน้าที่
๕๓. รับผิดชอบตัวเอง รับผิดชอบเพื่อนที่ดี และรับผิดชอบสังคม
๕๔. วันนี้เราด่าเขา วันหน้าเขาต้องด่าเรา ชาตินี้เราฆ่าเขา ชาติหน้าเขาจะต้องฆ่าเราอย่างแน่นอน
๕๕. คนทำบาป เพราะเห็นแก่กิน ไม่ต่างอะไรกับกินอาหารผสมยาพิษอย่างเอร็ดอร่อย กินมากก็มีพิษมา กินน้อยก็มีพิษน้อย
๕๖. กฎหมายทางโลก คุ้มครองสัตว์บางจำพวกเท่านั้น ส่วนกฎแห่งกรรมทางธรรม คุ้มครองสัตว์ทุกจำพวก
๕๗. กฎระเบียบของทางโลก อนุโลมไปตามความอยาก ส่วนกฎทางธรรมอนุโลมไปตามความเป็นจริง
๕๘. กรรมคือการกระทำให้สัตว์หยาบ และละเอียดประณีตต่างกัน
๕๙. ไม่มีพระเจ้าองค์ใด ที่จะสร้างเรา ไม่มีพระเจ้าองค์ใด ที่จะทำให้เราร่ำรวยได้ ไม่มีพระเจ้าองค์ใด ที่จะทำให้เราเป็นผู้บริสุทธิ์ได้นอกจากตัวของเราเอง
๖๐. คำว่า ทำดี ได้ดี ทำชั่ว ได้ชั่ว มากเหลือเกินที่คนได้ยิน น้อยเหลือเกินที่คนรู้จัก

๖๑. เหตุการณ์ความเป็นไปของทางโลก ไม่มีสิ้นสุด เราไม่สามารถจะติดตามได้ตลอดกาลเพราะอายุยังมีที่สิ้นสุด
เราจะบ้ากับมันหรือไม่บ้า มันก็เป็นไปอยู่อย่างนั้น
๖๒. เพื่อมิให้เสียเวลา จงกลับมามองดูจิตใจของตนเอง ทำไมถึงซอกแซกกระสับกระส่ายถึงขนาดนั้น
๖๓. มันเคยตัว เพราะเราให้โอกาสมันมากเกินไป เพราะรักมันมาก จึงไม่กล้าขัดใจ นาน ๆ ไปอาจกลายเป็นโรควิกลจริตทางด้านจิตใจ
๖๔. การเอาชนะใจตนเอง ไม่ให้ไหลสู่อำนาจฝ่ายต่ำ เป็นสิ่งประเสริฐแท้
๖๕. วันนี้ เราตามใจของตนเอง ด้วยอำนาจแห่งความอยาก วันพรุ่งนี้ เราต้องหมดโอกาสที่จะสบายใจ
๖๖. วันนี้ เราไม่ตามใจตนเอง พรุ่งนี้ เราจะอยู่อย่างสบาย
๖๗. ยิ่งแก่ ยิ่งงก เพราะเขางกมาตั้งแต่ยังไม่แก่ ยิ่งแก่ ยิ่งดี เพราะเขาดีตั้งแต่ยังไม่แก่
๖๘. การวิ่งไปตามความอยาก คือการฆ่าตนเองด้วยความพอใจ
๖๙. ศัตรูมักมาในรูปรอยแห่งความเป็นมิตร ความทุกข์มักมาในรูปรอยแห่งความสุข
๗๐. น้ำหวานผสมยาพิษ คนโง่จะชอบดื่ม เพราะไม่รู้ ยาเสพติด ทำลายร่างกายตนเอง คนโง่ก็จะพากันเสพทั้งที่รู้
๗๑. ความสบายกายและสบายจิต จะหาซื้อด้วยเงินแสนเงินล้านไม่มีเลย ไม่จำเป็นจะต้องซื้อด้วยเงินและทอง
๗๒. คนที่มีศรัทธา มีคุณค่ายิ่งกว่าเงินแสนเงินล้าน
๗๓. เมื่อมีศรัทธา ควรมีปัญญาประกอบด้วย ไม่เช่นนั้นก็จะเป็นคนงมงาย ขาดเหตุผล
๗๔. คนนิยมสร้างพุทธ ที่เป็นรูป คือพุทธรูป แต่ไม่นิยมสร้างพุทธ ที่เป็นนาม คือสภาวธรรมที่รู้แจ้ง รู้จริง ทำให้รู้จักพุทธะ
๗๕. ความจริงต้องมีให้พิสูจน์ จึงจะถือว่าจริงแน่นอน คนโง่จะไม่เชื่อตั้งแต่เริ่มต้น จึงไม่พบกับความจริงในชีวิต มีแต่ความงมงายในชีวิต
๗๖. คนใดถือสิ่งที่ไม่เป็นสาระ ว่าเป็นสาระ ถือสิ่งที่ไม่เป็นสาระ ว่าเป็นสาระคนนั้นมีทางดำเนินในทางที่ผิด
เขาจะไม่พบแก่นสารชีวิตที่แท้จริงเลย
๗๗. ผู้ที่หลงเปลือกนอก ย่อมไม่เห็นแก่นใน ผู้ถึงแก่นใน ย่อมเข้าใจเปลือกนอก
๗๘. ความสนุกสนานมัวเมาประมาทในชีวิต ไม่ใช่หนทางดำเนินชีวิตที่แท้จริง มันเป็นหนทางที่ทำให้เสียเวลา
๗๙. หากคนให้ความสำคัญกับการ กิน เล่น เสพกาม และนอน มากกว่าคุณธรรม เกิดเป็นสัตว์เดรัจฉานจะไม่ดีกว่ากันหรือ ?
เพราะว่าไม่มีกฎหมายห้าม
๘๐. หากจิตใจเต็มด้วยความโลภ โกรธ หลง ช่องว่างในหัวใจไม่มี มีแต่ความอึดอัด

๘๑. อาหารที่กินเข้าไปมาก แสนจะอึดอัด แต่มีทางระบายออก
๘๒. ยิ่งความโลภ โกรธ หลง ลดลงมากเท่าไร ความปลอดโปร่ง ยิ่งมีขึ้นมากเท่านั้น
๘๓. แสงสว่างในทางธรรม จุดประกายให้ชีวิต ให้พบแต่ความสดใส
๘๔. ความสุขทางโลก เหมือนกับการเกาขอบปากแผลที่คัน ยิ่งเกายิ่งมัน เวลาหยุดเกา มันแสบมันคัน เพราะเป็นความสุขเกิดจากความเร่าร้อน
๘๕. เมื่อตอนที่อยากได้ ก็เป็นทุกข์ขณะที่แสวงหา ก็เป็นทุกข์ ได้มาแล้วกลัวฉิบหายไป ก็เป็นทุกข์
๘๖. เมื่อสิ่งนี้มี สิ่งนี้ก็ต้องมี เมื่อสิ่งนี้ไม่มี สิ่งนี้ก็ย่อมไม่มี
๘๗. หากมีแล้ว ทำให้มีความสุข ควรมี ถ้าหากมีแล้ว ทำให้มีความทุกข์ ไม่รู้จะมีไว้ทำไม ?
๘๘. ทุกสิ่งทุกอย่างมันไม่เที่ยง เราไปยึดมั่นความไม่เที่ยงนั้นว่าความสุข ๘๙. แม้ความสุขนั้นมันก็ไม่เที่ยง จะไปหวังเอาอะไรอีกเล่า ?
๙๐. พบกันก็เพื่อจากกัน ได้มาก็เพื่อจากไป
๙๑. มองทุกข์ให้เห็นทุกข์ จึงจะมีความสุข
๙๒. ความเบาใจ คลายกังวล ย่อมมีได้ แก่บุคคลผู้เข้าใจธรรมะ
๙๓. ยิ่งเข้าถึงธรรมที่เป็นจริงมากเท่าใด ความเบาสบายใจยิ่งมีมากขึ้นเท่านั้น
๙๔. เพราะความสุขทางโลก ไม่ให้อะไรมากไปกว่าความเพลิดเพลิน มัวเมา ประมาทในชีวิต จนลืมทางธรรม
๙๕. ทางเดิน ๒ ทาง ทางโลก และ ทางธรรม
๙๖. ทางโลก คือการปล่อยใจไปตามความอยากในโลกีย์ ทางธรรม คือการควบคุมใจตนเอง ให้มีธรรมเป็นเครื่องคุ้มครอง
๙๗. ผิดหวังทางโลก ยังมีทางธรรมคุ้มครอง หากคนนั้นรู้จักธรรม
๙๘. ผิดหวังทางโลก อยากทำลายทุกสิ่งทุกอย่าง แม้กระทั่งตนเอง คนนั้นแหละ ไม่รู้จักธรรม
๙๙. ทุกสิ่งทุกอย่างไม่ควรยึดถือมั่น
๑๐๐. มันเป็นเช่นนั้นเอง.

[san]

อ่าน  

สุข ทุกข์  อยู่ที่ใจ   ของใครหว่า.....ไม่แน่ใจครับ

ชอบที่คุณ กล้วยทอด เขียนจังเลยครับ

คุณ  BOYBBCOM  เบื่อๆ

เที่ยวสิครับ  ถ้าทำได้นะครับ  เพราะว่าจะได้ล้างอะไรๆ  มันค้างอยู่ข้างใน  โดยที่เราไม่รู้ตัว

วันก่อนไปทำธุระ   ผมขับรถผ่านภูเรือ  บรรยากาศดีมากๆ  ทุ่งนา  เขียวสดชื่นเชียว  พอดี ตอนนั้นฝนตกปรอยๆ  ด้วย
อีก 2 วันผมขับรถจากพิษณุโลก  ไปทางวังทอง  หล่มสัก   ทั้งๆที่เหนื่อยมากๆ  เพลีย   แต่ว่า....พื้นที่แถวนี้   สวยจริงๆครับ  อยากไปนั่งเล่นริม  น้ำตก แก่งซอง  เลยหล่ะครับ  มันอยู่ริมถนน  มองเห็นเลยครับ

เสียดายที่ขับคนเดียว
คิดถึงเมียเลย  อยากพาเขามาเที่ยวด้วย  พอดีเขานั่งรถด้วยไม่ได้  แม่ยายห้ามเดินทางเด็ดขาดช่วงนี้

ปลดปล่อยครับ  ปลดปล่อย

อิอิอิ

[กล้วยทอด]

กล้วยทอดไม่ได้เขียนเองค่ะ
เป็นของคุณคนนี้เขียนไว้ "ถนอมจิต คงจิตต์งาม"

จริงๆ ทุกคนต่างก็มีทุกข์เป็นของตัวเองค่ะ
ไปเจอกับแม่ของเพื่อนค่ะ ตัวเค้าไม่สูงเท่าไหร่ 150 นิดๆ กำลังน่ารัก  
พอแต่งงานมีลูก ก็เป็นไปตามวัยค่ะ เริ่มอ้วนป้อมทีละหน่อย
จนไปหยุดอยู่ที่หลักร้อยกว่ากิโลกรัม

คุณหมอให้ทางเลือกแค่สองทาง อยู่หรือจะไป
เลือกที่จะอยู่ค่ะ แต่มันทรมาน ตรงวิธีที่จะทำให้อยู่ต่อค่ะ
แม่เค้าตัดสินใจผ่าตัดลดขนาดกระเพาะให้เล็กมากๆ
ซึ่งก็ช่วยได้มากค่ะ คือ น้ำหนักลงฮวบๆ

แต่...ตอนนี้เริ่มกลับกลายมาอ้วนตุ้ยอีกแล้วค่ะ แต่สาเหตุ คือ
จากข้อนี้ค่ะ

ข้อ ๓๗. ถ้าผัวตายก่อนเมีย เมียจะต้องเสียใจ ถ้าเมียตายก่อนผัว ผัวจะต้องเสียใจ ทำอย่างไร จึงจะไม่เสียใจ

สามีเสียชีวิตค่ะ แม่เค้าดูจะประชดชีวิต
แถมร่ำๆ เห็นข้อดีของการได้เงินประกันชีวิตเร็วกว่าปกติอีก
ตอนนี้ต้องพาไปคุยปรึกษาจิตแพทย์อยู่

ทุกข์ไม่ทุกข์อยู่ที่ใจ เกิดได้กับทุกคนค่ะ

[por_jai]

[sattaya]

ชอบครับ ได้ข้อคิดดีมาก ขอบคุณพี่กล้วยทอดและพี่พอใจมากครับ

[boybbcom]

ขอบคุณทุกความเห็น  นะครับ ผมรู้สึกซาบซึ้งมากเลย
วันนี้ผมมี web page ที่คิดว่าน่าจะดี มาฝากครับ ลองอ่านดูนะครับ

http://www.budpage.com/ba35.shtml

รู้สึกจะเป็นของท่าน ป.ปยุตโต น่ะครับ

จริงๆเคยอ่านจากที่ไหนไม่รู้ว่า ความทุกข์ ของคนเรา มีเพียง 10 % เท่านั้นที่เป็นความทุกข์จริงๆ (ความทุกข์ที่สมควรทุกข์) นอกนั้นเป็นความทุกข์ที่เกิดจากจิตใจทั้งสั้น

ผมอ่านบทความข้างต้อนแล้ว บางครั้งก็รู้สึกว่า หลายครั้งที่คงวามทุกข์ของเราเกิดจากใจของเราที่ พยายามรับรู้ว่ามันเป็นทุกข์และขยายผลไปต่างๆนานา  มันเลยฟุ้งซ่าน ก็คิดว่าจะพยายาม ทำใจบังคับไม่ให้มันขยายผล ไปในทางร้ายน่ะครับ (คล้ายๆ cut loss ๆไหมครับ) แต่ก็ต้องขอขอบคุณ เพื่อนๆพี่พี่ ในนี้อีกครั้งนะครับ ที่ให้คำแนะนำ ให้ข้องคิด เว้บไซต์ และหนังสือดีดี ครับ ซาบซึ้งมากครับ

[Vangogh]

[quote="por_jai"]

[กล้วยทอด]

เอาไว้สบายใจก็ค่อยกลับมาล่าเนื้อกันใหม่นะคะ  :D

:::::: หมาล่าเนื้อ ::::::

มีเรื่องเล่าว่า...
มีพระรูปหนึ่ง...ชอบทำอะไรแปลกๆ...
วันหนึ่ง...พวกกรุงเทพฯ...เอากฐินไปทอดที่วัด...
จัดงานกันใหญ่โต...มีหนัง...มีลิเก...มีดนตรี...
ผู้คนแห่กันมามืดฟ้ามัวดิน...  
ก่อนทอดกฐิน...
ผู้คนมารวมกันเต็มศาลา...
หลวงพ่อเรียกเด็กวัดมา...
บอกให้ไปเอาเนื้อจากโรงครัวมาก้อนหนึ่ง...แล้วเอาเชือกมาด้วย...

หลวงพ่อจัดการ...เอาเนื้อ...ผูกติดกับหลังหมา...
ผูกเสร็จ...ก็ปล่อยหมา ...
หมาเห็นเนื้ออยู่บนหลัง...ก็ไล่งับ...
พอหัวโดดงับ...ตัวก็ขยับหนี...
เพราะหมามันกัดหลังตัวเองไม่ถึง...
ยิ่งโดดงับเร็ว...ก้อนเนื้อก็หนีเร็ว...
โดดไม่หยุด...เนื้อก็หนีไม่หยุด...น่าสงสารหมามาก...

หมาโดดอยู่นาน...งับเท่าไหร่...เนื้อก็ไม่เข้าปากสักที...
ผู้คนบนศาลา...พากันหัวเราะชอบใจ...
หัวเราะเยาะหมา...ว่าทำไมมันถึงโง่ยังงี้...
ไล่งับ...จะกินเนื้อ...ที่ตัวเองไม่มีทางไล่ตามทัน ตลอดชีวิต...

หลวงพ่อ...มองดูด้วยความสนุกสนานจนหนำใจแล้ว...
ก็แก้เชือกออกมากหลังหมา...
แล้วหันมาพูดกับญาติโยมว่า...

มนุษย์เรา...มีความรู้สึกว่า...ตัวเองพร่อง...ตัวเองยังไม่เต็ม...
ต้องเติมตลอดเวลา...เติมไม่หยุด...เพื่อให้ตัวเองเต็ม...

เราอยากสวย...อยากทันสมัย...
ไปหาซื้อเสื้อผ้าที่สวยที่สุด...ทันสมัยที่สุดใส่...
ดีใจได้เดือนเดียว...มีรุ่นใหม่ออกมาอีกแล้ว...สวยกว่า...ทันสมัยกว่า...
อยากได้โทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่...
ซื้อเสร็จ ๓ เดือน...รุ่นใหม่ก็โผล่มาอีกแล้ว...
ซื้อคอมพิวเตอร์ทันสมัยที่สุด...
๒ เดือนต่อมา...มีรุ่นใหม่กว่าออกมา...ของเราตกรุ่น...
ซื้อรถเบนซ์...ทันสมัยที่สุด...แพงมาก...
ขับได้ ๖ เดือน...มีรุ่นใหม่ออกมาอีกแล้ว...
ทันสมัยกว่า...แพงกว่า...ของเรากลายเป็นเชย...

เราต้องก้มหน้าก้มตา...ทำงานทั้งวัน ทั้งคืน...หาเงินมา...
เพื่อมาทำให้ตัวเองทันสมัย...
ซื้อเสื้อผ้าใหม่...มือถือใหม่...คอมพิวเตอร์ใหม่...รถยนต์คันใหม่...
เหน็ดเหนื่อยแสนสาหัส...
เพื่อไม่ให้ตัวเองตกรุ่น...

ปัจจุบัน...
เรากำลังไล่งับความทันสมัย...เหมือนหมาที่ไล่งับเนื้อบนหลังของมัน...
ทั้งที่รู้ว่า...ต่อให้ไล่งับทั้งชีวิต...ก็ไม่มีทางตามทัน...
น่าสงสารไหมโยม...

คนเต็มศาลา...เมื่อกี้หัวเราะครึกครื้น...
ด่าว่า...หมามันโง่...
ตอนนี้เงียบสนิท...เหมือนไม่มีคนอยู่...

ไม่รู้ว่า...กำลังสงสารหมา...
หรือ...กำลังทบทวนตัวเอง

[Dech]

แนะนำ "เสียดาย..คนตายไม่ได้อ่าน" ครับ ของท่านดังตฤณครับ

http://dungtrin.com/

หนังสือท่าน มีหลายระดับ เล่มนี้อ่านง่ายดีครับ เล่มอื่นๆก็ตาม link ไปได้ครับ มีแบบไม่ต้องอ่านเองด้วย มีคนอ่านให้ฟัง

สำหรับถ้าต้องการฝึกสมาธิก็เล่มนี้ครับ  "วิปัสสนานุบาล" สมาธิเป็นเรื่องง่ายๆ ที่เราๆทำไม่ได้กันเอง ผมก็ยังนั่งไม่ได้ครับ อ่านหรือฟังแล้วลองปฎิบัติดูครับ ง่ายจริงๆ

ขออนุโมทนาบุญด้วยครับ