|0 คอมเมนต์
พี่หวี wrote
แล้วผมว่าเลิกถกประเด็นนี้ได้แล้วครับ
หลุดประเด็นกระทู้มาไกลแล้ว
คนอื่นจะได้แสดงความคิดเห็นมั่งครับ
งั้นผมขอแสดงความคิดเห็นมั่ง มั่วๆนาครับ
ผมว่า
คนดีคือคนที่มีความรักเป็นพื้นฐานในกมลสันดาน
คนไม่ดีคือคนที่มีความกลัวเป็นพื้นฐานในสันดานกมล
เขาว่าไว้
รัก กะ กลัว เป็นเพียงอารมณ์ 2 ชนิดเท่านั้นที่มีอยู่จริง
มีเพียง สองคำในภาษาแห่งจิตวิญญาณ
เป็น อัลฟา และ โอเมกา
คือจุดสูงสุดและต่ำสุด ที่ทำให้ระบบสัมพัทธภาพดำรงอยู่ได้
ไม่มีแรงผลักดันหรือมโนคติอื่นอีกนอกจากที่แตกย่อยจากสองความรู้สึกนี้
สิ่งอื่นเป็นเพียงรูปแบบหรือการบิดพลิกที่แตกต่างบนต้นตอเดียวกัน
โดยธรรมชาติแล้ว
รักสนับสนุนกลัวสนับสนุนรักสนับสนุนกลัว
นี่คือเหตุผลว่าทำไมมนุษย์จึงถูกเหวี่ยงจากอารมณ์ขั้วหนึ่งไปอีกขั้วหนึ่งตลอดเวลา
รัก ทำลาย แล้ว ก็กลับมารัก แล้ว ก็ทำลาย
และนี่คงเป็นคำตอบของกระทู้ ทำไมคนดีเปลี่ยนเป็นไม่ดี
แต่ผู้มีปัญญาญาณ ทราบดีว่า
คนเรามีอิสระในการเลือก
เขาจึงเลือก "รัก" ไม่เลือก "กลัว"
รักคือพลังที่ขยายออก เปิดกว้าง ส่งไป คงอยู่ เปิดเผย แบ่งปัน และ บำบัดเยียวยา
กลัว คือ พลังที่บีบหด ปิดตัว เก็บงำ ถอยหนี หลบซ่อน กักตุน ทำร้าย
ก็เข้ากับที่คนส่วนใหญ่คิดไว้พอดี
ถ้าเรารัก เรามักตาบอด มีแต่ให้ไม่ค่อยเหลืออะไร (ในรูปวัตถุ)
ถ้าเรากลัว เราจะป้องกันตัวเองและ คำนวณหา pay off ที่ดีที่สุด ก็เลยเป็นคนฉลาด ทันคน ถ้ากลัวมากๆ ก็เกิดสงครามกันเลย
แต่ยาวๆแล้ว อาจเกิดความสบายใจ เสวยบรมสุขอย่างพี่เจ๋งว่า
ส่วนเรื่องความดี ไม่ดีนั้น
สรุปได้เลย ว่าทำดีต้องมีสติ ทำให้ คนที่ไม่เคยทำ จะรู้สึกไปเองว่า ยาก แต่เมื่อทำเรื่อยๆ ก็จะอยู่อย่างง่ายๆ ครับ
ส่วนทำไม่ดี ตอนแรกๆ จะทำง่ายครับ แต่เมื่อทำเรื่อยๆ แล้วจะอยู่อย่างยากลำบากครับ