ผมสังเกตุว่าช่วงนี้มีหลายกระทู้พูดถึงการใช้เงิน เรื่องค่านิยม การรู้จักประหยัดต่างๆ กันเยอะ จึงอยากเสนอทางออกที่สำคัญ และควรจะมีการแนะนำกันให้รู้โดยทั่วๆกันให้มากๆ สำหรับการใช้ชีวิตที่ต้องการมีอิสระภาพทางการเงิน เพื่อให้มีอิสระอย่างแท้จริง ซึ่งผมมั่นใจว่าพี่ๆ เพื่อนๆในที่นี้ดำรงตนในลักษณะนี้อยู่แล้ว แต่ก็อยากจะบอกกล่าวอีกครั้ง
ในเมื่อเรายังเป็นปุถุชน คนธรรมดาอยู่ และทุกวันนี้ทุกคนต่างก็ดิ้นรน เพื่อให้ได้มาซึ่งเงินตรา เพื่อตอบสนองความต้องการต่างๆของเราที่มีมากขึ้นกว่าเดิมมาก เพราะเรายังไม่สามารถกำจัดความอยากได้ อยากมี อยากได้ความยอมรับต่างๆได้ และเดี๋ยวนี้บริษัทต่างๆ ก็มีเทคนิคและลูกเล่นทางการตลาดมากมาย ที่ทำมาให้ตรงทุกกลุ่มเป้าหมาย และเข้าใจจิตวิทยาพื้นฐานของมนุษย์ ซึ่งไปกระตุ้นให้เราจับจ่ายเงินที่หามาได้ออกไป โดยอาจไม่ได้ทำให้เกิดความคุ้มค่ามากนัก ทำให้เราไม่สามารถออมเงินที่หามาได้อย่างยากลำบากได้ดีนัก ซึ่งโดยปกติแล้วส่วนใหญ่จะไม่สามารถเก็บออมได้ตามเป้าหมายที่ต้องการ ผมก็เป็นหนึ่งในนั้น เช่นกัน
เมื่อเราไม่สามารถเก็บออมเงินได้ ก็ไม่มีต้นทุนในการบริหารเงินของเราให้ งอกงามออกดอกออกผล ให้เงินทำงานให้เรา เพื่อให้บรรลุเป้าหมาย ไปสู่การมีอิสระ ตามที่เราต้องการได้เช่นกัน ถึงแม้ว่าเดี๋ยวนี้รัฐจะสนับสนุนการออม โดยให้มีการออมภาคบังคับมากขึ้น ทั้งกองทุนประกันสังคม กองทุนสำรองเลี้ยงชีพของบริษัทต่างๆ รวมทั้ง กบข. ของรัฐ รวมถึงสนับสนุนให้มี กองทุน RMF LTF ที่ให้มีการเก็บออมและลงทุนระยะยาว โดยสามารถนำไปลดหย่อนภาษีได้ด้วยแล้วก็ได้ตาม
แต่กองทุนต่างๆ เหล่านั้นก็ยังเป็นแค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น สำหรับผู้ที่ต้องการอิสรภาพที่แท้จริง มีความจำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องเก็บออมได้มากกว่านั้น รวมถึงสามารถประเมินและลดความเสี่ยงในการสูญเสียเงินสะสมในอนาคตได้ด้วย โดยอาจจะทำประกันในรูปแบบต่างๆที่เหมาะสมไว้ด้วย ทั้งประกันสุขภาพ ประกันอุบัติเหตุ ประกันอัคคีภัย หรืออื่นๆ ที่ต้องการเพื่อ ป้องกันการจ่ายเงินสะสมที่ได้เก็บไว้ในสถานการณ์ที่ คาดไม่ถึงได้ รวมถึงต้องรู้จักออกกำลังกายเพื่อลดโอกาสการเจ็บป่วยต่างด้วย
ทั้งนี้ยังต้องรู้จักการจัดแบ่งค่าใช้จ่ายต่างๆ เพื่อเตรียมการล่วงหน้า ที่เราสามารถคาดการณ์ได้ เช่น ค่าสินสอด ทองหมั้น ค่าเล่าเรียนลูก ค่าที่อยู่อาศัย ยานพาหนะ และปัจจัยสี่ทั้งหลาย โดยจัดแบ่งให้เหมาะสม ไม่ทำให้ตัวเองและผู้อื่นเดือนร้อน
เฉพาะที่กล่าวมาทั้งหมด ก็เห็นได้ว่ามีความวุ่นวายพอควรอยู่แล้ว ว่าจะทำอย่างไรให้เหมาะสม และยังมีอีกหลายส่วน หลายปัจจัยที่ยังไม่ได้กล่าวอีก แล้วเราจะทำอย่างไรให้จำนวนเงินที่แต่ละคนหามาได้นั้น สามารถรองรับความต้องการของเราได้ เหล่านี้เป็นทั้งศาสตร์และศิลป์ ที่ทุกคนต้องเรียนรู้แลบริหารจัดการด้วยตัวเองทั้งสิ้น
จะเห็นได้ว่าการหาเงินนั้นสำคัญก็จริง แต่การรู้จักใช้เงินนั้นสำคัญกว่ามาก ดังนั้นการกินอยู่ต่ำกว่าฐานะของตน ซึ่งเป็นการใช้ชีวิตตามกระแสพระราชดำรัชของในหลวง ตามเศรษฐกิจพอเพียง รู้จักพอเพียงและเพียงพอ เป็นทางออกที่สำคัญในการจัดการเรื่องนี้ เมื่อเราอยู่กินต่ำกว่าฐานะของตน ก็จะมีเหลือเก็บสามารถส่วนเหลือ นำไปหาดอกผลได้ และสามารถทำให้ฐานะของตนดีขึ้นได้ในที่สุด
สรุปว่าผมเห็นว่าแค่ให้ทุกคนดำรงตนโดยปกติให้ต่ำกว่าฐานะที่เป็นแล้วจะดีเองครับ
ขอบพระคุณ ที่อ่านจนจบ มั่วน่าดู
บันทึกไม่สำเร็จ