Re: **เปิดจอง** CV@JUBILE บมจ. ยูบิลลี่ เอ็นเตอร์ไพรส์ จอง 1 ที่ครับ ขอบคุณมากครับ โดย Invisible hand จันทร์ มี.ค. 04, 2019 6:47 pm

Re: บริษัทที่ดีที่สุดของประเทศไทยที่ยังไม่ได้เข้าตลาด CRC หรือ Central retail ครับ. ถ้าเข้าตลาด mkt cap อย่างต่ำน่าจะ 2 แสนล้านครับ โดย Invisible hand อาทิตย์ ก.พ. 24, 2013 10:06 pm

ไม่มีหัวข้อ โดย Invisible hand พุธ มิ.ย. 10, 2009 11:26 am

ไม่มีหัวข้อ โดย Invisible hand พฤหัสฯ. เม.ย. 10, 2008 12:47 pm

ไม่มีหัวข้อ โดย Invisible hand พฤหัสฯ. เม.ย. 10, 2008 11:43 am

ไม่มีหัวข้อ โดย Invisible hand พฤหัสฯ. มี.ค. 20, 2008 12:21 am

ไม่มีหัวข้อ โดย Invisible hand อังคาร มี.ค. 18, 2008 4:54 am

สุดท้ายก็รู้ว่า PE บ้านเราเป็นเท่าไหร่ มันมีข้อความบางส่วนข้างบนซ้ำกันอยู่เลยขอ post ใหม่ครับ ลองนึกๆ เท่าที่จำได้นะครับ   ใช้ตัวเลขดัชนีประมาณ 800-1300 จุดช่วงก่อน crisis นะครับเพราะช่วง 1500-1700  จำได้ว่าหุ้นวิ่งแบบไม่มีใครสนใจ p/e กันอยู่แล้ว หุ้นสื่อสาร   เป็นหุ้นที่ทุกคนยอมรับว่า p/e ต้องสูงมากเพราะ growth สูง   ถ้าเป็น shin  advanc  ก็ p/e 30-40 เท่า   แต่คนที่ลงทุนใน shin advanc   ตอนนั้นถึงปัจจุบันก็ยังพอกำไรเพราะธุรกิจมือถือเติบโตได้จริง ส่วนสื่อสารตัวอื่นๆ   TT&T  ตอนเข้าตลาดก็ประมาณ 150 บาท ( ปัจจุบันยังพาร์เดิมอยู่คือ 10 บาท )   ส่วน TA  ก็ 100 กว่าบาทเหมือนกัน    เมื่อไม่นานนี้ช่วง dot com boom คือปี 2543   TA หรือ TRUE  ปัจจุบันก็เคยขึ้นจาก 10 กว่าบาทเป็น 70 กว่าบาท    ปัจจุบันเหลือ 5 บาทกว่า   ลงเหมือนแตกพาร์   ส่วน Samart  ราคา IPO  80 บาท    ราคานอกตลาด 200 กว่า   เทรดวันแรกประมาณ 450  ( พาร์ 10 )    ตอนนี้แตกพาร์เหลือ 1   ราคาหุ้นตอนนี้ก็ 8 บาท    คนถือตอนนั้นก็ไม่เสียหายเท่าไหร่   ราคาหุ้นกลับมาที่ IPO พอดี ส่วน JAS  หรือ Jasmin Inter   ราคา trade วันแรก 450 บาท    ตอนเข้าตลาดมีโฆษณา TV    เป็นฉากการประชุม   มีผู้บริหาร ( ซึ่งเข้าใจว่าเป็นนักแสดง )   ประชุมแบบถกกันหน้าตาเคร่งเครียดแล้วประธานก็ทุบโต๊ะแล้วพูดว่า  " Project นี้พลาดไม่ได้   เพราะผมหมายถึงชื่อเสียงของประเทศ "     แล้วจบท้ายว่า   Jasmin  สยายปีกเทคโนโลยีสื่อสารไทย       ฟังแล้วรู้สึกว่าอีกไปกี่ปีจากนี้ประเทศไทยต้องยิ่งใหญ่ในระดับโลกแน่ๆ เลยครับ     สมัยเมื่อ 10 กว่าปีก่อนเค้าว่ากันว่าในปี 2020   แม้บอลไทยจะชนะฝรั่งเศสไม่ได้ก็ตาม    แต่   GDP ของเราจะโตแซงฝรั่งเศส                   ตอนนี้ราคาหุ้น  Jas   ก็อยู่ 1 บาทกว่า     ผมเลยไม่แน่ใจว่า project ที่หมายถึงตอนนั้นประมูลได้หรือเปล่านะครับ    หรือเพราะประมูลได้ตอนนี้จึงเป็นเช่น ณ  ปัจจุบันนี้ ส่วนหุ้นอสังหาฯ  ตอนนั้นจำได้ว่า  ในสายตานักลงทุนบ้านเรานั้น   b-land  หรือ tyong หรือที่เรียกกันว่า ตี๋ย้ง  นั้นดูจะดังกว่า LH เสียอีกครับ   p/e กลุ่มก็ประมาณ 20-50 เท่าเหมือนกัน    story ของ tyong  ก็คือรถไฟฟ้า BTS ครับ         ถ้าช่วง 2-3 ปีนี้หุ้น EVER ดัง    เมื่อก่อนหุ้น RR ก็ดังประมาณนี้เหมือนกันครับ    โดย RR เค้าจะขึ้นลงตามหุ้นอีกตัวหนึ่งคือ FCI  เพราะผู้ถือหุ้นกลุ่มเดียวกัน     จึงเรียกหุ้นคู่นี้กันว่า    คู่แฝดอภินิหาร   แต่ปัจจุบัน   คู่แฝดที่ว่านี้ไม่อยู่แล้ว  เข้าใจว่าตัวหนึ่งหายไปก่อน   อีกตัวเลยตรอมใจตามไปครับ หุ้นหลายๆ ตัวตอน IPO  นั้นเฟื่องขนาดมีงบโฆษณาเข้าตลาด   แม้กระทั่งหุ้นอสังหาฯ อย่าง CNTRY  หรือ บริษัทคันทรีประเทศไทยก็โฆษณาเป็นเพลงเพราะเชียวคือ  ใช้เพลง  Sailing   เป็นภาพเรือใบล่องโต้คลื่นในทะเล    ผมจำได้ว่าหุ้นหลุดจองตั้งแต่วันแรก      เลยเพิ่งตีความภายหลังว่าในเพลงที่ร้องว่า  I m sailing  นั้นมันคือ  Im selling.   เสียมากกว่า      หุ้น CNTRY นั้นหายไปปรับโครงสร้างหนี้อยู่นานก่อนกลับมาในชื่อใหม่ว่า EVER    หมายถึง   เคย  อยู่ในตลาดหุ้นมาก่อนนั่นเอง อสังหาฯ ตอนนั้นนโยบายบัญชีคือ  รับรู้รายได้เมื่อจอง   คือลูกค้าเอาเงินมาจอง 5 หมื่นบาท  ยังไม่ทันสร้างอะไรก็เริ่มรับรู้รายได้กันแล้ว     ตอนนั้นหลายๆ บริษัทเปิดจองโครงการใหม่ๆ  พอเศรษฐกิจไม่ดีลูกค้าทิ้งเงินจองเงินดาวน์    แต่รับรู้รายได้ไปแล้วเสียเยอะเลย   เราจึงเห็นหุ้นอสังหาฯ บางตัวตอนปี 39-40  มีรายได้เป็นเครื่องหมายลบ     ดังนั้นที่มาตรฐานทางบัญชีใหม่บอกว่าวิธีรับรู้ตาม % ของงานนั้นไม่ conservative   ให้เปลี่ยนเป็นรับรู้เมื่อโอนทั้งหมด   ถ้าย้อนไปดูสมัยก่อนแล้วจะตกใจยิ่งกว่าครับ สมัยนั้นอสังหาฯ บูมขนาดที่เจ้าของโครงการเอาเงินไปมัดจำที่ดินจะสร้างตึกแถว    สถาปนิกเพิ่งเขียนแบบร่างเสร็จ   ก็ขายหมดแล้วครับ     พอขายหมดก็อาจจะโดนญาติพี่น้องเพื่อนฝูงต่อว่าว่ามีของดีแบบนี้ทำไมไม่บอก LPN หรือ PS  ที่ว่าขายดีเทน้ำเทท่า    เปิดวันแรกจอง 100%  ผมว่าจำนวน unit ตอนนั้นต้องสู้โครงการแฟล็ตปลาทองกระรัตไม่ได้ครับ   ตอนนั้นเป็นโฆษณาเพลง  โดยใช้นักแสดงตลกชื่อดังๆ   มาร้องเพลงโฆษณา     ดาวน์ก็น้อยผ่อนนิดโอนสิทธิ์โฉนดเอาไปเลยง่ายดาย    ย้า ยา ยา หย่า ยา      จะไปจะไปใกล้หมด  สะดวกมีรถเมล์ผ่าน    มีสระว่ายน้ำและมีสวนหย่อมปลาทองมีพร้อมทุกสิ่ง      เพลงนี้เด็กอนุบาลยังจำไปร้องกันได้เลยครับ       ตอนนี้ผมไม่แน่ใจว่าแฟล็ตปลาทองที่ว่านั้นอยู่ส่วนไหนของประเทศไทยเลยครับ    แต่ได้ยินว่าสร้างเสร็จจนได้ครับ   ถ้าจะไม่พูดถึงเลยคงไม่ได้คือ  หุ้นไฟแนนซ์   เป็นสุดยอดหุ้น blue chip สมัยนั้นไม่ว่าจะเป็น    FIN1   DS   CMIC   NFS    p/e ก็ 30-50 เท่าตลอด      และคงไม่มีใครที่เล่นหุ้นช่วงนั้นจะไม่เคยมีหุ้น finance เหล่านี้อยู่ในพอร์ต   อย่างน้อยต้องมีไม่ช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง        ดังนั้นใครที่ท่องหลักการว่า   ไม่ขาย  ไม่ขาดทุน  ขอให้ดูประวัติศาสตร์ดีๆ  ด้วยครับ สมัยนั้นหุ้น Fin1  นั้นกลุ่มเค้ามีหลายตัว   ถ้าเป็นหลักทรัพย์ก็มี Fin1    S-one   FAS    ซึ่งถือหุ้นโดย  ONE ซึ่งอยู่กลุ่มสิ่งทอ  ทำเหมือนเป็น holding company     หุ้นกลุ่มนี้ติด top active อยู่เป็นประจำต่อเนื่อง     ถ้าไม่ล้มไปก่อนไม่ทราบจะเหมือน Berkshire รึเปล่านะครับ      ช่วงซักปี 37-38 ก็เล่นข่าวกันว่า Fin1 จะ   takeover  ธ. ไทยทนุ   แล้วยกระดับเป็นธนาคาร    แต่ตอนปี  39  เริ่มมีปัญหา   ก็มีข่าวว่า  ธ. ไทยทนุ   จะไปช่วยเหลือ Fin1    กลับตาลปัตรภายในเวลาอันรวดเร็ว หุ้นธนาคาร    ช่วงนั้นเหมือนโดนรัศมีหุ้น finance กลบไปเยอะครับ    หุ้นธนาคารที่เหมือนจะ hot สุดคงจะหนีไม่พ้น  BBC หรือ  ธนาคารกรุงเทพพาณิชยการครับ    ถ้าตอนนี้หุ้นแขกเป็นที่นิยม   ตอนนั้นเค้าก็เล่นหุ้นแขกกันเหมือนกันครับ   แต่แขกที่ว่านั้นคือ  ราเกซ  สักเสนา  ครับ      แต่ใครถือหุ้นแขกก็อย่าตกใจครับมันคงจะต่างกันครับ         หุ้นธนาคารเล็กๆ หลายแห่งเช่น BMB   LTB   นครธน   สหธนาคาร  ไทยทนุ   IFCT      ปัจจุบันถูกลดทุนเหลือ 1 สต.   ไปรวมกับอะไรต่ออะไรไปเสียหมดแล้วครับ    จริงๆ  แล้วสัญลักษณ์ของ ธ. กรุงเทพพาณิชยการนั้นคือ  สตางค์แดง   เค้าเลยเรียกว่าแบงค์สตางค์แดง     เหมือนคนคิดสัญญลักษณ์นั้นมี six sense ว่าท้ายสุดแล้วมันจะเหลือ 1 สตางค์จริงๆ ครับ เรื่องเพิ่มทุนของหุ้นในตลาดทำกันเป็นว่าเล่น     ตอนนั้นไม่ต้องเพิ่มทุนบวกวอร์แรนท์ให้เมื่อย    แค่ประกาศเพิ่มทุนหุ้นก็วิ่งทั้งก่อนและหลังประกาศแล้ว    XR เสร็จหุ้นก็วิ่งต่อ    ยิ่งอัตราเพิ่มทุน สวย  เท่าไหร่หุ้นยิ่งวิ่งแรง       คำว่า สวย    สมัยนั้นกับสมัยนี้ไม่เหมือนกันแน่นอนครับ    สวยสมัยนั้นต้องประมาณ  1: 2  หรือ 1: 3     ผมไม่ได้เขียนสลับนะครับ   1 หุ้นเดิมต่อ 3 หุ้นใหม่        ถ้าขืนเพิ่มแบบเขียมๆ  แบบปัจจุบันประเภท 2: 1  หรือ 3: 1  หุ้นไม่วิ่งหรอกครับ    ยุคสมัยเปลี่ยนไป   คำว่าสวยก็เปลี่ยนไปครับ    ผมดูภาพวาด  Impressionist  ของยุโรปสมัยศตวรรษที่ 18    ผู้หญิงสวยๆ ของเค้าต้องอ้วนๆ หน่อยมีพุง    สมัยนี้ต้องผอมบางถ้าไปอยู่ยุคอดีตเค้าคงคิดว่าเป็นโรค     ดังนั้นเวลาเปลี่ยน   อะไรๆ ก็เปลี่ยน      ผู้หญิงคนไหนที่ตัวใหญ่หน่อยก็มองโลกในแง่ดีครับว่าเราเกิดช้าไปแค่ 200 ปีเอง ดังนั้นสมัยนี้   หุ้น p/e เกิน 10 บางตัวว่าค่อนข้างแพง    p/e  เกิน 20 คือ  แพงมาก   เกิน  30  แพงอย่างไร้เหตุผล     ถ้าเป็นเมื่อปี 253x    ผมเห็นหุ้น p/e  เกิน 30  อยู่น่าจะเกินครึ่งหนึ่งของตลาดครับ ผมเริ่มแก่แล้วล่ะครับ โดย Invisible hand พฤหัสฯ. มี.ค. 06, 2008 2:56 am

สุดท้ายก็รู้ว่า PE บ้านเราเป็นเท่าไหร่ ลองนึกๆ เท่าที่จำได้นะครับ   ใช้ตัวเลขดัชนีประมาณ 800-1300 จุดช่วงก่อน crisis นะครับเพราะช่วง 1500-1700  จำได้ว่าหุ้นวิ่งแบบไม่มีใครสนใจ p/e กันอยู่แล้ว หุ้นสื่อสาร   เป็นหุ้นที่ทุกคนยอมรับว่า p/e ต้องสูงมากเพราะ growth สูง   ถ้าเป็น shin  advanc  ก็ p/e 30-40 เท่า   แต่คนที่ลงทุนใน shin advanc   ตอนนั้นถึงปัจจุบันก็ยังพอกำไรเพราะธุรกิจมือถือเติบโตได้จริง ส่วนสื่อสารตัวอื่นๆ   TT&T  ตอนเข้าตลาดก็ประมาณ 150 บาท ( ปัจจุบันยังพาร์เดิมอยู่คือ 10 บาท )   ส่วน TA  ก็ 100 กว่าบาทเหมือนกัน    เมื่อไม่นานนี้ช่วง dot com boom คือปี 2543   TA หรือ TRUE  ปัจจุบันก็เคยขึ้นจาก 10 กว่าบาทเป็น 70 กว่าบาท    ปัจจุบันเหลือ 5 บาทกว่า   ลงเหมือนแตกพาร์   ส่วน Samart  ราคา IPO  80 บาท    ราคานอกตลาด 200 กว่า   เทรดวันแรกประมาณ 450  ( พาร์ 10 )    ตอนนี้แตกพาร์เหลือ 1   ราคาหุ้นตอนนี้ก็ 8 บาท    คนถือตอนนั้นก็ไม่เสียหายเท่าไหร่   ราคาหุ้นกลับมาที่ IPO พอดี ส่วน JAS  หรือ Jasmin Inter   ราคา trade วันแรก 450 บาท    ตอนเข้าตลาดมีโฆษณา TV    เป็นฉากการประชุม   มีผู้บริหาร ( ซึ่งเข้าใจว่าเป็นนักแสดง )   ประชุมแบบถกกันหน้าตาเคร่งเครียดแล้วประธานก็ทุบโต๊ะแล้วพูดว่า  " Project นี้พลาดไม่ได้   เพราะผมหมายถึงชื่อเสียงของประเทศ "     แล้วจบท้ายว่า   Jasmin  สยายปีกเทคโนโลยีสื่อสารไทย       ฟังแล้วรู้สึกว่าอีกไปกี่ปีจากนี้ประเทศไทยต้องยิ่งใหญ่ในระดับโลกแน่ๆ เลยครับ     สมัยเมื่อ 10 กว่าปีก่อนเค้าว่ากันว่าในปี 2020   แม้บอลไทยจะชนะฝรั่งเศสไม่ได้ก็ตาม    แต่   GDP ของเราจะโตแซงฝรั่งเศส                   ตอนนี้ราคาหุ้น  Jas   ก็อยู่ 1 บาทกว่า     ผมเลยไม่แน่ใจว่า project ที่หมายถึงตอนนั้นประมูลได้หรือเปล่านะครับ    หรือเพราะประมูลได้ตอนนี้จึงเป็นเช่น ณ  ปัจจุบันนี้ ส่วนหุ้นอสังหาฯ  ตอนนั้นจำได้ว่า  ในสายตานักลงทุนบ้านเรานั้น   b-land  หรือ tyong หรือที่เรียกกันว่า ตี๋ย้ง  นั้นดูจะดังกว่า LH เสียอีกครับ   p/e กลุ่มก็ประมาณ 20-50 เท่าเหมือนกัน    story ของ tyong  ก็คือรถไฟฟ้า BTS ครับ         ถ้าช่วง 2-3 ปีนี้หุ้น EVER ดัง    เมื่อก่อนหุ้น RR ก็ดังประมาณนี้เหมือนกันครับ    โดย RR เค้าจะขึ้นลงตามหุ้นอีกตัวหนึ่งคือ FCI  เพราะผู้ถือหุ้นกลุ่มเดียวกัน     จึงเรียกหุ้นคู่นี้กันว่า    คู่แฝดอภินิหาร   แต่ปัจจุบัน   คู่แฝดที่ว่านี้ไม่อยู่แล้ว  เข้าใจว่าตัวหนึ่งหายไปก่อน   อีกตัวเลยตรอมใจตามไปครับ หุ้นหลายๆ ตัวตอน IPO  นั้นเฟื่องขนาดมีงบโฆษณาเข้าตลาด   แม้กระทั่งหุ้นอสังหาฯ อย่าง CNTRY  หรือ บริษัทคันทรีประเทศไทยก็โฆษณาเป็นเพลงเพราะเชียวคือ  ใช้เพลง  Sailing   เป็นภาพเรือใบล่องโต้คลื่นในทะเล    ผมจำได้ว่าหุ้นหลุดจองตั้งแต่วันแรก      เลยเพิ่งตีความภายหลังว่าในเพลงที่ร้องว่า  I m sailing  นั้นมันคือ  Im selling.   เสียมากกว่า      หุ้น CNTRY นั้นหายไปปรับโครงสร้างหนี้อยู่นานก่อนกลับมาในชื่อใหม่ว่า EVER    หมายถึง   เคย  อยู่ในตลาดหุ้นมาก่อนนั่นเอง อสังหาฯ ตอนนั้นนโยบายบัญชีคือ  รับรู้รายได้เมื่อจอง   คือลูกค้าเอาเงินมาจอง 5 หมื่นบาท  ยังไม่ทันสร้างอะไรก็เริ่มรับรู้รายได้กันแล้ว     ตอนนั้นหลายๆ บริษัทเปิดจองโครงการใหม่ๆ  พอเศรษฐกิจไม่ดีลูกค้าทิ้งเงินจองเงินดาวน์    แต่รับรู้รายได้ไปแล้วเสียเยอะเลย   เราจึงเห็นหุ้นอสังหาฯ บางตัวตอนปี 39-40  มีรายได้เป็นเครื่องหมายลบ     ดังนั้นที่มาตรฐานทางบัญชีใหม่บอกว่าวิธีรับรู้ตาม % ของงานนั้นไม่ conservative   ให้เปลี่ยนเป็นรับรู้เมื่อโอนทั้งหมด   ถ้าย้อนไปดูสมัยก่อนแล้วจะตกใจยิ่งกว่าครับ สมัยนั้นอสังหาฯ บูมขนาดที่เจ้าของโครงการเอาเงินไปมัดจำที่ดินจะสร้างตึกแถว    สถาปนิกเพิ่งเขียนแบบร่างเสร็จ   ก็ขายหมดแล้วครับ     พอขายหมดก็อาจจะโดนญาติพี่น้องเพื่อนฝูงต่อว่าว่ามีของดีแบบนี้ทำไมไม่บอก LPN หรือ PS  ที่ว่าขายดีเทน้ำเทท่า    เปิดวันแรกจอง 100%  ผมว่าจำนวน unit ตอนนั้นต้องสู้โครงการแฟล็ตปลาทองกระรัตไม่ได้ครับ   ตอนนั้นเป็นโฆษณาเพลง  โดยใช้นักแสดงตลกชื่อดังๆ   มาร้องเพลงโฆษณา     ดาวน์ก็น้อยผ่อนนิดโอนสิทธิ์โฉนดเอาไปเลยง่ายดาย    ย้า ยา ยา หย่า ยา      จะไปจะไปใกล้หมด  สะดวกมีรถเมล์ผ่าน    มีสระว่ายน้ำและมีสวนหย่อมปลาทองมีพร้อมทุกสิ่ง      เพลงนี้เด็กอนุบาลยังจำไปร้องกันได้เลยครับ       ตอนนี้ผมไม่แน่ใจว่าแฟล็ตปลาทองที่ว่านั้นอยู่ส่วนไหนของประเทศไทยเลยครับ    แต่ได้ยินว่าสร้างเสร็จจนได้ครับ   ถ้าจะไม่พูดถึงเลยคงไม่ได้คือ  หุ้นไฟแนนซ์   เป็นสุดยอดหุ้น blue chip สมัยนั้นไม่ว่าจะเป็น    FIN1   DS   CMIC   NFS    p/e ก็ 30-50 เท่าตลอด      และคงไม่มีใครที่เล่นหุ้นช่วงนั้นจะไม่เคยมีหุ้น finance เหล่านี้อยู่ในพอร์ต   อย่างน้อยต้องมีไม่ช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง        ดังนั้นใครที่ท่องหลักการว่า   ไม่ขาย  ไม่ขาดทุน  ขอให้ดูประวัติศาสตร์ดีๆ  ด้วยครับ สมัยนั้นหุ้น Fin1  นั้นกลุ่มเค้ามีหลายตัว   ถ้าเป็นหลักทรัพย์ก็มี Fin1    S-one   FAS    ซึ่งถือหุ้นโดย  ONE ซึ่งอยู่กลุ่มสิ่งทอ  ทำเหมือนเป็น holding company     หุ้นกลุ่มนี้ติด top active อยู่เป็นประจำต่อเนื่อง     ถ้าไม่ล้มไปก่อนไม่ทราบจะเหมือน Berkshire รึเปล่านะครับ      ช่วงซักปี 37-38 ก็เล่นข่าวกันว่า Fin1 จะ   takeover  ธ. ไทยทนุ   แล้วยกระดับเป็นธนาคาร    แต่ตอนปี  39  เริ่มมีปัญหา   ก็มีข่าวว่า  ธ. ไทยทนุ   จะไปช่วยเหลือ Fin1    กลับตาลปัตรภายในเวลาอันรวดเร็ว หุ้นธนาคาร    ช่วงนั้นเหมือนโดนรัศมีหุ้น finance กลบไปเยอะครับ    หุ้นธนาคารที่เหมือนจะ hot สุดคงจะหนีไม่พ้น  BBC หรือ  ธนาคารกรุงเทพพาณิชยการครับ    ถ้าตอนนี้หุ้นแขกเป็นที่นิยม   ตอนนั้นเค้าก็เล่นหุ้นแขกกันเหมือนกันครับ   แต่แขกที่ว่านั้นคือ  ราเกซ  สักเสนา  ครับ      แต่ใครถือหุ้นแขกก็อย่าตกใจครับมันคงจะต่างกันครับ         หุ้นธนาคารเล็กๆ หลายแห่งเช่น BMB   LTB   นครธน   สหธนาคาร  ไทยทนุ   IFCT      ปัจจุบันถูกลดทุนเหลือ 1 สต.   ไปรวมกับอะไรต่ออะไรไปเสียหมดแล้วครับ    จริงๆ  แล้วสัญลักษณ์ของ ธ. กรุงเทพพาณิชยการนั้นคือ  สตางค์แดง   เค้าเลยเรียกว่าแบงค์สตางค์แดง     เหมือนคนคิดสัญญลักษณ์นั้นมี six sense ว่าท้ายสุดแล้วมันจะเหลือ 1 สตางค์จริงๆ ครับ เรื่องเพิ่มทุนของหุ้นในตลาดทำกันเป็นว่าเล่น     ตอนนั้นไม่ต้องเพิ่มทุนบวกวอร์แรนท์ให้เมื่อย    แค่ประกาศเพิ่มทุนหุ้นก็วิ่งทั้งก่อนและหลังประกาศแล้ว    XR เสร็จหุ้นก็วิ่งต่อ    ยิ่งอัตราเพิ่มทุน สวย  เท่าไหร่หุ้นยิ่งวิ่งแรง       คำว่า สวย    สมัยนั้นกับสมัยนี้ไม่เหมือนกันแน่นอนครับ    สวยสมัยนั้นต้องประมาณ  1: 2  หรือ 1: 3     ผมไม่ได้เขียนสลับนะครับ   1 หุ้นเดิมต่อ 3 หุ้นใหม่        ถ้าขืนเพิ่มแบบเขียมๆ  แบบปัจจุบันประเภท 2: 1  หรือ 3: 1  หุ้นไม่วิ่งหรอกครับ    ยุคสมัยเปลี่ยนไป   คำว่าสวยก็เปลี่ยนไปครับ    ผมดูภาพวาด  Impressionist  ของยุโรปสมัยศตวรรษที่ 18    ผู้หญิงสวยๆ ของเค้าต้องอ้วนๆ หน่อยมีพุง    สมัยนี้ต้องผอมบางถ้าไปอยู่ยุคอดีตเค้าคงคิดว่าเป็นโรค     ดังนั้นเวลาเปลี่ยน   อะไรๆ ก็เปลี่ยน      ผู้หญิงคนไหนที่ตัวใหญ่หน่อยก็มองโลกในแง่ดีครับว่าเราเกิดช้าไปแค่ 200 ปีเอง ดังนั้นสมัยนี้   หุ้น p/e เกิน 10 บางตัวว่าค่อนข้างแพง    p/e  เกิน 20 คือ  แพงมาก   เกิน  30  แพงอย่างไร้เหตุผล     ถ้าเป็นเมื่อปี 253x    ผมเห็นหุ้น p/e  เกิน 30  อยู่น่าจะเกินครึ่งหนึ่งของตลาดครับ ผมเริ่มแก่แล้วล่ะครับ ส่วน Samart  ราคา IPO  80 บาท    ราคานอกตลาด 200 กว่า   เทรดวันแรกประมาณ 450  ( พาร์ 10 )    ตอนนี้แตกพาร์เหลือ 1   ราคาหุ้นตอนนี้ก็ 8 บาท    คนถือตอนนั้นก็ไม่เสียหายเท่าไหร่   ราคาหุ้นกลับมาที่ IPO พอดี ส่วน JAS  ราคา trade วันแรก 450 บาท    ตอนเข้าตลาดมีโฆษณา TV    เป็นฉากการประชุม   มีผู้บริหาร ( ซึ่งเข้าใจว่าเป็นนักแสดง )   ประชุมแบบถกกันหน้าตาเคร่งเครียดแล้วประธานก็ทุบโต๊ะแล้วพูดว่า  " Project นี้พลาดไม่ได้   เพราะผมหมายถึงชื่อเสียงของประเทศ "    ตอนนี้ราคาหุ้นก็อยู่ 1 บาทกว่า    ผมเลยไม่แน่ใจว่า project ที่หมายถึงตอนนั้นนี้ประมูลได้หรือเปล่านะครับ ส่วนหุ้นอสังหาฯ  ตอนนั้นจำได้ว่า  ในสายตานักลงทุนบ้านเรานั้น   b-land  หรือ tyong หรือที่เรียกกันว่า ตี๋ย้ง  นั้นดูจะดังกว่า LH เสียอีกครับ   p/e ก็ประมาณ 20-30 เท่าเหมือนกัน     ถ้าช่วง 2-3 ปีนี้หุ้น EVER ดัง    เมื่อก่อนหุ้น RR ก็ดังประมาณนี้เหมือนกันครับ    โดย RR เค้าจะขึ้นลงตามหุ้นอีกตัวหนึ่งคือ FCI  เพราะผู้ถือหุ้นกลุ่มเดียวกัน     จึงเรียกหุ้นคู่นี้กันว่า   คู่แฝดอภินิหาร    แต่ปัจจุบัน   คู่แฝดที่ว่านี้ไม่อยู่แล้ว  เข้าใจว่าตัวหนึ่งหายไปก่อน   อีกตัวเลยตรอมใจตามไปครับ หุ้นหลายๆ ตัวตอน IPO  นั้นเฟื่องขนาดมีงบโฆษณาเข้าตลาด   แม้กระทั่งหุ้นอสังหาฯ อย่าง CNTRY  หรือ คันทรีประเทศไทยก็โฆษณาเป็นเพลงเพราะเชียวคือ  ใช้เพลง Sailing   เป็นภาพเรือใบล่องโต้คลื่นในทะเล    ผมจำได้ว่าหุ้นหลุดจองตั้งแต่วันแรก โดย Invisible hand พฤหัสฯ. มี.ค. 06, 2008 2:53 am

สุดท้ายก็รู้ว่า PE บ้านเราเป็นเท่าไหร่ ผมคิดว่าหุ้นกลุ่มที่ดึง p/e ตลาดให้ต่ำ  ก็เป็นหุ้นที่ p/e ควรจะต่ำอยู่แล้วเช่น  หุ้นเรือ  ปิโตรเคมี  โรงกลั่นหรือ commodity ต่างๆ    ซึ่งบังเอิญหุ้นกลุ่มนี้มีน้ำหนักสูงในตลาดหุ้นไทย     แต่หุ้นที่ p/e ควรจะสูง ที่อยู่ใน set50  ได้แก่หุ้นที่มีรายได้แน่นอน หรือธุรกิจแข็งแกร่ง  เช่น  mint  cpn  bec  bh  bgh  mcot  bigc  cpall    LH   ก็ p/e เกิน 20 เท่าเกือบทุกตัว   ซึ่งหากเปรียบเทียบกับหุ้นแบบเดียวกันในภูมิภาค   หุ้นของเราในกลุ่มนี้ก็ไม่ถูกกว่าภูมิภาคเท่าไหร่ ดังนั้นตลาดหุ้นบ้านเราหากใช้ eps ปี 07 ก็จะเห็นว่าหุ้น p/e ต่ำก็เป็นหุ้นที่ไม่อาจจะเรียกว่าถูกเพราะมีเหตุผลที่ p/e ต้องต่ำ   ส่วนหุ้นที่มีคุณภาพดีก็มี p/e สูงกันเกือบหมดทุกตัวแล้ว   ดังนั้นหุ้นตัวไหนที่จะ perform ในปี 08-09  น่าจะขึ้นกับ growth ว่าจะทำได้ดีกว่าที่ตลาดคาดไว้กันแค่ไหนครับ โดย Invisible hand อังคาร มี.ค. 04, 2008 2:16 pm

ไม่มีหัวข้อ โดย Invisible hand เสาร์ ก.พ. 23, 2008 7:20 pm

ไม่มีหัวข้อ โดย Invisible hand ศุกร์ ก.พ. 22, 2008 1:24 pm

ไม่มีหัวข้อ โดย Invisible hand ศุกร์ ก.พ. 22, 2008 12:30 pm

ไม่มีหัวข้อ โดย Invisible hand ศุกร์ ก.พ. 22, 2008 12:16 pm

ไม่มีหัวข้อ โดย Invisible hand ศุกร์ ก.พ. 22, 2008 12:09 pm

ช่วงนี้มีใครดู 3 ก๊ก ทาง TPBS บ้างครับ ง่อก๊ก มีจุดแข็งที่ชัยภูมิ สภาพเศรษฐกิจ ประชากรมีการศึกษาสูง การปกครองภายในก็ยอดเยี่ยม ซุนกวนมีจุดเด่นด้านการปกครอง การเลือกใช้คน (ยกเว้นกรณีของบังทอง) ด้านบุคคลากรในก๊กก็ไม่อ่อนนะ เพียงแต่ตัวละครของก๊กนี้ขาดสีสันไปหน่อย ถ้าชอบง่อก๊กนี่ คุณterati20 น่าจะเป็นพวกปัญญาชน อารมณ์ศิลปินอ่ะเปล่า จุดพลาดของง่อก๊กคือภาพใหญ่   คือถ้าสถานการณ์การแบ่งเป็น 3 ก๊ก   จุดจบก็คือต้องมีคนรวมประเทศได้   ดังนั้นง่อก๊กยึดนโยบายการพอใจในสิ่งที่ตนมีอยู่  แม้จะรักษาสถานภาพตัวเองได้นาน   แต่เป็นนโยบายที่จะรอการล่มสลาย    ขุนพลง่อก๊กที่เก่งมากช่วงหลังคือ ลกซุน  แต่ก็มีบทบาทแค่การตั้งรับ    ก็เปรียบเหมือนโลกธุรกิจถ้าบริษัทไหนพอใจใน mkt share ที่ตนเองมีอยู่ก็เท่ากับว่ารอวันให้คู่แข่งมาแย่งส่วนแบ่งการตลาดไปเรื่อยๆ     ดังนั้น mkt share ที่เราเห็นที่จุดๆ หนึ่งในปัจจุบันเกิดจากทุกบริษัทพยายามดำเนินนโยบายเพิ่มส่วนแบ่งการตลาดกันแล้วทั้งนั้นจึงแย่งกันไปแย่งกันมาอยู่    แต่พวกพอใจในสิ่งที่ตนมีนั้นล้มหายตายจากไปนานแล้วครับ ขุนนางหลักที่ทำให้ง่อก๊ก conservative เกินไปอาจจะเป็น  เตียวเจียว   เพราะแนะนำอะไรแต่ละทีนั้นเหมือนพวกอยู้ในระบบราชการมานาน โดย Invisible hand ศุกร์ ก.พ. 22, 2008 11:19 am

ช่วงนี้มีใครดู 3 ก๊ก ทาง TPBS บ้างครับ ทั้งดูทั้งอ่านหลายรอบแล้วเหรอคับ.. ใครเป็นแบบผม คงนึกสงสารอาเต๊าที่ลำบากแต่เด็ก ไม่ทราบในกาลต่อมาว่าอาเต๊าเป็นคนยังงัย . นี่อาจจะเป็นเหตุผลที่อาเต๊ารู้ความโหดร้ายและความเหนื่อยยากของการทำสงครามตั้งแต่เด็ก   ตอนอยู่ในเสื้อเกราะจูล่งตอนฝ่าทัพตั้งแต่เช้ายันเย็นอาเต๊าก็ตกใจกลัวจนปัสสาวะราดไม่รู้กี่รอบ   เพียงแต่ในหนังสืออาจจะไม่ได้บรรยาย    อีกตอนที่ซุนฮูหงินจะพาอาเต๊ากลับก๊กซุนกวน   จูล่งก็ตามไปเอากลับคืน   ต้องยื้อแย่งฉุดกระชากกันตัวอาเต๊าก็แทบขาดเป็น 2 ท่อน      ชีวิตตอนโตเลยแกล้งทำตัวติ๊งต๊อง  เบาปัญญา   สนุกกับพวกขันทีไปวันๆ  เพราะเห็นว่าขนาดโจผี  ลูกโจโฉที่ขึ้นมาแทนพ่อก็เหนื่อยแทบแย่   แถมตายเร็วอีกต่างหาก    ในขณะที่อาเต๊าเสียก๊กไปทางฝั่งวุ๊ยก๊กก็ขี้เกียจจะฆ่าเพราะมองว่าไม่ได้มีพิษมีภัยอย่างแท้จริง โดย Invisible hand ศุกร์ ก.พ. 22, 2008 11:12 am

ช่วงนี้มีใครดู 3 ก๊ก ทาง TPBS บ้างครับ หลายคนตายอย่างไม่ควรตาย จะเก่งขนาดไหนก็ตาม วิถีแห่งการต่อสู้..เช่นนั้นเอง.. อาจจะดั่งโคลงที่ว่าไว้ว่า " แม้ไม่ถึงคราวายชีวาวาต จะพิฆาตเข่นฆ่าก็ไม่อาสัญ แม้นถึงคราวายชีวาวัน ไม้จิ้มฟันแทงเหงือกยังเสือกตาย  "   : ) ขออภัยมีคำไม่สุภาพปนอยู่ด้วยครับ โดย Invisible hand พฤหัสฯ. ก.พ. 21, 2008 11:19 am

ช่วงนี้มีใครดู 3 ก๊ก ทาง TPBS บ้างครับ ช่วงที่ โจโฉขึ้นมาใหม่ๆ  และรวบรวมดินแดนทางเหนือได้หมดจากการรบชนะอ้วนเสี้ยว   จะมีกุนซือหลัก 2 คน  คือ  กุยแก  กับ ซุนฮก    รองๆ ก็จะมีเทียหยก  ซุนฮิว   กาเซี่ยง กุยแกนั้นป่วยตาย แต่โจโฉเสียซุนฮกอย่างไม่ควรเสีย     โจโฉมีจุดเด่นหลายอย่าง   แต่ก็มีจุดด้อยอยู่ไม่กี่อย่างแต่บังเอิญเป็นจุดด้อยที่ทำให้ช่วงหลังๆ  โจโฉไม่ค่อยมีกุนซือเก่งๆ มาร่วมงานครับ ว่าแต่เด็กสมัยนี้ติดเกมออนไลน์   แต่สมัยผมเด็กๆ ก็ติดเกมประเภทสามก๊ก ( version คอม )  งอมแงมเหมือนกันครับ โดย Invisible hand พฤหัสฯ. ก.พ. 21, 2008 12:03 am

ไม่มีหัวข้อ โดย Invisible hand จันทร์ ม.ค. 14, 2008 12:00 am

ไม่มีหัวข้อ โดย Invisible hand ศุกร์ ธ.ค. 07, 2007 12:13 am

ไม่มีหัวข้อ โดย Invisible hand พุธ ธ.ค. 05, 2007 6:34 pm

ไม่มีหัวข้อ โดย Invisible hand อาทิตย์ พ.ย. 25, 2007 9:55 pm

ไม่มีหัวข้อ โดย Invisible hand อาทิตย์ พ.ย. 25, 2007 9:42 pm

ไม่มีหัวข้อ โดย Invisible hand พฤหัสฯ. ก.ย. 13, 2007 12:30 pm

ไม่มีหัวข้อ โดย Invisible hand อาทิตย์ มิ.ย. 24, 2007 1:44 pm

บทความประกอบงานสัมมนา Thaivi วันที่ 9 มิ.ย. 50 ที่ผ่านมาคร เมื่อเวลาผ่านไป  รบกวนทีมงานช่วยย้ายกระทู้นี้ไปห้องบทความด้วยนะครับ โดย Invisible hand พฤหัสฯ. มิ.ย. 14, 2007 11:22 am

บทความประกอบงานสัมมนา Thaivi วันที่ 9 มิ.ย. 50 ที่ผ่านมาคร ทำไมเศรษฐกิจสหรัฐไม่ชะลอตัวเสียที?   หลายคนอาจจะสงสัยว่าทำไมเศรษฐกิจสหรัฐหรือเศรษฐกิจโลกยังไม่ชะลอตัวเสียที   ตลาดหุ้นทั่วโลกยังปรับขึ้นได้เรื่อยๆ   และแม้แต่ตลาดหุ้นไทยยังได้รับอานิสงฆ์ไปด้วย   ผมยังนึกภาพไม่ออกถ้าปีนี้เศรษฐกิจโลกแย่ลงและตลาดหุ้นหลักๆ ของโลกปรับลดลงกัน 10-20%    SET ของเราตอนนี้ไม่รู้ว่าจะอยู่ตรงไหนเหมือนกันครับ    ดังนั้นในความโชคร้ายของเราก็มีความโชคดีอยู่เหมือนกันครับ   เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ว่าทำไมเศรษฐกิจโลกยังไม่หยุดร้อนแรง  หรือเศรษฐกิจสหรัฐยังไม่ hard landing เสียที       ผมก็นึกถึงหนังสือเรื่อง  The next global boom ( bubble )  (  ชื่ออะไรทำนองนี้ )  ที่บอกว่าการเพิ่มขึ้นของประชากรในวัยแรงงานของสหรัฐจะมีอยู่จนถึงประมาณปี 2010  ซึ่งจะเป็นช่วงที่เศรษฐกิจยังขยายตัวจากการเพิ่มขึ้นของปัจจัยด้านแรงงาน   และหลังจากนั้นประชากรในวัยแรงงานจะค่อยๆ ลดลงและเศรษฐกิจสหรัฐจะเข้าสู่  Aging  economy  เต็มตัว   และจะทำให้เศรษฐกิจสหรัฐและเศรษฐกิจโลกเข้าสู่ภาวะถดถอยอย่างแรงระหว่าง 2010-2020     ดังนั้นการเพิ่มขึ้นของราคาอสังหาฯ สหรัฐ  ส่วนหนึ่งเกิดจากความต้องการของประชากรวัยแรงงานที่อยู่ในวัย 40-50 ปีที่มีกำลังในการซื้อบ้าน    นอกจากนี้อีกปัจจัยหนึ่งก็คือ    การเพิ่มของอัตราการใช้ internet  ของสหรัฐ  จะเพิ่มจากประมาณ 50% ของประชากร จนไปถึงจุดอิ่มตัวที่ 90% ในปี 2010   ซึ่งช่วงที่มีการเพิ่มขึ้นของการใช้ internet     เศรษฐกิจสหรัฐจะมีการเพิ่มขึ้นของประสิทธิภาพในระบบเศรษฐกิจอยู่   แต่หลังจากนั้นการเพิ่มขึ้นของประสิทธิภาพในระบบเศรษฐกิจจะชะลอตัวไป    โดยผู้เขียนได้ยกตัวอย่างคล้ายๆ กับในยุค  1910-1929 ที่มีการปรับปรุงประสิทธิภาพในระบบการผลิตแบบ line production ขนานใหญ่หลังที่ Ford มีการริเริ่มเข้ามาใช้ในการผลิต model T    และช่วงนั้นเศรษฐกิจและตลาดหุ้น boom มาก   แต่เมื่อการผลิตแบบ line production  ถึงจุดอิ่มตัวในปี 1929  ก็ทำให้ตลาดหุ้นและเศรษฐกิจตกต่ำอย่างแรง    ดังนั้นผู้เขียนจึงมองว่าทศวรรษ 1990-2010   คล้ายๆ  1910-1929    โดยกลุ่มที่ผลักดันเศรษฐกิจได้เปลี่ยนจากกลุ่มยานยนต์เป็นกลุ่มที่เกี่ยวข้องกับ IT คือ  คอมพิวเตอร์  และซอฟแวร์     โดยผู้เขียนได้ plot กราฟราคาหุ้น General motor กับ Intel  เปรียบเทียบระหว่าง 1910-1920  และ 1990-2000  ว่ามี pattern  คล้ายกันมาก    ผู้เขียนได้เขียนหนังสือเล่มนี้ประมาณต้นๆ 2002-2003    และได้บอกว่า ณ เวลานั้นเป็นช่วงเวลาในการซื้อหุ้นที่ดีที่สุดของศตวรรษ   และประมาณปี 2009 เป็นช่วงเวลาขายหุ้นที่ดีที่สุด   และช่วง 2010-2020  อาจจะเป็นช่วงหายนะของการลงทุนในตลาดหุ้น       ดังนั้น  ผมค่อนข้างเห็นด้วยกับทฤษฎีดังกล่าวจึงเชื่อว่าเศรษฐกิจสหรัฐจะเริ่มถดถอยประมาณปี 2009-2010 ครับ    แต่ไม่ใช่เวลานี้เพราะตอนนี้ประชากรวัยทำงานของสหรัฐยังเพิ่มและเศรษฐกิจยังสามารถเพิ่มประสิทธิภาพจากระบบ IT อยู่    ซึ่งสอดคล้องกับเศรษฐกิจไทยที่ประชากรวัยทำงานยังเพิ่มขึ้นจนถึงปี 2553 หรือ 2010  และหลังจากนั้นจะเริ่มลดลง      ซึ่งหลังปี 2553 เศรษฐกิจจะชะลอตัวแรงและผมคิดว่าหุ้นเพียง 2 กลุ่มเท่านั้นที่ยังน่าสนใจคือ  โรงพยาบาลและโรงแรม    เนื่องจากเป็นกลุ่มที่จะรองรับผู้สูงอายุในสังคม aging economy จากทั่วโลกครับ แต่ผมยังไม่ปักใจเชื่อว่าหลังปี  2553 เศรษฐกิจจะต้องชะลอตัวแรง   เพราะตอนนี้เครื่องยนต์ 1 ใน 5 ของโลกที่เคยหลับใหล   ได้กลับถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาอีก   นั่นคือเศรษฐกิจจีน    ซึ่งผมยังเชื่อว่าอาจจะเป็นจุดเปลี่ยนที่ทำให้เศรษฐกิจโลกอาจจะขยายตัวไปได้ในระยะเวลา 10-15 ปีข้างหน้า    เนื่องจากแรงงานจีนเป็นแรงงานที่มีคุณภาพสูงและมีจำนวนมาก    ผู้เขียนหนังสือเรื่อง The next global bubble  ไม่ได้พูดถึงประเทศจีนเท่าไหร่ทำให้เค้าอาจจะมองข้ามจุดนี้ไป    ดังนั้นประเทศจีนอาจจะเป็นไพ่ตายสำหรับเศรษฐกิจโลกในอนาคตครับในความเห็นของผม    แต่ก็อย่าหวังว่าเศรษฐกิจไทยจะต้องดีมากหรือกำไรของบริษัทจะดีมากนักครับ   การขยายตัวของเศรษฐกิจจีนใน  10-20 ปีข้างหน้า  หากเกิดขึ้นจริง   จะทำให้เกิดภาวะเงินเฟ้อต่ำทั่วโลก  เพราะสินค้าราคาถูกจากจีนจะเข้าไปตีในทุกตลาด       ประเทศอื่นๆที่ไม่ใช่จีน  จะมีผลตอบแทนจากการลงทุนที่ดีในภาคบริการ  ค้าปลีก   และธุรกิจโภคภัณฑ์ คือ น้ำมัน  แร่ธาตุ    รวมทั้งสินค้าที่เป็นอุปโภคบริโภค    เช่น  บริษัทอย่าง Unilever  P&G    และจะมีผลตอบแทนที่ย่ำแย่ในกลุ่มที่เกี่ยวข้องกับการผลิตโดยเฉพาะที่ต้องแข่งขันกับจีนครับ   ต้องทำ DCF ด้วยหรือไม่ ?   หลายคนอาจจะสงสัยว่า  VI จำเป็นต้องทำ model การหา valuation ด้วยวิธี DCF  หรือไม่    หากถามผมๆ คิดว่าถ้าทำอาจจะทำให้สบายใจและมั่นใจขึ้นได้แต่คิดว่าไม่จำเป็น     แต่ก่อนที่ผมจะสรุปว่าไม่จำเป็นผมจึงต้องอธิบายที่มาของการคิด DCF  คร่าวๆ  ก่อนครับ DCF   =  กระแสเงินสดในอนาคตเป็นมูลค่าปัจจุบัน ( Present value )  +  เงินสด ( หนี้สิน ) สุทธิ การทำมูลค่าในอนาคตให้เป็นมูลค่าปัจจุบัน  คือ  การ discount   ด้วยอัตราดอกเบี้ย discount rate    โดย discount rate   Discount rate ถ้า discount rate  เท่ากับ 10%    เงิน 110 บาทใน 1 ปีข้างหน้าจะมีมูลค่า 100 บาท   ในปัจจุบัน      เหตุผลที่เงิน 110 บาทใน 1 ปีข้างหน้ามีมูลค่า 100 บาทในปัจจุบันเนื่องจากหากนำเงิน 100 บาทไปลงทุนโดยได้ผลตอบแทนเท่ากับ 10%   เงิน 100 บาทในปัจจุบันจะมีมูลค่าเพิ่มขึ้นเป็น 110  บาทในอีก 1 ปีข้างหน้า ดังนั้นหากมีใครมาถามเราว่าให้เลือกระหว่างได้เงิน 100 บาทในปีนี้    หรือจะเลือกเงิน 110 บาทในปีหน้า     ภายใต้สมมุติฐานว่าเราสามารถนำเงินลงทุนได้ผลตอบแทน 10%   เราจะเลือกแบบไหน    คำตอบที่หลายคนจะตอบก็คือ   เลือก 100 บาทวันนี้   เพราะถ้าเป็นปีหน้าเดี๋ยวคนให้เงินจะเปลี่ยนใจไม่ให้แล้ว     แต่คำตอบในเชิงการเงินก็คือ   เลือกแบบไหนก็ได้   ค่าเท่ากันครับ ดังนั้นเงิน 100 บาทในปัจจุบัน   จะมีมูลค่ามากกว่า 100 บาทในอีก 10 ปีข้างหน้ามาก   หรืออาจจะมีมูลค่ามากกว่าเงิน 200 บาทในอีก 10 ปีข้างหน้าด้วยซ้ำไปครับหากอัตราดอกเบี้ยและผลตอบแทนจากการลงทุนสูงมากพอ หลังจากทำความเข้าใจเกี่ยวกับการหามูลค่าปัจจุบันหรือ present value แล้ว     ตัว discount rate  หรือที่ศัพท์ทางการเงินเรียกว่า WACC     โดยถ้าหุ้น 2 ตัวมีปัจจัยทุกอย่างเหมือนกันหมด   หุ้นตัวที่ใช้ discount rate สูงจะมีมูลค่าแบบ DCF  ต่ำกว่า     สำหรับ discount  rate   นั้นขึ้นกับตัวแปรต่างๆ  ดังนี้ครับ -   อัตราดอกเบี้ยในท้องตลาด   ส่วนใหญ่จะใช้อัตราดอกเบี้ย ( yield ) ของพันธบัตรอายุ 10 ปีเป็นตัวอ้างอิง    ถ้าดอกเบี้ยสูง   discount rate ก็จะสูง -   Beta   คือ  ความผันผวนของราคาหุ้นตัวนั้นๆ เทียบกับความผันผวนของดัชนีตลาดหลักทรัพย์    ซึ่ง beta   ในทางทฤษฎีการเงินคือเป็นตัววัดความเสี่ยงของหุ้นตัวนั้น    โดยตั้งอยู่ในสมมุติฐานว่าหุ้นที่มีความเสี่ยงทางธุรกิจสูงจะมี beta สูง   คือ  จะมีความผันผวนของราคาสูง    ซึ่งทฤษฎีนี้ใกล้เคียงความจริงหรือไม่ผมคิดว่าก็มีความใกล้เคียงอยู่บ้าง     เช่น  หุ้นที่มี beta สูงในตลาดไทย เช่น  หุ้นไฟแนนซ์   หุ้นรับเหมาก่อสร้าง   หุ้นอสังหาฯ   วัสดุก่อสร้าง    ซึ่งล้วนแล้วมีความเสี่ยงทางธุรกิจสูง      ส่วนหุ้นที่มี beta ต่ำก็มักจะเป็นหุ้นที่มีความเสี่ยงทางธุรกิจต่ำกว่า   หุ้นที่มี beta สูง   discount rate ก็จะสูงตามไปด้วยครับ ดังนั้น    ถึงตรงนี้เราได้ 2 ประเด็นแล้วครับว่า    ถ้าช่วงไหนดอกเบี้ยในท้องตลาดสูงขึ้น    discount rate   ที่ใช้คำนวณ DCF ก็จะสูง     ทำให้ราคาหุ้นตามวิธี DCF  ก็จะต่ำลง    ดังนั้นจะเห็นได้ว่าตลาดหุ้นมักจะปรับตัวเพิ่มขึ้นเมื่อดอกเบี้ยลดลงและมีแนวโน้มจะปรับตัวลดลงเมื่อมีข่าวว่าดอกเบี้ยจะเพิ่มขึ้น   ดังนั้นในช่วงดอกเบี้ยขาขึ้น   หุ้นมักจะมี p/e ต่ำ   แต่ในช่วงดอกเบี้ยขาลง   หุ้นจะมี p/e สูง ส่วนเรื่อง beta  หรือความเสี่ยงนั้น   ก็เช่นกันครับ   หุ้นที่มีความเสี่ยงหรือ beta สูง   ก็จะทำให้ discount rate สูง    ราคาหุ้นตามวิธี DCF ก็จะต่ำลง      ดังนั้นหุ้นที่มี beta หรือความเสี่ยงสูง  ก็ควรจะมี p/e ต่ำกว่าหุ้นที่มีความเสี่ยงต่ำ การคิดกระแสเงินสดสุทธิ  หรือ   Free cash flow   มีสูตรดังนี้ครับ Free cash flow  =   กำไรสุทธิ  +   ค่าเสื่อมราคา  + การเปลี่ยนแปลงในเงินทุนหมุนเวียน  +   รายจ่ายลงทุนในสินทรัพย์ เงินทุนหมุนเวียน  คือ   เงินสด   ที่ต้องใช้ในการซื้อวัตถุดิบเพื่อใช้ในการขายสินค้าและบริการ     รายการการเปลี่ยนแปลงเงินทุนหมุนเวียนจะเป็น ลบ  ก็ต่อเมื่อ มีการ   เพิ่มขึ้น ของสินค้าคงคลังและวัตถุดิบ   เพราะต้องใช้เงินในการซื้อวัตถุดิบ มีการ   เพิ่มขึ้น  ของลูกหนี้การค้า    แสดงว่ารายได้ 100 บาท   เข้ามาเป็นเงินสดไม่ถึง 100 บาท มีการ   ลดลง    ของเจ้าหนี้การค้า   แสดงว่ารายจ่าย 100 บาท   ยังไม่ต้องจ่ายทั้งหมด 100 บาทในทันที การเปลี่ยนแปลงเงินทุนหมุนเวียนจะเป็น   บวก  ก็ต่อเมื่อ มีการ   ลดลง ของสินค้าคงคลังและวัตถุดิบ   แสดงว่าสินค้าที่ขายออกไปมีมากกว่าที่ซื้อวัตถุดิบเข้ามา มีการ  ลดลง    ของลูกหนี้การค้า   มีการ   เพิ่มขึ้น  ของเจ้าหนี้การค้า ดังนั้นจะเห็นได้ว่า   ในธุรกิจทั่วๆ ไป   เมื่อมีการขยายกิจการ  คือ  มีการผลิตสินค้ามากขึ้น   ก็ย่อมจะต้องมีการสั่งวัตถุดิบและมีจำนวนสินค้าคงคลังเพิ่มขึ้น      เมื่อยอดขายเพิ่มขึ้นก็ย่อมทำให้ลูกหนี้การค้ามากขึ้น     ดังนั้นธุรกิจทั่วๆ ไปเมื่อมีการขยายกิจการจะทำให้การเปลี่ยนแปลงเงินทุนหมุนเวียนจะติดลบ    คือธุรกิจนั้นๆ  จะต้องใช้เงินสดในกิจการมากขึ้น     ดังนั้นธุรกิจส่วนใหญ่แม้ยอดขายเพิ่มขึ้นและกำไรเพิ่มขึ้น    แต่เงินสดที่เข้ามาในบริษัทมักจะต่ำกว่ากำไร      แต่ธุรกิจที่เมื่อขยายสาขาหรือมีรายได้เพิ่มขึ้นแต่กลับยิ่งมีเงินสดมากขึ้น   คือธุรกิจค้าปลีก   เพราะมีการขายเป็นเงินสด    แต่จ่ายเงินให้กับเจ้าหนี้ค่าสินค้าเป็นเงินเชื่อ    ดังนั้นวันที่เปิดสาขาใหม่   ก็จะได้เงินสดมาทันทีแต่เงินสดนั้นจะถูกจ่ายให้กับเจ้าหนี้ในอีก 45-60 วัน    ดังนั้นหากมีการคิด DCF  ธุรกิจค้าปลีกเปรียบเทียบกับธุรกิจอื่นๆ   ถ้ากำไรสุทธิต่อปีเท่าๆ กัน    ธุรกิจค้าปลีกจะมีกระแสเงินสดสุทธิ หรือ Free cash flow สูงกว่าธุรกิจอื่นๆ      จึงเป็นเหตุผลหนึ่งว่าทำไมหุ้นค้าปลีกจึงมี p/e สูงกว่าหุ้นกลุ่มอื่นๆ  ที่มีการเติบโตของกำไรเท่าๆ กัน ยิ่งธุรกิจใดให้เครดิตลูกหนี้การค้ายิ่งนาน    บริษัทนั้นจะมีการเปลี่ยนแปลงในเงินทุนหมุนเวียนติดลบมากกว่าบริษัทที่ให้เครดิตลูกหนี้สั้นกว่า     และบริษัทใดที่ขายสินค้าเป็นเงินสด   ก็จะทำให้ใช้เงินทุนหมุนเวียนน้อยกว่ามาก   บริษัทใดที่มีการขายสินค้าโดยใช้เวลานาน   ก็จะใช้เงินทุนหมุนเวียนมากกว่าบริษัทที่ขายสินค้าในเวลาอันสั้นกว่า    และอย่างที่ผมพูดไปในหน้าก่อนๆ  คือ   ยิ่งขายได้เร็วก็ทำให้ผลตอบแทนต่อเงินลงทุนสูง   ดังนั้นสิ่งที่เถ้าแก่คนจีนนิยมทำนานมาแล้วคือ   เน้นการขายเร็วๆ  มากๆ  เอา volume   ก็เป็นความคิดที่ถูกต้องตามทฤษฎีการเงิน    แม้ว่าอาเฮียเหล่านั้นจะไม่ได้เรียน MBA มาก็ตาม รายจ่ายในการลงทุนในสินทรัพย์     เป็นรายการ ลบ ในการหา Free cash flow   ยิ่งมีการลงทุนมากๆ   Free cash flow ก็ยิ่งมีโอกาสติดลบมากขึ้น     ดังนั้นหุ้นที่ต้องใช้เงินลงทุนจำนวนมากในการขยายกิจการ    ก็จะทำให้  Free cash flow   ติดลบมากกว่าหุ้นที่สามารถขยายกิจการโดยไม่ต้องใช้เงินลงทุนจำนวนมาก     โดยทั่วไปหุ้นในภาคการผลิต  อุตสาหกรรม   มักจะต้องใช้เงินลงทุนในการขยายกิจการมากกว่าหุ้นประเภทธุรกิจบริการ     เมื่อใช้เงินทุนน้อย  กระแสเงินสดก็จะเป็นบวกได้มากกว่า    หุ้นภาคบริการมักจะมีมูลค่าแบบ DCF สูงกว่าหุ้นในภาคการผลิตแม้ว่าจะมีกำไรสุทธิในแต่ละปีหรือปัจจัยอื่นๆ  ใกล้กัน     ดังนั้นหุ้นที่ทำธุรกิจบริการมักจะมี p/e สูงกว่าหุ้นในภาคอุตสาหกรรม หุ้นที่ต้องใช้เงินลงทุนหมุนเวียน  ( เงินสด ) จำนวนมากในการเพิ่มยอดขาย   มักจะต้องมีการกู้เงินระยะสั้น หรือ Bank O/D  จากธนาคารเพื่อมาเป็นเงินทุนหมุนเวียน     และยังอยู่ในธุรกิจที่ต้องลงทุนจำนวนมากเพื่อขยายกำลังการผลิต    และยิ่งหุ้นดังกล่าวมีหนี้ในสัดส่วนที่สูงด้วยนั้น   หุ้นประเภทดังกล่าวมักจะมีโอกาสสูงที่จะต้องหาแหล่งเงินทุนอื่นๆ ที่ไม่ใช่การกู้เงินเพื่อชดเชยกระแสเงินสดที่ติดลบในอนาคต    ดังนั้นหุ้นที่มีลักษณะเหล่านี้ร่วมกันจึงมีความเสี่ยงในการเพิ่มทุนสูง   เมื่อหุ้นมีการเพิ่มทุนก็ย่อมทำให้กำไรต่อหุ้นลดลง   ดังนั้นหุ้นที่มีความเสี่ยงในการเพิ่มทุนมักจะมี p/e  ที่ต่ำกว่าหุ้นที่สามารถเติบโตได้โดยไม่ต้องเพิ่มทุน การเติบโตทางธุรกิจ    เนื่องจากการทำ DCF คือการประมาณกระแสเงินสดในอนาคต  ดังนั้นหุ้นที่มีการเติบโตในอนาคตสูง   ก็จะมีกระแสเงินสดในอนาคตที่เพิ่มขึ้นกว่าปัจจุบันมาก    ดังนั้นหุ้นที่มีการเติบโตสูงจึงจะมี DCF  สูงกว่าหุ้นที่มีการเติบโตต่ำ     ปัจจัยสุดท้ายที่มีผลต่อการคำนวณ DCF  ก็คือ  มูลค่าเงินสด หรือหนี้สินสุทธิ   ซึ่งก็คือ เงินสดสุทธิ  =   เงินสดในบริษัท -  หนี้สินระยะยาว  - หนี้สินระยะสั้นที่มีดอกเบี้ย ดังนั้น   ถ้าปัจจัยทุกอย่างเหมือนกันหมด  หุ้นที่มีเงินสดสุทธิเป็นบวกก็จะมี DCF สูงกว่าหุ้นที่มีหนี้สิน สรุป  มูลค่าหุ้นตามแบบ DCF  จะขึ้นอยู่กับปัจจัยที่สำคัญดังนี้ครับ -  อัตราดอกเบี้ย   ถ้าดอกเบี้ยต่ำลง   มูลค่า DCF จะสูงขึ้น -  ความเสี่ยงของธุรกิจ   ถ้าธุรกิจมีความเสี่ยงสูง   DCF  ก็จะต่ำ -  การให้เครดิตลูกค้ายาวๆ   DCF จะต่ำ -  การได้รับเครดิตจากเจ้าหนี้การค้ายาวๆ   DCF จะสูง -  ขายสินค้าได้เร็ว   มีการเก็บสินค้าคงคลังต่ำ   DCF  จะสูง -  ต้องมีการลงทุนจำนวนมากๆ  ในการขยายกิจการ   เมื่อเทียบกับกระแสเงินสดในแต่ละปี  DCF จะต่ำ -   มีการเติบโตสูง   DCF จะสูง -   มีหนี้มากๆ   DCF จะต่ำ                 สำหรับ DCF  กับ p/e  จะมีความสัมพันธ์กัน   หากหุ้น 2 ตัวที่ปัจจุบันมีกำไรสุทธิเท่ากัน   หุ้นตัวที่มีราคาเป้าหมายโดยวิธี  DCF สูงกว่า    จะมี p/e  ที่เหมาะสมสูงกว่าหุ้นที่มีราคาเป้าหมายโดยวิธี DCF  ต่ำกว่า    ดังนั้น   ด้วยย่อหน้าข้างบน  เราสามารถเปลี่ยนคำว่า DCF  เป็น p/e  ได้เป็น -  อัตราดอกเบี้ย   ถ้าดอกเบี้ยต่ำลง   p/e ของหุ้น   จะสูงขึ้น -  ความเสี่ยงของธุรกิจ   ถ้าธุรกิจมีความเสี่ยงสูง   p/e   ก็จะต่ำ -  การให้เครดิตลูกค้ายาวๆ   p/e  จะต่ำ -  การได้รับเครดิตจากเจ้าหนี้การค้ายาวๆ   p/e  จะสูง -  ขายสินค้าได้เร็ว   มีการเก็บสินค้าคงคลังต่ำ   p/e  จะสูง -  ต้องมีการลงทุนจำนวนมากๆ  ในการขยายกิจการ   เมื่อเทียบกับกระแสเงินสดในแต่ละปี  p/e จะต่ำ -   มีการเติบโตสูง  p/e  จะสูง -   มีหนี้มากๆ   p/e   จะต่ำ ดังนั้นเมื่อเราเข้าใจหลักของ DCF แล้ว     เราก็ไม่จำเป็นต้องทำ model DCF  ก็ได้   เพียงแต่เราต้องเข้าใจว่าธุรกิจที่เราต้องการวิเคราะห์นั้นเป็นอย่างไร     มีการเติบโตสูงหรือต่ำ    มีความเสี่ยงทางธุรกิจสูงหรือไม่     เมื่อต้องการขยายธุรกิจต้องใช้เงินทุนจำนวนมากหรือไม่      มีหนี้มากหรือน้อยเพียงใด วันนี้ก็คงขอจบบทความลงเท่านี้ครับ     ขอให้เพื่อนๆ ทุกท่านมีสุขภาพแข็งแรงและประสบความสำเร็จกับการลงทุนในแนวทาง VI  ครับ    ขอบคุณมากครับ Invisible Hand โดย Invisible hand พฤหัสฯ. มิ.ย. 14, 2007 11:20 am

บทความประกอบงานสัมมนา Thaivi วันที่ 9 มิ.ย. 50 ที่ผ่านมาคร เอกสารประกอบการสัมมนา Thaivi  ประจำปี 2550 เขียนโดย   :   Invisible Hand เมื่อ  3  มิถุนายน 2550 สวัสดีครับเพื่อนๆ ชาว Thaivi ทุกท่านครับ    ทางทีมงาน Thaivi   แจ้งว่าอยากให้ผมเขียนบทความซักเรื่องหนึ่งเพื่อประกอบงานสัมมนา  Thaivi     เนื่องจากผมไม่ได้ไปร่วมงาน Thaivi  ในปีนี้ผมจึงขอใช้โอกาสนี้กล่าวคำสวัสดีทักทายเพื่อนๆ ทุกคนผ่านทางบทความนี้นะครับ   บทความนี้คงไม่เขียนเป็นเรื่องใดเรื่องหนึ่งชัดเจนแต่จะเป็นลักษณะการเล่าเรื่องไปเรื่อยๆ  นะครับ เงินลงทุนเพิ่ม /  market cap คือ   การพิจารณาว่าบริษัทนั้นๆ   จะต้องลงทุนเท่าไรถึงจะสามารถเพิ่มกำลังการผลิตหรือความสามารถในการเพิ่มรายได้ บริษัทธุรกิจบางประเภทไม่มีความจำเป็นจะต้องใช้เงินลงทุนเพิ่มมากนักก็สามารถเพิ่มกำลังการผลิตหรือรายได้     บริษัทประเภทนี้จะสามารถเติบโตได้เรื่อยๆ  โดยไม่จำเป็นต้องเพิ่มสัดส่วนหนี้เงินกู้มากนัก     จึงทำให้ความเสี่ยงทางการเงินไม่เพิ่มขึ้น   นอกจากนี้   บริษัทประเภทนี้ไม่จำเป็นจะต้องเพิ่มทุนในอนาคตเท่าใดนัก ส่วนธุรกิจบางประเภท    การเพิ่มกำลังการผลิตและรายได้นั้นต้องใช้เงินลงทุน    ดังนั้นเราคงต้องมาดูตัวเลขคร่าวๆ  ว่าบริษัทต้องการเพิ่มกำลังการผลิต x%   และต้องลงทุนเป็นเงิน x บาท    และคิดเป็น x% ของ Market cap    เช่น   รพ. แห่งหนึ่งแถว ซ. นานา    มี Mkt cap 3 หมื่นล้าน   แต่ต้องการสร้างตึกเพื่อขยายกำลังการให้บริการประมาณ 50%  ใช้เงินลงทุนรวมทั้งสิ้นประมาณ 2 พันล้าน    ซึ่งคิดเป็นเพียง 6% ของ Mkt cap   ดังนั้น รพ. แห่งนี้จะใช้เงินประมาณ 6% ของ Mkt cap แต่ได้กำลังการผลิตเพิ่มถึง 50%   ดังนั้นกรณีนี้แม้ว่าจะต้องมีการเพิ่มทุนรองรับการขยาย    ก็ไม่ต้องเพิ่มทุนมากเพราะสามารถออกหุ้นเพิ่มทุนขายแบบเฉพาะเจาะจงที่ราคาตลาดประมาณ 6% ของจำนวนหุ้นรวมก็ได้แล้ว ส่วนอีก รพ. หนึ่ง   แถวงามวงศ์วาน     มี Mkt cap  2,000 ล้าน   ต้องการสร้าง รพ. แห่งที่ 2    ซึ่งเมื่อสร้างครบทุกเฟสจะมีกำลังการให้บริการเพิ่มถึง 100%    แต่ต้องใช้เงินลงทุนอย่างต่ำ 1,500 ล้าน     หรือคิดเป็น 75% ของ Mkt cap     ถ้าคิดบัญญัติไตรยางค์     ถ้า รพ. นี้ต้องการเพิ่มกำลังการผลิต 50% เหมือน รพ. แห่งแรก    จะต้องใช้เงินลงทุน 37.5% ของ Mkt cap    ซึ่งเมื่อ รพ. นี้ต้องการขยาย 100%   แต่ต้องลงทุนสูงถึง 75%   จึงทำให้ต้องมีภาระหนี้ค่อนข้างมากเมื่อเทียบกับขนาดบริษัท   จึงทำให้มีความเสี่ยงที่อาจจะต้องเพิ่มทุนในอนาคต หรือบริษัทผลิตแก้วแห่งหนึ่ง   มี Mkt cap  ประมาณ  1 พันกว่าล้าน    การขยายกำลังการผลิตประมาณ 20-25%  ต้องใช้เงินลงทุนถึง 1 พันล้านบาท     ในกรณีนี้บริษัทนี้จะสามารถขยายกำลังการผลิตได้ช้าเพราะการขยายกำลังการผลิตให้ได้ 100%  จะต้องใช้เงินจำนวนมากและน่าจะตามมาด้วยการเพิ่มทุน    ดังนั้นหุ้นประเภทนี้ไม่สามารถเป็นหุ้น growth ที่สามารถให้ผลตอบแทนที่ดีกับผู้ถือหุ้นในระยะยาวได้ นอกจากเราจะใช้อัตราส่วน  เงินลงทุนเพิ่ม / mkt cap   แล้วเราอาจจะใช้อัตราส่วน  เงินลงทุนเพิ่ม /  กำไรสุทธิในแต่ละปีก็ได้เช่นกันครับ     กรณี รพ. ที่ซอยนานา  นั้นใช้เงินลงทุนเพิ่มเท่ากับกำไรประมาณ 2 ปี    แต่บางบริษัทนั้นอาจจะต้องใช้เงินลงทุนเป็น 5-10 เท่าของกำไรแต่ละปี    ดังนั้นบริษัทที่ใช้เงินลงทุนในสัดส่วนสูงเพิ่มเมื่อเปรียบเทียบกำไรก็ถือว่าเป็นธุรกิจที่มีแนวโน้มที่จะให้ผลตอบแทนกับผู้ถือหุ้นต่ำในระยะยาว ดังนั้นจะเห็นว่า  รพ. แห่งแรกมี value ที่มากกว่าคือ brand value   หรือคุณภาพการบริหารจัดการ   จึงทำให้สินทรัพย์ที่ใช้ประกอบธุรกิจคือ  ที่ดิน  อาคาร  อุปกรณ์   เป็นเพียงสินทรัพย์รอง     โดยจะสะท้อนในตัวเลข ROA ที่สูงมาก   เพราะตัว A หรือ asset  สะท้อนได้เพียงทรัพย์สินที่มีตัวตนเท่านั้น    ธุรกิจประเภทแบบนี้มักจะไม่ต้องใช้เงินมากมายนักในการขยายธุรกิจ      และ  ไม่สามารถใช้ประเมินมูลค่าหุ้นด้วยวิธี  book value  ซึ่งสะท้อนเพียงสินทรัพย์ที่จับต้องได้เท่านั้นแต่ไม่สามารถตีมูลค่าสินทรัพย์ที่ไม่มีตัวตน  เช่น brand value   หรือคุณภาพการบริหารจัดการได้ หุ้นในกลุ่มอุตสาหกรรมมักจะใช้เงินลงทุนค่อนข้างสูงเมื่อเทียบกับ Mkt cap ในการขยายกำลังการผลิต     ซึ่งการขยายกำลังการผลิต 50-100%  มักจะตามมาด้วยการเพิ่มหนี้สินจำนวนมากเมื่อเทียบกับส่วนของทุน   และมักจะตามมาด้วยการเพิ่มทุนซึ่งจะทำให้ผู้ถือหุ้นต้องจ่ายเงินเพิ่มและกำไรต่อหุ้นที่ลดลงหลังการเพิ่มทุน     หุ้นธุรกิจแบบเดียวกัน   แต่ utilization rate  ต่างกัน   p/e  ควรต่างกันหรือไม่? การประเมินมูลค่าหุ้น 2 ตัวที่มีรายได้และกำไรเท่ากัน   นอกเหนือจากประเมินด้วยวิธีทั่วๆ ไป เช่น P/BV   P/E   แล้ว   เราจะต้องดูด้วยว่าหุ้นแต่ละตัวปัจจุบันใช้กำลังการผลิตที่กี่ % ของทั้งหมดแล้ว    ถ้าหุ้น 2 ตัวมีกำไรและ Mkt cap เท่ากัน   แต่ตัวหนึ่งใช้กำลังการผลิต 50%   แต่อีกตัวใช้อยู่ 90%   เราคิดว่าหุ้นทั้งสองตัวควรมี Mkt cap เท่ากันหรือไม่   ถ้าเท่ากันอยู่เราควรจะซื้อตัวไหน รพ. แห่งหนึ่งเข้าตลาดหุ้นมาไม่นานมานี้ด้วยการใช้กำลังการผลิตเพียง 30 กว่า%  ทั้งในส่วนผู้ป่วยนอกและผู้ป่วยใน    ซึ่งหมายความว่า รพ. แห่งนี้สามารถมีรายได้เติบโตได้ต่อเนื่องโดยไม่จำเป็นต้องลงทุนเพิ่มในที่ดินและอาคารเป็นเวลาหลายปี      ในขณะที่ รพ .อีก 2 แห่งมีกำลังการผลิตเกือบ 100%   ซึ่ง รพ. แห่งแรกเลือกขยายด้วยการสร้างสาขาที่ 2   แต่ รพ. อีกแห่งเลือกขยายด้วยการเข้าซื้อ รพ.  อื่น    ดังนั้น    รพ. ที่มีการใช้กำลังการผลิตที่ 30 กว่า % กับ 100% นั้น  รพ. ใดควรมี p/e  สูงกว่ากัน ?   ( ถ้าปัจจัยอื่นๆ ใกล้เคียงกัน )     Net profit margin  มากหรือน้อยถึงจะดี?   Net profit  margin  เป็นตัวบอกความต้องการใช้เงินสดหมุนเวียนในการขยายกิจการด้วย   เพราะบริษัทที่ Net margin ต่ำๆ     ก็แสดงว่าการเพิ่มกำไร 1 บาท  จะต้องเพิ่มรายได้จำนวนมากกว่าหุ้นที่มี net margin สูงๆ      เมื่อต้องสร้างรายได้เพิ่มมาก   ก็หมายความว่าต้องซื้อวัตถุดิบมากขึ้น  จะต้องมีลูกหนี้การค้ามากขึ้น    ซึ่งหมายถึงว่าบริษัทนั้นๆ จะต้องใช้เงินทุนหมุนเวียนในการเพิ่มยอดขายค่อนข้างสูง    และส่งผลให้จำเป็นต้องใช้เงินกู้ระยะสั้นจากธนาคารหรืออาจจะต้องเพิ่มทุนบางส่วนก็ได้         ในขณะที่ธุรกิจที่ net margin สูงๆ  จะใช้เงินทุนหมุนเวียนน้อยกว่าในการเพิ่มกำไร 1 บาท       แต่ในกรณีนี้ยกเว้นสำหรับหุ้นค้าปลีกเพราะว่าการเพิ่มยอดขายหมายถึงการเพิ่มเงินสดในบริษัทเนื่องจากเป็นธุรกิจที่รับค่าสินค้าเป็นเงินสดแต่จ่ายเจ้าหนี้การค้าเป็นเครดิตเทอม          ธุรกิจที่ใช้เงินทุนหมุนเวียนสูงในการเพิ่มรายได้ที่เห็นเป็นตัวอย่างเช่น  ธุรกิจค้าส่งประเภทซื้อมาขายไปที่ต้องมีลูกหนี้การค้าและมี margin ต่ำๆ    หรือธุรกิจซื้อมาขายไปอื่นๆ    เช่น  พวกค้าส่งอุปกรณ์ IT    หากเราไปดูงบบริษัทพวกนี้   จะเห็นได้เลยว่าต้องใช้เงินกู้ระยะสั้นประเภท Bank O/D สูงมาก Net margin สูงๆ  อาจจะเป็นหุ้นวัฎจักร การที่หุ้นบริษัทที่เราถือมี Net profit margin สูงๆ  ก็ไม่ใช่เรื่องดีเสมอไป   เพราะบางครั้งการที่ Net margin สูงๆ  อาจจะเป็นเพราะหุ้นตัวนั้นๆ อยู่ในช่วง peak ของวัฎจักรกำไร   เช่น  อาจจะเป็นหุ้นที่เกี่ยวข้องกับวัฎจักรสินค้าโภคภัณฑ์ ( commodity )  หรือวัฎจักรเศรษฐกิจ      เมื่อธุรกิจอยู่ในช่วงรุ่งเรือง   ยอดขายและ margin มักจะดีเพราะจะมีการใช้กำลังการผลิตในสัดส่วนสูง      นอกจากนี้ธุรกิจทุกประเภทที่มีการใช้กำลังการผลิต 100% หรือเกิน 100%  จะมี net margin ที่ peak   และเมื่อมีการขยายกำลังการผลิตก็จะเริ่มมี net margin ลดลงมา    ดังนั้นการซื้อหุ้นที่มี net margin สูงๆ  แล้วเป็นหุ้นวัฎจักรขาขึ้นนั้นก็คงพอทราบว่าในระยะยาวจะเกิดอะไรขึ้นหากเราขายหุ้นตัวดังกล่าวไม่ทันนะครับ หรือ  Too good to be true หุ้นประเภท net margin สูงๆ  อีกประเภทคือพวก  Too good to be true   คือ  ไม่น่าเป็นไปได้    อาจจะเกิดได้ชั่วระยะหนึ่งและเมื่อหุ้นตัวนั้นไม่มี barrier to entry  ที่มากพอ   การที่ธุรกิจมี net margin สูงๆ จะดึงดูดคู่แข่งเข้ามาในธุรกิจมากขึ้น   และเมื่อ supply มากขึ้นก็ทำให้ลูกค้ามีอำนาจต่อรองมากขึ้นท้ายสุดก็จะมีการแข่งขันด้านราคามากขึ้น   Net margin ก็จะค่อยๆ ลดลง ยกตัวอย่างเช่น   บริษัททำอิฐมวลเบา   เคยเข้าตลาดด้วย gross margin ถึง 50% กว่าๆ    ซึ่งช่วงนั้นกำไรดีมาก    เมื่อธุรกิจดีก็มีผู้ผลิตรายใหม่เข้ามาในธุรกิจหลายราย    เมื่อธุรกิจรวมคืออสังหาฯ ชะลอตัวลงและ supply ใหม่เริ่มเข้ามา     ตัวบริษัทนี้เองก็ขยายกำลังการผลิตด้วยอีก 3 เท่า    ก็เลยทำให้ท้ายสุดปัจจุบันหุ้นทั้ง 3 ตัวที่เกี่ยวข้องกับธุรกิจนี้มีผลประกอบการขาดทุนกันหมดเป็นเวลาติดต่อกันหลายไตรมาสแล้ว  ปัจจุบันมูลค่า Mkt cap ของหุ้นที่เป็นผู้นำตลาดของอิฐประเภทนี้ลดลงจากจุดที่เคยสูงสุดถึงประมาณ 90% หรือช่วงที่ตลาดอสังหาฯ  ฟื้นใหม่ๆ ในปี 45-46   บริษัทที่เป็นผู้นำตลาดแห่งหนึ่งมี gross margin ถึง 40 กว่า %      หรือคิดง่ายๆ คือ  ขาย 100 กำไร 40    ต้นทุน 60     ดังนั้นบ้านที่ขาย 10 ล้านนั้นเป็นค่าที่ดิน  บ้าน  สาธารณูปโภคเพียง 6 ล้านเท่านั้น    ที่เหลือคือกำไรก่อนค่าใช้จ่ายในขายและบริหาร      กำไรที่สวยหรูกว่า 40 กว่า %  ก็ดึงดูดผู้ประกอบการรายใหม่เข้ามาจำนวนมากเพราะธุรกิจนี้มี gross margin 30% ก็พออยู่ได้สบายแล้ว    ดังนั้นปัจจุบัน gross margin ของบริษัทอสังหาฯ ส่วนใหญ่ได้ลดลงจากสมัยก่อนที่ 35-45%  มาอยู่ที่ 30% ต้นๆ กันหมดแล้วครับ ต้องมี Brand loyalty และ barrier to entry สูง หุ้นที่ net margin สูงๆ  แล้วจะสามารถรักษาได้นานก็จะต้องเป็นสินค้าหรือธุรกิจที่มี brand loyalty  ที่สามารถตั้งราคาได้สูงกว่าคู่แข่ง    และการเข้ามาของผู้ประกอบการรายใหม่ๆ  ทำได้ยาก     ดังนั้นการเลือกหุ้นที่มี net margin สูงๆ  จะต้องหาสาเหตุของมันด้วยครับ Asset turnover  สำคัญอย่างไร? อีกตัวหนึ่งคือ Asset turnover ก็เป็นเรื่องสำคัญ     หลายคนเคยมองข้ามธุรกิจค้าปลีกไปเพราะมองว่ามี net  margin ต่ำคือเพียง 4-5%      แต่ที่จริงแล้วหุ้นค้าปลีกส่วนใหญ่มีระยะเวลาการขายสินค้าที่สั้นกว่าสินค้าในธุรกิจอื่นมาก     เช่น  สำหรับสินค้าอุปโภคบริโภค  หรือไอที  อาจจะมีระยะเวลาการขายเฉลี่ยประมาณ 60 วัน   ดังนั้น   หากเรามีเงิน 100 บาทแล้วทำธุรกิจค้าปลีก    จะใช้เงินนี้ซื้อสินค้าไปขายได้ถึง 6 รอบต่อปี   ดังนั้นใน 1 ปีเราจะมีผลตอบแทนของเงินก้อนนี้คือ  net margin คูณด้วย จำนวนรอบการขายต่อปี  หรือเท่ากับ 4% คูณ 6 รอบ หรือ 24%   ต่อปี    ดังนั้นผลตอบแทนเมื่อคิดเทียบกับเงินทุนจะสูงถึง 24% ทีเดียว เปรียบเทียบกับบริษัทสร้างบ้านขาย  ซึ่งต้องใช้เวลาประมาณ 1 ปีในการสร้างบ้าน 1 หลัง     และได้ net margin 15%   ดูผิวเผินเหมือนธุรกิจนี้น่าสนใจกว่าค้าปลีกเพราะมี net margin สูงกว่า  แต่เงิน 100 บาทหมุนได้ปีละเพียง 1 รอบ   ดังนั้นผลตอบแทนของเงินก้อนนี้คือ 1 * 15  คือ 15%   ดังนั้นผลตอบแทนของเงินลงทุนจึงต่ำกว่าหุ้นค้าปลีกเสียอีก ดังนั้นในกรณีของหุ้นอสังหาฯ ก็เช่นกัน   เราจะดูเพียง gross หรือ net margin ไม่ได้ครับ  จะต้องดูความเร็วในการขายและก่อสร้างด้วย     เช่น  หุ้น 2 บริษัทมี net margin  15% เท่ากัน    บริษัทแรกสร้าง 1 ปีเสร็จแต่อีกบริษัทสร้าง 2 ปีเสร็จ    บริษัทแรกย่อมสร้างผลตอบแทนของเงินลงทุนที่ดีกว่า    ดังนั้นบริษัทอสังหาฯ ใดที่สร้างเร็ว   ขายเร็ว  และ net margin พอประมาณ   มักจะมีผลตอบแทนให้กับนักลงทุนที่ดีกว่า   เปลี่ยนจากบ้านเดี่ยวมาทำคอนโดฯ  ดีขึ้นหรือแย่ลง?   คำถามคือ  การที่บริษัทอสังหาฯ  เปลี่ยนจากการสร้างบ้านเดี่ยว  ทาวน์เฮาส์  ไปทำคอนโดฯ  นั้นดีกว่าหรือไม่   คำตอบในแง่การขายนั้นน่าจะขายได้ดีกว่าในสถานการณ์นี้เพราะคนนิยมที่อยู่ติดรถไฟฟ้า    แต่ในแง่การก่อสร้าง   การสร้างบ้านเดี่ยวและทาวน์เฮาส์จะใช้เวลาประมาณ 1-1.5 ปี   แต่การสร้างคอนโดฯ  จะใช้เวลา 1 1.5 ปีสำหรับโครงการ low rise   และ 1.5- 3  ปีสำหรับโครงการ high rise    ดังนั้นการที่บริษัทอสังหาฯ จะเปลี่ยนจากการสร้างบ้านเดี่ยว  ทาวน์เฮาส์  มาทำคอนโดฯ high rise  จะต้องให้มี margin เพิ่มขึ้นครับเพื่อชดเชยการหมุนสินค้าที่ช้าลง     ดังนั้นหากเราไปงาน opp day  แล้วผู้บริหารบอกว่า net margin คอนโดฯ  high rise  เท่ากับที่เคยทำแนวราบ   หุ้นตัวนั้นไม่ค่อยน่าสนใจในระยะยาวเท่าไหร่ครับ ซื้อแล้วขายกับซื้อแล้วถือ   อะไรดีกว่ากัน? อีกเรื่องที่อยากจะพูดถึงคือ    Reinvestment risk   ผมขอเปรียบเทียบหุ้น 2 ตัวดังนี้ครับ 1 )   หุ้นตัวแรก   น่าจะให้ผลตอบแทนจาก capital  gain +  เงินปันผล    20% ต่อปี    และมีแนวโน้มที่จะสามารถสร้างผลตอบแทนดังกล่าวได้อย่างน้อย 5 ปีจากนี้ไป 2 ) หุ้นตัวที่ 2    น่าจะให้ผลตอบแทนจาก capital gain +  ปันผล  30%-40%  ในปีนี้    แต่มีข้อแม้ว่าเมื่อหุ้นขึ้นแล้วต้องขายทำกำไรเนื่องจากกำไรที่เพิ่มขึ้นนี้มีโอกาสที่จะเป็นกำไรที่เกิดขึ้นในปีนี้ส่วนปีหน้ากำไรมีความไม่แน่นอนและมีโอกาสลดลง ไม่ทราบเพื่อนๆ คิดว่าหุ้นตัวไหนน่าซื้อกว่ากันครับ   ในความเห็นของผม   ผมชอบหุ้นประเภทแรกมากกว่าเพราะว่าผมสามารถถือไปได้เรื่อยๆ  โดยหากไม่เจอหุ้นตัวใหม่ที่จะให้ผลตอบแทนระยะยาวสูงกว่า  ผมก็ไม่จำเป็นต้องขายหุ้นประเภทแรกนี้ออกมาก็ได้เพราะผลตอบแทนในระยะ 5 ปีที่ 20% ( รวมปันผล ) เป็นผลตอบแทนที่ไม่เลวทีเดียวครับ    ในขณะที่การลงทุนในหุ้นประเภทที่ 2  เมื่อขายทำกำไรออกไปแล้ว   นักลงทุนหลายคน      อาจจะดีใจกับกำไรที่ออกมาเป็นตัวเงิน    เพราะ เพื่อนผมบางคนชอบบอกผมว่าเค้าชอบเห็นกำไรที่เป็นตัวเงินมากกว่ากำไรทางบัญชี     เวลาหุ้นขึ้นทีไรแล้วร้อนรนอยากขายทุกที     และเมื่อเค้าขายหุ้นกำไรไปแล้วก็จะต้องถามผมว่ามีหุ้นตัวไหนอีกรึเปล่า      ดังนั้นการซื้อหุ้นประเภทที่ 2 นี้เมื่อขายหุ้นได้กำไรแล้วเราก็ต้องถือเงินสดและต้องพยายามหาหุ้นตัวใหม่ๆ เข้ามาอีก   ผมคิดว่าปัญหาการหาหุ้นใหม่ๆ  นั้นไม่ค่อยเกิดขึ้นมากนักในช่วงหลายปีที่ผ่านมาเพราะหุ้นดีๆ ราคาไม่แพงยังมีเยอะ    แต่ถ้าตลาดหุ้นเป็นแบบภาวะปัจจุบันที่หุ้นใหม่ๆ  ธุรกิจดีราคาไม่แพงเกินไปหายากเต็มที     เมื่อเราไม่สามารถหาหุ้นใหม่ๆ  ได้เราก็ต้องถือเงินสดที่ให้ผลตอบแทนต่ำกว่า   หรืออาจจะดันทุรังที่จะลดกฎเกณฑ์ของ VI ลงไปถือหุ้นที่คุณภาพรองลงมาซึ่งอาจจะส่งผลให้เรามีความผิดพลาดในการลงทุนด้วย       และเมื่อเราทำกำไรจากหุ้นประเภทที่ 2 มาได้เรื่อยๆ  วันหนึ่งพอร์ตการลงทุนของเราจะเริ่มใหญ่ขึ้น    ซึ่งหุ้นประเภทที่ 2 บางตัวอาจจะเป็นหุ้นขนาดเล็กและมีความเสี่ยงในการลงทุนมากกว่าประเภทที่ 1  ซึ่งเมื่อพอร์ตเราใหญ่ขึ้น   เราจะหาหุ้นประเภทที่ 2 เริ่มยากขึ้นเพราะขนาดที่ใหญ่ขึ้นของพอร์ตจะเป็นอุปสรรคต่อการซื้อและการขาย   ซึ่งหากเราโชคร้ายไปซื้อหุ้นที่ผลลัพธ์ผิดคาด   เราอาจจะต้องติดหุ้นตัวนั้นเป็นระยะเวลานานได้ครับ ดังนั้นเท่าที่ผมสังเกตผลตอบแทนการลงทุนของนักลงทุนชื่อดังที่มีผลตอบแทนระยะยาวสูงๆ  เช่น  Buffet หรืออาจารย์ ดร. นิเวศน์   จะเห็นว่าจะประกอบไปด้วยหุ้นประเภทที่ 1 เกือบทั้งหมดครับ   ส่วนหุ้นประเภทแบบที่ 2 นั้นไม่ได้หมายความว่าเราจะลงทุนไม่ได้นะครับ   แต่ไม่ควรให้มีหุ้นประเภทนี้ในสัดส่วนมากเกินไปในพอร์ต   และเมื่อลงทุนแล้วควรจะติดตามใกล้ชิดเพราะหุ้นประเภทนี้มักจะมีการเปลี่ยนแปลงในพื้นฐานค่อนข้างจะเร็ว โดย Invisible hand พฤหัสฯ. มิ.ย. 14, 2007 11:19 am

ไม่มีหัวข้อ โดย Invisible hand อังคาร ก.ย. 12, 2006 10:31 am

ไม่มีหัวข้อ โดย Invisible hand จันทร์ พ.ค. 08, 2006 11:35 pm

ขอบ่นเรื่องหุ้นเยื่อกระดาษสยามหน่อย ปีนี้ไม่ได้ไปครับ  กลัวไปพูดมากๆ ในที่ประชุมหลายๆ ปีอาจจะได้บัตรนวดด้วยฝ่าเท้าฟรีน่ะสิครับ โดย Invisible hand พฤหัสฯ. พ.ค. 04, 2006 12:17 am

ขอบ่นเรื่องหุ้นเยื่อกระดาษสยามหน่อย ปีก่อนที่ประชุมผู้ถือหุ้นเค้าแจกองุ่นดำไม่มีเมล็ด 1 กล่อง  กับอะไรอีก 2-3 อย่างราคารวมๆ ประมาณ 400-500 บาท  นั่นแหละครับปันผล  ใครถือ 100 หุ้นก็พอคุ้มครับ  แต่ต้องนั่งรถเมล์ไปประชุมนะครับ  ขับรถไปคงไม่คุ้มค่าน้ำมันครับ ถ้าจะโวยอย่าโวยในที่ประชุม spp ครับ ไม่มีประโยชน์ ต้องไปโวยในที่ประชุม scc ครับ โดย Invisible hand พุธ พ.ค. 03, 2006 11:30 pm

เค้าว่า โรงพยาบาล กับประกัน มีดี จริงหรือ? พอดีมีเพื่อนถามเรื่องนี้ใน  greenbull มา เผื่อจะมีประโยชน์นะครับ http://www.bbznet.com/scripts3/view.php?user=greenbull&board=8&id=2674&c=1&order=numtopic Q ทำไมหุ้นกลุ่มโรงพยาบาลถึงมี PE ข้อนข้างสูงเมื่อเทียบกับหุ้นกลุ่มอื่นครับ เท่าที่ทราบ ไม่ใช่เฉพาะในโรงพยาบาลในประเทศไทย หุ้นโรงพยาลในหลายๆ ประเทศก็มี PE สูงเหมือนกัน - ตลาดหุ้นในประเทศใหญ่ๆ จะให้ p/e สูง กับหุ้นที่มีความต่อเนื่องของกำไรและมีศักยภาพในการเติบโตครับ และให้ p/e ต่ำกับหุ้นที่มีความผันผวนของกำไร และวัฎจักร สำหรับประเทศไทยในช่วงก่อนๆ อาจจะติดภาพ p/e ต่ำกว่า 10 คือถูก สูงกว่า 10 มากๆ คือแพง ก็เลยเกิดโศกนาฎกรรมที่มีนักวิเคราะห์จำนวนมากที่แนะนำให้ซื้อหุ้นปิโตรฯ หรือเรือในช่วง peak โดยให้เป้าหมายที่ p/e 10 เท่า นอกจากนี้ กลุ่ม health care ก็ถือว่าเป็นหนึ่งในปัจจัย 4 และเป็นปัจจัย 4 ที่ชะลอการใช้หรือซื้อไม่ได้ด้วย อย่างบ้านหรือเสื้อผ้ายังชะลอการซื้อได้ แต่อาหารหรือการรักษาโรคคงจะชะลอไม่ได้ ดังนั้นในภาวะเงินเฟ้อ เศรษฐกิจที่ไม่ดีนัก หุ้น รพ. ก็น่าจะเป็นหุ้นที่ปลอดภัยครับ Q ถ้าเป็นเพราะมี Growth สูงอย่างต่อเนื่อง อะไรเป็นสาเหตุทำให้ Growth สูงครับ ทั้งๆที่ จำนวนเตียง จำนวนห้องตรวจ ในแต่ละปี ก็ไม่น่าจะเพิ่มขึ้นได้มากเท่าไร่ การปรับราคาก็ไม่น่าทำได้มากขึ้นเช่นกัน หรือ จะเป็นเพราะมีผู้ป่วยมาใช้บริการมากขึ้นหรือครับ อะไรทำให้คนเข้าโรงพยาบาลมากขึ้นครับ การเพิ่มของจำนวนประชากรก็ไม่น่าจะมีมากขึ้นเท่าไหร่ Q - เห็นคุณ IH เคยบอกว่าหุ้นกลุ่มโรงพยาบาล น่าจะดีไปอีกหลายปีข้างหน้า เป็นเพราะอะไรครับ - สังคมทั่วโลกกำลังเข้าสู่ aging economy ในอนาคตครับ คือ ประชากรสูงอายุจะมีสัดส่วนเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ หากเทียบกับประชากรทั้งหมด ( อาจจะยกเว้นบางประเทศเช่น แถบแอฟริกา ที่การเกิดยังสูงอยู่ ) อย่างสำหรับประเทศไทย การเพิ่มขึ้นของประชากรสูงมากหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 หรือที่เรียกว่า baby boom และเริ่มลดลงหลังมีการรณรงค์เรื่องการวางแผนครอบครัว ดังนั้นประชากรจำนวนมากจะเกิดระหว่าง 2490-2516 ซึ่งหมายความว่าประชากรส่วนใหญ่ของประเทศจะมีอายุ 33-59 ปี หากมองอีก 10 ปีข้างหน้า ประชากรเหล่านี้จะมีอายุ 43-69 อีก 20 ปีจะมีอายุ 53-79 ดังนั้นเมื่อประชากรมีอายุเพิ่มขึ้นความต้องการในการรักษาพยาบาลก็ต้องเพิ่มขึ้นแน่นอนครับ นอกจากนี้ ลักษณะเศรษฐกิจและสังคมทำให้คนส่วนใหญ่โดยเฉพาะคนเมืองมีสุขภาพแย่ลง เพราะความเครียด การกินอาหาร มลภาวะ การใช้สารเคมีในอาหารอย่างขาดความระวัง ทำให้คนป่วยง่ายและบ่อยขึ้น เกิดโรคที่ไม่ใช่โรคจากเชื้อโรคมากขึ้น เช่น โรคหัวใจ มะเร็ง เบาหวาน ซึ่งโรคเหล่านี้มักจะเป็นโรคเรื้อรังและมีค่าใช้จ่ายในการรักษาสูง แต่ยังไงด้วยเทคโนโลยีทางการแพทย์ที่ก้าวหน้าทำให้ผู้ป่วยในโรคหนักๆ เดี๋ยวนี้มีอัตราการรอดชีวิตสูงแต่ก็ต้องมีการรักษาอย่างต่อเนื่อง ปัจจุบัน trend ทั่วโลกอายุเฉลี่ยของประชากรเริ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ หรืออาจจสรุปง่ายๆ ว่าปัจจุบันคนเมืองจะ ป่วยง่ายแต่ตายยาก ครับ ดังนั้นในสังคมที่เป็น aging economy จำนวนแรงงานในระบบจะเริ่มลดลง การเติบโตของ gdp จะลดลง แต่ค่าใช้จ่ายในการรักษาพยาบาลต่อ gdp จะเพิ่มขึ้น ช่วงนั้นเศรษฐกิจตลาดหุ้นจะไม่ดี แต่หุ้น รพ. น่าจะเป็นเพียงไม่กี่กลุ่มที่มีการเติบโตได้ ส่วนเรื่องการปรับราคาก็สามารถปรับตามต้นทุนที่เพิ่มขึ้นได้เรื่อยๆ ครับ แต่กลุ่ม รพ. เกือบทั้งหมดจะมีรายได้ต่อรายของผู้ป่วยนอกเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งเป็นผลจากความซับซ้อนของโรคในปัจจุบันเยอะขึ้นเรื่อยๆ ครับ โดย Invisible hand ศุกร์ เม.ย. 07, 2006 12:32 am

ฝ่าย IR มีไว้ทำอะไรครับ? 1. ขอบเขตของคำถามที่จะถาม ผมควรถามได้ในระดับใดบ้าง (คงถามเรื่องผลประกอบการล่วงหน้า หรือ การทำ tender ไม่ได้) เช่น ถามว่า ปริมาณขาย กับ ราคาขายได้หรือไม่ เงินเดือนขึ้นหรือไม่ ฯลฯ          -  ถ้าเป็นข้อมูลในอดีต เช่น ให้อธิบายว่าทำไมยอดขายหรือกำไร  หรือ margin ไตรมาสก่อนๆ ถึงเปลี่ยนแปลง  อันนี้ถามได้ครับ    ภาพรวมอุตสาหกรรม  คู่แข่ง  ลูกค้า  supplier  ก็เป็นสิ่งที IR ควรจะทราบ    ส่วนแนวโน้มอนาคต   ก็คงถามได้คร่าวๆ เช่น  แนวโน้มยอดขาย   แนวโน้มการแข่งขันจากคู่แข่งหรือการเข้ามาของผู้ประกอบการใหม่ๆ    รวมไปถึงแนวโน้มความสามารถทำกำไรหรือ margin            ผมเคยเจอบริษัทหนึ่งทำถัง   บุคคลที่ทำหน้าที่ IR เค้าเข้มงวดมากกลัวคู่แข่งหรือนักข่าวโทรมาหลอกถามข้อมูล   เค้าต้องขอเวลาผม 10 นาที  ไป check ว่าผมถือหุ้นหรือเปล่า  ดีที่ผมไม่ได้โทรทางไกลมาจากต่างจังหวัด    ปรากฎว่าเป็นหุ้นที่ผมเพิ่งซื้อเค้าเลย check ไม่เจอเพราะยังไม่ปิด book     เค้าเลยตอบคำถามผมแบบไม่ไว้ใจเลย  หุ้นตัวนี้ก็เป็นหุ้นที่ถูกตลอดกาลเลยครับเพราะมี IR เช่นนี้            มีวิธีที่เราจะได้ข้อมูลเพิ่มขึ้นก็คือ  เราควรทำประมาณตัวเลขรายได้หรือกำไรในใจไว้  อาจจะทำอย่างละเอียดเองหรือกระทั่งมั่วๆ เอาก็ได้แต่อย่าให้ห่างไกลความจริงนัก  แล้วถาม IR ว่าที่เราทำไว้นั้น conservative ( ต่ำไป ) หรือ agressive ( สูง ) ไป  ถ้าเจอ IR ใจดีเค้าจะพอที่จะใบ้เราได้ครับ   แต่ตอนก่อนวางสายอย่าไปเล่นมุขว่าเราโทรมาจาก กลต. นะครับอีกฝั่งอาจจะหัวใจวายคาโทรศัพท์ได้ 2 เมื่อบริษัทมีข่าว(ลือหรือจริง) ฝ่าย IR ของบริษัท มีหน้าที่มาแก้ตัว ปกปิด ให้บริษัท หรือ บอกความจริงอย่างนุ่มนวล หรือแล้วแต่บริษัท          -  ถ้ามีข่าวลือ  แม้จะเป็นจริง  IR ก็ไม่สามารถยอมรับได้ว่าเป็นจริงแม้ว่าจะทราบแล้วว่าจริง   เพราะถือว่าเป็นการให้ข้อมูลก่อนแจ้งตลาดครับ    ดังนั้นเป็นหน้าที่ IR ที่จะต้องบอกว่าไม่รู้เรื่องไว้ก่อนครับ   ดังนั้นหากใครถือศีล 5 เคร่งครัดอาจจะเป็น IR ลำบากอยู่เหมือนกัน ตอนนี้  สำหรับบางบริษัทที่ผลประกอบการแย่  หุ้นลงเรื่อยๆ  หน้าที่หลักๆ ของ IR ก็คือรับสายนักลงทุนแทนผู้บริหารเพื่อตอบคำถามว่าทำไมหุ้นถึงลง   และนั่งฟังนักลงทุนบ่นอีกคนละหลายนาที  เหมือนเป็นกระโถนรองรับอารมณ์  จนกลายเป็นว่า IR บริษัทเหล่านี้น่าจะย่อจาก Investor Restroom  แทนที่จะเป็น Investor relation แล้วล่ะครับ โดย Invisible hand อังคาร มี.ค. 28, 2006 11:13 pm

ไม่มีหัวข้อ โดย Invisible hand พุธ มี.ค. 15, 2006 10:36 pm

ไม่มีหัวข้อ โดย Invisible hand พุธ มี.ค. 15, 2006 10:29 pm

ถ้าหุ้นมี PE ต่ำ แต่ PB สูงปี๊ดเลย แปลว่า... เป็นคำถามที่น่าสนใจครับ ผมลองนึกๆ ดูนะครับ  หุ้นประเภท 2 คือหุ้นวัฎจักร  จะแบ่งได้เป็น 2 ประเภท 1  Commodity Cyclical   หุ้นประเภทนี้คือพวกที่สินค้าหน้าตาเหมือนกันเลย  คือ  น้ำมัน  ปิโตรเคมี  ถ่านหิน  เหล็ก  เรือ ฯลฯ   พวกนี้ยังไงก็ไม่น่าจะมี brand ครับ  โอกาสเป็นหุ้นประเภท 1 ด้วยคงไม่มี 2  Economic Cyclical  หุ้นพวกนี้เป็นหุ้นวัฎจักร  แต่ขึ้นลงตามวัฎจักรเศรษฐกิจเป็นสำคัญ  หุ้นพวกนี้ได้แก่  อสังหาฯ   วัสดุก่อสร้าง   ยานยนต์   ฯลฯ   ดังนั้นโอกาสที่เป็นประเภท 1 และ 2 พร้อมกันก็เกิดขึ้นได้หากหุ้นเหล่านี้มี brand  ตัวหนึ่งที่ผมนึกออกคือ  LH  ซึ่งในช่วงเศรษฐกิจดีกลุ่มอสังหาฯ ก็จะมี roe สูง    และเศรษฐกิจไม่ดี roe ก็จะต่ำ   แต่อย่างไรก็ตามการที LH มี brand ที่เป็นที่นิยมสูงก็จะทำให้ roe หรือ net margin  ของ LH จะสูงกว่าค่าเฉลี่ยของอุตสาหกรรม     Lh ก็เป็นหุ้นที่มีลักษณะ 1 และ 2  ปนกัน  คือเป็นวัฎจักรที่มี brand  ดังนั้น  หุ้น LH หากถือยาวๆ  ก็จะเจอกับ cycle ขึ้นลงแรงๆ  แต่ในระยะยาวๆ หุ้น LH ก็จะปลอดภัยกว่าหุ้นวัฎจักรโดยทั่วๆ ไปคือแม้ว่าขาลงก็คงจะไม่ทำให้นักลงทุนหมดตัวและเมื่อเป็นขาขึ้นจะกลับมาได้เร็วกว่าครับ โดย Invisible hand อังคาร มี.ค. 14, 2006 11:56 pm

ถ้าหุ้นมี PE ต่ำ แต่ PB สูงปี๊ดเลย แปลว่า... แสดงว่าหุ้นตัวนั้นจะต้องมี roe สูงมากครับ  ซึ่งหลักๆ มี 2  เหตุผลสำคัญคือ 1  เป็นหุ้นที่มีสินทรัพย์ไม่มีตัวตนสูง เช่น  brand  หรือสินทรัพย์ทางปัญญา  ซึ่งจะไม่แสดงในงบดุล   และบริษัทเหล่านี้มักจะมี profit margin ที่สูง   ดังนั้นหุ้นเหล่านี้มักจะมี roe และ p/bv สูง 2  เป็นหุ้นวัฎจักรตอนใกล้ๆ จุดสูงสุดของ cycle ครับ   ลักษณะคือ p/e ต่ำมาก  ปันผลสูงมาก  แต่ p/bv จะสูงมากเช่นกัน  ยกตัวอย่างเช่น ATC  หุ้นเรือ  ในช่วง 2-3 ปีที่ผ่านมากครับ   หรือเป็นหุ้นที่มีผลการดำเนินงานไม่แน่นอน  ประเภทกำไรปีขาดทุนปี ดังนั้นหากเป็นหุ้นตามข้อ 1 ก็ลงทุนได้ครับ   แต่ตามข้อ 2 อันตรายครับ โดย Invisible hand ศุกร์ มี.ค. 10, 2006 12:46 pm

ค่าบริการทางการแพทย์เหมาจ่ายให้แก่สถานพยาบาลประกันสังคม ในส่วน 30 บาท  ผมทราบข้อมูลของรพ. เอกชน  นะครับ  คือ  ทาง รพ. จะได้ต่อหัวครับ  ปีก่อนได้ประมาณ 1300 ปลายๆ  สำหรับปีงบประมาณ 2549  ได้เพิ่มต่อหัว 18.8% เป็น 1600 กว่าๆ   โดยที่ทางรพ. จะต้องบริหารต้นทุนเฉลี่ยต่อคนไข้ 1 คนที่มาใช้บริการไม่ให้เกินนี้    นอกจากนี้  รายได้ต่อครั้ง 30 บาทเป็นของ รพ. ครับ   แต่อย่างไรก็ตาม   เนื่องจากคนไข้ที่เข้าโครงการ 30 บาท  จะเป็นคนไข้ที่มีแนวโน้มการใช้บริการสูง  เนื่องจากเกือบทั้งหมดไม่ได้อยู่ในระบบการจ้างงาน  มีผู้สูงอายุด้วยมาก   ทำให้ รพ. เอกชนหลายแห่งที่เข้าโครงการได้ลาออกจากโครงการไป   ก็มี รพ. เอกชนบางแห่งที่ยังพอบริหารต้นทุนให้มีกำไรอยู่ได้บ้าง   หรือบาง รพ. ได้เปลี่ยนระบบเหมาจ่ายมาเป็นเฉพาะผู้ป่วยนอก  แต่ผู้ป่วยในเบิกกับรัฐตาม case  แต่อย่างไรก็ตาม  สถานการณ์ปีนี้น่าจะดีขึ้นมาบ้างเพราะได้งบเพิ่มต่อหัวมา 18.8% ส่วนประกันสังคมนั้น  ก็ได้ต่อหัวเช่นกัน   ตัวเลขผมจำไม่ได้  แต่ก็ได้ประมาณ 1 พันกว่าๆ ต่อหัว รู้สึกว่าจะต่ำกว่า 1500 บาทต่อหัว   ที่จำได้แน่คือต่ำกว่ารายได้ต่อหัวของโครงการ 30 บาท   แต่ รพ. ที่เข้าประกันสังคมส่วนใหญ่จะกำไร   เพราะด้วยเหตุผลหลักๆ 2 ข้อคือ เหตุผลแรกตามที่คุณ stham บอกไว้คือ  คนที่เข้าประกันสังคมอยู่ในวัยแรงงานมีอัตราเจ็บป่วยต่ำกว่าคนที่เข้าโครงการ 30 บาท  และข้อสองคือ  มีบริษัทเอกชนจำนวนไม่น้อยที่มีประกันสุขภาพให้พนักงาน  ทำให้พนักงานเลือกใช้ประกันของบริษัทซึ่งสามารถรักษา รพ. ในเกรดที่ดีกว่า รพ. ที่รับประกันสังคมได้    แต่ยังไงพนักงานคนนั้นๆ ยังต้องเลือก รพ. ในส่วนประกันสังคมอยู่ดี  ซึ่งกรณีนี้ รพ. ที่ถูกเลือกจะได้เงินต่อหัวมาฟรีๆ   สำหรับปีนี้รายได้ในส่วนประกันสังคมต่อหัวจะเพิ่มขึ้นมาอีกประมาณ 400 บาท   คือ  ในส่วนทำฟันและทำคลอด  ซึ่ง รพ. ที่รับประกันสังคมน่าจะมีกำไรที่เพิ่มขึ้นจากการทำคลอดเพราะอัตราการเกิดค่อนข้างต่ำ อาจจะมีข้อมูลบางส่วนคลาดเคลื่อนบ้างนะครับ  หากมีอะไรผิดคงจะต้องรบกวนเพื่อนๆ ที่เป็นคุณหมอช่วยแก้นะครับ   ผมเองก็เพิ่งศึกษาเรื่องประกันสุขภาพนี้ได้ไม่นานเท่าไหร่ครับ โดย Invisible hand ศุกร์ มี.ค. 03, 2006 10:20 pm

หุ้นที่P/E P/B ต่ำ แต่สภาพคล่องต่ำ ควรลงทุนได้ไหมครับ แล้วเป็นหุ้นที่ dividend สูงด้วยรึเปล่าครับ   ปกติหุ้นที p/e ต่ำ  และ p/bv ต่ำ  แต่ไม่น่าซื้อนั้น  มักจะมี dividend yield ต่ำ  เพราะธุรกิจนั้นๆ ต้องการเงินทุนเพื่อลงทุนในการรักษาความได้เปรียบในการแข่งขันตลอดเวลา   ยกตัวอย่างเช่นหุ้นอิเลคทรอนิกส์บางตัว   หุ้น p/e ต่ำ  p/bv   อีกเหตุผลที dividend ต่ำเพราะผู้บริหารหรือเจ้าของมักจะชอบนำเงินสดของบริษัทไปทำอะไรไม่ชอบมาพากล  เช่น ปล่อยกู้ให้บริษัทในเครือ   ลงทุนอะไรแปลกๆ   ดังนั้นหาก p/e ต่ำ  p/bv ต่ำ  และ yield สูง   ให้ดูแนวโน้มกำไร 5 ปีย้อนหลัง   ถ้าเพิ่มปีละ 10% ขึ้นไปโดยตลอด   ผมว่าก็เริ่มน่าสนใจนะครับ   แต่ไม่ได้ซื้อทันทีนะครับ   แต่น่าสนใจที่จะมาศึกษาเชิงคุณภาพตามที่ woody บอกไว้ครับ โดย Invisible hand พฤหัสฯ. มี.ค. 02, 2006 10:13 pm

ไม่มีหัวข้อ โดย Invisible hand อังคาร ก.พ. 14, 2006 1:51 pm

ไม่มีหัวข้อ โดย Invisible hand จันทร์ ก.พ. 13, 2006 5:01 pm

ไม่มีหัวข้อ โดย Invisible hand จันทร์ ม.ค. 23, 2006 2:41 pm

ไม่มีหัวข้อ โดย Invisible hand จันทร์ ม.ค. 23, 2006 2:33 pm

ไม่มีหัวข้อ โดย Invisible hand จันทร์ ม.ค. 23, 2006 2:29 pm

ไม่มีหัวข้อ โดย Invisible hand อาทิตย์ ม.ค. 15, 2006 11:33 pm

ไม่มีหัวข้อ โดย Invisible hand อาทิตย์ ม.ค. 15, 2006 11:26 pm

ไม่มีหัวข้อ โดย Invisible hand อาทิตย์ ม.ค. 15, 2006 11:16 pm

ไม่มีหัวข้อ โดย Invisible hand อาทิตย์ ม.ค. 08, 2006 12:14 am