Re: บัฟเฟตพูดเกี่ยวกับทอง ในอีก 100 ปีข้างหน้า ข้อเขียนด้านบนจาก Pantip ที่จริงเป็นข้อเขียนที่มีผู้ "ตัดตอน" จากบทความแปลข้างล่างนี้ บทความนี้ แปลมาจากงานเขียนของ บัฟเฟตต์ ใน Fortune ที่ชื่อ "Why Stocks beat Gold and Bonds" ซึ่งที่จริงก็เคยลงไว้แล้วใน Thai VI เรานี่แหล่ะจร้า v v v "หุ้น" เหนือกว่า "ทองคำ" และ "พันธบัตร" อย่างไร http://clubvi.files.wordpress.com/2013/04/warren-himself.jpg วอร์เรน บัฟเฟตต์ เขียน ชัชวนันท์ สันธิเดช แปล ผู้คนมักกล่าวว่า การลงทุน คือการกระบวนการในการเอาเงินออกมาบริหาร โดยหวังว่าจะได้รับเงินมากขึ้นในอนาคต แต่ที่เบิร์คไชร์ แฮธาเวย์ เราใช้หลักที่เข้มงวดกว่านั้นมาก เราให้คำจำกัดความของ การลงทุน ว่าเป็นการส่งต่ออำนาจซื้อไปสู่ผู้อื่น ด้วยความคาดหวังอย่างมีเหตุผลว่าจะเกิดเป็นอำนาจซื้อที่มากขึ้นในอนาคต หลังจากหักภาษีในอัตราที่น้อยที่สุดเท่าที่จะน้อยได้ หากจะให้ชี้ชัดยิ่งขึ้น ต้องบอกว่า การลงทุนคือการผัดผ่อนการบริโภค ณ วันนี้ เพื่อให้มีความสามารถที่จะบริโภคได้มากขึ้นในวันข้างหน้า ด้วยนิยามของเรา จึงก่อให้เกิดผลที่ตามมาอันสำคัญยิ่งประการหนึ่ง กล่าวคือ ความเสี่ยงจากการลงทุน มิอาจวัดได้โดยค่าเบต้า (อันเป็นค่าที่คนในวอลล์สตรีทชอบใช้กัน) หากแต่วัดได้โดยหลักความน่าจะเป็น แต่ต้องเป็น ความน่าจะเป็นอย่างมีเหตุผล ที่ผู้ที่เป็นเจ้าของเงินจะสูญเสียอำนาจซื้อหลังจากถือสินทรัพย์นั้นไประยะหนึ่ง ทั้งนี้ ราคาของสินทรัพย์อาจผันผวนขึ้นลงอย่างรุนแรงได้โดยไม่มีความเสี่ยงอันใด หากว่ามันยังคงเพิ่มอำนาจซื้อให้กับผู้ถือสินทรัพย์นั้นอย่างมั่นคงและแน่นอน หลังจากถือมันไว้ระยะหนึ่ง ดังนั้น เราจะเห็นได้ว่า แม้สินทรัพย์ที่ราคาไม่ผันผวนเลย ก็อาจเต็มไปด้วยความเสี่ยงได้ ความน่าจะเป็นในการลงทุนนั้นมีอยู่มากมายและหลากหลาย อย่างไรก็ตาม ความน่าจะเป็นดังกล่าวสามารถแบ่งออกได้เป็นสามประเภทหลักๆ ซึ่งเราจำเป็นที่จะต้องเข้าใจคุณลักษณะของความน่าจะเป็นแต่ละประเภท เรามาดูกันเถอะครับ การลงทุนต่างๆ ที่อิงกับค่าเงิน เช่น กองทุนตลาดเงิน (Money Market Fund) พันธบัตร การจดจำนอง เงินฝากธนาคาร และอื่นๆ มักถูกเข้าใจว่ามี “ความปลอดภัย” แต่ที่จริงแล้ว พวกมันคือสินทรัพย์ที่อันตรายที่สุด ค่าเบต้าของมันอาจจะเป็นศูนย์ แต่ความเสี่ยงนั้นมากมายเหลือเกิน ในศตวรรษที่ผ่านมา เครื่องมือเหล่านี้ได้ทำลายอำนาจซื้อของนักลงทุนในหลายต่อหลายประเทศ แม้ว่าคนที่ถือมันอยู่จะได้รับผลตอบแทนเป็นระยะๆ ทั้งในรูปของดอกเบี้ยและเงินต้น แต่ผลลัพธ์อันอัปลักษณ์จะยังคงอยู่ตลอดไป รัฐบาลเป็นผู้กำหนดมูลค่าของเงินตรา แต่ระบบที่เป็นอยู่จะบีบบังคับให้รัฐบาลต้องไหลตามน้ำ โดยใช้นโยบายที่ทำให้เกิดเงินเฟ้อ และมีหลายครั้งหลายหนที่นโยบายเหล่านั้นหลุดออกไปอยู่เหนือความควบคุม แม้แต่ในสหรัฐอเมริกา ประเทศที่ผู้คนคาดหวังว่าค่าเงินน่าจะมีความแข็งแกร่ง เงินดอลล่าร์สหรัฐฯ ก็ยังลดค่าลงถึง 86% ตั้งแต่ปี 1965 ซึ่งเป็นเวลาที่ผมเข้ามาบริหารเบิร์คไชร์ ณ วันนี้ เราต้องใช้เงินไม่ต่ำกว่า 7 ดอลล่าร์ เพื่อซื้อสิ่งที่เราเคยซื้อได้ด้วยเงิน 1 ดอลล่าร์ ในเวลานั้น ด้วยเหตุนี้ กองทุนหรือสถาบันการเงินใดๆ ที่ไม่มีภาระต้องจ่ายภาษี จึงต้องทำดอกเบี้ยให้ได้ถึง 4.3% ต่อปี จากการลงทุนในตั๋วเงินคลังของสหรัฐอเมริกาตลอดระยะเวลาดังกล่าว จึงจะสามารถรักษาอำนาจซื้อของตัวเองไว้ได้ ผู้จัดการของกองทุนหรือสถาบันการเงินเหล่านั้นคงกำลังหลอกตัวเองแน่ๆ ถ้าพวกเขาจะเรียกดอกเบี้ยที่ได้รับว่า “รายได้” สำหรับนักลงทุนที่ต้องจ่ายภาษีอย่างคุณและผม ภาพที่เห็นกลับเลวร้ายยิ่งขึ้น ตลอดระยะเวลา 47 ปีที่ผ่านมา ตั๋วเงินคลังของสหรัฐอเมริกาให้ผลตอบแทนเฉลี่ย 5.7% ต่อปี ฟังดูแล้วเหมือนจะน่าพอใจ แต่ถ้านักลงทุนแต่ละคนจ่ายภาษีในอัตรา 25% ต่อปี ผลตอบแทน 5.7% นี้ จะทำให้พวกเขาไม่ได้อะไรเลยในแง่ของรายได้ที่แท้จริง ภาษีเงินได้ที่พวกเขาต้องจ่าย จะกินผลตอบแทนที่ว่าไปถึง 1.4% ในขณะที่ “ภาษีเงินเฟ้อ” ซึ่งมองด้วยตาเปล่าไม่เห็น จะกัดกินผลตอบแทนอีก 4.3% ที่เหลือจนหมดสิ้น ที่น่าสังเกตก็คือ ภาษีเงินเฟ้อ มีค่ามากกว่าภาษีเงินได้ธรรมดาที่นักลงทุนคิดว่าเป็นภาระหลักของพวกเขาถึงเกือบ 3 เท่า ในธนบัตรอาจมีคำว่า “เราเชื่อมั่นในพระเจ้า” (In God We Trust) อยู่ก็จริง แต่มือที่ทำให้เครื่องพิมพ์เงินของประเทศเราพิมพ์ธนบัตรออกมานั้น เป็นมือของคนเดินดินธรรมดาๆ นี่เอง แน่นอนว่าอัตราดอกเบี้ยสูงๆ จะช่วยชดเชยความเสี่ยงจากเงินเฟ้อที่เกิดจากการลงทุนซึ่งอิงกับค่าเงินได้ และอัตราดอกเบี้ยในทศวรรษที่ 80 ก็อยู่ในระดับที่น่าพอใจ อย่างไรก็ตาม อัตราดอกเบี้ยในปัจจุบัน ไม่สามารถที่จะครอบคลุมความเสี่ยงจากการสูญเสียอำนาจซื้อดังกล่าวได้เลยแม้แต่น้อย ที่จริงแล้ว พันธบัตรควรมีฉลากคำเตือนให้ระวังอันตรายแปะอยู่ด้วยซ้ำ ภายใต้สภาวการณ์ทุกวันนี้ ผมจึงไม่ชอบการลงทุนใดๆ ที่อิงกับค่าเงิน อย่างไรก็ตาม เบิร์คไชร์ ฮาแธเวย์ ก็ยังมีการลงทุนเหล่านั้นอยู่พอสมควรในรูปแบบของการลงทุนระยะสั้นต่างๆ สำหรับ เบิร์คไชร์ สภาพคล่องจำนวนมหาศาลถือเป็นหัวใจสำคัญ และเป็นสิ่งที่เราไม่มีทางจะละเลย เราจำเป็นต้องมองข้ามอัตราผลตอบแทนที่ไม่เพียงพอนั้น เพื่อคงไว้ซึ่งสภาพคล่องมหาศาล เราจึงถือตั๋วเงินคลัง ซึ่งเป็นการลงทุนประเภทเดียวที่พอจะไว้วางใจได้ในเรื่องของสภาพคล่อง ภายใต้สภาวะทางเศรษฐกิจที่แสนจะสับสนอลหม่านดังเช่นในปัจจุบัน บนหน้าตักของเราในเวลานี้มีอยู่ราวๆ 2 หมื่นล้านดอลล่าร์ และอย่างน้อยที่สุดต้องมี 1 หมื่นล้านดอลล่าร์สำรองไว้เสมอ นอกเหนือจากความจำเป็นในเรื่องของสภาพคล่องและกฎระเบียบต่างๆ แล้ว เราจะซื้อหลักทรัพย์ที่อิงกับค่าเงินก็ต่อเมื่อมีโอกาสที่มันจะให้ผลตอบแทนในระดับที่สูงผิดปกติเท่านั้น เช่น เมื่อมีการตั้งราคาสินเชื่อผิดๆ ซึ่งเกิดขึ้นเป็นครั้งคราวใน ช่วงเวลาของวิกฤตการเงิน จนเกิดเป็นพันธบัตรขยะ (Junk Bonds) มากมาย หรือเมื่ออัตราดอกเบี้ยนั้นสูง จนเราสามารถที่จะทำกำไรจากพันธบัตรชั้นดีได้ในเวลาที่อัตราดอกเบี้ยนั้นลดลง แม้ว่าในอดีต เราจะเคยศึกษาถึงโอกาสที่ทั้งสองเหตุการณ์นั้นจะเกิดขึ้น และอาจทำการศึกษาซ้ำอีกในอนาคต แต่ตอนนี้ เราแทบไม่เห็นว่าความคาดหวังดังกล่าวจะเกิดขึ้นได้เลย ณ วันนี้ ความเห็นของ เชลบี้ คัลลอม คนในวอลล์สตรีทที่เคยพูดเอาไว้เมื่อนานมาแล้วดูเหมือนจะเหมาะสมอย่างยิ่งสำหรับสถานการณ์ปัจจุบัน “พันธบัตรที่เชื่อกันว่าให้ผลตอบแทนโดยไม่มีความเสี่ยง กำลังถูกตั้งราคาราวกับมันเป็นสิ่งที่ให้ความเสี่ยงโดยไม่มีผลตอบแทน” การลงทุนอีกประเภทหนึ่ง ซึ่งเป็นเรื่องของสินทรัพย์ที่ไม่มีวันจะทำให้เกิดผลิตผลอะไรขึ้นมาได้เลย แต่ผู้คนกลับชอบที่จะซื้อหา เนื่องจากผู้ซื้อมีความหวังว่าใครสักคน ซึ่งย่อมรู้เช่นเดียวกันว่าสินทรัพย์ชนิดนี้จะไม่มีวันทำให้เกิดประโยชน์โพดผลใดๆ จักยอมจ่ายในราคาที่สูงกว่าเพื่อซื้อมัน อาทิเช่น ดอกทิวลิป ซึ่งได้กลายเป็นสินค้ายอดนิยมของผู้คนในศตวรรษที่ 17 การลงทุนจำพวกนี้ ต้องมีกลุ่มของผู้ซื้อที่ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ โดยผู้ซื้อถูกล่อให้แห่กันเข้ามาด้วยความเชื่อที่ว่ากลุ่มของคนที่เป็นแบบพวกเขาจะขยายตัวต่อไปอีก ผู้ถือสินทรัพย์ชนิดนี้มิได้มีแรงบันดาลใจว่าตัวสินทรัพย์ที่พวกเขาถือจะสร้างผลผลิตใดๆ ทั้งยังรู้ดีกว่าสินทรัพย์นั้นจะยังคงไร้ชีวิตตลอดไป พวกเขาเพียงหวังว่าคนอื่นๆ จะปรารถนามันมากยิ่งขึ้นในอนาคต ในบรรดาสินทรัพย์จำพวกนี้ อันดับหนึ่งคือ “ทองคำ” ซึ่งกำลังเป็นที่นิยมของนักลงทุนที่กลัวสินทรัพย์อื่นๆ แทบจะทุกชนิด โดยเฉพาะอย่างยิ่งเงินกระดาษ (อันที่จริง สินทรัพย์หลายชนิดก็มีเหตุผลควรที่สมควรจะกลัวอยู่) อย่างไรก็ตาม ทองคำมีจุดอ่อนอยู่สองประการ คือ ตัวมันเองเอาไปใช้ประโยชน์อะไรไม่ค่อยได้ ทั้งยังไม่ทำให้เกิดผลิตผลอะไรขึ้นมาได้เลย จริงอยู่ที่ทองคำมีประโยชน์ในแง่ของอุตสาหกรรมและใช้เป็นเครื่องประดับได้ แต่อุปสงค์ในแง่ดังกล่าวมีอยู่จำกัด และไม่สามารถทำให้ทองเพิ่มปริมาณขึ้นได้ ถ้าคุณมีทองคำหนึ่งออนซ์ ทองคำนั้นย่อมมีปริมาณหนึ่งออนซ์เท่าเดิมตราบจนชั่วกัลปาวสาน สิ่งสำคัญที่ดึงดูดแฟนพันธุ์แท้ทองคำคือความเชื่อที่ว่า ผู้คนจะเกิดความกลัวในสินทรัพย์อื่นมากขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งตลอดทศวรรษที่ผ่านมา ความเชื่อดังกล่าวก็ได้รับการพิสูจน์แล้วว่าเป็นความจริง ยิ่งไปกว่านั้น ราคาที่สูงขึ้นของทองคำก็ยิ่งทำให้คนมีความกระตือรือร้นอยากจะซื้อมัน จนดึงดูดให้ผู้ลงทุนเชื่อว่าการเพิ่มขึ้นของราคาทองเป็นไปตามข้อสรุปทางการลงทุนที่สมเหตุสมผลแล้ว นักลงทุนที่ชอบแห่ตามกันไม่ว่าจะเป็นการลงทุนประเภทไหน มักจะสร้างความจริงของตัวเองขึ้นมาเสมอ อย่างน้อยก็ในช่วงระยะเวลาหนึ่ง ในช่วง 15 ปีที่ผ่านมา ทั้งหุ้นอินเทอร์เน็ตและบ้านได้แสดงให้เห็นถึงภาวะความเฟ้อเกินไป อันเป็นผลมาจากการผสมผสานกันระหว่างข้อสรุปที่มีเหตุผลกับราคาที่เกินกว่าเหตุ ในภาวะฟองสบู่ มหาชนที่เคยลังเลสงสัย มักยอมศิโรราบต่อ “ข้อพิสูจน์” ที่ตลาด “จัดให้” และกลุ่มของผู้ซื้อก็จะขยายตัวออกไปอย่างใหญ่หลวง จนเพียงพอที่จะทำให้พฤติกรรมแห่ตามกันนั้นหมุนเวียนต่อไปเรื่อยๆ แต่แล้วฟองสบู่ที่โตเกินก็จะแตกโพละออก และเมื่อนั้น ภาษิตโบราณก็จักได้รับการตอกย้ำอีกครั้งหนึ่ง … “สิ่งที่คนฉลาดทำในตอนเริ่มต้น คนโง่จะทำมันในท้ายที่สุด” ณ วันนี้ คลังทองคำของโลกมีอยู่ประมาณ 170,000 เมตริกตัน หากเอาทองทั้งหมดมาหลอมรวมกัน เราจะได้ลูกบาศก์ทองคำที่มีความกว้างยาวลึกด้านละ 68 ฟุต (เพื่อให้เห็นภาพชัดเจน ขนาดของมันวางลงบนสนามเบสบอลได้พอดิบพอดี) ณ ราคา 1,750 ดอลล่าร์ต่อออนซ์ ในเวลาที่ผมเขียนบทความนี้ ราคาของทองคำทั้งหมดในโลกจะมีมูลค่ารวมกันเท่ากับ 9.6 ล้านล้านดอลล่าร์ โดยเราจะเรียกสิ่งนี้ว่า “ก้อน A” เอาล่ะ ทีนี้มาสร้าง “ก้อน B” กันบ้าง ก้อน B ที่ว่านี้มีราคาเท่ากับก้อน A แต่เราสามารถใช้มันซื้อไร่นาทั้งหมดในสหรัฐอเมริกา (จำนวน 400 ล้านเอเคอร์ ทำรายได้รวมกัน 2 แสนล้านเหรียญต่อปี) บวกกับบริษัท Exxon Mobil จำนวน 16 บริษัท (Exxon Mobil คือบริษัทที่ทำกำไรได้มากที่สุดในโลก โดยสมมุติว่าเรามีบริษัทนี้อยู่ 16 แห่ง แต่ละแห่งทำกำไรได้ปีละ 4 หมื่นล้านเหรียญ) หลังจากซื้อของดังกล่าวแล้ว เราจะยังเหลือเงินติดตัวไว้ใช้ราวๆ หนึ่งล้านล้านดอลล่าร์ (สมมุติว่าเราไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองใช้เงินเกินตัว) คุณพอจะใช้จินตนาการได้ไหมว่า จะมีนักลงทุนคนไหนในโลกที่มีเงิน 9.6 ล้านล้านดอลล่าร์ แล้วจะเลือกซื้อก้อน A แทนที่จะซื้อก้อน B ?!! นอกจากมูลค่าของทองจะถูกประเมินอย่างไม่สมเหตุสมผลแล้ว ราคาปัจจุบันยังทำให้ตัวมันถูกผลิตขึ้นปีละคิดเป็นมูลค่า 160,000 ล้านดอลล่าร์ ซึ่งผู้ซื้อ ไม่ว่าจะซื้อเพื่อเป็นเครื่องประดับหรือซื้อไปใช้ในทางอุตสาหกรรม รวมทั้งคนที่กำลังกลัวและนักเก็งกำไร จะค่อยๆ รับเอาอุปทานส่วนเพิ่มนี้ไว้เรื่อยๆ ก่อนที่ราคา ณ ปัจจุบันจะกลายเป็นราคาสมดุลในที่สุด ในเวลาหนึ่งศตวรรษนับจากนี้ ที่ดิน 400 ล้านเอเคอร์จะผลิตข้าวโพด ธัญพืช ค้อตต้อน และพืชผลอื่นๆ ได้อีกเป็นจำนวนมาก และจะผลิตผลผลิตที่มีคุณค่าเหล่านั้นต่อไป ไม่ว่าค่าเงินจะเป็นอย่างไรก็ตาม ในขณะที่ Exxon Mobil จะทำเงินปันผลให้กับเจ้าของอีกนับล้านล้านเหรียญ และจะเป็นเจ้าของสินทรัพย์มูลค่าหลายล้านล้านเหรียญเช่นกัน (อย่าลืมว่าคุณมี Exxon อยู่ 16 บริษัท) ในขณะที่ทองคำ 170,000 ตัน จะไม่เพิ่มปริมาณขึ้นเลยแม้แต่นิดเดียว และไม่สามารถสร้างผลิตผลอะไรใดๆ ได้ทั้งสิ้น คุณอาจลูบคลำก้อนทองคำนี้ด้วยความรัก แต่มันจะไม่มีปฏิกริยาตอบสนองใดๆ แน่นอน ต้องยอมรับว่า เมื่อคนในยุคหนึ่งร้อยปีนับจากนี้รู้สึกกลัว พวกเขาก็จะยังกระโดดเข้าหาทองคำอยู่นั่นเอง อย่างไรก็ตาม ผมมั่นใจว่า ก้อน A ที่มีมูลค่า 9.6 ล้านล้านเหรียญ จะทวีมูลค่าต่อไปในอนาคตในอัตราที่ด้อยกว่าก้อน B อย่างมากเป็นแน่แท้ การลงทุนสองประเภทที่เราได้กล่าวไปจะได้รับความนิยมสูงสุดในเวลาที่ความกลัวพุ่งขึ้นถึงขีดสุด ความหวาดกลัวว่าเศรษฐกิจจะล่มสลาย ทำให้ผู้คนพากันไปถือสินทรัพย์ที่อิงกับค่าเงิน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง กฎข้อบังคับต่างๆ ของสหรัฐอเมริกาและความกลัวว่าค่าเงินจะล่มสลาย เป็นสิ่งที่ทำให้คนแห่กันไปหาทรัพย์สินที่เคลื่อนไหวไม่ได้อย่างทองคำมากที่สุด เราได้ยินคำว่า “เงินสดคือพระเจ้า” (Cash is King) ในปี 2008 ซึ่งเป็นเวลาที่เราควรเอาเงินสดออกมาลงทุน ไม่ใช่เก็บไว้ เราได้ยินคำว่า “เงินสดคือขยะ” ในช่วงต้นทศวรรษ 1980 อันเป็นเวลาที่การลงทุนแบบตรึงกับค่าเงินดอลล่าร์อยู่ในระดับที่น่าดึงดูดในที่สุดในความทรงจำ ในช่วงเวลานั้น นักลงทุนที่จะทำอะไรก็ต้องรอให้ฝูงชนเห็นด้วยเสียก่อน จึงพลาดโอกาสงามๆ ครั้งใหญ่ในชีวิตไป สำหรับความชอบส่วนตัวของผม ได้แก่ การลงทุนในประเภทที่สาม ซึ่งคุณก็รู้ว่าคืออะไร นั่นก็คือการลงทุนในสินทรัพย์ที่สร้างผลิตผล ไม่ว่าจะเป็นธุรกิจ เรือกสวนไร่นา หรืออสังหาริมทรัพย์ โดยอุดมคติแล้ว ทรัพย์สินทั้งหลายเหล่านี้มี ศักยภาพที่จะสร้างผลตอบแทนอันทำให้ผู้เป็นเจ้าของมันยังคงรักษาอำนาจซื้อไว้ได้แม้ในเวลาที่เกิดภาวะเงินเฟ้อ โดยมีจำเป็นน้อยมากที่จะต้องเอาทุนใส่เพิ่มเข้าไป เรือกสวนไร่นา อสังหาริมทรัพย์ และธุรกิจต่างๆ เช่น โคคาโคล่า ไอบีเอ็ม รวมทั้ง ซีส์ แคนดี ของเรา ได้ผ่านการทดสอบในช่วงที่เงินเฟ้อเป็นเลขสองหลักมาแล้ว ในขณะที่บริษัทอื่นๆ ก็มีบ้างที่แพ้เงินเฟ้อ เพราะต้องเอาเงินลงทุนใส่เพิ่มเข้าไปค่อนข้างมากเพื่อจะได้ผลตอบแทนเพิ่มขึ้น เจ้าของสินทรัพย์เหล่านั้นจึงต้องลงทุนเพิ่มขึ้นเพื่อให้ได้มากขึ้น แม้กระนั้น การลงทุนเหล่านี้ก็ยังเหนือกว่าพวกสินทรัพย์ที่ไม่สร้างผลิตผลและสินทรัพย์ที่อิงกับค่าเงินทั้งหลาย ไม่ว่าค่าเงินในหนึ่งศตวรรษต่อจากนี้ไปจะอิงอยู่กับทองคำ เปลือกหอย ฟันฉลาม หรือกระดาษ (เหมือนที่เป็นอยู่ในวันนี้) ผู้คนก็พร้อมที่จะเอาแรงกายของตนเองในแต่ละวันเพื่อแลกกับโคคาโคล่าสักกระป๋องหรือถั่วของซีส์ ในอนาคต ประชากรอเมริกันที่เพิ่มจำนวนขึ้นย่อมจะบริโภคสินค้ามากขึ้น กินอาหารมากขึ้น และต้องการที่อยู่อาศัยมากขึ้นกว่าทุกวันนี้ ผู้คนย่อมจะแลกเปลี่ยนสิ่งที่ตัวเองผลิตได้กับสิ่งที่คนอื่นผลิตได้ตลอดไป ธุรกิจในประเทศของเราจะยังคงนำส่งสินค้าและบริการที่เป็นที่ต้องการให้กับประชาชนต่อไป หากจะเปรียบเทียบให้เห็นภาพ ธุรกิจเหล่านี้ก็คือ “วัว” ซึ่งจะมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกเป็นร้อยๆ ปี และให้ “นม” เราได้อีกมากมาย มูลค่าของมันมิได้วัดโดยตัวกลางในการแลกเปลี่ยนใดๆ แต่วัดจากความสามารถในการผลิตนมของมัน ยอดขายนมที่เพิ่มขึ้นจะทบต้นเป็นผลประโยชน์ของเจ้าของวัว เหมือนที่เคยเกิดขึ้นมาแล้วเมื่อศตวรรษที่ 20 ที่ดาวเพิ่มจาก 66 ถึง 11,497 จุด (และให้ปันผลมากมายเช่นกัน) เป้าหมายของเบิร์คไชร์ คือสะสมธุรกิจชั้นนำเข้ามาในพอร์ทให้มากขึ้น ทางเลือกแรกของเราคือเป็นเจ้าของมันทั้งหมด แต่อีกทางหนึ่งก็คือ เป็นเจ้าของโดยถือหุ้นซึ่งซื้อขายเปลี่ยนมือได้ของบริษัทนั้นในสัดส่วนพอสมควร ผมเชื่อว่า เมื่อเวลาผ่านไปสักระยะหนึ่ง ธุรกิจเหล่านี้จะได้รับการพิสูจน์ว่าเป็น “ผู้ชนะ” เหนือกว่าสินทรัพย์ในอีกสองประเภทที่เราได้อรรถาธิบายให้ฟังแล้ว ที่สำคัญกว่าก็คือ มันจะเป็นการลงทุนที่ ปลอดภัยกว่ามาก - จบ - หมายเหตุ - เวอร์ชั่นภาษาอังกฤษ ตีพิมพ์ในนิตยสาร Fortune ฉบับวันที่ 27 ก.พ. 2012 อ่านได้ที่ลิงค์นี้: http://finance.fortune.cnn.com/2012/02/09/warren-buffett-berkshire-shareholder-letter/ โดย artvirus อาทิตย์ เม.ย. 21, 2013 1:16 am

Re: อยากให้ลูกเป็นVI ในความเห็นผม ถ้าจะให้เป็น VI น่าให้เรียนบริหารธุรกิจนะครับ จะช่วยได้ในการวิเคราะห์ตัวธุรกิจ ถ้าเรียนเศรษฐศาสตร์จะออกแนวมหภาค ซึ่ง VI ให้ความสำคัญน้อยกว่า แต่ถ้าคิดแบบแหวกแนว ผมเห็น VI เก่งๆ จบวิดวะกันหลายคนครับ แล้วค่อยไปต่อโท MBA ทีหลัง :D แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ที่สำคัญสุดคือ ต้องค่อยๆ ปลูกฝังให้น้องเค้าสนใจในแนวทางนี้ครับ โดย artvirus อาทิตย์ เม.ย. 08, 2012 9:29 pm

Re: การตัดสินใจมูลค่า 50,000 ล้าน เหรียญ by วอร์เรน บัฟเฟตต์ ขอบคุณทุกท่านสำหรับคำขอบคุณนะครับ เป็นกำลังใจได้ดีมากๆ ข้อเขียนของบัฟเฟตต์นี่ยิ่งแปลยิ่งสนุก ผมอ่านแล้วก็อยากให้คนอื่นได้อ่านกันเยอะๆ ครับ :D โดย artvirus อาทิตย์ เม.ย. 08, 2012 9:16 pm

Re: จุดเปลี่ยนชีวิตการลงทุนของวอร์เร็น บัพเฟต์เริ่มต้นที่อาย ผมแปลเป็นไทยไว้ให้ด้วยนะครับ กระทู้ใกล้ๆ กันนี้เอง http://board.thaivi.org/viewtopic.php?f=1&t=51750 โดย artvirus เสาร์ เม.ย. 07, 2012 9:18 pm

Re: บัฟเฟตต์เปิดใจ ทำไมยังรัก "หนังสือพิมพ์" ผมก็เป็นคนนึงที่ชอบอ่านหนังสือพิมพ์ แต่มีอย่างนึงที่กวนใจผมมากเวลาอ่านหนังสือพิมพ์ นั่นก็คือ "กลิ่นหมึก" ครับ แต่ละฉบับกลิ่นแรงไม่เท่ากัน แต่เวลานั่งอ่านแล้วกลิ่นมันลอยเข้าจมูกตลอดเลยอ่ะครับ จะดีสุดๆ ถ้ามีหมึกที่ไม่มีกลิ่น :D ไม่รู้เป็นไงครับ ผมยังชอบกลิ่นหมึกที่ไม่ฉุนเกินไป และเสียงแคว่กๆ เวลาเอานิ้วแหวกหน้ากระดาษหนังสือพิมพ์ เพื่อลุ้นว่าจะมีอะไรในหน้าต่อไป รู้สึกว่ามีเสน่ห์ดี สงสัยยังคุ้นกับของเก่ามั้ง โดย artvirus จันทร์ มี.ค. 26, 2012 4:57 pm

Re: แจ้งข่าว มารดา ของ ดร.นิเวศน์ เสียชีวิต ครับ ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ อาจารย์ โดย artvirus จันทร์ มี.ค. 26, 2012 4:05 pm

Re: บัฟเฟตต์เปิดใจ ทำไมยังรัก "หนังสือพิมพ์" วันนี้ ได้อ่านคอลัมน์คุณภิญโญ ในมติชนสุดฯ พูดถึงเรื่องนี้พอดี น่าสนใจมากๆ เค้าบอกว่า นสพ.ทั่วโลกกำลังเผชิญสภาวะถดถอยอย่างหนัก จนต้องหา New Revenue Model เพื่อเอามาทดแทนยอดขายและโฆษณาที่ลดลง จึงนำไปสู่การคิดเงินสำหรับ online content บางเจ้าก็ให้อ่านแต่ข่าว ส่วนพวกคอลัมน์นี่ต้องจ่ายเงิน เป็นต้น ตอนนี้หลายฝ่ายเริ่มมีแนวคิดว่าจะเก็บเงินจาก Google และ Social Network ทั้งหลายบ้างแล้ว เพราะเป็น "ถนน" ที่นำพาคนไปสู่ "เนื้อหา" โดยเจ้าของถนนได้เงินเป็นกอบเป็นกำ แต่เจ้าของเนื้อหากลับไม่ได้อะไร พาลให้ต้องล้มหายตายจากไป ที่เยอรมันกำลังจะออกเป็นกฏหมายกันแล้วครับ โดย artvirus ศุกร์ มี.ค. 23, 2012 4:42 pm

Re: เมื่อ บัฟเฟตต์ คุยกับ สตีฟ จ็อบส์ คุณปู่เราได้ยินดังนั้นจึงบอกว่า “เป็นผมคงซื้อหุ้นคืนมา ถ้าคิดว่าหุ้นของตัวเองต่ำกว่ามูลค่า” แล้วเขาก็ถามจ็อบส์ว่า มองราคาหุ้น Apple ตอนนี้เป็นยังไง จ็อบส์บอกว่า “ผมว่าหุ้นของผมต่ำกว่ามูลค่าไปมาก” ฟังดูเหมือนจ็อบส์น่าจะได้ไอเดียแล้วใช่ไหมครับ แต่เปล่าเลย จ็อบส์กลับถามปู่ต่อไปว่ามีวิธีใช้เงินอย่างอื่นอีกไหม โดยไม่ได้ถามถึงการซื้อหุ้นคืนอีก อาจเรียกได้สิ่งที่ปู่บอกแทบไม่ได้เข้าหูเขาเลย แล้วบัฟเฟตต์ก็เล่าต่อไป ซึ่งทำให้เรารู้ว่าจ็อบส์ไม่ใช่คนที่สนใจเรื่องการเงินการลงทุนเลยแม้แต่น้อย แล้วสิ่งที่จ๊อบส์พูดได้เข้าหูปู่บ้างมั้ย เท่าที่รู้ก็คือปู่ก็ไม่ได้ซื้อหุ้นแอปเปิ้ล (ณ ตอนนั้นที่ราคา 200) ทั้งๆที่ได้คุยกับศาสดา แล้วเราจะสรุปว่า ปู่ไม่ใช่คนที่สนใจเรื่องการเงินการลงทุนหุ้นเทคโนโลยีเลยแม้แต่น้อย บ้างได้มั้ยครับ ^^" ก็จริงนะ :) โดย artvirus พฤหัสฯ. มี.ค. 15, 2012 11:13 am

Re: เมื่อ บัฟเฟตต์ คุยกับ สตีฟ จ็อบส์ ขอบคุณสำหรับบทความครับผม และทำให้ผมสนใจอยากดูอยากฟังการสัมภาษณ์ครั้งนี้บ้าง แต่ผมหาได้แค่ pdf transcript ครับ ใครเจอเป็นแบบ video หรือมีเสียงช่วยแชร์หน่อยนะครับ อันนี้ pdf transcript ตลอด 3 ชม. ครับ http://msnbcmedia.msn.com/i/CNBC/Sections/News_And_Analysis/_Blogs/Warren_Buffett_Watch/_DAILY%20POSTS/Documents/2012-02-27%20Ask%20Warren%20Transcript.pdf เพิ่งเห็นคำถาม แต่มีคนมาตอบเรียบร้อยแล้ว ตามนั้นเลยครับ :) โดย artvirus อังคาร มี.ค. 13, 2012 8:17 pm

Re: งาน(ไม่)ทำเงิน/ดร. นิเวศน์ เหมวชิรวรากร ข้อโต้แย้งของบางท่าน ทำนองว่า "ใช่ว่าทุกคนจะทำได้อย่าง ดร.นิเวศน์" หรือ "เป็นนักลงทุนใช่ว่าจะดี ...ที่เจ๊งก็เยอะ" ผมขออนุญาตไม่เห็นด้วยนะครับ ในทุกๆ อาชีพ มีทั้ง "คนเก่ง" และ "คนไม่เก่ง" แม้คุณจะเป็นคนขายของหาบเร่ สมมุติว่าขายหมูปิ้ง ถ้าคุณปิ้งหมูไม่ดี สินค้าของคุณไม่ถูกใจลูกค้า คุณก็อาจได้เงินน้อยกว่ากรรมกรโรงงานก็ได้ แต่ถ้าคุณเป็นกรรมกรที่เก่งที่สุด กับคนขายหมูปิ้งที่เก่งที่สุด การขายหมูปิ้งย่อมได้เงินมากกว่าแน่นอน เป็นนักลงทุนก็เช่นกัน ถ้าคุณ "เก่ง" คุณก็ "รวย" ถ้าคุณ "ไม่เก่ง" คุณก็ย่อมไม่ประสบความสำเร็จ อาจารย์นิเวศน์กำลังบอกว่า นักลงทุนเป็นอาชีพที่ใช้ "พลังงานน้อย" แต่ "ผลตอบแทนมาก" ซึ่งแน่นอนว่าไม่ใช่ทุกคน แต่ถ้าเทียบกับคนที่ประสบความสำเร็จในอาชีพอื่นๆ ผมมั่นใจว่านักลงทุนเป็นอาชีพที่ใช้พลังงานน้อยมาก (หากไม่น้อยที่สุด) เมื่อเทียบกับผลตอบแทน อย่างที่อาจารย์ว่าจริงๆ ถ้าจะเปรียบเทียบกัน ต้องเทียบกับระดับความสามารถที่สูสี พื้นฐานที่ใกล้เคียง เราจึงจะได้ข้อสรุปที่สมเหตุสมผล อย่างที่ ดร.นิเวศน์ บอกนั่นแล... เอาง่ายๆ ท่านว่าเงินพันล้านแรกของ ตัน ภาสกรนที กับ ดร.นิเวศน์ ของใครใช้พลังงานมากกว่ากันครับ? โดย artvirus อังคาร ม.ค. 17, 2012 8:22 pm

Re: งาน(ไม่)ทำเงิน/ดร. นิเวศน์ เหมวชิรวรากร ไม่น่าเชื่อนะครับว่า บทความธรรมดาๆ ของ ดร.นิเวศน์ ชิ้นนี้ จะทำให้เป็นที่ถกเถียงกันได้มากมาย ลองอ่านทวนดูแล้วหลายรอบ มั่นใจว่าอาจารย์ท่านไม่ได้มีเจตนาจะ "เหยียด" อาชีพอื่นเลยแม้แต่น้อยครับ หลายคนบอกว่า อาจารย์ไม่ได้พูดในแง่ของ "ความรักในงานที่ทำ" .. แน่นอนสิครับ เพราะนั่นไม่ใช่ประเด็นของท่าน ประเด็นหลักของ ดร.นิเวศน์ คือ ท่านพยายามบอกว่า การเป็น "นักลงทุน" เป็นงานที่ "ใช้แรงน้อย" แต่ "ได้ผลตอบแทนมาก" บางคนแย้งว่า ถ้าคนเป็นนักลงทุนหมด เดี๋ยวจะไม่มีคนทำอาชีพโน้นอาชีพนี้ ผมขอแย้งกลับโดยพลันว่า นั่นเป็นคำกล่าวที่ extreme เกินไป การที่ใครสักคน บอกว่าอาชีพของเขาดี คงมิได้หมายความว่าเขาต้องการให้คนทั้งโลกเลิกอาชีพเดิมแล้วมาทำอาชีพเหมือนเขากระมังครับ ดร.นิเวศน์ ไม่ได้บอกว่าอาชีพอื่นแย่ เพียงแต่บางอาชีพอาจจะ "เหนื่อยกว่า" และ "ได้เงินน้อยกว่า" ไม่ได้บอกตรงไหนเลยว่าต้อง "ทุกข์กว่า" ท่านแค่ชี้ให้เห็น "ข้อดี" ของการเป็น "นักลงทุน" เท่านั้นเองครับ :P โดย artvirus อังคาร ม.ค. 17, 2012 12:14 am

Re: ปู่่บัฟฟ์สวนหมัด ชอบจัง พึ่งคุยให้เพื่อนนอกวงการหุ้น ฟังเรื่องปู่บัฟต์บริจาคเงินเพื่อการกุศล เมื่อวาน ขอเอาไปแชร์ ในวอลล์ เฟสบุ๊ค หน่อยนะครับ :D จัดไปเลยครับทั่น :8) โดย artvirus อาทิตย์ ม.ค. 15, 2012 11:36 pm

Re: เรื่องแปลกๆ ของ S&P และ "ความปราชัย" ของ วอร์เรน บัฟเฟตต แค่ประโยคนี้ประโยคเดียวนี่อยากจะเลิกอ่าน web นี้ไปเลยคิดแบบนี้ได้ไงฟระ ลองคิดดูเล่นๆ ว่า สมมุติ VI ชาวไทยอย่างเราๆ มีเงินมากพอสมควร และเ ข้าไปซื้อหุ้นเบิร์คไชร์ แฮธาเวย์ เมื่อปี 2001 สักหนึ่งหุ้น พอถึงวันนี้ เงินของเราก็แทบจะไม่ได้เพิ่มขึ้นมากไปกว่าการเอาเงินจำนวนเดียวกัน เฉลี่ยซื้อหุ้น Market Cap ใหญ่ที่สุด 500 ตัวแรกของตลาดสหรัฐฯ แต่อย่างใด 1) จำนวนครั้งที่ชนะไม่เกี่ยวกับผลตอบแทนที่ได้ ชนะ มา 99 ครั้ง แพ้ครั้งเดียวก็หมดตัวได้ and vice versa 2) แล้วเวลาเทียบ S&P นี่จะให้ แฟร์ต้องคิดรวม dividend ด้วยนะครับเพราะไอ้ BRK นี่เค้าเอา dividend มา reinvest นะ เอ่อ .. ใจเย็นนะครับพี่ :) เจตนาของผม ที่ยกข่าวนี้มาเรียบเรียง ก็เพื่อจะชี้ให้เห็นว่า .. วิธีที่ดีที่สุดของการลงทุนแบบ VI คือการประยุกต์หลักของปู่บัฟฟ์มาใช้ลงทุนเอง ซึ่งน่าจะดีกว่าไปซื้อหุ้นของแกโดยตรง เท่านั้นเองครับ ขอบคุณมากสำหรับความเห็นนะครับ ^^ โดย artvirus ศุกร์ ม.ค. 06, 2012 4:04 pm

Re: vi กับ หุ้นปันผล By YOYO ชอบครับผม :) โดย artvirus พฤหัสฯ. ม.ค. 05, 2012 7:26 pm

Re: เรื่องแปลกๆ ของ S&P และ "ความปราชัย" ของ วอร์เรน บัฟเฟตต อย่าถูกตัวเลขจำนวนแพ้-ชนะ หลอกครับ ให้วัดที่จำนวนการเติบโตจริง สิบปีล่าสุด BRK-A โตขึ้นเป็น 1.5 เท่า หรือปีละ 4% ขณะที่ S&P โตขึ้นเป็น 1.1 เท่า หรือปีละแค่ 1% เห็นด้วยครับ โดย artvirus พุธ ม.ค. 04, 2012 8:45 pm

Re: Buffett: back to low-tech อ้อ ... ลืมบอกไป ผมกับเพื่อนๆ มี section สำหรับติดตามความเคลื่อนไหวของ วอร์เรน บัฟเฟตต์ โดยเฉพาะ รวบรวมไว้ที่ http://ClubVI.com/Buffett-watch ไปตามอ่านเพิ่มได้ครับ โดย artvirus จันทร์ ธ.ค. 05, 2011 4:54 pm

Re: วอร์เรน บัฟเฟตต์ กับ "ปริศนา Harold" เพื่อเป็นการสนับสนุนผู้ผลิต แนะนำ YouTube ครับ :P โดย artvirus พุธ พ.ย. 30, 2011 10:34 pm

Re: วอร์เรน บัฟเฟตต์ กับ "ปริศนา Harold" มีใครทายได้บ้างครับ? เฉลยแล้วนะครับ v v v v v v v v v v v v v v v Harold เป็นชื่อของฝรั่ง ชื่อเล่นส่วนใหญ่ของคนชื่อ Harold คือ “Hal” (เหมือนที่คนชื่อ David ชื่อเล่นชื่อ Dave หรือ Robert ชื่อเล่น Robby นั่นแหล่ะ) “Hal 9000″ เป็นชื่อของเจ้าคอมพิวเตอร์สมองกลอัจฉริยะในหนังเรื่อง “2001: Space Odyssey” ซึ่งออกฉายเมื่อปี 1968 หรือประมาณ 44 ปีที่แล้ว (ไม่ได้ฉายในปี 2001 นะครับ แต่เป็นหนังไซไฟ บอกเล่าเรื่องราวในปี 2001) ทีนี้ ไอ้คำว่า “Hal” นี่ ประกอบด้วยตัวอักษรสามตัว คือ “H” “A” และ “L” เมื่อเรา “บวกหนึ่ง” เข้าไป หรือพูดง่ายๆ คือ เลือกเอาอักษรที่ถัดจากอักษรทั้งสามตัว อักษรที่ถัดจาก H คือ “I” อักษรที่่ถัดจาก A คือ “B” อักษรที่ถัดจาก L คือ “M” ดังนั้น หุ้นที่บัฟเฟตต์ซื้อก็คือ “IBM” นั่นเอง (อย่างไรก็ตาม คนที่ทำหนังเรื่องนี้บอกว่า ชื่อ Hal ไม่ได้มีเจตนาจะสื่อถึง IBM แต่อย่างใด และถ้ารู้ก่อนหน้าว่ามันจะโยงถึงกันได้ เขาคงเปลี่ยนชื่อไปแล้ว) เห็นหรือยังว่าคนอย่างบัฟเฟตต์นั้นมองอะไรหลายชั้น ไม่มีทางอ่านกันได้ง่ายๆ อิอิ เชื่อแล้วว่าทำไมถึงชอบซื้อหุ้นเชยๆ ก็ป่านนี้ยัง "อิน" กับหนังสมัยหนุ่มๆ อยู่เลย :D http://clubvi.files.wordpress.com/2011/11/2001_a_space_odyssey_pic_001.jpg โดย artvirus พุธ พ.ย. 30, 2011 2:52 pm

Re: บทสัมภาษณ์บัฟเฟตต์สดๆ ร้อนๆ (21 พ.ย.) น่าสนใจมากครับ โทษทีครับ โพสต์ซ้ำ รบกวนช่วยลบหน่อยครับ :) โดย artvirus อังคาร พ.ย. 22, 2011 3:34 pm

Re: คิดแบบ VI/ดร. นิเวศน์ เหมวชิรวรากร ขอบคุณครับกระผม ท่านอาจารย์ http://clubvi.files.wordpress.com/2011/08/nivesdr.jpg โดย artvirus จันทร์ พ.ย. 21, 2011 3:41 pm

Re: รู้จัก เบนจามิน เกรแฮม ในไม่กี่บรรทัด อ่านยากไหมครับสำหรับคนไม่มีพื้นถาน เคยซื้อ หนังสือเล่มบางที่สอนบันชีที่ชื่อinterpreอะไรเนี่ย หละครับ 5 หน้าก้อหลับละ ถ้าพูดตามตรงก็ต้องยอมรับว่าอ่านยากพอสมควรเลยครับ ถ้าหลับง่าย ผมแนะนำให้ลองอ่านบทที่ 8 กับบทที่ 20 ซึ่งเป็นบทที่บัฟเฟตต์บอกว่าสำคัญมากๆ ก่อน จากนั้นค่อยๆ ละเลียดไปเรื่อยๆ ตามแต่อารมณ์ ก็พอได้อยู่ครับ :) โดย artvirus อาทิตย์ พ.ย. 20, 2011 11:33 am

Re: รู้จัก เบนจามิน เกรแฮม ในไม่กี่บรรทัด Intelligent Investor อ่านยากจริงครับ เหมือนอ่าน textbook อ่ะ อย่างเราๆ อ่านแล้วเหนื่อยแทบแย่ แต่บัฟเฟตต์ในวัยเยาว์กลับบอกว่าหนังสือเล่มนี้สนุกมาก ผมว่านั่นแสดงให้เห็นถึงความ "ไม่ธรรมดา" ในตัวบัฟเฟตต์นะ :) โดย artvirus พฤหัสฯ. พ.ย. 17, 2011 3:11 pm

Re: คำแนะนำ 10 ข้อ สำหรับ Value Investor เพื่อคว้าโอกาสในวิก เยี่ยมครับ แต่ชอบที่สุดตรงลายเซ็นต์ เวลาอ่านหรือฟังสิ่งที่ท่านพุทธทาสเทศน์ แทบจะหาข้อโต้แย้งไม่ได้เลยครับ ใช่เลยครับ ท่านพุทธทาสเป็นคนใฝ่รู้มาก รู้รอบด้าน เข้าใจโลก ไม่ใช่เข้าใจเฉพาะในทางธรรม ท่านเป็นพระที่กล้าถกเถียงเรื่องศาสนาอย่างเป็นวิทยาศาสตร์มากๆ เลยนะ :) โดย artvirus พฤหัสฯ. พ.ย. 17, 2011 3:07 pm

Re: คำแนะนำ 10 ข้อ สำหรับ Value Investor เพื่อคว้าโอกาสในวิก ขอบคุณทุกท่านเช่นกันที่เข้ามาอ่านครับ :) โดย artvirus พุธ พ.ย. 16, 2011 2:37 pm

Re: หนังสือ บัฟเฟตต์-โซรอส ลงทุนถูกนิสัย ยังไงก็ชนะ เอ... เมื่อวานผมก็ไปงานหนังสือ ยังเห็นอยู่ที่บู๊ธซีเอ็ดนะครับ หรือหมดแล้ว? โดย artvirus เสาร์ ต.ค. 08, 2011 10:10 pm

Re: หนังสือ บัฟเฟตต์-โซรอส ลงทุนถูกนิสัย ยังไงก็ชนะ ขอบคุณทุกท่านที่สนใจนะครับ หนังสือเล่มนี้ผมแปลเอง ปกติก็ไปๆ มาๆ ในบอร์ดนี้แหล่ะ แปลร่วมกับเพื่อนอีกคนหนึ่ง มี คุณโอฬาร ภัทรกอบกิตติ์ แฟนพันธุ์แท้ตลาดหุ้นไทย มาเป็น บก.ให้ด้วย ยิ่งแปลยิ่งมันส์ เป็นหนังสือการลงทุนที่สนุกมากจริงๆ แปลไปพยักหน้าไป อืมมม ... มันเป็นยังงั้นจริงๆ ตั้งแต่ตอนแปลก็แอบคิดแล้วว่าคงขายดีแน่ๆ :) โดย artvirus เสาร์ ต.ค. 08, 2011 4:14 pm

Re: บัฟเฟต์ พูด "หยุดเอาใจมหาเศรษฐีเสียที" แถลงการณ์อันนี้ผมเป็นคนแปลเองครับ โดยแปลมาจากเว็บไซต์ของ New York Times http://www.nytimes.com/2011/08/15/opinion/stop-coddling-the-super-rich.html?_r=2 เผยแพร่ไว้ครั้งแรกใน http://ClubVI.wordpress.com ได้อ่านจากเจ้าของกระทู้ ทราบว่าไปเอามาจากอีกเว็บไซต์หนึ่ง จึงแวะมาทักทาย ไม่ได้มาเรียกร้องขอเครดิตอันใด แค่ขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านนะครับ โดย artvirus ศุกร์ ส.ค. 19, 2011 11:08 pm

ขอด้วยครับผม [email protected] ของคุงคร้าบบ โดย artvirus อาทิตย์ เม.ย. 29, 2007 4:52 pm

ไม่มีหัวข้อ โดย artvirus พฤหัสฯ. เม.ย. 26, 2007 8:17 pm

ขายไปแร้วอ่ะคับ ขอบคุณครับสำหรับทุกท่านที่สนใจหนังสือผม แต่พอดีผมขายต่อให้ ดร.โหน่งไปแล้วอ่ะคับ แกเพิ่งมาเอาไปเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมานี้เอง ไว้โอกาสหน้ามีไรดีๆจะรีบมาบอกนะครับ โชคดีมีเงินใช้ทุกท่านครับ โดย artvirus อังคาร ต.ค. 03, 2006 10:29 pm

Intelligent Investor ยังไม่ได้อ่าน ขาย 500 ใครเอาบ้าง? ผมเพิ่งซื้อ "The Intelligent Investor" ฉบับภาษาอังกฤษ มาจาก Kinokuniya ..แต่ซื้อเกินมาเล่มนึง (ฝากเพื่อนซื้อ แต่ตัวเองซื้อด้วย เลยซ้ำกัน) มีใครจะเอามั้ยครับ? ใหม่เอี่ยม ห่อปก ยังไม่ได้เปิดอ่านด้วยซ้ำ เขียนโดย Benjamin Graham ฉบับ Revised Edition Kinokuniya ขาย 790 บาท CU Book ขาย 855 บาท ผมขายขาดทุน 500 พอ (ดีกว่าเสียเงินไปเปล่าๆ -_-'') ใครจะเอาเมล์มานะครับ [email protected] โดย artvirus พุธ ก.ย. 27, 2006 11:48 pm

ขอด้วยครับ ขอด้วยคนครับเพ่ [email protected] โดย artvirus เสาร์ ก.ย. 16, 2006 5:42 pm

ขอด้วยครับพี่ ขอด้วยครับพี่ [email protected] โดย artvirus จันทร์ ส.ค. 28, 2006 9:45 pm

ขอด้วยครับ ขอด้วยคนครับ  [email protected] (250 MB พื้นที่เหลือเฟือครับ) โดย artvirus อังคาร มิ.ย. 06, 2006 2:09 am