อิทัปปัจจยตา

[Jeng]

หลักธรรมอิทัปปัจจยตา แสดงถึง  ภาวะที่มีเหตุปัจจัย  จึงเกิดผลขึ้น

กล่าวคือ ทุกสรรพสิ่งไม่ว่ารูปหรือนาม   ต่างต้องมีเหตุหรือสิ่งต่างๆ มาเป็นปัจจัยกัน   จึงจักยังให้เกิดผลขึ้น

อันเป็นไปดังพระพุทธพจน์ที่แสดงไว้ดังนี้

เมื่อเหตุนี้มี  ผลนี้จึงมี               เพราะเหตุนี้เกิดขึ้น  ผลนี้จึงเกิดขึ้น

เมื่อเหตุนี้ไม่มี  ผลนี้จึงไม่มี      เพราะเหตุนี้ดับ   ผลนี้จึงดับ

[por_jai]

8) เพราะมีเวบนี้
    จึงได้รู้จักกับคุณเจ๋ง

[san]

อ่า  คุณเจ๋ง

เดี๋ยวนี้ เล่นแต่ศัพท์สูงๆ    เฮ้อ..... เดี๋ยวได้งงกันหรอกครับ

ผมรู้จักแต่  อิ  เอ้อ  ซาน  ซื่อ  ครับ

อิอิอิ  ล้อเล่นนนนนนน

[Dech]

ผมว่าถึงตอนนี้การพูดธรรมด้วยภาษาบาลี จะยิ่งทำให้คนที่ต้องการศึกษางงครับ จำไม่ได้ครับ ขอให้ผู้รู้ทั้งหลาย บอกกล่าวเป็นภาษาไทยเถอะครับ จะได้มีผู้รู้เยอะขึ้นได้ง่ายขึ้น ผมจะได้ตามอ่านได้ครับ

ภาษาบาลีไว้เป็นตัวเสริมละกันครับ

[Eyore]

ผมว่า จำๆไว้ก็ดีนะครับ

เพราะมันเป็นหลักการที่สำคัญ(ที่สุด นะผมว่า) ในพระพุทธศาสนา แต่ไม่ค่อยมีคนพูดถึง

ที่ท่านพี่เจ๋งยกมาทั้งหมดนั้นก็เป็น definition ของคำว่า "อิทัปปัจจยตา"

เวลาอ้างอิงถึงจะได้พูดสั้นๆ

ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้ เป็นไปตามกฏข้อนี้ข้อเดียว

ธรรมทั้งหลายก็เป็นไปตามกฏข้อนี้

แม้แต่ไตรลักษณ์ หรือ อริยสัจสี่

ถ้าสังเกตุดูดีๆ ก็จะเห็นความเป็นเหตุเป็นผลในตัวของมันเอง

เพิ่มเติม
พระสารีบุตรสมัยยังเป็นพราหม ถามพระอัสสชิว่า พระพุทธเจ้าสอนอะไรขอให้อธิบายสั้นๆ

คาถาพระอัสสชิ
"ธรรมทั้งหลายเกิดแต่เหตุ พระผู้มีพระภาคเจ้า แสดงเหตุ พร้อมทั้งความดับของสิ่งทั้งหลายเหล่านั้น"

พระสารีบุตรได้ฟังก็บรรลุโสดาบัน มาขอบวชกับพระพุทธเจ้า

[Tongue]

เมื่อมีสิ่งหนึ่งสิ่งใด ก็มีอีกสิ่งหนึ่งนั้น
เมื่อสิ้นสิ่งใดลงพลัน ไม่มีสิ่งนั้น หรือสิ่งอื่นใด
ในห้วงมหรรณพ..... (จำไม่ได้แล้ว เป็นเนื้อเพลง)

อิทัปปัจจยตา ความเป็นเช่นนั้นเอง

หลักนี้สอนว่า อย่าหวังผล แต่ให้สร้างเหตุที่จะนำไปหาผล
เพราะถ้ามีเหตุเพียงพอ ผลย่อมเกิด