รายงานสถานการณ์ภาคใต้ ถึง พี่พอใจ และคนอื่นที่สนใจครับ นาทีนี้ การจะคิดเรื่องสมานฉันท์หรือวิธีการที่สันติวิธีคงยากแล้วละครับ ที่ผมว่ายากก็เพราะเหตุการณ์ความรุนแรงที่มันมากขึ้นทุกวัน และล่าสุดกับการยิ่งผู้โดยสารรถตู้ที่ผ่านมา กระแสความรู้สึกของคนส่วนใหญ่ในประเทศต่อเหตุการณ์นี้ มีความเห็นในทางรุนแรงอย่างเห็นได้ค่อนข้างชัด หลายเสียงเริ่มพูดถึงการตอบโต้อย่างรุนแรง และก็มากขึ้นเรื่อย ๆ เสียด้วย ผมเองก็รู้สึกว่า ถ้าเราปราบปรามด้วยความรุนแรง ผลที่ได้คงมีแต่เสียกับเสีย เพราะเราฆ่าเขา เขาก็ฆ่าเราตอบ มันไม่มีวันหมดสิ้น แล้วเมื่อไหร่จะจบ แต่ในอีกมุมหนึ่งถ้าเราจะยืนเฉย ๆ ให้เขามาฆ่าเราก็ไม่ได้ เมื่อวันก่อนท่านนายกฯยังบอกเลยว่าถ้าเขาไม่สมานฉันท์เราก็ต้องป้องกันตัว แต่กระแสความรู้สึกของคนไทยภาคอื่น ๆ ไม่คิดงั้นนะสิครับ ประเด็นที่คุณ triathlon พูดมานั้นก็ถูกครับ รัฐไทยทำกับเขาก่อนมานมนาน และจนถึงก่อนเรื่องจะบานปลายอย่างปัจจุบัน เจ้าหน้าที่รัฐปฏิบัติกับคนในพื้นที่อย่างไรเราก็ไม่อาจรู้ จะดีหรือร้ายก็บอกไม่ได้เพราะผมไม่ทราบ หรือถึงทำจริงรัฐก็สามารถปิดข่าวได้ สิ่งที่เราต้องการในเวลานี้คือข้อมูลข่าวสารที่เป็นข้อเท็จจริง ตอนนี้มันเหมือนกับว่าเราได้รับข่าวสารด้านเดียวว่า โจรทำร้ายผู้บริสุทธิ์ เจ้าหน้าที่ถูกทำร้าย แต่ข่าวที่ว่าเจ้าหน้าที่ของรัฐทำกับคนในพื้นที่อย่างไรเราไม่รู้เลย และการได้รับข่าวสารด้านเดียวนี่แหละเป็นอันตราย เพราะมันจะกลายเป็นการจุดไฟให้คนในส่วนอื่น ๆ ของประเทศ มีปฏิกิริยาไปในทางเดียว และมันก็อาจเข้าทางของกลุ่มคนบางกลุ่มที่ต้องการให้เกิดความแตกแยกก็เป็นได้ แล้วเราจะแก้ปัญหานี้อย่างไร ผมเองก็ไม่รู้หรอกครับ มีแต่ข้อคิดเห็นของคนที่ไม่รู้จริงเท่านั้น ผมมองว่ารัฐต้องมีนโยบายที่ชัดเจน ถ้ารัฐบาลปัจจุบันมุ่งมั่นที่จะสมานฉันท์จริง ๆ ก็ต้องยืนกรานความคิดนี้ เพื่อระงับกระแสสังคมในเวลานี้เสียก่อน หลังจากนั้นก็ดำเนินการอะไรบางอย่างที่ชัดเจน บางทีท่านนายกสมควรต้องลงพื้นที่กระมัง แต่ท่านจะไปหรือเปล่านี่สิ พ่อผมบอกว่า ภาคใต้เหมือนสงครามไปแล้ว สงครามจะระงับได้ก็ต่อเมื่อฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งหมดสิ้นไปหรือไม่งั้นก็ต้องใช้การเจรจาครับ  ถ้าจะมองเรื่องสันติวิธีก็ต้องหาหนทางเจรจาให้ได้ ปัญหาสงครามที่คาราคาซังในหลาย ๆ ที่ทั่วโลกก็ต้องใช้ปากดับลูกปืนกันทั้งนั้น  ปัญหาคือเราจะเจรจากับใครนี่สิ จนถึงวันนี้ผมก็ยังมองไม่เห็น(จากสื่อ)ถึงบุคคลหรือกลุ่มที่เราควรเข้าไปเจรจาด้วยเลย เข้าทำนองว่าเราอยู่ในที่โล่งแจ้งเขาอยู่ในที่มืด ตราบใดที่เขาไม่เผยตัวออกมาหรือเราจับได้เอง ก็อย่าหวังว่าจะได้เจรจากัน ประเด็นทางประวัติศาสตร์คือสิ่งที่เราควรนำมาคิดวิเคราะห์ให้มาก แต่จะสามารถนำมาใช้ได้ ก็ต่อเมื่อเราสามารถหาทางประนีประนอมกับอีกฝ่ายได้ครับ ถึงเรามีแนวทางแต่อีกฝ่ายไม่ตอบสนองมันก็ไม่มีประโยชน์ มันก็เลยมีคำถามตามมาว่า เราควรทำอย่างไรให้เขาเผยตัวมาประนีประนอมกับเรา มานั่งโต๊ะเจรจากับเรา สรุป ... หาทางออกไม่เจอเลยแฮะ ยิ่งคิดยิ่งมึน โดย Ittipol ศุกร์ มี.ค. 16, 2007 4:22 pm

ประเทศไทย จะเป็น ฮับการศึกษา??? คงเป็นไปได้ยากนะครับ เรื่องแบบนี้ ผมมองว่าปัญหามันอยู่ที่ตัวระบบ ระบบข้าราชการเป็นหัวใจหลักของระบบการศึกษา แต่การเข้าไปปรับปรุงระบบข้าราชการเป็นเรื่องยากมาก เพราะถ้าเอาเข้าจริง ๆ จะมีบุคลากรในหน่วยราชการจำนวนมาก(ซึ่งรวมถึงบรรดาครูและอาจารย์) จะโดนอัปเปหิออกจากระบบ แต่นั่นเป็นเรื่องยากเพราะระบบราชการมีระบบพรรคพวกที่แน่นแฟ้น(ด้วยผลประโยชน์) เราคงทำได้แค่รักษาแผลที่เจ็บที่สุดส่วนแผลอื่น ๆ ก็คงต้องปล่อยให้มันตกสะเก็ดอยู่อย่างนั้น ปัจจุบันหน่วยงานการศึกษาแต่ละแห่งก็เลยพยายามสร้างมาตรฐานการศึกษาให้กับตัวเอง ที่เห็นได้ชัดคือการศึกษาในรูปแบบนานาชาติทั้งระดับโรงเรียนและมหาวิทยาลัย ซึ่งก็มีข้อดีอยู่ตรงที่นักเรียน นิสิต นักศึกษาจะมีความสามารถทางภาษามากขึ้นแต่ข้อเสียคือความแตกต่างทางชนชั้นเพราะโปรแกรมแบบนี้สงวนไว้สำหรับคนมีเงินเท่านั้น(แถมต้องเก่งด้วยนะ) สำหรับผมแล้ว ผมไม่สนเรื่องฮับ แต่สนแค่ว่ารัฐจะสามารถกระจายมาตรฐานทางการศึกษาให้เท่าเทียมกันทั่วประเทศได้หรือเปล่า เอาเรื่องนี้ก่อนเหอะ เรื่องอื่นค่อย ๆ ทำไปก็ได้ โดย Ittipol อังคาร มี.ค. 13, 2007 9:24 pm