โพสต์
ผู้หญิงคนหนึ่งประสบอุบัติเหตุ
ทำให้ต้องตาบอดทั้งสองข้าง และเธอก็ทุกข์ทรมานกับการสูญเสียการมองเห็น
แต่สามีเธอก็พยายาม ปลอบใจ และให้กำลังใจเธอตลอด พยายามสอนให้เธอใช้ประสาทสัมผัสให้มากขึ้น
ที่ทำงานของเธอกับสามีอยู่คนละทาง แต่เขาก็ขับรถไปส่ง และไปรับอยู่เสมอ
จนวันหนึ่งเขาพูดกับเธอว่าให้เธอลองพยายามขึ้นรถเมล์ไปทำงานเองโดยที่เขาไม่ต้องไปรับไปส่งได้ไหม
นาทีนั้น ..เธอรู้สึกเหมือนโดดเดี่ยว และน้อยใจสามีเธอ แต่เธอก็พยายามทำตามที่เขาขอ
เธอพยายามขึ้นรถเมล์เอง พยายามไปทำงานด้วยตัวเอง จนในที่สุดเธอก็สามารถทำได้
วันหนึ่งก่อนที่เธอจะลงรถไปทำงานตามปกติ คนขับรถเมล์ก็เข้ามาจับแขนเธอและพูดกับเธอว่าผมช่างอิจฉาคุณผู้หญิงจริงๆครับ
เธอก็เลยถามว่า อิจฉาเธอเรื่องอะไรคนขับรถเมล์ก็เลยบอกว่าสามเดือนที่ผ่านมา
ผมจะเห็นสุภาพบุรุษคนหนึ่งเขาจะขึ้นรถเมล์ตอนเช้ามานั่งตรงเบาะหลังคุณ เฝ้ามองดูคุณด้วยความห่วงใย
และตามคุณลงรถไป และเฝ้าดูคุณเดินเข้าไปที่ทำงานอย่างห่วงใย
และตอนเย็นทุกๆเย็นเขาก็จะมาเฝ้ารอดูคุณขึ้นรถ และคอยดูคุณจนคุณลงรถ
พอเธอได้ยินดังนั้น เธอก็นำตาไหลด้วยความตื้นตัน เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาไม่เคยทิ้งเธอไปไหน
เขายังอยู่ดูแลเธออย่างใกล้ชิด เขาเหนื่อยยิ่งกว่าตอนที่เขาต้องคอยมารับมาส่งเธอซะอีก
หวังว่าทุกคนที่อ่านเรื่องนี้แล้ว ช่วยกลับไปมองความรักของเราอีกทีว่า
ทุกวันนี้เรารักเขาหรือเธอแบบไหน
..................................................
อ่านแล้ว.....อ่านแล้ว ซึ้งครับ น้ำคลออีกแล้ว ไม่ไหวเลย คนขี้แงอย่างผม
อ่านแล้วคิดถึงเพื่อนผมคนหนึ่งครับ ไอ้เม้งครับ มันเคยเล่าให้ผมฟัง เรื่องราวคล้ายๆอย่างนี้เลยครับ พูดไปอาจไม่เชื่อ....... เรื่องมีอยู่ว่า......
มันรักแฟนมันมากๆครับ คบกันมานาน คล้ายๆเรื่องนี้เลย แต่แแฟนมันไม่ได้ตาบอด และแฟนมันไม่ขึ้นรถเมล์ แต่มันคอยแอบตามดูเธออย่างใกล้ชิด
ตอนแฟนมันอาบน้ำ มันก็ตามไปด้วย มันแอบเจาะรูดูแฟนอาบน้ำอย่างใกล้ชิด โดยไม่ให้แฟนรู้ตัว กลัวแฟนจะเป็นอะไรไปในห้องน้ำ นี่แหละครับความรักของไอ้เม้ง.......
บันทึกไม่สำเร็จ