โพสต์
เทพศิริ สุขโสภา
พวกเรามักรู้จักชื่อเสียงเรียงนามนี้
ในฐานะนักวาดภาพมือเทพจริงๆ
ด้วยเส้นสายขาวดำหนักแน่น สเก็ตภาพร่างอย่างรวดเร็ว
ฝากฝีมือไว้ในหนังสือวรรณกรรมเล่มดัง เช่น พี่น้องคารามาซอฟ
ใครจะรู้บ้างว่า เขาเป็นหนึ่งในนักเขียนเรื่องสั้นและยาวคุณภาพคนหนึ่ง
จากบทพิสูจน์ของ "บึงหญ้าป่าใหญ่" นวนิยายที่ดึงอายุของคนโตๆ
กลับไปสู่ความเยาว์วัยอีกครั้ง
"ชั่วโมงนั้น" เป็นเรื่องสั้นอีกเรื่องที่เคยอ่าน นานมากแล้ว
เนื้อเรื่องกล่าวถึง ชั่วโมงสำคัญที่คุณครูท่านหนึ่งกำลังคุมสอบเด็กนักเรียน
ในความครุ่นคิดคำนึงระหว่างคุมสอบ คุณครูได้จับตาดูอิริยาบถของเด็กๆทุกคน
ซึ่งล้วนเป็นลูกศิษย์ที่ผ่านการเคี่ยวกรำมาตลอดปี
ผลลัพธ์จากการบ่มเพาะจะออกมาเป็นผลไม้หวานฉ่ำ
หรือขมฝาดก็อยู่ที่ "ชั่วโมงนั้น" จริงๆ
ใน "ชั่วโมงนั้น" เด็กบางคนอาจจะแสดงอัจฉริยะปราดเปรื่องจนคุณครูแอบปลื้ม
บางคนต้องใช้เวลาครุ่นคิดจนคุณครูต้องพยายามเอาใจช่วย
หากบางคนอาจกำลังลักลอบทำบางสิ่งบางอย่างที่ไม่พึงประสงค์
คุณครูได้แต่ปรามและพยายามภาวนาในใจว่า อย่าเกิดขึ้นนะ อย่าด่วนคิดสั้น
ชีวิตเธอยังอีกยาวไกล นี่เป็นบททดสอบความซื่อสัตย์ต่อตัวเองอีกครั้ง
หากผ่านไปได้ แม้ผลลัพธ์จะไม่เลิศเลอดังใจหวัง
อย่างน้อยก็ยังได้ภูมิใจในสิ่งที่เธอพยายามถึงที่สุด
แล้วนักเรียนทุกคนของ เทพศิริ ก็ผ่าน "ชั่วโมงนั้น" มาได้
ไม่นึกเลยว่าตัวเองจะได้มาทำหน้าที่ใน "ชั่วโมงนั้น" เหมือนกัน
ช่างเป็นชั่วโมงที่เงียบกริบ ได้ยินแต่เสียงพลิกกระดาษ ขูดปลายปากกา
เป่าเศษยางลบออกจากกระดาษ
หลายคนนั่งนิ่วหน้า มองคำถามเหมือนฉงน ไม่เคยรับรู้มาก่อน
ที่มุมห้องใครคนหนึ่งเคาะปากกากับศรีษะราวกับจะจัดระเบียบความคิดในสมอง
สาวโต๊ะตรงหน้าสูดลมหายใจยาวๆเมื่อเสร็จสิ้นคำตอบไปอีกข้อหนึ่ง
หนุ่มตรงกลางสบัดข้อมือกลางอากาศเหมือนเมื่อยเสียเต็มประดา
"ชั่วโมงนั้น" ผ่านไปอย่างช้าๆในสายตาผู้เฝ้ามอง
ทว่าเร็วและน้อยเกินไปสำหรับผู้กำลังต่อสู้กับลำดับความคิดของตัวเอง
เมื่อหมดเวลา ทุกคนวางปากกา ส่งกระดาษคำตอบ
สายตาหลายคู่ยังจับจ้องมองผลงานตัวเอง
จำนวนกระดาษปึกเล็กๆนี่นะหรือ
คือบทสรุปที่กลั่นจากสมองของตนภายใน 3 ชัวโมง
ก็อยากจะบอกว่า ทุกชั่วโมงที่ผ่านมาล้วนมีความหมายทั้งสิ้น
เพียงแต่ "ชั่วโมงนั้น"ของพวกเรา อาจถูกบีบคั้น
กดดันเพื่อส่งให้บรรลุจุดหมายเบื้องต้น
และเมื่อผ่านพ้นมาได้ เราก็สามารถเขยิบจุดหมายใหม่
ให้ไกลกว่าเดิม
ไกลต่อไป และต่อไปได้อย่างไม่ยากเย็น
ปล.ข้อเขียนนี้เกิดขึ้นเมื่ออ่านเจอข่าวเด้กนักเรียนแอบโกงข้อสอบเข้ามหาวิทยาลัย
โอเน็ทหรือเอเน็ท นี่แหละ เมื่อเร็วๆนี้เอง
บันทึกไม่สำเร็จ