โพสต์
ในบรรดาคนสำคํญของโลก
Abraham Lincoln นั้นเป็นคนที่ผมโปรดปรานที่สุด เพราะความติดดินของท่าน
ผมมีหนังสือของท่านอยู่ติดโต๊ทำงานตลอด
เรื่องล่าสุด ของ National Treasure II ที่เกี่ยวกับกับการลอบสังหารท่าน ผมก็ไม่พลาดเช่นกัน ถ้ามีคนทำหนังประวัติศาสตร์อย่างนี้ให้ดู ไม่ว่าชาติไหน ๆผมจะไปดูทั้งนั้น
จำได้ว่า เพราะตอนเรียน American history นั้น หนังสือมันหนาขนาด 4 นิ้ว เคยตกตกใส่หัวแม่โป้ง เดินไม่ได้ไปหลายวัน ผมเลยมีอคติกับวิชาประวัติศาสตร์ทุกประเทศ อ่านทีไรเป็นหลับทุกที แล้วผมก็ต้องลงซ้ำถึง 2เทอม ถึงจะผ่านแค่ C ซะด้วย ด้วยความยากลำบาก ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ทุกวันนี้ ถ้าไปร้านหนังสือ อะไรที่หนา ๆ ผมจะไม่หยิบเลย โชคดีที่สมัยนี้ มีคนเอาเรื่องต่างๆ มาเขียนเป็นการ์ตูนย์ อ่านแล้วเพลิดเพลินดีจริง ๆ จนผมอยากให้หนังสือการลงทุนเป็นกาตูรเสียให้หมด
เพราะฉะนั้น..ถ้ามีใครสร้างหนังความยาม 2-3 ชั่วโมง แล้วให้ผมเสียเงินไปดู ผมยอมครับ
พูดถึงท่านลินคอน...ในสมัยยสงครามกลางเมือง ท่านไปเยี่ยมเหล่าทหารของท่านที่ได้รับบาดเจ็บ และท่านได้ไปหยุดที่เตียงของหทารตาบอดท่าหนึ่ง ท่านได้พูดกับทหารคนนั้น สมมุติชื่อมิเตอร์ปื้ดว่า...
"Anything I could help U"
"ท่านเขียนจดหมายหาแม่แทนผมได้ไหมครับ" ปื้ดขอร้อง
"ทำไมจะไม่ได้ละ"
คนติดตามต่างตกใจ ท่านประธานาธบดีมาเขียนจดหมายให้นายทหารธรรมดาคนหนึ่งเป้นเรื่องที่คาดไม่ถึงจริงๆ
ท่านจับปากกาแล้วนั่งนิ่งอย่างสงบ ฟังนายทหารพูดถึงความรักและความคิดถึงที่เขามีต่อแม่ของเขาผ่านท่านลินคอนอย่างช้าๆ เมื่อท่านเขียนจบ ท่านได้เขียน ป.ล. ตอไปว่า...
.....................................................................
......................................................................
............................................................................
.......................................................................
....................................................................................
.....................................................................................
.................................................................................
...............................................................................
.............................................................................
ป.ล. ลูกชายท่านได้รับใช้ประเทศอย่างเต็มภาคภูมิจนตาบอด และข้าพเจ้ารู้สึกถึงความเสียสละของเขาที่มีต่อประเทศนี้ ข้าพเจ้ารู้สึกขอบคุณเป็นยิ่งนัก และรู้สึกเป็นเกียรติที่ได้เป็นตัวแทนเขียนความรักจากลูกคนหนึ่งถึงแม่อันเป็นที่รัก
ข้าพเจ้านายลินคอน
ภายหลัง นายปื้ดตกใจมากเมื่อรู้ความจริง เขาไม่อยากเชื่อเลยว่า ประธานาธิบดีเขียนจดหมายให้นายทหารธรรมดาอย่างเขา
ผมชอบตอนนร้มากที่สุด และเก็บไว้ในความทรงจำเสมอ
จนผมมาลงทุนในตลาดหุ้น ก็เช่นกัน ผมพยายามมองหาผู้บริหารบริษัทที่ไม่เอาแต่สั่งลูกน้องให้ทำงานแทนตัวเองอย่างเดียว โดยไม่เคยลงไปทำงานกับลูกน้องเลย แต่ลงมือไปทำเองกัลลูกน้องด้วย
เมื่อเร็วๆ นี้ ผมไปล้างรถที่ร้านแห่งหนึ่งที่พึงเปิดได้วันแรก เถ้าแก่ร้านมานั่งขัดรถอย่างละเอียด ค่อยๆ ขัดไปทีละนิด แล้วส่อง แล้วขัด แล้วส่อง รถผมเอง ยังไม่ละเอียดเท่านี่เลย
านอย่างนี้ เถ้าแก่ยังมานั่งทำกับพวกเขาได้ เจ้าของทำเองได้หลายเด้ง หนึ่งได้ใจลูกน้อง สอนงานไปในตัว ลูกน้องเอาไปเป็นตัวอย่าง ได้ทราบถึงปัญหาต่างๆ ที่ลูกน้องมีอยู่ในใจ สองได้ใจลูกค้าอย่างผมแน่นอน
ผมรีบถามหาสมาชิกทันที เพราะผมคาดการว่า ไม่นานที่แห่งนี้ จะแน่นขนัดไปด้วยผู้คน และขึ้นราคาสมาชิกในไม่ช้า
ผมคาดไม่ผิดครับ
ทุกวันนี้ ทั้ง ๆ มี่อยู่ในซอยแคบๆ
แต่มีรถราคาหลักหลายล้าน จนถึง 10 ล้าน พากันมาล้างรถที่นี่ ล้างทีหนึ่ง ขั้นต่ำ ราคา 350 บาท ขัดสีให้ด้วย
นี่ละครับ คนอย่างลินคอน
ผมมองหาบริษัทอย่างนี้ ในตลาดทุก ๆ วัน แม้จะหายากก็ตาม
เพราะฉะนั้นแล้ว ผมจึงอ่านหนังสือหลายประเภท แม่แต่ทำอาหาร เพราะเราอาจไปเจอผู้บรหารคนบริษัทอีกมุมมองที่เราไม่เคยทราบมาก่อนเลย ถ้าเราเอาแตอ่านหนังสือธุรกิจ
บันทึกไม่สำเร็จ