จริงๆแล้วประเด็นหลักๆ คือ คนส่วนใหญ่นิยมวัดความสำเร็จจากอัตราผลตอบแทนและความเร็วครับยิ่งเร็ว ก็ยิ่งเก่ง ยิ่งสูงยิ่งมีคนยกย่องว่าเซียน จึงมักมีการเกทับกันระหว่าง VI และ สาย VS เนืองๆ แต่ในความเป็นจริง ตลาดมีคนอยู่แค่ 2 ประเภทครับ คือ ผู้ที่รอดกับผู้ที่ไม่รอดครับ
ถ้ามองในเชิงทฤษฎีการวิวัฒนาการเราจะมองไปในอีกมุมหนึ่งที่สำคัญกว่า ใครได้กำไรกว่ากัน คือ รอดหรือไม่รอด ในการวิวัฒนาการ สิ่งมีชีวิตที่อยู่รอดมาได้ ต้องผ่านเหตุการณ์ในด้านดีและร้ายสลับกันไป ในเหตุการณ์ที่ดีแน่นอนว่า ทฤษฎีการคัดเลือกพันธุ์ตามธรรมชาติซึ่ง เป็นส่วนหนึ่งของการวิวัฒนาการ ไม่ได้แสดงบทบาทเต็มที่ ส่วนในสถานการณ์ที่เลวร้าย ถ้าคุณผ่านไปได้ ก็ถือว่ารอด แต่ยังเร็วเกินไปที่จะดีใจครับในการรอดครั้งแรกๆ ตราบใดคุณยังอยู่ในตลาด มันก็ต้องมีเหตุการ์ดีๆร้ายๆ สลับกันไป มันก็ต้องมีเหตุการณ์ที่เป็นบททดสอบความอยู่รอด เหมือนกับที่เผ่าพันธุ์ไดโนเสาร์โดนดาวหางทดสอบ ถ้าเป็นในตลาดก็เหตุการณ์ต้มยำกุ้งไม่มีครับ vi ไม่มีครับ vs มีแค่รอดกับไม่รอด
การวัดผลภายใต้ความน่าเป็นในเหตุการณ์ต่อเนื่อง การมองผลลัพพ์ในช่วงแค่เวลาใดเวลาหนึ่ง ล้วนแต่นำมาซึ่งความผิดพลาด ไม่ว่าจะคุณจะชนะตลอด 1 เดือน 1 ปี 10 ปี หรือ 50 ปี ถ้าคุณยังไม่ได้เตรียมตัวที่จะรอด คุณก็อาจจะไม่รอด ตัวอย่างผู้ที่รอดในความคิดของผม คือ Peter Lynce ครับ ส่วน buffet ดร. หมอฟัน เสี่ยปู่ ผมว่าก็น่ารอดมากกว่าไม่รอด เพราะยิ่งรอดเหตุการณ์วิกฤตมามาก โอกาสจะรอดก็ยิ่งสูงครับ
×
บันทึกไม่สำเร็จ
กรุณาลองใหม่อีกครั้ง
บันทึกไม่สำเร็จกรุณาลองใหม่อีกครั้ง
×
บันทึกสำเร็จแล้ว
บันทึกสำเร็จแล้ว