โพสต์
เมื่อหล่ายปีผมข้ามคลองพระโขนงไปทำงานที่เนชั่น พอเข้าไปทำงานแล้ว ผมภาคภูมิใจเรื่องจบจากต่างประเทศมาก มากจนพยายามประกาศข้อนี้แก่พรรคพวกเพื่อนร่วมงานให้รับรู้โอกาสที่ทำได้
แต่พอทำงานผ่านไปสักระยะ ผมไม่เห็นความแตกต่างในการใช้ภาษาของเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ ที่จบในประเทศ ส่วนใหญ่จบอักษรกันซะส่วนใหญ่ นอกจากภาษาพูดแล้ว ดูเหมือนว่าภาษาเขียนและคำทรัพย์ดีกว่าผมจนเทียบกันไม่ติด
สรุปว่าความพยายามในการประกาศประวัติการศึกษาอันเกรียงไกรที่ผมคิดเอาเอง ไร้ผลโดยสิ้นเชิงไม่พอ ยังเอาหน้าตัวเองไปขายอีกด้วย เพื่อนร่วมงานพากันหมั่นไส้ทั้งตึก
ผิดกับเพื่อนของพวกเราคนนี้ในเว็บที่เรารู้จักคุ้นเคย มีแต่ความนอบน้อม ไม่เคยยกตนข่มท่าน หรือ โอ้อวดคุณวิเศษให้ใคร ๆ ฟังเลย
ผมเห็นเขา ครั้งแรก ตั้งแต่ พ.ค ปีที่แล้ว เวลาเป็นพิธีกรใน งาน investor's day สังเกตว่าเขามีความสุขมาก คงเพราะได้ทำสิ่งที่ตัวเองรักเป็นชีวิตจิตใจ
ความสุภาพเรียบร้อย และนอบน้อมถ่อมตนเป็นคุณสมบัติข้อหนึ่งที่ผมเห็นว่า เขามีสิ่งเหล่านี้อยู่ครบถ้วน ถ้าผมไม่ตายเสียก่อนคงมีโอกาศเห็นท่านผู้นี้ในฐานะ กรรมการและผู้จัดการตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย
ผมมาทราบภายหลังอีกด้วยโดยบังเอิญว่า เขาได้ตำแหน่งสุดยอด MM Ambassodor ปี 2004
MM Award นั้น จัดขึ้น เพื่อเฟ้นหาคนรุ่นใหม่ที่กำลังศึกษาระดับปริญาตรีตี้งแต่ปี 3 หรือจบตรีแล้ว แต่อายุไม่เกิน 25 เข้าร่วมการแข่งขันที่เข้มข้นไปด้วยความรู้เรื่องการบริหารด้านการเงินส่วนบุคคลและการลงทุน
ใครอยากรู้รายละเอียดมากกว่านี้ ติดต่อ www.mmaward.com ซึ่งน่าจะเป็นประโยชน์อย่างมาก
ผมเล่าเรื่องทั้งหมดให้เป็นอุทาหรณ์ คนมีดีจริง ๆนั้น เขาไม่โอ้อวดคุณวิเศษให้ใครฟังพร่ำเพรื่อ ตรงกันข้าม กลับนอบน้อมถ่อมตน มีความเกรงใจผู้อืน ไม่วางก้ามแสดงอำนาจไม่ว่าจะอยู่ในสถานะใด ๆ ก็ตาม
เหมือนที่หนังสือสมบัติผูดีเขียนไว้ว่า ความเกรงใจเป็นสมบัติของผู้ดี
สูงสุดคืนสู่สามัญนั้นเอง
ป.ล. รูปที่ติดมาให้ เป็นรูปที่เพื่อนเราคนนี้ ตอนนี้ ไปประจำการรบที่เวียตนาม เอ้ย! ทำงาน ครับ กรุณาส่งมาให้ เป็นร้านอาหารครับ สืบเนื่องมาจากกระทู้ มองโลกแบบยีสต์ ขอบคุณอีกครั้ง ผมขออนุญาตลงในกระทู้นี้เลยก็แล้วกัน
บันทึกไม่สำเร็จ