Re: การมุ่งหวังนิพพาน แสดงว่ายังมี ตัวกู ของกูอยู่ใช่ไหม เรียนท่านพีซเดฟ ผมจะอธิบายความดังนี้สมัยก่อนพุทธกาลหรือกระทั่งสมัยนี้ในไทยก็เถอะความเชื่อเรื่องอภินิหารเป็นเรื่องปกติในสังคมยิ่งในอินเดียมีการแบ่งชั้นวรรณะอีก เทพของพราหมนี่ไม่น้อยกว่าทางกรีกเลยนะ การที่พระพุทธเจ้าเผยแพร่หนทางดับทุกข์ไม่มีการใช้ปาฏิหารย์ใดๆทั้งสิ้นจนความเชื่อแบบพราหมหมดไปจากอินเดียกระจายไปทั่วเอเซียด้วยซ้ำเป็นเรื่องที่แทบเป็นไปไม่ได้เลย(ก่อนจะบรรลุอรหันต์จิตของท่านเหล่านั้นจะแข็งแกร่งจนบันดาลให้เกิดปาฏิหารย์ได้ครับพระพุทธเจ้าเคยติดอยู่ในภวังนี้หลายปีเลยจึงมาสั่งสอนว่าเป็นเดรฉานวิชา) คนที่ศรัทธาแก่กล้าอยากจะให้พุทธศาสนาเผยแพร่แรงๆอีกก็จะเขียนแบบจัดเต็มเลย(แต่มีปริศนาธรรมแทรกตลอดเช่นตอนพระพุทธเจ้าเกิดเดินได้เลย จำนวนก้าวที่เดินก็เป็นปริศนาธรรมอีก) การอ่านเรื่องทางพุทธต้องตีความตลอดว่าต้องการบอกอะไรเรา เช่นพระเถระพิจารณาเห็นกรรมเก่า แน่นอนคนเขียนเน้นเรื่องอย่าทำชั่วนะเป็นพระอรหันต์ยังตามทันเลยซึ่งเรื่องพวกนี้เป็นกระพี้ไม่ใช่แก่นถ้าเราต้องการหลุดพ้นจริงๆ เช่นมีพราหมถามว่าพุทธองค์เชื่อในเทพ เทวดา หรือไม่ พระพุทธเจ้าก็ตอบว่าเชื่อหรือไม่เชื่อจะทำให้เราพ้นทุกข์หรือไม่ คือพุทธศาสนาเน้นเรื่องการพ้นทุกข์ตายแล้วไม่มาเกิดอีกแล้ว เมื่อพระพุทธองค์ปรินิพพาน พระอรหันต์จะทำการเขียนพระไตรปิฎกขึ้นมาแต่พระอานนท์ยังไม่เป็นพระอรหันต์จนแล้วจนรอดก็ไม่เป็นจนคืนวันสุดท้ายก็ปลงละคงไม่ได้เข้าร่วมเท่านั้นแหละจะล้มตัวนอนก็สำเร็จอรหันต์เลย(พระอานนท์มีความสำคัญมากเนื่องจากติดตามพระพุทธเจ้าตลอดเวลาคำสอนต่างๆจะรู้มากที่สุดงานหนักที่สุดเลยไม่ได้เป็นอรหันต์ซะที สมัยพุทธกาลคนอ่านหนังสือออกจะมีน้อยมากดังนั้นคำสอนของพระพุทธเจ้าจะต้องจดบันทึกออกมาเป็นตัวอักษรให้หมดซึ่งต้องอาศัยพระอานนท์ดังกล่าวเมื่อจดบันทึกออกมาแล้วก็ต้องให้พระสงฆ์ท่องจำก็อ่านไม่ออกนิ บทสวดมนต์ที่เราได้ยินหรือท่องตั้งแต่เด็กนี่คือคำสอนของพระพุทธเจ้าละครับท่องมาสองพันกว่าปีละ อยากรู้พระพุทธเจ้าสอนอะไรก็แกะจากบทสวดมนต์นี่แหละของไทยเรานี่ของแท้นะครับ คือท่องจำมานานเวลาไปประเทศต่างๆเช่นจีนก็จะเพี้ยนไป คือทุกชาติรับมาจากอินเดียทั้งสิ้นแต่แตกเป็นนิกายจากความศรัทธาส่วนบุคคลของผู้นำไปเผยแพร่ ถ้าคำสอนเปลี่ยนไปเป็นอิทธิปาฏิหารย์พระพุทธเจ้ายังอยู่นะใครทำดีจะได้เจอ ใครบริจาคเยอะได้เจอไรทำนองนี้นี่เพี้ยนละ ของแท้ต้องแสวงหาหนทางดับทุกข์ ) มนุษย์ก็คือมนุษย์มีกิเลศอยากได้ใคร่ดี ถึงพุทธศาสนาจะเพี้ยนไปในบางที่ บางแห่ง ก็ไม่เป็นสาระสำคัญขอให้ยังคงคำสอนหลักเช่นศีล5 อริยสัจ4 มนุษย์ก็ยังอยู่ร่วมกันได้ อย่างผมบางครั้งเสียหุ้นมากมายก็เฉยๆเนื่องจากเน่นในพุทธเชื่อในเกิด แก่ เจ็บ ตาย มีได้ ก็มีเสีย ได้มาก็ไม่ได้ใช้ เสียไปก็ไม่ทำให้เดือดร้อน ก็รอลูกโตหมดภาระจะแสวงทางธรรมจริงๆอยากหลุดพ้นนะครับ โดย huaxian พุธ ส.ค. 03, 2011 8:31 am

Re: การมุ่งหวังนิพพาน แสดงว่ายังมี ตัวกู ของกูอยู่ใช่ไหม ดีใจมากที่ได้เห็นคำถามนี้อยากตอบนานละ(ความอยากไม่ใช่ทางสู่นิพพานแน่นอน) การมุ่งหวังนิพพาน แสดงว่ายังมี ตัวกู ของกูอยู่ใช่ไหม ใช่ครับและไม่มีทางนิพพานได้แน่นอน(พระอานนท์เคยอยู่ในภาวะนี้ตอนสังคายนาพระไตรปิฎกครั้งแรก) ผมไม่เคยบวชภาษาบาลีผมไม่รู้เลยแต่ผมสงสัยตั้งแต่เด็กและสนใจเรื่องพุทธตั้งแต่เด็กเช่นกันคือพระพุทธเจ้าเป็นพระอรหันต์แล้วทำไมอยากเผยแพร่ที่ตรัสรู้มาถ้าอยากก็แสดงว่ายังไม่เป็นอรหันต์ดิตอนอยู่มศ.4ก็37ปีที่แล้วเพื่อนบวชแล้วจะไปจำวัดที่สวนโมขผมอยากไปด้วยมากแต่ไม่มีตังแม่เพื่อนออกตังให้ นับว่าเป็นบุญที่เด็กน้อยอย่างผมได้สนทนาธรรมกับท่านพุทธทาสแต่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่เข้าใจว่าสำเร็จอรหันต์คืออะไรเป็นอย่างไรอยู่ดีจนเมื่อ5-6ปีที่แล้วเข้าใจว่าภาวะอรหันต์คือออะไร เข้าใจภาวะนะครับไม่ใช่ดวงตาธรรมเป็นพระอรหันต์ในแนวทางเถรวาทนะครับ ถ้าทางมหายานภาวะอรหันต์มีอภินิหารมากไป พระสัมมาสัมพุทธเจ้าปูทางให้พวกเราหมดแล้วแค่อริยสัจ4ถ้าคนไหนศึกษาธรรมมาตลอดเข้าใจปั๊บบรรลุอรหันต์ทันที ในพุทธประวัติเราจะเห็นว่าพระพุทธเจ้าเวลาเสด็จไปโปรดใครจะเห็นดวงตาธรรมจากคนผู้นั้นตลอดแม้กระทั่งองคุรีมาร เพราะยุคนั้นทุกคนอยากหลุดพ้นไม่อยากเกิดใหม่กันทั้งนั้น แต่หาแนวทางไม่พบพอสะกิดก็พ้นเลย พระอรหันต์หรือบุคคลผู้บรรลุนิพพานจะอธิบายตรงๆไม่ได้ต้องอุปมาอุปมัยให้ดู เช่นพระพุทธเจ้าไม่อยากหรือไม่ต้องการเผยแพร่สิ่งที่รู้เพราะนิพพานแล้วความอยากไม่มีแล้วแต่ทำไมในตำราที่เราเรียนบอกอยากไปโปรดปัญจวัคคีเพราะคนเขียนตำราไม่เข้าใจคำว่าอรหันต์ พระอรหันต์จะรู้วันเวลาตายของตัวเองและจะรู้ว่าใครเป็นอรหันต์ด้วยกัน พระพุทธเจ้าก็รู้วันเวลาของตัวเองเช่นกันซึ่งยังเหลืออีก40ปี และรู้จักปัญจวัคคีเป็นอย่างดีจึงเดินทางไปเล่าให้ฟัง(จำได้ไม๊ครับพระพุทธเจ้าแบ่งคนเป็นบัว4เหล่าซึ่งตำราก็แปลว่าแบ่งตามความฉลาดอีกซึ่งไม่ใช่ เป็นการแบ่งตามความอยากหลุดพ้นต่างหากใครกิเลศหนาเช่นพวกเราบ้าหุ้นก็บัวใต้น้ำเลยหละเกิดในพุทธกาลพระพุทธเจ้าก็ไม่เทศให้ฟังเสียเวลานะ) ซึ่งก็ทำให้ปัญจวัคคีหลุดพ้นจริงๆถ้าถามต่อว่าถ้าปัญจวัคคีไม่หลุดพ้นหละพระพุทธเจ้ากลุ้มไม๊ไม่แน่นอนเพราะภาวะอรหันต์ไม่มีความรู้สึกนี้แล้ว ถ้าเราเจอพระอรหันต์แล้วเราไปขอควักลูกตาท่านๆก็ไม่สู้หรอกปล่อยให้เราควักออกมาถามว่าท่านเจ็บไม๊เจ็บแน่นอนเพราะกายนี้หยาบแต่ก็ไม่เดือดร้อนไม่รู้สึกโกรธคนทำและดิ้นทุรนทุราย คนเข้าใจพุทธจริงๆจะไม่เดือดร้อนเลยเมื่อได้ข่าวว่าคนถือพุทธน้อยลงละ คนพุทธเถรวาทต้องการแสวงหาการหลุดพ้นไม่ใช่ต้องการอภินิหารมาทำให้รวยทำให้หายป่วยเป็นศาสนาเดียวที่พระศาสดาสอนว่าอย่าเชื่อท่านเชื่อใครง่ายๆ ในพระไตรปิฎกมีแต่สอนให้ดับทุกข์ให้ได้ไม่มีอิทธิปาฏิหารใดๆทั้งสิ้น ประเภทจับใครหายป่วยหรือศาสดาจะกลับมาเกิดใหม่ไม่มีครับ ถ้าอยากได้ปาฏิหารเชิญไปศาสนาอื่นได้เลย ต้องขออภัยที่ตัวสะกดอาจผิดไปบ้างอายุมากและดึกแล้วด้วยครับ โดย huaxian อังคาร ส.ค. 02, 2011 12:24 am