แฟ้มลับ The Adventure of Eto Demerzel ก่อนอื่นต้องขออภัยเพื่อนๆ พี่ๆ ทุกท่านที่แวะเวียนเข้ามาอ่านเสมอๆ สำหรับเนื้อเรื่องที่เงียบหายไปร่วมสองสัปดาห์ ต้องขอแก้ตัวว่า.... 1.  ตั้งกะวันที่ 19 ธค.  หุ้นร่วงอย่างวินาศสันตะโร ....  ผมรู้สึกบรรยากาศนักลงทุนค่อนข้างจะซีเรียสก็เลยหยุดเพิ่มเติมเนื้อเรื่องชั่วคราว 2.  พออารมณ์เริ่มคลาย และคิดว่าจะเพิ่มเนื้อหาใหม่ ก็ปรากฏข่าววางระเบิดขึ้นมาเสียอีก 3.  สถานการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นในขณะนี้ ผมเริ่มรู้สึกถึงแรงกดดันบางอย่าง ที่มองไม่เห็น  ซึ่งทำให้ผมต้องเฝ้าระวังพอร์ทอยู่พอสมควร  (คือผมไม่ใช่ชาววีไอแท้น่ะครับ  ก็เลยอดเป็นห่วงพอร์ทอยู่บ้าง...อิอิ) ผมก็เลยคิดว่า  ... จะขอชะลอเนื้อเรื่องไปอีกซักระยะหนึ่งก่อน  เมื่อบรรยากาศอยู่ตัวแล้วจะกลับมาใหม่... (หากยังไม่ลืมกันซะก่อนนะครับ) จึงขอบอกกล่าวไว้ ณ โอกาสนี้.. และขอฉวยเวลาในนาทีนี้ส่งความสุขสำหรับปี 2550 มายังทุกๆ ท่านด้วยครับ ... _/|\_ ขออาราธนาอำนาจคุณพระศรีรัตนตรัย และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ โปรดดลบันดาลให้สรรพสิ่งที่ดีๆ มีคุณและประโยชน์จงบังเกิดขึ้นแก่ ประเทศไทย ตลอดจนสรรพสัตว์ทั่วโลก ให้มีแต่ความร่มเย็นและสันติสุขตลอดไปทั่วทั้งพิภพ และขอให้พี่ๆ และเพื่อนๆ (รวมผมด้วย  :lol: ) ทุกท่าน ประสบแต่ความสุข สมหวัง ตลอดทั้งปีและตลอดไปด้วยเทอญ สวัสดีปีใหม่ครับ โดย goosehuntsman อังคาร ม.ค. 02, 2007 10:01 pm

แฟ้มลับ The Adventure of Eto Demerzel เป็นนิยายที่ไม่ได้กำหนดบทตอนอย่างเป็นกิจลักษณะ....เอิ๊กๆๆ ขออนุญาตปล่อยตามอำเภอใจคนเขียนไปก่อนนะครับ....  :oops: ยามเช้าที่สดใส ม่ายตังเหลาเดินทอดน่องไปเรื่อยๆ ตามสะพานไม้ที่ทอดยาวลงไปในทะเล ร่วมกับกลุ่มคนอีกหลายๆ คนที่กำลังไปขึ้นเรือเพื่อข้ามไปยังเกาะที่พอจะมองเห็นได้อยู่ลิบๆ  ลมเหนียวเหนอะหนะพัดเข้ามาไม่ขาดระยะ แต่ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกรำคาญตัวแต่อย่างใด  เป้ที่สะพายอยู่บนบ่าถูกดันให้กระชับเข้ากับช่วงหัวไหล่มากขึ้น กว่าจะบอกให้เอี่ยมโตเข้าใจได้ว่าการมาที่ระยองในครั้งนี้เป็นเรื่องจำเป็นจริงๆ เขาต้องยืนยันด้วยสัจจะของลูกผู้ชายใจนักเลงอย่างหนักแน่นว่า การมาครั้งนี้ไม่ได้เป็นการหาทางเพื่อหลีกหนีหรือเลี่ยงหลบจากภาระที่จะได้รับในวันจันทร์ที่จะถึงนี้อย่างแน่นอน ไม่ว่าอย่างไรเขาต้องกลับเพราะบุญคุณที่เอี่ยมโตหยิบยื่นให้กับเขามันเพียงพอต่อการยอมตายถวายชีวิตให้ถ้าหากเอี่ยมโตต้องการ พี่ๆ เรือข้ามฟากไปเกาะเสม็ดจะออกแล้วเร็วๆ หน่อย   เสียงเร้ากระตุ้นให้หลายๆ คนเดินเร็วขึ้น รวมทั้งม่ายตังเหลาที่เร่งฝีเท้าจนถึงปลายสะพานเขาก็กระโดดลงไปที่กราบเรือเป็นคนสุดท้ายพอดี เกือบชั่วโมงให้หลัง เขาก็มาเดินลอยชายอยู่ที่ริมหาดวงเดือน วันนี้ดูเหมือนผู้คนจะพลุกพล่านอยู่บ้างเนื่องจากเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ช่วงปลายเดือนพอดี หลังจากหันซ้ายหันขวาอยู่ครู่ใหญ่ เขาก็ออกเดินตรงไปทางแหลมเรือแตกซึ่งเป็นจุดหมายปลายทางที่เขาต้องการ ตลอดทางเต็มไปด้วยต้นเสม็ดขึ้นรวมกันเป็นดงๆ ยาวคู่ไปตลอดสองข้างทาง นานๆ จึงจะเห็นต้นโพธิ์ทะเลแซมอยู่บ้างพอประปราย เส้นทางนี้ดูไม่ค่อยจะมีผู้คนเดินผ่านมามากนักเนื่องจากพื้นที่ด้านนี้ไม่ได้มีหาดทรายสวยเหมือนด้านอื่นๆ  แถมยังเป็นหน้าผาชัน ยกเว้นว่าต้องการจะชมวิวทิวทัศน์ของท้องทะเลยามพระอาทิตย์ตกดินเป็นการเฉพาะส่วนบุคคลหรือสองคน น่าแปลกตรงที่เกือบจะถึงสุดทางที่เป็นจุดชมวิวเขาก็เดินแยกออกไปตามทางเล็กๆ ที่แทบจะสังเกตร่องรอยการเดินไม่ออก เพียงระยะทางไม่กี่ร้อยเมตรจากทางแยกนั้นกลับมีบังกะโลหลังเล็กๆ ซ่อนอยู่หลังพุ่มไม้เบญจพรรณ เมื่อม่ายตังเหลาเดินเข้ามาใกล้มากขึ้นจึงเห็นว่าเป็นบังกะโลเดี่ยว ที่ตีฝาด้วยปีกไม้เรียงกันเป็นตับในไสตล์ยุโรป แม้จะดูขัดๆ กับบรรยากาศอยู่บ้างแต่ด้วยสีน้ำตาลเก่าๆ ปอนๆ ของปีกไม้ และสภาพโดยรอบที่ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ จึงทำให้แลดูกลมกลืนกับสภาพป่าเสม็ดที่ขึ้นรกชัฏอยู่รอบข้าง และดูเหมือนจะเป็นจุดเดียวบนเกาะแล้วกระมังที่ยังมีต้นเสม็ดทั้งขาวและแดงขึ้นปะปนกันให้เห็นมากมายขนาดนั้น ม่ายตังเหลานึกในใจหากเป็นยามค่ำคืนคงจะมีน้อยคนนักที่จะสังเกตเห็นว่ายังมีบังกะโลตั้งอยู่ในบริเวณนี้ด้วย อาจารย์เฒ่า   ม่ายตังเหลาไม่กล้าผลีผลามที่จะเดินเข้าไปข้างใน เขาตะโกนเสียงดังออกไปก่อนในขณะที่ตัวเองหยุดยืนห่างจากตัวบังกะโลอยู่พอสมควร อาจารย์เฒ่า อยู่หรือเปล่า ผมอ๊ะเหลา มาตามที่นัดไว้ครับ ประตูบังกะโลเปิดออก ก่อนที่เสียงแหบๆ  แต่มีกังวานจะดังขึ้น เข้ามาซิ อ๊ะเหลา มาๆ  ครูรออยู่นานแล้ว   คำว่าครูที่เปล่งออกจากปากผู้เฒ่าทำให้ม่ายตังเหลารู้สึกอบอุ่นเหมือนตนเองได้กลับมาพบญาติผู้ใหญ่อีกครั้งหลังจากที่ได้ห่างไปเสียนาน ม่ายตังเหลารีบเดินจนแทบจะเหมือนถลาเข้าไปจนใกล้ถึงตัว แล้วพนมมือขึ้นกราบจนชิดติดหน้าอกของชายชราที่เปิดประตูออกมาต้อนรับ เด็กน้อยโตเป็นหนุ่มใหญ่มากแล้ว พลางผู้เฒ่าก็ลูบเบาๆ ไปที่หัวของชายหนุ่ม   นานแล้วนะที่ไม่ได้เจอกันเลย  ได้เห็นวันนี้นับว่าผิดคาดมากพอดูนะ เมื่อก่อนไม่ได้กำยำล่ำสันบึกบึนขนาดนี้ ไป ไป เข้าไปในบ้านกันก่อน ผู้เฒ่าจับสองไหล่ของม่ายตังเหลาแล้วดันตัวเขาให้ผละออกจากอก บ๊ะ เจ้านี่ ทำขี้แยเป็นเด็กๆ ....   ผู้เฒ่าหัวเราะเมื่อเห็นคราบน้ำตาเป็นทางอยู่บนข้างแก้มของม่ายตังเหลา อืมม์  โครงหน้าก็เปลี่ยนไปมาก ถ้าไม่บอก ไม่ออกเสียงก่อนก็คงจำแทบไม่ได้ หมอสมัยนี้เก่งแฮะ   ม่ายตังเหลาได้แต่ยิ้มเมื่อได้ยินผู้เฒ่าพูดในขณะที่กวาดสายตาไปมาอยู่บนใบหน้าของตน ก็ใช้เวลาอยู่นานเหมือนกันครับอาจารย์กว่าแผลจะหายสนิท  เขาประคองอาจารย์เฒ่าเดินเข้าไปในบังกะโล ลักษณะภายในกับภายนอกแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ภายในกลับดูสะอาดสะอ้านได้รับการดูแลอย่างดี ประตูอีกด้านเป็นบานพับซึ่งเปิดกว้างรับลมที่โชยผ่านเข้ามาตลอดเวลา เมื่อมองออกไปไม่ไกลนักก็เห็นว่าด้านนั้นเป็นหน้าผาขาดริมทะเล ที่แท้บังกะโลหลังนี้ซ่อนอยู่ระหว่างแนวต้นแสมกับริมหน้าผาขาด จึงไม่ค่อยมีใครเข้ามารุกล้ำกล้ำกรายอย่างใกล้ชิด เรียกได้ว่าเป็นมุมสงบที่สงัดเงียบบนเกาะเสม็ดเลยทีเดียว โอ้โห อาจารย์ย้ายมาอยู่ที่ตรงนี้นานแล้วหรือครับ  ม่ายตังเหลามองไปรอบๆ บังกะโลที่ดูภายนอกเหมือนทึบแต่เมื่อมาอยู่ภายในกลับสามารถมองลอดออกไปได้รอบทิศ ดูโปร่งโล่งสะอาดและน่าอยู่ ก็เกือบห้าปีแล้ว มีคนมาคอยปัดกวาดเช็ดถูทำความสะอาดให้ทุกวัน ก็เลยดูสะอาดสะอ้านอย่างที่เห็นนี่แหละ  ชายชราพูดพลางเดินไปนั่งที่เก้าอี้โยกข้างหน้าต่าง ไม่น่าเชื่อว่าบนโต๊ะใกล้ๆ กันนั้นมีโน้ตบุ๊คกระทัดรัดวางอยู่  ถัดไปอีกนิดบนผนังถ้าไม่เห็นจะแทบจะนึกภาพไม่ออกเลยว่า เวกาจอแบนจะเข้ากันกับสภาพภายในได้อย่างกลมกลืนขนาดนั้น อาจารย์ใช้ไฟจากไหนครับนี่   ม่ายตังเหลาถามขึ้นเมื่อเห็นอุปกรณ์เครื่องใช้ไฟฟ้าภายในบ้าน ก็แผงโซลาเซลล์ที่ติดอยู่บนโขดหินใหญ่ริมแหลมด้านโน้นส่วนนึง กับที่ติดอยู่บนหลังคาบ้านนี่อีกส่วนนึง แค่นี้ก็เหลือพอที่จะใช้แล้ว แถมยังโยงไปให้คนอื่นๆ ใช้ได้อีก เจ้าหน้าที่อุทยานเขาไม่ว่าเอาเหรอครับเนี่ย ม่ายตังเหลานึกสงสัย ผู้เฒ่าหัวเราะ หึ หึ ก่อนจะกล่าวยิ้มๆ ว่า   เขายินดีซะด้วยซ้ำไป ที่มีตัวอย่าง รอเพียงว่าเมื่อไรที่แผงโซล่าเซลล์ราคาถูกกว่านี้อีกหน่อยเถอะ รีสอร์ทบนเกาะนี้ก็จะมุงด้วยกระจกทำไฟทั้งหมด   ม่ายตังเหลาหัวเราะ อาจารย์เฒ่าแม้จะเป็นคนประหลาดในสายตาของใครอีกหลายๆ คน แต่แกกลับมีบารมีอย่างน่าแปลกต่อคนรอบข้าง ใครซักกี่คนที่จะมาอาศัยอยู่บนเกาะนี้ได้อย่างกลมกลืนกับธรรมชาติอย่างทันสมัยโดยไม่มีใครคัดค้านเหมือนอาจารย์เขาได้บ้าง แม้ลึกๆ เขาแอบประหลาดใจอยู่เหมือนกันว่า อิทธิพลสารพัดอย่างที่รายล้อมอยู่รอบตัวอาจารย์เฒ่าบนเกาะนี้กลับไม่เคยทำอะไรแกได้ แถมยอมปล่อยให้แกได้ทำตามที่แกต้องการได้อย่างใจชอบ เหมือนจะรู้ใจ อาจารย์เฒ่าชิงพูดลอยๆ ออกมาว่า บางครั้งเราก็ต้องมีจุดแข็งที่ใช้ประโยชน์ได้ทั้งต่อตนเอง ต่อคนอื่น และต่อส่วนรวม ทำให้คนเขาเกรงใจ ให้ความเชื่อถือ และเชื่อมั่นว่าเรามีแต่ประโยชน์ไม่มีโทษต่อเขา เมื่อนั้นถึงจะทำอะไรใครเขาก็ไม่ว่า เพราะมันจะมีแต่ประโยชน์ ใช่ไหมอ๊ะเหลา เอ้อ  ครับ  แม้เขายังไม่ทันได้ตีความแต่ก็เหมือนเข้าใจจึงรีบรับคำอาจารย์เฒ่าไว้ก่อน เอ้า พักผ่อน กินน้ำกินท่าก่อน เดี๋ยวเอากระเป๋าไปเก็บไว้ห้องโน้นแล้วกัน บ้านนี้ก็มีอยู่แค่สองห้องนี้แหละ ครูน่ะชอบนอนแถบๆ นี้ ผู้เฒ่าชี้ไปบนตั่งที่ตั้งวางอยู่มุมหนึ่ง ส่วนห้องนั้นก็ไว้รับรองแขก กับเก็บหนังสือเล็กๆ น้อย เท่านั้นเอง แต่ส่วนใหญ่ไม่มีใครมาพักหรอก เพิ่งจะมีเธอนี่แหละเป็นแขกในรอบปี   ทั้งคู่หัวเราะขึ้นเบาๆ ก่อนที่ม่ายตังเหลาจะลุกขึ้นแล้วขอตัวเอาเป้เดินเข้าไปในห้องที่อยู่อีกด้านหนึ่ง โดย goosehuntsman จันทร์ ธ.ค. 18, 2006 7:29 pm

แฟ้มลับ The Adventure of Eto Demerzel คุณพี่ ดร.โหน่ง ประเมินผมสูงเกินไปครับ.. ผมไม่ได้มีเสน่ห์ขนาดนั้นแน่นอน.......อิอิ... แต่ถ้าโผงผาง ขวานผ่าซาก ละก็  นั่นคือผมมากกว่า...เอิ๊กๆๆ :lol: โดย goosehuntsman จันทร์ ธ.ค. 18, 2006 1:17 pm

ไม่มีหัวข้อ โดย goosehuntsman จันทร์ ธ.ค. 18, 2006 1:10 pm

ไม่มีหัวข้อ โดย goosehuntsman จันทร์ ธ.ค. 18, 2006 12:59 pm

แฟ้มลับ The Adventure of Eto Demerzel เสียงหัวร่อ กร๊ากๆๆ  ดังออกมาจากปากของเกาจิ้ง เมื่อได้เห็นราคาหุ้นบนกระดานเต็มไปด้วยสีแดงเจิดจ้าประดุจดังเปลวเพลิงที่กำลังมอดไหม้เหล่าแมงเม่าจนย่อยยับหายลับไปกับตา สัญญาซื้อฟิวเจอร์หลายต่อหลายสัญญาพากันแย่งปิดสถานะ ในขณะที่สัญญาขายก็ถูกเปิดขึ้นเป็นจำนวนมาก ไม่มีใครรู้ว่าทำไมวันนี้ตลาดหุ้นถึงได้ปล่อยให้ราคาหุ้นร่วงลงทะรูดทะราดโดยไม่มีการกำหนดมาตรการใดๆ ออกมาแก้ไข เพียงสองอาทิตย์ให้หลังจากที่เกาจิ้งสั่งทุบหุ้นตัวที่สมาคมนักลงทุนเน้นคุณค่ามีนอมินีถืออยู่ก็ราวกับว่าดัชนีตลาดได้ถูกชี้นำโดยหมีตัวโตและมีกำลังมากสามารถบุกขย้ำและคว่ำกระทิงลงได้ภายในเวลาข้ามคืน  ตลาดหุ้นประเทศนี้อ่อนแอถึงเพียงนั้นทีเดียว และนั่นก็เป็นเหตุสำคัญที่ทำให้เกาจิ้งเกิดเบิกบานขึ้นมาในอารมณ์อย่างช่วยไม่ได้ หลังจากหัวร่อจนพอใจ เกาจิ้งก็เอื้อมมือยกหูโทรศัพท์ สั่งทีมเชียงใหม่กับหาดใหญ่เปิดสัญญาซื้อฟิวเจอร์ ที่จุด 536 ตอนบ่ายสามสิบห้าเต็มบัญชีทุกคน เขาวางสาย แล้วลุกเดินไปยืนที่ข้างหน้าต่างพลางจ้องไปยังตึกฝั่งตรงข้ามซึ่งเป็นที่ตั้งสำนักงานชั่วคราวของไทวีไอ-ซิเคียวริตี้ อ้ายโตเอ๋ย อ้ายโต แกก็เป็นเพียงหมากบนกระดานเท่านั้นแหละ  เกาจิ้งพึมพำ พลันสัญญาณโทรศัพท์มือถือในกระเป่าเสื้อสูทก็ดังขึ้น เขารู้ทันทีว่าสายนี้จะเป็นของใครไม่ได้นอกจากนายใหญ่แห่งวงการคาสิโนในปอยเปต ครับท่าน..  เกาจิ้งรับสายเสียงนุ่ม  หลังจากเปิดเครื่องรับโทรศัพท์ ....... ผมจะโอนไปได้อย่างช้าอาทิตย์หน้าครับ งวดนี้คงได้ไม่ต่ำกว่าพันห้าร้อยล้านครับ ....... ผมอัดเต็มที่แล้วครับ... ติดอยู่ที่ทางฝ่ายโน้นพยายามดันไม่เลิก แต่ถึงวันนี้ดูหมดสภาพไปแล้วครับ ...... ได้ครับ ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้ผมจะสั่งโอนไปก่อนครึ่งหนึ่งครับ ...... ขอบคุณครับ  เกาจิ้งแสยะยิ้มเหี้ยมเกรียมพร้อมกับพับโทรศัพท์เก็บเข้ากระเป๋าตามเดิม เขาเดินมาที่โต๊ะกดสัญญาณโทรศัพท์ แล้วส่งเสียงหนักๆ ไปตามสาย พรุ่งนี้สั่งทีมทั้งหมดทยอยโอนเงินไปเคย์แมนให้ครบแปดร้อยล้าน .. ตลาดปิดแล้วเอี่ยมโตนั่งหน้าเครียดอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ที่วางอยู่บนโต๊ะทำงาน เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่า เพียงครึ่งเดือน ราคาหุ้นในพอร์ทที่สมาชิกไทวีไอถือทั้งหมด จะมีมูลค่าเหลือเพียง 40% แถมสมาชิกทุกคนก็ซื้อหุ้นกลับจนเต็มพิกัดแล้ว นั่นหมายความว่า เงินโอนจากท่านประธานไม่สามารถดันราคาให้กลับคืนไปยังจุดเดิมได้ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเกาจิ้งจึงได้ทุ่มเงินอย่างมากมายมหาศาลขนาดนี้ จะเป็นไปได้ไหมว่าเกาจิ้งไม่ได้ตามเขามาเพื่อแก้มือในเรื่องที่ไปถล่มบ่อนคาสิโนเมื่อสามปีก่อนแต่เพียงอย่างเดียว มันอาจจะมีจุดประสงค์อื่นอีกอย่างแน่นอน  เขาจะต้องรู้ให้ได้ว่าจุดประสงค์จริงๆ ของมันคืออะไร เพียงแต่ตอนนี้นอกจากถอนหายใจแล้วดูเหมือนเขาจะไม่สามารถทำอะไรอย่างอื่นได้อีก ท้องฟ้าภายนอกเริ่มมืดแล้ว สนามรบทางการเงินได้ถูกยุติเป็นการชั่วคราวมาหลายชั่วโมงแล้ว เขาก็ควรจะพักผ่อนบ้างได้แล้ว โดย goosehuntsman อาทิตย์ ธ.ค. 17, 2006 6:10 pm

แฟ้มลับ The Adventure of Eto Demerzel จะว่าไปผมนี่เหลวไหลจนไม่น่าอภัยอยู่เหมือนกัน.. เรื่องของเรื่องก็คือ ผมเพิ่งใช้เวลากว่าสองชั่วโมงอ่านกระทู้ ซ้าย ซ้าย ซ้าย ขวา ซ้าย จนจบ ซึ่งกระทู้นั้นเป็นที่มาของหัวเรื่องนิยายนี้ ทำไปทำมา คุณพี่ ดร.โหน่ง มีโครงเรื่องไว้แล้ว เป็นโครงเรื่องที่น่าติดตามอย่างดีทีเดียวเชียวแหละ และถ้าเป็นฝีมือ ดร.โหน่งเขียนตามโครงเรื่องนั้นไปจนจบ ผมเชื่อว่าพี่ๆ ทุกท่านจะได้อรรถรสในนิยายมากกว่านี้อีกเยอะแยะ อิอิ ผมไม่รู้จะแก้ตัวในความผิดพลาดนี้ยังไง ... เอิ๊กๆๆ ผมได้แต่หวังว่า การเข้ามาร่วมสนุกโดยไม่ได้เจตนาของผมคงไม่ได้ทำให้พี่ๆ ทุกท่านเสียโอกาสอีกในอนาคต และหวังว่าคุณพี่ ดร.โหน่ง จะเขียนนิยายด้วยพล็อตเรื่องอื่นต่อไปอีก (เพราะเหตุพล็อตเรื่องนี้ถูกผมมายำซะเละเป็นเต้าหู้ตกติดดินไปแล้ว   :oops: )   ทั้งนี้ ผมเชื่อว่าพี่ๆ ทุกท่านต่างต้องการรออ่านผลงานจากปลายนิ้ว คุณพี่ ดร.โหน่ง อย่างใจจดใจจ่ออยู่นะครับ (ซึ่งถ้าผมไม่ได้เข้ามาป่วนซะก่อน ทุกท่านก็คงไม่ต้องรอนานขนาดนี้..   :oops: ) และเพื่อเป็นการแก้ตัวสำหรับความป่วน ผมคงจะได้แต่พยายามสร้างสานเรื่องราวต่อให้จนถึงที่สุด คือ เห็นจำนวนเรทติ้งที่ได้แสดง คิดว่ายังพอมีพี่ๆ ติดตามอ่านอยู่บ้าง ก็เลยขออาสาสานเรื่องต่อ (จนกว่าเรทติ้งตก... :roll: ) อย่างน้อยเพื่อเป็นการแสดงความรับผิดชอบต่อการไม่ดูตาม้าตาเรือของผมในครั้งนี้   สุดท้าย พี่ๆ ทุกคนคงให้อภัยในความผิดพลาดของผมด้วยนะครับ :bow: โดย goosehuntsman อาทิตย์ ธ.ค. 17, 2006 6:08 pm

แฟ้มลับ The Adventure of Eto Demerzel :oops:  สงสัยคุณพี่ ดร.โหน่ง ไม่มีคำใบ้เพิ่มอีก.... การตามล่าหารหัสลับหูฉลาม ..  อาจจะกลายเป็นภารกิจที่ยากมากขึ้นเสียแล้ว.......เอิ๊กๆๆ พอๆ กับภารกิจที่ม่ายตังเหลาต้องแบกรับเลยนะเนี่ย.... คริๆๆ  :lol: อ๊ะเหลา....อย่าว่าอย่างโง้นอย่างงี้เลยนะ เอี่ยมโตเปิดฉากเทศนา เมื่อเห็นม่ายตังเหลานั่งนิ่ง ตลอดสองสามอาทิตย์มานี่ แม้ม่ายตังเหลาจะรู้เรื่องกลไกในตลาดหุ้นมากขึ้น  แต่ไม่ใช่ของง่ายสำหรับเขาที่จะทำความเข้าใจให้ได้อย่างลึกซึ้ง แกคิดว่ากำลังทำอะไรอยู่ฟ๊ะ   มันเป็นเรื่องที่คอขาดบาดตายเลยเชียวนะแกเอ๋ย เอี่ยมโตตบโต๊ะตรงหน้าแรงๆ ด้วยนิ้วชี้เพียงนิ้วเดียวเสียงดัง ปั๊กๆ เหมือนกับจะให้กระแทกเข้าไปถึงใจของม่ายตังเหลา  เขาก้มหน้าเหมือนเด็กที่ทำผิด แล้วลอบถอนหายใจ ฉายา เต๋าเทวดา ของเขาได้มาจากทักษะและฝีมือก็จริง แต่จะมาใช้ในตลาดหลักทรัพย์นี่มันคนละสนามกันนะ เขานึก เหมือนจะให้จ๊อกกี้ที่ขี่ม้าแข่งในสนามนางเลิ้ง หันมาขับเฟอรารี่แข่งกับชูมาคเกอร์  แล้วหวังว่าจะใช้ทักษะขี่ม้ามาเป็นประโยชน์กับการแข่งรถ ฮ่วย! มันคนละทางกันนะเฟ้ยพี่   เขาคงเพียงได้แต่คิดโดยไม่ปริปาก  เสียงของเอี่ยมโตยังคงดังเข้ามาในสองรูหู ท่านประธานเขาหวังในตัวแกไว้มาก เขาต้องการให้แกดูแลพอร์ทฟิวเจอร์ของสมาคม แต่จนบัดนี้แกยังงกๆ เงิ่นๆ  ทำเป็นทองไม่รู้ร้อน อ้ายเหลาเอ้ย   ยิ่งพูดเอี่ยมโตยิ่งรู้สึกโมโห หลายๆ เรื่องในหลายๆ วันที่ผ่านมานี้ กดดันเขาอย่างหนัก ไหนจะเรื่องของพอร์ทที่ดูเหมือนจะยับเยินไม่เป็นท่า เขาเคยรับสถานการณ์แบบนี้ได้ดีมาก่อน  แต่คราวนี้ดูเหมือนอีกฝ่ายจะมีทุนหนามากขึ้น ไม่ว่าเขาพยายามให้ทีมช่วยกันดันหุ้นขึ้นอย่างไร แต่เพียงชั่วโมงเดียวราคาก็ถูกทุบลงมาอีก เขามั่นใจว่า ถ้าฝ่ายตรงข้ามไม่ได้มีทุนที่หนุนหลังในจำนวนมหาศาลแล้ว ก็คงจะทำไม่ได้ง่ายนัก อ้ายเหลา...  น้ำเสียงของเอี่ยมโตเข้มขึ้น  ไม่ว่ายังไงก็ตาม ... อาทิตย์หน้าจะมีเงินโอนเข้าบัญชีแกร้อยล้าน ม่ายตังเหลาค่อนข้างตระหนกและเริ่มรู้สึกหนักใจกับภาระรับผิดชอบที่มาพร้อมกับปริมาณเงินมากมายมหาศาลขนาดนี้ มันไม่ใช่เรื่องดีสำหรับมือใหม่อย่างเขาแน่นอน เงินจำนวนนี้จะทำให้ลงเล่นในตลาดฟิวเจอร์ได้สองพันสัญญา  เสียงเอี่ยมโตยังคงเคร่งเครียด แกไม่ต้องกังวลเรื่องค่าคอมเพราะทีวีไอเราจะหักกลบกันเอง   เอี่ยมโตลุกขึ้นแล้วเดินอ้อมโต๊ะมายืนข้างหลังม่ายตังเหลา ก่อนจะเน้นเสียงหนัก จำไว้ว่าในสองพันสัญญานี้มันเท่ากับเดิมพันการเต้นของดัชนีจุดละสองล้านบาทเลยทีเดียว เหงื่อเริ่มซึมออกจากฝ่ามือของม่ายตังเหลาตั้งเมื่อไรเขาก็ไม่ทันสังเกต แต่ขณะนี้ดูเหมือนว่ามันจะซึมออกมามากเกินไปจนเขาต้องแอบขยับมือไปมา  เอี่ยมโตเอื้อมมือตบบ่าของม่ายตังเหลาเบาๆ พี่รู้ว่ามันยาก...   น้ำเสียงเขาเริ่มผ่อนคลายขึ้น   แต่แกทำให้ดีที่สุดก็แล้วกัน ไม่อย่างนั้นพี่คงไม่สามารถปกป้องแกต่อไปได้อีก   หางเสียงสุดท้ายเป็นน้ำเสียงที่ม่ายตังเหลาไม่เคยได้ยินจากปากของเอี่ยมโตมาก่อน แก้วตาของม่ายตังเหลาหดเล็กลงโดยฉับพลัน สัญชาติญาณเถื่อนของเขาเตือนว่ากรงเล็บพยัคฆ์ได้กางออกและได้เล็งมายังเขาเข้าแล้ว   บัดนี้เขาสำนึกแล้วว่า สนามฟิวเจอร์ที่เขาจะลงไปประลองในครั้งนี้ไม่ใช่เดิมพันเพียงแค่เงินจำนวนร้อยล้านเท่านั้น แต่มันหมายถึงชีวิตทั้งชีวิตของเขาอีกด้วย เอี่ยมโตก้าวออกไปจากห้องแล้ว  แต่ม่ายตังเหลายังนั่งขบกรามและกำมือแน่นอยู่บนเก้าอี้ตัวเดิม... โดย goosehuntsman ศุกร์ ธ.ค. 15, 2006 6:41 pm

แฟ้มลับ The Adventure of Eto Demerzel เพิ่มเติมให้ด้วยเลยครับ.... ก่อนจะติดภาระกิจอีก เฮ้ย.......  เกาจิ้งอุทานเสียงดัง เมื่อได้รับรายงานจากเหนือเมฆ  ทำอะไร โฉ่งฉ่าง อีกแล้ว..  อ้าย.....เอ้ย..   สายที่ไม่ลับ ทิ้งไว้ก็อันตราย...   เสียงเรียบๆ ตอบกลับมาทางโทรศัพท์   ผมจะข้ามไปฝั่งโน้นก่อนสักพัก ถ้าเฮียมีธุระด่วนให้คนไปตามที่เดิมแล้วกัน เกาจิ้งได้แต่ตอบรับแล้วกดสายวางหู  สีหน้าเขาดูเคร่งเครียดจริงจังมากขึ้น  เพียงไม่กี่วันมีคนตายด้วยคนของเขาถึง 3 ศพ เรื่องนี้ถ้าให้คนภายนอกดูเผินๆ อาจจะเห็นว่าไม่น่าจะเกี่ยวกัน แต่ลางสังหรณ์เขารู้สึกได้ถึงเงาจางๆ ที่เริ่มจะชัดเจนขึ้นของผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ ....................... บนผนังด้านหนึ่งภายในห้องประชุมแห่งนั้นมองเห็นตราครุฑใหญ่เด่นสะดุดตา ติดตั้งเป็นสง่าอยูกึ่งกลางผนังห้อง .. ชายในชุดสีกากีที่นั่งอยู่หัวโต๊ะใต้ตราครุฑ ผู้เป็นประธานการประชุมมีสีหน้าเคร่งขรึม กล่าวขึ้นด้วยสุ้มเสียงเด่นดังฟังชัดมีอำนาจว่า บทสรุปของสำนวนคดีทั้งหมด แสดงว่ามีส่วนเกี่ยวข้องโยงใยกัน อย่างแน่นอน น้ำเสียงตอนท้ายดูเหมือนจะเป็นคำถาม ครับ จากข้อสันนิษฐานคาดว่าผู้ตายทั้งหมดมีส่วนพัวพันอยู่กับขบวนการลับๆ สองกลุ่ม ผู้ตอบอยู่ในชุดตำรวจประดับเครื่องหมายแสดงยศนายพัน   โดยเฉพาะรายสุดท้ายเมื่อวานซืนนี้ จากพยานแวดล้อมทั้งหมด พบว่าฆาตกรน่าจะเป็นนักฆ่าอาชีพจากชายแดนฝั่งบุรีรัมย์ฉายาเหนือเมฆ หมอนี่มีคดีอยู่มากมายครับ ทางตำรวจเราพยายามตามจับตัวหลายๆ ต่อหลายครั้ง แต่ไม่เคยสำเร็จเลย ทั้งห้องประชุมเงียบกันไปครู่หนึ่ง จากนั้นผู้เป็นประธานการประชุมจึงเอ่ยปาก จำเป็นด้วยหรือที่จะโอนคดีพวกนี้มาให้กรมคดีพิเศษเป็นผู้ทำ   กระผมเห็นว่าจำเป็นครับ โดยเฉพาะหน่วยงานใหม่ในกรมคดีพิเศษ น่าจะมีศักยภาพเพียงพอที่จะปิดคดีพวกนี้ได้ ประธานการประชุมมีสีหน้าครุ่นคิดอย่างเคร่งเครียดในขณะที่มือก็พลิกแฟ้มตรงหน้าไปเรื่อยๆ ก่อนจะเบือนหน้าไปทางซ้าย แล้วถามนายตำรวจวัยกลางคนที่นั่งอยู่ถัดไป ท่านเจ้าของกรมคดีพิเศษจะว่าอย่างไร ไม่น่าเชื่อว่ากรมเล็กๆ ที่เกิดขึ้นใหม่ในกระทรวงมหาดไทยจะมีผู้ควบคุมดูแลเป็นนายตำรวจที่มียศถึงระดับชั้นนายพล เขายิ้มรับพลางตอบสั้นๆ ว่า ยินดีครับ ถ้าอย่างนั้น มติที่ประชุมอนุมัติโอนคดีทั้งหมดนี้เข้าไปอยู่ในความดูแลของกรมคดีพิเศษตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป การประชุมเสร็จสิ้นลงแล้ว นายตำรวจชั้นผู้ใหญ่ที่เข้าร่วมประชุมทั้งหมดต่างทยอยเดินออกมาจากห้อง ท่านผู้พันที่เสนอโอนคดีรีบเดินเข้าไปหาท่านนายพลผู้บังคับบัญชากรมคดีพิเศษพลางเอ่ยว่า ท่านครับ ผมจะรีบส่งสำนวนทั้งหมดไปที่กรมโดยเร็ว ดีซิ  อืมม์  ถ้าจำไม่ผิด เหนือเมฆนี่เป็นมือปืนจากฝั่งชายแดนเขมรมาก่อนใช่ไหม ทั้งคู่เดินพลางคุยพลางไปด้วยกัน ใช่ครับ ฝีมือร้ายกาจมาก เราสูญเสียตำรวจไปหลายนายพอสมควรในการล้อมจับครั้งก่อน เมื่อประมาณสองปีที่แล้ว คดีที่นครปฐมล่ะซิ  เห็นว่าปิดคดีแล้วไม่ใช่หรือ ท่านนายพันไม่นึกว่าท่านนายพลจะรู้เรื่องนี้ แต่ก็ไม่ประหลาดใจนัก เพราะได้ยินกิติศักดิ์ของท่านนายพลผู้นี้ดี ว่าเขาเป็นมือดีของกรมตำรวจมานาน มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักกันตั้งแต่ก่อนที่กรมตำรวจจะถูกเปลี่ยนเป็นสำนักงานตำรวจแห่งชาติเสียอีก ดคีนั้นมีคนสมอ้างรับเป็นจำเลยแทนครับ ร้อยเวรเจ้าของคดีเลยรีบสรุปปิดสำนวนไปก่อน แต่ทางสำนักงานตำรวจแห่งชาติตรวจพบพิรุธหลายอย่างในภายหลัง จึงได้ย้ายเจ้าของคดีมาส่วนกลางแล้ว จากพยานแวดล้อมยืนยันว่าเป็นฝีมือของเหนือเมฆเช่นกัน คดีนี้ก็ถูกโอนมาพร้อมกันแล้วซินะ  ท่านนายพลถามยิ้มๆ  ท่านนายพันหัวเราะตอบ  ก็รวมอยู่ด้วยครับ  เป็นคดีที่มีส่วนเกี่ยวโยงกันครับ ท่านนายพลหยุดเดิน ก่อนจะพูดจริงจังขึ้น   เป็นคดีที่มีส่วนเกี่ยวพันกันอย่างแน่นอนอยู่แล้ว ก็ผู้ที่ถูกฆ่าตายสองรายทั้งที่นครปฐมและตลาดหลักทรัพย์นั้นเป็นอดีตนายตำรวจกองกำกับการสืบสวนทั้งคู่ ไม่ทราบว่าการแฝงตัวเข้าไปในองค์กรนั้นได้ข้อมูลอะไรมาบ้าง ท่านนายพันยืนนิ่งนึกอยู่อึดใจ  ท่านอ่านสำเนาแฟ้มที่ส่งไปล่วงหน้าหมดแล้วหรือยังครับ  เมื่อเห็นท่านนายพลพยักหน้ารับเขาจึงกล่าวต่อว่า เท่าที่สายทั้งสองคนส่งข้อมูลมาให้ปะติดปะต่อกันได้ว่า มีกลุ่มองค์กรที่เรียกตัวเองว่าเป็นสมาคมนักลงทุนเน้นคุณค่า มีประธานใหญ่คนหนึ่งความเป็นมาไม่ชัดเจน คอยควบคุมงานอยู่เบื้องหลัง ฉากหน้าจัดตั้งธุรกิจหลักทรัพย์ในนาม บริษัทไทวีไอ-ซิเคียวริตี้ และมีที่ปรึกษาอิสระคนหนึ่งคอยให้คำแนะนำแก่นักลงทุนในบริษัทชื่ออินทร หรือที่รู้จักกันในนามเอี่ยมโต ทั้งสองนั่งลงตรงเก้าอี้ยาวที่วางอยู่ข้างทางเดินนั้น ได้ยินท่านนายพันกล่าวต่อ เอี่ยมโตนี่มีประวัติโชกโชนมากเคยอยู่ในค่าย พกค.ที่เบตง อยู่ช่วงหนึ่ง ตอนหลังไปจบการศึกษาด้านการเงินจากสิงคโปร์ ก่อนจะผันตัวเองมาเป็นที่ปรึกษาการลงทุนอิสระ แต่ลึกๆ สันนิษฐานว่าจะมีความสัมพันธ์กับประธานสมาคมนักลงทุนเน้นคุณค่าอย่างใกล้ชิด ท่านนายพลนั่งฟังอย่างตั้งใจ ในขณะที่สายของเราที่นครปฐมเริ่มให้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์มากขึ้นว่า โครงข่ายของสมาคมนี้โยงไปทั่วทุกภาคของประเทศไทย ผ่านทางสาขาของหลักทรัพย์ไทวีไอ และกำลังทยอยส่งรายชื่อของผู้ที่เป็นโครงข่ายมายังเรา ก็โดนเจ้าเหนือเมฆสังหารไปเสียก่อน ด้วยสาเหตุที่ไม่ทราบชัด เหนือเมฆกับสมาคมนี่คนละกลุ่มเดียวกันใช่ไหม  ท่านนายพลถามขึ้นแต่น้ำเสียงคล้ายกับจะบอกข้อมูลแก่ตัวเองมากกว่า ท่านนายพันจึงชะงักไปนิดก่อนจะพยักหน้ารับ ครับ คนละกลุ่มเหนือเมฆจะทำงานกับเจ้าของบ่อนคาสิโนใหญ่ในปอยเปต ซึ่งขณะนี้สายของเราทางฝั่งชายแดนรายงานว่า หัวหน้าสาขาของคาสิโนคนหนึ่งที่ชื่อกำจร หรือที่รู้จักกันในฉายาเกาจิ้ง พักหลังจะมีความถี่ในการเข้าออกด่านค่อนข้างมากผิดปกติ อืมม์  เกาจิ้งกับเหนือเมฆนี่ทำงานด้วยกันซิท่า แน่นอนครับ จะว่าไปเมื่อเร็วๆ นี้มีอีกคดีนึงที่แถวร่มเกล้า สันนิษฐานว่าจะมีส่วนพัวพันกับเกาจิ้งอยู่เหมือนกันแต่ยังไม่พบพยานหลักฐานที่ชัดเจน อื้อ คดีนั้นผมก็เข้าไปมีส่วนอยู่บ้าง  ท่านนายพลพูดต่อพร้อมกับยิ้มน้อยๆ  แล้วสายคนที่พลีชีพที่ตลาดหลักทรัพย์ล่ะให้ข้อมูลอะไรเพิ่มเติมไหม ท่านนายพันยิ้มรับแล้วรายงานต่อว่า ก็เป็นไปในทำนองเดียวกันครับ แต่ยังไม่แน่ชัดว่าคนพวกนี้กำลังจะทำอะไร ก็ถูกเก็บเสียก่อน แต่คาดว่าต้องมีความเกี่ยวพันกับตลาดหุ้นบ้านเราอย่างแน่นอนที่สุด เพราะข้อมูลสุดท้ายที่สายส่งมาดูเหมือนว่ากลุ่มคนเหล่านี้เป็นตัวจักรสำคัญที่โยงใยไปถึงขบวนการปั่นหุ้นที่มีทุนมหาศาลคอยหนุนอยู่ ท่านนายพลพยักหน้าถี่ๆ แล้วลุกขึ้นบิดซ้ายบิดขวาเหมือนจะขับไล่ความเมื่อยขบ ก่อนจะเอื้อมมือตบบ่าของผู้ที่มียศและอาวุโสน้อยกว่าเบาๆ ขอบคุณมากนะ ผมจะขอดูข้อมูลทั้งหมดอีกทีก่อน แล้วจะเร่งจัดการคดีพวกนี้ให้เสร็จโดยเร็ว โดย goosehuntsman พฤหัสฯ. ธ.ค. 14, 2006 11:35 pm

แฟ้มลับ The Adventure of Eto Demerzel ตอนนี้สั้นนิดหนึ่งนะครับ และอาจจะต้องขึ้นสัญญลักษ์ สายฟ้าแล้วมี "ฉ" อยู่ข้างๆ...อิอิ ร่างบึกบึนใหญ่ยักษ์ที่กำลังถาโถมตะโบมทับอยู่บนร่างเธอนั้น ไม่ได้ทำให้น้อยหน่ารู้สึกว่าหนักหรืออึดอัดเลยแม้สักน้อยนิด  จิตใจของเธอโลดแล่นเผ่นโผนโจนทะยานไปกับอารมณ์ที่กระเจิดกระเจิงจนแทบจะกู่ไม่กลับ  ราวกับตกไปในเหวลึกของหุบผาสูงตะหง่านง้ำที่พลันฉ่ำชื้นตื้นเต็มด้วยแรงแห่งพายุที่พัดผ่านพาดมาอย่างรวดเร็ว ชั่วพริบตาสายฟ้าพลันแลบแปลบปลาบ จากนั้นเสียงกึกก้องกัมปนาทก็ดังสนั่น สาวน้อยสะท้านเฮือก เหมือนตกใจกับเสียงฟ้านั้น ร่างของเธอสั่นสะท้านเบาๆ ก่อนจะเขม็งเกร็ง แล้วผ่อนคลายลงอย่างช้าๆ ละอองฝนยังคงโปรยปรายอยู่ภายนอก ลมพัดแรงมาเป็นบางครั้ง หลังพายุใหญ่ได้เริ่มสงบลง คราวนี้ พี่เมฆมากี่วันคะ   มือของสาวน้อยลูบไล้ไปมาตามร่องกล้ามเนื้อบึกบึนบนแผงอกหนาของชายร่างยักษ์ที่นอนนิ่งอยู่ด้านข้าง เดี๋ยวก็จะไปแล้ว   เขายังคงหลับตาไม่ขยับกายทำตัวราวกับเป็นแบตเตอรี่ที่กำลังเก็บกลืนประจุไฟกลับเข้าไปในตัว ทำไมคราวนี้มาแป๊บเดียวเอง น้อยหน่ายังไม่ทันจะหายคิดถึงเลย มีข่าวอะไรคืบหน้าไหม     เขาถามกลับแทนคำตอบ ในขณะพลิกตัวตะแคงแล้วมองตรงมายังร่างอวบอรชรที่นอนหันข้างเอียงคอหนุนมือต่างหมอนมองมายังเขาอยู่เช่นกัน มือใหญ่หยาบกร้านของเขาวางไปบนข้างลำตัวนุ่มนิ่มที่อยู่ตรงหน้า แล้วลากไปมาตามส่วนโค้งเว้าของสะโพก หลังมือสีคล้ำตัดกับหนั่นเนื้อขาวราวกับถ่านที่กลิ้งไปกลิ้งมาบนผ้าสำลี   เห็นว่าจะมีโอนเงินเข้ามาอีกก้อนใหญ่ . อืมม์...   เจ้าหล่อนพลันทำตาปรือ ประกายตาเชื่อมวาวระยับ เมื่อมือหยาบหนาซุกซนไปมาไม่เลือกที่ ข่าวนี้มาจากใคร  เชื่อถือได้ไหม   เหนือเมฆชะโงกหน้าเข้าไปถามจนปากเขาเกือบจะถึงใบหู แต่ดูเหมือนว่าจมูกเขาจะไปติดอยู่ที่ข้างซอกคอของหล่อนเสียก่อน เชื่อได้แน่ หน่าได้มาจากคนใกล้ชิดท่านประธานเอง.... อือ.. เธอเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยเพื่อให้ปลายจมูกกร้านวิ่งวนไปมาใต้คางได้สะดวกขึ้น เหนือเมฆขยับตัวเล็กน้อยก่อนจะช้อนร่างระหงขึ้น หน้าของเขาพลันเลื่อนลงต่ำ แล้วดูเหมือนจะจมหายไปในซอกภูเขาย่อมๆ ที่วางอยู่คู่กัน เสียงอู้อี้ดังออกจากปาก คราวก่อนโน้น รู้สึกว่าข่าวจะผิดพลาดนะ   อือ.. อือ.. น้อยหน่าทำท่าเหมือนใช้ความพยายามอย่างมากก่อนจะพูดว่า ..อื้อ พี่เหนือเมฆ ...ก็... ทั้งถาม...ทั้ง.... อื้อ หน่า..พูดไม่ออกแล้วนะ   สาวน้อยจิกเล็บลงไปที่ร่างยักษ์เหมือนกับโกรธ เหนือเมฆเอี้ยวตัวขึ้นก่อนจะหัวเราะ ฮ่า ฮ่า. แล้วพลิกตัวออกมาทางด้านข้าง เอ้าๆ  ถามอย่างเดียวก็ได้... เฮ้อ....  หญิงสาวถอนใจ ขยับตัวให้นั่งถนัดขึ้นพร้อมกับรวบผมยุ่งๆ ทางด้านหลังไปม้วนกระจุกไว้บนศรีษะ แล้วเอื้อมมือหยิบกิ๊บตัวใหญ่บนหัวเตียงติดแป็กไปบนก้อนผมนั้น คราวก่อนหน่าก็รู้สึกแปลกๆ อยู่เหมือนกัน. จู่ๆ ก็พลันมีข่าวของม่ายตังเหลาขึ้นมา แต่หน่าเช็คข่าวแล้วเห็นว่าไม่ผิดแน่ เลยส่งไป ก็ไม่นึกว่าจะพลาดอีก แต่มาคิดอีกทีก็แปลกอยู่นะพี่เมฆ หือ...  เขาเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง ก่อนจะยันตัวขึ้นจากเตียงแล้วคว้ากางเกงขึ้นมาสวม ก็หน่าได้ข่าวจากคนสนิทของท่านประธาน ที่ปกติไม่เคยจะพูดอะไรซักคำให้ได้ยิน   น้อยหน่ายังคงพูดไปเรื่อยพร้อมกับดึงผ้าห่มที่กองอยู่ปลายเตียงขึ้นมาห่มตัว อืมม์...  เหนือเมฆสวมเสื้อแล้วกลัดกระดุม พลางหยีตาเหมือนกำลังคิด  แสดงว่าเป็นข่าวปล่อย...   แต่หน่าเช็คแล้วนะ ....พี่...  พลันสีหน้าน้อยหน่าก็ซีดเผือดลง   .. นี่พี่คงไม่ได้คิดว่าหน่า......   เธอหันขวับมาประจันหน้าเขาทันที แต่แล้วก็ต้องร้องขึ้นอย่างตกใจ   อย่านะพี่.....โอ้ย   เสียงสุดท้ายดังออกจากปากหล่อนก่อนที่ร่างจะก้มฟุบลงกับเตียง  ผ้าห่มที่อยู่ข้างใต้พลันเปียกเปื้อนเป็นรอยกว้างอย่างช้าๆ จากการซึมของเลือดสีแดงสดที่ทะลักออกมาจากปากแผลกลางหน้าอกนูนไม่หยุด คมกระสุนนั้นแม่นยำพอที่จะพุ่งตัดตรงขั้วหัวใจหล่อนพอดี เหนือเมฆถอดลำกล้องเก็บเสียงออกจากปากกระบอกปืน แล้วยัดเข้าไปในกระเป๋าข้างกางเกงพร้อมกับเหน็บตัวปืนไว้ด้านหลัง เขาเอื้อมมือลูบไล้เบาๆ ไปบนเส้นผมของร่างที่ก้มหน้าแน่นิ่งอยู่บนเตียงเหมือนสั่งลาเป็นครั้งสุดท้าย  ใบหน้าเขายังคงเรียบเฉยไร้ความรู้สึก จากนั้นก็ก้าวเดินออกไปจากห้อง ฝนยังคงโปรยปรายไม่หยุด ลมพัดกรรโชกมาเป็นระยะๆ  ความหนาวเย็นเริ่มกรายเข้ามาเยี่ยมเยียนเมืองกรุงอีกครั้ง แต่คราวนี้น้อยหน่าไม่ต้องกลัวหนาวอีกต่อไปแล้ว โดย goosehuntsman พฤหัสฯ. ธ.ค. 14, 2006 4:59 pm

แฟ้มลับ The Adventure of Eto Demerzel คุณพี่ ดร.โหน่ง ครับ ผมชอบกินหูฉลามเหมือนกัน แต่ไม่ได้กินบ่อย (เพราะเดี๋ยวนี้ไม่ได้ไปงานแต่งใครเลย...อิอิ)  ผมพยายามคลิ๊กอยู่หลายกระทู้เหมือนกัน แต่ยังไม่เจอรุ่นพี่ที่แนะนำเลยครับ...เอิ๊กๆๆ (สืบหารหัสลับหูฉลาม)  .... ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มาพร้อมความมั่นใจให้กับผมครับ  อย่างน้อยที่สุด ผมก็เริ่มจะมองดูเส้นทางนี้อย่างจริงจังขึ้นมาบ้างแล้ว.. แล้วผมจะพยายามคลิ๊กหาต่อนะครับ...    :lol:   (ไม่ได้ชื่อคนก็ขอให้ได้ชื่อหุ้นมั่งก็ยังดี...... เอิ๊กๆๆ) ขอขอบคุณอีกครั้งครับ โดย goosehuntsman พฤหัสฯ. ธ.ค. 14, 2006 4:38 pm

แฟ้มลับ The Adventure of Eto Demerzel ขอโทษคุณพี่ ดร.โหน่ง ด้วยครับ ที่เพิ่งตอบ  พอดีช่วงนี้ไม่ได้แวะเข้ามาน่ะครับ (1. คือยังไม่ได้เขียนตอนต่อไปออกมา  2. ติดภาระกิจอื่นๆ ... อิอิ...แก้ตัว) ถ้าได้พิมพ์เป็นเล่มก็คงดีครับ  ขาดแต่ทุนทรัพย์  เอิ๊กๆๆ  ...   :lol: อีกอย่างหนึ่งผมก็ยังไม่มั่นใจตัวเองเท่าไรด้วย เพราะผมไม่เคยเขียนนิยายจริงๆ จังๆ มาก่อน  (เรื่องที่เขียนต่อจากคุณพี่ ดร.โหน่ง ในเวบนี้ เพิ่งเป็นเรื่องที่สองในชีวิตผมเองครับ ...เรื่องแรกก็เรื่องเล่าคนล่าห่าน) กังวลอยู่ 2 เรื่อง คือ...  1) ขายไม่ออก .... กะ 2) เขียนไม่ออก....เอิ๊กๆๆ   :lol: คุณพี่ ดร.โหน่ง มีคำแนะนำไหมครับ   (สรุปคือสนใจน่ะครับ แต่ยังไม่มั่นใจตัวเองนัก...   :) ) โดย goosehuntsman พุธ ธ.ค. 13, 2006 1:08 pm

แฟ้มลับ The Adventure of Eto Demerzel ทราบว่าคุณพี่พอใจจะไปนั่งวิปัสสนา ขออนุโมทนาบุญด้วยนะครับ .............. แล้วก็ดีใจครับ ที่ทราบว่าคุณพี่พอใจไปฟังเรื่องเล่าฯ เมื่อวันอาทิตย์ด้วย   แต่เรื่องเล่าก็คงเป็นแค่เรื่องเล่าฯ นะครับ  จะอ่านสนุกๆ ก็ได้ หรือถ้าเอาสาระก็อาจจะพอมีอยู่บ้าง แต่ส่วนใหญ่จะเป็นการเตือนใจมือใหม่ๆ น่ะครับ .... อิอิ   (คือหวังว่า คงให้แง่คิดได้สะกิดใจกับนักลงทุนใหม่ๆ บ้างซักนิดก็ยังดี แต่สำหรับคุณพี่พอใจ คงจะเป็นแค่สิวๆ ไปแล้ว....เอิ๊กๆๆ)  :lol: ................. วันนี้ ผมขอฝากตอนต่อไปแทนคำขอบคุณให้กับคุณพี่พอใจแล้วกันนะครับ  (ขอบคุณที่จะกรุณาไปซื้อหนังสือ....   :) ) ตัวเลขที่หน้าจอวิ่งสลับสับเปลี่ยนกันไปมา จากเขียวเป็นแดง จากแดงเป็นเขียว ชั่วครู่ให้หลัง ก็เหมือนกับมีใครนำเอาหมึกสีแดงสดมาสาดใส่เข้าที่หน้าจอ ตัวเลขที่กระพริบวูบไหวอยู่พลันปรากฎแต่สีแดงวิ่งปรู๊ดปร๊าดเลื่อนลงอย่างรวดเร็ว เฮ้ย....  ไม่ทันที่เอี่ยมโตจะยันตัวเองขึ้นนั่งตัวตรง ตลาดก็ขึ้นเครื่องหมายปิดทำการชั่วคราวเป็นเวลา 1 ชั่วโมง  เขากดโทรศัพท์อย่างรวดเร็ว พัฒน์ คุณเช็คข่าวจากตลาดด่วนว่าเกิดอะไรขึ้น   จากนั้นเขาก็คว้าโทรศัพท์อีกสายหนึ่งขึ้นมา ณรงค์ พิมพ์รายงานสรุปพอร์ทของบริษัทเราออกมาทั้งหมด ด่วนเลยนะ   ยังไม่ทันที่จะวางหู เขาก็กดทิ้งสายแล้วต่อสายใหม่ขึ้นมาอีก ดาริกา ตรวจสอบซิว่าสมาชิกเรามีใครทิ้งหุ้นออกไปบ้าง ผมขอดูสรุปภายในสิบนาทีนะ   เมื่อเขาวางสายเสียงกริ่งโทรศัพท์ก็ดังสวนขึ้นมาทันที ผมอินทรรับสายครับ...  เอี่ยมโตรับสายด้วยชื่อที่เป็นทางการ เอี่ยมโต ฉันคาดว่าเกาจิ้งมันเริ่มลงมือแล้ว เธอรีบประชุมสมาชิกหาทางรับมือด่วนนะ หากจำเป็นฉันอนุมัติเงินสำรองไว้ให้เธอแล้ว น่าจะโอนจากเคย์แมนมาภายในสองชั่วโมงนี้ น้ำเสียงเนิบๆ ช้าๆ ดูสุขุมไม่ใช่ใครอื่น คนโทรมาก็คือ ประธานสมาคมนักลงทุนเน้นคุณค่า วเรน เบิกไพรหาเทวี นั่นเอง ครับ แต่ผมคิดว่าจะรอดูท่าทีไปก่อน เพราะหากโต้ตอบตอนนี้ผมเกรงว่าจะเข้าทางมันพอดีนะครับ..  เอี่ยมโตตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างสุภาพ เอาอย่างนั้นก็ได้ แต่อย่าประมาทเด็ดขาด   เพียงขาดคำโทรศัพท์ก็ถูกวางสายไปทันที  เอี่ยมโตเม้มริมฝีปาก ตามองตรงไปยังภาพพยัคฆ์พันตูที่อยู่บนผนังห้อง ขณะที่มือก็ลูบคางไปมาอย่างคนที่กำลังใช้พลังความคิดอย่างหนัก เสียงเคาะประตูดังขึ้น พร้อมกับประตูถูกเปิดออก ผู้จัดการคะ จากรายงานในช่วงก่อนปิดตลาด สมาชิกเรายังไม่มีใครขายหุ้นออกไปเลยค่ะ  แต่จากตัวเลขที่คุณณรงค์แจ้งมาพบว่ามูลค่าพอร์ทเราลดลงไปเกือบสิบเปอร์เซ็นต์แล้ว ขอบคุณ ดาริกา คุณไปเตรียมประชุมสมาชิกด่วนเลยนะ บอกให้ทุกคนพร้อมกันที่หน้าจอภายในสิบห้านาทีนี้ ดาริการับคำแล้วเดินกลับออกไป  เอี่ยมโตเอื้อมมือเปิดบานเลื่อนข้างโต๊ะ แล้วผลักคันโยกเล็กๆ อันหนึ่ง  พลันภาพพยัคฆ์พันตูที่ผนังเบื้องหน้าก็ค่อยๆ ขยับออกจากกัน เสือสองตัวที่กำลังจ้องห้ำหั่นถูกแยกไปอยู่คนละฝั่ง เปิดทางให้กล้องโทรทัศน์ตัวย่อมค่อยๆ โผล่ออกมาอย่างช้าๆ กริ่งโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้เขากดรับสายโดยไม่ยกหู ได้ยินเสียงลอยมาตามสายว่า ผู้จัดการครับ .. ผมเช็คไปที่ตลาดแล้วครับ ยังไม่มีรายงานข่าวผิดปกติ แต่เท่าที่รู้ ตลาดกำลังเข้าตรวจสอบนักลงทุนกลุ่มหนึ่งอยู่ครับ อืมม์ ขอบใจมาก พัฒน์ คอยตามข่าวทุกระยะแล้วรายงานเข้ามาเรื่อยๆ นะ เสียงตามสายรับคำแล้วก็วางสายไป เอี่ยมโตกดปิดโทรศัพท์ แล้วเอื้อมมือไปผลักคันโยกเล็กๆ ที่ข้างโต๊ะอีกอันหนึ่ง  พลันไฟสัญญาณที่กล้องโทรทัศน์ก็สว่างวาบเขียวขึ้น ในขณะที่จอคอมพิวเตอร์บนโต๊ะของเอี่ยมโตก็ถูกปรับเปลี่ยนจากตารางหุ้นกลายเป็นภาพสัญญาณถ่ายทอดใบหน้าของเอี่ยมโต  เมื่อเขาผลักคันโยกเล็กๆ อีกอันหนึ่งสัญญาณภาพบนหน้าจอก็ถูกแบ่งออกเป็นส่วนๆ แต่ละส่วนมีภาพคนที่นั่งอยู่บนโต๊ะบ้าง นั่งอยู่ในรถบ้าง และยังมีอีกบางภาพที่เหมือนกับอยู่ริมทะเล แหม คุณวิสุทธ์ กำลังเพลินอยู่ชายหาดเชียวนะ เอี่ยมโตหยอกเย้าสมาชิกผ่านทางจอวีดีโอคอนเฟอเรนท์ ผู้จัดการ ถึงผมอยู่ริมทะเลแต่ผมก็ติดตามข่าวอย่างใกล้ชิดนะครับ  เสียงหัวเราะผ่านมาตามสัญญาณ อย่างไม่น่าเชื่อว่าภาพและเสียงจะคมชัดเหมือนกับว่าคนทั้งคู่นั้นอยู่ไม่ห่างกันนัก เมื่อทุกท่านพร้อม ผมขอเปิดประชุมเลยนะครับ...  เอี่ยมโตกวาดตามองไปทั่วหน้าจอเมื่อเห็นสัญญาณแสดงว่าการเชื่อมต่อทุกจุดสมบูรณ์ดีแล้ว เขาก็กล่าวต่อว่า เมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนหน้า ทุกคนคงทราบแล้วว่า มีความผิดปกติเกิดขึ้นในตลาด โดยเฉพาะกับหุ้นที่สมาคมเราถืออยู่ ผมเคยเรียนให้ทุกท่านได้ทราบแล้วว่า สมาคมเรากำลังถูกคุกคามโดยกลุ่มทุนข้ามชาติกลุ่มหนึ่ง ที่ไม่ทราบวัตถุประสงค์แน่ชัด แต่ไม่ประสงค์ดีกับสมาคมเราอย่างชัดเจนแน่นอน ตลอดระยะเวลาสามปีที่ผ่านมา ทุกท่านคงทราบดีว่าเราได้แก้เกมกับกลุ่มทุนกลุ่มนี้อยู่หลายครั้ง มาวันนี้คาดว่าจะเป็นฝีมือของกลุ่มนี้อีก และครั้งนี้ดูเหมือนจะเป็นการประกาศที่จะเริ่มสงครามครั้งใหญ่กับสมาคมเรา  ผมจึงอยากให้ทุกท่านเตรียมตัวไว้ให้พร้อม และที่สำคัญนับแต่นี้ต่อไปขอให้ทุกท่านระมัดระวังเรื่องความปลอดภัยส่วนตัวให้มากขึ้น ผมไม่แน่ใจว่าเอกสารที่มันได้ไปครั้งก่อนจะถูกถอดรหัสออกมาได้มากน้อยแค่ไหน สีหน้าของสมาชิกทุกคนที่มองเห็นผ่านทางจอคอมพิวเตอร์ขนาดใหญ่บนโต๊ะเอี่ยมโตไม่มีใครแสดงอาการตื่นตระหนก ทุกคนเหมือนเป็นหนึ่งในหน่วยรบที่ถูกฝึกมาอย่างดีทั้งในด้านการเงินและการต่อสู้  ทุกคนยังคงนิ่งฟังเอี่ยมโตพูด หลังจากตลาดเปิดแล้วสถานการณ์ยังมีแนวโน้มเป็นแบบเดิม ขอให้ทุกคนเริ่มแผนแรกได้ทันที ท่านใดมีอะไรจะเพิ่มเติมหรือไม่ครับ พลันที่หน้าจอก็มีไฟกระพริบสีแดงขึ้นรอบกรอบช่องๆ หนึ่งบนจอแสดงการส่งสัญญาณเสียง ทางเบตง มีข่าวว่าค่ายรหัส 32 ของ พกค.ถูกทหารถล่มราบไปแล้ว แต่หัวหน้าค่ายกับลูกน้องคนสนิทหนีรอดไปได้ และทราบว่ากำลังหาทางหนีขึ้นไปทางชายแดนฝั่งเขมรอยู่  สมาชิกคนหนึ่งเอ่ยขึ้น เอี่ยมโตนั่งนิ่ง ค่ายรหัส 32 แม้ไม่ใช่ค่ายที่เขาเคยถูกจับตัวไป แต่เขาก็รู้ดีว่า หัวหน้าที่คุมค่ายนี้ไม่ใช่หมูที่จะถูกต้อนได้ง่าย เอ๊ะ แล้วทำไมไม่ไปสมทบกับค่ายอื่น กลับจะหนีไปฝั่งเขมร ข่าวทางลึกแจ้งมาว่า เหมือนมีการหักหลังกันเองในหมู่ พกค. คาดว่าทางหัวหน้าค่าย 32 ได้รับการสนับสนุนอย่างลับๆ จากนายทุนใหญ่ฝั่งโน้นอยู่ครับ อืมม์  ท่าทางพวกเราต้องระมัดระวังตัวให้มากขึ้นกว่าเดิม ผมฝากคุณลีช่วยติดตามข่าวนี้อย่างใกล้ชิดด้วยนะ เอาละมีข่าวอะไรเพิ่มเติมอีกไหมครับ ถ้าไม่มีผมขอจบการประชุมแต่เพียงเท่านี้ อ้อ ให้คุณลีส่งรายงานที่บอกผมสักครู่ให้ท่านประธานด้วยนะครับ สิ้นเสียงรับคำสัญญาณทั้งหมดก็ถูกตัดออก จากนั้นเอี่ยมโตก็ผลักคันโยกอุปกรณ์ทั้งหมดถูกเก็บเข้าที่เดิม เขาเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ ท่าทางเกาจิ้งตั้งใจจะถล่มสมาคมให้ราบเป็นหน้ากลองไปจริงๆ เขาเริ่มรู้สึกว่าตนเองชักจะประเมินเกาจิ้งต่ำเกินไปจริงๆ  แล้ว โดย goosehuntsman พฤหัสฯ. ธ.ค. 07, 2006 10:33 pm

แฟ้มลับ The Adventure of Eto Demerzel มัวปลื้มอยู่กับคำยอ "ไขว้เกี่ยม" ซะเพลิน จนไม่ได้คิดอะไรต่อ...อิอิ แต่เห็นเรทติ้งยังไม่ตก  (ไม่ทราบว่าผมจะเข้าใจถูกไหมที่เห็นว่าจำนวนตัวเลขข้างหลังในช่อง View ของแต่ละหัวข้อสามารถยึดเป็นตัวเลขแสดงเรทติ้งได้) ก็เลยพยายามหากบมาเหลาดินสอ  (ทั้งๆ ที่ใช้แป้นพิมพ์อยู่หน้าคอมพ์ 5555)  :lol: ก็คงทู่ๆ ทื่อๆ ได้เท่านี้ก่อนละครับ.... รูปภาพนับสิบใบวางเรียงอยู่บนโต๊ะเบื้องหน้าเกาจิ้ง ดูรูปร่างแล้วก็คงไม่ผิด โครงหน้าก็ยังพอมีเค้าอยู่บ้าง...   เกาจิ้งพูดเหมือนบ่นงึมงำอยู่คนเดียว เขาเอื้อมมือไปหยิบรูปใบหนึ่งขึ้นมา เป็นภาพถ่ายครึ่งตัวของชายหนุ่มคนหนึ่ง เห็นโครงหน้าชัดเจน คิ้วดกดำหน้าเข้ม แม้จะไม่หล่อเหมือนนายแบบ แต่ก็ดูมีเสน่ห์ เขายกรูปขึ้นมาดูจนใกล้ ในขณะที่ใบหน้าค่อยๆ เคร่งเครียด หางตาของเขาเต้นระริก ฟันในปากขบกันแน่น แววตาสะท้อนเพลิงแค้นออกมาราวกับจะปะทุเป็นไฟเผารูปถ่ายให้มอดไหม้เป็นจุณไปในบัดดล อ้ายเหลา... มึงไม่ตายดีแน่นอน...  อ้าย..นรก! เขาคำรามลั่น แล้วพลันสะบัดรูปในมือลงกับพื้นโต๊ะอย่างรุนแรง จนรูปถ่ายบนโต๊ะกระจายออก ใบหนึ่งกระเด็นหล่นลงมาบนพื้นก่อนที่เกาจิ้งจะเห็น แล้วเอาส้นเท้าเหยียบ ขยี้ซ้ำแล้วซ้ำอีกจนใบหน้าคนในรูปถ่ายยับย่นเลอะเลือนคาส้นเท้าข้างนั้น อ้ายเหนือเมฆ มึงว่ามันเป็นพวกในค่ายงั้นรึ ไม่น่าผิด เมื่อวันก่อนผมไปหยั่งเชิงดูแล้ว กะว่าถ้าเก็บได้ก็จบ แต่มันกลับหลบวิถีกระสุนได้ ฝีมือแบบนั้นไม่ใช่คนทำงานออฟฟิศธรรมดาแน่นอน อ้ายเหนือเมฆทบทวนเหตุการณ์ที่ไปลอบยิงม่ายตังเหลาให้เกาจิ้งฟังอีกครั้ง อ้ายเวรนี่ ไม่เห็นมันบอกเลยว่าเคยอยู่ในค่าย บัดซบจริงๆ กูก็น่าจะเอะใจตั้งแต่แรกแล้ว ฝีมือทอดเต๋า เขย่าไพ่ แบบนั้นถ้าไม่ใช่คนในค่ายแล้วมันจะฝึกมาจากไหน แล้วอีผู้หญิงนั่นล่ะ ... เกาจิ้งชี้ไปบนรูปดาริกาที่วางปะปนอยู่บนโต๊ะ คนนี้คิดว่าไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง ผมให้อ้ายยักษ์ตามไปสืบดูแล้ว อยู่คอนโดแถวๆ ลาดพร้าว จากสายเรารายงานว่าเป็นเพียงหัวหน้าหน่วยวิจัยหลักทรัพย์ของบริษัทไทวีไอ-ซิเคียวริตี้ เกาจิ้งหยิบรูปดาริกาขึ้นมาดูใกล้ๆ อย่างพินิจพิเคราะห์ อืมม์ ยัยนี่สวยนี่หว่า หุ่นดีอีกต่างหาก เป็นถึงหัวหน้าหน่วยเชียวรึ...   เสียงหัวร่อ เหอ เหอ ปนไปด้วยความหื่นอย่างน่ารังเกียจดังเบาๆ ออกจากปากของเกาจิ้ง  เขาเผลอเอามือเช็ดปากพร้อมกับสูดน้ำลายที่เริ่มไหลย้อยออกมาจนเกิดเสียง ซู๊ด ด ดังขึ้นอย่างชัดเจน มันจะทำอะไรของมัน แค่บทวิเคราะห์ของเด็กๆ มันจะช่วยอะไรได้ ต้องกูนี่เว้ย คนที่จะชี้นำตลาด ชี้ชะตาพวกมึง แล้วคอยดูก็แล้วกัน เหนือเมฆ มีความอดทนอย่างมาก เขายืนนิ่งเหมือนรูปปั้นอยู่ตลอดเวลา เมื่อเห็นเจ้านายเหมือนจะหมดธุระแล้ว เขาก็เอ่ยขึ้นว่า เฮียเกา ผมสงสัยอย่างหนึ่ง ภาพอ้ายเหลาเมื่อสามปีก่อนที่ส่งมาถึงมือผม เฮียได้มาจากไหน เกาจิ้งชะงักก่อนจะตอบว่า   อืมม์ สายของเราส่งมาให้ แต่ไม่คิดว่ามันจะเป็นรูปของคนอื่นไปได้ แสดงว่ามันรู้ตัวตั้งแต่แรกแล้วว่าเราจ้องจะเล่นงานมัน อย่างนี้ฝ่ายเราก็ต้องมีสายของมันอยู่ด้วย กูก็คิดเหมือนกัน แต่นับว่ามันเก่ง สามปีมานี่กูจับมือใครดมไม่ได้ แถมเมื่อเร็วๆ นี้ กูก็ได้เบาะแสใหม่ แล้วให้อ้ายตี๋ใหญ่ไปจัดการ ก็ดันผิดตัวอีก แต่อ้ายตี๋ใหญ่มันก็ยืนยันว่าดูรูปชัดเจนแล้ว   เกาจิ้งทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ เอนหลังแล้วยกขาขึ้นไขว้ไว้บนโต๊ะเบื้องหน้า พร้อมกับยกมือข้างหนึ่งขึ้นมาลูบเบาๆ ที่ใต้คาง "มันค้นภาพจากแฟ้มในบริษัทเองแท้ๆ ก็ยังผิดตัว ถ้าอ้ายตี๋ใหญ่ไม่โง่เง่า ก็แสดงว่ามีคนจงใจสร้างข่าวให้มาถึงหูเรา" แล้วเฮียว่าพวกมันจะรู้ตัวคนที่เป็นสายของพวกเราไหม อืมม์ กูชักไม่แน่ใจ... เกาจิ้งขยับตัวมาข้างหน้าแล้วพูดเหมือนบ่นพึมพำกับตัวเอง  มันได้ข่าวมาผิด หรือมันจงใจส่งข่าวมาให้กูผิดๆ พลันเขาก็หันมาทางนักฆ่ามืออาชีพที่ยังคงยืนนิ่งเหมือนรูปปั้น อ้ายเหนือเมฆ มึงไปสืบให้กูทีแล้วกัน ส่วนเรื่องอ้ายเหลา ปล่อยมันไว้ก่อน กูชักอยากรู้ว่าอ้ายโตจะใช้มันมาต่อกรกับกูได้ซักแค่ไหน ชะช้า อ้ายพวกเน้นคุณค่าริจะเก็งกำไร   พูดจบเกาจิ้งก็หัวเราะ ฮ่า ฮ่า  เหมือนสะใจที่ตนอ่านแต้มได้เหนือกว่าศัตรู โดย goosehuntsman จันทร์ ธ.ค. 04, 2006 11:18 pm

งานเสวนา "เจาะกลเม็ด พลิกกลยุทธ์ นักล่าหุ้นห่านทองคำ&qu งานเปิดตัวหนังสือนับว่าประสบความสำเร็จพอสมควรครับ ดีใจกับตลาดหลักทรัพย์ด้วยครับ  (โล่งใจด้วย.....  อิอิ ... ที่ยังมีคนสนใจหนังสืออยู่บ้าง...เอิ๊กๆๆ) งานนี้ถ้าไม่ได้พิธีกรที่เยี่ยมยอดอย่างคุณมนตรี นิพิฐวิทยา แห่ง TVI นี้  กับผู้ร่วมเสวนาที่ทรงคุณวุฒิอย่างอาจารย์เทพ รุ่งธนาภิรมย์ แล้วละก็....... ผมนึกภาพไม่ออกเลยล่ะ....อิอิ ลำพังผมเองคงไม่มีอะไรไปชักจูงผู้ฟังร่วมร้อยให้นั่งฟังตลอดชั่วโมงครึ่งแน่ๆ   ก็ผ่านพ้นไปด้วยดีครับ.......  เป็นครั้งหนึ่งในชีวิต ทีเดียว ก็ต้อง..... ขอขอบพระคุณ เจ้าของแนวคิด .... คุณเด่นศรี ... ที่เป็นแรงบันดาลใจจนทำให้ผมมีเรื่องไปเล่าในวันนี้ ขอขอบพระคุณ คุณบ๊อบ (คุณโอฬารฯ)  ที่ทำให้หนังสือเล่มนี้ได้มีโอกาสเกิดขึ้นมาในมุมเล็กๆ มุมหนึ่งของวงการวรรณกรรมเมืองไทย ขอขอบพระคุณฝ่ายสื่อความรู้และสิ่งพิมพ์ตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย ที่เห็นคุณค่าของเรื่องเล่าเล่มนี้ ด้วยการให้โอกาสนำไปจัดพิมพ์ออกเผยแพร่จำหน่าย ขอขอบพระคุณคุณมนตรี นิพิฐวิทยา ผู้ดำเนินรายการที่ยอดเยี่ยม ขอขอบพระคุณอาจารย์เทพ รุ่งธนาภิรมย์ สำหรับประสบการณ์อันมากมายที่ได้แบ่งปันอย่างเอื้อเฟื้อ ขอขอบพระคุณเพื่อนๆ พี่ๆ ในคลับเพื่ออิสระภาพทางการเงินแห่งเวบพันทิพ ที่ให้ความรัก ความอบอุ่น คอยแก้ไข ขัดเกลา ให้กำลังใจ และติดตามถามไถ่ความคืบหน้าของหนังสือเล่มนี้มาโดยตลอด สุดท้ายขอขอบพระคุณทั้งเวปพันทิพ และเวปทีวีไอแห่งนี้ที่ได้ก่อให้เกิดเรื่องราวดีๆ ขึ้นในชีวิตผมอย่างมากมาย ช่วยให้ผมได้พบ ได้รู้จัก และได้รับน้ำใจ ไมตรีน้ำใจจากเพื่อนๆ ที่พบกันในโลกไซเบอร์ ทำให้ซาบซึ้งว่า คนเราอยู่ที่ไหนก็สามารถมอบความอบอุ่น ความรัก และความปรารถนาดีต่อกันและกันได้อย่างมากมายไม่รู้จบ และทำให้ผมได้ประจักษ์ว่าความรัก ความอารีย์ ความดีของคนในสังคมที่มอบให้กันและกันนี่แหละที่เป็นส่วนเติมเต็มให้กับสังคมมนุษย์ที่นับวันจะพร่องไปจนแทบจะกลายเป็นคนละเผ่าพันธ์สปีชี่ไปแล้ว ขอบพระคุณจากใจจริงครับ...   :) โดย goosehuntsman อาทิตย์ ธ.ค. 03, 2006 8:17 pm

แฟ้มลับ The Adventure of Eto Demerzel คนละคนกันครับ   อาจารย์เทพ  เป็นนักลงทุนที่ผมนับถือคนหนึ่ง เคยไปอบรมกับท่านด้วย แล้วก็เป็นที่มาของชื่อ คนล่าห่าน นี่แหละครับ แนวการเล่นหุ้นของผมตอนแรกๆ ก็มาจากกลยุทธ์หุ้นห่านทองคำที่ท่านนี่แหละครับ สุดท้ายก็มาเติมเต็มด้วย DSM.... อิอิ (จะผิดจากคอนเซ็บของ TVI ไปหน่อย)  :lol: ผมชอบที่คุณพี่ ดร.โหน่ง เขียนนะครับ ดูมันรวดเร็ว คำทีใช้ก็ดูวัยรุ่นสวิงสวาย ทันสมัย เรื่องที่ผมเขียน จะใช้ตัวละครเป็นคนพาไปเองครับ  เหมือนทฤษฏีเกม  มีทางเลือกให้  เมื่อเลือกทางนี้แล้ว ผลก็จะเป็นแบบนี้  ก็แค่นั้นเองครับ ไม่มีอะไรพิเศษ......  อิอิ  (มือใหม่ครับ)  :oops: โดย goosehuntsman ศุกร์ ธ.ค. 01, 2006 2:23 pm

แฟ้มลับ The Adventure of Eto Demerzel ดาริกานั่งนิ่งอยู่หน้ากระจกเงาบานใหญ่ในห้อง เงาสะท้อนในกระจกส่องให้เห็นแววตาหม่นหมองไปจากปกติ "อย่างนี้หรือเปล่าหนอ ที่เขาเรียกว่ารัก"  หล่อนรำพึงขึ้นในใจ ชั่วครู่ดาริกาจึงค่อยเอื้อมมือไปหยิบขวดน้ำมันทำความสะอาดผิวหน้าเทลงบนฝ่ามือพลางลูบไล้ไปทั่วบริเวณหน้า จากนั้นก็หยิบสำลีในกล่องข้างโต๊ะแล้วเช็ดคราบน้ำมันและความสกปรกออกไป   ใบหน้ายามปราศจากร่องรอยของเครื่องสำอางของเธอดูเปล่งปลั่งสดใสไม่แพ้เมื่อตอนกลางวัน หากม่ายตังเหลาได้เห็นเธอในยามนี้เขาก็คงอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาด้วยความตรึงใจเป็นแน่ ดาริกาหมุนกายหันมาปลดกระดุมเสื้อออกทีละเม็ดอย่างช้าๆ  แล้วบรรจงปล่อยเสื้อให้เลื่อนไหลออกไปจากท่อนแขนขาวที่ไขว้ไปด้านหลัง เสื้อสวยพริ้วไสลด์ตัวลงไปตามน้ำหนักของมันจนหลุดจากปลายนิ้วมือของหล่อนตกไปกองอยู่บนพื้นเบื้องล่าง วาโก้นู๊ดสกินโทนขับให้หนั่นเนื้อคู่ดูนูนเด่นเป็นพิเศษ เอวคอดกิ่วดูงามยามเธอเอี้ยวตัวหยิบผ้าผืนใหญ่มาห่อหุ้มกาย ก่อนจะปลดเปลื้องชุดชั้นในกองทับไว้บนเสื้อที่พื้นแล้วย่างกรายก้าวเข้าไปในห้องน้ำ เสียงน้ำผ่านฝักบัวดังอยู่นานพอสมควร ประตูกระจกก็เลื่อนเปิดออก หยดน้ำเล็กๆ เกาะกระจายอยู่เต็มไหล่สล้าง ไล่ลงมาตามท่อนแขน แผ่นหลังขาวและเนินอกอวบนอกร่มผ้าที่พันกายอยู่อย่างหลวมๆ ยังไม่ทันที่ดาริกาจะแต่งตัว เสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้น เอ๊ะ  ป่านนี้ยายแจงยังไม่นอนอีกเหรอ...   เธอสงสัยว่าจะเป็นสาวน้อยข้างห้องที่ชอบมาคุยด้วยบ่อยๆ   เดี๋ยวจ้า เดี๋ยว ขณะที่มือกำลังแตะลูกบิดประตู ตาของดาริกาก็พลันชำเลืองผ่านเลนส์ตาปลาเล็กๆ กลางบานประตู  เงาสะท้อนที่เห็นนั้นไม่ใช่สาวน้อยข้างห้องอย่างที่คิด แต่กลับเป็นชายร่างสูงใหญ่ดูน่ากลัว เธอใจหายวาบ มือที่แตะลูกบิดกลับเปลี่ยนเป็นผลักสลักกลอนประตูให้เข้าที่อย่างรวดเร็ว ตัวของเธอเริ่มสั่น ใจเต้นระรัวถึ่ขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ ดาริกาหันหลังพิงกับผนังห้องค่อยๆ ทำใจให้กล้ามากขึ้นแล้วเพ่งมองไปยังเลนส์ตาปลาอีกครั้ง ไม่มีใครยืนอยู่ที่หน้าห้องแล้ว มันคงได้ยินเสียงสลักกลอนประตูที่ถูกล็อคแน่น คงรู้ว่าเธอไหวตัวทันจึงได้ผละจากไป โชคดีที่คอนโดแห่งนี้ได้ซ่อนเลนส์ส่องด้านนอกประตูห้องไว้มิดชิดจนยากต่อการสังเกต เจ้าคนดำตัวใหญ่เลยเพิ่งรู้สึกตัวว่ามันพลาด เนิ่นนานให้หลัง ดาริกาจึงตัดสินใจหยิบโทรศัพท์แจ้งไปยังฝ่ายรักษาความปลอดภัยของอาคารด้วยน้ำเสียงที่ยังคงสั่นเทา . ม่ายตังเหลารู้สึกไม่สบายใจมากขึ้นหลังจากได้ฟังเรื่องราวจากปากของดาริก เอี่ยมโตหันไปสบตากับม่ายตังเหลาแว่บหนึ่งก่อนเอ่ยขึ้นว่า พี่ว่านะ  ต่อไปดาคงต้องระวังตัวมากขึ้นนะ เดี๋ยวนี้คนเราไว้ใจไม่ได้ ไม่รู้ว่ามันต้องการอะไร แต่ที่แน่ๆ มันไม่ประสงค์ดีแน่นอน สงสัยดาคงต้องกลับไปอยู่บ้านแม่ซักพักแล้วล่ะ ดารู้สึกกลัว.." แววตาของเธอในขณะนั้น ยิ่งทำให้ม่ายตังเหลาเกิดความรู้สึกอยากจะปกป้องสาวงามคนนี้ขึ้นมาอย่างจับใจ ".... ยิ่งดูภาพในกล้องวงจรปิด มันเหมือนจงใจจะมาที่ห้องดาเลยนะคะ แล้วหน้าตามันก็ดูโหดเหี้ยม ดุดันยังไงก็ไม่รู้ แล้วคุณดาไปแจ้งตำรวจหรือยังครับ   ม่ายตังเหลาถามขึ้นอย่างเป็นห่วง ทางคอนโดเขาแจ้งเรียบร้อยแล้วค่ะ  ตำรวจก็นำหลักฐานวีดีโอเทปจากคอนโดไปแล้วด้วย เอี่ยมโตถอนหายใจ ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วตบบ่าสาวน้อยเบาๆ เป็นเชิงปลอบใจ ก่อนจะก้าวออกไป ม่ายตังเหลาอดไม่ได้ที่จะจับมือนุ่มนิ่มของดาริกาขึ้นมากุมไว้ แล้วบีบเบาๆ ก่อนจะปล่อยออกพร้อมกับนั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามของโต๊ะ วันนี้ผมงดเรียนก็ได้นะครับ คุณดานั่งพักทำใจให้สบายก่อนดีกว่า ท่าทางคุณเพลียๆ เหมือนนอนหลับไม่เต็มที่ ค่ะ ดานอนหลับไม่สนิทด้วย ระแวงอยู่ตลอดคืน แต่ไม่เป็นไรค่ะ ดาอธิบายต่อได้   แม้ดูเธอจะเหนื่อยแต่ด้วยความรับผิดชอบทำให้การเรียนหลักสูตรพิเศษของทั้งคู่ก็ดำนินต่อไปเช่นเคยจนถึงเย็น ................ ให้อ๊ะเหลาไปส่งดีกว่า  เอี่ยมโตเอ่ยขึ้นหลังจากก้าวเข้ามาในห้อง เอ่อ ไม่เป็นไรมั๊งคะ ดาแค่จะไปเก็บของแล้วก็ไปค้างที่บ้านแม่เลย  เธอเอ่ยปฏิเสธพร้อมๆ กับสาละวนเก็บของที่วางกระจายอยู่บนโต๊ะให้เข้าที่เรียบร้อย ให้ผมไปส่งนะดีแล้ว ผมกับพี่โตต่างก็เป็นห่วงคุณดาจริงๆ   ม่ายตังเหลาทำเสียงนุ่มจนเอี่ยมโตรู้สึกหมั่นไส้จนต้องกระแอม อะแฮ่ม ออกมาเบาๆ จนหนุ่มสาวทั้งคู่หน้าแดงขึ้นพร้อมกัน เอาเถอะน่า จะได้สบายใจกันทุกฝ่าย ให้อ๊ะเหลาไปส่งน่ะดีแล้ว  พูดจบเขาก็ไม่อยู่ฟังคำตอบ รีบก้าวเดินออกจากห้องไปทันที ดาริกาบ่นอุบ ลำบากคุณเหลาแย่เลย  เทียวไปเทียวมา   ไม่เป็นไรครับ คุณดา ผมจะได้สบายใจ พี่โตก็จะได้สบายใจ แล้วทุกเย็นผมก็ไม่ได้มีธุระปะปังอะไรที่ไหนด้วย เล็กน้อยครับแค่ไปส่งคุณดา ดีเสียอีกผมจะได้มีเพื่อนคุยตอนเย็น เบื่อฟังพี่โตจะแย่แล้ว เขาจบประโยคยาวด้วยรอยยิ้มนุ่มนวล ทำเอาดาริกาปฏิเสธต่อไปไม่ได้ โดย goosehuntsman ศุกร์ ธ.ค. 01, 2006 1:12 pm

แฟ้มลับ The Adventure of Eto Demerzel ผมว่าดร.โหน่งก็ดี    ท่านห่านก็ดี    เลิกแจกลูกยอกันได้แล้ว    รีบๆเขียนตอนต่อไปเร็วๆได้แล้ว อยากอ่านต่อ อ่ะ... :lol:   ได้เลยครับ  ยินดีครับ  ต่อเลย......... โลด  :lol: คุณพี่ ดร.โหน่ง หรือท่านอื่นๆ คิดอะไรออก ก็มาแจมต่อด้วยนะครับ  ช่วยๆ กันสร้างสีสันให้ตัวละคร สนุกดี โดย goosehuntsman ศุกร์ ธ.ค. 01, 2006 12:54 pm

แฟ้มลับ The Adventure of Eto Demerzel .......... สามทุ่มแล้ว ดาริกายังคงตั้งหน้าตั้งตาอธิบายกลไกต่างๆ ในตลาดหุ้นให้ม่ายตังเหลาฟัง เกือบสองอาทิตย์มานี้ เขายอมรับว่าสิ่งที่หญิงสาวพยายามบอกและยัดเยียดให้เขาได้รับรู้นั้นมันเข้าไปอยู่ในสมองน้อยกว่าใบหน้าและท่วงท่าอากัปกิริยาของหล่อนเสียอีก เขาเหมือนตกอยู่ในความฝัน ทุกลมหายใจเข้าออกของเขาเจือไปด้วยความสุขจากการได้อยู่ใกล้ๆ สาวงามทั้งใบหน้า กริยา และวาจาอย่างดาริกา จริงอย่างที่เอี่ยมโตได้ว่า เขาไม่เหมาะกับผู้หญิงคนนี้ เขาจึงขอแค่ได้อยู่ใกล้ๆ  ได้สัมผัสกลิ่นอาย กลิ่นกายสาว ได้ลอบชมวงหน้าสวยซึ้ง ปอยผมยาวสยาย คิ้วโก่งเข้มรับกับหน้าผากลาดกว้างได้รูป สันจมูกโด่งรั้นคมตัดกับสองข้างแก้มเรื่อที่เจือไปด้วยเลือดใสของวัยสาว ริมฝีปากอิ่มจิ้มลิ้ม เปี่ยมไปด้วยสีสัน บางวันก็แดงสด บางวันก็ชมพูระยับ ดูช่างประทับใจไปซะหมด ชีวิตของม่ายตังเหลาผ่านแต่ความโสมมมาอย่างโชกโชน จนไม่อยากจะให้ความแปดเปื้อนนั้นต้องกลายไปเป็นความสกปรกเปรอะเลอะเทอะแก่ความสดใสของดาริกา คิดอะไรอยู่เหรอคะ  เสียงใสกระชากเขาออกจากภวังค์ เอ้อ... ไม่ครับ  แค่งงนิดหน่อย  ผมว่าวันนี้คุณดาเหนื่อยมากแล้ว จะพอแค่นี้ก่อนดีไหมครับ ก็ดีค่ะ  นี่ก็สามทุ่มกว่าแล้ว  เรื่องวันนี้ก็เข้าใจยากด้วย  แต่สองสามวันมานี่คุณเหลาเก่งขึ้นนะคะ   เธอส่งยิ้มให้เขาในขณะที่ค่อยๆ รวบเก็บเอกสารรวมเข้าด้วยกัน ไม่หรอกครับ คุณดาต่างหากที่สอนเก่ง   เขายิ้มตอบพร้อมๆ กับช่วยเก็บเอกสารที่เหลือ มือกับมือมาชนกันอย่างไม่ตั้งใจ ดาริการู้สึกเหมือนมีกระแสไฟที่ผ่านแปร๊บจากขั้วบวกไปขั้วลบ หล่อนรีบชักมือกลับ ก่อนจะก้มหน้าซ่อนสายตาเขินอายเอาไว้  ม่ายตังเหลาลอบสูดลมหายใจแรงๆ  กดข่มความฟุ้งซ่านให้กลับไปอยู่ยังก้นบึ้งของหัวใจ ทั่งคู่นิ่งงันกันไปอยู่ครู่หนึ่ง เอ้อ  คุณดาจะกลับเลยไหมครับ ผมจะไปส่งที่รถ ค่ะ ...  เสียงของดาริกาเบาหวิว จนเกือบจะเห็นแต่อาการพยักหน้ารับ ทั้งคู่เดินตามกันออกมาอย่างเงียบๆ อุ้ย  ดาลืมกระเป๋าคะ  ขอตัวดาไปหยิบกระเป๋าก่อนนะคะ   เธอพูดพร้อมกับหันตัวก้าวเข้าไปในห้องอีกครั้ง ม่ายตังเหลาถอนหายใจแรงๆ  ถ้าไม่ใช่เพราะเจียมเนื้อเจียมตัว เขาคงไม่คิดมากขนาดนี้หรอก .............. ยาริสคันกะทัดรัดสีแดงสดแล่นออกจากสำนักงานไปแล้ว  ม่ายตังเหลาเดินช้าๆ กลับไปยังที่จอดรถ ใจของเขาเลื่อนลอยอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เขารู้ดีว่าเขามีหวัง แต่คนที่ยังสับสนกับชะตาชีวิตของตัวเองอย่างเขา ที่ไม่รู้ว่าวันพรุ่งจะอยู่อย่างไร อะไรเป็นเป้าหมายในชีวิต  เขาก็คงได้แค่ทำใจ  ดาริกาสูงเกินกว่าที่เขาจะดึงเธอให้ลงมาต่ำได้ กริ๊ก..   เสียงสับไกปืนแม้จะค่อนข้างจะเบา แต่ด้วยสัญชาติญาณและความเคยชิน ทำให้ม่ายตังเหลารีบพุ่งตัวหมอบลงกับพื้น ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!........ ทันทีที่ทิ้งตัวลง หัวกระสุนปืนก็เฉียดเหนือหัวเขาไป แล้วตามด้วยอีกหลายนัดที่ตกกระทบลงบนพื้นถี่ยิบ ไล่ไปตามการกลิ้งตัวอย่างรวดเร็วของเขา  จังหวะสุดท้ายเขาสามารถผลักตัวเองเข้าไปข้างมุมเสาได้สำเร็จ  มือซ้ายของเขาตบลงไปที่ข้างรองเท้า ท่อกลมยาวประมาณห้านิ้วพุ่งออกมาสู่ผ่ามือ เขารีบจับมันให้ประกบกับตลับเหล็กทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าขนาดพอเหมาะในมือขวาที่หยิบมารอเตรียมไว้แล้ว เพียงชั่วขณะเขาก็พร้อมที่จะตอบโต้ได้ทันที บรึ่ม บรึ่ม บรื่น น น ...   เสียงรถมอเตอร์ไซค์ก็ดังขึ้น ม่ายตังเหลารีบเบี่ยงตัวออกมาจากมุมพร้อมกับเล็งปืนออกไปตามเสียง พลันเขาก็เห็นแค่แสงไฟจากหน้ารถมอเตอร์ไซค์ที่วาบขึ้น แล้วพุ่งออกไปยังถนนนอกสำนักงานอย่างรวดเร็ว ความพลุกพล่านของสถานที่ทำให้เขาไม่กล้าจะปล่อยกระสุนออกไป ............ ผมตามมันไม่ทัน พี่โต ม่ายตังเหลาเอ่ยขึ้นเมื่อเอี่ยมโตวิ่งลงมาจากสำนักงานจนถึงลานจอดรถที่เขายืนรออยู่ คงเป็นสมุนอ้ายเกา ไม่นึกว่ามันจะกัดไม่ปล่อยขนาดนี้ เออ แล้วยามไปไหนวะ    เอี่ยมโตถามขึ้นเมื่อนึกได้ว่าปกติจะต้องมียามคอยเฝ้าดูแลอยู่บริเวณปากทางเข้าออกเสมอ เอ...  นั่นซิไม่เห็นมีใครอยู่ตรงปากทางเลยซักคน  ม่ายตังเหลามองตรงไปยังป้อมยามที่อยู่บริเวณทางเข้าด้านหน้า อ้ายนี่ มันร้าย ใจกล้ามาเหยียบถิ่น พอพลาดก็ชิ่งหนีเลย พี่ว่าเราต้องระวังตัวมากขึ้นแล้วล่ะ ม่ายตังเหลาพยักหน้ารับก่อนจะพูดว่า แล้วคุณดาล่ะ... ผมชักไม่มั่นใจว่าเธอจะพลอยฟ้าพลอยฝนไปด้วยหรือเปล่า อืมม์ คงไม่นะ  เพราะดูอ้ายเกามันจ้องจะเล่นงานแค่เราสองคน ผมก็หวังว่า คงเป็นแบบนั้นนะ  น้ำเสียงของม่ายตังเหลาค่อนข้างวิตก เอาน่า ตอนนี้คงต้องคิดในแง่นี้ไว้ก่อน มันคงไม่ใช่หมาบ้าที่กัดดะไปหมดหรอก แต่ถ้าแกไม่สบายใจ ก็ไปนอนเฝ้าซิวะ เฮ้ย!  พี่โตพูดเป็นเล่นไป เกิดมันตามผมไปมิซวยไปถึงคุณดาเลยน่ะซิ   อ้ายนี่ จริงจังแฮะ  เอี่ยมโตหัวเราะเอิ๊กอ๊ากลงคอ พลางตบไหล่ อย่าคิดมาก อ้ายน้อง เดี๋ยวพี่ไปรายงานท่านประธานก่อน ดูท่าอ้ายเกามันชักจะหนักข้อขึ้นทุกวันแล้ว สองหนุ่มพากันกอดคอหันเดินกลับเข้าไปในสำนักงาน โดยไม่ได้สังเกตว่ากำลังตกเป็นเป้าสายตาของใครบางคนที่กำลังมองพวกเขาผ่านกล้องส่องทางไกลจากอาคารสูงที่อยู่ฝั่งตรงกันข้าม ....................... โดย goosehuntsman ศุกร์ ธ.ค. 01, 2006 10:30 am

แฟ้มลับ The Adventure of Eto Demerzel โลกแห่งอาชญากรรม ไม่ว่าชีวิตจริง ในนิยาย หรือแม้แต่ในหนัง พัฒนาล้ำไปมาก  มีความสลับซับซ้อน เพิ่มขี้นทุกวันเรื่อยๆ อย่างน่ากลัว สังเกตได้จากข่าวๆต่างๆที่เกิดขั้นในหนังสือพิมพ์ ล้วนเป็นฝีมืออาชญากรรมระดับมืออาชีพผู้เต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยมและความฉลาดแกมโกง ได้ทิ้งปมปริศนาอันยากต่อการคลี่คลายเงื่อนปมนั้นไว้ให้ขบคิดเสมอ และบางที.......อาชญากรอาจเป็นคนใกล้ตัวที่คุณนึกไม่ถึง ก็เป็นได้"   ขุดหลุมพรางกับดักล่อลวงให้คิดเป็นอื่น เรื่องราวล้วนซับซ้อนกลอกกลิ้ง สถาพจริงกลับลวง สภาพลวงกลับจริง แท้จริงอารมณ์ผู้อ่านกลับไม่ได้รับความเสียหาย ที่แท้ผู้ลอบสังหารเป็นผู้ใดได้ เท็จจริงเป็นอย่างไรไม่มีใครทราบได้      นอกจากตัวพี่ห่านเอง .......... ดูเหมือนว่าผมคงต้องหาคำเฉลยด้วยตัวผมเองแล้วซิ....... อิอิ แล้วจะมีใครติดตามหาคำเฉลยไปกับผมไหมครับเนี่ย.... เอิ๊กๆๆ เอางี้ ...ถ้าใครอยากรู้ ก็ตามไปด้วยกันกับผมเลยดีก่า...........   :lol: จนเมื่อไรที่ผมสังเกตุว่าไม่มีคนตามแล้ว.....  ผมค่อยหยุดก็แล้วกัน....อิอิ   :oops: โดย goosehuntsman ศุกร์ ธ.ค. 01, 2006 10:26 am

แฟ้มลับ The Adventure of Eto Demerzel :oops: อดไม่ได้ที่ต้องแสดงความนอบน้อมให้มากขึ้นไปอีก คำกล่าวของคุณพี่ ดร.โหน่ง ทำให้ผมรู้สึกเหมือนจะคล้อยตามไปด้วยอยู่พักหนึ่ง...........เอิ๊กๆๆ แต่ถ้าความเป็นจริงไม่ได้ฉุดผมขึ้นมา ก็คงหลุดลอยไปตามคำกล่าวนั้นแล้วซิ............อิอิ  :lol: ผมเป็นเพียงมือสมัครเล่นเองครับ   แค่วาดฝันด้วยอักษรให้คนอื่นอ่านเล่นๆ  หากจะไปทำจริงๆ ผมยังไม่กล้าครับ กลัวว่าสิ่งที่ผมระบายออกไปมันจะมีค่าแค่เพียงน้ำหมึกที่ป้ายไปบนกระดาษเท่านั้น........  เอิ๊กๆๆ หลังจากถ่อมตัวเสร็จแล้ว....  ก็ถามต่อเลยว่า  คุณพี่ ดร.โหน่ง ไม่เขียนต่อแล้วเหรอ ผมว่าเรื่องนี้ถ้าเป็นไปตามเจตนารมณ์เดิมที่จั่วหัวไว้ มันน่าสนุกดีนะ...อิอิ   :) ผมยังอยากจะรู้เลยสุดท้ายใครกันจะเป็นฆาตกรตัวจริง......   :lol: โดย goosehuntsman พุธ พ.ย. 29, 2006 1:42 pm

แฟ้มลับ The Adventure of Eto Demerzel ดาริกาอธิบายเนื้อหาในเอกสารให้ม่ายตังเหลาฟัง  ได้ยินเสียงใสๆ ดังออกมาจากปากจิ้มลิ้มที่อาบสีชมพูสดใสเป็นมันวับ จริงๆ แล้ว ตราสารอนุพันธ์ไม่ได้มีเพียงตัวฟิวเจอร์อย่างเดียวนะคะ  แม้กระทั่งตัววอแรนท์ที่ดากล่าวถึงไปเมื่อครู่ก็จัดเป็นหนึ่งในประเภทของตราสารอนุพันธ์ด้วย  แต่อยู่ในจำพวกของออฟชั่น อ๊ะเหลาพยักหน้าตามเหมือนโดนสะกดจิต ตาของเขาพยายามหลุบต่ำ แล้วลอบเมียงมองวงหน้าของวิทยากรสาวเป็นระยะๆ พอที่จะไม่ให้เป้าหมายรู้สึกตัว ตัวของฟิวเจอร์เอง ก็จะมีมูลค่าที่อ้างอิงอยู่กับมูลค่าของสินทรัพย์ชนิดใดชนิดหนึ่ง อย่างถ้าเป็นในตลาดหุ้น ตัวฟิวเจอร์ก็จะมีค่าที่ผูกติดอยู่กับราคาที่ตกลงกันว่าจะซื้อหรือขายหุ้นจำนวนหนึ่งในอนาคต คนอะไรก็ไม่รู้ หน้าก็สวย เสียงก็เพราะ ความรู้ก็ดี ... ม่ายตังเหลานึกอยู่ในใจ ส่วนสายตาก็สอดส่ายเก็บรายละเอียดไปทั่ววงหน้า.... ดวงตากลมโตดำขลับ สมกับเป็นไทยแท้ๆ  ยามที่ดวงตากลิ้งกลอกไปมา มันช่างเหมือนลูกสนุ๊กแต้มสูงที่กลิ้งไปบนพื้นพรมสีขาว สะท้อนเงากับแสงไฟ ระยิบ ระยับ ราวกับเป็นดวงดาวที่ส่องประกายวาววับยามค่ำคืนที่มืดสนิท   เอ่อ  คุณเหลาคะ ยังฟังดาอยู่หรือเปล่าคะ ครับ  ครับ  ฟังอยู่ครับ  มันเป็นวอแรนท์ใช่ไหมครับ โธ่ คุณเหลา  ดากำลังพูดถึงฟิวเจอร์อยู่ค่ะ  เสียงช่วงท้ายสะบัดขึ้นสูง ริมฝีปากบนเชิดรั้งขึ้นน้อยๆ คิ้วโก่งเรียวขมวดเข้าหากันพองาม หล่อนถอนใจเบาๆ เหมือนเหนื่อยใจกับลูกศิษย์โข่งที่นั่งอยู่ข้างหน้า คุณเหลาคะ ฟิวเจอร์ในตลาดหุ้นน่ะมันเป็นสัญญาซื้อขายหุ้นล่วงหน้า ที่ตกลงราคากันในปัจจุบัน แล้วค่อยส่งมอบหุ้นพร้อมจ่ายชำระเงินให้กันในอนาคต ม่ายตังเหลารู้สึกวูบวาบขึ้นเต็มอก โอย พับผ่าซิ คนอะไรวุ้ย น่ารักเป็นบ้า  ยามงอนก็ยังดูงาม  ม่ายตังเหลาโว้ย ม่ายตังเหลา... กูอยากมีเมียแล้วโว้ย!..   เขาตะโกนก้องในใจ ส่วนวอแรนท์นะ เป็นสัญญาอีกประเภทหนึ่งนะคะ ไม่เหมือนกันคะ   ดาริกาหยุดเมื่อเห็นแววตาของเขาเลื่อนลอยมากไปกว่าเก่า ก่อนจะเอ่ยต่อว่า โธ่ คุณเหลา แววตาเหม่อลอยอย่างนี้ ดามิต้องมาคอยสอนคุณเหลาอีกหลายวันหรือคะนี่   ดีครับ ผมชอบ... เอ้ย ผมจะได้เข้าใจมากขึ้น   แต่ดามีงานที่ต้องทำนะคะ ถ้ามานั่งสอนคุณเหลาอยู่อย่างนี้งานดาก็ค้างกองอยู่เต็มโต๊ะเลยนะซิ  ฮึ ดาชักไม่ปลื้มคุณเหลาแล้วนะ ท่าทางสาวน้อยคงจะงอนจริงๆ  ม่ายตังเหลาจึงรีบจับมือของเธอขึ้นมากุมเอาไว้  กิริยาของเขาเป็นธรรมชาติ จนดาริกาเผลอปล่อยมือนุ่มนิ่มของตนให้วางสนิทอยู่ภายใต้อุ้งมือหยาบใหญ่อยู่ขณะหนึ่ง ก่อนจะไหวตัวทันแล้วรีบดึงมือออกทำท่าเหมือนไม่พอใจ อุ้ย คุณเหลา ... อ๊ะ ขอโทษด้วยครับ  คุณดา  ผมไม่ได้ตั้งใจ เห็นคุณดาโกรธ ผมเลยลืมตัว สีหน้าของหญิงสาวทั้งระแวง ทั้งเจื่อน และเขิน โถ คุณดาคร๊าบ  เห็นใจผมเถอะ คนป่าคนดอยอย่างผมน่ะ ร้างห่างไกลจากการเรียนมาเนิ่นนานมากแล้ว ขนาดหนังสือพิมพ์ก็ยังอ่านแทบไม่ออกเลย นับประสาอะไรกันกับหุ้น วอแรนท์ แล้วก็ฟิวเจอร์ ถ้าอย่างนั้น จะให้ดาทำอย่างไรคะ คงต้องไปบอกผู้จัดการให้หาวิธีอื่นแล้วล่ะ เฮ้ย! .. ไม่ได้นะ    เขาเผลอหยาบจนต้องรีบยกมือขึ้นปิดปาก อืมม์ กลิ่นหอมจากมือสาวที่ยังไม่ทันจางไปจากมือเขาไชชอนเข้าไปทำความชุ่มฉ่ำให้กับใจห่อเหี่ยวจนฟูฟ่อง เอ่อ ผมหมายถึง.....  อย่าเพิ่งเลยครับ คุณดา  ขอโอกาสให้ผมแก้ตัวอีกครั้งได้ไหมครับ ถ้าไม่ดีขึ้นค่อยหาวิธีอื่น  นะครับ นะครับ คุณดา ดาริกาบอกไม่ถูกเหมือนกันว่าทำไมถึงใจอ่อนยอมตามคำขอ หรือจะเป็นเพราะความอบอุ่นที่เพิ่งรับสัมผัสจากมือใหญ่กร้านคู่นั้น  แม้จะเป็นอาการที่ดูเหมือนไม่จงใจ แต่ก็ทำให้ดาริกาเกิดความรู้สึกแปลกๆ  ก็โถ โตมาจนป่านนี้ ยังไม่เคยมีใครก้าวทะลุกำแพงเข้ามาใกล้แล้วเคาะประตูใจหล่อนได้ดังขนาดนี้มาก่อนนี่นา   ม่ายตังเหลาส่งยิ้มแสดงความดีใจเหมือนเด็กที่มีคนคอยตามใจ ดาริกาก็ยิ้มตอบทั้งที่ใจยังเต้นตึกตัก เอ่อ ดาว่า เราพักก่อนดีกว่านะคะ ไว้ตอนบ่ายค่อยมาว่ากันต่อ ขอดาไปเคลียร์งานที่โต๊ะก่อนนะคะ นางฟ้าร่างเพรียวสมส่วนหันกายย้ายสะโพกงามงอนออกไปจากห้องนานแล้ว แต่ม่ายตังเหลายังนั่งนิ่งยิ้มกริ่ม กล้ามเนื้อบางส่วนบีบรัดไม่เป็นจังหวะอยู่ในอก ราวกับจะอัดเอาของเหลวที่สูบฉีดหมุนเวียนอยู่ภายในกระแทกทะลักล้นออกมายังภายนอก แม้กระทั่งเอี่ยมโตก้าวเข้ามาในห้องแล้วยืนจ้องอยู่เนิ่นนานก็ยังไม่รู้สึกตัว อ้าย...เหลา! เฮ้ย!..    ม่ายตังเหลาสะดุ้งสุดตัวเมื่อได้ยินเสียงตะโกนอยู่ข้างหู โธ่  พี่โตก้อ  เข้ามาตั้งเมื่อไหร่ ไม่ให้สุ้มเสียง เข้ามานานแล้วโว้ย ชะช้า อ้ายนี่ ให้มาเรียนหนังสือ เสือกมาหลงสาว เดี๋ยวปั๊ด...   เอี่ยมโตเงื้อมือ  ม่ายตังเหลารีบยกมือสองมือกั้นไว้ พี่โต เธอถูกใจผมจริงๆ นะ ไม่เคยมีความรู้สึกปิ๊งใครเท่าวันนี้มาก่อนเลย อ๊ะ อ๊ะ  อ้ายนี่  ตาสูง  เหอๆ    เอี่ยมโตหัวเราะเจ้าเล่ห์   พี่บอกก่อนเลยว่า ผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดา ไม่เหมาะกับแกหรอก อ๊ะเหลา ทำใจซะเถอะ เอาความสนใจทั้งหมดมาลงกับงานดีกว่า เชื่อพี่ ก็โธ่ พี่.....เข้าใจ คำว่ารักแรกพบไหม  รักแรกพบน่ะ   เขาทำเสียงเหมือนจะร้องไห้ ไม่รู้จักโว้ย..แล้วก็.ไม่สนด้วย  ว่าแต่ว่า ที่ให้เรียนน่ะ ไปถึงไหนแล้ว ก็อยู่แค่ฟิวเจอร์ เดอะมอลล์อะไรประมาณนั้นนะ  ศัพท์แสงอะไรก็ไม่รู้ ยากฉิบ   เขาบอกความรู้สึกออกมาตรงๆ เฮ้ย ... ยากก็ต้องทำความเข้าใจกลไกของมันให้ได้ อย่างเร็วด้วย ดูเหมือนอ้ายเกามันจะเริ่มแผนของมันเร็วๆ นี้แน่นอน มันทำอะไรเหรอพี่ ตอนนี้หุ้นตัวหลักที่สมาคมเราใช้นอมินีถืออยู่ถูกมันกดติดฟลอร์มาสองวันแล้ว นี่ก็กำลังจับตาตัวอื่นๆ อีกสองสามตัว สายของเรารายงานมาว่ามันจะใช้ฟิวเจอร์เป็นตัวดัก โดยคาดว่าเราคงไม่ยอมปล่อยให้ราคาหุ้นร่วงลงไปต่ำมากๆ แน่ อืมม์  อ้ายนี่กะเล่นสมาคมเราให้เจ๊งเลยหรือ ไม่หรอก มันใช้เราเป็นเครื่องมือดึงเงินจากพวกแมงเม่าน่ะ มันรู้ว่าเราใช้โครงข่ายนอมินีอยู่ทั่วตลาดหุ้น ถ้ามันทุบหุ้นของสมาคมเราได้ ตลาดหุ้นร่วงเป็นหมีนอนซมแน่ ................... คุณพี่ ดร.โหน่ง ครับ  ผมขอคืนพื้นที่ให้แล้วล่ะครับ.... มาป่วนอยู่นานจนเรื่องเปลี่ยนไปเยอะแล้วอ่ะ....อิอิ  ตอนนี้ชักต่อไม่ติด คิดไม่ออกแล้วล่ะครับ......    :'O  :'O แล้วก็ผมรู้สึกตัวแล้วครับ   :oops:   :oops:   (หลังจากหลงอยู่ในฝันมาหลายวัน...เอิ๊กๆๆ) ไว้ว่างๆ  ครึ้มๆ ผมค่อยมาฝันให้อ่านใหม่นะครับ หากผมทำสิ่งใดให้ขุ่นข้องหมองใจ หวังว่าคงให้อภัยผมคนนี้ด้วยนะครับ   :bow:  :bow: โดย goosehuntsman อังคาร พ.ย. 28, 2006 9:12 pm

แฟ้มลับ The Adventure of Eto Demerzel กร๊ากๆๆๆ เฮียเกาหัวเราะไม่หยุด หลังจากเห็นการรายงานข่าวบนจอทีวี ในเช้าวันนี้ พบร่างฆาตกรคดีอุจฉกรรจ์สะเทือนขวัญกลางกรุงเมื่อสัปดาห์ก่อนนอนจมอยู่กับกองขยะ ตำรวจสันนิษฐานว่าหักหลังกันเองแล้วถูกฆ่าปิดปาก..   อ้ายนี่มันเลือกที่ตายได้สมกับตัวมันจริงๆ   เอิ๊กๆๆ   แต่แล้วรายละเอียดของข่าวถัดมากก็ทำให้เขาต้องรีบหุบปากทันที   เช้ามืดวันนี้ บริเวณสี่แยกร่มเกล้ารถบรรทุกขยะคันหนึ่งได้แล่นมาจอดฉุกเฉินข้างป้อมตำรวจ ต่อมา ดต.ที่ทำหน้าที่อยู่ในเวลานั้นได้รับแจ้งว่ามีร่างของชายไม่ทราบชื่อนอนเสียชีวิตอยู่ท้ายรถ จึงเข้าตรวจสอบและพบว่าเป็นฆาตกรคนร้ายที่กรมตำรวจกำลังติดตามตัวอยู่ จึงประสานงานไปยังกองปราบปรามคดีพิเศษซึ่งเป็นเจ้าของเรื่อง ต่อมาภายหลังจึงส่งศพไปยังสถาบันนิติเวชเพื่อผ่าพิสูจน์ ในชั้นต้นตำรวจเชื่อว่าเป็นการหักหลังกันเองและมีเจตนาฆ่าเพื่อปิดปาก และในวันนี้ตำรวจจะนำกำลังเข้าตรวจสอบพื้นที่ใกล้เคียง เพื่อค้นหาหลักฐานเพื่อเชื่อมโยงไปยังผู้บงการอยู่เบื้องหลังอีกทีหนึ่ง....ข่าวต่อไปเป็นเรื่องของ.......... อ้ายเสียมโว้ย เก็บของ.   เฮียเกาไม่สนใจเนื้อหาข่าวต่อจากนั้น เขาเริ่มรู้สึกว่าเซฟเฮ้าส์แห่งนี้ชักจะไม่ปลอดภัยอีกต่อไปแล้ว   ครึ่งชั่วโมงให้หลัง รถเก๋งสีบรอนซ์ ก็แล่นออกจากประตูบ้านไป เมื่อพ้นจากซอยเปลี่ยว รถคันงามก็แทรกหายไปกับความคับคั่งของยวดยานที่วิ่งอยู่เต็มท้องถนน ................... ราคาหุ้นที่เคยเป็นรัฐวิสาหกิจแห่งหนึ่ง ดิ่งร่วงลงตั้งแต่เช้าอย่างผิดปกติ...... จนตลาดต้องขึ้นเครื่องหมาย H เอี่ยมโต นั่งกุมขมับ .... อีกมือหนึ่งก็กดแป้นคอมพิวเตอร์  จากนั้นก็ คลิ๊กเม้าท์ ถี่ๆ หลายหน ใบหน้าเขาเคร่งเครียดมากขึ้น พลันเขาก็เอื้อมมือไปกดปุ่มโทรศัพท์ต่อสายออกไปโดยไม่ได้ยกหูฟังขึ้น ท่านประธานครับ...  ผมเช็คข้อมูลดูทั้งหมด...  รู้สึกว่าจะมีการทุบอย่างแน่นอนแล้ว  จะให้ผมเข้าซื้อเลยไหมครับ ยังก่อน เอี่ยมโต   เสียงอู้อี้แต่ชัดเจนดังออกมาจากลำโพงโทรศัพท์   รอดูก่อนว่า คอยให้มันกดตัวหลักๆ ลงจนครบก่อน แต่ถ้าปล่อยไว้ สมาชิกของเราจะเริ่มทนไม่ไหวนะครับ  เอี่ยมโตแย้งขึ้น   ผมเกรงว่าจะเข้าแผนของพวกมันเข้า คงต้องหาทางสร้างความมั่นใจให้กับสมาชิกมากขึ้นนะเอี่ยมโต  อย่างไรก็ตาม เราอาจจะลองหาทางใช้ประโยชน์จากฟิวเจอร์ห้าสิบดูบ้างดีไหม   ก็เพราะเครื่องมือใหม่นี่แหละครับ ท่าน ทำให้ระยะหลังนี่สมาชิกเราเริ่มรวนเร ใกล้จะเปลี่ยนใจไปเป็นพวกเก็งกำไรกันหมดแล้ว   เอี่ยมโตเอนหลังพิงพนักเก้าอี้พร้อมกับยกมือขึ้นบีบนวดขมับของตนเองเบาๆ ตอนนี้เราคงทำอะไรไม่ได้มากนัก แต่ฉันเชื่อว่าเมื่อประกาศผลประกอบการออกมาแล้ว น่าจะทำให้สถานการณ์ดีมากขึ้นกว่านี้   เสียงจากโทรศัพท์หยุดไปชั่วขณะ   ... อืมม์ ฉันคิดว่าให้เอี่ยมโตเรียกประชุมสมาชิกในระดับไดมอนด์ก่อน ชี้แจงสถานการณ์ให้เขาเข้าใจมากขึ้น แล้วให้เขาไปชี้แจงกับสมาชิกในสายเขาอีกทีหนึ่ง ครับ ท่านประธาน   เอี่ยมโตชะโงกหน้าเข้ามาใกล้เครื่องโทรศัพท์เพื่อให้เสียงที่ถูกส่งออกไปชัดเจนขึ้น เดี๋ยวเย็นนี้ผมจะสรุปวาระการประชุม แล้วจะนัดประชุมทันทีในวันพรุ่งนี้เช้าเลยครับ ดีมาก เอี่ยมโต.. อ้อ แล้วเพื่อนของเธอเป็นอย่างไรบ้างล่ะ   น้ำเสียงของผู้ชราภาพยังคงเนิบๆ ผมจัดให้เขาศึกษาหลักสูตรพิเศษอยู่ครับ ผมคิดว่าคงอีกซักประมาณสองอาทิตย์ เขาน่าจะเข้าใจกลไกของมัน แต่คงต้องอาศัยระยะเวลาอีกพอสมควรครับ กว่าจะเกิดเป็นทักษะที่จะสามารถใช้ได้ อืมม์   ได้แต่ภาวนาว่าเราเลือกไม่ผิดคน ฉันต้องการใช้สัญชาติญาณเต๋าเทวดาของเขา ให้เกิดประโยชน์กับงานชิ้นนี้ให้มากที่สุด...  เอาล่ะ ขอบใจมาก เอี่ยมโต     ยังไม่ทันที่เอี่ยมโตจะเอ่ยปากท่านประธานก็วางสายไปก่อน  เขากดปุ่มปิดเครื่องโทรศัพท์ แล้วสูดลมหายใจหนักๆ เข้าไปในปอด ปากเขาเม้มสนิท ก่อนจะปล่อยลมหายใจที่อัดอยู่นานกว่าปกติออกมาแรงๆ  จากนั้นก็ปล่อยให้สายตามองเหม่อไปยังภาพวาดลายพู่กันจีนบนผนังเบื้องหน้า ภาพนั้นเป็นภาพพยัคฆ์สองตัวกำลังจดจ้องพร้อมจะห้ำหั่นต่อสู้กันอยู่   เนิ่นนานให้หลัง เขาจึงถอนหายใจแรงๆ อีกครั้ง  ก่อนจะพึมพำ หวังว่า เราคงคิดถูกนะ อ้ายอ๊ะเหลา แกอย่าทำให้ผิดหวังเชียวนะเฟ้ย... เขาลุกขึ้นจากโต๊ะแล้วก้าวออกไปจากห้อง . เสียงเคาะประตูทำให้วิทยากรสาวหยุดการสอนของเธอลงชั่วคราว เชิญค่ะ.... เอี่ยมโตก้าวเข้ามาในห้อง เมื่อเขามองเห็นสภาพของเพื่อนต่างวัย ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะดังๆ ขึ้น ฮะฮ้า  ห่างจากการเป็นนักเรียนไปนาน กลับมาเรียนใหม่เป็นไงมั่งวะ อ๊ะเหลา ม่ายตังเหลาทำสีหน้าเหมือนเด็กกินยาขม  พลางมองไปที่คนสอนแสนสวยอย่างเกรงใจก่อนจะตอบเลี่ยงๆ ว่า ก็ดี  สงสารก็แต่คุณดานี่สิ อธิบายซ้ำแล้วซ้ำอีก ถามจริงๆ เถอะพี่โต ผมจำเป็นต้องรู้จักอ้ายเครื่องมือทางการเงินพวกเนี้ยด้วยเรอะ แน่นอน อ๊ะเหลา  สิ่งเหล่านี้ประกอบกับสัญชาติญาณของนาย จะช่วยงานของเราได้มาก แม้ม่ายตังเหลาจะยังไม่รู้ว่างานที่เขาจะต้องทำกับสมาคมคืออะไร  แต่เขาก็ไม่ได้สนใจจะถามตั้งแต่แรก  เมื่อเขารับปากกับประธานชมรมแล้ว คำพูดของลูกผู้ชายถือเป็นคำมั่นสัญญาที่ต้องทำตาม เขาเป็นคนแบบนี้มาโดยตลอด เอ่อ  ดา ออกไปเอาเครื่องดื่มมาให้ผู้จัดการก่อนนะคะ   ดาริกาเอ่ยปากขึ้นอย่างสุภาพ เธอมีมารยาทพอที่จะขอปลีกตัวออกไปจากการพูดคุยของสองชายหนุ่ม โดยเฉพาะหนุ่มคนหนึ่งมีสถานะเป็นผู้บังคับบัญชาในหน่วยงานของเธอ ก็ดีครับ  ผมขอกาแฟ  อ๊ะเหลา นายเอาเหมือนฉันแล้วกันนะ   เมื่ออยู่ในอีกบทบาทหนึ่ง ทั้งเอี่ยมโตและม่ายตังเหลา จำเป็นต้องคล้อยตามสถานะที่กำลังแสดงอยู่ในเบื้องหน้า ทั้งๆ ที่ในอีกสถานะหนึ่งแล้ว ใครจะเชื่อว่า หนุ่มหน้าตี๋ทั้งคู่ก็คือเดนตายที่เจนศึก เมื่อดาริการก้าวออกไปแล้ว ม่ายตังเหลาก็เอ่ยขึ้นว่า อ้ายตี๋ใหญ่ นี่ผมเคยรู้จักมัน ที่เบตง ยะลา มันสร้างคดีไว้เยอะมาก ไม่นึกว่ามันจะมาเสียท่าในกรุงจนได้ พี่เองก็ผิดคาดเหมือนกันว่ะ  ตอนแรกที่หน้าลิฟท์ ก็สงสัยอยู่แล้วว่าลักษณะโหดๆ แบบนี้ ต้องเป็นคนที่ผ่านค่ายมาก่อนแน่นอน แต่นึกไม่ถึงว่าจะเป็นมัน พี่รู้ไหมว่าใครฆ่าตี๋ใหญ่   เอี่ยมโตเดินเข้ามานั่งที่เก้าอี้ข้างหน้าโต๊ะของม่ายตังเหลา ก่อนจะกล่าวว่า ถ้าเดาไม่ผิด ต้องเป็นอ้ายเกาแน่นอน คราวก่อนที่มันพลาด ดันมีใครไม่รู้ไปสารภาพว่าเป็นฆาตกรตำรวจเลยรีบปิดคดีไปก่อน ไม่ได้ตามสาวไปถึงตัวมัน อ๋อ จริงๆ แล้วไอ้คนที่ตามล่าเมื่อสามปีชื่ออ้ายเหนือเมฆ ก่อนจะตามไปฆ่าผม ผมยังสงสัยอยู่ว่า มันรู้ได้ไงว่าผมหลบอยู่ที่นั่น โชคดีว่าพี่ไหวตัวทันให้ผมหลบออกมาก่อน   ม่ายตังเหลานึกถึงอดีตก่อนจะเปรยๆ ขึ้นว่า   แต่คราวนี้จะว่าไปแล้ว มันก็ไม่เห็นต้องฆ่าอ้ายตี๋ใหญ่เลยนี่นา เท่าที่สายของสมาคมเรารายงานมา เห็นว่า ตำรวจดันพบเบาะแสว่าตี๋ใหญ่เป็นฆาตกร มันคงไม่อยากให้ตำรวจเข้าไปยุ่งกับมันมากนัก  เพราะเป้าหมายที่สำคัญกว่าไม่ใช่เรา ม่ายตังเหลารู้สึกสนใจข้อมูลใหม่นี้มากขึ้น เดิมเขาคิดว่าเฮียเกาจะตามฆ่าเขาคนเดียว ด้วยความแค้นที่เขาดันรู้จักกับเอี่ยมโตแล้วทำให้เสียแผนการฆ่าเอี่ยมโตเมื่อสี่ปีก่อน จริงๆ พี่ว่าจะค่อยๆ เล่าให้แกฟังทีละเรื่อง  แต่เมื่อเหตุการณ์มันเป็นแบบนี้ พี่ก็คงต้องบอกรายละเอียดบางส่วนให้แกฟังก่อน เอาเป็นว่าเย็นนี้เราไปหาที่คุยกันดีกว่า ตอนนี้แกตั้งใจศึกษาเรื่องพวกนี้กับคุณดาไปก่อน   เอี่ยมโตชี้ไปยังกองเอกสารปึกใหญ่บนโต๊ะ  แล้วลุกขึ้นทำท่าจะก้าวออกไป เฮ้ย  เดี๋ยวก่อนพี่  ถามอะไรอีกเรื่องซิ   ม่ายตังเหลารีบทักขึ้น ทำให้เอี่ยมโตหยุดแล้วหันมาเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม เอ่อ... เอ่อ..   เสียงของม่ายตังเหลาเกิดตะกุกตะกักขึ้นมาจนเอี่ยมโตเห็นผิดปกติ ก่อนจะยิ้มกว้างเมื่อได้ยินว่า ..เอ่อ  คุณดาเขามีแฟนหรือยังน่ะพี่   แล้วสิ่งที่เอี่ยมโตเห็นตามมาทำให้เขาแทบจะไม่เชื่อว่านี่คือคนที่ถูกเรียกว่า เต๋าเทวดา เพราะเมื่อม่ายตังเหลาพูดจบใบหน้าของเขาก็คล้ำขึ้นด้วยแรงเลือดที่ถูกสูบฉีดอย่างรวดเร็ว นี่ถ้าเป็นใบหน้าขาวๆ ของสาวน้อยคงจะเห็นเป็นสีแดงก่ำของความเขินอายอย่างชัดเจนมากกว่านี้ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะเหลา.......  เรื่องนี้ กูไม่รู้โว้ย มึงต้องสืบเอง   เอี่ยมโตพูดจบก็หัวเราะร่า แล้วรีบเดินออกไปจากห้อง ในขณะที่ดาริกาถือถาดที่มีถ้วยกาแฟวางอยู่มาด้วยสองใบเดินเข้ามาพอดี อ้าว ผู้จัดการไปแล้วเหรอคะ   ดาริกาถาม  เอี่ยมโตยิ้มบอกว่า   เดี่ยวให้คุณเหลาทานแทนผมแล้วกันนะ  วันนี้เขาคงทานได้หลายแก้วอยู่ถ้าเป็นฝีมือชงของคุณดาน่ะ เอิ๊กๆๆ ดาริกาทำหน้างงๆ  ในขณะที่ม่ายตังเหลาตีสีหน้าเจื่อนๆ  กลบร่องรอยของความขวยอายเอาไว้อย่างมิดชิด ในใจเขาได้แต่บ่นอุบ ฝากไว้ก่อนเถอะ อ้ายพี่โต ฮึ่มๆ สาวน้อยหน้าสวยหันมาทางม่ายตังเหลา  แล้วบอกว่า   คุณเหลาทานได้นะคะ  ดาไม่ค่อยชอบกาแฟเท่าไร ไม่งั้นดาจะช่วย   เสียงหวานๆ ใสๆ ทำให้ม่ายตังเหลาวางไม้วางมือไม่ถูก เอ้อ  ไม่เป็นไรครับ ผมถาม เอ้ย ทานได้ ...   เขายิ่งกลบเกลื่อนก็เหมือนยิ่งเปิดเผยร่องรอย   ..คุณดา นั่งเถอะครับเดี๋ยวผมสอนต่อเลยดีกว่า. ดาริกามองหน้าเขาอย่างงงๆ ม่ายตังเหลาชักรู้ตัวว่าเขาประหม่าเกินไป จึงเสออกไปว่า เอ้อ ผมหมายถึงว่าผมเรียนต่อเลยดีกว่า  แต่ตอนนี้ผมขอตัวไปห้องน้ำซักครู่ก่อนนะครับ พูดจบเขาก็รีบผลุนผลันเปิดประตูออกไป  ปล่อยให้สาวน้อยคนงามมองตามอย่างไม่เข้าใจ ................. โดย goosehuntsman จันทร์ พ.ย. 27, 2006 7:22 pm

แฟ้มลับ The Adventure of Eto Demerzel รถมอเตอร์ไซค์ซิ่งนับสิบคันทยอยเข้าไปในบ้านเดี่ยวสองชั้นครึ่งในซอยเปลี่ยวแถวถนนร่มเกล้า คนขี่เป็นวัยรุ่นหน้าตาเข้ม แต่งตัวเหมือนวินมอเตอร์ไซค์รับจ้างบ้าง เหมือนเด็กแนวบ้าง ทุกคันจะมีวัยรุ่นหน้ากร้าน ลักษณะเหมือนอันธพาลข้างสลัมซ้อนท้ายมาด้วย เพียงไม่นานนัก รถซิ่งเหล่านั้นก็บึ่งออกจากบ้าน แยกย้ายกันไปคนละทาง และก็มีหลายคันที่วนเวียนอยู่รอบบ้านอย่างช้าๆ   แน่นอนที่สุดเป้าหมายของพวกนักเลงแรกรุ่นเหล่านี้ก็คือ ตี๋ใหญ่ สุนัขหลงทางของเฮียเกาที่บัดนี้กลายสภาพเป็น เสือลำบาก ไปแล้ว เฮียเกานึกไม่ถึงว่า  ตี๋ใหญ่ ที่ดูซื่อเซื่อง ชอบใช้แต่กำลัง ไม่มีสมอง จะกลายเป็นนักฆ่าที่มีลีลาการตัดสินใจเหมือนมืออาชีพไปได้  ลีลาการสู้เพื่อหนีของตี๋ใหญ่ในวันนี้ทำให้เขาต้องเสียวสันหลังวูบ และไม่อาจปล่อยให้ ตี๋ใหญ่ กลายมาเป็นปัญหาในภายหลังได้อีกต่อไป ทีมรถซิ่งทั้งหมดจึงได้รับเพียงคำสั่งให้จับตายตี๋ใหญ่เท่านั้น ............ สัญชาติญาณดิบของพยัคฆ์บาดเจ็บ...  มักจะคมกริบ และดุร้ายเป็นพิเศษ  ตี๋ใหญ่ ในเวลานี้จะตกอยู่ในสภาพเช่นนั้นหรือ เขาซุ่มแอบดูรถมอเตอร์ไซค์ที่ขับผ่านไปคันแล้วคันเล่าอย่างระมัดระวังโดยไม่มีใครคาดคิดว่า เสือลำบากอย่างเขาจะยอมวัดดวงโดยแทรกตัวเองลงไปซ่อนอยู่ในกระบะบรรจุขยะเหล็กสีเขียวที่วางอยู่ข้างทาง อย่างประเจิดประเจ้อ  ห่างจากจากปากซอยเซฟเฮ้าของเสี่ยเกาเพียงไม่กี่ร้อยเมตร อ่ะฮ้า  ช่างเป็นแผนที่วิเศษ จริงๆ  ซาร่า....   ตี๋ใหญ่อยากตะโกนออกมาเช่นนั้นจริงๆ  เมื่อเห็นรถซิ่งที่ผ่านไปทั้งหมดไม่มีใครสนใจกระบะขยะใบใหญ่นี้เลย แต่ภายในเวลาไม่นานนัก ความร้อนอบอ้าวภายในกระบะขยะ ทำให้สารพัดสิ่งถูกหมักจนได้ที่ แถมกระจายกลิ่นตลบอบอวลไปยวนยั่วประสาทสัมผัสของสารพัดมด และแมลง กว่าจะรู้ว่าเขาพลาด มันก็กินเวลาเข้าไปร่วมชั่วโมง และกว่าจะรู้ตัวว่าเขาคิดผิดไปจริงๆ เขาก็เสียเลือดไปมาก จนไม่มีแรงพอที่จะพยุงตัวเองออกจากท้ายกระบะเหล็กบรรจุขยะใบนั้นได้ เขาพยายามผงกหัวขึ้น แล้วยกมือขึ้น แต่แล้วนัยน์ตาวาววับของเขาก็ดับมืดลง มือที่ยกก็พลันตกลงไปอยู่ที่ข้างตัว แม้สติสัมปชัญญะเขายังพอมีอยู่บ้างแต่ร่างกายกลับไม่สนองตอบให้กับความต้องการของเขาเสียแล้ว ชีวิตของเสือลำบากเช่นเขาจะต้องจบชีวิตตรงนี้แล้วล่ะหรือ  แม้เขาจะรำพึงรำพันในใจดังซักปานใด ใครเล่าจะมาได้ยิน แล้วใครกันเล่าที่จะมาตอบ สติสุดท้ายวูบไหวก่อนจะดับวับไป เขาให้สมเพชตัวเองอย่างยิ่ง ที่จะต้องมากลายเป็นซากปะปนอยู่กับเศษขยะในกระบะเหม็นๆ ข้างถนน คงสะใจชะตาหรือซาตานแล้วละซีทีนี้ เดนคน ขยะสังคม อย่างข้ากำลังจะถูกหมักรวมกับขยะกองโต ทุด! อ้ายตี๋ใหญ่ เอ๋ย! ช่างน่าทุเรศสิ้นดี .. เบา เบา  ถอยอีกหน่อยลูกพี่   เสียงตะโกนโหวกเหวก ของพนักงานขนขยะที่คอยบอกระยะกับคนขับรถบรรทุกให้ถอยท้ายจนได้ระยะแล้วจึงเอาโซ่เหล็กเส้นเขื่องข้างรถไปคล้องเกี่ยวกับขอบกระบะที่ตั้งอยู่ เอ้า เกี่ยวได้แล้ว  ดึงขึ้น ดึงเลย   กระบะบรรจุขยะถูกดึงด้วยแรงไฮโดรลิคจนค่อยๆ เข้าที่ จากนั้นพนักงานขนขยะสองคนก็กระโดดขึ้นเกาะท้ายรถ ไปเลยลูกพี่ รถบรรทุกขยะตั้งลำแล้วแล่นออกไปจากบริเวณนั้นอย่างรวดเร็วมุ่งหน้าไปยังสถานีกำจัดขยะ เฮ้ย อ้ายสน มึงดูตรงไอ้ที่โผล่โด่เด่มาตรงนั้นซิ มันใช่มือคนหรือป่าวหวา   อ้ายนกตบหลังเพื่อนอย่างแรงผิดปกติ จนอ้ายสนที่เกาะอยู่ข้างรถแทบจะตก อ้าย ห่ะ .. มรึงจะฆ่ากูหรือ  มือเมอที่ไหน อ้ายนี้เมาแต่เช้า.อ้าย...เอิ๊กก เฮ้ย   พลันอ้ายสนก็เคาะกระบะจนเกิดเสียง ปุ้งๆๆ ดังลั่น เฮ้ย จอด จอด จอดโว้ย คนตาย โว้ย คนตาย...   เสียงรถเบรกเอี๊ยดดังลั่นตรงกลางสี่แยกพอดี  โชคดีที่เป็นเวลาดึก ไม่ค่อยมีรถมากนัก การเบรกครั้งนี้จึงมีผลแค่อ้ายนก กะอ้ายสนกระเด็นตกลงมา แต่จะว่าไปก็เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ทั้งคู่พร้อมใจกันปล่อยมือแล้วกระโดดลงมาเองตามจังหวะการเบรคด้วย เพียงแต่มันกะทันหันไปหน่อย ทั้งอ้ายนกและอ้ายสนเลยมีอันต้องจับกบแทนการขนขยะชั่วคราว ปรี๊ดๆๆๆ  ....  เฮ้ยๆๆ มาเบรคทำห่ะอะไรตรงนี้วะ  เดี๋ยวได้เกิดเรื่องหรอก  เสียงห้าวๆ ดังขึ้นพร้อมกับร่างอ้วนๆ ในชุดสีกากีเข้มที่รีบจ้ำพรวดๆ เข้ามาตรงกลางสี่แยก ขอโทษครับ ผู้หมวด     อ้ายเปี๊ยกคนขับรถร่างผอมรีบยกมือไหว้ปะหลกๆ  พอดีผมได้ยินเพื่อนตะโกน กะทันหัน ผมก็เลยตกใจเหยียบเบรค นะครับ ผมไม่มีเจดตะนาคร๊าบ   หางเสียงเหมือนคนจะร้องไห้ของอ้ายเปี๊ยก ทำเอาผู้หมวดร่างกลมส่ายหัวดิ๊ก   อ้ายเวร  ไม่รู้ล่ะเจตนา ไม่เจตนา ก็เอาใบสั่งไปก่อนแล้วกัน  ... เอ้า เอาใบขับขี่ออกมาซะ   ผู้หมวดล้วงปึกใบสั่งออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วบรรจงเปิด ในขณะที่อ้ายสนกับอ้ายนกรีบขโยกเขยกเข้ามาแล้วละล่ำละลักร้องขึ้นว่า คุณตำรวจ ... ไปดูท้ายกระบะก่อนเถอะครับ มีคนตายในนั้น   .. โดย goosehuntsman อาทิตย์ พ.ย. 26, 2006 8:50 pm

แฟ้มลับ The Adventure of Eto Demerzel ถ้างั้น เป็นโอกาสเหมาะ  :lol: ผมขอแปะต่ออีกนิดเลยแล้วกัน.............. เอิ๊กๆๆ ................. . ลมเย็นที่พัดผ่านท้องน้ำเจ้าพระยา พาให้บรรยากาศในแพเล็กๆ ที่ปิดกั้นมิดชิด แต่ไม่ทึบ แถมกลับดูโปร่งโล่ง ไม่ร้อนอบอ้าวอย่างที่คาด  ม่ายตังเหลานอนคว่ำหน้าอยู่บนเตียงเล็กๆ ในชุดกางเกงแพรยาว ในขณะที่สาวน้อยหน้าแฉล้มนางหนึ่งกำลังบรรจงดัดแข้งดัดขาของเขาตามลีลาการนวดที่ดูไปไม่เหมือนทั้งแบบนวดแผนไทยราชสำนัก และก็ไม่ใช่แบบเชลยศักดิ์ เพราะบางครั้งก็ดูเหมือนจะมีการกดจุดเส้น รวมถึงยังมีการประคบด้วยก้อนหินที่ต้มอยู่ในหม้อข้างเตียงอีกด้วย หมอนวดสาวเลิกผ้าห่มที่คลุมท่อนบนของม่ายตังเหลาขึ้นเพื่อวางหินร้อนลงประคบบนหลัง พลันเธอก็ชะงักอยู่ชั่วขณะเมื่อเห็นรอยแผลเป็นนูนแดงกระจายอยู่เต็มไปทั่วแผ่นหลัง ก่อนจะเอื้อมมือไปลูบรอยแผลเหล่านั้นเบาๆ ใช้ก้อนหินประคบได้หรือป่าวคะ     เจ้าของแผลเป็นหัวเราะขึ้นเบาๆ ก่อนจะเอ่ยว่า  ไม่เป็นปัญหา  เพียงแค่นั้นแล้วเขาก็นิ่งเงียบเช่นเดิม อีกฟากหนึ่งของแพ เอี่ยมโตก็อยู่ในชุดลักษณะเดียวกันกับม่ายตังเหลา ผิดกันแต่ว่าสาวเจ้าคนที่เป็นผู้นวดก็คือน้อยหน่า อนงค์นางที่ช่างฉอเลาะคนนั้น เสียงสัพยอกหัวร่อต่อกระซิกระหว่างเธอกับเอี่ยมโตดังขึ้นเป็นระยะๆ ผิดกับม่ายตังเหลาที่นอนนิ่งเหมือนผ่อนคลายสบายไปกับการนวด แพกระเพื่อมขึ้นลงเล็กน้อยยามที่เรือวิ่งฝ่าท้องน้ำ ประตูแพเปิดออกพร้อมกับชายสามคนก้าวตามกันเข้ามา  ทั้งหมดสวมแว่นตากันแดดสีดำ มีใบหน้าเคร่งขรึม และสวมชุดสูทดำดูเรียบร้อยทุกคน มองไปเหมือนเป็นเหล่านักฆ่าที่หลุดออกมาจากหนังเรื่องเมทริกซ์ปานนั้น ชายคนสุดท้ายแบกเก้าอี้นวมตัวใหญ่เข้ามาด้วย แล้วเอามาตั้งไว้ที่กลางห้อง ม่ายตังเหลาลืมตาขึ้น แววตาไม่มีประกายของความงัวเงีย ในขณะที่เอี่ยมโตผลุดลุกขึ้นยืนแล้วหัวเราะทักทายผู้มาเยือน สวัสดียามเย็น ท่านผู้พิทักษ์ทั้งสาม     มนุษย์หน้าตายทั้งสามเพียงยิ้มแล้วก้มหัวให้เอี่ยมโตเล็กน้อย หากใครที่เคยได้เห็นต้องบอกว่ากิริยานี้นับว่ามากพอแล้วสำหรับบุคคลทั้งที่จะแสดงความสนิทสนมด้วยกับใครคนหนึ่ง ทักแต่ผู้พิทักษ์ ไม่ทักฉันบ้างรึ  เอี่ยมโต    เสียงบ่งบองถึงความชราภาพของวัย ดังออกจากปากของชายในชุดสูทสีขาวที่เพิ่งเดินตามเข้ามาทีหลัง แต่หากจะประเมินจากใบหน้าแล้ว จะมีอายุไม่เกิน 50 ปีไปได้ ต้องทักซิครับ ท่านประธาน   เอี่ยมโตกล่าวอย่างนอบน้อมในขณะที่ชายในชุดสูทขาวค่อยๆ เดินมานั่งที่เก้าอี้ ม่ายตังเหลารีบผุดลุกขึ้นก่อนจะทำความเคารพต่อผู้ที่นั่งอยู่กลางห้อง สวัสดีพ่อหนุ่ม ฉันได้ยินกิติศัพท์เธอมานาน วันนี้ได้เห็นตัวจริงของ เซียนเต๋าเทวดา ม่ายตังเหลา นับว่าไม่แพ้คำเล่าลือจริงๆ   รอยยิ้มที่เปี่ยมไมตรีของผู้พูด ทำให้ม่ายตังเหลารู้สึกผ่อนคลาย แม้ในขณะนี้ในใจของเขาเต็มไปด้วยความสับสนจับต้นชนปลายไม่ถูก ตั่งแต่เอี่ยมโตพาเขาเข้ามาในสถานที่แห่งนี้  ความโกลาหลที่เกิดขึ้นเมื่อช่วงสายดูเหมือนจะจางหายไปทันทีเหมือนกับว่าพวกเขาได้ถูกตัดขาดออกจากโลกภายนอกไปอย่างสิ้นเชิง จวบจนถึงเวลานี้ม่ายตังเหลาจึงเริ่มหวนนึกถึงเหตุการณ์ทั้งหมดขึ้นมาอีกครั้ง เอี่ยมโตคงยังไม่ได้เล่าอะไรให้ฟังซินะ  ฉันสั่งห้ามไว้เองแหละ   ชายผู้มีใบหน้าในวัยห้าสิบ แต่สุ้มเสียงชราภาพกล่าวอย่างเนิบๆ กับม่ายตังเหลา เขาได้แต่พยักหน้าซื่อๆ รับ แม้ผู้พิทักษ์ทั้งสามจะจ้องเขม็งมายังเขา แต่ด้วยความโชกโชนที่ไม่น้อยดังเช่นอายุ ทำให้ภายนอกไม่เพียงจะดูเฉยเท่านั้น แต่ภายในก็ยังมั่นคงยิ่งกว่าอีกด้วย มันเป็นสภาวะจิตแห่งความพร้อมของ มืออาชีพ ที่สามารถจะนิ่งอยู่ได้ในทุกสถานการณ์ที่ต้องนิ่ง แต่ก็พร้อมจะตอบโต้ในทุกสถานการณ์ที่ควรจะตอบโต้  สมญา เต๋าเทวดา ของเขาไม่ได้แลกมาด้วยการใช้เพียงแค่โชคเท่านั้น  ท่านประธานจึงหยีตาดูม่ายตังเหลาด้วยความแววตาที่แสดงความชื่นชม ก่อนอื่นฉันต้องบอกเธอก่อนว่า ฉันเป็นใคร ผู้มีสุ้มเสียงชราแต่ใบหน้ายังหนุ่มยืดอกขึ้นเล็กน้อย เล้วเอ่ยขึ้นว่า ฉันคือประธานสมาคมนักลงทุนเน้นคุณค่า วเรน เบิกไพรหาเทวี เป็นชื่อที่ม่ายตังเหลาเดาไว้แล้วตั้งแต่ต้น เขาจึงเพียงแค่ยิ้มเล็กน้อยที่มุมปาก พร้อมกับค้อมหัวลงต่ำแสดงความเคารพอีกครั้งหนึ่ง ที่ฉันให้เอี่ยมโตพาเธอมาที่นี่ ก็เพื่อจะปรึกษาเรื่องสำคัญเรื่องหนึ่งและมันเกี่ยวพันกับอนาคตของเธอ น้ำเสียงของผู้เฒ่าเริ่มจริงจังและมีความเย็นยะเยียบเจืออยู่พอสมควร ม่ายตังเหลาเริ่มระมัดระวังตัวมากขึ้น กล้ามเนื้อทุกส่วนของเขาสั่นระริกเล็กน้อยเพื่อเตรียมพร้อม ในขณะที่แววตาก็จ้องตรงไปยังริมฝีปากของผู้พูด เป็นการเลี่ยงประสานสายตาโดยตรงอย่างท้าทายกับผู้พูด เขาเพียงแสดงความจริงใจตามมารยาทของผู้มีวัยต่ำกว่าที่ยังทะนงว่าตนหาได้ด้อยกว่าไม่ สามผู้พิทักษ์ยังยืนนิ่งเหมือนรูปปั้นอยู่เบื้องหลังท่านผู้เฒ่าประธานสมาคม ในขณะที่เอี่ยมโตเรื่มรู้สึกถึงบรรยากาศที่ตึงเครียดขึ้น เขายกมือขึ้นโบกไล่สาวน้อยหน่าให้พาเพื่อนอีกคนออกไปจากห้อง ใบหน้าของเอี่ยมโตในยามนี้กลับมาเป็นเคร่งขรึมจริงจังอีกครั้ง เกาจิ้ง ...  ผู้พูดหมายถึงเฮียเกา  ... มันจะไม่ยอมปล่อยเธอต่อไปอีกแล้ว เมื่อสามปีก่อนตอนที่เกิดเรื่อง มันเงียบไปพักหนึ่งด้วยความเข้าใจผิด แต่หลังจากได้ข่าวของเธอที่บ่อนในปอยเปต มันก็หวนกลับมาตามล่าเธออีกครั้ง ถึงแม้คราวนี้มันจะพลาดอีกเช่นกัน แต่เรื่องมันก็คงไม่จบ ม่ายตังเหลาขบฟันเม้มปากแน่น ผู้เฒ่าเงียบไปชั่วขณะ ต่างดูเหมือนกำลังชั่งใจหยั่งเชิงซึ่งกันและกัน ในที่สุดท่านประธานก็กล่าวต่อว่า ฉันรู้ดี ว่ามันต้องเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น ตั้งแต่ตัดสินใจยอมให้เอี่ยมโตหาคนไปช่วยเธอออกจากปอยเปตเมื่อสามปีก่อน ม่ายตังเหลายังยืนนิ่งอยู่ แต่ใจเขานึกไปถึงเหตุการณ์ในบ่อนที่ปอยเปต ... ขณะนั้นตัวเขาเป็นเพียงคนพเนจรที่ลี้ภัยออกมาจากสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ ด้วยความรันทดที่ไม่ต้องการเห็นการห่ำหั่นอย่างไร้เหตุผลของคนในชาติเดียวกันเพียงเพราะแรงลมเป่าหูจากคนที่ต้องการเพียงแสวงผลประโยชน์ใส่ตัว เขาทิ้งถิ่นคุ้นเคยออกมาอย่างไม่เหลียวหลัง  และไม่คิดจะหวนกลับไปอีก เป้าหมายของเขาอยู่ที่คาสิโนในปอยเปต โชคชะตาพาเขาให้มาพบกับเอี่ยมโตโดยบังเอิญ เมื่อห้าปีก่อน และจำได้ว่าเป็นเอี่ยมโตคนเดียวกับที่เขาเคยเจอในค่ายของ พกค. และยังคงเป็นเอี่ยมโตที่เขาเคยหาข้าวหาปลาให้กิน คอยเป็นเพื่อนพูดคุยช่วยผ่อนคลายในระยะแรกๆ เมื่อถูกจับตัวมาอยู่ในการกักกันของพวก พกค. พวกเขาพัฒนาความสัมพันธ์อันดีต่อกันจนกระทั่งวันที่เอี่ยมโตหนีหลุดรอดออกไปได้ จากนั้นทั้งคู่ก็ไม่เคยได้พบกันอีกเลย เอี่ยมโตช่วยให้เขาเดินทางข้ามไปในปอยเปตได้ตามต้องการ และที่นั่นเขาได้แสดงฝีมือ เต๋าเทวดา ที่ได้ศึกษาและสะสมมาจากคาสิโนนับร้อยแห่งทั่วมาเลย์ มาเก๊า และสิงคโปร์ เพียงสองปี เขาได้ขึ้นแท่นเป็นผู้คุมสาขาคาสิโนแห่งหนึ่งของเฮียเกาจนกระทั่งไปล่วงรู้แผนการลับของเฮียเกาเข้า ส่วนหนึ่งของแผนมีผลต่อความปลอดภัยของเอี่ยมโตคนที่เขารู้จักดี แผนการร้ายได้ถูกถ่ายทอดจากม่ายตังเหลาไปสู่เอี่ยมโตเพื่อให้เขาระวังตัว แต่โชคไม่เข้าข้าง เฮียเกาดันมารู้เรื่องเข้าในภายหลัง ชีวิตของม่ายตังเหลาจึงต้องถูกกำจัด..... ตอนนั้น...  เสียงของผู้เฒ่ากระชากม่ายตังเหลาออกจากภวังค์  ... เอี่ยมโตร้อนใจมากแต่ก็นับว่าทันเวลาพอดี แผนการร้ายของเกาจิ้งถูกยืนยันจากข่าวกรองหลายๆ ด้านของสมาชิกในสมาคมเรา จะว่าไปนับว่าเธอเข้ามารับเคราะห์แทนสายของเราในบ่อนนั้น เกาจิ้งมันจึงเข้าใจผิดคิดว่าเธอเป็นคนของเราที่ไปเปิดเผยแผนทำให้มันไม่บรรลุผลสำเร็จ มันจึงแค้นเธอมาก  ผู้เฒ่าเล่าด้วยน้ำเสียงเนิบๆ   ม่ายตังเหลารู้เหตุการณ์ต่อจากนั้นเป็นอย่างดี  เอี่ยมโตให้กองกำลังนอกสังกัดเข้าจู่โจมบ่อนคาสิโน แล้วช่วยเขาออกมาได้ทันเวลาพอดี แต่ก็ไม่เร็วพอกับทัณฑ์ทรมานที่เขาได้รับจากเกาจิ้ง ทำให้ใบหน้าและร่างกายของเขายับเยินไปด้วยรอยมีดสั้นนับไม่ถ้วน แผลเป็นบนใบหน้าถูกศัลยกรรมออกไปจนหมดภายในหนึ่งปีพร้อมกับเปลี่ยนแปลงโฉมหน้าเขาใหม่ เกาจิ้งใช้เวลาแกะรอยเขาอยู่นาน จนได้เบาะแส แต่ก็พลาดมาถึงสองครั้งสองครา ในขณะที่เอี่ยมโตก็ได้รับการคุ้มครองอย่างดีจากสมาคม แต่ทั้งคู่ในปัจจุบันก็ยังตกเป็นเป้าหมายการไล่ล่าอันดับหนึ่งของเกาจิ้ง ท่านประธานสมาคมนั่งนิ่ง  ปล่อยให้ความเงียบเข้าปกคลุมไปทั่วห้อง ก่อนที่ม่ายตังเหลาจะเอ่ยปากทำลายความเงียบลงไปว่า ตอนนี้ท่านต้องการให้ผมทำอย่างไรหรือ ไม่ยาก เข้าช่วยงานของสมาคมนักลงทุนเน้นคุณค่า ในฐานะสมาชิกคนหนึ่ง ทำได้ไหม ม่ายตังเหลานิ่งเงียบ เขาชักไม่แน่ใจแล้วว่ากำลังจะหนีเสือเพื่อไปปะจระเข้เข้าหรือไม่ สมาคมนักลงทุนเน้นคุณค่า เป็นสมาคมลับมีที่มาไม่ชัดเจน การตอบรับของเขาอาจจะเท่ากับถูกมัดมือลากเข้าไปอยู่ท่ามกลางสงครามย่อยๆ อีกครั้งหนึ่ง แต่คราวนี้ไม่ได้เกิดขึ้นในสามจังหวัดภาคใต้ แต่จะกลายเป็นใจกลางมหานครเลยทีเดียว โดย goosehuntsman ศุกร์ พ.ย. 24, 2006 6:55 pm

แฟ้มลับ The Adventure of Eto Demerzel ขอบคุณพี่ไพรวัลย์ที่ให้กำลังใจครับ...... ขออนุญาต ดร.โหน่ง แถมอีกตอนนะครับ......  แบบจินตนาการมันบรรเจิด ระเบิดออกมาอย่างต่อเนื่องน่ะครับ .......................... อ้ายเวร....เอ้ย!   เสียงผรุสวาทดังออกมาจากปากเฮียเกา  นัยน์ตาของเขาแดงก่ำเต็มไปด้วยเพลิงโทสะ   กูทำชอร์ตไว้ตั้งหลายตั๋ว ดันเสือกตกวูบเดียวจบ รู้งี้ปิดสัญญาไปตั้งกะวันก่อนก็ดีอยู่แล้ว  เขาบ่นอุบอิบ พร้อมกับเอื้อมมือไปกระแทกปุ่มปิดจอคอมพิวเตอร์ที่หน้าโต๊ะ   ในขณะที่เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น อาโหล ...   เฮียเกากระแทกเสียงลงไปในโทรศัพท์       .............     เสียงตามสายดังอู้ๆ อี้ๆ   ชัดบ้างไม่ชัดบ้าง แต่พอจับใจความได้ เพลิงโมโหก็เคลือบไปทั่วใบหน้าของเขา  กล้ามเนื้อข้างริมฝีปากเกร็งแน่นจากการขบอย่างดุดันของกรามที่อยู่ภายในจนเห็นเป็นรอยนูนออกมาข้างสองแก้ม หลังจากวางสายจนโทรศัพท์แทบจะพังไปกับแท่นวางหู เขากดอินเตอร์คอมข้างโต๊ะแล้วเน้นเสียงหนักห้วนเครียดๆ ลงไปว่า ตามไอ้ตี๋ใหญ่ เข้ามานี่ซิ เร็วๆ ด้วย ชายหนุ่มวัย 30 ปลายๆ  เหมือนจะกลายเป็นวัยกลางคน 50 ต้นๆ ขึ้นมาทันที  นิ้วมือทั้งสิบของเขาประสานกันแน่นเป็นสามเหลี่ยมยันไว้ที่ริมฝีปากล่าง ในขณะที่กรามยังคงถูกขบไว้แน่น ตาจ้องเขม็งไปยังประตูเหมือนพยัคฆ์คอยจ้องขย้ำเหยื่อ เสียงเคาะประตูดังขึ้นเบาๆ  แล้วถูกเปิดออก  ร่างสูงโปร่งของชายในชุดพรางสวมแว่นเรย์แบนสีดำสนิทอยู่บนใบหน้าก้าวเข้ามาอย่างรวดเร็ว ยังไม่ทันที่ตี๋ใหญ่จะเอ่ยปากทักทาย เฮียเกาก็ตบโต๊ะเสียงดัง สองมือดันร่างท้วมล่ำทะลึ่งพรวดขึ้นจากเก้าอี้หนังขนาดใหญ่  ตี๋ใหญ่ผงะกึก เขาใจเต้นระทึกขึ้นมาทันที อ้าย....สั...ว์   ไหนมึงบอกมั่นใจมากไง  เด็กกูที่เยาวราชรายงานมาเมื่อกี้ว่าเห็นอ้ายโตกับอ้ายเหลาขับรถออกไปด้วยกัน ถามจริงๆ ไอ้คนที่ถูกมึงเชือดไปทำไมมันยังโผล่ออกมาได้อีกวะ เฮ้ย! เด็กเฮียเกามองผิดหรือปล่าว  น้ำเสียงของตี๋ใหญ่สั่นระรัว หากหูของเฮียเกามีความละเอียดพอก็คงได้ยินเสียงจังหวะการเต้นของหัวใจตี๋ใหญ่ที่เริ่มรุนแรงมากขึ้นจนผิดปกติ พอกันที ตี๋ใหญ่ แกหมดประโยชน์แล้ว ไม่ทันขาดคำ ตี๋ใหญ่ก็ได้ยินเสียงคลิ๊กเบาๆ จากใต้โต๊ะทำงานตัวใหญ่หน้าเฮียเกา และยังไม่ทันที่เขาจะคิดอะไรสัญชาติญาณของนักฆ่าที่สองมือเต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือดก็กระชากร่างของเขากลิ้งหลบไปที่ข้างโซฟาข้างมุมห้อง แว่นเรย์แบนด์กระเด็นออกจากใบหน้าไปอีกทางหนึ่ง ปั๊ก!....  บรึ๋งงง   เสียงวัตถุกระแทกแน่นไปบนประตูไม้อย่างรวดเร็ว แรงส่งจากการยิงด้วยเครื่องมือพิเศษ ทำให้ปลายด้ามมีดสั่นระริกส่งเสียงดังอยู่ หากไม่ใช่ตี๋ใหญ่มีสัญชาติญาณระแวงภัยที่ดีพอตัว ป่านนี้กระเดือกใต้คางของเขาคงเป็นเป้าหมายหลักของมีดเล่นนั้นไปแล้ว ตี๋ใหญ่ร้องเสียงหลง  เฮียเกา  ใจเย็นก่อนครับ ให้โอกาสผมอธิบายก่อน ไม่มีอะไรต้องอธิบาย ในเมื่องานของแกพลาดไปแล้ว  เฮียเกาแสยะยิ้มอย่างเหี้ยมเกรียม   นักฆ่าร่างสูงรู้สึกเหมือนมีความหนาวยะเยือกแผ่ซ่านไปทั่วร่าง เขามีทางเลือกเพียงยอมตายอยู่ตรงนี้ หรือหนี แต่ถ้าจะหนีโอกาสรอดดูจะมีน้อยอย่างยิ่ง สายตาของเขากวาดมองไปรอบห้องอย่างรวดเร็ว ในขณะที่เฮียเกากดปุ่มลับที่ข้างโต๊ะ สมองอันช่ำชองต่อการเผชิญภัยของตี๋ใหญ่เริ่มประมวลผล แม้เขาจะเป็นเพียงมือปืนไร้ชื่อเสียง แต่สิ่งที่เฮียเกาไม่เคยรู้มาก่อนเลย ก็คือเขาเป็นลูกชายโทนของนายทหารเก่าฝ่ายเขมรแดงปฏิวัติที่ช่ำชองและเชี่ยวชาญในการรบในสมรภูมิเลือดที่ยืดเยื้อมากว่า 20 ปี ประตูห้องเปิดออกในเวลาไม่ถึงเสี้ยววินาที ชายฉกรรจ์ร่างยักษ์สองนายก้าวเข้ามา และเหมือนกับจะรู้หน้าที่ ร่างบึกบึนในชุดรัดกุมพุ่งปราดชาร์จเข้าหาตี๋ใหญ่ เขาเบี่ยงตัวหลบไปข้างตู้เอกสารที่ผนังห้อง เมื่อลุกขึ้นมาอีกทีในมือของเขาก็เพิ่มประสิทธภาพด้วยลูกโม่ทรงโบราณ เปรี้ยง!  เปรี้ยง!   เสียงมฤตยูดังจากปลายปากกระบอกปืนตี๋ใหญ่ ในขณะที่อีกเสียงดังมาจากปลายกระบอกปืนของเฮียเกา เศษเสื้อสีดำกระจายขาดวิ่น พลังของกระสุนจากปืนตี๋ใหญ่ทำได้แค่เพียงหยุดชายร่างยักษ์ให้ชะงักลงเพียงครู่เดียวเท่านั้น รอยโหว่ที่เกิดขึ้นใหม่เปิดให้เห็นถึงแผงเหล็กอ่อนที่เป็นเกราะป้องกันอยู่ภายใน ตี๋ใหญ่ใจหายวาบ เขาพลาดที่ไม่ยิงให้ตรงกลางแสกหน้า แต่ก็เป็นเคราะห์ดีที่เขาเผื่อจังหวะพลาดเอาไว้ก่อนทำให้เขากระชากร่างเพื่อหลบการจู่โจมด้วยอีกทางหนึ่ง มันเป็นจังหวะเดียวกับคมกระสุนของเฮียเกาที่พุ่งเฉี่ยวเข้าข้างใบหูขวาของเขาพอดี เม็ดเลือดกระจายออกมาจากแผลพุ่งไปตามแรงของหัวตะกั่วก่อนจะตกลงบนพื้นห้อง ปุ้ง!     ผนังตู้เอกสารใบเขื่องทะลุเป็นรูตามแรงยิง กระสุนนัดแรกจากปากกระบอกปืนทั้งคู่ดูเหมือนจะพลาดเป้า ตี๋ใหญ่เริ่มตกอยู่ในภาวะคับขัน ชายฉกรรจ์ร่างบึกอีกคนคว้ามีดที่ปักอยู่บนประตูขว้างเข้าใส่ตี๋ใหญ๋ ความเร็วและความรุนแรงแม้จะเป็นรองกว่าเครื่องยิงพิเศษ แต่ความแม่นกลับเหนือกว่ามาก ปลายมีดปักฉึกจมลึกเข้าไปในใหล่ซ้ายของนักฆ่าเมืองเขมร เขากลิ้งตัวเข้าไปหลังตู้เอกสารใช้มันเป็นเครื่องกำบังชั่วคราว สีหน้าของตี๋ใหญ่ในยามนี้บิดเบี้ยวเหยเกในขณะที่มือกำด้ามปืนไว้แน่น เฮียเกา ทำไมต้องเอาชีวิตผมด้วย ไม่ให้โอกาสผมแก้ตัวเลยหรือ แกหมดโอกาสไปแล้วตี๋ใหญ่ ตอนนี้ตำรวจสืบรู้แล้วว่าแกเป็นฆาตกร เขาตามกลิ่นแกตั้งแต่ตอนที่หลบมาจากปันนังสะตา อ้าย ...สารเลวเอ้ย!  ความสบายทำให้แกประมาทจนลืมไปว่าตำรวจกำลังล่าตัวแกเรอะ เฮียปล่อยผมไปเถอะ  ผมจะหนีไปชายแดนเขมรข้ามไปผั่งโน้น แล้วถ้ามีโอกาสผมค่อยตอบแทนบุญคุณเฮียอีก ตี๋ใหญ่เสียงสั่นอ้อนวอน ชายฉกรรจ์ร่างยักษ์ ทั้งคู่ค่อยๆ คืบเข้าหาตี๋ใหญ่ทีละนิดอย่างระมัดระวัง อย่างน้อยทั้งคู่ก็ยังเกรงใจทูตมรณะในมือของตี๋ใหญ่อยู่บ้าง เฮียเกานี่งคิด หากปล่อยเวลาให้นานออกไปคงไม่เป็นการดีต่อเขาแน่นอน เขาย่อตัวลงใช้โต๊ะทำงานเป็นเครื่องกำบังกระสุนปืนที่ตี๋ใหญ่อาจจะพุ่งใส่เขาเมื่อไรก็ได้ แล้วชี้นิ้วไปที่ตู้เอกสาร ชายฉกรรจ์ร่างบึกคนที่ขว้างมีดมองตามก็รู้ทันทีว่าเจ้านายต้องการให้เขาทำอะไร ตู้เอกสารที่เรียงกันอยู่สามใบถูกผลักให้ล้มลงด้วยพลังดุจช้างสาร ตี๋ใหญ่ขบกรามแน่น นึกในใจว่าถ้าไม่เสี่ยงก็คงตายอยู่ที่นี่อย่างแน่นอน  สามปีในเบตงไม่ได้ทำให้เขาสูญเปล่า ร่างของเขาพุ่งปราดออกจากซอกตู้ก่อนที่มันจะล้มลงมาทับเขา เปรี้ยง! เปรี้ยง! เปรี้ยง!   เสียงกระสุนแผดดังก้องเกือบพร้อมๆ กัน  ชายฉกรรจ์ร่างใหญ่ที่พุ่งเข้าหา ผงะหน้าหงายเผยให้เห็นรูกระสุนรอยใหญ่ที่กระแทกเข้ากลางหน้าผากอย่างเด่นชัด เลือดสีคล้ำสาดกระจายเต็มใบหน้า ส่วนอีกคนหนึ่งเบี่ยงตัวหลบเข้าข้างกองตู้เอกสารรอดพ้นคมกระสุนอย่างหวุดหวิด  ในขณะที่ ตี๋ใหญ่ทรุดฮวบอยู่บนพื้น เสื้อลายพรางของเขามีรอยเลือดซึมออกมาไม่หยุดจากข้างลำตัว เขากดแผลจากรอยกระสุนของเฮียเกาด้วยมือซ้ายด้วยแรงที่เหลือจากปลายมีดบนหัวไหล่ มันก็แน่นพอเท่าที่มันจะทำได้ แต่ก็ไม่ได้ช่วยให้เลือดหยุดทะลักออกจากชายโครง เฮียเกาสะบัดปืนในมือเล็งไปที่ตี๋ใหญ่ แต่ตัวเขาก็ยังไม่ได้ก้าวออกมาพ้นจากโต๊ะทำงาน เขาหัวเราะเบาๆ อย่างเหี้ยมเกรียม ก็นับว่าไม่เลวสำหรับมือระดับแก แลกกับมือดีของกูไปได้คนหนึ่ง แต่ตอนนี้แกไปรายงานตัวในนรกได้แล้ว อ้ายสั..ว์ เอ้ย ขาดคำกระสุนก็พุ่งออกจากปากกระบอกปืนอย่างรวดเร็ว   เปรี้ยง!   ตี๋ใหญ่ผงะ กลิ้งตัวหลบไปข้างหน้าต่างกระจก ด้วยความเจนสนามมากกว่าเฮียเกา เขารู้ดีว่าเป้าหมายของปลายกระสุนปืนในวิถียิงที่แคบๆ จะอยู่ที่ใดบนร่างของเขาบ้าง  แน่นอนว่า แม้เฮียเกาจะเป็นนักแม่นปืน แต่ก็เป็นเพียงการยิงเข้าเป้านิ่งเท่านั้น  แถมในขณะนี้ยังเบียดตัวหลบอยู่กับโต๊ะทำงานอีกด้วย กระสุนจึงไม่อาจทำอะไรเพิ่มเติมให้กับพยัคฆ์บาดเจ็บตัวเขื่องอย่างตี๋ใหญ่ได้ ความเจ็บปวดที่เพิ่มทวีขึ้นทำให้ตี๋ใหญ่ต้องดึงพลังแฝงที่อยู่ภายในตัวออกมาใช้อย่างเต็มที่  ยังไม่ทันที่เฮียเกาจะขยับปากกระบอกปืนสู่เป้าที่ย้ายออกไปใหม่ ตี๋ใหญ่ก็ลั่นไกใส่เฮียเกาหนึ่งนัด  จนเขาต้องก้มหัวหลบเข้าไปใต้โต๊ะทำงาน ในขณะที่ชายฉกรรจ์ตัวใหญ่ก็เบียดตัวแน่นรอจังหวะอยู่เช่นเดิม ในเพียงเสี้ยววินาทีนั้นตี๋ใหญ่รีบสะบัดปลายกระบอกปืนไปยังกระจกหน้าต่างบานใหญ่ เสียงปืนลั่นดังเปรี้ยง แทบจะพร้อมกับเสียงกระจกที่แตกกระจาย ตี๋ใหญ่ก็พุ่งตัวปราดออกไปนอกหน้าต่าง ชายฉกรรจ์ร่างยักษ์ที่รอดอยู่รีบกระโดดตาม แต่ไม่ทันกับร่างสูงโปร่งของตี๋ใหญ่ที่ลอยละลิ่วไปสู่พื้นเบื้องล่าง นับเป็นความชาญฉลาดของตี๋ใหญ่หรืออาจจะเรียกได้ว่าเป็นนิสัยของนักฆ่าเมืองเขมร ก่อนที่เขาจะเข้ามาอยู่ในเซฟเฮ้าส์สองชั้นครึ่งของเฮียเกา เขาได้ลอบสำรวจชัยภูมิรอบๆ อาคารไว้หมดแล้ว เขาไม่รู้หรอกว่านิสัยของเขากลับมาเป็นประโยชน์ยิ่งในวันนี้ ความร้อนของดวงอาทิตย์ในยามบ่ายทำให้สถาปนิกผู้ออกแบบได้ปลูกต้นไม้ใหญ่ไว้บังแสงและรังสีที่รุนแรง ต้นไม้ต้นนั้นได้กลายมาเป็นเป้าหมายของการพุ่งตัวของตี๋ใหญ่ มันคงไม่มีอะไรจะเจ็บมากไปกว่ารอยกระสุนปืนและด้ามมีดที่ปักอยู่บนไหล่ของเขาในเวลานี้อีกแล้ว ยกเว้นความตาย แต่เขาก็ยังไม่อยากตาย โดยเฉพาะกับน้ำมือของคนที่เขาจงรักภักดีตลอดมาอย่างเฮียเกา การเลือกว่าจะตายโดยการพุ่งพลาดเป้ากับการยอมตายบนห้องด้วยคมกระสุน เขาเลือกตายด้วยการประเมินผิดพลาดของตัวเองมากกว่า สวรรค์ยังคงเข้าข้าง ร่างของเขาละลิ่วลงมาบนยอดไม้ สายตาที่ปราดเปรียวกับสติที่มั่นคงผสมกับมือที่ชำนาญว่องไว ทำให้เขาคว้าจับกิ่งไม้ขนาดย่อมๆ ไว้ได้ แต่อาการบาดเจ็บทำให้การยึดจับไม่มั่นคงพอ มือขวาที่กระหวัดเกี่ยวจึงทำได้แค่เพียงชะลอความเร็วและแรงของการตกจากที่สูงเท่านั้น ร่างของเขาร่วงพลักลงไปยังพื้นดิน แม้จะเจ็บร้าวไปทั่วสรรพางค์กาย แต่ยังไม่มีกระดูกส่วนไหนแตกหัก ไม่มีเวลาเหลือสำหรับการนอนพักเพื่อให้หายเจ็บ เขารีบยันตัวขึ้น พุ่งไปยังกำแพงบ้าน ในขณะที่เสียงกระสุนดังไล่ตามมาเบื้องหลัง พื้นดินกระจายด้วยแรงปะทะของลูกตะกั่ว กล้ามเนื้อขาของเขายังใช้การได้ดี มือขวาเขาคว้าไปบนขอบกำแพง ในขณะที่ปลายขาก็เตะเข้าที่ผนังแล้วส่งตัวเขาให้ข้ามพ้นออกไปนอกกำแพง เฮียเกายืนหน้าเครียด มองพยัคฆ์เจ็บกระโดดข้ามขอบกำแพงออกไปทางเบื้องนอก ในมือเขากำปืนแน่น สุดท้ายหันมาตวาดใส่ลูกสมุนร่างยักษ์ เอาซากไอ้เอ้ไปจัดการ อย่าให้ใครสงสัย อ้ายสารเลวเอ้ย บัดซบจริง โดย goosehuntsman ศุกร์ พ.ย. 24, 2006 11:45 am

แฟ้มลับ The Adventure of Eto Demerzel ขออนุญาต ดร.โหน่ง เพิ่มเติมเนื้อหาอีกเล็กน้อยนะครับ.... หากไม่เข้าท่าเข้าทางประการใด โปรดให้อภัย และแจ้งสัญญาณเตือนล่วงหน้าได้เลยนะขอรับ.... .................................... ปัง! ปัง! เสียงปืนดังขึ้นติดกันสองนัด  ม่ายตังเหลา กับเอี่ยมโต (ซึ่งผันมาจากอีโต)  สะดุ้งขึ้นสุดตัว   เฮ้ย!   ก่อนที่ม่ายตังเหลาจะพูดอะไรต่อ  พลันเอี่ยมโตกดบ่าของเขาไว้ ในขณะที่มือขวาตวัดไปที่กระเป๋าหลังหยิบรีวอลเวอร์ขนาดเท่าฝ่ามือออกมา เอี่ยมโตมองตาม่ายตังเหลา แล้วพยักหน้าแค่นั้นก็ดูเหมือนจะเป็นรหัสสัญญาณที่มากพอให้ม่ายตังเหลาก้มตัวลงพร้อมกับกระแทกส้นเท้าเข้าด้วยกัน เสียงสปริงดังกริ๊กขึ้นเบาๆ ช่องลับในรองเท้าข้างขวาก็ดีดท่อกลมยาวประมาณ 5 นิ้วฟุต ออกมาสู่ฝ่ามือที่รอรับอยู่อย่างชำนาญ ส่วนอีกมือหนึ่งก็ล้วงไปที่กระเป๋าข้างขากางเกงขวาหยิบวัตถุรูปร่างคล้ายไฟแช็กขนาดใหญ่ และเพียงแค่เสี้ยววินาทีวัตถุในมือของทั้งสองม่ายตังเหลาก็ถูกประกอบเป็นปืนกึ่งอัตโนมัติรูปร่างแปลกประหลาดขึ้นกระบอกหนึ่ง ทั้งคู่พุ่งปราดไปที่ประตูข้างของโรงแรมที่อยู่เบื้องหน้า ม่ายตังเหลาเบียดตัวเองติดอยู่ข้างขอบประตูด้านหนึ่ง ในขณะที่เอี่ยมโต เบียดอยู่อีกข้างหนึ่งก่อนจะเอื้อมมือเปิดประตู ทั้งคู่รออยู่ชั่วขณะก่อนสัญชาตญาณระแวงภัยจะบอกว่าตรงจุดนี้ปลอดภัย จากนั้นบุรุษทั้งสองก็พลันเหมือนพยัคฆ์ร้ายทะยานเข้าหาเหยื่อ   ไม่น่าเชื่อว่าด้วยน้ำหนักและรูปร่างของคนทั้งสองจะสามารถวิ่งขึ้นบันไดที่วกวนของโรงแรมไปจนถึงชั้นที่ 5 ได้อย่างรวดเร็วภายในเวลาไม่ถึง 3 นาที ประตูทางเข้าชั้นที่ 5 เปิดอ้าเหมือนกับรอเขาทั้งสองอยู่ก่อนแล้ว สีหน้าเอี่ยมโตไม่ค่อยดีนัก  ในขณะที่ม่ายตังเหลาเกร็งมือที่กำด้ามปืนของตนไว้แน่นพร้อมที่จะลั่นไกออกไปได้ทุกขณะ ทั้งคู่หยุดเบียดตัวนิ่งอยู่ที่หน้าประตูชั่วขณะก่อนที่ม่ายตังเหลาจะชื้มาที่ตัวเองแล้วบุ้ยปากไปทางด้านใน เอี่ยมโตพยักหน้า พลันม่ายตังเหลาก็ก้มตัวกลิ้งเข้าไปตามทางเดินอย่างรวดเร็ว เงียบกริบ! ปราศจากความเคลื่อนไหวใดๆ ทั้งสิ้น เอี่ยมโตรีบเบี่ยงตัวตามเข้ามา ก่อนจะเดินกึ่งวิ่งไปยังห้องพักเลขที่ 508 อย่างคุ้นเคย ใบหน้าของเขาดูเคร่งเครียดมากขึ้น เมื่อเห็นประตูห้องพักไม่ได้ปิดสนิทนัก เขายกสองมือขึ้นกระชับด้ามปืนไว้ที่เบื้องหน้าในขณะที่เกร็งลำตัวพิงข้างประตูพร้อมกับใช้เท้าสะกิดประตูให้เปิดออกอย่างช้า  ม่ายตังเหลาพลิกตัวแนบชิดอยู่กับผนังทางเดินอีกด้านหนึ่ง มีเพียงเสียงคอมเพรสเซอร์แอร์ดังออกมาเบาๆ  นอกนั้นทั้งคู่ก็ไม่ได้ยินเสียงอื่นใดที่ผิดปกติอีก  ม่ายตังเหลารีบก้มตัวลงก่อนจะกวาดสายตามองเข้าไปในห้องอย่างรวดเร็ว แล้วเอ่ยขึ้นเบาๆ ว่า พี่โต สงสัยพี่จะมาช้าไปแล้วมั้ง สิ่งที่ม่ายตังเหลาเห็นก่อนที่ทั้งคู่จะเข้ามายืนในห้อง เป็นร่างของหญิงสาวคนหนึ่งที่นอนคว่ำหน้าอยู่บริเวณทางเดินหน้าประตูห้องน้ำ เอี่ยมโตผวาเข้าจับร่างของหญิงสาวให้พลิกขึ้นพร้อมกับยื่นมือไปแตะบริเวณลำคอก่อนจะปล่อยร่างนั้นลงไปเหมือนเดิม สีหน้าของเขาเคร่งเครียดมากขึ้นก่อนจะเอ่ยกับม่ายตังเหลาว่า พี่มาช้าไปจริงๆ  น้ำปิง เป็นลูกสาวคนโตของสมาชิกคนที่พี่ว่า เธอนัดพี่มาพบที่นี่ เป็นห้องที่พ่อเธอเช่าเอาไว้ประจำเพื่อคุยกันเรื่องงาน เฮ้ย! ตอนแรกพี่บอกว่าสมาชิกคนนี้ไม่รู้เรื่องอะไรไม่ใช่เรอะ  ม่ายตังเหลาขมวดคิ้ว เอี่ยมโตมองหน้าม่ายตังเหลาก่อนจะลุกขึ้นแล้วกล่าวว่า   เราไปหาที่คุยกันก่อนดีกว่า   ที่นี่ไม่ปลอดภัยแล้ว  ซักพักตำรวจก็คงมา เดี๋ยวเจอกันเข้าจะยุ่ง   ม่ายตังเหลาเริ่มจะรู้สึกผิดสังเกตว่าในขณะที่มีเรื่องร้ายแรงขนาดนี้เกิดขึ้นทำไมบรรยากาศถึงได้ดูสงบเงียบผิดปกติ พนักงานโรงแรมไปไหน คนพักห้องอื่นๆ ไปไหนหมด  แล้วทำไมเอี่ยมโตถึงได้ไม่สนใจว่าใครเป็นคนฆ่าหญิงสาวที่ทอดร่างอยู่เบื้องหน้า ราวกับจะรู้ล่วงหน้าอยู่แล้วว่าเหตุการณ์เหล่านี้จะเกิดขึ้น แต่ด้วยประสบการณ์ที่โชกโชน ทำให้หนุ่มสวนยางเพิ่มความระมัดระวังตัวมากกว่าเดิมแต่ไม่แสดงอากัปกิริยาที่ผิดปกติออกมา  เขาเดินตามเอี่ยมโตออกไปยังทางเดิมที่ขึ้นมา เมื่อทั้งคู่เดินห่างออกมาจากโรงแรมที่เกิดเหตุเพียงชั่วครู่  ก็ได้ยินเสียงหวอของรถตำรวจดังขึ้นมาแต่ไกล  เอี่ยมโตเร่งฝีเท้าเร็วขึ้นไปยังรถของเขาที่จอดอยู่ในซอกตึก ในขณะที่ม่ายตังเหลาก็รีบเดินตามมาไม่ห่าง ขณะนี้ทั้งคู่ต่างเก็บอาวุธไว้เรียบร้อยแล้ว ในไม่ช้า รถยนต์คันเก่าก็พาทั้งคู่ข้ามแม่น้ำเจ้าพระยามายังฝั่งธนบุรี เอี่ยมโตเลี้ยวซ้ายผ่านหน้าวัดอนงค์มุ่งไปยังคลองสาน  ม่ายตังเหลาสงบปากเงียบมาโดยตลอด เรื่องทั้งหมดถึงแม้เขาจะยังจับต้นชนปลายไม่ถูกแต่ก็รู้ดีว่าในขณะนี้เพื่อนรุ่นพี่กำลังเผชิญกับแรงกดดันบางอย่าง ที่กำลังคืบคลานเข้าสู่สมาคมนักลงทุนเน้นคุณค่า สิบนาทีให้หลัง  แคมรีรุ่นแรก ก็พุ่งปราดเข้าไปยังสถานนวดแผนโบราณแห่งหนึ่งริมฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยา พนักงานเฝ้าปากประตูรีบเลื่อนแผงกั้นออกอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นรถคันนี้ เอี่ยมโตหมุนพวงมาลัยพารถเลี้ยวเข้าไปด้านหลังและจอดลงที่ลานจอดส่วนตัวด้านหนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าชวนให้ม่ายตังเหลาลงจากรถ ทั้งคู่ก้าวตามกันเข้าไปภายในอาคารด้านหลังที่ปลูกติดริมแม่น้ำเจ้าพระยา  ป้ายที่ติดหน้าประตูอาคารเขียนไว้ชัดเจนว่า สำหรับแขกวีไอพีเท่านั้น   ยังไม่ทันที่ใครจะเอื้อมมือผลัก ประตูก็เปิดออกพร้อมกับมีพนักงานต้อนรับซึ่งเป็นหญิงสาวสวยในชุดกี่เพ้าแบบจีนสีแดงเพลิงผ่าข้างสูงขึ้นไปถึงแนวสะโพกเดินเข้ามาหาและทักทายอย่างคุ้นเคย พี่โตมาแต่วันเลยนะคะ เอี่ยมโตยิ้มกริ่ม เอื้อมมือไปดีดแก้มสาวน้อยคนถามเบาๆ พร้อมสัพยอก ก็คิดถึงน้อยหน่านี่นา เลยรีบมาหา ว่าแต่ว่าหน่าจะไม่คืนของให้พี่ก่อนเหรอ สาวน้อยไม่ได้เอียงแก้มหลบ แถมยังก้าวเข้ามากอดแขนเอี่ยมโตไว้แน่น พร้อมกับทำหน้าฉงนกับคำถาม เอ๊ะ พี่โตลืมอะไรไว้เหรอคะ  หน่าไม่เห็นรู้เรื่องเลย   เอี่ยมโตหัวเราะในขณะที่ดึงมือของเขาออกมาจากอ้อมแขนและอกอวบของสาวน้อย เปลี่ยนเป็นโอบไหล่พาก้าวเดินเข้าไปสู่ห้องโถงใหญ่ข้างใน ส่วนปากก็ตอบคำถามสาวน้อยที่ฉอเลาะถามเมื่อสักครู่ว่า ก็หัวใจพี่ไง  มันลอยมาหาหน่าก่อนหน้าที่พี่จะมาถึงซักสองชั่วโมงได้แล้วมั๊ง ม่ายตังเหลารู้สึกจักกะจี้กับคำตอบของเพื่อนรุ่นพี่พลางนึกในใจว่า น้ำเน่า ซิกหาย  แต่สาวน้อยคนงามกลับรู้สึกหัวใจพองโตสีหน้าแดงเรื่อขึ้นจางๆ แล้วเอื้อมมือตีเพียะไปบนท่อนแขนของเอี่ยมโต แหมพี่โตก็ หน่าตกใจหมดเลยนึกว่าพี่ลืมอะไรไว้ แต่ถ้าเป็นหัวใจพี่ละก็ หน่าคงคืนให้ไม่ได้แล้วล่ะ อ้าว ทำไมล่ะจ้ะ  เอี่ยมโตอ้อนถาม ราวกับว่าเขาช่างเป็นคนที่ไร้เดียงสาไม่เคยผ่านโลกอย่างโชกโชนมาก่อน ก็ แหม พี่โต ก็  สาวน้อยร้อยชั่งก็ช่างกระไร ทำตัวได้ไร้เดียงสาไม่แพ้กัน   ก็ใจของหน่ามันละลายจนกลายเป็นใจดวงเดียวกะพี่โตไปแล้วนะซีคะ ม่ายตังเหลารู้สึกว่าตัวเองชักจะทนไม่ไหว เขารีบเบือนหน้าออกไปมองอีกทางหนึ่งเพื่อไม่ให้คู่รักหมาดๆ ที่กำลังทำหวานแหววเหมือนแมวกลัดมัน ได้เห็นแววตาที่อยากจะลาตายไปจากโลกและสีหน้าอันผะอืดผอมของเขา เสียงเอี่ยมโตหัวเราะขึ้นเบาๆ อย่างชอบใจ ก่อนจะหันมายิ้มให้ม่ายตังเหลาแล้วพูดว่า ขอโทษทีนะอ้ายน้องเหลา  แบบว่ามันเคยตัว น่ะ....เอิ๊กๆๆ   เอี่ยมโตลงลูกคออย่างไม่น่าเชื่อว่า ก่อนหน้านี้เพียงชั่วโมงเดียวตัวเขาได้เจออะไรมาบ้าง   ม่ายตังเหลา ยิ้มรับ แต่ในใจเขานึกสงสัยขึ้นมาว่า เพียงชั่วระยะเวลาไม่นานนักที่เขาไม่ได้คลุกคลีกับเอี่ยมโตอย่างสนิทสนม อะไรทำให้เพื่อนรุ่นพี่เขาเปลี่ยนไปได้ถึงเพียงนี้  เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่า นักล่าอุดมการณ์ผู้ผ่านงานถอดรหัสจนเป็นมือหนึ่งของ พกค. อย่างเอี่ยมโต จะทำอะไรเหลวไหลได้ปานนี้ โดย goosehuntsman พฤหัสฯ. พ.ย. 23, 2006 6:13 pm

แฟ้มลับ The Adventure of Eto Demerzel ไม่มีคำตอบ ผมถือว่าอนุญาตให้ป่วนได้ตามใจชอบ....เอิ๊กๆๆ งั้นขอต่อเรื่องจากที่คุณพี่ ดร.โหน่ง เติมไว้นะครับ ............... หนังสือพิมพ์ทุกฉบับพาดหัวข่าวเกือบจะเหมือนกันหมด ฆาตกรรมปริศนา!   ผบ.ชน.สั่งคุมเข้มพยานปากเอก ฆ่าโหดกลางกรุง  ตร.มึนแปดด้านจับมือใครดมไม่ได้ ปริศนาเลือด  ฆาตกรโรคจิตลอยนวล เสียงถอนใจดังขึ้นเบาๆ  มาจากชายคนหนึ่งที่ได้มองปราดผ่านๆ บนกองหนังสือพิมพ์ ที่เรียงอยู่เต็มแผงขายหนังสือเบื้องหน้า   เพียงแค่ข้ามคืนเท่านั้น  ทุกคนทั่วทั้งประเทศ ก็พากันรับรู้ข่าวการฆาตกรรมภายในอาคารตลาดหลักทรัพย์ หัวข้อข่าวนี้อาจจะเป็นเรื่องที่สนทนากันหนาหูเพียงสองหรือสามวัน จากนั้นจะมีอีกซักกี่คนจะมาสนใจคอยติดตามข่าวนี้มากกว่าปัญหาปากท้องของตน แม้กระทั่งผู้ที่มีหน้าที่เกี่ยวข้องกับคดีนี้โดยตรงก็เถอะ ชายผู้นั้นหยิบเศษเหรียญออกจากกระเป๋ากางเกง วางไว้บนแผงเป็นจำนวนเท่ากับราคาหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่งที่หยิบขึ้นมา ใจเขานึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อประมาณสามปีก่อน จำได้ว่า......... ที่สาขาของบริษัทหลักทรัพย์แห่งหนึ่งในจังหวัดใหญ่แถบภาคกลาง  ขณะที่คณะผู้บริหารระดับสูงกำลังเดินทางไปตรวจเยี่ยมสาขา พลันปรากฎว่า ลูกค้าคนสำคัญของบริษัทซึ่งเป็นนักธุรกิจระดับอภิมหาเศรษฐีคนหนึ่งของเมืองไทย มีธุรกิจมากมายภายในจังหวัดและใกล้เคียง ได้ถูกฆาตกรรมอย่างโหดเหี้ยมภายในห้อง VIP ของสำนักงานสาขาแห่งนั้น   คนร้ายหายตัวไปอย่างลึกลับ พร้อมกับทิ้งปริศนาตัวอักษรที่ถูกเขียนด้วยเลือดสดๆ สีแดง บนโต๊ะทำงานว่า     นลทนคคตชชักงุนเนุ้ณ่าอ้ด้ใง แม้พอจะคาดเดาได้ว่าข้อความทั้งหมดเขียนว่าอะไร แต่ไม่มีใครล่วงรู้ถึงความหมายที่ซ่อนอยู่ภายใต้ข้อความนั้นได้ คดีนั้นเป็นคดีดังของท้องถิ่น แต่เพียง 1 ปีให้หลังตำรวจก็ปิดคดีดังกล่าวได้สำเร็จ พร้อมกันกับสามารถจับตัวฆาตกรผู้โหดเหี้ยมได้ หลังจากการสอบปากคำ ฆาตกรยอมรับทุกข้อกล่าวหา โดยข่าวในภายหลังระบุว่าฆาตกรทำไปเพียงเพราะแค้นที่ถูกผู้ตายหักหลังเรื่องทรัพย์สิน  ส่วนข้อความดังกล่าวฆาตกรไม่อยากจะเอ่ยถึง รับแต่เพียงว่าตอนนั้นที่เขียนไปก็เพราะต้องการประกาศความแค้นเป็นการส่วนตัว เรื่องสะเทือนขวัญทั้งหมดจึงจบลงด้วยฝีมืออันเยี่ยมยอดของผู้พิทักษ์สันติราษฎร์อีกครั้ง และเต็มไปด้วยความชื่นชมของประชาชน ไม่มีใครคิดไปถึงความเกี่ยวพันระหว่างสถานที่กับอักษรปริศนา จนกระทั่งวันนี้... เขาเปิดหนังสือพิมพ์ออกอ่านเนื้อหาของข่าวปัจจุบัน ที่บริเวณทางเท้านั่นเอง เพียงไม่นานนักหนังสือพิมพ์เล่มนั้นก็ถูกโยนทิ้งลงในถังขยะสีเหลืองที่แขวนอยู่ข้างเสา ส่วนชายผู้นั้น ก็ก้าวขึ้นรถเมล์ที่มาจอดเทียบป้ายอยู่เบื้องหน้า ชั่วครู่ รถเมล์ก็แล่นออกไปจากป้ายอย่างช้าๆ วิ่งไปบนถนนที่เต็มไปด้วยสารพัดประเภทพาหนะ สุดถนนสายที่ทอดยาวและเต็มไปด้วยรถราจำนวนมากมายนั้นก็คืออนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ ชายผู้นั้นสวมเสื้อพรางแบบทหารพรานทับเสื้อยืดสีเทาที่สอดชายเข้าไปในกางเกงยีนซีดขายาวที่มีรอยขาดรุ่งริ่งเป็นหย่อมๆ ปลายขากางเกงยาวคลุมข้อเท้า ปล่อยให้ส่วนปลายของรองเท้าผ้าใบสีน้ำเงินคาดขาวโผล่ออกมาเพียงเล็กน้อย เขาสะพายเป้ใบย่อมสีดำสนิท ก้าวลงจากรถเมล์แล้วเดินขึ้นสะพานลอยที่ทอดยาวไปยังสถานีรถไฟฟ้า ในเวลาไม่นานนัก เขาก็พาตัวเองขึ้นไปรับแอร์เย็นฉ่ำภายในหนอนเหล็กลอยฟ้า ร่วมกับผู้โดยสารอีกหลายๆ คน ซึ่งขณะนี้ยังมีจำนวนไม่มากนัก แต่ก็ไม่มีที่นั่ง สาวน้อยในเสื้อสายเดี่ยวหลายคนทำตาระยิบระยับอย่างมีความหมาย เมื่อเห็นเขายืนนิ่งสองมือเหน็บอยู่ในกระเป๋ากางเกงเหมือนเป็นรูปปั้นชายงามที่ตั้งอยู่กลางทางเดินภายในขบวนรถ ความเข้มแข็ง บึกบึน มีเสน่ห์ ยังคงแผ่กระจายกว้างไปสู่สาวน้อยรอบข้างอย่างไม่หยุดหย่อน จนกระทั่ง ขบวนรถชลอความเร็วตีวงเลี้ยวเพื่อเทียบชานชาลาสถานีสยามสแคว์ แรงเหวี่ยงของรถ ทำให้ผู้โดยสารต้องหาที่ยึดเพื่อเหนี่ยวตัวเองไว้ไม่ให้ล้มลง ยกเว้นมนุษย์รูปปั้นที่เปี่ยมเสน่ห์กลับชักมือออกจากกระเป๋ากางเกงไม่ทัน เขาคว้าราวเหล็กพลาดแล้วเสียหลัก เขากระชากขาไปเบื้องหน้าอย่างรวดเร็วเพื่อจะทรงตัว พลันรถไฟฟ้าก็สะดุดหยุดลงอย่างกระทันหัน ผู้โดยสารที่ยืนอยู่ต่างยึดตัวเองไว้กับสายคล้องข้อมือที่ห้อยลงมาอย่างเหนียวแน่น แต่ชายในชุดเสื้อพรางกลับเซแล้วก็ล้มกลิ้งลงไปบนพื้น แม้จะใช้การม้วนหน้าสามตลบมาลดแรงเหวี่ยงได้ แต่ตัวเขาก็ไปติดอยู่ริมเก้าอี้นั่งข้างหญิงสาวหน้าตาสวยคนหนึ่ง เธอรีบเบี่ยงขาขาวสวยเรียวยาวที่เผยพ้นกระโปรงสั้นจุดจู๋ หลบรัศมีการกระแทกของบุรุษผู้กำลังเสียฟอร์ม ทุกคนบนรถทีเห็นเหตุการณ์พากันเบือนหน้าออกไม่มองไปยังเขาตรงๆ พร้อมกับกลั้นเสียงหัวเราะด้วยเกรงว่าเขาจะอาย ในขณะที่เสียงประกาศจากลำโพงก็ดังขึ้นว่า "ท่านผู้โดยสารโปรดทราบ เนื่องจากระบบไฟฟ้าขัดข้องเล็กน้อย และขณะนี้ใช้การได้แล้ว บริษัท รถไฟฟ้าฯ  ต้องขออภัยในความผิดพลาดมา ณ โอกาสนี้ด้วย" เสียงถอนใจโล่งอกดังขึ้นจากผู้โดยสารหลายๆ คน ดูเหมือนว่าจะลืมเหตุการณ์เสียฟอร์มของใครคนหนึ่งเมื่อสักครู่ไปซะหมดสิ้น เมื่อนึกขึ้นได้ปรากฎว่า ไม่มีใครได้ทันเห็นชายคนนั้นอีกแล้ว.. โดย goosehuntsman พุธ พ.ย. 15, 2006 5:55 pm

แฟ้มลับ The Adventure of Eto Demerzel ต่อบทที่สองนะครับ ผมว่ามันไม่ยาวพอที่จะเป็นบทที่สาม ขออนุญาตคุณกู๊สด้วยครับ อิอิ  .....  ได้อยู่แล้วครับ ส่วนชื่อตอน  ผมว่า รวมกับตอนแรกเลยก็ยังได้นะ  เพราะเนื้อเรื่องมันเหมือนยังต่อๆ กันอยู่ ไม่จบบทซะทีเดียว .......... ผมเข้ามาอ่านของ คุณพี่ ดร.โหน่ง แล้วยังคิดอะไรมะออกเลยครับ.....เอิ๊กๆๆ .......... ทำไป ทำมา  เหมือนกับจะเปิดเผยว่า โหน่งชัย มีส่วนเกี่ยวข้องอย่างมากกับเรื่องที่เกิดขึ้น....อิอิ ........ ไว้ไปคิดก่อนนะครับ........  แล้วค่อยมาโพสต์ต่อ.....  ผมก็รู้สึกสนุกเหมือนกัน (หรือป่าว)   ....  แต่จะเสียมารยาทเกินไปไหมครับ ถ้ามาป่วนบ่อยๆ ในกระทู้นี้....  อิอิ .... โดย goosehuntsman อังคาร พ.ย. 14, 2006 9:38 pm

แฟ้มลับ The Adventure of Eto Demerzel สวัสดี คุณพี่ ดร.โหน่ง ครับ ตั้งต้นเรื่องน่าสนใจจัง  ผมเลยคันไม้คันมือ  ต้องขออนุญาตเข้ามาแจมด้วยคนนะครับ เข้ามาเช้าๆ อย่างนี้ มาเช็คเรทติ้ง หรือป่าวครับ .... อิอิ ผมก็เข้ามาเช็คเรทติ้งเหมือนกัน  แต่เดี๋ยวต้องรีบไปแล้วครับ พอดีวันนี้มีธุระทั้งวัน .......  ไปล่ะครับ :D โดย goosehuntsman อังคาร พ.ย. 14, 2006 6:37 am

แฟ้มลับ The Adventure of Eto Demerzel ครับ...  คุณพี่อีโต้ (พี่เป็นตัวละครที่อยู่ในนิยายด้วยหรือป่าวครับ) เอิ๊กๆๆ ปกติที่นี่ผมจะถนัดอ่านอย่างเดียว ... แต่พอเห็นคุณพี่ ดร.โหน่ง  (เอะ ใช้โหน่งชัยอะป่าว) ตั้งหัวเรื่องไว้  เลยอดคันไม้คันมือไม่ได้  หากผิดพลาดประการใด ขออภัยด้วยนะครับ  แบบว่า พอมาต่างถิ่นแล้วรู้สึกเกร็งครับ อิอิ :D โดย goosehuntsman อังคาร พ.ย. 14, 2006 6:33 am

แฟ้มลับ The Adventure of Eto Demerzel เพื่อนๆมาช่วยกันเติมบทที่สองให้หน่อยนะครับ  ผมว่าช่วยกันเขียนจะสนุกมากเลยครับ งั้นผมขอเล่นสนุกด้วยคนนะ จากฉากจบที่พบศพหน้าลิฟท์....... โหน่งชัยผงะพิงผนังลิฟท์ ใบหน้าถอดสี ในขณะที่ อีโต้ ยกสองมือขึ้นปิดปาก ดวงตาเขาเบิกโพลง ชายคนที่สิ้นลมหายใจอยู่หน้าลิฟท์ ไม่ใช่ใครอื่นเป็นลูกค้ารายใหญ่ของ บริษัทไทวีไอ-ซิเคียวริตี้ และที่สำคัญเป็นลูกค้าที่เขาให้คำแนะนำในเรื่องการบริหารเงินอยู่เช่นกัน ในขณะนั้นเอง พลันมีเสียงหวีดร้องของผู้หญิงดังขึ้น แม้จะไม่ดังมากนักเนื่องจากความซับซ้อนของผนังกั้น แต่เสียงนั้นก็โหยหวนพอที่จะกระชากคนทั้งคู่ออกมาจากภวังค์ "เฮ้ย นี่มันเกิดอะไรขึ้น .....  "   โหน่งชัยเอ่ยขึ้นพร้อมๆ กับพยายามบังคับกล้ามเนื้อบนริมฝีปาก ที่ยังคงเต้นระริกรัวอยู่เหมือนเครื่องยนต์เก่าๆ ที่สั่นไปมาไม่หยุดยั้งแม้ตัวรถจะจอดสงบนิ่งอยู่หน้าไฟแดง   อีโต้ไม่ตอบคำถามนั้น แต่กลับกระโดดก้าวข้ามร่างที่นอนจมกองเลือดหน้าลิฟท์นั้น พร้อมกับวิ่งไปยังต้นเสียงที่คาดว่าจะมาจากภายในสำนักงานของเขา โหน่งชัยรีบกระโดดตาม ในขณะที่มือก็กระตุกเอาลูกโป่งสีส้มลอยติดมาด้วย ประตูลิฟท์ปิดเข้าหากันอย่างช้าๆ  ในขณะที่คนทั้งสองวิ่งสลับเดินอย่างเร่งรีบหายลับไปกับมุมทางเดินที่ทอดยาวไปยังสำนักงาน .......... ตัวอักษร Zimego หมุนไปมาตามจังหวะการลอยตัวของลูกโป่งสีส้มที่ถูกลมจากช่องแอร์พัดเป่า ทั้งคู่ยืนหน้าซีดอยู่ตรงประตูห้องสำนักงานชั้นใน บนพื้นเต็มไปด้วยเอกสารที่ถูกรื้อค้นจนกระจัดจายไปทั่ว ใกล้กับโซฟารับแขกตรงมุมห้องนั้นเอง  ร่างของหญิงสาวในชุดสีน้ำตาลนั่งนิ่งอยู่ มือทั้งสองจับแน่นอยู่บนม๊อบถูพื้นที่ถูกกระแทกอย่างแรงเข้าตรงกลางหน้าอกทะลุออกไปด้านหลัง  ตาของเธอเบิกโพลง ถังน้ำล้มกลิ้งอยู่ห่างจากตัวเธอไปประมาณ 2 ฟุต  น้ำหกนองเต็มพื้นละลายเอาเลือดที่ไหลทะลักออกจากตัวเธอเปื้อนกระจายไปทั่วพื้นที่ปูด้วยพรม ร่างสูงโปร่งของนักกอล์ฟผู้โด่งดังของเอเซีย ค่อยๆ ทรุดนั่งลงกับพื้น เขาสาบานได้ว่าตั้งแต่เกิดมา ในชีวิตไม่เคยเจอภาพสยดสยองอย่างนี้มาก่อน โดยเฉพาะภาพที่เกิดขึ้นเฉพาะหน้าติดต่อกันเพียงไม่กีนาทีอย่างนี้ ลูกโป่งสีส้มหลุดลอยออกจากมือขึ้นไปติดบนเพดานในขณะที่แรงลมจากช่องแอร์ก็เป่าพัดพาตัวลูกโป่งลอยถัดไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง... "โป้ง!" เสียงลูกโป่งแตกเมื่อโดนส่วนคมของมุมแผงไฟบนเพดาน โหน่งชัยกับอีโต้สะดุ้งเฮือกขึ้นพร้อมๆ กัน .... ............ อืมม์  ไว้ให้คนอื่นต่อมั่งดีกว่า  ชักสยองเกินไปแระ  เอิ๊กๆๆ โดย goosehuntsman จันทร์ พ.ย. 13, 2006 8:51 pm

แจก work sheet excel สำหรับ คำนวณเครดิตภาษีปันผล ขอด้วยคนนะครับ [email protected] ขอบคุณครับ โดย goosehuntsman ศุกร์ ส.ค. 25, 2006 5:17 pm

มาฟันธงเล่นกันเถอะ :ep: โดย goosehuntsman ศุกร์ ก.พ. 10, 2006 9:18 am